Gevaarlijke misverstanden over narcisme

Het is me opgevallen dat in de informatie over narcisme een aantal misverstanden bestaan. Deze misverstanden kunnen je op het verkeerde been zetten, waardoor je er niet uit komt. Ze zetten je namelijk vast in het land van de duisternis, dat je zo snel mogelijk moet zien te verlaten. Het maakt niet uit door wie de misleidende informatie gegeven wordt; door websites, mensen om je heen, zogenaamde deskundigen, wie dan ook. Het is gevaarlijk. Deze misverstanden luiden:

  1. De narcist kan er niets aan doen

    Het heersende idee hierachter is: het is pathologie, diegene is zielig, en kan er niets aan doen. Het is schrikbarend hoeveel sympathie er in deze wereld naar de dader gaat in plaats van naar het slachtoffer.  Terwijl je als slachtoffer soms jarenlang ingrijpende mishandeling hebt moeten onder gaan, mag je het niet moeilijk hebben, mag je niet boos zijn, want diegene kan er immers niets aan doen. Hierbij wordt in mijn ogen uitgegaan van het idee van ontoerekeningsvatbaarheid, dat stelt dat daders onbewust mishandelen en daarom hiervoor niet verantwoordelijk kunnen worden gesteld. Klopt het, dat diegene met persoonlijkheidspathologie er niets aan kan doen? Nee, volgens mij klopt dit niet.

    De kern van narcisme en psychopathie is dat een aantal belangrijke vaardigheden niet werken en het empathiecentrum defect is (in mijn werkboek ga ik hier op in). Vaardigheden zijn te leren. Het proces is langdurig, en kan veel energie vragen. Narcisme is te behandelen, zij het moeizaam. Psychopathie is nog moeilijker te behandelen. De belangrijkste voorwaarde is hoe dan ook, dat de persoon erkent een groot probleem te hebben. En hier zit nu net het grootste probleem.

    Als de persoon om te beginnen zelf zou erkennen dat hij of zij een ernstig probleem heeft en hier hulp bij zou vragen, dan zouden de mensen om hem heen niet meer de hoge prijs hoeven betalen voor zijn onbehandelde stoornis. Maar veel narcisten, en zeker psychopaten, ontkennen hun problematiek. Het is bizar om plaatsvervangende empathie op te eisen voor iemand die dit zelf niet kan opbrengen, voor de dader dus. Deze dader beschadigt anderen door die ontbrekende empathie. Daarbij vindt deze beschadiging soms doelbewust plaats. Verschillende slachtoffers getuigen over de controle die de dader in zijn of haar gedrag had. Een  voorbeeld: de narcistische moeder scheldt het kind uit, de telefoon rinkelt en met een alleraardigste stem handelt zij het telefoontje af. Ze heeft de telefoon nog niet neer gelegd of ze vervolgt de tirade tegen haar schuldige kind.

    Wanneer gedrag valt te controleren, en de persoon in kwestie besluit om sommigen goed te behandelen en anderen slecht, dan kun je helemaal niet meer spreken van ontoerekeningsvatbaarheid. Dit is een complex onderwerp, en ik ga in mijn werkboek uitgebreid in op het waarom achter dit beschadigende gedrag. Waar het mij hier om gaat is dat de dader zelf verantwoordelijk is voor de beschadiging die hij aanricht.

  2. Hij (of zij) bedoelde het niet zo

    Ook dit idee klopt niet. De kern van deze pathologie is een groot gebrek aan inlevingsvermogen. De narcist wordt geregeerd door onvervulde behoeftes, en denkt vanuit die behoeftes. Wanneer hij niet krijgt waar hij recht op meent te hebben, worden er talloze manipulatiestrategieën ingezet om alsnog die behoeftes vervuld te krijgen, bijvoorbeeld de narcistische aanval. Er zijn veel mensen die deze vorm van mishandeling niet kennen. Ze kunnen zich helemaal niet voorstellen dat iemand op een dergelijke destructieve manier handelt. Daarom wordt het gedrag vergoelijkt, en wordt je als slachtoffer verteld dat het vast niet zo bedoeld is. Maar wat je voelt na een dergelijke aanval is verschrikkelijk. En dat was ook de bedoeling. De aanval is bedoeld om onwillige slachtoffers bij te sturen, door hen een ondraaglijk gevoel over zichzelf te geven. De narcist biedt zich vervolgens direct aan als redder: je hoeft alleen maar overstag te gaan en je niet meer te verzetten.

    Of iets werkelijk zo bedoeld is, kan alleen gezegd worden door diegene die het gedrag heeft moeten ondergaan. Ga na hoe je je voelt. Ik weet het; waarschijnlijk is je jarenlang door de narcist verteld dat je een drama maakt om niks, dat je weer alleen met jezelf bezig bent, of dat je zelf verantwoordelijk bent voor hoe je je voelt. Ik kan hiermee de grootste misvatting ontkrachten: hij (of zij) bedoelde het namelijk wel zo. Er wordt alleen geen schuld gevoeld, omdat er weinig tot geen empathie is. Bescherm jezelf dus. Als die ander geen empathie op kan brengen voor jou, zul je jezelf extra empathie moeten geven!

  3. Het komt allemaal goed, als je je nog wat meer in hem (of haar) inleeft

    Tot mijn schrik zijn er zelfs mensen die zich deskundig noemen in narcistische mishandeling, die deze boodschap verkondigen: je weet toch hoe beschadigd hij of zij is, dus als je nu probeert zijn of haar gedrag te begrijpen, compassie te tonen, dan zul je merken dat het allemaal wat soepeler zal gaan. De jarenlange training die iemand met deze pathologie je al gaf, wordt nu zelfs door een deskundige aanbevolen. Vergeef hem, maak hem niet van streek, laat het allemaal langs je afglijden, reageer vanuit liefde. Ik kan vanuit de grond van mijn hart zeggen: dit soort adviezen werken averechts! Je wordt alleen maar dieper in het land van de duisternis getrokken. Ik heb zelf heel hard moeten knokken om uit die duisternis te komen, en alleen de mensen die aan mijn kant konden staan, hielpen me terug naar het licht. Dit waren de mensen die zich inleefden in mij, die mijn verhalen konden horen, die compassie toonden om wat ik had moeten doorstaan. Deze mensen kwamen net op tijd. Door de veelal spiritueel getinte adviezen die ik eerder kreeg; dat ik nog meer begrip moest tonden, nog meer moest incasseren, werd de duisternis enkel dikker. Er had zich nooit iemand om mijn welzijn bekommerd, ik was helemaal op, en nog moest ik meer liefde tonen. Het deel van mij dat nog leefde was alleen nog met een grote zaklamp te vinden. Dat kleine plantje werd omringd door heel veel duisternis. Gelukkig kwam er een ommekeer. De enige voor wie ik die liefde nog wilde opbrengen (naast mijn man en kind), was mezelf. Dat plantje. Dat was het begin van mijn redding, en ik had dit niet gered als ik geen mensen om me heen had gehad die vonden dat ik, als slachtoffer, diegene was die nu wat liefde verdiende.

    De bittere waarheid is dat mensen die worden geregeerd door (onbehandelde) narcisme of psychopathie, heel erg vanuit zichzelf denken. Ze hebben baat bij gewillige slachtoffers, ze eisen van mensen om zich heen voortdurend empathie. Zelf kunnen ze die empathie niet of nauwelijks voelen. Waarom zouden ze anders zo met je omgaan? En waarom zou jij nog meer begrip moeten tonen voor het feit dat je als voetveeg behandeld wordt? Het enige dat werkt is duidelijke grenzen stellen, en als het mogelijk is, er helemaal buiten zien te blijven. Alle adviezen die aansturen op het goedpraten van destructief gedrag, trekken je er juist in.

    Mensen met deze stoornis zullen altijd suggereren, dat als je nou iets beter je best doet, het allemaal goed komt. Het advies van sommige deskundigen, om je in hen in te leven, hen te begrijpen, klinkt hen dan ook als muziek in de oren. Doe gewoon nog iets beter je best! Wat ze er niet bij vertellen, is dat het moment dat het goed genoeg is, nooit komt. Het wordt je voorgehouden als een fata morgana in de woestijn. De dader rekent erop dat zijn slachtoffer te moe, te dorstig en te verzwakt is, om deze strategie te doorzien. En voor veel slachtoffers klopt dit ook, helaas.

  4. Waar onenigheid is, hebben beiden schuld

    De normale menselijke logica kan niet over persoonlijkheidspathologie worden neergelegd. Tussen normale mensen is het zo dat je bij een conflict allebei naar je eigen aandeel kijkt. Maar we hebben het hier niet over normale interacties. Deze voorvallen slaan de grond onder je voeten vandaan. Het is juist zaak uit die voortdurende staat van verwarring te komen. Bedenk goed dat een narcist helemaal niet aan de relatie wil werken, hij of zij wil dat jij er aan werkt. Na het jarenlang obsessief piekeren over hoe je iets wel of niet had moeten zeggen (want hij raakte zo van streek), over dat je iets beter wel of niet had kunnen doen (want je wist toch hoe belangrijk het voor haar was), wordt het echt tijd dat je die verantwoordelijkheid voor zijn welzijn teruglegt waar hij hoort: bij hem (of haar)! Hij heeft altijd geprobeerd die verantwoordelijkheid te ontlopen, door te doen alsof alles aan jou lag. Blijf uit die val. Alle informatie die je uitnodigt naar je eigen stuk te kijken, omdat je zijn gedrag wel zal hebben opgeroepen, zou ik wantrouwen. Ze is mede gebaseerd op de misvatting dat alleen labiele, afhankelijke mensen een relatie aangaan met een narcist. Hier klopt niets van. De meest stabiele, levenslustige vrouwen (of mannen) vallen voor de fata morgana, om later te ontdekken dat deze ideale partner slechts een luchtspiegeling was. Na de jarenlange psychische en emotionele terreur ben je gewoon op. Vaak gaat dit gepaard met een enorm gevoel van falen, terwijl je dus slachtoffer was van een zeer destructief persoon! Laat je dus niet aanpraten dat de schuld bij jezelf lag, omdat je er voor koos slachtoffer te worden. Je bent slachtoffer. Nu is het alleen zaak om je aan de relatie te onttrekken en weer mens te worden. Je bent er zelf verantwoordelijk voor om de schade die je is aangedaan te herstellen, maar de schuld voor de beschadiging mag niet op jouw schouders worden gelegd. Dan kun je nog steeds de loyaliteit niet leggen waar deze eigenlijk hoort; bij jezelf.

  5. Narcisten zijn heel makkelijk te herkennen

    De associatie die veel mensen bij een narcist hebben, is de vlotte, gladde praatjesverkoper. Maar dit is een eenzijdig beeld. Het griezelige is dat narcisten helemaal niet zo makkelijk te herkennen zijn. Het zijn vaak hele innemende, charmante en beschaafde mensen. Je zou het ook anders kunnen zeggen: ze hebben heel goed gekeken om te weten hoe ze normaal en ontwikkeld kunnen overkomen. Ze zullen dan ook niet snel gewantrouwd worden, doordat hun stoornis vrijwel onzichtbaar blijft. Ze kunnen een heel positieve indruk maken, doordat ze het met je eens zijn, aandachtig luisteren, en zo op je lijken. Het is van groot belang om het positieve gedrag van een narcist in het juiste licht te zien: hij weet precies wat hij moet spiegelen en doet dit om verzekerd te zijn van de benodigde voorraad.

    Juist doordat narcisten zo normaal over kunnen komen, kampen veel slachtoffers met het probleem niet geloofd te worden als ze proberen over te brengen wie en wat er achter dat masker van perfectie huist.

  6. Door te vergeven kan je de narcist los laten

    Ik moet echt iets zeggen over vergeven en het heersende idee dat je dan pas iemand kunt los laten. Ik realiseer me dat ik hiermee boze reacties kan oproepen, maar ik vind het onderwerp te belangrijk. In de context van persoonlijkheidspathologie vind ik aansturen op vergeven gevaarlijk. Je kunt geen tijdschrift openslaan, of er wordt gesteld dat je de dader moet vergeven, omdat je anders je eigen gezondheid benadeelt. Vervolgens wordt er geschermd met zogenaamde wetenschappelijke bewijzen, dat niet vergeven je eigen heling blokkeert. Hier kan ik dus echt boos om worden. Om te beginnen vind ik het een heel persoonlijke keus, of je iemand wil vergeven of niet. En het belangrijkste: narcistische mishandeling ondermijnt de relatie met jezelf. Je wordt zo tegen jezelf uitgespeeld, dat de enige relatie die echt belangrijk is om te herstellen, die met jezelf is. Het is de vraag of dat gebeurt als je alle energie aanwendt om die ander te vergeven, om vooral een goed mens te zijn voor die ander. Het gaat nu eens niet meer om die ander, het gaat om jou! Neem dus serieus wat je voelt, en laat je niet aanpraten dat niet willen vergeven hetzelfde is als geregeerd worden door haat en wrok.

    In alles wat ik heb gelezen en gehoord over vergeven valt me op dat het altijd zo zwart/wit wordt neergezet: je moet vergeven (want dan ben je Goed), en als je je niet op die manier met de dader wilt verhouden dan blijf je vast zitten in wraak. Wie zegt dat? In mijn beide boeken ga ik nog veel uitgebreider op het onderwerp in omdat het veel ervaringsdeskundigen bezig houdt. Ik behandel ook wat je allemaal kan doen om te herstellen (met veel praktijkvoorbeelden). Hier beperk ik me tot het allerbelangrijkste: richt je in je heling op jezelf. Herstel die relatie. Narcistische mishandeling is een complexe vorm van mishandeling, waarbij je niet geholpen wordt door jubelende kreten. Loslaten suggereert dat jij, als slachtoffer, diegene bent die iets vasthoudt. De realiteit is omgekeerd. Mensen met persoonlijkheidspathologie trekken jou voortdurend in hun realiteit. Het gaat dus niet om loslaten. Het gaat om hier buiten zien te blijven, door weer jezelf te worden, door uit te vogelen wat jouw waarden zijn, waar jij voor staat. Neem je eigen standpunt in over wel of niet vergeven. Dat is waar het mij om gaat. Ik zie niet vergeven trouwens niet als een actie, maar meer als een weg die je niet in slaat. Waarom zou je iemand die zijn eigen destructie niet erkent, die er geen verantwoordelijkheid voor neemt, in zo verre tegemoet komen? Alleen de dader zelf kan herstellen wat hij of zij heeft aangericht.

« hoe kom je eruit?

874 gedachten aan “Gevaarlijke misverstanden over narcisme”

  1. Hoe herkenbaar. Dit wordt even slikken, maar hier snel een eind aan maken. En ik maar denken, dat als ik nog meer doe, het misschien beter wordt. “Ik wil” en ik hier maar voor zorgen. Mijn partner heeft geen geld, geen werk en voor de buitenwereld regelt hij alles. Hoe dom ben ik geweest?

  2. Sinds 5 januari na 11 jaren hel/ emotionele RollerCoaster uit de relatie gestapt. Steeds weer leugens en bedrog en ontkenningen. Alles te koste van mij, mijn gezondheid, mijn kids en mijn studie.. Ik was bijna ook gaan samenwonen en mijn kids kwijt. Die moesten van hem maar het huis uit. Nog meer mij ideeën en kunnen afbreken dan. Godzijdank ontsnapt nu aan hem ! Ik lees artikelen die ik krijg van vrienden en herken alles! Al die vrouwen achter mijn rug, al zijn leugens over zogenaamd alleen met mij zijn. Ik was vaak hem te slim af en ontdekte veel, maar er is vast nog veel meer wat ik niet wist en weet. Het overspoelt me met boosheid en pijn! Ik ben bezig mezelf weer te vinden en te herpakken met lieve steun van vrienden. Wat een nachtmerrie om dit mee te maken en het te beseffen ook!

  3. Hallo,
    Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik moet doen. Ik zal in het (zo kort mogelijk) beschrijven wat er aan de hand is en hoe dit is gebeurd;
    Op mijn 13 werd ik verliefd op een veel oudere jongen, hij wilde geen relatie maar we hadden wel sex, een jaar lang minstens 2 keer per week samen en ook gewoon gezellig. Op mijn 14e was t zo ver, hij noemde mij zijn vriendin, dolgelukkig natuurlijk.
    Het eerste jaar verliep vrij soepel, hij was best jaloers maar ik ging met vrienden om en ging uit.
    De jaloezie werd steeds erger, zo erg dat ik geen vrienden meer overhield en als ik een keer ging shoppen met iemand van school werd ik om de 20 min gebeld over waar ik was en wie is dat op de achtergrond. We kregen heftige ruzies want ik zou vreemdgaan of te korte rokjes dragen.
    Op een avond hadden we heel erg ruzie, hij duwde me op de bank en trok aan mijn haar. Dat was het begin van de ellende.
    De ruzies werden erger en vaker, hij begon me te slaan en daarna speet het hem. Hij blowde veel (van mijn/mijn moeders geld). We woonden sinds mijn 17e echt samen in een appartement. Ik deed een opleiding waarbij ik veel met jongens moest samen werken namelijk muziek, ook had ik een eigen bandje met alleen jongens en ik.
    Ik mocht soms niet naar band repetities en als ik een optreden had mocht ik niet was nadrinken maar meteen naar huis.
    Elke week kreeg ik te horen dat ik een slet was en dat ik aandacht wilde en vreemd ging. For the record, ik ben bij hem nooit vreemd gegaan.
    De mishandelingen werden steeds erger en pijnlijker, zowel fysiek als emotioneel.
    Ik ben de band uit gezet omdat zij me wilden helpen maar dat wilde ik natuurlijk niet en ze wisten niet hoe ze verder met mij konden.
    In het 2e jaar van de opleiding zouden we een week naar Engeland gaan om daar te leren en op te treden. We zouden in gastgezinnen komen en op gemengde kamers komen, maar dat veranderde naar 2 weken.
    Hij vond dit niet oké en zorgde er op een hele sneaky manier voor dat ik niet mee ging, wat hij vaak deed was doen alsof het hem niet boeide, suit yourself of doe je best, ja joh ga lekker met die jongens slapen. Ik ben gestopt met die opleiding omdat ik het niet meer aankon. Mijn droom was voorbij.
    Mijn plan b was kapper worden, ik ging in amsterdam een opleiding doen van 4 maanden. Alleen vrouwen en een homoseksuele man in de klas… zou toch moeten helpen denk je… Hoe wist ik zo zeker of hij homo is? Waarom ben je zo laat, nog sexy klanten gehad?
    Op een dag was het heel vies weer, hij zat in het park en ik was net klaar, hij vroeg of ik ook kwam. Mijn kleding was helemaal nat en ik was koud, ik zei nee.
    thuis aangekomen en opgewarmd veranderde ik van gedachte en belde ik om te zeggen dat ik toch kwam. Ik hoorde een aantal meisjes op de achtergrond, dit is mijn kans ik ga doen wat hij elke dag doet! Wie is dat? Een meisje dat ik heb leren kennen hier, heb je daar wat mee gedaan? Nee maar dat ga ik misschien wel doen. Ik hing op en later in de avond kwam hij thuis ruzie en weer huilend naar bed en hij de deur uit om fietsen te jatten (nogal een hobby van hem).
    Ik heb hem gesmeekt op een avond niet met die vriend mee te gaan, daarmee heb ik hem een nacht cel bespaard want hij was gepakt.
    Het wk of ek -geen idee- was bezig, ik zei voor de gein als jij voetballer was zou ik een heel pretpark kopen! Waarop hij antwoordde: als ik voetballer was had ik wel een meisje gehad die er beter uitzag zoals … Dat brak mijn hart, ik ben altijd al onzeker geweest en veel gepest.
    Hij ging veel uit met vrienden en kwam in de ochtend thuis, dan had hij meestal wat drinken voor me gehaald dus op een ochtend ging ik naar beneden en inderdaad in zijn tas drinken, maar nog iets anders namelijk een briefje met een telefoonnummer van een meisje!
    Dat was de druppel, mij beschuldigen en dan dit?! Die dag heb ik het uitgemaakt en heb ik al mijn spullen gepakt.
    Even ging het redelijk met mij, lekker uit en leuk met jongens, ik werd verliefd op mijn liefde van 8 jaar geleden en we waren rustig aan aan het doen, ik lag in bed, wakker en aan het appen met hem tot ik ineens een flashback kreeg, ik wist niet wat me overkwam, ik zag mezelf van bovenaf op de grond liggen en hij boven op mij met zijn handen op mijn keel, er over schrijven geeft me al ademnood, dat was de ergste keer dat hij me heeft mishandeld, ik lag in shock op de grond een half uur en hij stapte gewoon over me heen. Ik had ptss post traumatic stress syndrome. Veel nachtmerries en flashback en angstaanvallen volgden.
    Ik ben een tijdje bij een psycholoog geweest en het hielp, uiteindelijk stopte ik, nog niet helemaal klaar maar het voelde oke.
    Hij heeft me nog vaak benaderd via Facebook en natuurlijk moest dat een keer fout gaan, een oude vriendin van mij had hem iets verteld wat ze heeft verdraaid, ik had seks gehad met iemand die zij en ik kenden en zij vertelde hem dat ik dat had tijdens onze relatie, hij zei dat hij was vreemdgegaan en ik zei dat ik aangifte ging doen. Nooit gedaan.
    Een bekende van ons heeft mij verteld dat hij in een café helemaal los ging en schreeuwde wat een slet ik was en dat ik hem soas had gegeven en ga zo maar door, hij is er uit gezet. Vandaag hoorde ik van een vriend van hem dat hij wilde dat hij mij zou ontvrienden en dat ik een politie agent die mijn ex is op hem af heb gestuurd, die agent stalkt hem.
    Het voelt alsof hij mij stalkt zonder mij in de buurt te hebben of tegen me te praten, hij praat niet alleen slecht over me, hij terroriseert me! Ik probeer zo min mogelijk met hem bezig te zijn en hij naar mijn idee doet het tegenovergestelde, ik heb het mijn vader verteld en die blijft zeggen ik ga bij hem langs, wat als dat fout afloopt en mijn vader in de cel belandt of het verloopt rustig en hij staat snachts ineens voor mn deur?! Ik ben doodsbang dat er iets helemaal mis gaat!
    Heeft iemand tips wat ik het beste kan doen? Ik ben echt wanhopig!
    We zijn al bijna 3 jaar uit elkaar en ik wil er klaar mee zijn maar op deze manier lukt dat niet.
    groetjes Amy

    1. Beste Amy,
      Dank je voor je bericht. Wat een vreselijke relatie heb je gehad met je ex . Ik kan me voorstellen dat het traumatisch voor je is. Wat fijn dat je van hem af bent, ondanks dat hij nog steeds ‘aanwezig’ is in je hoofd. Hij spookt daar rond en gaat en komt als een echt spookbeeld. Je lijdt er nog steeds onder, dat is heel erg. Je hebt vreselijke jaren overleefd, wat heel knap is. Je hebt al zijn gedrag gepikt. De grens is bereikt en je bent er nog steeds niet klaar mee.
      Ik wil je als eerste aanraden het boek van Iris te bestellen en door te lezen. Je zal veel herkenning vinden. Ook zal je je gesteund voelen door alle adviezen die erin staan. Je staat niet alleen. Dit hebben vele mensen meegemaakt. Je kunt verder leven. Namelijk door al het contact te vermijden. Je haalt deze man uit al je contacten. Je neemt nooit meer contact op en reageert nooit meer op hem. Als hij ( dreigend) contact opneemt, maak je een melding bij de politie. Alleen dat. Iedereen keer weer als hij je stalkt. Je wilt eruit komen, dat betekent hard werken. Je gaat niet in op zijn roddelverhalen, dat heeft geen zin. Je gaat je verdedigen en je hebt niets gedaan. Niet doen. Dit staat helder beschreven in het werkboek. Wat de reden ook is waarom je ex je zo stalkt en niet met rust kan laten, het gaat erom dat jij jezelf bevrijdt. Bouw aan je eigen leven. Niet aan de herinnering met hem. Bedankt voor je verhaal. Zoals je vast begrijpt hebben we je verhaal een beetje aangepast, om herkenning te voorkomen. Veel sterkte verder!
      Susan

  4. Lieve Iris,
    3 dagen onafgebroken jou werkboek gelezen, en mijn hele leven aan me voorbij zien komen. Al mijn gekte en angsten en onzekerheden stonden gewoon op papier. De storm die altijd in mij woede, de verscheurende pijn en destructieve gedachtes zijn als gif vanaf mijn geboorte er in gespoten. Vervolgens meerdere narcistische mannen die mij als een stuk rauw vlees op straat zagen en hun tanden er in begroeven tot er niks anders over was dan een kaal bot. Toch bleef ik overeind en ging op onderzoek uit. Zo vaak gehoord “laat het los, ben je er nu nog steeds mee bezig, leef in het heden, alle verantwoording komt altijd bij jezelf”, en ga maar door.
    Nu weet ik hoe bespottelijk het is; voorbeeld wat in me opkomt er loopt iemand op je af en steekt een mes in je maag. Bloedend kijk je je vrienden aan en die zeggen dan toch ook niet… “Nou je hebt het zelf over je uitgeroepen jij liep er tegenaan… en wat ga je er nu aan doen? Hoe voelt het nu dat mes? Joh vergeet dat mes en ga met ons ff lekker uit eten… vind wel dat je het vaak over dat mes hebt het was toch een uur geleden dat je bent neergestoken?”
    Ik zat al in de goede hoek, had het boek van Jan Storms al gelezen (die ik notaben kreeg van de opper narcist om te bewijzen dat mijn andere ex gek was).
    Zit al 1 jaar bij de Norwoodgroep dit heeft me wel losgemaakt van de super narcistische partner.
    Nu weet ik beter, ik ben getraumatiseerd wat begonnen is bij mijn vader en nu nog steeds loop ik soms buiten te trillen omdat ik me onveilig voel alleen zonder partner. Ik overal een aanval verwacht verbaal en dat iedereen op een dag gaat doorkrijgen dat ik echt niet aardig ben maar een teleurstelling. Nu weet ik beter. Ik was juist onveilig met die partners.
    Ik ben pas veilig als ik zelf mijn partner word en mijn gevoelens kan uitleggen, dat niet ik maar zij gek waren. Dat ik waardevol ben en mijn ruimte mag innemen op deze aarde.
    Dank je wel voor het prachtige duidelijk omschreven werkboek Iris, Het laatste stukje ga ik met hulp doen. Ik wil af van die vreselijke wrede dingen en beelden in mijn hoofd. EMDR
    Op naar het licht!

  5. Het is fijn voor mij om te lezen dat ik niet gek ben.
    5 jaar terug uit Duitsland nu, na 10 jaar daar met een narcist.
    Ik ben 3 jaar terug behandeld voor een ptss, en ik begreep tot een week terug niet waarom ik toch maar niet verder kom nu.
    Ik heb nooit echt kunnen begrijpen wat er nu werkelijk met mij gebeurd is, voel me nog steeds niet goed met mezelf.
    Door de duidelijke verwoording hier kon ik de klik voelen.
    Ik heb in Duitsland na de periode dat ik tegengas gaf en dit uiteindelijk opgaf dit te doen reuma gekregen. Ik kreeg geen hulp van hem, en ik moest t vragen , ondanks dat ik kreupel liep en op handen en voeten uit bed kwam een tijd, niks , geen troost begrip niks.
    Eenmaal nadat ik kort in het ziekenhuis had gelegen en thuis op de bank zat, vroeg hij niet hoe het ging met me, maar stond naakt voor me.Hij wilde laten zien dat hij een man was, oftewel ik moest seks met hem hebben.
    Ach er zijn zoveel verhalen, die voor mij nog steeds niet echt te bevatten zijn.
    En ja ik voel me nog steeds schuld aan vele dingen, en ook vaak onbegrepen.
    Ik maak heus t beste van wat ik kan, en ik blijf optimistisch, er op een dag ben ik weer op volle kracht.

  6. Herkenbaar, mijn narcist was er ook nooit voor mij bij ziekte of operatie e.d. Hij kwam wel de sex halen en liet me verder barsten. Hij ging dan achter mijn rug ook met anderen. Om mensen te leren kenben zei hij of omdat ze hem beter begrepen. Hij pijnigde mij daarmee. Gewoon eens een keer echt lief zijn voor me….kon en wilde hij niet.

    1. Het is echt kwetsend als dat gebeurt.Ik voelde me levende vleeswaar, en praatte het goed, voor hem. Zo van’ zo laat hij zien dat ie van me houd’ …..
      Ik heb ook een poging tot zelfnoord gedaan, en er werd niks gevraagd, natuurlijk lag het aan mij……Ik wil nu trouwens het leven, dus dat is al wat…..
      Het is een hel als je erin zit en leeg aan t einde van de relatie. Ik vind t lastig weer boos of verdrietig te mogen zijn, omdat ik t mezelf verboden had, omdat ik weg wilde en dit voor mij alleen zo kon.Ik ben trots dat ik ging dat wel,……

  7. Mijn zus. Als ze ergens binnen komt, valt ze op. Daar zorgt ze wel voor.
    Ze staat/zit graag in de belangstelling in een kamer vol met bekende/onbekende mensen. En dan komen HAAR verhalen.
    Verhalen altijd over haar familie. (ik heb het niet getroffen hoor. nou,nou…..)
    Ze kan alles zo vertellen dat mensen luisteren. Ze kan zoooo charmant zijn. Zo vlot en aaardig.
    Wat ze zegt is haar moeder…..(en dan komen er verhalen wat haar moeder allemaal niet goed heeft gedaan en hoeveel zij (die zus) daarom voor de rest van de familie altijd maar heeft moeten doen).
    Mijn moeder heeft heel lang geweten dat ze dat altijd deed.
    Mijn vader niet.
    Die zus kon mijn vader zo goed bespelen. Pas heel laat in zijn leven stond hij er toevallig bij dat ze weer eens in de middelpunt van de belangstelling stond en weer HAAR verhalen vertelde!!
    Vol van ongeloof stond mijn vader daar.
    Na een week had het het er tegen ons het er nog over:”ze loog!!'” “ze loog!!” “Glashard!!”.
    Toen pas werd het bij hem eigenlijk ook pas duidelijk. Hij had haar altijd verdedigd. (Nee joh, zij doet zo iets niet. En anders ach zo zijn studenten (en later: ach zo zijn ze als ze jaren gestudeerd hebben, is vast een soort grap).
    Toen hij dan toch mijn zus er naar vroeg waar haar huidige man bij zat ontkende ze alles.
    En haar huidige man? Ach een leugentje!! (Maar ze loog de boel bij elkaar!! Mijn ouders hielden hun mond maar weer!!!).
    Toen die zus een relatie kreeg met die man was het: ik moet me verlagen in deze relatie.
    Die man had niet gestudeerd.
    (Wie zegt dat zo: ik moet me verlagen? Wat maakt het uit dat die man niet gestudeerd heeft? Hij is slim…alhoewel! Hij blijft haar nog verdedigen. Maar zij heeft hem nu nog nodig).
    In de familie moest veel gedaan worden door overlijden van 1 van de ouders en anderen zaken. Later overleed de andere ouder. Wat was ze aardig tegen ons.
    Ze vroeg geregeld hoe het ging. En af en toe een (voor haar doen) een kleine uitbarsting van ik moet wel op de hoogte blijven waarom hou je me niet met alles op de hoogte: JIJ kan duidelijk niet samenwerken!
    (Samenwerken? Zij deeds niet anders dan even vragen wat er gedaan en geregeld was. En soms kwam ze eens als er anderen waren. Dan gilde ze dat zij alles aan het regelen was. En daarna vertrok ze weer. Liet ze alles aan mij over). Totdat alles letterlijk regeld was.
    Toen was ze weer de vertrouwde persoon voor mij. Dat wil zeggen zij was weer die persoon die ik zo goed al vanaf mijn jeugd had leren kennen. Grote egoist. Prima vlotte prater. Altijd zichzelf de hemel inpraten en haar andere familieleden de grond inboren.
    Maar anderen mensen: die onze familie niet kende: geloofden haar altijd.
    Vele verhalen van haar: wat heb ik altijd veel voor mijn familie gedaan. En ze zijn zo ondankbaar. Ze heeft nooit dat gedaan (haar familie altijd maar helpen) wat ze allemaal vertelde. Ze vertelde zo graag: wat is er met mijn familie mis! Ze kan met zo een gemak zeggen: IK doe niks fout. Met MIJ is niks mis!!
    Mijn ouders zijn overleden.
    Nou zijn haar pijlen gericht op mij.
    Zij heeft het zo zwaar door mij.
    Maar : ik heb niet in een groep met mensen gezeten en allerlei leugens en smaad over die zus verteld!
    Dat doet zij. Al jarenlang. Het is nu alleen vele malen erger geworden omdat ik NU wat gezegd heb. Ik heb gezegd hoe ze kan liegen (en de rest).
    Sommige mensen hebben nu dan toch zo bedenkingen wat die zus heeft gedaan. Ze wordt niet door iedereen bewonderd (wat zij zo graag wil. Door hoe zij mij de grond in heeft getrapt zijn er meer mensen gaan denken: wat is er met…(die zus) aan de hand. Terwijl er vele van hun mijn zus eerst als: geweldig bestempelde. Als : altijd natuurlijk eerlijk! Als: leuke meid,vlot, gezellig, leuk mens! En nu: wordt er door meer mensen toch heel voorzichtig gedacht: wat is er met …(die zus) aan de hand. Er klopt iets niet!
    En die zus (mijn zus) geeft mij de schuld ervan! Ik heb al die mensen natuurlijk bewerkt. Ik heb ze natuurlijk voorgelogen. Dat zegt ze (ze zegt een heleboel meer en ze heeft een heleboel meer vreselijke dingen gedaan) maar door haar wanhoop ( niet meer door iedereen bewonderd te worden) heeft ze wat over het hoofd gezien (anders kon ze altijd iedereen apart houden en onthouden wat ze tegen wie wat had gezegd???) En nu dan heel voorzichtig zijn er mensen die dus bedenkingen hebben bij haar!! Zonder gelijk te denken aan narcist of psychopaat.! Maar mijn zus geeft mij daar de schuld van (dat ze niet meer door iedereen bewonderd wordt.
    Het is niet zo dat ze in haar schulp kruipt en niks doet. Ze gaat naar iedereen toe en blijft zeggen hoe gek, gevaarlijk en zwaar ziek ik in mijn hoofd ben. En omdat iedereen het beste aan zichzelf moet denken moeten ze allemaal mij negeren. Dat blijft ze dan ook steeds herhalen. En mensen die ze nog steeds kan overhalen doen met haar mee.
    Ze is zo bezig met haar waan dat het door mij komt dat zij niet meer door iedereen bewonderd, dat ze niet terug zal deinzen om mij (door iemand anders) iets aan te laten doen. Ze heeft het eerder gedaan. En ik? Ik kan nog steeds niet geloven dat zij ook (naast alle leugens en smaad) ook DAAR achter alles zit om mij lichamelijk en geestelijk ook te breken. Zij is toch mijn zus??
    Ze had het eerst ook zo naar haar zin bij haar veronderstelling dat iedereen mij zou laten vallen toen zij mij uivoerig bij iedereen zo de grond in had geboord met haar vele leugens en smaad. Toen anderen dus zelf gingen nadenken en niet zomaar MEER alles deden wat zij zei, toen kwam het bij haar boven om mij dus nog meer de grond in te boren. Desnoods letterlijk.
    In de tussentijd hangt zij het slachtoffer uit en huilt bijna: negeer haar: zegt ze. Denk aan je zelf! Zegt ze. En dat is dan : mijn zus!
    Als je alleen haar hoort: ja dan kan zij zo goed het slachtoffer uithangen. Ze kan zo goed zeggen hoe slecht en gek ik ben. En zij…!!!
    Veel mensen (ook hulpverleners niet?) Weten wat een narcist en of psychopaat allemaal werkelijk kan doen.
    Bij mij valt het slecht als ik ergens hoor dat een hulpverlener weer eens zegt: “….oooo, heb je er weer een die denkt dat zijn/haar partner of ander familielid een narcist/psychopaat is! Ja doei daar luisteren we niet naar!……..”
    Is er ook maar iemand die werkelijk zoiets zonder enige reden over een partner of familielid zegt?? Sommige mensen zeggen dat echt niet gelijk. Zijn er vele jaren overheen gegaan voordat ze ook maar iets zeggen. Niet?
    Als je zoiets zegt dan is er toch iets aan de hand? Wil je dan niet geholpen worden. Geen hulp krijgen? Als blijkt dat de partner of familielid dan toch geen narcist of psychopaat is maar…..!!
    Maar dan is er tenminste naar gekeken. TOCH??
    Hulpverlening maakt zich er te gemakkelijk er van af? Vind ik!
    Narcisten en psychopaten kunnen ook soms wel heel erg eenvoudig hulpverleners ompraten en dat hebben hulpverleners helemaal niet door? Zo lijkt het wel.
    ———————————————————
    The world is a dangerous place to live in, not (only) because of the people who are evil, but because of the people who don’t do anything about it.
    Ik weet niet wie dat ooit gezegd heeft maar volgens zeggen heeft Albert Einstein het gezegd?? Maar ik vond het wel een toepasselijke zin.
    Want mijn zus heeft jaren lang zo kunnen zijn omdat niemand (van de hulpverlening) iets doet/niet door hebben hoe ze werkelijk is. Geen arts, geen hulpverlener!. Zonder zich erin te verdiepen geven ze mijn zus zomaar gelijk want: kijk hoe vlot ze is, zo charmant, zo intelligent, zo……..!! (Door haar studie heeft ze juist veel artsen en hulpverleners meegemaakt!).
    Mijn zus, maar je hoort het ook over stalkers (waarvan je ook soms hoort dat ze jaren lang zo bezig kunnen zijn. En ook de gestalkte moet zich in alle bochten wringen om aan te tonen wat de stalker doet).
    Als dit soort mensen zooo normaal lijken dan……….: kunnen ze rustig hun gang gaan. Niemand doet wat! Ze kunnen zo voor vele jaren zelfs het zielige slachtoffer uithangen. Vaak zijn zij welbespraakt en toch doen ze of ZIJ het slachtoffer zijn van iemand anders die een ander helemaal niet kan ompraten.

  8. Brigit, Goed dat je weg bent en nu wilt leven ! Knap. Wat je beschrijft is zo herkenbaar…
    Ik weet dat ik beter af ben zonder hem hem nu, na 11 jaar al het goede en mooie van mezelf gegeven te hebben aan hem. Liefde niet terug krijgen en wel gepijnigd worden en steeds weer weggestuurd worden als het meneer niet beviel door wat ik zei of mijn gevoelens uitte… Het is nauwelijks te bevatten vanuit voelen. Ik weet , en ratio houd me bij hem vandaan. Als ik denk aan wie en hoe hij eigenlijk echt is word ik misselijk ervan. Veel boosheid. Het lastige is dat ik me niet kon en kan uitten daarin naar hem. Luisteren en reflecteren zit er niet in bij hem. Van binnen gil ik van wat hij me gedaan heeft ! Ik heb 11 jaar al zijn gedrag goed gepraat, zo knap manipuleren ze. Het, zijn gedrag, klopte echter van geen kant.

    1. Virginia, ik hoopte steeds dat hij ging zien wat ie deed, en probeerde heel voorzichtig in hoe ik iets zei, want t was al gauw dat ie t als kritiek zag en dan boos deed. Ik voelde me dan schuldig en ging piekeren over hoe t dan wel kon.Ik zat zo in de ban…Ik ben er door rationeel ermee om te gaan uiteindelijk uitgekomen, maar zit wel met de gebakken peren, vind t lastig me open te stellen, en schiet nog vaak in t afwegen van wat ikkan zeggen.voel me dan toch snel onveilig, want ja die kwetsbaarheid daar ben ik op gepakt.Mooi dat je voor jezelf kiest! Iedere keer word je dan sterker.Tenminste zo gaat t mij.

  9. Wat ben ik dankbaar om te lezen over dit onderwerp, acht jaar getwijfeld aan mijzelf in de relatie, die ik een jaar geleden heb beëindigd, wat een weg om mijzelf weer terug te vinden, iedere keer weer huilen als ik mijn hart weer een beetje durf te openen.
    Ook ik was helemaal uitgeput,heb mij laten opgebruiken, en ben zo blij dat er weer een liefdevol netwerk om mij heen ontstaat,en dat ik weer toe durf te staan blij te zijn met mij.

  10. Niet te beschrijven wat ik meemaak al 11 maanden lang, hij (de narcist)heeft mij zo voelt het betovert…hij drong zich binnen in mijn leven was daar al 3 jaar mee bezig. Uiteindelijk zwichte ik voor zijn prachtige woorden zijn overweldigende liefdesverklaringen. Toen ik had toegehapt en verliefd op hem was kwam ik erachter dat hij nog een andere relatie had, hij beweerde dat hij echt voor mij koos wist mij keer op keer te overtuigen. Ik werd steeds verder meegezogen in zijn wereld zonderde me af van vriendinnen en familie. Als ik zei ik voel me niet goed in deze relatie was zijn antwoord, ach natuurlijk wel. Als ik zei het moet over zijn tussen ons, zei hij ik kan niet zonder jou, jij kunt niet zonder mij. Als ik hem blokkeerde op de app ging hij smsen en bellen. Hij wou 24 uur per dag contact met mij via de telefoon, ik kan geen mobiel meer zien…ik heb gevoel gek te worden. Ik maak het uit, probeer hem duidelijk te maken dat wij samen niet lukt, hij walst erover heen en praat gewoon verder waar hij was gebleven. Ik was altijd een sterkte zelfstandige vrouw, daar is niets meer van over. Hij gaat met een andere vrouw om en waarschijnlijk met meerdere. Ik heb contact gezocht met zijn ex, die bevestigde alles ook zei was van hem doorgedraaid en mishandeld. Hij is een paar keer agressief geweest naar mij toe. Probleem is dat hij zo in mijn systeem zit ik kom er niet uit soort cirkel waar ik in zit. Hij doet alles om mij te houden, en als ik dan bijdraai komt weer zij ware aard boven. Ik ben moe, en ik weet dat ik eruit moet, maar hoe?

    1. Beste Beertje,
      Dank je voor je reactie. Het klinkt misschien raar, maar negativiteit geeft ook structuur aan je leven. Je bent gefocust op hem, op zijn aan- of afwezigheid. Ook dat is een verslaving. Zo hoef je maar niet bezig te zijn, met wie jij werkelijk bent en wat jij van je leven wilt maken. Steeds ben je bezig met hem. Wil je dat? Als je daar voor kiest, heb je geen eigenheid meer. Ik lees ook in jouw mail, dat je een sterke zelfstandige vrouw was. Waar is deze vrouw gebleven? Deze is echt nog aanwezig, ergens in jou. Ik geloof hierin. Ik lees in je bericht dat deze vrouw er nog is. Ik adviseer je deze vrouw weer te worden. Zoek uit, hoe je daar komt. Er zijn gespecialiseerde coaches en therapeuten in het netwerk die je hiermee kunnen helpen. Natuurlijk staat ook in het werkboek hoe je hieruit kunt komen! En ook hoe moeilijk dat is. In het werkboek zal je veel herkennen. En er staan veel steunende adviezen in. Er is hulp! Lieve beertje, ga aan de slag.
      Sterkte,
      Susan

    2. Hoi Beertje, je beschrijft perfect wat er altijd gebeurt met deze mensen. Het is een cyclus die steeds erger zal worden, rot doen, dan weer lief doen, dan nog rotter en rotter, het is een spiraal naar beneden waar jij terecht uit bent gestapt. Houd dat ook zo, echte narcisten veranderen niet en hun gedrag wordt in de tijd extremer en extremer. Dus houd je bij je beslissing! En lees het boek van Iris, dat werkt echt voor iemand in jouw situatie. Het is een heel proces, maar daar kun je uitkomen en dan heb je tenminste weer een normaal leven en kun je echt blij zijn en echt genieten. Pak je vrijheid! De relatie met een narcist is een gevangenis.

  11. Wat mij nog het meest pijn deed en doet, is het misbruik van mijn menselijkheid.
    Ik ben daardoor totaal mijn zelfvertrouwen kwijtgeraakt.
    Ooit na een ruzie had ik een dikke kaak en andere plekken, en een zogenaamde vriend kwam en zei er niet eens wat van, vond dat zooo bizar.En toch toen heb ik gewoon die persoon als vriend behouden, en dat snap ik niet van mezelf…
    pfff heftig dit.

  12. Ik ben 23 jaar samen (18 jaar getrouwd) met een narcist en we hebben 3 kinderen samen.We gaan nu scheiden, mijn grens is bereikt! Ik moet alles regelen wat betreft de scheiding, hij heeft alweer een ander slachtoffer gevonden waarmee hij leeft alsof er niets aan de hand is. Neemt totaal niet zijn verantwoordelijkheid voor wat betreft het regelen van de scheiding en de kinderen. Liefst zou ik hem uit mijn leven bannen, heb mijn energie terug en voel me sterk, maar door de kinderen blijf ik met hem te maken hebben. Heb het boek gelezen van Iris Koops, maar vind niet het antwoord hoe hiermee om te gaan. Ben heel boos op hem en die emoties komen eruit zodra ik hem zie of spreek. Resultaat van je 23 jaar wegcijferen en altijd maar gekwetst worden. Duidelijke afspraken maken wordt gezegd, maar die zijn heel moeilijk met deze persoon te maken, omdat hij zichzelf altijd belangrijker zal vinden dan een ander.

    1. Beste Astrid,
      Wat je schrijft is herkenbaar voor velen! En een heel lastig probleem. Een probleem waar geen oplossing voor is. Je ex houdt zich niet aan afspraken. De kinderen raken er van in de war. Jullie kunnen niet van hem op aan, omdat hij graag zelf de touwtjes in handen houdt. Je bent er helemaal klaar mee. Toch blijf je door de kinderen vast zitten aan de vader. Vader is niet betrouwbaar in afspraken, dat kun je niet veranderen. Zorg dat je zelf wel betrouwbaar bent in afspraken met je kinderen. Dat heb je wel in de hand. Alle vragen hierom heen zijn persoonlijke specifieke vragen. Dit is niet te behandelen in één boek. In het vervolgboek wordt van Iris specifieker op dit soort situaties ingegaan. Je wilt eigenlijk een persoonlijk advies. Kijk, daar hebben we gespecialiseerde coaches en therapeuten voor. Zij kunnen jou bijstaan in jouw persoonlijke vraag. En dat is goed voor jou, en zodoende ook voor je kinderen.
      Succes ermee en sterkte!
      Susan

  13. Ben per ongeluk op de site gekomen
    Ook ik heb het ongeluk gehad om verliefd te worden op een narcist. Eentje van het ergste soort mijn ex was en is een sadistische narcist. Tot over minn oren verliefd was ik op hem 16 jaar en wist duidelijk wat ik wou HEM, hij woonde al op zichzelf dus binnen 2 maanden woonde ik bij hem in, in t begin was alles 1 grote wolk alles was roze. Ik werd zwanger en langzaam veranderde er iets tot aan die eerste klap….wat had hij een spijt zei hij…en ik…ik vergaf hem.
    Zou toch alles voor hem doen, vervreemd van familie en vrienden zat ik soms dagen te wachten tot hij weer thuis kwam met eten wat hij lekker vond dacht ik, niet dus!…stom stom..ik had toch kunnen weten dat hij daar nou net geen trek in had. Ook op sexueel gebeid veranderde er een heleboel….totaan het uitlenen van mij aan vrienden aan toe. Zelf nadenken dat deed ik al niet meer…was ik te stom voor zei hij altijd….hoogzwanger van de tweede was ik toen de bom barstte.
    Ik had gekookt…maar niet naar meneer zijn zin…ik zal de details achterwege laten…mijn dochter van 4 was wakker geworden en stond in de gang te kijken naar haar razende vader die op haar moeder aan het inbeuken was…..dat was voor mij een keerpunt…zou haar dit leven besparen….nog vraag ik me af waar ik de kracht vandaan haalde om hem naar buiten te werken.
    Ik heb mijn ouders gebeld die er binnen 5 minuten waren….heb daarna 6 weken in ziekenhuis gelegen…gelukkig was met mijn ongeboren zoon alles goed.
    21 jaar geleden daar praat ik nu over, ben inmiddels 46 en sinds kort tot over mijn oren hevig verliefd….en gelukkig wederzijds…mijn zelfvertrouwen weer bijna op peil….kan met mijn lief overal over praten en hij weet alles. En evengoed vind hij mij prachtig…ben er bijna…nig een klein stukje dan kan ik eindelijk net als ieder ander mezelf helemaal geven aan een ander zonder schaamte of schuld gevoel.
    .

  14. Wat fantastisch dat je daar uit bent gestapt. En ja, voor iedereen hier: Er is een weg uit het duister naar het licht. Het kan echt, je kunt echt loskomen, je kunt je weer gelukkig en fit voelen, maar het kost tijd. Daar ben jij getuige van.

  15. lieve Monique.
    De tranen liepen me net over de wangen bij t lezen.
    Wat sterk van je dat je jezelf hebt weten te redden.
    Ik wens je met je nieuwe liefde het mooie leven dat je verdient.
    liefs Brigit

  16. Het zijn niet alleen mannen die een narcist kunnen zijn. Maar ook vrouwen.
    Ik leef met zo’n vrouw. Ze zeg zelf dat ze op eieren moet lopen.
    Ik ben afgelopen 8 jaar harder tegen haar geworden en zodra ze maar iets zeg
    of doet dan Baam geef ik terug en dat wordt ze wel effe rustig.
    Als ik tijd heb zal ik hier het hele verhaal doen, hoe ik tot inkeer ben gekomen om tegen haar in te gaan. Ik ben eens met boven genoemd, een narcist weet precies wat hij/zij doet.

    1. Beste Sahiel,
      Het klopt dat het niet alleen mannen zijn, dat suggereren wij ook niet. Op de pagina “Wat is narcisme”, zegt Iris: “Ik spreek de narcist aan als hij, niet omdat narcisten alleen maar mannen zijn, maar omdat de tekst onleesbaar zou worden als ik steeds spreek over hij of zij”.
      Ik wens je veel sterkte binnen je relatie,
      Susan.

  17. Hallo,
    Wat een herkenbare verhalen lees ik hier.
    Na een relatie van 11 jaar ben ik er 4 maanden geleden achter gekomen dat mijn vriend ook narcistische trekken heeft. Sinds onze verkering (ik was 15 jaar) mocht ik niets meer alleen doen en als ik ergens heen ging moest ik me verantwoorden.. gek genoeg had ik dat nooit door omdat ik het op dat moment normaal vond.
    Ik had nergens zeggenschap in en langzamerhand zette hij mij op tegen mijn familie en later ook tegen mijn ouders want.. die waren “slecht” en “tegen onze relatie”.. smoorverliefd was is dus dat geloofde ik. Ik heb zelfs het laatste feest voordat mijn opa stierf laten zitten omdat hij persee dat weekend naar de camping wilde.
    Na 5 jaar verkering gingen we samenwonen en binnen 3 maanden was ik zwanger van ons eerste kindje.
    Wat ik niet inzag was dat het claimen toen pas echt begon. Verplicht een gezamelijke rekening zodat hij de rekeningen kon doen want “dat kon ik toch niet” (wat uiteindelijk uitliep op een schuld van meer dan 40.000 euro).
    Mijn ouders waren het niet helemaal eens met de zwangerschap (die hadden natuurlijk allang ingezien wat voor man hij is) en dus regelde mijn vriend wel even dat ik zodanig emotioneel gestuurd werd, dat ik ook boos werd op mijn ouders en ze dus niet meer wilde zien.. En nog zag ik niet waar hij mee bezig was.. 9 maanden na de geboorte van onze zoon wilden we voor een 2e kindje gaan. Zo gezegt zo gedaan. Ook daarin werd ik gemanipuleerd en mocht niet meer buiten het dorp werken en mocht mijn vriendinnen niet meer zien want “die begrepen onze relatie toch niet”. Ik moest het huishouden doen.. voor de kinderen zorgen.. voor de honden zorgen.. moest wel werken als huishoudelijk hulp in het dorp en al mijn geld inleveren op onze “gezamelijke” rekening.
    Toen werdt zijn vader ziek.. ik werd in een hoek gedreven en alles moest op zijn manier.
    4 jaar lang zijn we met die man bezig geweest en heb ik mezelf weggecijferd voor hem en zijn familie. Maar ik zag steeds meer dat ik niet gelukkig was en ik kreeg geen lieve aandacht meer alleen als hij sex wilde.. en als ik geen zin had.. keek hij me 3 dagen niet aan. Want, zoals hij dan zei, ik gaf hem niet genoeg aandacht.
    Ik ging na lange tijd afvallen (bewust) en voelde me beter in me vel.. ging hardlopen en verbeterde keer op keer mijn eigen records.. maar een compliment na een run .. ho maar! Toen kreeg ik ineens contact met een andere man.. wat vrij ver ging.. alleen digitaal moet ik er wel bij zeggen.. en daar kwam hij na 2 maanden achter… de daaropvolgende gebeurtenissen zijn bijna niet te overzien.. hij heeft me nooit geslagen maar me wel heel vaak mee bedreigd.. me met de kinderen bedreigd en in hun bijzijn veel slechte namen genoemt… hij weet dat ik nergens heen kan… zo sociaal geisoleerd heeft hij me.. mn ouders wonen te verweg en de kids hebben nu ook school ed hier. Hij heeft me ten huwelijk gevraagd maar we kunnen niet trouwen want hij zit in de schuldhulp.. hij moet en zou een 3e kind want alleen op die manier toon ik genoeg liefde.. ik heb de prikpil gehaald om maar te zorgen dat er niets kan gebeuren. Zodanig weet hij me bang te maken dat ik heb toegezegd maar toch niet wil.. Financieel gedeelte.. ik heb nu mijn eigen rekening maar ook daarin weet hij me te manipuleren en geld aan hem en de kinderen te moeten uitegeven om “te laten zien dat ik om hun geef” … De ene dag is hij poeslief en de volgende dag zoekt hij ruzie.. mijn facebook en instagram moest ik deactiveren want hij vind dat dat een bron van slechtheid voor onze relatie is.. haal het maar niet in mn hoofd om het weer te activeren. Ik wil bij hem weg want dit kan niet langer zo maar ik ben doodsbang voor zijn reactie.
    Slaat hij door.. word hij een stalker.. doet hij zichzelf en de kinderen wat aan..(daar dreigtie tijdens onze ruzies mee) ik weet dat ik weg moet.. maar man wat loop ik toch te twijfelen (aan mezelf en aan hem) en oh wat zou het heerlijk zijn om opnieuw te beginnen.. maar oh wat ben ik bang voor de gevolgen als ik weg ben.. ja ik weet dat ik naar een opvanghuis kan.. maar ik wil mijn kids daar niet in meeslepen. Mijn verhaal ligt al bij de huisarts.. en bij een paar kennissen en die staan klaar voor me.. maar oh wat ben ik toch bang………Ohja.. hij controleert mijn telefoon.. wil al mijn wachtwoorden en heeft zelfs al een paar keer op zijn werk mijn gps signaal laten opzoeken om te controleren of ik echt ben waar ik ben.. hoe bedoel je paranoia?..

    1. Beste Maddy.
      Wat heb jij veel meegemaakt en wat dapper dat je het zo goed omschrijven kan. Je bent in gevaar. Ik begrijp heel goed dat je bang bent. Je wilt weg, maar de angst voor wat er kan gebeuren houd je nu tegen. Nu is de tijd gekomen, dat je in actie zal moeten gaan komen. Om jezelf te redden en om je kinderen te redden. Doe alles uiterst voorzichtig. Bereid je plan voor en bespreek dit enkel met een paar mensen die je helemaal kunt vertrouwen. In het werkboek van Iris staan belangrijke adviezen, je kunt dit op een ander adres laten bezorgen en ook lezen. Je zult ook kracht putten uit haar boek.
      Zorg dat als je weggaat, dat je weet waarheen je gaat. Blijf van mijn lijf huizen zijn overal. Misschien kan een vriend jullie erheen brengen. Neem je kinderen mee. Bereid ze niet voor ( te risicovol) maar haal ze op van school ( of verzin een ander plan) en red jullie van dit vreselijke leven. Het is een grote stap. Maar je kunt drie mensen redden.
      Ik wens je heel veel sterkte,
      Susan

    2. Herkenbare ervaringen sinds begin date september 2015 met vrouw, 56, (die op profiel zei dat ze 49 was) 14 keer gezien, 140 keer gemaild, en wat ik in die periode meemaakte klopt met bijna alles wat er in de videoteksten van vooral deel 9 stond, over verborgen narcisme, projectie en gas-lighting.
      Met narcisme was ik vaag bekend, nooit in verdiept, dacht daarbij aan oninteressante types die de hele dag in de spiegel keken maar niet voor een ander schadelijk waren.
      Nu weet ik wel beter, het zijn sociopaten, en kan dat nu ook relateren aan een paar vroegere gevallen, nl. dat ik me gaandeweg opgelaten voelde bij mensen die zich vriend of vriendin noemden maar wel steeds bleven komen. Het eindigde dan met conflict omdat door mij na kortere of langere tijd te verstaan werd gegeven dat het was afgelopen was met mij alleen maar te willen bekritiseren en de wet voorschrijven. Waarna ze gelukkig wegbleven.
      Kennelijk trek ik dominante mensen aan, dus moet ik weer eens goed naar mezelf kijken hoe dat zo komt, om herhaling te voorkomen.
      Maar ja, je gaat toch aan jezelf twijfelen. Gelukkig weet ik dat ik gezonde diepe zelfkennis heb en dat ik genuanceerd, integer, gewetensvol en onbevooroordeeld in het leven sta, zozeer dat sommigen het niet willen geloven, zoals mijn laatste date:
      Gelet op haar bizarre gedrag naar mij toe: nl. de wereld op zijn kop zetten met vreemde en nogal veel grove verwijten die niet kloppen, schrok ik eerst van, dacht aan borderline.
      Wat me niet onoverkomelijk leek als probleem, omdat ze lief was, ondanks ogenschijnlijke stemmingswisselingen. Daarnaast vermoedde ik bipolariteit, maar ook dat bleek niet te kloppen.
      Vermeld moet worden dat ze nooit een aanraking of knuffel wilde, bij komen en gaan, ik had hier geduld mee, wou niks forceren. Ze wilde vrienden zijn, me beter leren kennen om daarna misschien intiemer te worden. En dat klonk oprecht. Ze vond me bijzonder dat ik dat geduld op kon brengen. En tja, dat was mijn valkuil, nooit voorzien bij deze vrouw.
      Ik vond het een pluspunt dat ze zulke lange treinreizen ervoor over had om me te zien. Ik vond haar kwetsbaar en vertederend, want ze vertelde zo `spontaan’ over haar herstel van hersenbeschadiging na een ongeluk vier jaar geleden. Ik dacht: misschien is dat het wel! Dat ze soms zo heftig reageert en me uitkaffert en afbrandt. Zomaar ineens…!
      Aanvankelijk reageerde ik vergevingsgezind en nonchalant op haar toenemende subtiele agressie. Wat bleek?
      Geen enkele vraag was goed, geen enkele reactie op haar monoloog of vraag evenmin. Ze sprak nooit met me, maar tégen me!
      Ze kroop gaandeweg onderhuids in mijn bestaan; het was niet goed of het deugde niet. Mijn dagindeling, ambities, vaardigheden. Mijn autorijden deugde nooit, mijn manier van praten, mijn manier van schilderijen maken. (want ze zei kunstenares te zijn) Mijn kat werd afgekeurd als huisdier. Mijn plek in de maatschappij zou verkeerd zijn, Mijn cultuur was van het eerste uur al mis, want ze was Spaanse. Hollanders waren fout. En wat ze eerst mooi vond aan mijn (nog wel zelfs spaans) gitaarspelen was al gauw niet meer goed genoeg. Mijn creativiteit, terwijl ze zelf ook creatief zou zijn, (en is volgens mij) deugde ook nergens meer voor.
      Zelfs mijn ogen waren niet goed, vanaf het begin, stónden niet goed!! En bij het eerste bezoek bij haar thuis, na veel gedoe, was zelfs mijn ádemhaling niet goed, waarop ik zei dat ik niet eens rookte, wat zij wel deed en mocht van mij, zelfs in de woonkamer bij mij thuis.
      Jawel, dit kreeg ik elke live-ontmoeting weer te horen! Je gelooft het of niet.
      Wat ik altijd kreeg te horen (*typisch nacistisch volgens mij) was dat:
      `Als jij denkt zo goed te zijn in wat je kunt en doet (muziek, taal, kunst) was je allang ríjk en beroemd geweest!’
      Nu, achteraf gezien, zie ik in dat ik steeds door een mijnenveld liep bij haar, en over eieren, plus dat ik alleen maar bezig was de `situatie’ te redden door alsmaar uit te leggen
      dat ik het niet zo bedoelde wat ik gaf als antwoord, of aan haar vroeg uit belangstelling.
      Maar ik ben niet iemand die zijn mond houdt sinds google liet weten dat ze haar leeftijd zeven jaar naar beneden heeft bijgesteld en de succesvolle carrière Linkedin al zes jaar niet meer klopt. En dan mag ze kwaad zijn, ondanks dat ik te kennen geef het helemaal niet erg te vinden dat ze 56 is en bijstand krijgt.
      Enzovoort.
      Hier stop ik, mijn verhaal zal wel herkenbaar genoeg zijn. (Voor details zie video 9)
      Wat ik kan adviseren in dergelijke gevallen? Maar alleen bij sterke twijfel?
      Direct reageren, live of in de mail! Vragen stellen, confronteren! Controleren per Google!
      Niks mis mee. Dat maakt hen woest, maar het is jouw redding en genoegdoening dat ze
      met geen enkel zinnig argument durven en kunnen komen als je erop staat en het opeist!
      En met je gevonden waarheid over haar gelogen of verzonnen persoon komt.
      Dat doet je sterker voelen!
      Inmiddels reageert ze niet meer, na de laatste keer bij haar thuis ùitgenodigd’ te zijn geweest, is vast omdat ik haar doorheb, haar ermee heb geconfronteerd, en zulks eerder aan haar heb benoemd, want zelfs haar `stemmingswisselingen’ lijken me gespeeld.

      1. Beste Harold,
        Bedankt voor je verhaal. Ik wil graag iets zeggen over het advies dat je op het laatst geeft. Het is in veel gevallen raadzaam om de narcist NIET te confronteren, zelf je conclusies te trekken n.a.v. alle nare ervaringen en de relatie te verbreken. Narcisten willen strijd, en door confrontaties geef je hen die. In Iris haar boek kun je lezen wat haar visie hierop is. Jij bent er goed uitgekomen en ik ben blij voor je, maar het zal lang niet voor alle slachtoffers werken om de confrontatie op te zoeken. Vandaar mijn opmerking.
        Succes verder!
        Susan

      2. Confrontatie,
        ik ben er door in de gevangenis gekomen voor 6 uur, ‘s ochtend’s confronteerde ik haar met haar gedrag en dat ik het niet meer pikte en dat alles over was, ‘s middag’s zat ik vast.
        Maar het kan ook erger, het zou zelfs in moord kunnen eindigen…………..dus pas op met confronteren, ze kunnen vreemd uit de hoek komen, een kat in het nauw………….
        groet,
        Joao

  18. Beste Susan,
    Het is inderdaad zo dat het niet landt als je de narcistische persoon ermee confronteert, het kan in sommige gevallen zelfs gevaarlijk zijn.
    Of het in mijn geval werkte, weet ik niet, maar ik was blij dat ik het durfde met goedgekozen woorden, zonder grof te zijn. Want het moest niet gekker worden, zoals ze tegen me deed. Ik was op het laatst zelfs niet eens een man meer volgens haar!
    Ze kan zomaar weer `lief’ terugkomen met een `fantastische’ mail, wat meermaals is gebeurd. Tja, en dan moet ik zeker niet opnieuw toehappen, alweer tegen beter weten in. Ik weet hoe moeilijk dat is, makkelijker zou zijn geweest als ik inmiddels een ècht lieve vriendin zou hebben leren kennen. Maar gelukkig heb ik genoeg pure en positieve mensen om me heen. (deze begrepen al niets meer van mijn enthousiaste verhalen over mijn nieuwe `vriendin’, en waarschuwden me al)
    Ik zal het boek zeker lezen!
    N.a.v. genoemde video over narcisme deze link:
    //www.youtube.com/watch?v=10LXd686zd0
    Mij vielen de schellen van de ogen! Dat ik met een narciste te maken heb gehad en niets anders dan dat, werd me na het lezen wel duidelijk. De voorbeelden klopten precies. Ook de andere 14 delen zijn zeer herkenbaar en informatief. Ik hoop dat mensen hier er ook wat aan hebben. Het geluid kan beter af, want dan leest de tekst beter.
    Best wel griezelig dat zulke mensen bestaan, maar aan de andere kant wil ik niet narcisten als alleen maar gemeen en slecht zien, ze zijn ongeneselijk ziek en ik hoop oprecht dat er in de nabije toekomst een efficiënte behandelmethode komt hetzij therapeutisch of neurologisch,
    Groet, Harold

  19. Narcisme kent geen grenzen
    DE ONTMOETING
    Ik ontmoette haar op een forum op Internet, ze was als au-pair in Nederland, ze kwam uit Nigeria en woonde vlakbij de hoofdstad Abuja. Ik wenste haar een goed verblijf en veel plezier in Nederland. Ik hoorde een paar weken niets van haar tot ze plotseling mij een berichtje stuurde, ik antwoordde netjes en vroeg hoe het ging, na wat e-mails heen en weer gaf ze mij een telefoonnummer. Ik belde haar op en merkte dat ze het moeilijk had, ten minste dat dacht ik toen.
    Ik maakte een afspraak om haar te bezoeken. Het was een erg prettig bezoek, ik had nog nooit zo’n vrouw ontmoet, ze was heel erg lief en zorgzaam, ze vertelde mij dat ze het erg moeilijk had in Nederland en dat ze speciaal in Nederland was gekomen om geld te verdienen voor haar familie. Ik maakte weer een afspraak en beloofde haar te helpen daarna kreeg ik allemaal lieve mailtjes van haar, ze was zelfs al Nederlands aan het studeren.
    ROMANTIEK IN ITALIE
    Niet lang daarna ging ik op vakantie naar Italië. Toen ik in Italië was kreeg ik plotseling een alarmerend telefoontje van haar, ze hadden haar willen verkrachten en was daarna het huis uitgezet op de trein naar Schiphol. Ik gaf haar aan dat ze haar ticket kon omboeken om naar mij te komen in Italië. Gelukkig lukte het om Nigeria om te boeken naar Italië. Daarna had ik een fantastische week met haar en nam haar daarna mee naar huis in Nederland, ze was mij eeuwig dankbaar, ik was haar reddende engel. Overigens was zij erg goed tijdens het nachtelijk samen zijn, terwijl zij beweerde maar een paar vriendje te hebben gehad omdat zij altijd bezig was om voor haar ouders en familie te zorgen.
    TOEKOMSTPLANNEN
    Om een lang verhaal kort te maken, zij was smoorverliefd op mij geworden en omdat het een prachtige vrouw was kon ik haar niet weerstaan. In Nederland maakten wij afspraken voor de toekomst, zij wilde graag bij mij komen en een gezin stichten want ik was haar reddende engel en zo’n man had zij nog nooit ontmoet, ze kwam alleen maar voor mij naar Nederland.
    De maanden daarna Skypten wij veel, ik leerde haar inburgeren via Skype, betaalde haar laptop, haar huur en eten en soms wat geld voor haar ouders. Ik bezocht haar in Nigeria met de kerst en zag heel haar familie en al haar vrienden, iedereen vond haar fantastisch en wenste mij veel succes met haar en de tijd in Nigeria was ook fantastisch, ondanks dat haar familie helemaal niets had. Ik heb nog nooit zo veel armoede gezien als toen in Nigeria. Ze vond mij zelfs zo’n fantastische man dat zij mijn naam op haar bovenarm liet tatoeëren, want ze zou altijd bij mij blijven.
    Terug in Nederland regelde ik haar komst naar Nederland, ze had een verblijfsvergunning en mocht de komende 5 jaar bij mij blijven.
    DE OMSLAG
    Toen zij die verblijfsvergunning kreeg begonnen er steeds meer problemen te komen, het ging van kwaad tot erger, ik moest het interieur van mijn huis veranderen, mocht mijn ouders niet meer uitnodigen, ze hield zich niet meer aan afspraken, bleef soms zo maar een avond of middag weg, ging vervelende discussies met mij aan en met mijn vrienden en deed waar zij zelf zin in had en vond zichzelf plotseling erg goed en fantastisch. Van de sympathieke lieve vrouw welke ik een jaar eerder had ontmoet bleef steeds minder over. Na een cumulatie van problemen gaf ik aan dat zij maar een rustpauze moest nemen in Nigeria. Ze ging voor een maand terug om onze relatie te overdenken, ik kreeg daarna weer allemaal lieve mailtjes van haar dat ze de beste vrouw ooit voor mij zou zijn, ondertussen wist zij mij wel, als vaker, geld te vragen voor haar verblijf en een korte vakantie aan de kust. Want ze zou de komende jaren toch bij mij blijven want ik was weer de liefste man.
    Bij terugkomst verviel zij weer in haar oude gedrag, waarna ik haar meenam op vakantie naar Italië, maar ook daar bleef zij weer het bazige type te spelen, het was niet zo als de eerste vakantie met haar, het was verschrikkelijk. Maar omdat ik nog van haar hield gaf ik haar alweer het voordeel van de twijfel. Thuis deed zij inmiddels weinig meer, lag de halve dag op bed, studeerde geen Nederlands meer en had meer contact met Nigeria dan met mij. Op een gegeven moment was ik het zo zat dat ik aangaf dat als zij zich niet aan de gemaakte afspraken zou houden ik de relatie zou beëindigen, wat zou inhouden dat zij terug naar Nigeria zou moeten gaan. Zij lachte mij uit in mijn gezicht en gaf aan dat ik dat toch niet durfde omdat ik te veel van haar hield. Daarop heb ik een brief gestuurd naar Immigratie en Naturalisatie Dienst om aan te geven dat ik de relatie zou beëindigen.
    HET DIEPTEPUNT
    Toen ik de brief had verzonden heb ik dit haar ook meegedeeld, zij vroeg mij om het in te trekken wat ik weigerde, ik had haar genoeg gefinancieerd, erg veel schoenen, koffers vol met kleding gegeven en leuke tripjes laten maken, want zij had geen cent. Ik vroeg mij ook steeds af “waarom doe je dit ?”, want ik had al eerder aangegeven dat als zij zich niet aan de afspraken zou houden zij terug zou gaan naar de armoede in Nigeria, waarop zij steeds antwoordde: “stuur mij maar terug, doe het dan !!”.
    Het was op een zaterdag ik zal het nooit vergeten, ik had haar een week gegeven om haar spullen te pakken en afscheid te nemen van haar vrienden hier, toen plotseling de politie gewapend binnenviel nadat ik de deur had geopend. Ik werd opgepakt en zij werd ook meegenomen, nadat zij was verhoord, mocht ik 6 uur in de cel zitten. Zij had de politie wijs gemaakt dat ik haar met de dood had bedreigd en zij was zo overtuigend dat ik 6 uur vast zat, met vingerafdrukken en de hele mikmak. Na 6 uur werd ik vrij gelaten en de zaak was geseponeerd, de Nigeriaanse schone had de politie ook nog verteld dat ze zwanger was van mij en zij was preventief ondergebracht in een Blijf van mijn lijf huis. Voor dit laatste was ik de politie erg dankbaar, ik denk niet dat zij zonder morren met mij was meegegaan naar Schiphol om definitief terug naar Nigeria te gaan. Het heeft even geduurd, maar intussen is zij weer terug in Nigeria en heb ik thuis foto’s gevonden van een echo, ze is inderdaad zwanger, maar of het mijn kind is ? Ze bleef vaak lang weg en hield zich standaard niet meer aan de afspraken. Zelfs naar de dokter voor haar zwangerschap nam zij mijn niet mee.
    Daarna ging ik wat googlen op haar gedrag en met een paar trefwoorden kwam ik direct op narcisme terecht. Ze had overigens niet alleen mij belogen, maar ook haar ouders, haar familie en haar vrienden, die allemaal geschokt waren en niet geloofden dat zij dit in zich had.
    Ik ben er eigenlijk goed vanaf gekomen, zij is nog geen 8 maanden bij mij geweest, wat zij nu verder doet weet ik niet en het interesseert mij ook niet meer. Nederland kan zij voorlopig niet meer in, de politie heeft haar op het vliegtuig gezet naar Nigeria en ze heeft een strafblad in Nederland wegens het doen van een valse aangifte. Het is vooral de pijn die je hebt als het over is, geld kan je altijd weer opnieuw verdienen, maar je liefde bij deze partner, kan je nooit meer terug verdienen.
    Ook narcisme kent geen grenzen……

    1. Beste Joao,
      Tijdens het lezen van je verhaal hoopte ik op een goede afloop, maar ik voelde al aan welke kant het opging.
      Het is een goede afloop, voor jou. Je kunt je verhaal letterlijk afsluiten, omdat deze vrouw ook fysiek ver van je verwijderd is.
      In korte tijd heb je veel meegemaakt. Je hebt inzicht gekregen in hoe haar gedrag was en wat het met jou deed. Je hebt gezien en gevoeld dat het niet goed was en hebt je keuze gemaakt. Het is wel cru geëindigd, met het verblijf uren in de cel van een politiebureau. Dat maakte het plaatje nog duidelijker.
      Ik wens je een goede toekomst.
      Susan

      1. Dank je Susan,
        het gaat nu weer beter met mij, de realiteit is dat zij nooit van mij heeft gehouden, maar ik wel van haar.
        Toen ze terug was in Nigeria speelde ze nog op mijn gevoelens in; “als je van mij houdt dan kom ik terug” of “wat moet ik nu tegen ons kind zeggen ?”.
        Eigenlijk verlangde ik steeds terug naar het begin van de relatie, het was te mooi om waar te zijn, maar als iemand zegt dat je zo aardig bent, dan twijfel je eerst wel even maar na een tijdje ga je het geloven en voel je je heel erg gelukkig.
        Langzaam kom je er achter dat er iets aan de hand is, maar je weet niet wat. In Nigeria had ze niets, helemaal niets !!! Ik ben nog steeds kleren van haar naar de kerk aan het brengen, nu al 14 vuilniszakken vol. Ik dacht ik geef haar gelijk een kast vol met kleren zodat ze er altijd netjes bij loopt.
        Ze heeft niets mee kunnen nemen, nu leeft ze zonder geld, eten of een baan in Nigeria en ik begrijp waarom ze zo is, ze is narcistisch en ze zal altijd zo blijven en ze zal nooit van iemand kunnen houden.
        Of ik iets van het kind wil ? Als ik daar op in ga wordt het weer een strijd een strijd die de rest van mijn leven door zal gaan, voornamelijk over geld.
        Ik zal zeker van haar vernemen, in december/januari is ze uitgerekend, terugkeren naar Nederland kan niet, daar heb ik zelf voor gezorgd door aangifte tegen haar te doen, daarom was de IND ook vrij rap met haar uit het land te zetten.
        Zij zal er mee moeten leven, die tattoo had ze gezet om mij aan zich te binden, niet omdat zij van mij hield, het kind heeft ze laten komen om mij nog meer te binden, ze verwachtte nooit dat ik de relatie zou stoppen en dat ze terug zou moeten naar Afrika.
        Narcisten kennen geen grenzen, ze gaan heel erg ver, maar gelukkig is zij nu erg ver weg van mij…………………..
        het is triest, heel erg triest.

  20. Ik heb een vraag aan jullie, omdat ik het heel erg moeilijk vind om voor mezelf te bepalen of ik nu wel of niet met een narcist te maken heb gehad, of dat wat er gebeurd is ook aan mij heeft gelegen. Ik heb namelijk zelf het gevoel dat wanneer ik het anders zou hebben aangepakt de relatie wel tot bloei zou zijn gekomen.
    Een paar maanden geleden leerde ik een man kennen, en het was liefde op het eerste gezicht. De ontmoetingen die we hadden waren geweldig, superleuk, en voor het eerst sinds lange tijd leek ik me weer blij te gaan voelen met een man.
    Maar mijn zo blije gevoel veranderde na pakweg vier ontmoetingen. Hij maakte het uit omdat hij van mij nog niet bij mij thuis mocht komen: dit omdat ik kinderen thuis heb; ik wilde de relatie eerst bestendigd zien voor ik hen kennis met elkaar wilde laten maken.
    Toch besloten we na twee weken stilte het weer met elkaar te proberen…we misten elkaar te erg. Maar meer en meer begon hij eisen aan mij te stellen: mijn oudste zoon moest het huis uit, ik moest z.s.m. mijn werkrooster aan het zijne aan gaan passen, hij wilde toch echt heel gauw gewoon bij mij thuis kunnen komen, mijn haar mocht niet korter, de omgang met mijn vrienden moest minder, enz. enz.
    Ook wilde hij me het liefst altijd om zich heen, maar dat kon natuurlijk niet vanwege mijn gezin.
    Met mijn hand op mijn hart durf ik te beweren dat ik geen enkele eis of voorwaarde aan hem heb gesteld…we kenden elkaar nog maar zo kort, en ik was verliefd op hem…
    Hij werd in ras tempo steeds meer ontevreden, en in gelijke tred daarmee minder knuffelig en complimenteus. Toen hij opmerkte dat ik niet dikker moest worden ( “je bent de dikste van alle vriendinnen die ik gehad heb!”) terwijl ik rond de 50 kg weeg….kreeg ik toch serieuze twijfels.
    Zijn stemming sloeg helemaal om toen ik een hond voor de jongste had gekocht…het was het domste wat ik had kunnen doen in zijn ogen…want een hond zou onze relatie enorm beïnvloeden: ik moest hem beloven dat de jongste de volledige zorg voor de hond op zich zou nemen en dat mijn zoon haar mee zou nemen als hij het huis uit zou gaan. Zou hij dat niet doen, dan zou ik de hond weg moeten doen.
    Dat was een eis.
    Dit is slechts een bloemlezing, maar daarnaast hadden we het vaak ook geweldig samen. Vooral helemaal in het begin was hij een man om voor te smelten, zo lief, aantrekkelijk, aanhalig, complimenteus en grappig.
    Nadat hij me uit had gefoeterd in de auto ( ik zou te hard hebben gereden, maar ik reed heel voorzichtig, ver onder de aangegeven snelheid, en heel verantwoordelijk) heb ik hem verlaten.
    Toch voel ik veel verdriet over deze breuk, ook al zijn we hooguit twee (!!!) maanden met elkaar omgegaan. Ik mis mijn gevoel voor hem, de mooie dingen die ik met hem beleefd heb. Over de slechte heb ik geschreven, en ik blijf me maar afvragen of het wel eerlijk is geweest dat deze in mijn hoofd de overhand hebben gehad.
    Een aantal van jullie verschrikkelijke verhalen heb ik al gelezen….het is veel- en veel gruwelijker dan wat ik heb meegemaakt.
    Toch ben ik benieuwd wat jullie reactie is…
    Groetjes,
    Nina

    1. Beste Nina,
      Dank je voor je reactie. Of iemand een narcist is of enkel narcistische gedragingen heeft, kan ik zo niet beoordelen. Als ik je verhaal lees, wil jouw ex dat je bent zoals hij wilt. En jou vertelt over hoe je moet zijn en wat je mag doen. Hij bepaalt graag of je te hard rijdt. Onverkapt zegt hij dat je te dik bent, terwijl iedereen zou kunnen weten dat het niet zo is. Hij brengt het zo dat je gaat twijfelen. Als je vriend dit soort dingen zegt, mag je gaan twijfelen, aan hem! Of hij het wel echt goed met je voorheeft, of hij wel onvoorwaardelijk van je kan houden?
      Als je verliefd bent en je hebt zo een fijne verliefdheidsperiode gehad, dat verlang je er naar terug. Je hoopt dat het weer zo wordt. En de twijfel slaat weer toe: als ik nou zus of zo…dan had hij misschien…
      Of er nou sprake is van narcisme of niet, als je partner niet van je kan houden zoals je bent, kun je beter weggaan en zorgen dat je van jezelf gaat houden. Dus je uiteindelijke keuze is goed geweest.
      Susan

      1. Mooi stuk! Ik heb totaal geen medelijden met hun poppenkast gedrag die vaak totaal bewust in scène wordt gezet! Stelletje sadistische egoïsten zijn het! Als het ze uitkomt kunnen ze prima schakelen hoor. Doe geen moeite, je komt toch niet door hun harnas. Wij zijn ook niet zielig door alles wat ze ons aangedaan hebben en wat wij meegemaakt hebben in hun ogen. Dat zoetsappige gedoe…. !! laat ze zelf maar voelen, ongeacht het niet ons ding is, voor jezelf opkomen is je goed recht. Mijn ex vriend stond op het eind wat krakkemikkig maar wel echt emotioneel te huilen: ‘Je bent ook altijd zo sterk he.. ‘ ‘huh?’ (Ik heb van meerdere instanties en veel mensen heel veel hulp gehad maar dat weet hij niet) Wat een domme uitspraak zeg, ik heb er niet eens op gereageerd. Ik heb jaren in een gevangenis geleefd, op mijn tenen gelopen, mijn vrienden deugde allemaal niet, hij trapte mij uit bed in Frankrijk, hij liep telkens de deur uit, bleef nachten weg. Ging in de auto zitten met ineens opkomende hoofdpijn (misgunnende eikel) als ik een leuk dagje pretpark voor de kinderen bedacht. Alles wat hij bedacht was natuurlijk super. Van narcisme had ik nog nooit gehoord, ik zocht hulp voor zijn gedrag, dat werd uiteindelijk hulp voor mij, ik heb nog 4 jaar in een koophuis moeten zitten om uit een schuld te kunnen blijven. Wat heb ik mij vergist zeg! Ik kon het misschien weten.. in de 3de week dat ik hem kon kreeg ik al 10 dagen lang iedere dag! Een kaartje vanuit Portugal, ik dacht nog huh? Als ik nu ‘huh?’ denk, luister ik naar mijn eigen vraagteken.. ! Mijn ‘huh?’ is mijn intuïtie! En ga ik even kijken naar het gedrag, houding en ogen, in plaats van luisteren naar teksten van die persoon. Ik kan al aardig filteren inmiddels. Er zijn er echt veel mensen met dit soort gedrag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *