Voelen is weten

Dit is een gastcolumn van Urnanna

Ik heb enorm diepe pijnen ervaren door te leven met een narcistische psychopathische vader, die me het liefst dood ziet in plaats van levend. Mijn vader heeft de keuze gemaakt niet meer te willen voelen, toen ging zijn licht uit. Het licht dat straalt uit het hart is afwezig bij hen die ijskoud geworden zijn.

Mijn vader speelt rollen, imiteert bij iedereen een andere rol. Ze imiteren dat ze liefdevol zijn, echter de stem, de taal en mimiek verklappen non stop de leugen. Ze verbloemen hun persoonlijkheid voortdurend. Ze zijn gedissocieerd van de bron het licht. Trauma’s en pijnen zijn niet verwerkt, en entiteiten ontstaan door dit afsluiten. Niet onderzoeken, geen zelfreflectie. Een narcist is immers vaak perfectionist. Dus ze maken nooit fouten! Zijn altijd winnaar, altijd god, altijd rechter, altijd professor…
Als mijn vader praat hoor ik verschillende entiteiten, 7 trauma’s onopgelost. Angst, schuld, schaamte, woede, verdriet etc. zijn niet getransformeerd tot hoger inzicht. Een narcist kan niet macro zien, het grote plaatje zien, door de tunnelvisie en het oppervlakte denken. Ze gebruiken licht uit hun omgeving om op te groeien. Ze hebben anderen nodig om te ZIJN. Ze parasiteren dus op iedereen, zijn een kameleon, camoufleren, spelen eindeloos hun rollen. Ondertussen zuigen ze anderen leeg met hun negatieve lege energie. Ze liegen voortdurend, om hun ware persona te verbloemen en jou te laten denken of je gek bent. Echter, ik zie aura’s. Ik zie de mismaakte vieze gezichten in werkelijkheid in de aura, niemand kan tegen mij liegen hierdoor.

Ik heb jarenlang geloofd dat mijn vader een goede en lieve man was, echter ik begon steeds helderder waar te nemen. En wat ik innerlijk zie in mijn gehele omgeving heeft me tot autist gemaakt zowat. Mensen, we moeten leren het bewustzijn te beschermen door niet met iedereen in zee te gaan. Het onderbuik gevoel, de geestelijke paralysis; verlamd raken bij mensen die narcist zijn is een bekend gegeven. Hun geest is parasitair en dit wordt gevoeld. Maak! dat je weg komt! Ze hebben macht, gaan net zo lang door totdat jij breekt.

De leugen kan vernietigd worden door eruit te stappen. Ik heb dit net gedaan, en zie dat hun innerlijke woede nu helemaal te keer gaat. De duivel heeft haast maar kan geen kant op! Hulp of advies tolereren ze nooit, ze hebben immers altijd gelijk en de beste visie. Het erge is, mijn vader is zo ontzettend gespleten, afgescheiden van de bron, dat het meest bizarre gebeurt of zich manifesteert. Mijn vader maakt schitterende kunst! Schitterende realistisch droomachtige schilderijen, groot kunstenaar, echter de voorstellingen wat hij schildert gaan allemaal over de gulden snede, kosmische orde, structuur, prachtige kleuren etc, hier is innerlijke stilte en daarom kan hij dit schilderen. DE PARADOX, gespleten persona! Maar als hij ‘s ochtends wakker word, is alles ratio, hij vult zijn geest op met kranten tv, radio en wil alle nieuws volgen tot in het laatste hoekje. Meneer de wetenschapper is van alles op de hoogte maar weet niet van het hart. Verbinding, echtheid, kunnen genieten kunnen lachen etc, niets is mogelijk, altijd drama, oorlog of problemen en tegen iedereen zeggen, jij bent gek!
Ik heb enorm veel ziektes gehad en ellende door deze vorm van parasiteren en het ergste is, ik weet wie mijn vader in werkelijkheid is. Een groot meester, lief, sociaal etc. Zijn maskers, personas hebben deze persoonlijkheid totaal verwoest, door misleiding, alcoholisme en zelfhaat.

Ze oordelen voortdurend over iedereen en iedereen is slecht. Zij zijn altijd slachtoffer, het is echt wonderlijk als je hun spel gaat zien. Je zult je blijven verbazen over de zinnen die ze zeggen en hun koude handelingen. Ik heb mijn lessen wel gehad. Het is de meest laffe vorm van verlaagde energie die er is. Ze groeien op kleineringen, intimidaties etc. Geestelijk sadisme, er van genieten te zien hoe iemand implodeert.

10 jaar van mijn leven in hel geleefd door 2 stalkers, mijn vader en nog iemand. Ik was met een psychische shock in het ziekenhuis beland met morfine-injecties vanwege totale uitputting, 10 jaar ellende, beledigingen, leugens en het hele circus, kostte bijna mijn leven. Nadat J., mijn beste vriend ineens dood naast zijn bed lag, ging bij mij het licht uit. Omdat J. mij kracht gaf in de laatste jaren.
Zuiver je vrienden, familie relaties, omdat ieder die denkt jou te gaan zeggen wie je bent… bescherm jezelf tegen deze draken. Ze vernietigen alles om hen heen en jij bent de waarnemer. Veel mensen slapen…zijn te goed gelovig, zien wat ze willen zien. Tot mensen gaan voelen, dan worden ze misselijk. Voelen is weten.

Ik moet mijn hele leven herstructureren en ga met mamoetpower nu leven. Ben duizend keer gesloopt, duizend messen heb ik eruit gehaald. 10 jaar lang ik heb aan mega zelfopoffering gedaan zie ik nu. Gekozen voor de lieve vrede. NEVER AGAIN! Heb veel geleerd.

Urnanna

9 gedachten aan “Voelen is weten”

  1. Beste Urnanna,
    Ik wil je verhaal nog diverse keren lezen en goed in me opnemen. Poeh, poeh, wat een vreselijke geschiedenis! Ik wil je alle sterkte, succes en wijsheid toewensen. Geloof in jezelf en stapje voor stapje wordt er een fijne weg geplaveid. Jouw weg!

  2. Zo herkenbaar, zoveel verdriet als ik dit lees.
    Ik heb het gehad. Vader leeft niet meer. Het is stil in mij, en in die stilte kom ik eindelijk tot leven…
    Je herprogrammeren kost zoveel energie. Dat kan alleen in alle rust…
    Je komt er…kost tijd. Maar je komt er
    Sterkte,…lieve knuffels

  3. Te vaak ben ik slachtoffer geweest hiervan om te kunnen zeggen dat het waar is wat Urnanna zegt. Sinds mijn jeugd is alles me al afgepakt tijdens 150.000 x mishandelingen en een echt concentratiekamp thuis. Met eten uit de vuilnisbak, slapen op natte kranten bij -25 etc etc. Ik ging geven, geven als overlevingsinstrument. Wel, ik kan je nu vertellen dat daar je Achilleshiel zit. Gevers hebben geen verdediging, geen weerbaarheid en liegen niet. Kortom deze geesteszieke narcisten komen in jouw ziel en geest en nemen alle controle over. Ze “besturen: jou en je omstandigheden, En als je dan uitgeput weg bent gepest worden er leugens gemaakt, keiharde leugens (sex, geld doen het altijd goed) om jou af te maken en zelf prinses of prins te blijven IN een groep van soortgenoten. KIJK naar de “vrienden” van narcisten. De meesten zijn ook zo en anti-sociaal. De kroeg is hun huiskamer vaak. ben er zeer vaak ingelopen, gefolterd, leeggezogen, in elkaar getrapt, voorgelogen ..tot IN mijn eigen huiskamer. Ook door een “stiefdochter” waar ik alles voor heb gedaan, gesteund gegeven, beschermd alles. Na de scheiding van haar ouders en sterven van haar vader. Het interesseert haar geen zier want zelf het sterven werd misbruikt en tevens kwam ze met een verhaal dat haar vader haar seksueel had misbruikt als baby. HOE gek kun je zijn. Elk detail, hoe klein ook, blazen zij op tot grote proporties, En als er soortgenoten bij komen wordt het een dodelijke lawine. OPRECHT. In 1998 werd ik geniaal verklaard en hoog gevoelig. Wow…wel elke inch heb ik daar van nodig om terug te komen in het leven. Details zal ik weglaten, maar Dodenherdenking mag wel wat actueler gemaakt worden. Want de doden lopen onder ons. Afgemaakt tot lopende lijken. Ze eten, bewegen, kijken en kunnen nauwelijks nog denken…Zelfs mijn kids zijn op onwaarschijnlijke wijze voorgelogen. Jong grut destijds….Ook die zijn voer voor dir geestesziek volk. En wij weten na veel studie dat genezing er absoluut niet inzit…nooit en never…
    Ik heb een gedichtenbundel. Een HEEL bijzondere..”Het goede gaat met je” …ik heb al vele mensen geholpen 🙂 So that you know.,
    Niet volhouden!!! Neen, gewoon doorgaan met eten, bewegen, kijken, alleen dingen doen die jij leuk vindt, niet bang zijn, selecteer “vrienden”. Hij/zij die graag praat over anderen…weg wezen. DAT zijn de zombie-signalen:)///Warme hug en GEFELICITEERD…
    Dirk van Kampen

  4. Je verhaal raakt mij diep en ja wat een herkenning. Want wanneer die schellen van je ogen vallen zie je ineens zo helder hoe min deze parasieten zijn.
    Wat kan jij het gevoel trouwens goed verwoorden, wat een gave. En hoeveel pijn hij jou ook heeft gedaan, jouw kijk en zielskracht is zoveel sterker!

  5. Ik herken alles en het liefst zou ik midden op de Dam, met een bordje met “Complex Trauma” erop, iedereen ervan willen overtuigen wat me is aangedaan. En dat het niet aan mij ligt, zoals mijn narcistische vader altijd beweerde.
    Maar juist het trauma zorgt er voor dat ik denk dat de hele wereld moeten weten, wat alleen voor mezelf maar belangrijk is. Namelijk dat ik per definitie gewoon deug en dat alle anderen dat automatisch ook vinden.
    De meesten hebben er echter geen idee van hoe het is om als kind op te groeien bij een pathologisch narcist. Sterker nog, ook ikzelf heb dit heel lang niet in de gaten gehad. Ik deed gewoon m’n uiterste best om zo goed mogelijk te overleven. Iets wat volgens mij ieder kind doet.
    Het nadeel is alleen, dat je je in zo’n gezin niet normaal kunt ontwikkelen en in een overlevingsmodus blijft staan; ook al is het 2017 en ben je allang geen kind meer.
    Medeweggebruikers toeteren ongeduldig wanneer ik te lang voor een rotonde blijf staan. Omdat ik me zenuwachtig maak en in een black-out even niet weet hoe ik gas moet geven, tja, daar heeft niemand een boodschap aan. De maatschappij draait nou eenmaal op de ‘geestelijk gezonden ’.
    Maar voor mijzelf is er gelukkig wel iets veranderd. Ik heb mezelf bestaansrecht gegeven. Laat de rest dus maar toeteren. Ik hoef me niet meer terug te trekken en mag als volwassene – met een complextrauma – naar buiten. Zonder diagnose bordje. Take it or leave it.

  6. Ik voel met jullie mee verschrikkelijk.Ook voel ik enigszins een steun omdat we allemaal te maken hebben met narcisme.Ikzelf heb momenteel een collega die narcistisch is.Ik zit al helemaal in haar leven want als ik S’ochtends op het werk kom wordt ik gelijk haar leven alweer ingetrokken,Gelijk iets over haar kinderen haar man of haarzelf.Begin ik over iets anders praat ze er gelijk over heen want stel je voor dat het gesprek niets met haar te maken heeft.En dat gebeurt niet 1x maar iedere ja iedere dag.En hoe superieur haar gezin is de filmpjes op de telefoon over hoe knap en goed haar kinderen of zijzelf is worden je door de strot geduwd.Vertel je zelf iets luistert ze niet.Je doen geloven dat ik steken laat vallen qua werken.Ze controleert alles en is achterdochtig zelf.Ik kan leuk met een aantal andere collega’s daar probeert ze een wig tussen te drijven,omdat zij de aandacht dan niet krijgt.Ze bespeelt iedereen.Een vrijwilligster die bij ons werkt was het ook al opgevallen die zei ze heeft het altijd over zichzelf en de toon zoals ze tegen mij praat vond die vrijwilligster ook niet normaal.Ze zorgt voor verwarring want de ene keer is iets geweldig en de ander keer deugt iets niet.Een ander daar mankeert altijd iets aan ook in haar privé.De mensen waar ik leuk mee kan op de werkvloer probeert ze voor mij te negatieveren.Zoals goh vind je die leuk of tof nou ik vind hem of haar niet echt of hij of zij is toch een mislukkeling.Als ze enige belangstelling toont wat haast niet voorkomt is het altijd in haar eigen belang.Van dit alles wordt jezelf doodmoe en in een web zitten.Haar bezit zo voel je je omdat er allen maar over haar wereld wordt gepraat.Ik zou graag willen weten van andere mensen wie herkent dit op z’n eigen werkvloer.En wat doen jullie ermee of eraan.Het tegen haar zeggen heeft niet veel zin want dan krijg je een soort pestgedrag dan wordt het nog een graadje erger.Je voelt je een schreeuwende in de woestijn.Haar gedrag is zo sluipend totdat je in haar web zit.Graag hoor ik reacties.

  7. Herkenbaar en voelbaar geschreven.Twee dingen uit je verhaal herken ik. Narcisten kunnen niet macro denken, hebben een soort tunnelvisie, dat herken ik van degene waar ik mee worstel. Dingen hebben geen verband, ze ziet ook geen verband. Schokkend soms om te merken hoe zij de dingen die op zich staan vergelijkt. Hele bizarre kronkels maakt voor mijn gevoel. Ik merk vooral dat er inderdaad geen macrovisie is en zo aan de oppervlakte probeert dingen probeert te verklaren. Ik verbaas me daar dan telkens weer over en schrik daar van. O werkt jou brein zo denk ik dan. Maar goed, het blijft niet te bevatten en ik ben nog niet uit de situatie. Ook het verlammende gevoel herken ik, vastgehouden worden voor je gevoel en altijd weg willen uit deze situaties. Ik ken het van meerdere mensen uit mijn leven, ook v familie. Net of je gevangen wordt of bent en zij je niet meer los laten. Hun claimende manier van aandacht vragen en het is nooit genoeg. Ik ben erg blij met de info en verhalen van deze site, ik snap nu welk web er gesponnen wordt en dat het niet mijn moeite met deze mensen is. Mijn reactie is gezond. En ja wat je schrijft, voelen is weten, dat is mooi gezegd. Als je durft te voelen worden dingen helder en ik denk dat dat zoals je schrijft meespeelt waarom het genegeerd wordt door velen. Veel mensen durven en kunnen of willen niet voelen. Dank voor je schrijven en heel veel goede jaren nog gewenst.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *