Nieuwe collega en verschuiving van taken

Er zijn wat organisatorische wijzigingen. Coach Susan Veenstra heeft bijna drie jaar de inhoudelijke contactmails beantwoord, waarvoor we haar heel dankbaar zijn. Deze taak is echter naar het secretariaat verschoven. Nu ik zelf sinds een paar maanden klaar ben met mijn tweede boek, heb ik ook weer meer ruimte. Zo kunnen we de contactmails zelf afhandelen. We bedanken Susan voor haar betrokkenheid en inzet!

Daarnaast verwelkomen wij een nieuwe collega: Sophie van der Boom. Sophie gaat zich bezig houden met verschillende projecten. Sinds enkele weken is zij bijvoorbeeld bezig accreditatie te regelen bij verschillende beroepsverenigingen van onze workshop voor professionals. Hieronder stelt zij zich zelf voor:

Sophie van der Boom

Sinds november 2017 ben ik werkzaam bij het Verdwenen Zelf. Ik houd mij bezig met diverse projecten waaronder de accreditatie van de Workshop voor Professionals. Het Verdwenen Zelf kwam op mijn pad door een tip over het werkboek van Iris Koops. Het lezen van haar boek was een complete herkenning en erkenning van mijn situatie.

Ik ben als kind en als volwassene slachtoffer geweest van narcistische mishandeling. Deze ervaring heeft mijn leven getekend en heeft een wond achtergelaten. Een optimistische levensinstelling, een enorme levenskracht en een diep vertrouwen hebben mij staande gehouden. Het lezen van de beide boeken van Iris Koops en het volgen van therapie bij twee therapeuten uit het netwerk van het Verdwenen Zelf hebben gemaakt dat ik begonnen ben met leven in plaats van overleven.

Ik heb een universitaire studie afgerond en heb geruime tijd gewerkt op het raakvlak van recht en (jeugd)hulpverlening. Ook hier kwam ik narcisme en psychopathie tegen en de grote impact en onbekendheid daarvan. In diverse sectoren is het wenselijk dat er meer bekendheid komt over narcistische mishandeling. Het Verdwenen Zelf speelt daar een grote rol in met haar netwerk, website, workshops, verdiepingsdagen en natuurlijk de boeken. Ik ben heel blij dat ik deel uit maak van Het Verdwenen Zelf en kan bijdragen om narcistische mishandeling een gezicht te geven.

9 gedachten aan “Nieuwe collega en verschuiving van taken”

  1. Goed bezig, Iris. Het is hoog nodig dat professionals op de hoogte zijn van de impact van narcistische mishandeling. Teveel slachtoffers worden nu gehertraumatiseerd doordat de meeste professionals, maar ook familie en vrienden de signalen van een narcist niet herkennen.
    Stichting Zijweg heeft ook een nieuwtje. Wij hebben subsidie van het ministerie van VWS gekregen om een opleiding/module Ervaringsdeskundige Huiselijk Geweld op mbo4 niveau te ontwikkelen en een aantal vrouwen op te leiden.

    1. Hallo Tineke,
      Zo, dat is goed nieuws! Subsidie betekent erkenning. Neem narcistische mishandeling ook mee in de opleiding/module a.u.b.!
      Succes Tineke. Superfijn!

  2. Sophie,
    Ik wens je alle succes met je nieuwe baan! Tevens wens ik jou en je nieuwe collega’s hele fijne Kerstdagen en een gezond, gelukkig 2018. Van Harte!

  3. Narcisme. Ook al weet ik door de boeken en bijeenkomsten van het.verdwenenzelf.nl inmiddels hoe het werkt, ik blijf enorm geïnteresseerd in ieders verhaal, ieders ervaring met narcisme en alles wat hiermee te maken heeft. En als ik hier lees dat Sophie zich met haar eigen ervaring met narcistische mishandeling en haar academische opleiding gaat inzetten voor het.verdwenenzelf dan word ik daar blij en enthousiast van! Mede ook door mijn vertrouwen in jou Iris. Ik weet hoe zorgvuldig je je mensen kiest. Dat moet overigens ook, dat weten we inmiddels;)
    Het verdwenen Zelf slaat de plank nergens mis. Dat lijkt een vanzelfsprekend iets, maar ik kom heel veel tegen op het internet over narcisme wat niet juist is, niet volledig is of waar mensen op het verkeerde been worden gezet. Het Trimbos-instituut heb ik een aantal keren geschreven over mijn teleurstellende contacten met hulpverleners. Ik voegde bewijslast bij in de vorm van e-mailwisselingen. Ze reageerden in eerste instantie niet eens. Pas na een aantal brieven en mails ontving ik eindelijk een reactie. En wat voor een. Een teleurstellende pijnlijke oppervlakkige niet inhoudelijke reactie. Ik werd niet gehoord. Een teken aan de wand dat degene die reageerde niet weet wat NPS inhoudt, het niet herkent, niet erkent. Een klap in mijn gezicht.
    Maar ook schreef ik met andere hulpverleners, therapeuten, blogschrijvers en boekenschrijvers/-sters en ook daar werd ik vaak niet gehoord of gezien of ik werd zelfs aangevallen. Ik heb korte tijd vertoefd op meerdere forums. Nou, ook daar word je aangevallen als je bijvoorbeeld te diep gaat. Het is pijnlijk. Narcisme zit overal verscholen in meer of minder ernstige mate, maar is een ongelooflijk groot wereldprobleem zolang het niet (h)erkend wordt. Instanties en overigen handelen volgens en naar de wettelijke regels en geloven dat in elk mens na een misstap uiteindelijk gewetenswroeging zit. Een narcist lapt alle (wettelijke) regels aan zijn laars en heeft nooit last van zijn geweten of van wroeging. Heeft niet eens een geweten.
    Nou, kom daar maar eens mee aanzetten. Maar het is wel de keiharde waarheid helaas.
    Mijn situatie (geen contact meer met mijn familie door een narcistische ouder en zus) vergelijk ik met iemand die onterecht is veroordeeld tot levenslang.
    Ik ben (geheel onterecht) veroordeeld door mijn familie en omstanders, zoals buren, dorpsgenoten, bekenden en vrienden en ik voelde me opgejaagd door ze en hun omstanders die in ‘mijn narcisten’ geloven. Ik kan me niet verweren, kan niet bewijzen. Het is té bizar. Mijn verweer en mijn bewijs keren zich tegen mij. Ik word met mijn extreme verhalen niet geloofd. Ook niet bij hulpverleners. En ik wist zelf ook niet waar ik in zat, dat is nog het ergste. Ik heb het zelf moeten ontdekken, moeten leren inzien, moeten leren accepteren en ermee om leren gaan. Wat zou ik graag willen dat ik (h)erkenning zou krijgen van mensen die mijn familie kennen en de narcisten onder hen, zodat zij de aangewezen daders worden en niet ik. Wat zou ik blij zijn met een bevestiging van een van de véle hulpverleners die ik bezocht in al die jaren dat ik niet wist waar ik naar zocht. Al die jaren dat ik mezelf binnenste buiten keerde er mijn tijd instak en ervoor betaalde ook nog. Hulpverleners, die ik toen ik wist van wat mij was overkomen een uitgebreide brief stuurde en daarop geen reactie ontving. Een briefje van erkenning dat het niet aan mij lag, maar dat ik te maken had met narcisme. Dat zou veel goedmaken.
    Sophie, ik wens je héél veel voldoening en nog meer succes!
    Bedankt.

  4. Sophie,
    Bedankt voor je zin: ‘ik ben slachtoffer geweest’. Daar heb ik zo nog niet eerder aan gedacht om dat zo te verwoorden. Inderdaad ‘geweest’. Dat voelt voor mij net zo. Ik zit vaak te zoeken naar de juiste woorden.
    Maar de littekens zijn er natuurlijk ook nog. Ik kan er wel mee leven. Ik ben blij met het leven dat ik nu heb en ik spreek dat ook regelmatig uit. Ik besef me echt heel vaak hoe goed ik het nu heb en geniet daar soms zó intens van. De mensen om me heen die weten wat ik achter de rug heb genieten dan met me mee. Zij kennen die diepgang van genieten die ik dan voel niet. Ja, dat is toch ook een pluspunt! Jammer dat het zo moeilijk te delen is. Maar blij dat het me zo gegund wordt.
    Hartelijke groet,
    M

  5. Hallo Sophie en wat fantastisch dat je dit gaat doen! We hebben bij professionals nog een wereld te winnen. En wat is het mooi als die accreditatie er komt. Ook al zijn we er nog lang niet, dat gaat wel een enorm verschil maken!

  6. Wat een hartverwarmende reacties van jullie allen! Heel erg bedankt daarvoor! Ieder verhaal dat ik in de blogs en de reacties daarop lees, sterken mij om er alles aan te doen op grote schaal herkenning en erkenning van narcistische mishandeling te krijgen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *