Studiedag over narcistische mishandeling voor 200 therapeuten

Afgelopen zaterdag zat een volle zaal aandachtig te luisteren naar wat de destructieve gevolgen zijn van narcistische mishandeling, wat trauma nu echt betekent en welke dynamiek zich afspeelt in de jeugdzorg en het familierecht. Het Verdwenen Zelf had het programma samengesteld en de sprekers geregeld voor een studiedag voor 200 psychosociaal therapeuten van de beroepsvereniging NVPA. De aanmeldingen liepen storm voor deze studiedag, een bewijs dat het thema echt speelt onder de leden van het NVPA. Dat bleek al voordat de dag begon: de boeken van Iris die we meegenomen hadden waren binnen een uur uitverkocht. Ook hadden wij en diverse behandelaren uit ons netwerk die ook aanwezig waren boeiende gesprekjes met geïnteresseerde therapeuten. Het thema leeft, dat is duidelijk.

De dag begon met een mooie introductie op het thema narcistische mishandeling door Richèlle Hodiamont, psycholoog en trainer en lid van ons netwerk. Ze nam de deelnemers mee in de voor de meesten van ons bekende, maar zo verwarrende wereld van narcisme en psychopathie en wat er zo destructief aan is. Maar ook hoe herstel van narcistische mishandeling vaak verloopt: in fases die vaak niet helemaal netjes elkaar opvolgen maar met horten en stoten elkaar afwisselen. Een duidelijk verhaal over hoe je als slachtoffer eerst denkt dat je zelf fout bent en de narcist juist goed is en hoe dat, als je meer over narcisme te weten komt, juist omslaat naar dat de narcist fout is en dat jij ok bent. Vaak volgt ook een gevoel van depressie: de narcist was weliswaar foute boel, maar jij bent misschien ook niet OK: had je er niet meer tegen moeten doen? Uiteindelijk is het doel echter dat je wat de narcist doet van je af kan laten glijden en je niet meer laat raken en dat je weer je eigen keuzes kan gaan maken. Ik zeg het nu even heel kort, dit schema plus toelichting worden uitgebreid behandeld in Iris tweede boek.

James Rijnders, een zeer ervaren traumabehandelaar en nauw betrokken bij de totstandkoming van Iris’ boeken, pakte het vervolg op. Wat is trauma eigenlijk? Wat als je het eenmalig meemaakt en wat als het een continue onveilige situatie betreft? James ging diep in op welke psychische, sociale en fysieke symptomen er mee gemoeid kunnen gaan (een heel lange lijst) en hoe trauma zich in je hersenen en zenuwstelsel manifesteert. Hij liet hiermee goed zien dat trauma zich letterlijk in je lichaam en je cellen vastzet en dus ook waarom alleen maar cognitieve therapie vaak niet voldoende is.

En als laatste spreker niet de minste: hoogleraar forensische psychologie Corine de Ruiter. Zij liet eerst de cijfers en feiten zien achter wat schuilgaat bij huiselijk geweld en vechtscheidingen. Bijvoorbeeld dat bij meer dan 50% van de vechtscheidingen huiselijk geweld aannemelijk of bewezen is. Of dat mediation bij een vechtscheiding slechts zelden werkt. Dat in veel gevallen er niet twee vechtscheidende ouders zijn maar slechts eentje telkens strijd produceert en waar de ander de dupe van is. En dat minder dan 10% van de meldingen van huiselijk geweld een onterechte of valse melding is. En, schokkend eigenlijk, dat minder dan 40% (!) van de juridische of zorgprofessionals deze feiten goed kennen. Ergens maakte het moedeloos, al die wetenschappelijke feiten en onderzoeken die ze noemde die aantonen dat nog veel jeugdzorgwerkers en familierechters en -advocaten niet de kennis hebben die nodig is. Herkenbaar ook, omdat zovelen via onze site getuigen over de problemen die ze met bijvoorbeeld de jeugdzorg hebben en die ook nauwgezet in de boeken van Iris uiteen gezet zijn. Net op het punt waarop we dachten ‘kan het nog erger’ volgde gelukkig ook een oproep richting de zaal om het verschil te gaan maken. Zowaar ontstond er een applaus waar flink wat actiebereidheid in doorklonk. In het geroezemoes dat toen ontstond hoorde je her en der de woorden ‘op naar het Malieveld!’

En na een lange nazit, waarin de sprekers, Iris, ikzelf, Mark en de organisatoren van de NVPA de dag evalueerden, konden we met een voldaan gevoel naar huis. We hebben een mooi congres georganiseerd samen met de NVPA, 200 therapeuten bereikt, inspiratie opgedaan en allerlei interessante mensen ontmoet. Het gaf hoop dat zoveel therapeuten interesse en aandacht hadden voor dit belangrijke onderwerp. En het smaakt naar meer.

16 gedachten aan “Studiedag over narcistische mishandeling voor 200 therapeuten”

  1. Ik ben erg blij met jullie als team!
    Wat mooi weer om te lezen! Cijfers zijn misschien nog niet hoopgevend maar vormen wel een heel concreet uitgangs- en ijkpunt.
    Malieveld 🙂

  2. Mag ik hier een boekentip plaatsen? Dit in aansluiting op wat je schrijft over James Rijnders.
    Peter Levine schrijft in “De Tijger ontwaakt” over lichaamsgerichte trauma behandeling. Hoe komt het dat jouw en mijn lichaam de spanningen uiteindelijk niet meer uit zichzelf kunnen loslaten.
    Overigens ben ik nu ook wel heel benieuwd naar publicaties van James Rijnders!!
    Heeft hij toegankelijke boeken of readers gepubliceerd bijvoorbeeld?
    Hartelijke groeten

    1. Peter Levine is een van de inspiratiebronnen geweest voor de boeken van Iris. Daarnaast heeft hij Somatic Experiencing ontwikkeld, een therapievorm die bekend is onder traumatherapeuten. James Rijnders heeft bij mijn weten geen boek gepubliceerd, maar wel diverse blogs en artikelen die je kan googlen.

  3. Wat een goed en hoopvol bericht. Ik vind echt dat jullie goed bezig zijn, zowel de lezingen voor studenten, als voor therapeuten en andere behandelaars en ik weet zeker dat jullie ook andere beroepsgroepen weten te bereiken. Vanuit mijn werkachtergrond weet ik hoe lastig het kan zijn om dit soort bijeenkomsten voor elkaar te krijgen, ik hoop dan ook dat jullie inspanningen door iedereen worden gewaardeerd. Want hier is veel inzet en motivatie voor nodig, en dat lees ik elke keer terug in jullie blogs over dit soort activiteiten. Ontzettend waardevol voor iedereen die slachtoffer is geworden van narcistische mishandeling. Veel dank.

    1. Hoopvol, mijn inziens moet er een landelijke campange komen daar de huidige maatschappij de kweekvijver voor narcisme is. Inderdaad, hulpverleners, advocaten en rechters ze weten hier niets van af. Ik ben woonachtig in Limburg en slachtoffer van een narcist c.q psychopaat. Hier is nog een wereld te winnen op dit vlak…er is géén professionele hulp ter ondersteuning. Advocaten en rechters ze zien zijn doortrapt spel niet je wordt als slachtoffer uitgespeeld wat onnodig véél leed veroorzaakt. Het is een thriller waarin jezelf de hoofdrol speelt en hoopt dat er één rechter is die wél op de hoogte is van narcisme en doortastend optreed. Gedachten maken krachten en hoop doet leven!

  4. Heel bemoedigend dit verslag van de studiedag.
    Dat had ik nou net nodig vandaag: n beetje bemoediging.
    Waar ik nog steeds ontzet over ben is het gegeven dat in het nieuwe burgerlijk wetboek (eind jaren 90 vorige eeuw) uitgegaan wordt van de stelling dat het belang van het kind is om contact te hebben met beide ouders. Altijd.
    De mythische vraag van het belang van het kind nu voorgoed gedefinieerd. Wie had dat kunnen denken.
    Ouderlijke macht blijft voor beiden bestaan na echtscheiding of uit elkaar gaan wonen.
    De ouder bij wie het kind woont, heeft de plicht tot stimuleren van het contact met de andere ouder. Sic.
    Ik las een verslag van de kinderombudsman uit 2014 waarin hiervan wordt uitgegaan. Verontrustend. Los van de leeftijd van het kind, los van bijzondere omstandigheden, los van of het oudere kind zelf wil (dan is hij opgestookt), Kortom los van de realiteit.
    En desnoods met dwang ten opzichte van de ouders.
    Juristen zijn daar goed in, het reduceren van de werkelijkheid tot voor hun hapklare brokken en de rest laten ze rustig buiten beschouwing.
    Wat mij betreft is dat de doelgroep waar jullie je hierna op gaan richten. Geen idee hoe je daar binnenkomt…
    Uitstekende juridische bijlage in boek 2.
    En hier een persoonlijk verhaal. Een omgangsregelingskindje hadden we, heel jong nog, uit het eerste huwelijk van mijn man (moeder ging trouwens met kind weg bij hem voordat ik hem leerde kennen). Altijd rekening gehouden met de verzorgende ouder, vanwege de jonge leeftijd van het kind. Contact gehouden en steun gegeven tot in volwassenheid. Pas in de laatste jaren ons gerealiseerd dat de moeder een verborgen narciste is. Dat de vroegere vriend en nu haar huidige relatie van deze dochter een narcist is. Zekerheid gekregen nu er van haar kant geen contact meer wordt gezocht, noch op oproepen tot contact gereageerd wordt. Ouderverstoting na 35 jaar!
    Hersenspoeling als dat sluipend gedaan wordt, is iets waar je niet tegen op kunt.
    Uitstekend artikel over PAS in boek 2. Troost om te weten dat we niet de enige zijn die dit overkomt.

    1. Klopt Heleen, van ‘kinderen altijd naar de moeder’ vroeger zijn we gegaan naar ‘kinderen altijd naar beide ouders’. Dogma’s die vaak niet werken in de situaties die we kennen. In plaats daarvan is bijvoorbeeld kijken naar het achterliggende patroon van emotionele en psychische mishandeling veel zinniger en de individuele situatie van elk kind of gezin.

  5. Nog meer aanraders:
    Stem van het lichaam e.a. ook van Peter Levine
    Traumasporen van Bessel van der Kolk
    TRE-oefeningen van David Berceli (incl.theorie/gevolgen lijf)

  6. Lieve, geweldige mensen van hetverdwenenzelf,
    Geweldig nieuws weer. Echt, ik krijg er tranen van. Het voelt zo fijn, zo geborgen wat jullie allemaal doen! De boeken in één uur verkocht ja? FIJN! Wat een werk verzetten jullie en wat ontzettende goed! Zo’n leuk onderwerp is het niet om je maar steeds voor in te zetten. DANK, DANK, DANK!
    Liefs, M.

  7. een hulpverleenster werd verliefd op mij……(dacht ik)
    en ik werd verliefd op haar….
    ik woonde onder de vlag van beschermd wonen (ik lag in puin door o.a narcistische mishandelingen van een ex en zoals later bleek…ook door de mishandelingen van mijn vader)….(ook een narcist)
    zij was een begeleidster.
    tja…een verboden liefde….hulpverlener/cliënt…..dan kan/mag niet….zij zocht een andere baan….ik ben zelfstandig gaan wonen.
    ergens voelde ik dat samenwonen geen optie was….ergens voelde ik dat er iets helemaal niet klopte…..ergens wist ik dat er iets goed mis was….
    en toch werd ik aan het twijfelen gebracht….ik maakte mezelf wijs dat het verwerking was van de eerdere relatie…..
    heel vaak dissocieerde ik…..dat was bv na een stiltebehandeling…..of andere mishandeling…(gaslighting)…en ben ik gevlucht.
    naar mijn eigen woning…om te herstellen….en besloot daar om niks meer met haar te maken te willen hebben.
    maar ja….dan kwam ze met een charme-offensief…..en ging ik weer voor de bijl.
    mijn vertrouwen in de mens was al grotendeels weg….nu is het helemaal verdwenen.
    fobisch geworden voor hulpverleners ook….
    eindelijk dacht ik een partner gevonden te hebben die begrip had voor mijn trauma’s…..en dat de liefde mij een beetje zou helen….
    zij heeft mij willens en wetens tot prooi gemaakt….ze kende mijn geschiedenis…..ze wist van de trauma’s…..wat zal ze heerlijk gesnuffeld hebben in mijn dossier….
    ongelofelijk dit…..
    ik had al zoveel ervaring met die andere ex…..(psychopaat)….
    en nog….en weer….ben ik in de val gelokt…..)-:
    dit wilde ik hier even kwijt….
    Jopie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *