Al jaren ontvangen wij vele getuigenissen waaruit blijkt dat dwingende controle (eenzijdig huiselijk geweld) vaak niet (h)erkend wordt binnen het familierecht en de jeugdzorg. Sinds onze oprichting vragen wij al aandacht voor deze ernstige problematiek. Onjuiste inschattingen van hulpverleners kunnen slachtoffers een leven lang opzadelen met de ongewenste nasleep van een toxische relatie.
Slachtoffers van partnergeweld krijgen nu de gelegenheid hun ervaringen met instanties te delen via een onderzoek van het kennisnetwerk Victimologie en Universiteit Leiden naar de weg die slachtoffers moeten afleggen als zij te maken hebben met huiselijk geweld. Juist omdat er veel misgaat met instanties vinden wij het heel nuttig dat dit onderzoek plaatsvindt. Het onderzoek is echt gericht op respondenten die zich nog in een traject bevinden of met een traject gaan starten!
Wij werden benaderd door de onderzoekers van Universiteit Leiden omdat zij nog op zoek zijn naar mensen die deelnemen aan het onderzoek. Zit je in een traject met instanties en wil je je ervaringen hierover delen, doe dan mee met dit onderzoek (zie: Flyer ‘Een reis door de keten’). De privacy van alle deelnemers is vanzelfsprekend gewaarborgd. Mannelijke respondenten worden nadrukkelijk uitgenodigd deel te nemen. In het onderzoek is zowel ruimte om positieve als negatieve ervaringen te delen.
Een van de onderzoeksters vat het onderzoek als volgt samen “Als slachtoffer van huiselijk geweld kun je te maken krijgen met veel verschillende (hulp)instanties en ketenpartners. Ieder slachtoffer ‘reist’ op een andere manier door de keten. Middels dit onderzoek proberen we de verschillende instanties die betrokken (kunnen) zijn in het kader van (juridische)hulpverlening aan- en/of ondersteuning van slachtoffers van partnergeweld te inventariseren. Daarnaast heeft het onderzoek tot doel om de verwachtingen, behoeften en ervaringen die spelen bij slachtoffers van partnergeweld tijdens hun reis door de keten in kaart te brengen.” Als het onderzoek is afgerond worden er belangrijke aanbevelingen gedaan hoe de bejegening vanuit instanties verbeterd kan worden en hoe organisaties onderling beter kunnen samenwerken. Hier valt nog een wereld te winnen.
Hoewel de aanbevelingen vanuit dit onderzoek niet ‘de’ oplossing zullen (kunnen) vormen, maken ze wel deel uit van de oplossing. Elke stap hierin is er een in de goede richting.
Mocht je naar aanleiding van dit bericht vragen hebben over het onderzoek, neem dan contact op met de onderzoekers via: victimologie@law.leidenuniv.nl
Kijk dat vind ik dan weer jammer. Wat wordt er precies onder geweld verstaan? Heeft iedereen en met name hebben de onderzoekers, de overheid, de hulpverlening etc. hierbij een zelfde definitie? Voorts jammer dat dit alleen partner’geweld’ betreft en geen geweld (= wat mij betreft bij deze problematiek horend met name emotioneel/mentaal misbruik wat inderdaad geweldadig is) binnen familiaire of werkgerelateerde situaties
Dag Suza,
Dank voor jouw bericht. Voor vragen omtrent de onderzoeksvraag verwijzen we je graag rechtstreeks naar de onderzoekers. Je kunt contact met hen opnemen via: victimologie@law.leidenuniv.nl
Ik ben een vrouw van 69 jaar, als meisje van 16 werd ik uit huis geplaatst en mijn ouders uit hun ouderlijk gezag ! mij keuze in partners waren altijd toxische relatie met geweld mijn laatste relatie 24 jaar, waarin ik uiteindelijk voor de eerste keer aangifte heb gedaan, helaas speelde alles zich af in Portugal, inmiddels mijn ex ook Nederlander is nergens te vinden en houdt zich schuil !
ik denk dat ik een goede gespreks parner zou kunnen zijn voor de hulpverleners die zich in deze materie van toxische relaties willen verdiepen. Ik ben nu 20 maanden alleen en door een hel gegaan.Wat het mij gebracht heeft inzicht in mezelf, mijn jeugd, van jongs af aan mijn bescherm meganisme om de diepe pijn van emotie niet toe te laten, mensen niet wil veraden.
altijd eerst naar mijn eigen rol kijken.
Hallo,
Ik vind het goed dat dit onderzoek plaats vindt. In een andere reactie wordt er naar verwezen dat het jammer is dat niet ook geweld binnen werk of gezinssituaties onderzocht moeten worden. Zeker, dat zijn ook belangrijke gebieden. Maar er kan niet in 1 onderzoek alles worden meegenomen! Hopelijk komen er ook hier voor onderzoeken.
En nogmaals, het is juist belangrijk dat dit onderzoek plaatsvindt, want elke stap is er weer 1. Lijkt me ook goed om het positieve te benoemen.
Ik heb zelf deze reis al een paar jaar geleden gehad, en wat had ik toen graag mijn ervaringen gedeeld. Dus ik ben blij voor de slachtoffers die dit nu kunnen doen.
Bregtje
Mijn ervaring is dat ik nergens terecht kon na een jeugd met huiselijk geweld, kindermishandeling en seksueel misbruik. Niet bij de huisarts, poh, GGZ; 20 jaar lang mocht ik niet over mijn problemen en trauma’s praten! De WMO organisaties waar ik verplicht aan werd gekoppeld wisten niet wat gaslighting en narcistische mishandeling is en dan zakt je de moet echt in de schoenen! Ze begrepen m’n ontzettende angst- en paniekaanvallen niet en noemden me een borderliner of zelfs autistisch. Ik kreeg geen hulp helemaal NIETS. Zelfs Kadera gaf mij de schuld van m’n verleden en problemen. 😞
Wat goed dat dit onderzoek plaatsvinden! En hoeveel mensen zijn al door een gegaan omdat men niet doorhad dat er sprake was van narcisme. Zelf heb ik dit ervaren en als traumatisch ervaren na het aangifteprogramma. Nog een trauma erbij omdat een rechter niet doorhad hoe erg het was. Dat proces moet echt anders. Ik zou graag als ervaringsdeskundige aan die beroepsgroep willen kunnen vertellen hoe dat anders kan en moet in het belang van de slachtoffers. Ik heb daar emdr voor nodig gehad om die zitting te kunnen verwerken…