Pseudo-experts, goeddoeners en beterweters

Dit is een gastcolumn van Bram

Verwarrend is het de laatste tijd: het podium dat de Corona-crisis mensen biedt om beter te weten, te moraliseren, zelfbevestiging te zoeken of iedereen in de war te brengen. Cindy gaf er een paar dagen geleden al een paar mooie voorbeelden van. Terwijl ik juist behoefte heb aan rust en feiten, minder in plaats van meer prikkels, en aan duidelijkheid en verbinding met mensen, en ergens mijn zorgen kwijt kunnen. Net als iedereen eigenlijk, maar zeker als je toch al het nodige hebt meegemaakt in je leven, zoals ik, is dat echt nodig. De eerste dagen zat ik fanatiek al het nieuws te lezen, op zoek naar houvast, maar ik denk dat ik daar maar mee ga stoppen en ik zal uitleggen waarom.

In de Volkskrant stond laatst een ode aan al die professionele en liefdadige mensen die ons land rijk is. De schrijfster legde goed uit wat er allemaal goed gaat in de crisis. Maar het stuk begon met een mooi voorbeeld van een bekende politicus die weinig bijdraagt maar wel de aanpak vanuit de regering frustreert ‘met de pedanterie die Onze-Lieve-Heer heeft toebedeeld aan ’s werelds grootste narcisten’. Inderdaad. En dat maakte wat los bij me, dat ze dit zo benoemde en hoe ze dit benoemde. Fijn dat ze dit zo expliciet zegt want mij verwart het vaak, doet me bevriezen. Terwijl ik me onhandig probeer te bekwamen in Skype-vergaderingen en thuisonderwijs geven aan onze dochter, terwijl ik buren elke keer boodschappen zie doen voor onze angstige buurvrouw, als ik lees dat mensen anoniem in ziekenhuizen zich een slag in de rondte werken, lijkt het wel of het internet en de media nu een theater is van narcistisch gedrag.

Allerlei ‘profeten’ roepen nu ineens dat ze het ‘altijd al wisten dat dit ging gebeuren’. Als ik dan ga nadenken bedenk ik me pas later dat dat eigenlijk niet kan, dat ‘weten wat er gaat gebeuren’. Zieners zijn het dus, die, ondanks dat zelfs de slimste mensen op aarde de toekomst niet kunnen voorspellen, dit blijkbaar wel kunnen. Dat geldt ook voor de spirituele guru’s die een nieuwe tijd zien aanbreken. Mijn Facebook zit er vol mee en dat geeft me dan weer (valse?) hoop. Maar ook de theocratische doemdenkers die vinden dat we nu gestraft worden voor een zondig leven roeren zich, waardoor ik weer stress krijg. Zou het? Of wetenschappers die de gelegenheid te baat nemen om rampverhalen op te hangen (‘het wordt nog veel erger’) of juist ‘tut-tut-tut het valt wel mee’ artikelen schrijven. Wie het weet mag het zeggen. Onzekerheid lijkt wel in bepaalde mensen een arrogantie te creëren die zijn weerga niet kent. Terwijl ik er hier soms echt stress van krijg en in verwarring achtergelaten wordt. Ik zal vast niet de enige zijn en hoor graag jullie reacties.

Of de mening dat ‘groepsimmuniteit echt niet werkt’. Dat hoor ik nu vaak. Nu gaat het me niet om de mening, ik heb geen flauw idee zelf, maar wel om het feit dat het gebruikt wordt om de focus naar zichzelf te verplaatsen. ‘Kijk mij eens slim zijn’, zoiets. Mensen die vorige week nog niet eens het woord ‘virologie’ konden spellen, maar omdat ze ooit een jaar verpleging hebben gedaan in de jaren tachtig, eisen nu het hoofdpodium. Toen ik bij zo iemand probeerde aan te geven dat ik het best heftig vind, al die onzekerheid, kreeg ik als antwoord (verwijt?) dat ‘vluchtelingen uit Syrië het veel erger hebben’. Mijn gevoel doet er niet toe, dat riep het bij me op, en schaamte (hoe kan ik het in mijn hoofd halen mezelf zielig te vinden). Maar ik realiseer me pas achteraf dat de ander zich moreel beter vond. Dat ik me best zorgen mag maken ook al zijn wij (ik en mijn gezin) niet ziek. Echt vermoeiende tijden als je een moeilijke jeugd hebt gehad en dit allemaal niet zo makkelijk kan duiden. Ik mis de voelsprieten om het direct aan te kunnen voelen en zoek telkens bevestiging voor mijn verwarring.

Een ander voorbeeld is dat iemand die ik ken zich op Facebook profileert met dat ze een buurman hebben geholpen die boodschappen nodig had. Mooi natuurlijk, maar waarom zet je dat op Facebook? Met zo’n ‘liefdadige’ post krijg je natuurlijk veel aandacht: iedereen ging hen complimenteren. Vervolgens posten ze tien berichten per dag die alleen over henzelf gingen. Inclusief gezellige gezinsfoto’s die Facebook zo kenmerkt: het pochen met een gelukkig leven. Vervolgens las ik de tien berichten en die gaan vooral over alle coole spullen die ze nu voor hun kinderen kopen. Om ze bezig te houden… Of: ‘kijk eens wat voor goede ouders we zijn’.

Ook maak ik nu mee dat iemand die een ziek familielid in het ziekenhuis heeft liggen (is ook ernstig natuurlijk) opeens op hoge toon empathie eist in de appgroep waar we samen inzitten. Dat was nadat iemand anders een grappig filmpje erin had gezet. Dat mocht blijkbaar niet… Ik voel me dan net weer een klein kind dat straf krijgt voor iets waarvan je geen idee hebt wat je fout hebt gedaan. Maar vervolgens is het niet dat dat familielid nu belangrijk is, nee, geen woord daarover, maar het feit dat hijzelf stress ervan heeft is ernstig en dat moet de hele dag in de appgroep centraal staan. Iedereen gaat erin mee, en stuurt empathische berichten. En dan denk ik: ‘ben ik nou gek of is dat passief agressief wat hij deed?’

Dat inmiddels velen zelf ziek zijn, en vaak onzeker of dat dan Corona is of niet, of mensen kennen die ook ziek zijn waar je je zorgen over maakt, telde niet mee in die appgroep. Je mag en kan niet concurreren met empathie, dus zat ik vast. Mijn eerste reactie was ook om een ‘oh wat erg’ appje te sturen. Of te bevriezen, als ik merk dat er iets niet klopt. Ik raakte in de war en moest drie keer checken bij mijn partner of het nu klopt of niet dat ik me zo voel.

Ander voorbeeld: we zaten met het dilemma of we ons kind nog buiten konden laten spelen met een paar vaste buurtvriendjes. Ik had nog niet de adviezen hierover gelezen, maar ik vroeg het aan een bekende en die wist te antwoorden dat zij dit dus niet deden met hun kinderen omdat ze solidair zijn met de ouderen en kwetsbaren (ik dus niet…) Ik klapte meteen dicht en voelde schaamte opkomen. Maar later dacht ik iets van ‘iedereen heeft dit probleem toch en zo slecht ben ik toch niet?’ Ze hielden zich ook nog eens strikt, zo gaven ze aan, aan de ‘medische voorschriften’ en ‘houden hun kinderen dus thuis, zonder contact met vriendjes’. Ik had geen idee verder, maar toen ik op de site van de RIVM ging kijken, en rondvraag deed bij een bevriende dokter, bleken er geen ‘medische voorschriften’ te zijn. Ze schermden met iets vaags om me in de war te brengen, zodat ze hun eigen uitleg van de regels niet hoeven te verantwoorden. Zodat ik ga twijfelen en ik me dom en immoreel tegelijk voel.

De meeste mensen die ik ken, ook al zijn het er niet heel veel, vinden het normaal om elkaar te helpen. Die pochen er niet mee, die doen het gewoon. Die hebben net als ik geen idee hoe je zo’n crisis moet aanpakken of twijfelen aan al die informatie erover en geven toe dat ze het ook niet allemaal weten. De meeste mensen gaan in op je zorgen en onzekerheid, vragen hoe het met je is en delen hun eigen verwarring en proberen er de moed in te houden met grapjes of bemoedigende teksten in deze vreemde en soms angstige tijd. Maar nu alles wat chaotisch is, pakken de mensen met narcistische trekken hun kans. Of de mensen in dit verhaal echte narcisten zijn weet ik niet, zo goed ken ik ze niet, maar soms heb ik zo mijn vermoedens. Chaos biedt volgens mij enorm veel mogelijkheden voor hen. Zij lijken zekerheid, kennis en morele richting te bieden in verwarrende tijden. Maar dat is uiteindelijk allemaal schijn. Niemand die het weet toch, hoe het allemaal gaat lopen? De meningen van zelfbenoemde pseudo-experts, goeddoeners en beterweters die je met een gevoel van onvolmaaktheid en onrust achterlaten, die ga ik mijden. Zowel in de media als in mijn omgeving. Het is al ingewikkeld genoeg, ten slotte.

22 gedachten aan “Pseudo-experts, goeddoeners en beterweters”

  1. Heb gemerkt dat deze tijd me eindelijk leert om te kiezen waarvan ik denk dat het bij me past. Ik heb contact met mensen met een andere mening (of uitleg van) strikter of juist niet. Vroeger was ik hartstikke onzeker over dit soort dingen. Nu niet. Ik laat jou in je waarde maar kies wel voor mezelf. Voor mij is/was deze periode ook lastig. Op het eind van relatie met narcist zat ik (terugkijkend) in een soort van burn out/hyperventilatie situatie met smetvrees erbij. Nu merk ik dat die smetvrees echt door de situatie kwam waarin ik zat. (Anders had ik nu vast geprobeerd om mijn huis dicht te sealen met tape en alleen nog maar water durven drinken en niet ademhalen) Ik kan op een volwassen manier met de situatie omgaan. Toen was dat een manier om controle te hebben in een situatie waarin in nergens meer controle over had. Eindelijk zien wie ik echt ben. (Los van de ptss) En daar ben ik stiekem ook wel trots op! Eindelijk! Het stuk is herkenbaar en zorgt ook even voor een ijk moment. Dus bedankt!

  2. Hi Bram, ik herken je onzekerheid, mij overkomt dat ook regelmatig. Maar ik denk dat ik me er ook aan schuldig maak, want narcistische trekjes hebben we allemaal, zonder meteen een narcist te zijn of een stoornis te hebben. In tijden van grote onzekerheid steekt dat blijkbaar nog meer de kop op. Je ziet het in de politiek heel erg. Ik zie dat medici eerder voorzichtig zijn in hun uitingen. Mij maakt het kopschuw, als ik in een appgroep het gevoel heb dat de conversatie niet oprecht is, als de deelnemers elkaar de maat nemen, dan haak ik af. In het gewone leven ook, ik bel niet meer. Ik neem geen contact op uit mezelf, omdat ik te vaak het gevoel krijg dat ik de grenzen van een ander overtreed daarmee. Ik voel die regels niet goed aan, terwijl ik waarschijnlijk geen enkele regel overtreed maar uit onzekerheid en overgevoeligheid laat ik het dan maar zitten. Liever geen contact dan het gevoel te krijgen teveel te zijn. En ik weet ook dat dat niet klopt. Maar ik weet niet hoe ik die onzekere gevoelens kwijt moet raken. Mensen doen dat bij elkaar, en wij zijn er overgevoelig voor. Nou ja, mag dat ook? Dat lijkt mij wel. We hebben geen keuze met onze verpeste jeugd. Neem het anderen niet kwalijk, ze kennen onze lange tenen niet, maar neem het ook jezelf niet kwalijk dat je geen stuk van je tenen af kunt snijden.

    1. Hallo Marjet, goed dat je zegt dat je het jezelf ook niet kwalijk moet nemen, dat doet me goed want dat is altijd mijn eerste neiging. Fijn ook dat we dat mogen, ‘overgevoelig’ zijn. Misschien is het meer dat we gewoon menselijk mogen zijn. Dank!

  3. Bram,
    Fijn hoe je het zó goed beschrijft! Hoewel ik vind dat je, in essentie, gelijk hebt, wil ik je iets meegeven waar je misschien wat aan hebt.
    Zelf, als (vrijwel, je blijft kwetsbaarder) hersteld van gruwelijk psychopatisch gedrag van meerdere ‘dierbaren’ of mensen van wie ik, op grond van vooronderstellingen….bv beroep, verondersteld inlevingsvermogen e.d. hun gedrag nooit verwacht had.
    Mensen kunnen, soms met de beste, hoewel ook soms domme, bedoelingen reageren. Of dat nu over dit virus is of hoe jouw of mijn leven of dat van anderen zich ontwikkeld heeft.
    Ik heb een paar, voor mij!, uitstekende coopingstrategiën ontwikkeld, met hulp van een aantal zeer deskundigen.
    1.
    Het maakt mij niets, maar dan ook NIETS meer uit wat anderen van mij vinden. Ik probeer gewoon een zo goed en stabiel mogelijk mens te zijn, eerst voor mezelf, dán pas voor de ander. (Geef geen energie weg die je niet over hebt!) Werk continue aan die balans!
    Ik doe dat met essentiële Meditatie, Qigong, positief denken, muziek, negatieve mensen of berichten afkappen, zeer zeer selectief te zijn wie je je ‘vrienden’ noemt! Zoeken naar teksten van (oude) wijsgeren, zowel Oosters als Westers, leuke domme YouTube filmpjes ivm de endorfinen die het aanmaakt in mijn hersenen (geleerd tijdens langdurige revalidatie).
    Zoek wat bij Jou past…niet wat bij mij of een ander past!
    2.
    Trek je terug van media als BV Vleesboek, Twitter, Instagram e.d., als je merkt bij jeZelf dat bepaald gedrag je irriteert. M.a.w. gun jeZelf rust in je systeem. Opscheppers, leugenaars, manipulanten e.d. zijn van àlle tijden.
    Helaas bieden de huidige media, zowel TV als (roddel)tijdschriften, FB, Instagram, Twitter e.d. ook een podium voor mensen die dit kunnen misbruiken.
    Ik heb Al 3 jaar geen TV meer, weinig internet, geen Twitter, geen FB e.d. ooit nodig gehad. Realiseer je wàt een kostbare tijd én negatieve energie en geld je bespaart😉!
    Ik beperk me tot een half uur per dag kijken, op mijn mobiel als internet het tenminste doet…, wat het laatste nieuws is. Daar kies ik zeer selectief bepaalde informatie-sites voor. Bv John’s Hopkins geeft 1x per dag een update. De beste krant m.i. met de laatste richtlijnen. Mijn buurtkrant ivm initiatieven waar ik aan bij kan dragen. Meer en Langer NIET!
    Niemand weet wat er ging of gaat gebeuren!
    Dat wij, als domme mensen vaak, er een zootje van hebben gemaakt, de natuur zo te vernielen en over te belasten met steeds meer mensen, waardoor andere diersoorten voorgoed verloren zijn gegaan of gaan…zijn gewoon feiten! Logisch dat er dan problemen gaan ontstaan…daar heb je geen bijbel of Koran oid voor nodig…
    De meesten van ons mensen houden zich overeind door Ego. Hoe meer pochen en patsen, des te belangrijker men zich voelt.
    Niemand zo onzeker als deze types die zichzelf op de borst kloppen hoe goed, veelwetend, belangrijk ze wel niet zijn…
    Lach er om!!
    Besteeds je steeds kostbaardere tijd aan dat wat er voor jou!!! toe doet.
    Deze tijd op deze aardbol is alles wat je hebt! Wil je die tijd verdoen aan piekeren over malloten en angstig zijn voor wat niemand weet of Kan weten???
    Sterkte!
    Zonnetje

  4. “Ze schermden met iets vaags …., zodat ze hun eigen uitleg van de regels niet hoeven te verantwoorden.”
    Iets dergelijks maakte ik ook mee.
    De vrijdag na donderdag 12 maart, de dag dat er allerlei maatregelen waren uitgevaardigd door de overheid, kreeg ik prompt bericht dat de groepstherapie “dus” werd opgeschort met verder nog een hoop vertoon van machteloosheid in deze.
    Toen ik mijn ergernis hierover liet blijken en vroeg op welke maatregel ze zich dan beriepen werd er wederom flink omheen gedraaid.
    Ik heb ze toen maar de lijst met maatregelen toegezonden met de mededeling dat ik hem er persoonlijk niet tussen zag staan. En dat het dus op z’n minst hier ging om een persoonlijke uitleg. Daar kreeg ik geen antwoord meer op.
    Pas na een tijdje kom ik er dan achter waarom dit mij zo boos maakt. Hun vaagheid en hun niet gaan staan voor hun eigen beslissing gaven mij een onveilig gevoel en dat heeft dan weer met mijn verleden te maken. Zo leer ik mij dus ook hierdoor weer wat beter kennen. Real, straight, concreet, daar heb ik houvast aan.

  5. Bram, Wat kan ik je goed begrijpen! Het gaat ook zo, precies hoe jij het beschrijft. Gelukkig heb ik zelf 2 jaar geleden mijn facebook opgedoekt. Ik krijg op die manier niets binnen van mensen die deze social media misbruiken om hun “goede bedoelingen” wereldkundig te maken. Ik ken ze maar al te goed deze “empatische , hulpvaardige” personen. Ik heb aardig wat figuurlijke messen uit mijn rug moeten verwijderen die dit soort mensen er in steken. Gelukkig zijn er de echte goede mensen, de mensen die oprecht een ander willen helpen. Ik ben in de absoluut gunstige positie dat ik er een aantal ken die echt goed in elkaar zitten.
    Bram en iedereen op dit forum, ik wens jullie heel veel liefde, sterkte en gezondheid in deze moeilijke periode.

    1. Dank G.B en al die anderen, op Facebook of het echte leven, het kan je overal overkomen, die figuurlijke messen zoals je zegt. Goed dat je ook zegt dat er ook goede mensen zijn, die zijn er zeker en daar houdt ik me het meest aan vast dezer dagen.

  6. Hoi Bram, heel herkenbaar en fijn stuk. Mijn hoofdpijn is meteen gezakt. Dit hele gedoe rondom corona brengt me regelrecht terug naar vroeger zoals vele van ons gok ik zo. Dat je straf zult krijgen omdat je je niet aan de regels houdt (want die had je moeten aanvoelen als ze nergens staan!) of dat men zich tegen je zal keren en je in de kou laat staan omdat je je niet gehoorzaam bent en ‘je eigen gang gaat’.
    Ik voel me net een kleuter als ik als enige van het hele appartementencomplex en de straat waar ik in woon naar buiten ga om een fietstochtje te maken (val niet in kwetsbare groep oid) Het is dan alsof iedereen van achter hun ramen op mij zitten te haten. En ook precies in de gaten houden wanneer ik thuis kom en wat er in mijn fietstassen zit (pleerollen soms?!!!) of: alweer een tas boodschappen? Heeft ze niet genoeg? Heeft ze een gat in haar hand? Zij hoort hier niet. Zij is raar. Zij is een blablablabla.
    Eigenlijk, met of zonder corona dreiging is dat oordelende gedoe er toch wel. In mijn hoofd. Die stemmen zijn er ook als ik gewoon mijn huis in en uit stap. Of als ik thuis in mijn pyjama loop. De constant negatief oordelende stoorzender.
    Maar toegegeven: deze tijd is extra slecht voor mensen die zich toch al constant schuldig voelen of schamen of allebei.
    De grote angst die heerst in de wereld wordt nog het liefst op anderen geprojecteerd, zo lijkt het. Zo willen veel mensen nog steeds niet ‘naar binnen’ en zichzelf daar tegenkomen. En daar roept dit virus wel om.
    Maar wat betreft die berichtgeving herken ik ook veel van je schrijft. Ik heb zelfs een krantenabbo genomen om niets te missen, maar nu valt het kwartje door jouw stuk. Op zoek naar houvast buiten mij om gaat mij nog veel wankeler en angstiger maken dan ik toch al ben. En er is heel duidelijk verschil te zien in de berichtgeving van nieuwszenders en kranten. Ze willen allemaal hun clicks hebben natuurlijk, maar de een schreeuwt expres net wat dramatischer en harder dan de ander. NOS is er ook zo eentje dat je denkt een gedegen bedrijf, meer eerlijk of zuiver, maar volgens mij doen ze allemaal mee met schreeuwen en opvallen. Heel narcistisch inderdaad.
    Dus in dat opzicht dwing ik mezelf bepaalde nieuwsdingen te snoozen of blocken en mij er niet meer door te laten afschrikken. Goed in mijn lijf blijven voelen en leren vertrouwen op de taal daarvan. Leren onderscheid te maken tussen pure angst en rust en vertrouwen. Dat leer ik nu extra in deze pittige tijd. Daarom had Doutzen Kroes denk ik thank u corona geschreven, ik begreep het wel. Maar het is erg controversieel ja.. in deze tijd dankje wel schrijven terwijl er allemaal mensen doodgaan. Maar zo bedoelde zij dat helemaal niet. Dat weet ik zeker.
    De boosheid van de goegemeente triggert bij mij iets van vroeger, net als dat die dame in je appgroep dat bij jou doet (gok ik). Ik denk dat vele slachtoffers van een narcist het wel herkennen. Als hij/zij zielig was moest je extra hard je best doen en buigen voor het ‘vreselijke lot’ van de zielige koning/koningin des huizes. Je moet meelijden, eerbiedig zijn, je mag geen lol hebben in tijden van corona, geen eigen mening hebben, het is één en al ernst ook al ben je zelf niet getroffen. Je moet je hoofd gebogen houden en anderen helpen, want anders ben je egoïstisch en dan wordt je buiten de groep gezet en dan wacht je dus zogenaamd een eenzaam lot want de narcist zal zorgen dat iedereen zich tegen je keert! Dan moet je je gaan schamen in een hoekje. Maar je hebt inmiddels, net als vele met ons, een derde oog ontwikkeld voor types die alles wil uitbuiten voor de aandacht en daar mag je je van distantiëren. Ik zou zeggen stap daar lekker zelf uit onder het mom van zelfzorg. Ook in tijden van corona mag je voor jezelf zorgen en grenzen trekken.
    Eigenlijk schrijf ik dit ook aan mezelf besef ik me. Bedankt dus voor je bericht want anders had ik deze inzichten niet gekregen.
    In elk geval veel sterkte gewenst !

  7. Dankjewel Bram voor je goed geschreven stuk. Narcisten gebruiken álles om hun doel te bereiken, álles en dus ook de huidige corona-crisis. Ik heb zelf geen Facebook of dergelijke maar omdat momenteel het normale reële contact verminderd is door de strenge maatregelen, moet een narcist wel op zoek naar andere kanalen. Hij moet zich blijven voorzien van een publiek, van aandacht en van macht om anderen zich slecht te laten voelen. Facebook en app-groepjes zijn nu meer dan ooit zijn toevlucht. Hoe meer iemand twijfelt aan zichzelf, hoe sterker de narcist wordt. Voor de lockdown zag ik mijn narcist enkele keren per week, nu kan hij me niet meer bereiken – ik heb berichten en mails afgesloten voor hem. Ik zie hem de laatste dagen regelmatig voorbij mijn huis wandelen of rijden, ik doe steeds alsof ik hem niet zie. Ik ben al een tijdje niet meer zijn slachtoffer hoewel ik er wel nog de wonden van draag. En ik vertik het om zijn publiek te spelen, ik weet wat een rotzak achter zijn ‘gevende’ masker zit.
    Bram, als iemand je met schuldgevoelens opzadelt, als iemand je doet twijfelen aan jezelf dan is dat niet de juiste persoon om op regelmatige basis toe te laten in je leven. Er zijn genoeg veilige mensen, die je met rust laten en je gewoon jezelf laten zijn. Veel sterkte iedereen!

  8. Bram, houd je vooral aan de voorschriften van de overheid inzake sociale omgang en corona en trek middels creativiteit verder vooral je eigen plan en laat de rest vooral maar lullen. Zij hebben gelukkig geen zeggenschap over jouw leven en het vormt ballast die je als kiespijn kunt missen.

  9. Nu we toch voor nog langer binnen moeten blijven is dit ook een goede kans om eens beter met ons zelf kennis te maken…
    Of je nu wel of niet in je pyjama of slobber kleren rond loopt ,niemand ziet het ,sterker nog niemand mag het zien.
    Een uitgelezen kans om er achter te komen welke zaken nu echt van belang zijn.
    Zonder schuldgevoel kan je even alles en iedereen letterlijk op afstand houden.
    Er komt vast veel naar boven borrelen waar je eerder geen tijd of aandacht voor had.
    Hoewel ik de aanleiding akelig en beangstigend vind, merk ik tot mijn verbazing ook dat er meer rust in me komt.
    Als je jaren afgestemd bent geweest op de nukken en eisen van anderen, dan raak je jezelf kwijt.
    Althans ik ben een enorme pleaser geworden.
    Altijd bang voor de boze uitbarsting van de ander.
    De kritiek niet goed ,slim ,mooi of aardig genoeg.
    Alsmaar ,tegen beter weten in, trachten te voldoen aan verwachting van anderen.
    En nu opeens maakt het niets meer uit.
    Moet ik zelfs nee verkopen.
    Een ding is zeker.Hierna wordt niets meer hetzelfde.
    Als ik dit over leef, ik ben 65 en hartpatiënt, zal de rest van mijn tijd voor mij zijn.

  10. Wow, wat heb je dit mooi beschreven. Kwetsbaar en krachtig (je hebt talent!). Maar het is vooral ook heel herkenbaar, het maakt ook heel veel los. Deze crisis doet op allerlei fronten veel met iedereen en het confronteert ook met allerlei pijnlijke gevoelens en herinneringen. Echt complimenten hoe je dit hebt weten te verwoorden.

  11. Zo fijn om dit blog hier te lezen! 🙂
    Precies mijn gevoelens, maar had geen idee hoe ik ze moest duiden.
    Nu zie ik het verband! Bedankt Bram en anderen hier!
    Wat ik een week geleden op zich wel een mooi gebaar vond, was dat applaudisseren voor de zorg. Maar voor mij kwam dat eigenlijk veel te vroeg.. ik wist nog amper wat ik zelf voelde.
    Ik vroeg me af of al die mensen die applaudisseerden, emotioneel zoveel beter uitgerust en dus meer begaan waren met de mensen uit de zorg dan ik. Wat wisten zij dat ik niet wist? En waarom vertelden ze me dat niet?
    Ik heb een instinctieve afkeer van dat uiterlijk vertoon van ‘goeddoen’…en gelukkig vertrouw ik tegenwoordig meer en meer op dat gevoel in mezelf.
    ‘You never walk alone’ werd op de radio in heel veel landen tegelijk gedraaid. Weer in katzwijm vallende mensen, betraande ogen…’zo mooi’ fluisterden de mensen die ik zag. De eerste dagen werden overal indrukwekkende hulp initiatieven opgezet, vooral ook door BN’ers. Pas toen er beelden opdoken van Nederlanders die zich massaal niet aan de social distancing van 1,5 meter hielden, terwijl ik zelf mijn huis nauwelijks nog uitkom, wist ik weer: het is niet nodig zo onder de indruk te zijn van wat anderen zeggen of doen.
    Het gaat erom dat je doet wat volgens jou nodig is, wat anderen ook zeggen of doen.
    Daar is helemaal geen katzwijm voor nodig. Dat is iets voor later eventueel, als alles een beetje achter de rug is, maar niet aan het begin. Ik denk dat veel mensen het echt moeilijk vinden om stil te zijn en naar binnen te keren en dan veel tamtam gebruiken om het gevoel te hebben dat ze goed bezig zijn…Maar dat is mijn idee..

  12. Hoi Bram,
    De wereld is per definitie subjectief. Objectiviteit is een illusie. Het leven is als een radiozender, waar je op afstemt is je eigen subjectieve werkelijkheid.
    Wiens werkelijkheid is meer waar?: Degene die zich (tijdens corona) in een tent in ‘t bos afzondert van de wereld zonder enige vorm van media en zijn dagen doorbrengt met lezen, stilzitten, vogels kijken en luisteren, slapen en eten? Of degene die alle social media leest en FB heeft, tv kijkt etc…..??
    Je kunt nooit je eigen werkelijkheid vinden in 100 subjectieve werkelijkheden. (Of zoals je wilt in 1 miljoen subjectieve werkelijkheden zoals mogelijk is via het huidige internet) Ik snap dat dit je verwart, boos of angstig maakt. Dat is ook logisch.
    Ga voor je eigen werkelijkheid. Waar wordt jij blij van en waarvan niet?
    Lena

  13. Ik kan t ook anders verwoorden. Met meer humor. Het is corona time en iedereen doet daar een plasje over. Plasjes doen is niet verboden, en ‘t zal ook nooit verboden worden. Er aan ruiken staat je vrij. Ik ruik (al wat langer) graag aan de plasjes van Jelle Hermus. Hij doet vele zalige plasjes over het corona. 😊

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *