Het is bijzonder om te ervaren hoe verschillend iedere workshop is. Afgelopen zaterdag in centrum Aquamarijn, was er meteen een hele sterke energie in de groep. Alsof we werden gedragen. Dit merkte ik heel concreet, omdat ik zelf de nacht ervoor ziek geworden was en nauwelijks had geslapen. Ik wist dat ik deze dag neer wilde zetten, ik wist hoeveel mensen er op rekenden en een goeie dag “verdienden”. Wat ik alleen niet goed wist, was of mij dit ging lukken.
En het lukte. Mede door dat draagvlak, dat ieder denk ik op zijn/haar manier gevoeld heeft. En ook door de geweldige andere trainer Anastasia. Wat ben ik jou dankbaar. Het is ontzettend motiverend om samen te werken met iemand die dezelfde visie uitdraagt (anders zou het ook niet werken), die aan de dag wat sprankeling meegeeft, maar zichzelf ook kwetsbaar op kan stellen.
Dat kwetsbaar opstellen realiseer ik me nu, is iets wat ik heel belangrijk vind. We hebben allemaal het zelfde proces doorgemaakt, en vanuit die vergelijkbare zoektocht ontstaat er al een belangrijke saamhorigheid. Maar het zit ook in kleine dingen. In het eerste uur van de workshop zat ik bibberend op mijn stoel en dacht “wat nu?”. In de korte pauze gaf ik aan bij Anastasia dat ik het aan de groep wilde melden, dat ik me niet goed voelde maar me wel zoveel mogelijk zou inzetten. Ik wilde hier toch wat over zeggen, want ik was niet degene die ik ben en ik vermoedde dat een aantal mensen dit aan me merkten. Grappig genoeg was het voor mij een enorme opluchting om het te kúnnen zeggen, en acceptatie en begrip terug te krijgen.
Voor Anastasia en mij is de rode draad van elke workshop: gehoord worden. Iedere deelnemer moet zich “gedragen” voelen. En het was zo mooi dat dit ook terug kwam. Het is ook voor ons als trainers bijzonder helend om te zien hoeveel kracht er uit gaat van een groep mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, en ieder op zijn of haar eigen manier zoekt naar herstel. Hoe deze ervaringen uitgewisseld worden, bekrachtig worden, er concrete adviezen gegeven kunnen worden en er zoveel gebeurt in die paar uren.
Dank jullie deelnemers, voor deze mooie dag!
Iris
Dag Iris en Anastasia,
Ik wil meer… wat een verademing deze dag! Wat voelt dat goed! Delen, elkaars kl…ervaringen delen. Ik ben niet de enige! Ik word bevestigd!
Ik had deze dag voor geen goud willen missen. Voor mij zijn lotgenoten en hun verhalen, hun ervaringen bitterhard nodig om me verder te dragen door het leven. Ja, ik voelde me enorm gedragen!
Ja, echt waar, ik wilde helemaal nog niet naar huis. Ik vond het zo fijn om bevestigend te worden door de verhalen, de ervaringen van anderen. Gek ook omdat ik hier in mijn eigen woonomgeving NIEMAND ken die hier echt weet van heeft. Dan realiseer ik me pas goed hoe weinig er over bekend is en werd ik vanmorgen opnieuw boos op alle ‘hulpverleners’ die ik én ma hebben gehad de afgelopen járen. Niemand die hiermee op de proppen kwam. Niemand!
Zelfs achteraf, toen ik er zelf achterkwam waarmee we al járen dealden (NPS) heb ik de huisarts en psych gesproken en een lange uitgebreide kwetsbare eerlijke brief met verwijzing naar diverse websites naar ze gestuurd. Er is niets mee gedaan, niet eens een antwoord. Toen ik daar later de huisarts op aansprak heeft ze me beloofd alsnog antwoord te geven. Helaas, niks. Te confronterend mijn brief? Of gelooft ze me niet? Gelooft ze mijn vader, de narcist, die ook haar patiënt is? Ja, vast.
Ik voelde me geborgen en fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen, zonder ellenlange uitleg. Ik hoefde me ook geen zorgen te maken dat ik niet werd geloofd.
Iris, jij beschikt over een natuurlijke rust en kalmte en je bent heel serieus. Jij hebt een mate van bescheidenheid die mij aanspreekt. Ik moest er ook continu aan denken dat jou hetzelfde is overkomen en dat raakte me en schepte voor mij een band. Ieders ervaring die ik hoorde raakte me, raakte me diep. Je kwetsbaar opstellen schept een band en geeft vertrouwen. De een kan dat beter als de ander, maar het raakt iedereen en iedereen doet daar wat mee. Je staat niet alleen.
Wat mij betreft zit ik vooral te wachten op ervaringen van anderen, het delen met lotgenoten. Die behoefte is bij mij het grootst.
Anastasia vertelde haar verhaal gedeeltelijk. Ik hing dan aan haar lippen.
Ik hing aan de lippen van iedereen die me vertelde over zijn/haar ervaring met een narcist. Het is en blijft ook zo ongelooflijk, terwijl ik het zelf heb meegemaakt. Ach, de dag was eigenlijk veel te kort. Dat is een heel groot compliment aan jullie.
Ook wil ik even mijn bewondering uitspreken voor jullie inzet, want het kost bergen energie. Iris, je was ook nog eens niet helemaal fit.
Ik was doodmoe die avond..
Maar…. ik kijk nu al uit naar de dag in Gouda in augustus!
Iris en Anastasia, bedankt voor jullie werk en deze bijzondere dag!
Liefs, Marijke
Lieve Marijke,
Bedankt voor je uitgebreide reactie, die me zeer raakte. Wat fijn dat je zoveel aan de dag hebt gehad. Verder schieten woorden mij op dit moment te kort; wil je alleen maar zeggen dat ik je reactie heel bijzonder vind en wil je bedanken!
Iris
Dag Iris en Anastasia,
Marijke heeft heel mooi verwoord hoe ze de workshop heeft ervaren. Beter zou ik het niet kunnen omschrijven. Het is inderdaad heel schrijnend hoe weinig de zogenaamde professionals vertrouwd zijn met NPS. Voor mijn papa, die zelf slachtoffer is, is niemand ooit verder geraakt dan hem vol te proppen met anti-depressieva. Nu ik het allemaal begin te begrijpen heb ik terug hoop op een beetje geluk voor hem. Voor mezelf hoop ik de kracht te vinden om verlost te raken van mijn ex vriendin die zich aan mijn energie laaft als een vampier. In een telefoongesprek met haar, afgelopen zondag, paste ik hetgeen ik leerde in het belspel toe en dan worden haar reacties zo voorspelbaar, op het lachwekkende af. Ik ben ontzettend blij dat ik jullie heb mogen ontmoeten.
Welgemeende dankbare groetjes, Erik
Iris en Anastasia,wat ik het meest voelde in mijn kinderjaren was eenzaamheid. Ik wist niet wat er aan de hand was en kon het ook aan niemand vertellen wie zou me geloven. Ik mocht van mijn vader nooit wat terug zeggen als mijn moeder me van alles verweet. Ik heb nog steeds moeite met mezelf kwetsbaar op te stellen; angst voor afwijzing. Daarom is het zo fijn om naar een workshop te gaan met mensen met dezelfde ervaringen hebben; het helpt tegen het gevoel van onmacht en het gevoel dat je de enige bent met deze ervaringen. Bedankt iris en Anastasia voor de goede begeleiding tijdens de workshop. Ik hoop dat jullie zo door blijven gaan!