Hulp en informatie zoeken via het internet


Deze blog gaat over de gevaren die je als slachtoffer loopt wanneer je hulp zoekt via het internet. Het wordt hoog tijd dat ik hier een blogpost over schrijf*. De afgelopen maanden ben ik door diverse slachtoffers benaderd, die nare ervaringen hadden op een forum of lotgenotengroep, of rond een website over narcisme of psychopathie. Ik probeer dit complexe probleem op een rijtje te zetten. Lees dit stuk kritisch, en reageer als je hier behoefte aan hebt. Ik sluit deze post af met het persoonlijk relaas van een slachtoffer.

Waar zoek je naar als je ontdekt hebt dat je slachtoffer bent?

Als je vermoed dat je slachtoffer bent geworden van een narcist of psychopaat, ga je vast informatie zoeken op het net. Er is heel veel informatie beschikbaar. De eerst fase zal waarschijnlijk die van opluchting zijn; eindelijk wordt het duidelijk waar je jaren en jaren hebt ingezeten, waarom het zoveel impact had, en wat de gevolgen zijn geweest. Maar na de opluchting dringt de ernst van de situatie ook door. Wat nu? Je zoekt hulp. Helaas zijn nog maar weinig therapeuten bekend met de impact van narcistische mishandeling (zie blog). En in je eigen omgeving word je door vrijwel niemand begrepen. Dus wat is er logischer dan het zoeken van lotgenotencontact? Of het raadplegen van een “deskundige”? Je wilt eindelijk uit je isolement komen.

In feite steek je een hand uit naar iemand die je kan helpen, en dat is heel logisch na al die jaren van eenzaamheid. Het gevaar is echter, dat die ander je hand grijpt en je lostrekt van de grond. Zo sta je niet meer op eigen benen. Zo kom je terecht in de afhankelijkheid, die in veel gevallen hertraumatisering tot gevolg heeft. Als je midden in je herstelproces zit ben je erg kwetsbaar.

Lotgenotencontact kan heel helend zijn, maar het is belangrijk je bewust te zijn van de risico’s. Wanneer je hulp zoekt bij andere (ex)-slachtoffers, dan weet je eigenlijk niet waar ze zitten in hun proces. Veel slachtoffers van narcisten testen anderen voortdurend (vaak onbewust), en aan de ene kant is dat begrijpelijk. Aan de andere kant ligt precies hier het gevaar, want vanuit welke motieven doet iemand dit? Als slachtoffers blijven steken in dit testen van anderen, dan zijn ze nog lang niet door hun proces heen. Het is normaal dat vrijwel elk slachtoffer van narcistische mishandeling voorzichtig wordt met mensen. Dat wantrouwen is niet zomaar ontstaan. Het is niet meer normaal als hij of zij geen zelfkritiek meer hebt, maar zich wel gerechtigd voelt anderen te bekritiseren, om dingen die ze misschien niet eens zo bedoeld hebben.

Een deel van de slachtoffers denkt misschien dat ze ver zijn in hun proces, terwijl ze dat helaas niet zijn. Ook is het mogelijk dat slachtoffers bepaald gedrag van de dader verinnerlijkt hebben (als overlevingsstrategie), maar zich dit niet bewust zijn of niet als zodanig herkennen. Vanuit die onbewuste ontkenning gaan ze om zich heen slaan. Ze identificeren zich met “het onschuldige slachtoffer”, terwijl ze zelf beschadigend gedrag vertonen en er niet op aanspreekbaar zijn.

Hoe kun je beoordelen of een website, forum of lotgenotengroep werkelijk veilig is?

Bij sommige websites is het onduidelijk wie er achter deze website zit. Geef jezelf dan niet zomaar bloot. Kijk bij een forum hoe er wordt gereageerd op elkaar. Kijk ook naar het gedrag van de beheerder van de groep. Het belangrijkste in heling van narcistische mishandeling, is dat je eindelijk weer jezelf kunt zijn. Kun je zeggen wat je denkt en voelt? Hoe wordt hierop gereageerd? Op sommige fora worden deelnemers die het gedachtegoed van de bepalende forumleden bevestigen, de hemel in geprezen. Maar hoe wordt er omgegaan met andere meningen? Een belangrijk testmoment is het geven van je eigen mening en zien hoe hierop gereageerd wordt. Sommige forumleden of -leiders hebben baat bij hun positie, omdat die positie ze een gevoel van controle geeft. Als ze zich in hun positie bedreigd voelen, proberen ze jou te diskwalificeren (hierdoor kunnen ze zichzelf beter voelen).

De waarschuwingssignalen

  • Wanneer je door iemand op een superieure of (passief) agressieve manier benaderd wordt. Deze persoon is bezig een “case” van je op te maken en jij moet je onschuld bewijzen. Je zit dus in het beklaagdenbankje. Voor elk slachtoffer is dit bekend terrein; je hebt dit onder je narcist of psychopaat jaren meegemaakt. Nu wordt je echter door een lotgenoot in dezelfde onderdanige positie gedwongen, ironisch genoeg omdat die ander vermoed dat jijzelf “narcistisch bent”. Voor slachtoffers is de gedachte “straks ben ik zelf narcistisch” een nachtmerrie, en deze angst wordt dus misbruikt. De meeste slachtoffers gaan zich verdedigen, proberen hun onschuld te bewijzen en delven opnieuw het onderspit.
  • Wanneer de persoon die je aanvalt zogenaamd vecht voor de “goede zaak”. Diegene moet anderen bijvoorbeeld beschermen tegen jou. Hij of zij ziet zichzelf als de “zuivere” en heeft tot doel jouw motieven tot iets schimmigs en onzuivers te maken. Hij of zij probeert je te ontmaskeren.
  • Wanneer die ander zich boven jou plaatst. Hij of zij ontloopt alle verantwoordelijkheid, staat boven de interactie maar dwingt jou wel tot een “bekentenis”.
  • Wanneer je grenzen worden genegeerd. Dus als je bijvoorbeeld zegt dat je het er niet meer over wilt hebben, gaat die ander gewoon door.
  • Wanneer die ander zich niet congruent opstelt. Sommige mensen hebben meerdere gezichten, zij zullen de leden die hen voeden heel “positief” benaderen, en de leden door wie zij zich bedreigd voelen negatief. Door middel van deze verdeel en heerspolitiek kun jij geïsoleerd worden. Wees hier alert op!

Samenvattend: je bent in een strijd getrokken die niet te winnen valt. Velen maken een inschattingsfout en laten zich verleiden tot deze wedstrijd. Hoe kun je zorgen dat dit jou niet overkomt?

Blijf in de realiteit

Ieder kan alleen voor zichzelf verantwoordelijkheid nemen. Daar moet je van op aan kunnen. Heb je dus met mensen te maken die zichzelf hierboven plaatsen, dan is dat een belangrijk signaal. Door het gedrag van de “overtreder” steeds in het zoeklicht te zetten, maken ze gebruik van een handige afleidingsmanoeuvre. Niemand ziet hun gedrag. Blijf dus goed bij jezelf! Sluit je af voor de beschuldigingen en kijk eens hoe die ander zich opstelt. In het normale menselijke verkeer staat men open voor ieders mening. Mensen kijken ook naar hun eigen opstelling en naar wat deze bij de ander teweeg kan brengen. Bepaal voor jezelf met wie je te maken hebt. Hoe wordt er gereageerd als jij iets aangeeft? Wordt alles omgedraaid, ontkend, of weer terug op jouw bord gelegd? Ben jij in alles de schuldige en wordt je nog steeds in een hoek gedreven? Dan is er geen normale interactie.

Wat kun je doen?

  • De belangrijkste conclusie; verlaat het beklaagdenbankje. Wanneer er geen normaal gesprek mogelijk is: die ander verdraait je woorden, manipuleert, stelt suggestieve vragen, dan weet je dat die ander bezig is met een aanklacht. Stap dus uit dat bankje. Trek je terug uit het forum, verbreek het contact, etc. Belangrijk advies: verwijder je posts voor je je van het forum afmeld. Vaak kan dit niet meer als je je al hebt afgemeld.
  • Blijf bij jezelf. Laat die ander niet tussen jou en jezelf in komen. Alleen jijzelf kunt staan voor je eigen integriteit. Als je merkt dat je ernstig aan jezelf gaat twijfelen, dan is het die ander gelukt om jou te ondermijnen. Wat dan helpt is je afvragen of diegene ook zichzelf zo bevraagt. Staat hij of zij ook eerlijk stil bij de eigen motieven, het eigen gedrag? Zo niet, waarom zou je die persoon het dan wel toestaan om jou van alles te verwijten? Ga jezelf niet langer verdedigen, je bent alleen aan jezelf verantwoording schuldig!
  • Laat niemand zijn of haar beeld aan je opdringen. Bepaal zelf. Daarom nodig ik elke lezer van deze website uit om te reageren of mij een persoonlijk bericht te sturen. Als slachtoffer is het belangrijkste dat je je weer kunt aansluiten op jezelf, dat je zowel in jezelf als met anderen een dialoog kunt hebben. Blijf dus in alles op eigen benen staan, want jouw waarheid wacht om door jouzelf ontdekt te worden.

Mijn boek gaat nog veel uitgebreider in op manipulatietechnieken en manieren om je hiertegen te wapenen.

Er bestaan ook fora waar het wel goed gaat. Dat heeft denk ik vooral met een actieve en onpartijdige moderator te maken, die ingrijpt wanneer het nodig is. Lotgenotencontact kan heel goed werken, als iedereen elkaar in zijn waarde laat. Dan kunnen mensen zich wel kwetsbaar opstellen. Toch is het altijd belangrijk, om je bewust te zijn van wat je deelt. Dat maakt het onderstaande stuk van E.L. ook weer duidelijk.

Iris

* In mijn boek heb ik ook een stuk opgenomen waarin ik waarschuw voor de gevaren van fora en lotgenotengroepen. Via deze post wil ik hier extra aandacht voor vragen.

Ervaringen van een slachtoffer

Je kan pas geloven in jezelf als je je losmaakt van iedereen die je naar beneden haalt. Zo ben je sterk genoeg om voor jezelf op te komen, en ook voor anderen. Dan pas kan je weer voelen dat je je nooit meer omver laat blazen. Helaas lopen er veel meer slechte mensen rond dan je vermoedt. Met soms extreme ideeën, soms met een houding van ‘lucht eens je hart’. Dit is vaak enkel bedoeld om reacties uit te lokken, waar zij zich dan weer aan kunnen voeden of die ze tegen je kunnen gebruiken. Gelukkig krijgen we door wat we hebben meegemaakt voelsnaren voor wat goed is en niet goed. Kom op voor jezelf en geloof in jezelf.

Ik wil jullie waarschuwen voor de fora die over narcisme gaan. Ik ben zelf in die val getrapt door me bloot te geven op een bepaald forum. Een wijze raad: laat je niet vangen zoals ik me heb laten vangen. Ik was op zoek naar mensen met eenzelfde verhaal, om ervaringen te delen. Die fora bleken een trigger om mijn verdriet in alle hevigheid te laten oplaaien, waardoor ik weer ging graven in mijn nare ervaringen. Terwijl het eigenlijk wel goed ging met me. Ik had mezelf al weer terug gevonden, wat deed ik daar dan??? Gelukkig kreeg ik op tijd het inzicht door mijn therapie dat ik daar beter weg bleef. Sommige mensen zien het deelnemen aan een forum als therapie (dat is het niet!), hebben het ontzettend moeilijk en schrijven er hun hele hebben en houwen neer. Dat komt omdat ze steun zoeken, een luisterend oor, en ook herkenning. Dat is namelijk ook wat ik zocht. Ik geef jullie de raad om dit nooit zomaar te doen. Want voordat je het weet boren ze je de grond in, en dat is iets wat we er als slachtoffer van narcisme er niet meer bij kunnen hebben. Er zitten altijd mensen op een forum die van zichzelf denken dat zij helemaal deugen, en een ander sowieso niet. Degene die ‘deugen’ labelen dan andere mensen zonder deze ooit echt gezien te hebben, zonder dat ze die mensen echt kennen. Zij gaan volop anderen de grond in boren en becommentariëren, ‘goede’ raad geven. Terwijl deze raad lang niet altijd de juiste is. Ze breken soms ook mensen harteloos af, en anderen zien dit wel gebeuren, maar zijn te angstig om er tegen in te gaan. Eigenlijk doen dergelijke mensen zelf een ander aan wat ze zelf is aangedaan.

Je ziet soms een herhaling van een patroon wat typisch is voor narcisme. Ik had persoonlijk de ervaring dat het er allemaal niet erg open en eerlijk aan toe ging. Doe vooral nooit “zielig” op fora, want dan krijg je nog een stempel dat je er “zelf een bent”. Terwijl je denkt dat het wel kon, heb je al een stempel. Je houdt het niet voor mogelijk hoe hard mensen kunnen zijn. Ik heb me wijselijk afgemeld, juist omdat ik besefte dat ik al een heel proces had doorgemaakt, en het voor mij niet meer van belang was om alles op te graven. Ik heb het allemaal al besproken en doorvoeld in mijn therapie. Zoek a.u.b. de juiste hulp. Iemand die duidelijk inzicht heeft in deze materie. En die vind je vaak niet op fora. Ik heb het geluk gehad om de juiste hulp te vinden.

E.L.

32 gedachten aan “Hulp en informatie zoeken via het internet”

  1. Toen ik er na bijna dertig jaar erachter kwam wat er bij ons aan de hand was ging ik met mijn verhaal naar de huisarts. Zij zou mijn ex naar een autistisch centrum sturen. Helaas werd het GGZ. In het eerste gesprek met mijn ex, waar ik bij zat, wist de psychiater (in opleiding) binnen 15 minuten te concluderen, dat er met hem niets loos was. Ik was de oorzaak! Het hele gebeuren heb ik in mijn boek geschreven. Na drie maanden was ons huwelijk helemaal stuk. De psychiater heb ik nog aangeklaagd. De laatste zin in mijn boek is; “wat ik in dertig jaar in mijn uppie in stand heb kunnen houden, heeft de GGZ te Leiden in drie maanden verwoest.
    Wat ik hiermee wil zeggen is, dat goede hulp vinden heel moeilijk is. Vele hulpverleners heb ik gezocht, allen hadden een ander idee en advies. Maar uiteindelijk heeft niets geholpen. Ik ben er van overtuigd dat er bij ons Narcisme in combinatie met Asperger aanwezig was.
    Will Baker

    1. Lieve Will,
      Heel naar dat je dit moest meemaken. Helaas staat je ervaring niet op zich; het komt zo ontzettend veel voor. Daarom is het goed dat je er een boek over hebt geschreven, zodat anderen zich in je verhaal kunnen herkennen. Het is moeilijk om goede hulp te vinden, en juist daarom wijken veel slachtoffers uit naar het internet. Maar helaas kan dit ook heel verkeerd uitpakken, vandaar dat ik hier een blog over schreef. Al onze ervaringen bij elkaar, waaronder de jouwe, zorgen er in ieder geval voor dat er meer bewustzijn komt op dit punt.
      hartelijke groet, Iris

  2. Ben het er helemaal mee eens. voorzichtig zijn! bespreekbaarheid tussen slachtoffers is soms ook heel moeilijk , zo niet onmogelijk. dat ervaar ik , ook binnen één fam., maar wel begrijpelijk. ieder zit er op zijn manier in, in een heel verschillende fase, met een eigen manier van onderkennen en verwerken van de pijn en het verdriet van het narcistisch vergif.Pas de laatste tijd heb ik ingezien dat delen, gezien de aard van de problemen heel moeilijk kan zijn.

    1. Hallo Trix,
      Zit nu pas in deze fase dat ik dit woord bij mijn vader kan plaatsen. In ons gezin zijn er nog zussen die mijn vader nog steeds in zijn macht heeft. Hij liegt en doet achter de rug van iedereen ook lelijk over iedereen. Alles wat hij ons heeft aangedaan ( iedereen heeft littekens door mijn vader) wordt door mijn andere zussen vergoelijkt- is niet zo bedoeld- zo is hij eenmaal- heeft zelf veel meegemaakt- vroeger heeft hij het ook niet makkelijk gehad enz. Hij heeft mijn moeder jarenlang gekleineerd ( ja, zo is hij eenmaal). Niemand durft een gesprek met hem aan, omdat hij gelijk begint te schreeuwen en te briesen. Gelukkig heb ik wel een zus die dit wel inziet en niet normaal vind. Mijn vader heeft het nu voor elkaar dat er in ons gezin een tweekamp is ontstaan, zij die voor hem zijn ( en hem willen gaan verzorgen), en zij die zich willen afhouden van hem. Ik ga het boek bestellen en hoop dat er voor mij (geloof ik ook echt) stukjes van de puzzel in elkaar vallen.

  3. Uitstekend advies dat geldig is voor alle relaties. Ik merk dat ik soms de neiging heb om in dit patroon met andere mensen in te stappen. Als de andere vernederend naar me toe doet, dan krijg ik snel het gevoel van “dit ken ik al, ik weet wat mijn rol hier is, ik weet wat ik moet doen”. Dit is natuurlijk een uitermate onveilige “comfort zone”. Belangrijk om alert te blijven!

  4. Wat een herkenbaar verhaal weer. Het is een nuttig onderwerp maar wel moeilijk, hoe krijg je toekomstige slachtoffers die zich ergens melden op het juiste spoor naar herstel en hoe voorkom je dat ze worden aangetrokken door dit soort fora en lotgenotencontacten. Ook ik heb het gedaan en opgezocht. Mijn zoektocht is begonnen op het internet met zoektermen als agressief gedrag, manipulatief gedrag, anti sociaal gedrag. Met dat anti sociale gedrag ben ik verder gaan zoeken en kwam uit bij Narcisme. Via een goede website over Narcisme viel bij mij het kwartje dat ik slachtoffer was/ben van een Narcistische mishandeling. Nadat ik me had volgezogen met informatie kwam ik op internet uit bij een aantal fora, en daar was mijn volgende valkuil, vanaf het begin ga je mee in de berichtenstroom want oh wat voel je je erkent en wat herken je veel van de gedragingen en mishandelingen die ons zijn aangedaan, en wat kun je er lekker los gaan met al jouw verhalen. En dat is de grootste valkuil en belemmering in je herstel, je wordt weer meegezogen in het kwaadaardige narcisme, geprojecteerd gedrag van slachtoffers die er vaak nog middenin zitten, geen of weinig mensen die er al uit zijn, of waarvan duidelijk is dat ze op de goede weg zijn qua herstel. Totdat er berichten verschenen waarbij bij mij alarmbellen gingen rinkelen. Zogenaamde slachtoffers die zich schuldig maken aan manipulatief gedrag, veroordelen en andere slachtoffers zwart maken.
    Vooral deze website en het werkboek hebben gezorgd dat ik wel de juiste handvatten kreeg om te herstellen. Lotgenoten horen elkaar te steunen en vooral te luisteren vind ik. Maar op heel veel fora’s lijkt het een strijd wie het het zwaarst heeft of ergste dingen/mishandeling heeft meegemaakt. Het is verleidelijk hieraan mee te doen, het is “geheim”, besloten, maar vooral anoniem en je hoort maar 1 kant van het verhaal, je kunt je dus zo zielig voordoen als jij dat wilt, jezelf tot meest zielig hoopje mens voordoen. Bijten, triggeren en je afreageren daar is het goed voor, maar niet voor echte hulp.
    Maar goed, waar en hoe vind je dan wel de hulp, je huisarts? die niet weet wat Narcisme is. Probleem waar ik tegenaan liep is dat je dader N een stempel krijgt maar dat jij als slachtoffer niet erkent wordt binnen de hulpverlening. Ok, hij heeft dus ASPS, dat is wel duidelijk, wenst niet geholpen te worden, dan moet je maar uit de buurt blijven als dat kan. Dat kan dus niet want ik heb een kind met hem. Nou ja dan moet je maar roeien met riemen die je hebt, ja maar die heb ik niet…Vertel me dan waar ze die riemen verkopen of aanbieden dan haal ik ze, Ja maar dat weet ik niet. Dan blijft het internet toch over om te zoeken naar tips adviezen en informatie., is ook die cirkel weer rond..

    1. Lieve Janet,
      Ik ben blij dat je deze ervaring hier hebt willen delen. Vooral deze zin vind ik heel treffend: “Maar op heel veel fora’s lijkt het een strijd wie het het zwaarst heeft of de ergste dingen/mishandeling heeft meegemaakt”. Deze strijd komt voort uit de behoefte aan herkenning. De mensen die deelnemen aan fora, hebben de vreselijkste dingen meegemaakt. Maar maakt dat ook, dat je er aan toe bent om werkelijk naar anderen te luisteren, je te verdiepen in hun verhaal? Sommigen zitten nog zo vol met hun eigen verhaal, dat ze die ander er helemaal niet “bij” kunnen hebben. Dat is begrijpelijk, maar dan moet je niet deelnemen aan een forum. Want juist de feedback die andere deelnemers dan weer krijgen, dat hun verhaal niet “erg genoeg is”, is heel kwetsend. Nog erger is de feedback dat jezelf narcistisch bent (bijvoorbeeld omdat je kritiek uit of een grens aangeeft).
      Ik heb ook fora gezien (internationale en een enkele nederlandse), waar mensen werkelijk naar elkaar wilden luisteren en zich konden verbinden met elkaar. Dan is lotgenotencontact heel helend. Helaas heb jij dit niet ervaren, en het is precies zoals je zegt: omdat er onder hulpverleners weinig echte hulp is, zoeken mensen meer anonieme hulp. En dat hoeft geen echte hulp te zijn…
      hartelijke groet en sterkte,
      Iris

  5. Hoi Iris,
    Wat een goede site over narcisme! Je brengt het zó goed onder woorden.
    Wat me vooral opvalt en waar ik heel blij mee ben is dat je ook waarschuwt voor andere websites die over narcisme gaan. Je schrijft heel duidelijk dat mensen op moeten passen voor beheerders en andere belanghebbenden van websites over narcisme.
    Ik heb dat zelf meegemaakt!
    Nét op de hoogte van NPS (Narcistische PersoonlijkheidsStoornis) greep ik mijn kans en meldde ik me aan als lid. Ik kon ook mijn steentje bijdragen en dat wilde ik maar wat graag. Zo kon ik mezelf helpen én een ander. Ik vond het geweldig. Ik zette mijn levensverhaal/ervaring op papier, met veel tranen en pijn, en stuurde het op. Ik ben mijn moeder kwijtgeraakt door NPS. Zij kon het leven (met pa en zus (NPS-ers) niet meer aan en heeft zelfmoord gepleegd, nadat ik het contact ook met haar verbrak. Ik had geen keus meer. IK MOEST. Met pa en zus helemaal breken, betekende ook breken met haar. Zij kon pa en zus niet loslaten. Ik heb alles gedaan om haar hieruit te krijgen, maar dat lukte me niet. Ik moest haar loslaten. Ik MOEST kiezen voor mezelf. Wat was dat zwaar….. Ik moest het voor mezelf, voor mijn kinderen en voor mijn gezin. Ik ging kapot.
    Ik verwachtte op z’n minst een bevestiging of (h)erkenning, maar kreeg alleen een reactie ‘dat mijn verhaal(!) heel goed was. HUH? Toen ik daar heel voorzichtig en zo tactvol mogelijk op reageerde, werd degene boos. Hij was “druk bezig voor slachtoffers en was zelf slachtoffer, wist heel goed waar hij het over had! Ik was ondankbaar”. Dat schreef hij me letterlijk. Ik was totaal verdoofd en vol ongeloof. Dit kon en mócht niet waar zijn toch!?
    Gelukkig vond ik op het internet iemand die dezelfde ervaring had en waar ik contact mee opnam. Bevestiging is wat ik nodig had en nog steeds nodig heb. Ik denk ook dat mensen die járenlang misbruikt zijn door een narcist, dus altijd zijn ontkend en geleefd hebben in een wereld vol verdraaiingen en leugens, bevestiging willen, om zeker te weten dat ze niet gek zijn, dat was ze zelf voelen en denken goed is. Ik herken dat nog steeds bij mezelf, hoewel ik niet meer letterlijk vraag om bevestiging bij vreemden. Ik laat mijn voelsprieten hun werk doen en vertrouw op ze, wetende dat zij me de waarheid zeggen. Iemand die slachtoffer is van narcisme heeft heel goed ontwikkelde voelsprieten!
    Maar er zijn momenten dat ik ze even niet vertrouw. Dan val ik terug in het oude patroon. Dan zegt er een stemmetje in mijn hoofd: “Nou, je overdrijft, het zal wel loslopen met die persoon’. Je moet hem/haar een kans geven’. Ieder mens heeft ook wat goeds in zich’. BOEM. VALKUIL!
    Dat is echt de grootste valkuil. Dat was járenlang mijn valkuil!! Ieder empathisch mens denkt dat. Je kunt als empathisch mens niet begrijpen of geloven dat er mensen zijn die nooit last hebben van hun geweten. Dat er mensen zijn die doorwalsen, ook al ga jij eraan kapot, zelfs je bloedeigen ouder of je levenspartner. Ik heb het beiden ‘mogen ervaren’. Narcisten hebben NOOOOIT last van hun geweten! Gewetenloos, over lijken: psychopaten.
    En als je dan denkt dat mijn pa zo’n psychopaat is, zoals je ze kent van tv, dan heb je het mis. Mijn pa is een voor het oog lieve, bescheiden, vriendelijke, goodlooking, bejaarde, nette man die sociaal heel vaardig is en hartstikke zielig omdat zijn vrouw zelfmoord heeft gepleegd. Wat een geluk voor hem! Hij geniet met volle teugen!
    Die momenten waarin ik bevestiging nodig heb worden minder, maar zijn nog wel gevaarlijk voor me. Gelukkig heb ik een lieve partner die me graag wil bevestigen en met zijn hele gedrag, houding en uitstraling mij kan laten voelen hoeveel pijn het hem doet dat ik aan mezelf twijfel. Hij houdt van me, hij gaat onvoorwaardelijk voor mij, hij geeft mij geborgenheid. Ik ben dan direct weer terug bij mezelf.
    Wat heeft hij af moeten zien toen ik hem leerde kennen. Ik vertrouwde hem niet. Niet dat ik me daar bewust van was, maar een zekere afstand had ik ingebouwd. Klaar om ‘vernederd’ te worden, klaar om ‘klappen’ op te kunnen vangen.
    Ach, ik wijk af…
    Er valt ook zóveel te vertellen!

    1. Lieve Marije,
      Je hebt vreselijke ervaringen achter de rug, en toen je die beschreef kreeg je enkel de reactie dat het goed was als “verhaal”. Maar voor jou was het geen “verhaal”, voor jou was het de bittere realiteit waar je in hebt gezeten! Dat mensen die zeggen narcisme op de kaart te willen zetten dat empathisch vermogen missen, is beangstigend. Want wat je als slachtoffer juist wilt horen is “wat vreselijk dat je dit hebt mee moeten maken, hoe gaat het nu met je?”. En uit je persoonlijke mail begreep ik dat het niet bij deze ene ervaring is gebleven, dat ook andere “deskundigen” op dezelfde afstandelijke manier op je reageerden.
      Het is precies dit risico van hertraumatisering, dat mij ertoe bracht deze blog te schrijven. Het is logisch dat je als slachtoffer erkenning en herkenning zoekt. Dat hoeft niet eens in heel veel woorden te zitten; een blik, een gebaar of een berichtje kan al zo veel betekenen. Ik ben blij dat je die bevestiging in je persoonlijke leven gevonden hebt en zelf ook een sterke vrouw bent.
      lieve groet,
      Iris

      1. Hoi Iris,
        Dankjewel voor je hartelijk bericht!
        Dit blog is heel belangrijk, want ik heb vaak mijn neus gestoten. Het is walgelijk dat je als slachtoffer opnieuw gebruikt wordt door ‘hulpverleners’.
        Wat mijn ervaring is op een forum is dat ik in een rol werd gedwongen. Om aandacht te krijgen of antwoord te krijgen moest ik me op een bepaalde manier gedragen. De moderator en vaste gebruikers ‘dwongen’ me daar min of meer toe. Deed ik dat niet, dan kreeg ik heel subtiel maar resoluut een berisping. Hoewel ik mijn gevoel netjes verwoordde en er de moderator tactvol op wees, liet ze toch nog even voelen dat zij de baas was. Ze manipuleerde gehaaid, overheerste en domineerde. Met verbazing las ik verder en merkte ik op dat andere gebruikers zich afhankelijk opstelden, zodat zij een aai over de bol van deze moderator kregen. Toen ik daar netjes, maar wel duidelijk tegenin ging, vroegen ze zich hardop af of ik een narcist was.
        Ik klim makkelijk in de pen en heb met een aantal ‘ervaringsdeskundigen’ e-mailcontacten gehad; een schrijfster die op diverse websites goede stukken over narcisme heeft geschreven, bekende boekenschrijvers en –schrijfsters over narcisme en met beheerders van diverse websites. Er zit veel kaf onder het koren. Eigenlijk hetzelfde als overal in de wereld. Je moet zelf alert zijn en bent niet zonder meer veilig en geborgen. Ik zocht hulp, connectie, contact met lotgenoten of met ervaringsdeskundigen en ik ontving vaak een afwijzing in de vorm van hoogmoed en zelfingenomenheid, maar ook werd ik gebruikt voor commerciële en financiële doeleinden.
        Bijvoorbeeld bij een bepaalde vereniging: lid worden, betalen en dat was het dan. Ik dus mailen met de beheerder over en weer. Ik kreeg geen bevredigend antwoord, dus ik ging door met vragen stellen. Oei! Kritiek? Dat werd me niet in dank afgenomen. ‘Je bent ondankbaar’ werd me boos gemaild.
        Je voelt in een e-mail wel of je écht aansluiting hebt. Twijfel je, stel dan nog wat vragen en ga er niet als vanzelfsprekend vanuit dat iedereen empathisch en vol goede bedoelingen is, ook niet onder de ervaringsdeskundigen en ‘leiders’.
        Helaas ken ik geen forum waar ik mezelf prettig voelde. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat die er niet zijn. Lezen over dezelfde situatie van anderen doet mij goed. Ik zocht (h)erkenning. Lotgenoten zijn voor mij heel belangrijk. Toen ik op een website lid was geworden kwam ik daar in contact met een vrouw waarin ik mezelf helemaal herkende. Ik wilde dolgraag contact met haar en heb moeten bedelen of de eigenaar van de website wilde vragen aan haar of zij met mij contact wilde. Inmiddels schrijven we al een jaar met elkaar en delen onze ervaringen. Heerlijk!
        Het rare is ook dat er soms echt goede stukken over narcisme worden geschreven, maar dat degene die ze geschreven heeft niet past met de diepgang van haar of zijn werk.
        Het is onverteerbaar dat er mensen zijn die slachtoffers van narcisme gebruiken voor eigen belang. Of dat nou persoonlijk of financieel belang is. Maar het gebeurt! Pas dus op en zet je voelsprieten uit! Bij twijfel, ga op onderzoek uit of ga weg.
        Liefs,
        Marije

  6. Probeer zeker in het begin fragmentarisch informatie te delen en wacht af wat voor feedback daarop komt. Geef in ieder geval nooit je hele hebben en houwen bloot. Neem de tijd, en als je je op een site een beetje thuisvoelt, zou ik in zijn algemeenheid het beleid voeren te investeren in duurzamere contacten. Dat is een kunst op zich.

    1. Hoi S.K,
      Ik nodig alle lezers met positieve ervaringen met een bepaald forum mij een bericht te sturen. Uit mijn eigen ervaringen en de diverse reacties van lezers heb ik duidelijk voor mezelf welk forum of welke groep ik niet snel zou aanbevelen. Om eerlijk te zijn gaan mijn eigen positieve bevindingen vooral over enkele buitenlandse fora. Wat betreft nederlandstalige fora heb ik een forum gezien dat ik positief vond, maar dit forum is niet meer actief geloof ik. Dan zijn er nog de fora waar je je in moet schrijven (wat begrijpelijk is); dit heb ik zelf nooit gedaan.. Dus over die fora kan ik zelf niets zeggen. Wel heb ik de bevindingen van enkele deelnemrs die zich wel aanmeldden en hebben deelgenomen.
      Ik heb dus helaas geen eenduidig antwoord op je vraag. Als ik reacties krijg van anderen, kan ik die aan je doorgeven.
      Succes!
      Iris

    2. Hallo S.K.
      Je zoekt denk ik een forum waar je je ei kwijt kunt. waar je je veilig voelt en waar je kunt delen.
      Ik wil ook graag contact met lotgenoten. Lezen wat anderen hebben meegemaakt en hoe zij het ervaren en hoe zij daar nu mee omgaan. Daar leer ik dan ook weer van. Weet ik ook ongeveer waar ik sta. Hoe ver ik ben in mijn proces.
      Ik probeer zelf gewoon wat fora uit en er valt op elk forum wel wat te lezen waar ik weer wijzer van word. Misschien kun je (tijdelijk) contact leggen met iemand bij wie je een goed gevoel hebt of die jou aanspreekt. Of iemand volgen waarin je jezelf herkent. Het maakt ook allemaal niet zoveel uit. Je moet je eigen gevoel volgen, dat is belangrijk. Als ik me ergens goed bij voel, dan zal het wel goed zijn. Ben ik er klaar, dan ga ik verder. Eventueel naar een ander forum.
      Hartelijke groet,
      Marije

  7. Wat jammer toch dat nu alleen negatieve berichtgeving over fora’s kenbaar worden gemaakt, heb juist een meer als positieve ervaring hiermee.
    Lijkt mij duidelijk dat een, welk lotgenoten-forum dan ook, alleen dient als aanvulling. Enkel het “praten” met lotgenoten kan al zoveel betekenen in herkenning alsook erkenning. Natuurlijk zal een forum nooit werkelijke professionele hulp kunnen bieden, dit ook niet de doelstelling van een forum toch?
    Mocht het zijn dat ik niet goed begrepen heb “waar” dan reactie op gevraagd word hoor ik dit ook graag hoor. Kan mij namelijk niet voorstellen dat op een site als deze OOK berichten gefilterd worden op enkel onderschrijving van het gestelde …

    1. Hoi Jaccy,
      Je hebt het goed begrepen; ik heb op mijn bericht reacties gevraagd, omdat ik benieuwd ben naar de ervaringen van mensen. Ik ben blij voor jou dat jij een positieve ervaring hebt gehad. Misschien kun je mij een berichtje sturen om te melden aan welk forum jij deelnam/neemt?
      Ik ben het met je eens dat het delen van ervaringen heel helend kan zijn! En dat een forum nooit professionele hulp kan bieden. Maar niet alle fora zijn even duidelijk in hun doelstellingen. Daarbij gaat het vooral om de uitvoering van die doelstellingen; als er wel heel sturend wordt gereageerd op de ervaringen die mensen delen, dan gaat het niet alleen om delen op zich. Als research voor mijn boek heb ik op heel veel fora gelezen, en ik heb gezien dat diverse leden een (te) sturende rol op zich namen. Als er een actieve beheerder is die dit in goede banen leidt, dan hoeft dit geen probleem te zijn. Maar niet alle fora worden goed en “onpartijdig” gestuurd.
      Daarbij denk ik dat veel deelnemers geen goede verwachtingen hebben, ook omdat er soms de verkeerde verwachtingen worden gewekt. Ik heb met mijn bericht niet willen zeggen dat alle lotgenotenhulp fout is, want ik weet van mezelf en veel anderen hoe helend het contact met enkele of meerdere lotgenoten kan zijn. Wel heb ik de risico’s van fora willen aankaarten, omdat die er nu eenmaal zijn. Ik heb hier al zoveel berichten over gehad dat ik hier iets over moest zeggen. Ik nodig echter ook alle mensen met positieve ervaringen, zoals jij, van harte uit om hier te reageren.
      hartelijke groet, Iris

      1. Hallo Iris,
        Dank voor plaatsing van mijn post en jouw reactie. Wat mij echter wat vreemd overkomt is dat jij in jouw blog waarschuwt voor Nederlandse fora’s, specifiek lotgenoten fora’s, maar zelf daar nooit aan deelgenomen hebt. Hoe dan toch een mening daarover kunnen weergeven, zoiets kan toch alleen uit eigen bevinding en ondervinding(en) lijkt mij.
        De ervaring, belevenis van “een ander” is en blijft enkel dat toch? is een verhaal van maar één kant horen en dat kan, naar mijn idee, nooit een objectieve beoordeling zijn.
        Zeker al niet, zoals je zelf ook aangeeft, het verwachtingspatroon in de reden van bezoek aan een forum of meer zelfs de hulpvraag al zo verschillend van/voor een ieder kan zijn.
        Vind het zelf bv. vooral meer als prettig als een forum een inschrijving verlangd vóór deelname (welke dan eerst door het Beheer gecheckt word), en die persoon ook dan pas toegang krijgt om de ervaringen en verhalen kan lezen van de andere leden en deel te kunnen nemen. Lijkt mij de enige manier om een zo veilig mogelijke omgeving te creëren waarin een ieder zijn verhaal kan … maar vooral durft ! te doen.
        Niets ten nadele van jouw site, maar zou hier dus echt nooit mijn verhaal en ervaringen over en met Narcisme (NPS) plaatsen, te openbaar en dus te gevaarlijk.
        Met groet, Jaccy
        ******************
        Hoi Jaccy,
        Ik post mijn reactie even onderaan jouw bericht, omdat ik geen aparte reactie meer kan geven (dat is iets in het script van deze website).
        Even voor de duidelijkheid; ik heb mijn post geschreven op basis van het volgende:
        – Mijn indruk van diverse openbare nederlandse fora, en buitenlandse fora. Ik heb kort aan enkele fora deelgenomen, maar vond de gang van zaken daar schadelijk. Dit heb ik de beheerders ook laten weten.
        – de verontrustende reacties van diverse slachtoffers, over hun ervaringen op nederlandse fora (ook besloten fora).
        – een collega, die al jaren werkzaam is met slachtoffers en dezelfde zorgwekkende verhalen kreeg
        – een andere collega, die aan diverse (besloten) fora heeft deelgenomen en naast positieve, ook veel negatieve ervaringen opdeed.
        Ik wil hiermee de indruk wegnemen dat ik “zomaar” iets negatiefs schrijf. Ik vind het heel goed van jou dat je de andere kant van de kwestie laat zien. Uiteraard is het bij een forum over narcisme of psychopathie begrijpelijk en belangrijk dat dit forum besloten is. Ik begrijp ook heel goed dat jij je verhaal niet op mijn website wil plaatsen; deze website is door iedereen te lezen. Om die reden raad ik mensen die posten altijd aan nooit hun volledige naam te geven. Sommige mensen zijn zich namelijk niet bewust van de openbaarheid.
        Ik vind het echter te veel gevraagd om te zeggen dat deelnemers van fora zelf minder moeten verwachten. Dan wordt de verantwoordelijkheid bij de deelnemers gelegd. Ieder heeft hierin een eigen verantwoordelijkheid, maar de eindverantwoordelijkheid ligt bij de beheerder van het betreffende forum.
        N.a.v. mijn “research” heb ik de belangrijkste waarschuwingssignalen op een rijtje gezet, waardoor mensen die zelf kunnen toepassen als ze zich op een forum begeven. Als het prettig en veilig is op het betreffend forum, dan is dat alleen maar mooi.
        hartelijke groet, Iris

  8. Gek, ik heb nooit geloofd in die lotgenotengroepen. Al zo’n 35 jaar geleden, na mijn eerste scheiding, kon zo’n groep van lotgenoten mij niet boeien. Vooral, vaak, door de negatieve ondertoon, die je alleen maar naar beneden kan trekken.
    Meer had ik aan mijn vriendinnen en zelf zoveel mogelijk positieve dingen uit het leven halen.
    Zelfs nu, na een scheiding van mijn tweede partner, merk ik, dat dit de beste weg is om te bewandelen. Jammer, vind ik het wel, dat mijn huidige psycholoog ook niets snapt van het gevoel, wat je hebt na bij een narcist te zijn weggegaan. Deze website van Iris en die van Melanie Tonia Evans maken mij het veel duidelijker. Maar dat wil niet zeggen, dat het allemaal is opgelost. Rationeel kun je alles begrijpen en bedenken, maar dat onnoemelijke nare gevoel, wat je hebt, dat lost niet zomaar op.

  9. Hallo Iris,
    met belangstelling heb ik je verhaal gelezen. Wat mij echter opvalt is, dat jij het gevoel hebt dat er geen goede Nederlandse fora van lotgenoten zijn. Zelf ken ik er twee. Maar daar moet je je inderdaad wel aanmelden. Voor mijn gevoel is dat ook de enige goede manier om met emotioneel zo’n beladen onderwerp om te gaan. Bovendien zou ik me nergens veilig voelen als ik het idee had dat mijn ex alles zou kunnen lezen. Maar er zijn beslist goede fora in Nederland, waar je herkenning en erkenning vindt, je ei kwijt kunt, steun krijgt en gemotiveerd wordt je eigen leven te kiezen.

    1. Hoi Meis,
      Kun je me mij de namen van die fora in een persoonlijk berichtje doorgeven? Ik begrijp het ook volledig dat je je voor die fora aan moet melden (heb ook in een eerder bericht gezet dat het begrijpelijk is, dat diverse fora besloten zijn).
      groetjes, Iris

  10. Ik vind de waarschuwing om op een forum je hele verhaal te doen wel op zijn plaats, want natuurlijk is narcisme een emotioneel zwaar punt en als je er zelf mee om moet leren gaan ben je extra kwetsbaar. Daarom is een waarschuwing ook heel zinvol. Een forum kan ook nooit in de plaats van therapie komen. Er zijn echter ook goede fora. Zelf ben ik ongeveer 7 tot 8 jaar geleden op een dergelijk forum terecht gekomen. Natuurlijk op een moment dat ik vreselijk in de knoei zat en niet echt wist wat er aan de hand was. Wel lag er een rapport van een psycholoog, maar ik kon me er weinig bij voorstellen. Op internet kwam ik veel informatie tegen, vooral veel erg herkenbare informatie. Ik heb me bij een forum aangemeld, op zoek naar herkenning en informatie. Het heeft me enorm geholpen, de steun en herkenning die daar was. Ik zat midden in de periode dat ik nog geloofde dat het aan mezelf zou liggen. Ik was bang, heeeel bang, door en voor zowel lichamelijk als psychisch geweld naar mij en mijn kinderen. Ik was wel via de huisarts bij een goede hulpverlener terecht gekomen, maar had behoefte aan veel meer informatie. Met die hulpverlener heb ik ook over dat forum gepraat en die vond dat een prima idee. Ik moest immers toch zelf mijn weg zoeken en als ik me daar goed bij voelde, zou het me alleen maar helpen. Na een paar jaar is er helaas enige onenigheid ontstaan op dat forum en is er door enkele leden een nieuw forum opgezet. Dat forum bestaat inmiddels alweer ruim 5 jaar en ik ben er ook vanaf het begin geweest. Het contact met de mensen en de informatie en de bewustwording die dat met zich meebracht, heeft ertoe geleid, dat ik vrij snel na een hevige vechtscheiding, weer een toekomst kon zien. Inmiddels ben ik al weer jaren verder en beslist geen slachtoffer meer. Ik heb een goed zelfstandig, onafhankelijk leven opgebouwd Ondanks dat alle perikelen nog steeds niet helemaal voorbij zijn, heb ik geen angst meer en zijn mijn kinderen fantastische volwassenen geworden. Sinds ongeveer de oprichting van dit forum, ben ik ook moderator/medebeheerder, omdat het mij zo enorm gesteund heeft, gesterkt in mijn eigen zijn. We zijn een hechte groep als beheerders en overleggen regelmatig over de dingen die zich op het forum voordoen. Wij proberen er als beheerdersgroep voor te zorgen dat de leden bij ons veilig vrijuit kunnen praten, checken mail-adressen e.d en nemen vragen en zorgen van de leden heel serieus. Regel is vooral, dat iedereen onder een nick-name zijn verhaal, vragen, zorgen, etc.etc. kwijt kan. Respect voor elkaar staat hoog in het vaandel. Eerlijkheid en vertrouwen zijn heel belangrijk. Door de jaren heen zijn er honderden, zo niet duizenden leden geweest. Bij aanmelding stellen zij zich na aanmelding zo goed mogelijk voor en worden dan door andere leden en beheerders zo veel mogelijk gesteund. Heeeeeel veel leden hebben hierdoor hun eigen weg gevonden en durven kiezen. Veel leden gaan na een periode van maanden tot jaren weer van het forum af, omdat ze het verder goed redden. We nemen dan echt afscheid. Sommigen blijven, en steunen zoveel mogelijk de nieuwkomers. Sommige leden gaan na een poos weg en komen later toch weer terug. Het steuntje in de rug hebben ze dan nog net even nodig, ze vinden het prettig serieus genomen te worden en een uitlaatklep te hebben. En om vrij met elkaar te kunnen praten. Ook veel leden hebben elkaar inmiddels prive leren kennen en er zijn hele goede vriendschappen ontstaan. Zo kan een forum van en voor lotgenoten dus ook zijn. Dat is vooral, omdat iedereen zich realiseert dat zij die zich aanmelden, op zoek zijn. Op zoek naar informatie, steun, een luisterend oor, her- en erkenning, ervaringen van anderen, tips en adviezen, kortom, een veilig contact. En als een forum dat kan waarmaken, heeft het recht van bestaan en zijn de mensen die er komen veilig. Zo kan het dus ook.

    1. Hoi Peet,
      Hartelijk dank voor je uitgebreide verhaal, ik ben heel blij dat jij zo’n positieve ervaring hebt gehad! Zoals jij dit forum beschrijft, zo zou een forum naar mijn idee “moeten” functioneren; respectvol, veilig, met empathie en begrip voor waar ieder in zijn proces zit.
      Net als bij de andere posts van mensen die vinden dat er ook goede fora zijn (waar ik alleen maar blij om ben!), wil ik je vragen of je mij een berichtje wil sturen met de naam van dit forum?
      Lotgenotencontact kan heel belangrijk zijn in ieders proces, en daarom is een forum een heel logisch idee. Jouw verhaal laat zien hoe een dergelijk forum dat wel goed draait, op een heel positieve manier bij kan dragen aan ieders herstel.
      groetjes, Iris

  11. Hoi Marije,
    Wat fijn jouw verhaal te lezen. Het is voor mij zo herkenbaar. Je schrijft: ‘Bevestiging is wat ik nodig had en nog steeds nodig heb. Ik denk ook dat mensen die járenlang misbruikt zijn door een narcist, dus altijd zijn ontkend en geleefd hebben in een wereld vol verdraaiingen en leugens, bevestiging willen, om zeker te weten dat ze niet gek zijn, dat was ze zelf voelen en denken goed is.’ Dat is precies wat ik ook ervaar. Ik denk met regelmaat: ‘maak ik het te groot?, zie ik het wel goed?’ Mensen om me heen begrijpen dat niet en lijken me dat kwalijk te nemen. Ik kan het zo moeilijk aan hen uitleggen.
    Voor mij leef ik ook nog met een been in dat narcistische gezin en ik denk dat het gevoel daar ook vandaan komt. Me losmaken is enorm lastig.

    1. Beste i,
      Gek dat ook dit weer fijn is om te horen voor mij. Toch weer een bevestiging.
      Ik twijfel ook net als jij over ‘overdrijf ik niet?’ en daarbij kijk ik dan eens om me heen. Anderen blijken dat gevoel dan niet te hebben, wat mij bevestigt dat ik overdrijf.. Ja, zelfs mijn kinderen houden me daarmee voor de gek.
      Ik zeg heel vaak tegen ze: “Ik heb het koud, jij niet?”
      Of: “Ik vind dit niet zo lekker, jij?’
      Het zit er zó ingebakken.

  12. Ik heb zelf een hele nare ervaring gehad op een amerikaans forum. Nieuwe bezoekers werden daar nog net niet voor debiel uitgemaakt door ene “Hunter”. Toen ik opmerkte dat zij wel erg bot was tegen mensen die al enorm hadden geleden en hulp zochten, kreeg ik meerdere mensen over me heen. Of ik niet kon lezen, of ik niet kon begrijpen, dat ik niet moest verwachten dat ik gepamperd zou worden. Walgelijk. Ben meteen vertrokken (wel eerst mijn zegje gedaan). Ze hameren erop dat als je het niet met iemand eens ben je niet moet reageren, maar als je vervolgens niet op de wijze (lees – sarcastische) raad van een moderator reageert dan krijg je dat voor je voeten geworpen. Zo van, nu ben je hier weer maar je hebt niet gereageerd op mijn vorige antwoord.
    Kritische berichten worden eerst door de mangel gehaald en daarna verwijderd. Censuur.
    Heb er wel een leuke fb vriendin aan overgehouden. Zij is van het forum verwijderd omdat ze onze priveberichten hadden gelezen over azijnplasser Hunter. Een andere verklaring hebben wij niet aangezien zij maar 1 keer heeft gepost en wij veel pb berichten hebben verstuurd. Op de vraag waarom ze was verwijderd is nooit een antwoord gekomen.
    Iemand anders die anderhalf jaar op het forum zat is verwijderd nadat zij geen one on one (privesessie a 75 dollar) wenste af te nemen.
    Al met al, een bende nare moderators en hun hulpjes. Ver vandaan blijven!

  13. Forum, fora, ….
    Ach, alsof we niet al genoeg problemen hebben binnen onze eigen nabije omgeving. Ik heb een site bezocht waar netjes een waslijst van kenmerken werd opgesomd om zo narcisten te kunnen detecteren binnen de omgeving. Punten las ik, waar zelfs een emotioneel verwaarloost en of -misbruikt persoon zo aan zou kunnen voldoen. Dat is een trieste zaak.
    Narcisten die diezelfde lijst onder ogen krijgen, lachen erom. Voor hun is het dé lijst waarop de fouten en tekortkomingen van o.a. hun prooien op afgebeeld staan en erger, sommige denken dat het van hun dader is oftewel diegene is waarvan zij ooit het,slachtoffer waren:
    In eerste opzicht charmant, veel zelfvertrouwen en eigenwaarde
    Snel in de verdediging
    Gebrek aan spontaniteit
    Gebrek aan uiting van gevoel
    Ongeïnteresseerd over komen op anderen
    Zwak zelfbeeld (minderwaardigheidsgevoel compenseren)
    Vraagt veel om bevestiging van persoon en handelen aan anderen
    Diepgewortelde onzekerheid
    Willen altijd positief overkomen op anderen en zullen dit overdreven tonen
    Egocentrisch gedrag vertonen
    Alleen om zichzelf bekommeren, niet om anderen
    Geen werkelijke gevoelens kunnen tonen
    Het is maar wie er als eerste op deze lijst stuit, wat de hulpverlening en of persoon die op een blauwe maandag psycholoogje gaat spelen. Of erger, op de lijst van kenmerken die bij personen behoort die emotioneel verwaarloost en of -misbruikt zijn. Want deze lijsten komen aardig overeen. De narcist is een zieke die zijn bek houdt over zijn verleden waarin hij de zwakke was, maar deze op de meest sadistische wijze dolgraag herleeft door zijn prooi dezelfde ervaringen te laten ondergaan waardoor hij zich oppermachtiger gaat voelen. Ikzelf ben het slachtoffer van een zus met veel te veel narcistische trekken. Zij is erg dominant. Ze houdt ervan mij te breken. we hebben veel ondergaan met en in ons gezin. Dat botviert ze graag op mij, de jongste. Ze doet zich voorkomen als de ambassadrice van slachtoffers als wij. Zij weet alles altijd beter. Tot overmaat van ramp herinner ik me nauwelijks iets van mijn jeugd. Ze beschuldigt me regelmatig van zaken die ik me niet herinner, maar ook niet verantwoordelijk voor ben. En tot overmaat, speelt ze spelletjes met die info. Ze levert me namelijk slechts de bel, en houdt de klepel ervan in eigen beheer. Voor het gevel ik kwaad verhaal kom halen wat de onzin betreft die zij over mij en ons verleden samen rondbazuint. Want dan kan ze additionele info toevoegen aan haar onzin en mij beschuldigen de klok wel te hebben gevonden maar niet weten waar de klepel hangt. Ze is charmant en zeer overtuigend. Iedereen gelooft haar, want ik ben immers degene die men amper ziet of naartoe gaat om mijn kant aan te horen. Mijn reputatie is voor haar een speeltje, die ze graag aan gort maakt. Zonder enige gewetensimpuls. Ze ziet het niet alleen als haar taak, anderen van mijn ware identiteit te overtuigen moeten, ze vertelt het me gewoon ijskoud dat het haar plicht is ook al vindt ze het niet leuk.Ik ben volgens haar een parasiet, Schaaps in wolfskleren. Een iemand die niet beter wil worden. Een hel in de leven al sinds mijn geboorte. En zo kan ik,nog doorgaan. Ze heeft zelfs mijn nichtje tegen me gebruikt. En ik, ik wil gewoon met rust gelaten worden. Ik ben zelf zo erg beschadigd dat ik in ieder geval nooit voor herbeleving zou kiezen, zoals dat een narcist prima afgaat. De mens is helemaal geen mooi wezen. Een klein foutje in de biologische huishouding en of persoonlijke ervaring, en een mens die je gisteren nog kende, is plots een totaal ander mens. Soms zelfs je ergste vijand geworden. Want dat zijn de ergste, onze dierbaren die zich tegen ons gekeerd hebben en niet ervan te overtuigen zijn dat ze je verkeert beoordelen en of dat je hun liefde waardig bent.
    Mijn zus moet maar bellen zonder klepels aan anderen zien te slijten, mijn deur is voor haar gesloten.
    Kortom, die ook wat aan die lijsten met kenmerken.
    De kleur van de waarheid is grijs, en zelfs over de kleur grijs, kunnen mensen eindeloos eigen interpretaties aan ophangen waardoor nog meer leed de wereld in wordt geholpen.

  14. Hoi Iris,
    Wat een ontzettend goed stuk! Had ik nog helemaal niet gezien. Heb zelf mijn neus gestoten op een PTSS-site, die beheerder was flagrant agressief en gestoord. Ik ben er verder niet op ingegaan en heb me afgemeld, maar na lezing van zijn andere conversaties kan ik alleen maar concluderen dat deze man machtsgeil en arrogant is, mensen tegen zichzelf uitspelen, kortom we weten wat de waarschuwings-signalen zijn. Dus ook op fora kom je daders tegen. Dus ontzettend bedankt hiervoor, je hebt me alweer een stuk verder geholpen. Ik feliciteer mezelf dat ik het onmiddellijk doorheb en daarnaar handel. Dus kennelijk heb ik toch iets geleerd. Vroeger ging ik ze publiekelijk ontmaskeren, prachtig allemaal en ik heb een hoop ellende weten te voorkomen voor andere mensen, maar zelf ging ik eraan onderdoor. Dus ik laat me niet meer triggeren, en ik bemoei me er ook niet mee. Maar vrolijk word ik er niet van.

  15. Lieve mensen allemaal,
    Ik ben opgevoed door narcistische ouders, weet ik sinds enkele jaren, en ik weet hoe diep en hoe ongelooflijk ver dat gaat. ‘In elk mens zit iets goeds’, zeiden mijn ouders altijd. Daar geloofde ik in. Onvoorwaardelijk ging ik voor mijn ouders. Ik keerde me binnenste buiten voor ze, op zoek naar liefde en wederkerigheid, maar het was nooit genoeg. Ik was verlegen, stil, vaak verbaasd en teleurgesteld.
    Mijn ouders waren er niet onvoorwaardelijk voor mij. Ze waren er alleen voor mij als het hen paste. Ze verraadden me als het ze beter uitkwam. Ik begreep het niet, begreep mijn hele leven niet en mijn omgeving zag het niet.
    Het zit er niet in bij een narcist. Alle goeds en liefde is voor hen zelf, niet voor een ander.
    Internet is een fijn medium, maar o wat zit daar ook een boel narigheid!
    Verdrietig word ik als ik zie dat narcisme niet serieus wordt genomen. Mensen kennen het nog steeds niet, óók veel coaches en therapeuten niet!
    Er zijn mensen die zichzelf ervaringsdeskundig, coach en zelfs expert noemen en de plank volledig misslaan!
    Gebruik je voelsprieten en laat je niets wijsmaken door wie dan ook!
    Liefs,
    Anja

  16. Er zijn er ook die zich in hun positie bedreigd voelen als forumbeheerder. Ik ken ze niet maar die zullen er wel zijn. Sommige mensen die met narcistisch misbruik te maken hebben gehad vertrouwen bijna niemand meer. De mensen die ze daar opzoeken is hun enige strohalm en houvast en steun nog. Je hoopt dat ze zich gehoord voelen en begrepen worden en dat ze daar erkenning krijgen zonder te afhankelijk te worden van iemand.Ik denk survivors kennen de ziekte van binnen uit die kunnen toch niet faken of doen alsof.
    Wat jammer dat mensen die zich coach en deskundige noemen op het gebied van narcistisch misbruik de plank soms volledig misslaan. Je zou hopen dat ze het narcisme van binnen en van buiten kennen en er zeer uitgebreide kennis van hebben opgedaan. Je zou zeggen hoe kan een ervaringsdeskundige die er zelf onder geleden heeft het niet menen. Je kunt zoiets niet faken of doen alsof. Iedre verhaal achter de persoon raakt je. het is maatwerk. Iedere persoon en situatie is weer anders. Het is loodzware kost en het is geen luchtige en lichtvaardige materie waar je oppervlakkig en luchtig over kunt zijn. Het vereist diepgang en precisie zonder inflexibel in te zijn. Er hangt een leven van af, maar dat je de pathologie kent is je een redding en dan nog mensen zien te vinden die tot steun kunnen dienen om op weg te helpen. Het heeft tijd nodig maar door na no contact te gaan daar knapt je gestel wel weer van op. Sommigen zijn erg paranoya en bang dat je je als supplyzoeker aanmeld met een tunnelvisie en die vanuit die tunnelvisie supply zoeken. Nou als het maar het algemene belang dient zonder star inflexibel en rigide te zijn. Van sommigen heb ik het idee dat ze je niet erg genoeg vinden. Je moet murw zijn lamgeslagen voordat ze reageren. Zou het zo kunnen zijn? Er kan een leven van af hangen. Kim Saeed haar commentaar heeft mij erg aangesproken en zie dat er zeer schrijnende gevallen bijzaten van hun partners die ooit zelfmoord hebben gepleegd omdat ze helemaal afgesloten waren van de buitenwereld..Het grijpt erg aan op de ziel en je zou het als zielennood kunnen omschrijven waar zij inzitten. Helemaal niemand meer om te bereiken en die het begrijpt.Zouden zij weten waar zij in terecht gekomen waren.
    Soms zeggen ze wel eens de ziel redden en save our souls. S.O.S. en dit vereist specifieke kennis want niemand lijkt het te zien. het lijkt wel een perfecte moord en de narcist kan iedereen laten geloven dat je geestesziek was waarom je dat deed en dat zij er achter zitten en er de oorzaak van zijn. Niet de ziel is dan vermoord maar het lichaam ook. Ze roven als het ware je ziel leeg. het spreekt voor zich zelf wat ze hier over schrijven. Ontkenning en miskenning moet plaats maken voor begrip en erkenning en herkenning en dat ieder mag zijn zoals die is maar helaas hebben sommigen dit nooit ervaren. Telkens kreeg de ziel een knauw en dat wil je terug pakken door no contact te gaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *