Geen verbaal of fysiek geweld, wel emotioneel mishandeld

Hoe een langdurige mindfuck je helemaal leeg kan zuigen

Dit is een gastblog van Maartje

Ik ben goed opgeleid en financieel onafhankelijk. Ik heb een goede baan en ben een niet onaantrekkelijke alleenstaande moeder. Anderen zouden me waarschijnlijk omschrijven als een zelfbewuste, assertieve, volwassen vrouw van in de vijftig. En toch blijk ik een makkelijke prooi te zijn. Omdat ik verwikkeld ben geraakt in de belevingswereld van een psychopaat ben ik emotioneel bijna compleet afgebroken. Een psychopaat is iemand ‘met een anti-sociale persoonlijksstoornis’ en heeft veel overeenkomst met een narcist. “Mijn” psychopaat is een sociale, aantrekkelijke, zeer hulpvaardige man van begin 60.

Voor de goede orde; het heeft mij jaren gekost om mij te realiseren wat er precies gebeurde. Daarna heb ik lang de overtuiging gehad dat het op te lossen viel, als ik maar genoeg liefde en toewijding investeerde. Inmiddels ben ik die illusie kwijt.

Een psychopaat is nét een mens, ziet eruit als een mens, heeft een warm lichaam, praat, lacht, eet en drinkt, er komen woorden uit zijn mond. Maar neem van mij aan, je hebt mannen, je hebt vrouwen én je hebt psychopaten. Het is een totaal ander ‘specie’

En dat is nu juist het verwarrende. Je gaat uit van jezelf en behandelt de psychopaat als mens. Want dat is voor jou vanzelfsprekend. Voordat ik hem ontmoette had ik bovendien alleen nog maar contact gehad met mensen.  En omdat je verwacht dat je te maken hebt met een mens, heb je eigenlijk niet het vermogen om anders te kijken (zeg maar rationeel). Je ziet gewoon wat je gewend bent te verwachten, omdat dat zo vanzelfsprekend is. Je niet weet dat je met een ander ‘specie’ te maken hebt.

Normaal gesproken ben ik erg sensitief en vaak voel ik exact aan hoe de sfeer ergens is, hoe iemand in elkaar zit en ik kan bovenmatig goed inschatten wat voor vlees ik in de kuip heb.

Deze man liegt alsof het gedrukt staat, over werkelijk alles. Over werk, geld, schulden, andere vrouwen, relaties, situaties, gebeurtenissen, grote belangrijke dingen, maar ook over volledig oninteressante details (niveau ‘waar staat de auto geparkeerd’).

En als je dat totaal niet verwacht, tuin je er met open ogen in. Je hebt het helemaal niet door, want het klinkt allemaal heel aannemelijk en logisch, waardoor je geen enkele reden hebt om ook maar iets in twijfel te trekken.

Inmiddels ben ik ervan overtuigd juist omdat dit gedrag voor hem zo normaal is, dat hij op geen enkele manier dan ook maar iets uitstraalt van oneerlijkheid. Voor hém is het de waarheid (zijn werkelijkheid). En daardoor gaan er bij mij geen bellen rinkelen, mijn bovenmatig goede antenne gaat niet aan.

Dus als je jaren met iemand omgaat die dit gedrag heeft, ga je er zelf jarenlang in mee. Je beoordeelt alles vanuit je eigen perspectief/normen & waarden. Voor mij zijn dat juist eerlijkheid, openheid, kwetsbaarheid, liefde, respect en overgave.

Uiteindelijk werd ik wel alert, doordat ik begon te beseffen dat tijdslijnen niet klopten of achteraf bezien situaties die hij beschreef nét iets anders lagen dan de werkelijkheid. En hoe langer je dan toch nog doorgaat in zo’n relatie, hoe alerter je wordt. En dan opeens ‘sta je aan’. Ik kwam in een staat van voortdurende paraat en alertheid. En dat kost heel veel energie.

Uiteindelijk ging ik hem confronteren met zijn leugens. Zijn reactie was bekennen óf ontkennen.

Bij bekennen realiseerde hij zich denk ik, dat er geen ontkomen aan was en dat bekennen de beste optie was. Hij bekende, toonde berouw, bood zijn excuses aan en beloofde het nooit meer te doen. Hij beweerde zelfs blij te zijn dat ik hem confronteerde met zijn leugens. Het was voor hem een opluchting dat hij vanaf nu eerlijk kon zijn.

Bij ontkenning ging hij er hard tegen in, met bewijzen en met woorden. Dientengevolge volgde ik vaak twee wegen. Of ik geloofde hem op basis van zijn ‘bewijzen’ en bood mijn excuses aan. Of door zijn woorden, waarin hij vaak de situatie omdraaide of mij probeerde te paaien met mooie woorden (die ik graag wilde horen) ging ik overstag. Vaak kwam ik er veel later achter, dat óf de bewijzen gewoon helemaal ‘nep’ waren óf zijn woorden achteraf volledig ‘leeg’ waren. Wat hij zei klonk heel menselijk en dus heel aannemelijk, maar er zat helemaal geen ‘waarheid’ achter. Het waren dus eigenlijk loze woorden. En omdat het lang duurt voordat je dat door hebt, zit je eigenlijk al weer in een andere ‘situatie’ en dan laat je het maar. Als dit keer op keer gebeurd, dan vertrouw je je eigen intuïtie niet meer, maar ook zijn woorden niet. En dan kom je in een staat dat je eigenlijk niets meer weet. En sla je emotioneel een beetje dood. Je laat het maar. Maar eigenlijk dooft er een vlammetje van binnen.

In de verwachting dat ik dit gedrag kon veranderen door genoeg liefde te geven, ging ik ver. Eigenlijk te ver. Je vergeeft misstappen en je accepteert verklaringen die je eigenlijk niet gelooft.

Vervolgens ga je over je eigen grenzen heen, gebeurtenissen die normaal gesproken alle perken te buiten gaan en eigenlijk onacceptabel of zelfs vernederend zijn, neem je langzaam voor lief en dan verdwijnen jouw eigen grenzen, door de voortdurende overschrijding ervan. Mijn zogenoemde morele kompas raakte volkomen van slag.

Wat voor mij ook een hele belangrijke rol heeft gespeeld, zijn mijn eigen hersenen. Nachten heb ik wakker gelegen omdat ik gewoon bepaalde situaties, reacties of woorden niet begreep. Ik snapte maar niet wat er nu eigenlijk gebeurde, was ik nou gek? Had ik het verkeerd begrepen? Werkte mijn intuïtie niet meer? Had ik het verkeerd verstaan? Verkeerd geïnterpreteerd? Was ik het spoor bijster aan het raken? Je raakt je zelfvertrouwen kwijt.
Ik ging op zoek naar antwoorden in mijn hoofd, door situaties voortdurend te herbeleven; wat was er nu gebeurd? Wat waren de feiten? Had hij gelijk en ik was gewoon achterdochtig of jaloers? Dit leidde tot slapeloosheid en ‘structureel malen’. En dat leidde tot algehele vermoeidheid en fysieke klachten.

Als tegenwicht moet ik wel zeggen dat wij de eerste jaren een goede seksuele relatie hadden, hij altijd voor mij klaarstond en ik daar als alleenstaande moeder super blij mee was, hij altijd bereid was om te helpen, iets te doen etc etc. En dat creëerde een band en uiteindelijk ook een voor mij noodzakelijke relatie. Ik kon in praktische zin, eigenlijk niet meer zonder hem. Ik werd afhankelijk van hem.

Als de relatie dan nog doorgaat en bovenstaande situaties komen met enige regelmaat voor, raak je uitgeput en uiteindelijk raak je jezelf helemaal kwijt. En dat was voor mij de herkenning in de woorden “Je verdwenen zelf”.

Is dit emotionele mishandeling? Ik weet het eigenlijk niet. Maar ik weet wel met 100% zekerheid dat het mij volkomen heeft uitgeput. Fysiek en emotioneel.
Ik gebruik de term psychopaat niet lichtvaardig. Hij is gediagnostiseerd (met voor hem een heel belangrijk doel). In het rapport stond wel dat ik als vriendin opvallend controlerend was, dus met andere woorden, aan mij zit ook ‘een steekje los’. Nou, eigenlijk is dat inmiddels ook wel zo. Maar dat steekje is heel subtiel en heel langzaam losgetrokken.

Dit (korte) relaas heb ik opgeschreven omdat ik vrees dat ik niet de enige ben en ik andere (vrouwen) de geruststelling van herkenning gun, waar ik zelf jarenlang en vele nachten naar heb gezocht.
Er helemaal vanaf ben ik nog zeker niet, maar bij herkenning begint besef en dat is de eerste stap naar het terugkomen bij jezelf.

Ik kan een boek schrijven over wat er allemaal is gebeurd in de 11 jaar dat deze relatie heeft geduurd, over de ongelofelijke leugens, het bedrog en regelrechte oplichting van zijn vrienden en familie, de onbeschaamdheid van handelen, het verlies van vrienden en het volledig ontbreken van enige mate van zelfreflectie en wat ik allemaal heb gedaan om los te komen, maar ik weet niet of ik dat wil, want dan blijf ik er ook maar mee bezig. En die energie heb ik eigenlijk nodig voor andere dingen, zoals mijn werk (wat mij onafhankelijkheid geeft), mijn kind en misschien ooit een nieuwe, en vooral liefdevolle, relatie. Want ik geloof er nog steeds in!

29 gedachten aan “Geen verbaal of fysiek geweld, wel emotioneel mishandeld”

  1. Beste Maartje, zo herkenbaar wat je schrijft en hoe anderen jou omschrijven.
    En dan komt er zo een psychopaat in je leven en jou volledig verward en op de schop gooit. Jaren heeft het geduurd voordat je er weer uitkomt en jezelf op een andere manier gaat ervaren. Maar je komt er en je zal er beter uitkomen. Het was voor mij een eye opener. En vele inzichten in mijzelf getoond door zo een toxic relatie. Ik weet nu beter wat ik niet wil en wat ik wel wil.
    Sterkte en succes

    1. Beste Maartje ik begrijp hoe je je voet.Ik zit zelf ook midden in zo’n relatie.Ik zou er het liefst nu een punt achter zetten.Maar ik weet niet hoe ik dit aan moet pakken.Ik ben 64 jaar en ik heb geen werk.Ik heb altijd gewerkt in het bedrijf van mijn man.Ik kan eigenlijk geen kant uit.Maar ik geloof wel dat er een beter leven voor mijn komt.Ik blijf wel vertrouwen in mijzelf houden.Ik wens je veel sterkte en geluk kies voor jezelf

      1. Lieve maartje zeker zo herkenbaar ben 40 jaar getrouwd geweest en nu de laatste drie jaar gaan mn ogen open en zie ik al die grenzen die ik verlegd heb voor hem . Drie jaar geleden ook weggegaan maar terug gegaan en dacht ach leef dit leven maar uit . Toch ben ik nu aan het scheiden want als je ogen opengaan kan je niet meer in deze situatie blijven , je voelt je niks en alles ligt aan jou ,je gaat echt stuk maar geen werk afhankelijk en toch heb ik de stap genomen , ben in het diepe gesprongen en ga hulp zoeken om miss nog jaren wel echt te kunnen leven veel liefs

  2. Een herkenbare beschrijving.
    Mensen die (behoevend) empathisch zijn (codependent) zullen steeds weer vallen voor een narcist. Mensen die het eenmaal zien (zoals jij) vallen niet meer door de mand. Nu je narcisme herkent zal het niet weer gebeuren (als je weet dat de aarde rond is wordt hij nooit meer plat). Het probleem bij volgende relaties kan echter zijn dat je wantrouwig bent en gaat kijken naar signalen van narcisme.
    Eigenlijk is een narcist/psychopaat gemakkelijk te herkennen aan een ding: Ze kunnen geen sorry zeggen en als ze dat wel doen dan is het zoiets als van “als jij wilt dat ik sorry zeg dan zeg ik sorry” of iets anders algemeens maar nooit een echte sorry.
    Verder kun je ze herkennen aan het projecteren van eigen fouten op anderen en het je doen twijfelen aan de realiteit (gaslighting), dat laatste wat jij hebt meegemaakt is niet altijd gemakkelijk te herkennen. Ook de lovebombing is typisch. Het lief zijn als je teveel twijfel krijgt (weg beweegt uit zijn leven) en dan weer controleren en dat voortdurend in cycli.
    Een ander iets wat mij geholpen heeft is je niet mee laten trekken in hun gedachtengang. Als je een vraag hebt (bijv over iets waarover ze gelogen hebben) dan komen ze vaak terug met iets om je in een andere richting te doen denken. Blijf echter bij je vraag. Ga niet mee in hun reactie, ga je niet verdedigen. Ga net zo lang door op je vraag tot dat ze er niet meer uitkomen. Kijk dan of ze sorry zeggen.
    Vooral als je een leugen op heterdaad betrapt kun je “lachen”. Een normaal iemand zal sorry zeggen, een narcist zal gaan schreeuwen alsof zijn leven in gevaar is (en zijn leven is ook in gevaar, niet fysiek, maar zijn narcistische personage).

    Uiteindelijk komt genezing steeds weer terug bij jezelf. Wie ben ik. Ik ben niet mijn gedachten. Ik ben degene die bewust is van de gedachten. De stilte tussen twee gedachten, daar in die stilte bevindt zich de eigenlijke IK. Het bewustzijn. Het NU. Als je de gedachten accepteert zonder deze te volgen maar blijft observeren zonder te beoordelen dan voel je na weken al een interne rust en dat geeft “zelf”vertrouwen. Boeken als die van Iris, Eckhart Tolle (the Power of Now), Krishnamurti Jiddu (Freedom from the Known) of zelfs over het Boeddhisme beschrijven dit beter.

    Wakker zijn is meer dan ooit belangrijk in deze maatschappij waar we voortdurend door iedereen en alles worden gemanipuleerd (inclusief de main stream media).
    Heel veel plezier en succes in je verdere leven. Echte liefde is nooit afhankelijk van iemand. Echte liefde is hoe jezelf bent, hoe jij bent. Fijne dag aan iedereen en vooral voor jou.

  3. “… omdat ik vrees dat ik niet de enige ben en ik andere (vrouwen) de geruststelling van herkenning gun”… Als ik één ding mag suggereren dan is het dat hier eigenlijk gewoon staat dat vrouwen het slachtoffer zijn. Mijn ex, de moeder van mijn kinderen, is een verborgen narcist. Probeer ajb dit los te zien van stereotype sekse-plaatjes want ik vind die echt pijnlijk.

    1. Dag PJ,
      Dank voor je reactie. En je hebt gelijk, mannen kunnen net zo goed slachtoffer worden van narcistische mishandeling. Hier publiceren we ook geregeld blogs en artikelen over. Dit is het persoonlijke verhaal van Maartje en in haar geval was zij zelf slachtoffer van een mannelijke pleger.
      Sterkte.
      Hartelijk groet

    2. Ik denk dat Maartje simpelweg als vrouw andere vrouwen heeft willen bijlichten en niet als onderliggende bedoeling had te suggereren dat narcisten/ psychopaten vnl. mannen zijn.
      Mijn hemel, elke moeder die hier de Revu passeert was ook een echtgenote.

    3. HE-LE-MAAL met je eens, PJ ! En om er toch een stereotiep sekse-plaatje op te plakken: de geniepige en manipulerende misleiding is amper te beschrijven.

  4. Enorm herkenbaar! Zelf ben ik ook erg sensitief en voel de sfeer ook snel aan en toch trap je erin bij dit soort species.. De kleine subtiele verdraaiingen, de echte situaties van jou die gemanipuleerd worden, de bekenning wat uiteindelijk bedoelt is voor eigenlijk ontkenning want het is vals, tot pas achteraf’erachterkomen dat iets oppervlakkig klonk en nep was, ik herken dat. En dan de beschadiging van jezelf emotioneel en lichamelijk.

    Ik vind het erg mooi beschreven en dankjewel voor weer dit stukje herkenning!

  5. Nou Maartje, velen zullen zich in jouw verhaal herkennen. Zo ook ik, maar dan over mijn moeder, broers, zus en zoon. Vooral jouw beschrijving over het jezelf afvragen of je het misschien niet goed begrepen of verstaan hebt, en het malen in je hoofd herken ik als 69 jarige heel goed. Jij komt er wel, daar ben ik niet bang voor. Een gewaarschuwd mens telt voor twee tenslotte. Alle geluk en liefde gewenst, en bedankt voor het prima verwoorden van deze slopende relatie.
    Iris Koops doet toch veel mensen de ogen openen met haar boeken, die een ‘feest’ der herkenning zijn.
    Lieve groet, Maria

  6. Op zich wel herkenbaar.

    Ex wilde dat ik me liet onderzoeken omdat ik volgens hem niet spoorde. Ik heb gezegd prima maar jij eerst en dat doet hij dus niet. Prima dan niet dan laat ik ze elf ook niet onderzoeken… Hij heeft het zelfs af willen dwingen bij een rechtbank.. Mevrouw de rechter gaf mij gelijk. Eex was het er niet mee eens natuurlijk want o jee een vrouw die hem de les leest.. Hij heeft het er verder nooit over gehad en ben ik helemaal van hem af

  7. Wat ik nu gelezen heb zo herkenbaar. Bijna 9 jaar nu 4 maanden over . Ik heb geen kinderen geen familie echter ook geen vrienden . Het fysieke geweld nooit sorry . Jezelf maar aanpassen vragen wat heb ik nu weer fout gedaan . Hij kon heel lief zijn kocht van alles voor me . Totale controle . Dat waren zijn woorden ook vaak . Mensen moest je af richten en totale controle hebben . Heel vriendelijk tegen mensen maar achter hun rug om deugde echt niemand . We woonden niet samen . Veel spullen waaronder al mijn kerstspullen staan opgeslagen bij hem . Het laatste gesprek door de telefoon , hij was hels op me dat ik maar een afspraak moest maken met hem om mijn spullen te komen halen . Hij woont 150 km verderop ik kan dat niet opbrengen . Na dat gesprek heb ik zelf de verbinding verbroken hem nog geschreven hoe ik dacht en hem verwijderd en geblokkeerd op mijn telefoon . Echter hij zit nog zo in mijn geest dat ik in staat ben om weer contact op te nemen en op mijn knieën te gaan . Verlangend naar de momenten dat hij wel lief kon zijn . Maar ik doe het niet . Het laatste jaar was helemaal niet normaal . Hij was een workaholic en dronk ontzettend veel in de avond . Zeker dan moest je op eieren lopen ivm dat hij vaak ontplofte . Dan in de ochtend moest je dan doen alsof er niets gebeurd was anders brak de hel weer los . Ik heb het momenteel heel moeilijk . Ik heb wel een hondje en katje . Er zijn mensen die zeggen je moet naar voren kijken niet naar achteren die beseffen echt de impact niet . Vreselijk alleen . Er wordt ook gezegd dat ik zo sterk ben maar van binnen ben ik even een blok wanhoop .

    1. Wat een verhaal Jose, ik las je berichtje en ik leef met je mee. Je bent zo moedig om ondanks al je neiging terug te gaan, toch zegt dat je het niet doet. Het doet me denken toen ik ooit brak met mijn vriend, ik voelde me net een verslaafde die moest afkicken. Als je dan helemaal alleen bent, dan kan ik me voorstellen dat je je wanhopig kan voelen. Ik ken je niet, maar ik wilde je wel meegeven, dat het mij heeft geholpen te denken aan het volgende: Het gaat een keer over, het wordt een keer beter. Nu is alles nog zo rauw en vers en is het dal diep, maar vanaf hier, zal het ook langzaam beter worden. Hopelijk vind je de steun in de vorm van een goede therapeut en kan je toch een beetje je verhaal vertellen of schrijven? Ik wens je het allerbeste. Warme groet.

    2. Beste Jose. in 1986 kwam het boek van Robin Norwood uit : Als hij maar gelukkig is. Ondertitel : Vrouwen die teveel in de liefde investeren.Lees : co-afhankelijk zijn. Op dat ogenblik was er nog niet zoveel literatuur voorhanden over narcisme . Voor mij was dat boek een eye opener omdat het 1) een link legde met je gezin van herkomst en je positie daarin; 2) Co-afhankelijkheid : dus zoals partners van mensen met een verslavingsprobleem ; 3) de link met het 12-stappenprogramma van de AA – Al Anon – Al Ateen dat ook in het geval van Co-afhankelijkheid van een (ex-) partner met narcisme hulp kan boeden. Een tijdlang bestonden er ook 12-stappen groepen waarvoor Robin Norwood een blue print gaf in haar boek. Die drang die iemand voelt die nog in de ban is van iemand met narcisme is op fysiek niveau bijna hetzelfde als iemand die opnieuw naar een eerste glas snakt of de co-afhankelijke partner opnieuw samen te zijn met de verslaafde mocht de relatie verbroken zijn. Mij hebben deze inzichten enorm geholpen in het verleden. Ik wens jou en iedereen die hier leest veel sterkte.

  8. Quote: ‘Inmiddels ben ik ervan overtuigd juist omdat dit gedrag voor hem zo normaal is, dat hij op geen enkele manier dan ook maar iets uitstraalt van oneerlijkheid. Voor hém is het de waarheid (zijn werkelijkheid). En daardoor gaan er bij mij geen bellen rinkelen, mijn bovenmatig goede antenne gaat niet aan’.

    Precies dat! Daarom ben ik ook een feitenchecker geworden want als iemand het zelf geloofd, straalt deze dat ook zo uit en dan meld je intuïtie ook dat het wel goed zit. Precies dit stukje daar zit ik mee, niet alleen ikzelf, maar ook wat ik zie gebeuren in mijn omgeving met allemaal mensen die intuïtief gezien redelijk sterk zouden moeten zijn zie je dat hun alarm niet afgaat , puur omdat ze de leugen niet kunnen waarnemen bij de ander, omdat deze er zelf in gelooft of omdat deze gewoon geen enkele emotie erbij voelt. Daarbij heb ik in mijn ervaring ook een stukje bij dat ik wel de dubbele taal herken van een narcist. Vaak hoor ik 2 dingen in 1 zin doorklinken. De ene is oprecht, eerlijk, betrouwbaar en sociaal en goedbedoelend en de ander is regelrecht een grove leugen, vernederend, bedrog of verdraaiing van de waarheid (en dan zeker niet subtiel) Wanneer je goed leert luisteren, dan kan je ze alle twee tegelijkertijd in een zin horen zonder dat je daar nou een cognitieve dissonantie van krijgt (wat je wel zou kunnen krijgen als je er niet bewust van was dat het gebeurt) In de bijbel spreken ze van een demon met een dubbele tong, en ik moet daar dan altijd aan denken. Wat ik vaak ook merk via mijn intuïtie is de pijn van het kleine gewonde innerlijke kind waar ik dan wel op kan reageren instinctief. Maar ik heb door weer en wind en harde lessen geleerd, dat dit krijsende kind alles zal doen om je kapot te krijgen, omdat ze niet in staat is iets anders te doen dan dat.

    Mooi geschreven toevoeging dit stuk hierboven

  9. Hoi,
    Wat een goed geschreven stuk, ik zou willen dat mensen die mij kennen en vooral hem en het niet zouden willen en kunnen geloven dit zouden lezen.
    Dat liegen en de dingen net anders vertellen dan dat ze zijn gebeurd, de woede aanvallen, de oplichting en het afhankelijk maken van mij waardoor ik niet uit de boot klap. Het is ongelooflijk als een klem waarin ik me vast heb weten te manouvreren. Ik heb veel bewijzen verzameld inmiddels en vooral mensen via pb bij facebook benaderd waarvan ik wist dat daar iets is voorgevallen indertijd. Grote bedragen die niet zijn terugbetaald bij niet geleverde diensten en ik werd als zijn partner medeplichtig gezien. En als ik er toen naar vroeg dan kreeg ik een woedeaanval te verduren, sloeg hij hard op zijn laptop die vervolgens stuk ging en het bedrijf er weer onder leed. Ook dan was de schuld bij mij gelegd. Ik hoor nu dat hij een leerling {een generatie ouder dan hij zelf} een vrouw, met zijn vuist tussen haar ogen heeft geslagen, haar bril in haar neus terecht kwam en kapot ging. Zij heeft dit altijd voor zich gehouden en tegen mij vertelde hij dat in de US tijdens de clinic die hij gaf een ruzie was geweest tussen haar en hem waarbij zij hem geduwd heeft en hij haar zachtjes op haar plaats had gezet. Dit is zo bezijden de waarheid dus. Welke leugens vertelde hij me in die 7 jaren? Ik ben nu failliet omdat mijn erfenis grotendeels verdwenen is in het bedrijf en hij beantwoord al weken niet mijn mail over de zakelijke afhandeling hierover. Er is stilte en hij verkoopt intussen de auto {waar ik een 5 jarige lening voor heb bij de bank} Omdat wederom hij bijna falliet gaat na alle pogingen van mij om het bedrijf te redden. En hij heeft vliegende aapjes om zich heen die mij nooit en niet zouden geloven. Het is een ongelooflijk spel.

  10. Lieve dappere mensen,
    Wat een herkenning in het stuk van Maartje.
    Soms kan ik me maar slecht voorstellen dat dit mij ook is overkomen, eerst met mijn moeder, toen mijn broers en later man en kinderen. In de steek gelaten, maar niet ten gronde gericht.
    Hoeveel kan een mens hebben en hoever gaan we in onszelf weg te cijferen.
    Banden heb ik verbroken, banden hebben zij verbroken en steeds blijft het knagen: ben ik nu gek, liegt mijn intuïtie mij voor ( HSPer).
    Gelukkig krijg ik , na 23 jaar scheiding en huwelijk van 29 jaar, steeds meer vertrouwen in mezelf terug.
    Heb leuk werk en lieve mensen om mij heen.
    en toch…blijft er steeds iets knagen. Volgens mijn moeder en mijn ex man ligt alles aan mij, maar zeker ook door Het verdwenen Zelf en de boeken van Iris ben ik sterker geworden en laat me niet meer omver praten.
    Ze doen maar, ik weet wie ik ben en ben van mijzelf gaan houden. Ik mag er zijn.
    Een nieuwe relatie durf ik niet aan, bang om weer in de mooie praatjes van de narcist / psychopaat te trappen, zij doen zich zo mooi voor naar de buitenwereld, maar ik heb hen ontmaskerd en weet dat ik er mag zijn zoals ik nu ben. Een sterke vrouw die haar eigen keuzes maakt en rechtop door het leven gaat , al zijn de wonden / littekens zeker nog aanwezig.
    Veel sterkte voor iedereen!
    Merel ( 73)

  11. Dag Maartje,

    Wat een enorm waardevolle tekst en heldere reflectie op hoe een psychopaat te werk gaat. Je beschrijft hoe iemand liegt over alles. Grenzeloos en schaamteloos. En hoe je het (heel) lang niet door hebt, want voor hem is het de waarheid.

    Je beschrijft hoe je voor de gek gehouden wordt door je eigen hersenen, die overuren draaien omdat je probeert om alles te kunnen begrijpen. Zo herkenbaar.
    Dank voor het delen. Wat fijn dat je uit deze relatie gekomen bent. Ik wens je veel liefde, eerlijkheid en licht toe!

    Lieve groet, Aurora

    1. Dank je wel! Ik wilde het graag opschrijven om zelf helderheid te krijgen. Hiervoor heb ik 12 pagina’s geschreven wat er allemaal is gebeurd en wat hij heeft gedaan. Maar eigenlijk gaat het daar niet om, dal is het natuurlijk wel waar. Maar uiteindelijk gaat het erom wat het met mij heeft gedaan. En ik ben nog niet helemaal los hoor. Maar ik herinner mijzelf eraan door het soms weer even door te lezen.
      Maartje

  12. Hallo, ik vind me hier helemaal in terug. Precies of ik het geschreven heb. Dankzij mijn allerbeste vriendin na 13 jaar uit de klauwen geraakt van een narcist. Het heeft mij bloed, zweet en heel veel tranen gekost. Zelfs nu bij het lezen van je verhaal kwamen herinneringen boven en waren de tranen er ook weer. Bedankt om het zo goed neer te schrijven. Ik zou het niet beter gekund hebben.

  13. Even toevoegend aan het bericht van Maartje: ” In het rapport stond wel dat ik als vriendin opvallend controlerend was, dus met andere woorden, aan mij zit ook ‘een steekje los’. Nou, eigenlijk is dat inmiddels ook wel zo. – eigenlijk is dat natuurlijk niet zo, je bent hyperalert geworden en dat is natuurlijk heel wat anders dan ‘controlerend’ – dit lijkt me typisch een slachtofferreactie, je neemt de schuld op je. – Dit is ook precies waar ik soms nog inzit, je zegt dingen wat je naar je toetrekt, terwijl dat jouw eigen pure twijfelsysteem is en niet iets wat je ‘echt doet uit ‘eigen beweging’ Ik zal wel wat verkeerds hebben gezegd’ ‘ik zal wel niet duidelijk zijn geweest’ maar dan besef je dat je de woorden gewoon gesproken hebt en diegene heeft geantwoord, en dus gewoon duidelijk bent geweest en dat voor jezelf terug moet halen – puur voor zelfliefde – jezelf moet geruststellen en jezelf niet op de kop moet geven.

    Net ‘dat experts’ willen dat ‘reactive abuse’ verwijderd wordt omdat het een foute benaming is, waar ik het namelijk wel mee eens ben. Het suggereert namelijk dat je de dader mishandeld terwijl het zelfverdediging is en eigenlijk niets meer is dan de ‘primaire reactie ‘vecht’ van de ‘shock, vlucht en vecht’ riedel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *