Ik weet hoe het voelt


Dit is een gedicht van Veerle.

Dampend in zweet
van angst
en pijn
ik weet hoe het voelt
verscheurd
verschroeid door wind
verschraalde wond

afgekraakt
bijeen geperst en uitgebraakt
ik weet hoe het voelt

geboortepijn

ik weet hoe het voelt
breken en scheuren
bang om te vallen
om te zwijgen
afgedaan en verloren te gaan

bang om te verdwijnen
weg te kwijnen
ik weet hoe het voelt

er groeien viooltjes in mijn tuin
en een klaproos

ik weet hoe het voelt
zo broos
als lente te zijn

11 gedachten aan “Ik weet hoe het voelt”

  1. ik weet hoe het voelt
    alleen
    hulpeloos
    angstig
    pijn
    geen wil
    geen zin
    afhankelijk
    kapot
    niet Mogen
    niet kunnen
    niet willen
    afwachten of het kan
    obsessief onbewust wachten op een teken van leven

      1. Hey Marion, ik weet het. de tekst is van een tijdje geleden, maar ik wist niet wat het wat, dat het een naam had en dat er nog mensen zoiets meemaken. Pijn verbleekt, littekens blijven, en het werk om jezelf in de wereld te zetten stopt waarschijnlijk nooit. Dat is dan ook weer een kracht waar anderen mensen iets aan kunnen hebben. Dat hoop ik altijd maar. De verbondenheid via deze site doet me heel goed. sterkte en moed, x veerle

    1. Dankje Mir ! Dat wens ik jou ook. Onze levensdrang is veel groter, al moeten we er soms verdorie hard voor vechten, soms schijnt de zon ineens even .. geniet van kleine dingen , koester die ook. x veerle

  2. Veerle, ik heb het vele malen gelezen en alle malen gevoeld. Soms val ik terug, maar dan klauter ik weer naar boven. Ik put er kracht uit en maar ook ik ben broos.
    Dankje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *