Herstellen van emotionele en psychische mishandeling
Dit is een gastcolumn van Merel
Ook ik ben opgegroeid met een narcistische ouder. Een narcistische moeder om precies te zijn.
In mijn pubertijd kwam ik er zelf al achter dat mijn moeder narcistisch is. Bij toeval ben ik de term op internet tegengekomen. Mijn vader, zusje en oma geloven mij niet. Ze vinden het onzin. Nog steeds hebben ze niks door. Ergens denk ik, dat in ieder geval mijn vader, ook ontzettend bang is. Lees verder “Hoop”
Dit is een gastcolumn van Karin
Een blog? Kan ik dat en vooral: durf ik dat?
De bekende onzekerheid steekt weer eens de kop op. Wie zit er nu te wachten op mijn verhaal? Toch besef ik anderzijds dat dit wel een mooie gelegenheid is om iets te delen van mijn eigen ervaringen, een idee waar ik al een poosje mee rondloop. Dus trek ik nu de stoute schoenen maar eens aan.
Die onzekerheid raak ik nooit helemaal kwijt, denk ik. Hoewel mijn leven als alleenstaande moeder en vrijgezel sinds vorig jaar een feit is en ik langzaam maar zeker uit dat dal kruip waar ik, achteraf gezien, in rondzwierf, voel ik me soms nog steeds onzeker. Lees verder “Eindelijk weer mijzelf kunnen worden”
Dit is een gastcolumn van Jeannette.
Vanaf mijn eerste herinnering was ik een marionet waarvan anderen de touwtjes strak in handen hadden. Buiten de pas lopen werd ongenadig afgestraft. Na ruim veertig lange jaren de voorstelling van anderen te hebben gedanst knapten, door de loodzware rollen, uitputtende scenes en onmogelijke poses uiteindelijk alle touwtjes. Waardoor ik met een harde doffe dreun in de diepe, duistere, uitzichtloze afgrond belandde. Lees verder “Marionet”
Dit is een gastcolumn van Mirjam
Ook op lange termijn merk ik nog dagelijks de gevolgen van twintig jaar lang leven in een huwelijk vol spanning gefundeerd op zijn waarheid. Twee jaar geleden heb ik mijn huwelijk beëindigd en leef ik met mijn drie kinderen in vrijheid. Het is geweldig om elke dag weer te voelen en te ervaren dat ik vrij ben, mezelf mag zijn en mijn eigen gezonde beslissingen mag nemen. Het leven is van ons en niet langer alleen van hem. Want met hem leven is een leven zonder echte liefde en respect. Zonder hem leven geeft rust en ontspanning.
En toch… Lees verder “Het ontkennen van mijn grenzen”
Dit is een gastcolumn van Pien
Ik kom als oudste uit een gezin van zes meisjes en twee jongens. Mijn ouders ‘moesten’ trouwen en waren ‘tot elkaar veroordeeld.’ Geen liefde, geen respect en veel wantrouwen en onbegrip. Vader een stinkend verwende zoon, onaangepast, oversekst. Antisociaal zou ik nu zeggen. Hij begon zijn seksuele behoeftes ook met zijn kinderen te delen toen ik zo een jaar of vijf (?) was.
Moeder was een zeer onvoorspelbare vrouw, die mij al jong de schuld van haar ellende noemde. Als kind heb je geen idee wat ze bedoelt en ik deed mijn uiterste best om het leven voor haar aangenaam te maken. Lees verder “Het beste komt nog”
Dit is een gastcolumn van Reigerschap
Toen ik Hyper (van Super en Hyper, die uit de verhalen van Tom Poes) ontmoette, leek het me een fantastische vent: enthousiast, gevoelig, ondernemend, energiek. Werkzaam in een sector die raakte aan de mijne en met een jong bedrijf dat het binnenkort helemaal ging maken. Binnenkort, hij had nu nog geen inkomen.
Tsja, iedereen voelt hem nu aankomen, maar ik niet, althans, toen niet. Lees verder “Emotioneel geweld in huis is ook huiselijk geweld”
Dit is een gastcolumn van Wim
Ik ben het tweede kind uit een gezin met 7 kinderen. Mijn ouders moesten trouwen zoals dat vroeger heette (in de jaren dertig), maar het ongeluk wilde dat er totaal geen genegenheid bestond tussen hen beiden. Het resultaat was; het vaak in de steek laten van het gezin door mijn moeder, dagelijkse ruzies en uren durende scheldpartijen tot soms diep in de nacht. Mijn moeder was een zeer intelligente vrouw met een ondoorgrondelijk onberekenbaar karakter, rancuneus, sadistisch, gevoelloos en volkomen liefdeloos naar haar gezin, Lees verder “Hoezeer narcistische mishandeling doorwerkt”
Dit is een gastcolumn van Meta
Dagelijks hoor ik de echo van de dingen die je steeds tegen mij zei. Een echo die keer op keer zeer doet in mijn oren, mijn lijf, mijn hart, mijn ziel.
Nadat het mij helder is geworden dat ik bijna vier jaar een relatie gehad heb met jou, een man met een Narcistische Persoonlijkheids Stoornis, ben ik beter in staat om de echo stil te krijgen. Dit kost me moeite en het maakt me steeds verdrietig. Lees verder “Projectie door een narcist”
Dit is een gastcolumn van Johanna
Of iemand ‘moet’ stoppen met het hebben van contact met een narcistische partner/ouder of ouders is zeer persoonlijk. Ik kan en mag hierbij niet denken voor een ander. Bij mij was er een moment dat er iets ‘kantelde’ en voelde dat ik er onderdoor zou gaan als ik zou blijven hopen op normale aandacht van mijn narcistische moeder.
Toen zij in april 2014 fijntjes zei dat ik eruit zag alsof ik snel zou sterven en er bij zat alsof ik door een truck was overreden, knapte er iets in mij. Lees verder “Weten wanneer de grens bereikt is”
Dit is een gastcolumn van Tyche.
Door veel hulpverleners wordt juist schade aangericht bij slachtoffers van narcistische mishandeling die ergens aankloppen. Hoe komt dit?
Veel hulpverleners zijn er in het algemeen op gericht – en daarvoor opgeleid – hulpvragers zo snel mogelijk weer op de rit of in het “productieproces” te krijgen. Ze hebben geleerd traumagerelateerde problematiek zo veel mogelijk te vermijden en zich te richten op symptoomreductie. Lees verder “Schade in de hulpverleningsindustrie”