Aandacht voor 'vechtscheidingen' bij het Ministerie

Dit is een gastcolumn van Annemieke

Afgelopen weken zijn Iris en ik met enkele coaches en therapeuten uit het netwerk druk bezig geweest om een stuk te schrijven voor de ´Divorce Challenge´. Dat is een soort wedstrijd, uitgeschreven door het Ministerie van Veiligheid en Justitie, waarin een nieuw plan wordt gevraagd om vechtscheidingen te helpen voorkomen. Iedereen met inspiratie mag meedoen. Het beste idee krijgt een podium en hulp van het ministerie van Veiligheid en Justitie om het initiatief uit te voeren.

Ik wilde graag van dit platform gebruik maken om onze visie en een mogelijke oplossing voor deze zogenaamde ‘vechtscheidingen’ te geven. Iris zal in haar nieuwe boek hier ook uitgebreid op in gaan. Het gaat me aan het hart dat door vaak jarenlange en geldverslindende procedures kinderen en partners berooid, ontmoedigd en nog meer getraumatiseerd achter gelaten worden. De term ‘vechtscheidingen’ geeft al een verkeerde voorstelling van zaken. Het suggereert dat beide ouders schuldig zijn aan het ondermijnen van de afspraken, de ruzies en de strijd. Terwijl een narcistische of psychopathische ouder juist eenzijdig het rechtssysteem kan manipuleren. In mijn werkveld in de jeugdhulpverlening hoor ik keer op keer de nog heersende gedachte ‘waar twee vechten hebben er twee schuld’, of wordt er uitgegaan van de goede bedoelingen van beide ouders. Omstanders en professionals houden afstand en nemen geen stelling. Er is nog veel onwetendheid over de invloed van de persoonlijkheidsstoornissen narcisme en psychopathie op vechtscheidingen, ook bij zorgverleners en experts.

In onze werkpraktijken en bij het verdwenen zelf is veel anekdotisch bewijs maar er is weinig wetenschappelijk onderzoek naar de achtergronden van vechtscheidingen. Dit is er al in het buitenland, maar niet in Nederland. Daarom vinden we dat er landelijk onderzoek moet komen naar de persoonlijkheidskenmerken en gedrag van beide ouders, en de effecten hiervan op kinderen en het al dan niet vaker voorkomen van vechtscheidingen bij bepaalde groepen. Met deze uitkomsten in de hand staat een ouder, de rechter, de hulpverlener en/of andere betrokkene sterker en objectiever in de strijd om vechtscheidingen tegen te gaan, te voorkomen en op te lossen. Wij zouden graag de samenwerking opzoeken met bijvoorbeeld universiteiten, het Fonds Psychische Gezondheid of andere relevante instituten om een onderzoeksvoorstel op te zetten en uit te voeren, op basis waarvan wet- en regelgeving en hulpverlening aan te passen is en hiervoor concrete voorstellen zijn te doen. Zodat duidelijkheid verschaft wordt over wie vechtscheidingen precies veroorzaken. Zodat het mogelijk wordt te achterhalen wie de kostenveroorzakers zijn. Zodat vechtscheidingen voorkomen en beperkt kunnen worden. Zodat hulp op maat wordt geboden bij een problematische groep ouders en kinderen. En geen kind of (ex) partner/ouder meer zo hoeft te lijden.

Met dit voorstel willen we een nuttige bijdrage leveren aan een maatschappelijk bewustwordingsproces en een oplossing geven ten aanzien van deze problematiek.

Lees het en like het (daar), als je wilt: https://goo.gl/KQwZC7

Annemieke Blom

18 gedachten aan “Aandacht voor 'vechtscheidingen' bij het Ministerie”

  1. Beste Annemieke,
    Wat fijn, dat jullie dit doen. Het geldt overigens ook voor samenwonende stellen, die uit elkaar gaan. Voordeel daar is dat er niet een juridisch instituut als het huwelijk moet worden ontbonden. Nadeel daarvan is, dat ik vermoed dat deze groep onzichtbaar is.
    Ik ben zelf uit elkaar gegaan na samen wonen. Er is geen instantie die controleert of wij het goed doen. En in mijn eentje moest ik zelf mijn kop er goed bij houden en heb twee mediators ingeschakeld om mijn belangen te kunnen borgen. Eentje liet doorschemeren te snappen waar ik in zat, maar kon hier niets mee (neutrale midden).
    Dat wij geen vechtscheiding hadden, kwam omdat ik pertinent niet wilde dat dat zou gebeuren. Wil niet zeggen, dat mijn ex niet zijn best heeft gedaan het wel voor elkaar te krijgen. Dat er geen gezonde communicatie tussen ons is ligt aan het feit dat hij geen enkel compromis wil sluiten, de boel steeds verdraaid, slachtoffer speelt, niet communiceert en liegt. De omgeving noemt dit steevast: Jullie kunnen gewoon niet met elkaar communiceren.
    Ben het met je eens, dat er in een scheiding nooit gekeken wordt naar het persoonlijke profiel van de ouders. Men gaat er als het ware aan voorbij. Meer heerst de gedachte dat ouders steevast als gelijke worden gezien met bijbehorend gedrag. En afwijkend gedrag wordt genegeerd en veel erger: het echte slachtoffer wordt als dader betiteld.
    Het voert mogelijk ook wat ver om ouders aan psycho diagnostisch onderzoek te onderwerpen. Aan de andere kant is het ook gewoon heel moeilijk voor buitenstaanders om te zien wat er daadwerkelijk speelt.
    Ben het vooral eens dat de uitspraak: waar twee strijden, hebben twee schuld uit onze taal weg moet. Het is meestal niet zo.
    Heel veel succes!

    1. Beste Sharon, Ook ik wilde perse geen vechtscheiding. Ik wilde geen strijd om de strijd. Det betekende heel hard werken om telkens weer niet in te gaan op zijn boosheid en onredelijkheid. Ontzettend zwaar en moeilijk, maar minder heftig en spannend dan een vechtscheiding. Ik trok steeds weer mijn eigen plan met de kinderen en gaf hem zo weinig mogelijk gelegenheid om te vechten. Dat betekende ook veel toegeven en accepteren. Maar alles beter dan een oneindige oneerlijke en zeer heftige strijd over de hoofden van de kinderen. Het prettige was ook dat ik op deze manier ook niets te maken heb gehad met hulpverlening. Ook dat wilde ik niet omdat ik daar geen vertrouwen in heb en het niets zou opleveren behalve nog meer spanningen en strijd.
      Hem zo weinig mogelijk ruimte geven, het contact zo summier en praktisch mogelijk houden, niet ingaan op zijn dreigementen en onredelijkheden werkt voor mij het beste omdat ik dan zo sterk en krachtig mogelijk kan blijven. Zwakke en moeilijke momenten blijven. Maar ik ben vrij! en wil me niet meer gevangen laten nemen.

  2. Wat een goed idee!! En helaas nodig ben ik bang…. Ben zelf in 2014 gescheiden, heb 2 kids en nog steeds ondervinden wij hinder van mijn narcistische ex… Omdat er kinderen in het spel zijn kom je sowieso nooit helemaal los van de ander. Tenminste niet zolang de kids onze zorg nog nodig hebben. Afspraken maken lukt gewoon niet, want die worden naar zijn believen totaal genegeerd, niet nagekomen of net wel als vaststaand iets aangehouden als hem dat op enig moment beter uitkomt. Het is frustrerend als je zelf eindelijk zover bent dat hij jou niet meer kan raken en hij dan alles via de kinderen speelt. Want dan raakt hij je alsnog… Ik heb ooit gezegd ik ben pas vrij als een van ons beiden met de neus omhoog ligt… En zo ervaar ik het nog steeds… Ik heb een nieuw leven opgebouwd zonder hem maar nog steeds moet ik rekening houden met hem, want hij neemt zijn verantwoordelijkheid als ouder niet. Ik kan natuurlijk op mijn strepen gaan staan en zeggen afspraak is afspraak, maar wat doe ik dan als hij de kinderen gewoon buitenzet?? Het is een onmogelijke situatie waarin ik maar 1 zekerheid heb: Alles is variabel….

  3. Uitstekende analyse en prachtig voorstel. Een verplicht persoonlijkheidsonderzoek door specialisten mét voldoende tijd en expertise is het enige wat m.i. nuttig is in de meeste vechtscheidingen, waar, dat is ook mijn overtuiging, meestal één van de ouders aan een (narcistische) persoonlijkheidsstoornis lijdt. Enkel dit kan de beschadiging van zoveel kinderen door een narcistische ouder tegengaan. Als de familierechters tenminste op hun beurt ook voldoende kennis opdoen rond persoonlijkheidsstoornissen én de juiste gevolgen kunnen trekken uit een dergelijk persoonlijkheidsonderzoek. Wat vandaag echter hoegenaamd het geval niet is.

  4. Een heel goed artikel. Alles wat beschreven staat heb ik ook ervaren tijdens het helpen van een vriendin, die wilde scheiden van haar narcistische partner. Deze man heeft vast gezeten vanwege wapenbezit en er was door de politie tijdens de aangifte tegen hem, door mijn vriendin, opgenomen dat er sprake was geweest van veelvuldig huiselijk geweld. Maar eenmaal weer buiten de hechtenis wist deze man alles om te draaien, de echtscheiding langdurig tegen te werken en moeten de kinderen inmiddels bijna ieder weekend naar hun vader, omdat de hulpverlening inderdaad uitgaat van het “recht” van de vader om zijn kinderen te kunnen zien.
    Geregeld kwam mijn vriendin huilend bij mij, omdat de hulpverlening haar niet wilde horen. Ze steeds te horen kreeg dat er uitgegaan werd van “onpartijdigheid” en ze niet meer kon aanzien hoe, voor haar ogen, de hulpverlening een rad voor de ogen gedraaid werd door haar ex-partner. Hij wist onder een persoonlijkheidsonderzoek uit te komen, door er botweg nee tegen te zeggen. Dus inderdaad maak het alsjeblieft verplicht, dit persoonlijkheidsonderzoek, voor beide ouders en schrap in dit soort gevallen de “onpartijdige” houding van de hulpverlening.

  5. Een goed idee, want het is allesbehalve simpel om mee te maken en de waarheid aan het licht te krijgen. Ben nu al 2 jaar bezig en de n ex lijkt alles in zijn voordeel te krijgen. Ik krijg gezegd het maar te accepteren allemaal. ……hoe? T klopt gewoon niet, is oneerlijk en …..

  6. God, waarom worden slachtoffers toch nooit geloofd! Mijn vechtscheiding was verschrikkelijk! Hij ging lopen met 86% van alles: ons huis, de auto, de inboedel, het spaargeld. Ik stond berooid en kaalgeplukt op straat. Ben verleden week weer eens gaan praten met advocaten! Niets aan te doen, had je maar beter moeten opletten! Ik heb me met hand en tand verweerd, maar ging er nog meer kapot aan. Hij heeft zelfs de spullen die ik geërfd had van mijn vader ingepikt. Kapot, kapotter, kapotst! Een psycho-sociaal onderzoek is een bittere noodzaak. Nadat hij niet meer moest betalen voor onze kinderen heeft hij hen ook vergiftigd en de rest van mijn familie ook. Ik heb NIEMAND meer, gelukkig ben ik hertrouwd, maar de eenzaamheid en de rouw zullen mij een fijne oude dag verhinderen.
    Snik, Johanna.

  7. Stuur ze maar naar mij toe. Ik heb bewijs genoeg dat bjz niet aan waarheidsvinding doet ook niet als de andere ex partner een psychisch probleem heeft ( ik mag niet zeggen narcist )en hier al 3 jaar voor behandeld wordt zonder resultaat bij een forensisch psychiatrische instelling FPP de horst. Ik heb al meer maals aangegeven dat ik op ben. Maar volgens hun moet ik maar door gaan ( al 3 jaar) met water bij de wijn doen. Ook al houd hij zich niet aan de afspraken terwijl ik me er wel aan moet houden. Mijn dochter is psychisch langzaam een wrak aan het worden en iedereen denkt dat het door een vechtscheiding komt. Terwijl ik steeds zie dat mijn dochter door die narcist gesloopt wordt.
    Mvg
    een hopeloze moeder die alles op neemt wat er gezegd wordt.

  8. Beste Annemiek, Ik heb op de site waar jullie initiatief staat een reactie gegeven (https://goo.gl/KQwZC7) . Ook op mijn eigen blog http://www.gedachtendelen.nl heb ik aandacht gevraagd voor dit initiatief, omdat ik blij ben dat er nu heel goed beschreven staat wat de invloed van een narcist is in een vechtscheiding. Daarnaast heb ik heel veel steun aan jullie site en aan het boek van Iris. Op mijn blog schrijf ik mijn ervaringen met een vechtscheiding, ervaring met een narcist en de invloed die dit heeft op mijn geestelijk en fysieke welzijn. Als er nu door jou initiatief nog meer aandacht voor komt, dan kan ik niet anders als dit ondersteunen! Ga zo door!

    1. Beste Juno, dank je voor je reactie. Ik heb je blog gelezen, mooi en kippenvel…. wat aangrijpend allemaal. Heel veel sterkte.

  9. Oooh wat heb ik dit nu nodig. Ik hoor ook dat waar er 2 vechten, 2 schuld hebben. O.k. hij moet zich dan laten onderzoeken op een eventuele persoonlijkheidsstoornis maar ik kan nu al niet meer 😊

  10. Wanneer je met psygopaat te maken heb gehad kan het onmogelijk aan jou hebben gelegen, dan is er maar één schuldig ! Deze mensen zijn misdadigers in de puurste vorm !
    Die willen maar één ding en dat is mooie warme lieve empathische mensen kapot maken.
    Wat een leeg leven hebben deze eenzame zielige mensen, nou ja mensen het zijn predatoren, psyco Killers ! Vampirism …… koud en kil en altijd boos !
    Partners, kinderen, familie, bedrijven en zichzelf, alles moet stuk!
    Bèh wat een ramp!
    Zij voelen niks, slechts het reptielen brein werkt.
    Vrolijk kerstfeest !
    No contact ever again !

  11. Ik ben 5 jaar geleden, na 18 jaar huwelijk, ook gescheiden van een narcist. Dat het narcisme was kwam ik pas na de scheiding achter. Ik had er nog nooit van gehoord. Mijn kinderen waren toen 13 en 16. Wat ben ik dankbaar dat de rechter en jeugdzorg het schijnbaar wel doorzien hebben. Zowel de rechter als jeugdzorg hebben goed naar de kinderen geluisterd. De rechter heeft uiteindelijk geoordeeld dat het niet in het belang van de kinderen was om een omgangsregeling toe te kennen. Ze hebben tot de dag van vandaag, uit eigen vrije wil, geen contact met hun vader en nog is het moeilijk om los te komen van hem.
    Hij heeft nog geprobeerd om een onderzoek bij de raad van de kinderbescherming te krijgen, omdat ik niet in staat was om een goede relatie tussen vader en kinderen te realiseren….. Gelukkig ging de rechter er niet in mee.
    Zelf klim ik aardig uit het dal, maar of ik ooit het vertrouwen kan hebben om een nieuwe relatie aan te gaan, betwijfel ik.

  12. Het is niet te bevatten hoe simpel het klaarblijkelijk is voor een narcist (geesteszieke) om een hulpverlener te manipuleren dat feiten worden verdraait en het web van krankzinnigheid de daadwerkelijke slachtoffer verstikt….kortom: de hel op aarde!
    Het is roepen voor hulp in de woestijn en niemand die eventueel kan helpen ooit de mogelijkheid zal krijgen je te helpen. Hoe kan het dat hulpverlening woorden zonder inhoud gelooft terwijl de feiten de leugens kan ontkrachten en dan toch in alle hevigheid en krampzinnigheid door hulpverlening (in narcisme?) wordt vasthouden aan de luchtspiegel in die woestijn. Waar is daadwerkelijk hulp? Wie o wie bevrijdt ons uit de hel van Narcisme.
    Ons menselijk recht op een waardig leven wordt des duvels geschonden en wee de persoon die zich probeert te bevrijden van de onderdrukking van het juk. Psychologische en sociale slavernij goedkeurend in deze 21ste eeuw. Nederland sluit uw ogen niet langer voor het kwaad van dit destructieve mensensoort maar verlos uw volk van de zonde die narcisme is.
    Een tot wanhoop gedreven ouder. Help! Ik zou heel graag adviezen krijgen hoe om te gaan met de hulpverleners die plaats hebben genomen in het kamp van de narcist.
    Hartelijke groet, Madelief.

    1. Beste Madelief,
      Ja, het leed door onnbegrip binnen de hulpverlening is heel groot. Ik kan me je wanhoop heel goed voorstellen. Je hebt helemaal gelijk: het is onvoorstelbaar dat deze manipulatie niet doorzien wordt. En hierdoor, lijkt de narcist vrij spel te hebben. Want ja…niemand doorgrondt het….en niemand kan ingrijpen. Manipulatie is niet zwart wit, niet precies aanwijsbaar en je kunt je gelijk niet halen. Je voelt het wel, je ziet het niet. Het is beïnvloeding, waar je soms met geen speld tussen komt. Ik begrijp je vraag goed: adviezen graag! Het is een complex probleem dat ik niet even af kan doen met wat simpele adviezen die alles oplossen. Iris besteedt in haar nieuwe boek (dat nog niet uit is) een heel hoofdstuk aan deze problematiek en hoe er mee om te gaan.
      Wat ik je nu van harte mee wil geven is; zorg dat jezelf overeind blijft. Investeer in jezelf en in enkele mensen die je steunen. Zorg dat je bij hulpverleners rustig overkomt en hou je bij de feiten. En weet dat je niet de enige bent die dit doormaakt, en ook niet de enige die deze problematiek doorziet. Dat is een schrale troost. Er is echt een bewustzijnsverandering nodig om deze negatieve spiraal in onze samenleving te doorbreken, opdat men niet langer de ogen sluit voor de enorme impact van narcistische mishandeling.
      Ik wens je veel sterkte!
      Susan Veenstra

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *