Dit is een gedicht van Veerle.
Dampend in zweet
van angst
en pijn
ik weet hoe het voelt
verscheurd
verschroeid door wind
verschraalde wond
afgekraakt
bijeen geperst en uitgebraakt
ik weet hoe het voelt
geboortepijn
ik weet hoe het voelt
breken en scheuren
bang om te vallen
om te zwijgen
afgedaan en verloren te gaan
bang om te verdwijnen
weg te kwijnen
ik weet hoe het voelt
er groeien viooltjes in mijn tuin
en een klaproos
ik weet hoe het voelt
zo broos
als lente te zijn
Mooi ❤
ik weet hoe het voelt
alleen
hulpeloos
angstig
pijn
geen wil
geen zin
afhankelijk
kapot
niet Mogen
niet kunnen
niet willen
afwachten of het kan
obsessief onbewust wachten op een teken van leven
Hoe herkenbaar, maar dat verbleekt steeds meer met de tijd.
Hey Marion, ik weet het. de tekst is van een tijdje geleden, maar ik wist niet wat het wat, dat het een naam had en dat er nog mensen zoiets meemaken. Pijn verbleekt, littekens blijven, en het werk om jezelf in de wereld te zetten stopt waarschijnlijk nooit. Dat is dan ook weer een kracht waar anderen mensen iets aan kunnen hebben. Dat hoop ik altijd maar. De verbondenheid via deze site doet me heel goed. sterkte en moed, x veerle
jammer dat je het ook kent…sterkte ! veerle
Veerle, wat een prachtige en allesomvattende tekst. Veel sterkte.
Dankje Mir ! Dat wens ik jou ook. Onze levensdrang is veel groter, al moeten we er soms verdorie hard voor vechten, soms schijnt de zon ineens even .. geniet van kleine dingen , koester die ook. x veerle
Ik zit middenin de “battle” voel de pijn die dwars door je ziel snijdt 😢
Veerle, ik heb het vele malen gelezen en alle malen gevoeld. Soms val ik terug, maar dan klauter ik weer naar boven. Ik put er kracht uit en maar ook ik ben broos.
Dankje!
Broos zijn is een hele mooie kracht, en kan je ook sterk worden in het broos zijn, verzorg jezelf goed !!!
Mooi zeg, dank!