Mijn boek “Je leven in eigen hand” is sinds vorige week leverbaar, en via deze website, het bestelformulier, het contactformulier en Facebook zijn al diverse reacties binnengekomen. Hier wil ik ieder die gereageerd heeft hartelijk voor danken.
Lezers geven de beste indruk van een boek. Daarom hebben we hieronder enkele reacties op een rijtje gezet:
Wat apart dat je zó kunt uitzien naar een boek waarvan je vermoedt dat je er flink bij zult gaan huilen. Wat ik ook heb gedaan.
Ik ben nu 58 jaar, heb – na mijn hele leven zoeken naar was er nou mis was met mij – een jaar geleden ontdekt dat wat er met mij gebeurd was ‘kindermishandeling’ heet. Huh? Nee, dat kan niet, ik ben van nogal gegoede afkomst, zoiets gebeurt alleen in wat mijn moeder ‘achterbuurten’ noemde. Nee hoor, zo erg is het niet met mij. Toch gek dat ik zó duizelig werd dat ik niet meer verder kon.
Nu ik eindelijk een goede therapeute heb gevonden weet ik dat ik complex trauma heb als gevolg van narcistische mishandeling door moeder en een zus. Wat een schok, dat iemand mij zó veel erkenning geeft dat wat er met mij gebeurd is héél erg is. Veel erger dan ik zelf nog kan toegeven, dat gaat heel langzaam. Volgens mijn therapeute ben ik hard voor mezelf en wil ik veel te snel gaan. Ja duh, zo langzamerhand wil ik weten wat ‘leven’ is, ik ben het overleven spuugzat. Langzaam maar zeker begin ik te begrijpen wat ze bedoelt.
Maar ik kon het niet laten om zo snel mogelijk zo veel mogelijk in het boek te lezen. De algemene hoofdstukken en die over narcistische ouder heb ik nu uit. Het duurde wel even vóór ik doorhad dat het nare gevoel dat ik bij hoofdstuk vier kreeg (‘Als je bent opgegroeid onder een narcistische of psychopathische ouder’) dissociatie was. Ah, dus dát is het woord dat bij dat gevoel hoort, dit was voor het eerst dat ik dat begreep (ik wist wel dat ik dissocieerde, maar niet bij welke gewaarwording die term hoort).
Hoofdstuk 10 in de inleiding ‘Want wat als je je eigen voeten niet meer vertrouwt?’ Een week geleden is een middenvoetsbeentje verschoven. Onvoorstelbaar hoe veel een scheef-geschoten middenvoetsbeentje getriggerd heeft. Na drie sessies bij de chiropractor (en een hele sessie bij de psychotherapeute over wat het allemaal raakte) lijkt het nu wel weer goed, maar ik vertrouw mijn voet nog helemaal niet. Mijn zus (een andere) vroeg of het te maken kon hebben met dat de grond onder mijn voeten aan het verdwijnen was. Pffff.
Ik vond je schrijfstijl al prettig, Iris, en waar het ‘m in zit weet ik niet, maar in dit boek vind ik je schrijfstijl nóg beter. Het doet me zó goed om eindelijk te beginnen te begrijpen wat er gebeurd is – beginnen, want ik voel wel dat ik nog een lange weg te gaan heb. Maar nu ik weet dat het NVS is, weet ik waar ik aan kan werken, met hulp van mijn therapeute die me op je website wees.
Ieke
Je boek heb ik op het juiste moment ontvangen. Geweldig het boek ‘Je leven in eigen hand’. Zoveel nieuwe bruikbare tools om mee aan de slag te gaan. Ik wil je complimenteren met de totaliteit en de verdieping betreffende narcisme. Super !! Ik ben er heel blij mee.
Tine
Boek ontvangen en al bladerend wat gelezen. Weer die heerlijke heldere schrijfstijl en de fijne lay-out. Ik ben nu al blij met dit dikke boek vol herkenning, tips en ruggensteunen! Een mooie opvolger van het eerste boek.
Marty
Yes, daar is die dan! Het is een heel goed boek. Narcisme wordt van vele kanten belicht. Er staat heel veel informatie in en ervaringsverhalen. Ook die van mij staan er in. Dus ik ben mede trots.
Carol
Het boek is volledig, met overtuigende en doorleefde kennis van zaken en zeer betrokken geschreven. Een ‘must’ en baken van hoop en kracht voor de lezer die gedegen informatie zoekt over dit onderwerp. De aanvullingen van de coaches en therapeuten zijn van grote meerwaarde. Ben onder de indruk van dit nieuwe belangrijke werk op het gebied van trauma-heling.
Natasja – therapeute
Zo waardevol, een fantastisch studieboek. Niet te missen als je deel 1 hebt gelezen en toegepast. Dank!
Linet
Je boek heb ik inmiddels een paar uur op mijn schoot liggen. Ik blader van hoofdstuk naar hoofdstuk en lees overal. Zelf durf ik te stellen dat ik genezen ben van CPTSS, gekregen op volwassen leeftijd na narcisme op het werk, een psychopaat die me stalkte en vervolgens hertraumatisering in therapie. Over dit laatste: ik moest “naar mijn eigen aandeel kijken, zou te veel eisen, een stoornis hebben en geen gevoel hebben”. Toch voel ik weerstand om te lezen, maar nee, niet tegen jouw boek! Maar tegen de weg die vele hulpverleners nog te gaan hebben in zich deze materie eigen maken. Want o jee, wat kunnen zij mensen ziek maken en onbewust het “werk” van de narcist “afmaken”.
Flashes van mijn verhaal, wat inmiddels al een poosje terug is, komen voorbij. Niet altijd even fijn. Maar wat ik al lezende vooral ervaar:
- Ik lees herkenning. Veel van de materie die jij op papier gezet kende ik, deels geleerd door mijn eigen achtergrond in de hulpverlening, grotendeels geleerd door mijn intensieve therapie bij een psychologe uit jullie netwerk. Het werk van Onno van der Hart had ik al als life saving betiteld. En deels door mijn eigen zoektocht… Ooit heb ik van een concullega van jou de zin omarmd “zorg dat je je eigen verhaal op een rij hebt”.
- Zo voel ik ook trots dat ik mijn zoektocht in jouw boek herken. En bemerk ik nieuwsgierigheid naar die hoofdstukken waar ik nog niets van af weet, zoals het stuk narcisme en geloof.
- Zo doet het pijn dat juist dat geloof stuk weer bevestigt dat mijn moeder een narcist is. Want ja, zelfs nu nog hoop ik wel eens stiekem dat ik er achter kom dat het toch allemaal aan mij ligt. Zoals je zelf ook spreekt over de loyaliteit van kinderen. Ik herken mij erin hoe vroeger trauma door stapeling later alsnog CPTSS kan worden en het huiswerk wat je zelf als ‘kind van’ te doen hebt. Veel van die wegen heb ik al afgelegd en wat fijn dat er voor de mensen die die weg nog te gaan hebben, er nu een boek bestaat, dat mijn inziens ‘spot on’ aangeeft waar je mee te maken hebt.
- Echter om die net aangestipte reden baal ik tevens dat ik mijn verhaal in jouw boek herken, een extra bevestiging dat het waar is, terwijl ik graag anders zou zien dat ik geen “doelgroep ben”.
- Blij ben ik dat je thema’s aansnijd als narcisme en psychopathie op het werk. Een thema wat zo veel voorkomt en helemaal onderbelicht was. Zo ook blij dat er narcisme in de zelfhulpindustrie aan bod komt en je uitgebreid in gaat op verborgen narcisme.
Je bent in staat geweest van alle aanwezige informatie volgens mij de juiste kern in de juiste balans eruit te vissen en geeft dit niet alleen in simpele hapklare brokken mee aan mensen, maar je hebt er ook je eigen visie aan weten mee te geven incluis nieuwe kennis. Een prestatie van formaat! Waar je in je werkboek af en toe nog een toon hanteert die ik minder prettig vind, namelijk dat af en toe je frustatie te merken is (die ik overigens wel snapte), in dit boek overstijg je dat mijn inziens volledig. Van ervaringsdeskundigheid naar deskundigheid!
Het is je in mijn optiek gelukt een boek te schrijven wat slachtoffers een handvat zal bieden hoe hun leven weer op de rit te krijgen na narcistische mishandeling en eventueel CPTSS.
Ik las ooit dat het boek van Onno van der Hart – het Belaagde Zelf- voor professionals geschreven was, maar het bleek dat veel slachtoffers er ook baat hadden. Bij deze durf ik te stellen dat jouw boek, voor wat deze vorm van trauma betreft, een aanvulling is op het boek van Onno van der Hart. Zowel voor slachtoffers als voor professionals! Verplichte kost!
Linda
Wat een mooi werk! Een resultaat om trots op te zijn. De makkelijk leesbare lay-out, de overzichtelijkheid; het is een prachtig boek geworden. Een naslagwerk, uitleg, herkenning, houvast en steun bij het herstel. De wetenschappelijke onderbouwing is bewonderenswaardig. Uit professioneel en persoonlijk oogpunt een aanrader voor iedere zorgverlener!
Iris, wat ik bij het eerste boek al ervaren heb en bij het nieuwe boek weer ervaar is de herkenning. Een schok maar ook een opluchting. Ik ben niet gek! Het eerste boek heeft me wakker geschud. Zonder het boek had ik hier nooit achter gekomen. Had ik de “fout” altijd bij mezelf blijven leggen. Had ik narcisme nooit als zodanig herkent.
Nu zie ik wat mijn trieste broers me hebben aangedaan. Wat een latere partner me ook aandeed. Wat sommige mensen in mijn omgeving me flikten. Ik ben voor een aantal ellendelingen voeding geweest omdat ze haarfijn aanvoelden dat ik “ondersneeuwbaar” was. Was! Want m’n houding is langzaam maar zeker aan het veranderen. Kom meer en meer voor mezelf op waar ik verbaasde blikken mee veroorzaak. In de loop van de laatste paar jaar gaat dat me steeds beter af. Ik ben niet bang meer om ” afgekeurd” te worden. Het zij zo. Ik ben nog steeds een vriendelijk en behulpzaam mens maar laat niet meer met me sollen.
Maar wat een worsteling is het zeg! Ik had het inzicht nooit gekregen zonder jou Iris, en zonder de ervaringen van de lotgenoten op deze site. Wat een herkenning en wat een inzicht! Daar ben ik jullie allemaal dankbaar voor. Ook trots op mezelf hoor, want wat een kracht blijk ik te hebben zeg.
Nog steeds is het moeilijk en nog steeds huil ik bijna elke dag wel even. Uiteraard in m’n uppie. Maar ik weet de weg nu beter te vinden en herken ik narcistische trekken heel snel op bij mensen zodat ik niet makkelijk weer slachtoffer word. Daar zit dus flinke vooruitgang in en daar ben ik erg blij mee.
De meeste moeite heb ik nog met het emotioneel loslaten van de narcistische partner waar ik anderhalf jaar geleden mee gebroken heb. Daar heb ik totaal geen contact meer mee maar ik lijk hem zo te missen. Idioot, want wat valt er te missen? Altijd spanning, alcoholisme, overspel, vernederingen, doodgezwegen worden, getreiter, misbruik en ga zo nog maar even door. Wat heb ik daar nog een verdriet van. En woede.
Mocht ik ook dát verwerkt hebben, denk ik dat ik toch tamelijk sterk in mijn schoenen zal staan.
In het eerste boek is het al aan bod gekomen. Het hoofdstuk ” valkuilen”. Dat hoofdstuk heeft voor mij de doorslag gegeven om het contact totaal te verbreken en niet meer op berichten van zijn kant te reageren. Wat een overwinning zeg! Moeilijk maar o zo keihard nodig. Absoluut geen contact. In het nieuwe boek komt dit ongetwijfeld ook aan bod. Het missen van zo’n in en in doortrapt persoon! Hoe is het in godsnaam mogelijk. Daar schijn ik nog doorheen te moeten. En verder blijf ik werken aan mezelf. Zonder zelf in een monster te veranderen. Maar narcistische voeding zal ik nooit meer zijn. Dat is mijn streven in ieder geval en met de boeken gaat het me nog lukken ook.
En ik laat met regelmaat die pijnlijke verpletterende rot golven over me heen denderen. Ze gaan toch weer weg en het leuke ervan is dat ík blijf.
Bedankt Iris, voor je boeken, je steun en het teruggeven van mijn eigen leven.
Wat een herkenning😒
Geweldig het boek is af en dat net voor de vakantie. Ook ik zal hem in alle rust bestuderen, want oh wat een werk zal het geweest zijn om dit alles te verzamelen. Ik wens dat alle mensen die in aanraking zijn gekomen met deze materie er veel steun, houvast en hoop uit zullen gaan halen. Een must in de boekenkast voor alle therapeuten en hulpverleners in NL. Dank alvast en geniet van je vakantie Iris!
Heb gisteren de twee bestelde boeken in mijn brievenbus gevonden. Ben erin beginnen lezen…en kan niet meer stoppen. Er vallen tonnen van mij af ! Ik voel me VRIJ ! Weet EINDELIJK waartegen ik vocht. Inmiddels zijn er al twee vrienden die de boeken willen lezen. Zij mogen de boeken lenen van mij in de hoop dat zij ook eindelijk kunnen genezen. Dank je Iris. Groeten van Bea
Hoi Iris,
Wat keek ik uit naar dit boek. In 2 dagen uitgelezen. Het is zo fijn om herkenning te vinden in het boek. Erg waardevol. Betrapte mezelf erop dat ik zo enthousiast werd en wilde sparren over allerlei situaties! Dit onderwerp blijft zoveel oproepen.
Kan het nooit kwijt, mensen begrijpen het niet, en zien de narcist niet. Een keer raden wie aan het kortste eind trekt.
Bij het lezen zakte de moed me geregeld in de schoenen, in de zin van, zoveel situaties en zo vatbaar, dat ik hoop dat het me gaat lukken om zulke ‘types’ me niet meer te laten raken.
Maar zo zelfverzekerd als jij schrijft, en zo trouw je bent, of lijkt te zijn in ieder geval, naar jezelf, dat geeft veel hoop.
Jij durft te zien en zeggen waar het op staat, en durft te tonen dat de realiteit is wat het is: Veel narcisten, in alle soorten en maten.
Waardevolle tips. Heel veel dank! En 1000 schouderkloppen (of klopjes, haha!), wat een prestatie.
Groet, Marijke
Ik ben begonnen met lezen,en het schokt me. Omdat ik te maken heb gehad met een psychopaat,lees ik weer zoveel bevestiging daarover.
Om eerlijk te zijn,ik heb het maar weer weg gelegd voor een tijdje. De herkenning is nu te heftig.
Hi Iris, een kindje om trots op te zijn!
Dat zal wel een hele geboorte geweest zijn.
Wat een geweldig prestatie van je 🙂
Je hebt het klaargespeeld om een goed ,duidelijk,informatief ,
hulpondersteunend boek ter wereld te brengen.
Het zou mij niet verbazen als jou boek ook nog in het engels verschijnd straks ,want het mag er echt wezen.
Je hebt fantastisch werk verricht, voor jouzelf en éénieder die dit mooie pareltje in handen krijgt.
Een werkelijke prachtige toevoeging aan de hiaten in dit onderwerp.
In mijn visie ,hebt je jezelf overtroffen ,maar ook andere auteurs over dit onderwerp.
Ik wens je veel succes met de groei van het boek.
Dat het zijn weg mag vinden naar vele harten die ermee bevrijd kunnen worden.
Lisia
Lieve Iris
Heb al eerder berichtje gestuurd en lief antwoord(waar haal je de tijd vandaan????)van je gekregen.
IK ga zeker naar workshop. Ik zou zo graag een video/film willen (laten)maken over mijn leven. Niet alleen omdat er zoveel boeken maar amper/geen films zijn maar ook om eens in beeld (letterlijk) te brengen hoe venijnig/gemeen en eigenlijk als een stille sluipmoordenaar het je leven onleefbaar kan maken. Er is aandacht genoeg voor kindermishandeling op de media. Ik kijk daar dán met een dubbel gevoel naar. Heel weinig mensen in mijn omgeving zagen wat er gebeurde en degene die het wel merkten..deden er niets mee. Kun je zo ook niet kwalijk nemen. Liep ik nou met blauwe ogen of hoorde iemand dat ik regelmatig slaag kreeg dan is die stap om een melding te doen eenvoudiger. Maar bij mij ging het zo vanzelf en leek het voor de buitenwereld een normaal gezin. Mijn huisarts heeft het denk ik wel geweten. Toen ik op mijn 12e naar hem toeging en zei dat ik me zo ongelukkig voelde en niet wist waarom.. zag ik die blik in zijn ogen toen hij zei “Ja lieverd dat verbaast me niets maar daar bleef het bij.
Film of filmpjes evt ter aanvulling workshops. Ik heb zoveel voorbeelden . Als je mensen vraagt wat ze opvalt in een bepaald fragment dat weinig iets bijzonde ers zien. Fragmenten die aan elkaar geschakeld pas na 50 jaar duidelijke beelden werden. Pijnlijke beelden. Op je 50e jaar pas ontdekken waarom je al 50 jaar ongelukkig bent. Ik was al slachtoffer vóór dat ik we werd geboren!! 7 psychiaters waarvan er geen één iets deed aan de ware oorzaak van mijn lijden.
Geen één kende dit “fenomeen ”
Ieder plakte een andere diagnose aan mijn ziekte. Ieder begon helemaal opnieuw. Ieder gaf een ander pilletje.
He t is eigenlijk onvoorstelbaar dat mensen die opgeleid zijn om door ECHT naar jou te luisteren dat verband niet zien???
Gelukkig krijgt deze onzichtbare kindermishandeling (mede door dit soort websites) wat meer aandacht maar als ik zelf totaal radeloos zoekend dit onderwerp niet had gevonden en niet had doorgegeven aan mijn arts dan ………..
IK heb heel veel geschreven. Maanden alleen in een appartementje. Dwars door die pijn. Had zo graag alles bij elkaar gevoegd tot een boek. Dat boek in je handen hebben en het dan letterlijk dicht kunnen slaan.
Maar ik had zoveel en als adhder alles door elkaar heen opgeslagen . Puinhoop.
1 hoofdstukje laten controleren door een tekstschrijver. Ze motiveerde me om echt het boek af te maken. Maar ik was totaal kapot.
Lezen is niet voor iedereen weggelegd. Beelden tot je nemen doet/kan bijna iedereen.
Stille pijn
Dus Iris mocht je ooit overwegen om een film(pje) te willen maken of iemand weet die dat zou kunnen/willen……
IK weet zeker dat het dan nog veel meer zal worden (h)erkend want het krijgt een gezicht.
Als iemand met kennis van filmen met mij dat tot stand zou willen brengen……
Graag!!!
Iris jouw boek en heel veel op jouw website gelezen
Je bent een topper. Respect en een big hug
IK meen het echt
IK ben nu
Zoveel wijzer
door wat is uitgelegd
ik weet nu
ik ben niet slecht
want dat heb je
mij persoonlijk gezegd
Zo’n lange weg vol
met afslagen afgelegd
IK hoop ik smeek
vanaf nu loopt die weg
alleen maar recht
accepteren dat ze om
verkeerde redenen
zo aan mij is gehecht
niet meer twijfelen
Als ze “Ik hou van jou zegt
geen tranen omdat je weet
je voelt je hoort het is niet echt
zij was alles voor mij
loslaten voelt zo slecht
niemand zal mij steunen
mijn hele familie zegt
laat haar toch..doen wij ook
“Doe niet zo zielig, haar liefde
voor jou is heus wel echt
Je moeder verstoten , door broers
doodgenegeerd ik moest wel maar
het is nog steeds een gevecht
Dagelijks nog nieuwe pijnlijke
herinneringen zodra ik mijn hoofd
op mijn kussen heb gelegd
XX Miek