Reacties van lezers op het werkboek

Over het werkboek “herstellen van narcistische mishandeling” van Iris Koops kan ik kort zijn: dit boek kan levens redden! Annabel

Wat dit boek belooft is het absoluut nagekomen. Het grijpt mij wel degelijk aan en het frappante is, dat ondanks de ruim 25 jaar ervaring met een narciste en alles wat ik er over gelezen heb, er zaken in staan die voor mij eindelijk antwoord gaven op de paar belangrijke vragen die ik nog had. Een van de belangrijkste vragen waar ik mee liep was waarom mijn ex-partner juist mij wel kleineerde, maar anderen niet of niet direct.
Dit boek is een regelrechte aanrader. Voor zowel het slachtoffer, maar ook voor hulpverlenend Nederland. Ik heb direct vijf boeken besteld bij Iris, om uit te lenen en te delen aan bijvoorbeeld mijn huisarts en de psychotherapeut waar ik mee te maken heb.”
Fred P.

Het is mooi geschreven omdat het duidelijk is geschreven door iemand die het heeft meegemaakt en het precies kent. Niet door iemand die er alleen op gestudeerd heeft. Dit boek gaat mensen echt helpen. Annemarie

Ik heb nu de eerste drie hoofdstukken gelezen. Dit deel van het werkboek, dat gaat over narcistische mishandeling en de gevolgen ervan voor slachtoffers, heb ik op twee manieren gelezen. In eerste instantie als ervaringsdeskundige (ben slachtoffer van narcistische mishandeling zowel in mijn jeugd als in mijn huwelijk), ten tweede als psycholoog. Het roept bij mij als lezer veel op; de herkenning is groot en daarom worden er ook wel wat emoties getriggerd. Reken maar op veel ah- en oh-momenten en zakdoekenwerk.
Het stuk over de pathologie van de narcist is voor mij echt een eyeopener, er wordt mij als lezer op dat moment een nieuwe visie aangeboden op het onderwerp narcistische mishandeling, en dat is natuurlijk precies de bedoeling van dit boek… Lezen over de pathologie van de narcist heeft me in zekere zin ook moed gegeven om het niet meer voor het kwaad weg te lopen maar het recht in de ogen te gaan kijken. Als je weet hoe de pathologie in elkaar steekt kan je ook begrijpen wat het met jou doet en dat het slechts één grote trukendoos is die wordt open getrokken… Ook hier heb ik dus weer enige afstand gecreëerd en ben ik nu in staat om het kwaad te observeren en hoef ik er niet door overspoeld te worden. Ik heb het gevoel dat dat me wel veel gaat opleveren in de toekomst. Daarnaast is er het stuk dat gaat over de gevolgen voor het slachtoffer. Ook al kan de herkenning pijnlijk zijn, het kan ook zeer verhelderend werken, dat deed het voor mij. Je ziet ineens de link tussen hoe je je op dit moment nog dagelijks voelt en wat jou vroeger is aangedaan… Samenvattend kan ik dus zeggen dat de herkenbaarheid groot is en dat de informatie die Iris geeft mensen (slachtoffers) kracht kan geven. Ook wordt de lezer aangespoord om zelf het traject naar zelfhulp en -genezing op te gaan en geeft Iris hierbij concrete tips.
Ellen

Ik ben diep onder de indruk van wat Iris Koops hier heeft gepresteerd. Ik houd mij al tien jaar bezig met deze materie en in bredere zin eigenlijk nog veel langer. Ik heb heel veel gelezen (ook internationaal) en helaas meegemaakt over dit onderwerp. Ik meen mijzelf daarom het recht te kunnen permitteren iets over de kwaliteit van dit werk te zeggen. Wat zij hier neerzet, is in de hele breedte en met al zijn belichte facetten, zó compleet en van zo’n hoge kwaliteit! Ik vind dit boek in de eerste plaats voor elk slachtoffer maar ook voor elke psycholoog, psychiater, therapeut en wie zich verder ook hulpverlener durft te noemen op dit terrein een ‘must’. Ik heb als verpleegkundige 25 jaar in de psychiatrie gewerkt. Deze problematiek is in mijn ervaring praktisch onbelicht in dit circuit. Ik ben zelf slachtoffer geweest van ernstige narcistische mishandeling. Dus ik kan stellig onderschrijven wat Iris, ook hierover, in haar werkboek zegt. Ge

Dit werkboek geeft een prima overzicht van en inzicht in de ingewikkelde en veelomvattende materie. Ik ben blij dat Iris dit boek heeft geschreven. Eindelijk een overzicht op een manier die aanspreekt: helder, eerlijk, fel en duidelijk waar nodig, maar zonder de hysterie in veel andere Nederlandse bronnen, waar ik mij persoonlijk niet goed in kan vinden. In deze opzet is het ook prima geschikt als achtergrond voor professionals. En zeker ook voor mensen die vanuit een andere steunende rol, inzicht willen krijgen in de enorme impact op slachtoffers. Barbara

Het boek bevat veel herkenbare dingen voor slachtoffers van narcisten. Tegelijkertijd inspireert het tot het krijgen van nieuwe inzichten in hoe je je nare ervaringen kunt omzetten in iets positiefs, zodat je deze ellende te boven kunt komen. Kortom; herkenbaar, inspirerend en zeer leerzaam. Sylvia

Dit werkboek geeft uitgebreide informatie op veel niveaus. Wat een inzichten!!
De tips en opdrachten zijn heel concreet en bruikbaar en ik denk zeker (uit eigen ervaring) dat slachtoffers hier veel aan kunnen hebben. Door dit boek is het proces bij mij in een versnelling geraakt en is mijn inzicht en zelfvertrouwen gegroeid. Het is een hele klus, maar jezelf terugvinden is alles waard en ik laat mezelf niet meer los!
Amanda

31 gedachten aan “Reacties van lezers op het werkboek”

  1. Ik heb een vrouw leren kennen die met een narcist te maken heeft, ze gaat steeds weer voor zijn gladde praatjes terwijl hij haar kapot maakt. Hij heeft er zelfs voor bezorgt dat ze haar kind kwijt is geraakt, ze is nu bezig haar weer terug te krijgen maar hij speelt een grote rol in haar leven en ze denkt ondanks wat hij haar heeft aangedaan dat ze van hem houdt, ze wil hem inzicht geven in wat hij doet maar die strijd verliest ze keer op keer omdat hij alleen maar gefocust is op zichzelf hij kan ook niet tegen kritiek dan is het haar schuld. Ze is meerdere malen door hem in elkaar geslagen, de politie gelooft hem en niet haar geeft ze zelf aan. Ik heb gezegd dat ze het contact met hem moet verbreken en nooit meer moet aangaan, dat ze goede mensen om haar heen moet verzamelen maar ik zie merk en hoor dat ze het heel moeilijk vind. Ik heb ook gezegd dat ik het tegen haar zeg maar dat ze zelf ook de enigste is die er wat aan kan doen. Ik kan haar steunen maar zij moet de stap(pen) ondernemen.

    1. Beste anoniem Z,
      Inderdaad, alleen zij kan stappen ondernemen, maar het is heel mooi dat je haar steunt. Ze wil hem laten inzien wat hij doet, en dat betekent dat ze nog in het begin zit van haar proces, want dit is een doodlopende weg. Ze kan het hem nooit laten inzien, wat ze moet inzien is hoe destructief deze relatie is.
      Sterkte voor haar,
      Iris

  2. Ik ben aan het opklauteren en al een heel eind op weg. Een vraag die me erg bezig houd en waar ik maar geen duidelijk antwoord op kan vinden is hoe mijn kind te beschermen… Hij groeit op met een narcistische vader die hij regelmatig ziet. Ik probeer het contact met mijn ex tot een minimum te beperken, maar merk toch dat hij mijn zoon beïnvloed. Niets goed kunnen doen en de schuld krijgen van dingen waar je (nog) niet verantwoordelijk voor zou moeten zijn komen hard binnen, vooral als dat gedaan wordt door het voor jou belangrijkste rolmodel. Natuurlijk weet mijn ex dat onze zoon mijn zwakke plek is…

    1. Hoi Anka,
      Op deze vraag zal ik in het Vervolg van mijn werkboek uitgebreid ingaan, ook al blijft een kind dat opgroeit onder een narcistische ouder kwetsbaar. M.a.w; de situatie is nooit volledig “op te lossen”. Het belangrijkste is dat de gezonde ouder een veilig anker voor het kind blijft, diens beleving steunt en serieus neemt, en het normale leven spiegelt. Kinderen hebben voorspelbaarheid nodig.
      Sterkte,
      Iris

      1. Dag Iris,
        Is het vervolg intussen uitgebracht?
        Ik heb twee kinderen met een verborgen/introverte narcist.

        Groet

  3. Beste Iris,
    Dank je wel voor het schrijven van jouw boek. Na opgevoed te zijn door een narcistische moeder en een relatie van 3 jaar met een narcistische partner kwam ik er via het web eindelijk achter dat het narcisme was waar ik mee te maken had. Ik werd letterlijk ziek van de psychische druk die constant op me gelegd werd. Het constante slechte onderbuikgevoel en het constante verwijt dat ik gek was en alles aan mij lag, kon ik eindelijk rijmen en ik gaf mezelf niet meer de schuld. Ik was dus niet gek en het lag niet aan mij. Wat een enorme bevrijding!! Langzaamaan vielen alle puzzelstukjes op hun plek alleen die laatste niet; ik had nog steeds empathie voor mijn ex. En hoewel ik wist dat dit onterecht was na alles wat zij mij had aangedaan, kon ik er niets veranderen. Ergens had ik nog het gevoel dat ik haar moest helpen en vond ik haar ontzettend zielig. Nu snap ik dat zij wel degelijk weet dat er iets grondig mis met haar is maar niet haar verantwoordelijkheid pakt om daar iets aan te doen. Alles ligt namelijk aan de ander.. Ik heb wel medelijden met de vele slachtoffers die zij nog zal maken maar daar kan ik niks aan doen.
    Dankzij jouw boek kon ik de laatste puzzelstukjes in deze manupulaties plaatsen en hopelijk een heel lang hoofdstuk van mijn leven eindelijk afsluiten en gaan genieten van alles. Het maakt me eindelijk niks meer uit wat mijn ex over me zegt of denkt, ik weet dat ik een goed mens ben en ik snap eindelijk waarom ik deed hoe ik deed: pure overlevingskracht! Wat voel ik me ongelofelijk sterk nu en wat wil ik graag mijn grenzen ontdekken en verleggen..!! Echt zo ontzettend bedankt voor jouw visie in jouw boek, het is life-changing voor mij!
    Voor iedereen die nog met vragen, twijfels of (onterechte) empathie zit…; lees dit boek want het geeft je zoveel meer informatie dan het hele internet!
    Ik wens iedereen veel kracht en succes met zijn/haar herstel en verwerking.

    1. Bedankt voor je verhaal, haast een kopie van die van mij. Als er iets fout ging lag dat altijd aan mij, overal de schuld van krijgen. Ik doe nooit iets goed, kleineren, wat jij ook aangeeft.

      Zit nog steeds in de relatie, ga nergens meer op in ik krijgt toch geen gelijk, kost je alleen maar heel veel energie. Sta nu boven deze tirannie, want zo noem ik het. Doorzie hun werkwijze, spellen hoe je het ook wilt noemen. Niet alleen in de relatie maar ook in de samenleving, ze hebben geen vat meer op mij. Ze vinden mij nu ook niet meer interessant, gesprekken worden korter, maar dat maakt mij niks. Er zijn altijd wel mensen die wel wat te zeggen hebben. Ik heb mijn eigen ik terug, en die geef ik ook nooit weer weg.

  4. toch is het ingewikkeld, hoe weet ik zeker of het zo is.. Ik las de symptomen voor dan zegt hij dit herken ik meteen… ik weer onzeker natuurlijk over wie ik ben en wat ik doe. En dat is de bedoeling maar de angst dat ik degene ben die het niet zuiver doet word groot.. Wat is waar? of zit ik er al zo diep in dat ik het echt niet meer helder kan zien.

    1. Hoi Ka,
      Wat waar is, is jouw gevoel. Maar zoals je op deze site hebt gelezen ben je waarschijnlijk van dit gevoel afgehaald. Ik heb bewust veel specifieke informatie gegeven over wat narcisten en psychopaten doen. Als dit jou wordt aan gedaan, dan ben jij het slachtoffer. En dan raad ik je van harte aan om mijn boek te bestellen en zo uit die put te komen, vooral om je gevoel weer terug te krijgen. Je kunt weer grip krijgen op jezelf en het leven, je staat er niet alleen voor.
      Sterkte,
      Iris

  5. Beste Iris,
    Hartelijk dank voor je zo nuttige en inspirerende boek. Al jaren worstel ik met een destructieve relatie waar ik maar geen afstand kan/kon van nemen. Eerst dacht ik in de richting van borderline, dan las ik diverse boeken over hechtingsstijlen en destructieve relaties. Die gaven mij nuttige inzichten, maar steeds weer knaagde er iets, klopte er iets niet (al zijn er veel overlappingen). Jouw boek is dan ook een ware openbaring voor mij, zo herkenbaar. Ik zit momenteel nog niet in de helft van jouw boek, maar het heeft mij nu al zoveel kracht om uit dit destructieve web te blijven. De valkuil van je steeds weer te moeten verdedigen omdat je verantwoordelijk gesteld wordt voor zijn extreme beleving, het zwart-wit denken, het niet kunnen metaliseren, hoe hij jouw empathisch vermogen gebruikt, misbruikt… zijn stuk voor stuk ware eye-openers voor mij. Ik probeer elke dag een stukje te lezen, de dingen in me op te nemen, het gaat goed zo… Hartelijk dank Iris en veel succes en liefde ook voor jou gewenst. L.

    1. Hoi Laura,
      Bedankt voor je hartverwarmende mail. Ik ben blij dat je zoveel aan mijn boek hebt, daar heb ik het voor geschreven. En geloof me, dat was geen makkelijke klus 😉 . Ook succes met de rest van het boek en jouw proces natuurlijk!
      liefs, Iris

  6. Iris, heel hartelijk bedankt voor je boek. Ben pas in het begin maar er is al zo veel herkenning. Heb veel jaren contact gehad met iemand waarvan ik nu denk dat hij ook een narcist is. Vond hem altijd zielig na het horen van zijn verhalen en volgens hem was ik de enige die hem begreep. Maar hij was zo koud. Mijn leven interesseerde hem ook nooit. Hij heeft drie kinderen waar hij heel veel voor schijnt te doen. Dit vind ik alleen niet kloppen bij zijn verdere karakter. Nu ik jouw boek lees ben ik in staat om te stoppen met de ” vriendschap ” Zal voor mij nooit goed voelen.

  7. Heel hartelijk dank iedereen voor jullie openheid. Mijn naam is Elly en ben 59 jaar. Op dit moment zit ik in een zware therapie en kom erachter dat ik ben opgegroeid met een narcistische moeder die tot op heden nog steeds bezig is met mij te ”elimineren”‘ Zij is 83 jaar en een mens van de dag. Zijn er ook mensen die actie hebben ondernomen om haar gedrag te stoppen???? (te ontmaskeren).
    Elly

    1. Zo herkenbaar dit Elly! Hoewel jouw reactie al een paar jaar oud is. Hoe gaat het nu met je? Ik (65)zit in eenzelfde situatie, met een moeder van 91

      1. Ik lees hier zoveel herkenbare verhalen. Ik ben 53 en ben opgegroeid door een narcistische vader (nu 79) en moeder (nu 75). Sinds kort is de situatie zo onhoudbaar dat er geen contact meer mogelijk is. Ze blijven nog steeds bepalen hoe ik met hun moet omgaan enz. Ook hebben zij niemand meer die nog bij hun komen. Nu kies ik ervoor om afstand te nemen, maar heb nog een lange weg te gaan.

    2. Waow wat een feest van herkenning! Mijn moeder is ook een mens van de dag. Leeft alleen voor haar volkstuin. Alle ideeën die ik heb haalt ze onderuit. Het is nooit “wat een goed idee laten we dat doen”. Ze heeft altijd commentaar waarmee ze structureel mijn zelfbeeld mijn hele leven naar beneden heeft gehaald. Ik hoef niet uit te leggen dat ik haar natuurlijk uit mijn leven “getrapt” heb. Oprotten met dat gemanipuleer! Maar ik leef nog iedere dag met de gevolgen. Narcisten herkennen de zwakte in mij als roofdieren een gewond hert ruiken. Maar gelukkig herken ik het nu en zeg ik gewoon “dat wil ik niet” nadat ik ze natuurlijk wel eerst bij de vertrouwenspersoon van de vereniging heb gemeld als iemand die mij ongewenst aanraakt met een bepaalde sport onder het mom van “ik wil je wat leren”. Die persoon probeert het nog af en toe maar dan zeg ik “dat wil ik niet” en dan is het klaar, maar die persoon probeert nu wel anderen tegen mij op te zetten met succes. Een op zijn p. getrapte narcist zeg maar. Het blijft een gevecht. Ik heb het boek besteld en ga aan de slag om de angst en gewondheid van mijzelf aan te pakken. Uitkijken natuurlijk voor narcistische hulpverleners die hetzelfde proberen.

  8. HET STILLE GEHEIM
    Narcist, racist, facist.
    Inktzwarte duisternis.
    Pijn, leedvermaak, angst.
    Narcist, terrorist, idealist,
    nietsontziende vampier.
    Onbegrip, onmacht, onwerkelijk,
    intens verdrietig, verward en uitgeput.
    Vertwijfeling, ontzetting en vrees,
    waar leidt dit alles toe…
    Zelfmoord, toekomstloos, geen vreugd,
    leeggezogen, emotieloos weggegooid.
    Uitzichtloos, waar naartoe, levensmoe.
    Compleet uitgedoofd….

    1. Ja Gert, ik zit hier met tranen. Al die woorden die jij gebruikt slaan in als een bom. Zouden m’n eigen woorden kunnen zijn. Pas 5 weken ontsnapt ben ik nu. Maar wat een pijn zeg. Ik ben het boek van Iris nu voor de derde keer aan het lezen. s’nachts ligt het naast me op bed omdat het me een veilig gevoel geeft. Ik haal er heel veel uit. Maar ben mezelf zo verschrikkelijk kwijt. Die sterke vrolijke vrouw die ik was lijkt zo ver weg. Alsof ze iemand anders is en niet ik. Ik heb ook wel wat betere momenten, dan lijkt het wel te gaan. Maar vaak voel ik de paniek. Hoe moet het nu verder…..ik geloof heilig dat ik hier bovenop ga komen maar ben nog zo druk met alle kwartjes die nu aan het vallen zijn. Puzzelstukjes die op hun plek vallen, scherven bij elkaar vegen, Van intens verdrietig naar razend zijn. En dan lees ik jouw stukje hierboven en die woorden zijn keihard maar o zo waar. Ja, die woorden omvatten alles Gert. O, wat pijnlijk en vernietigend was de periode die ik achter me heb. Ook voor jou. Ik wens jou en een ieder die deze pijn draagt heel veel sterkte en kracht om je zelf weer terug te vinden.
      Gerdien

      1. Ga dingen doen die je bij jezelf brengen. Saunaatje pakken of die cd luisteren die je vroeger altijd zo tof vond.
        Of lekker met een wijntje op de bank (als je drinkt, ik wil je geen verslaving aanpraten). Of in de zon zitten (die hebben we tegenwoordig veel ;).
        Ik drink graag een biertje, dan valt alle shit van me af. Of praten met iemand die je vertrouwt (echt vertrouwd niet half, dan ondermijn je jezelf weer). Liever een klein leven dan een leven onderdanig aan narcisten. Blijf bij jezelf, ga een stuk fietsen dan kun je nadenken, de zon op je bol voelen. Helderheid in je hoofd is super belangrijk. Dan herken je een aanval van een narcist sneller en kun je sneller je grens trekken.

  9. Lieve Iris,
    Deze klap kan ik wel aan dankzij jou, omdat ik met waanzinnige humor ( in doodsangst) mijn ontsnapping met hulp van mijn vriendin regelde. Hilarisch. Op weg naar Groningen met de kids (uit bescherming voor haar mijn vriendin wist ze echt niet waar ik naar toe ging met de kindjes. 4 en 2 jaar) En via de huistelefoon thuis (voorbereiding )stuurde ik hem naar een andere regio. Hij trapte erin. Rechter paar weken rustinlassing zonder adres en daarna bleek ik in Groningen te zitten met de kindjes. Na vanuit de verificatie telefoonnummers bleek hij heel Zuid-Nederland te hebben afgecrosst om agressief verhaal te halen en wij waren daar niet en de rechter potdicht. Hij kwam nooit naar Groningen (Toevluchtsoord). Zo ontsnap je. Mijn manier hilarisch. Tuurlijk repressailles gehad (topingenieur) dus financiele chantage en leven in armoede met de kinderen mij officieel toegewezen. (vraag me niet wat dat heeft gekost) En toen begon het pas. Want na de scheiding wordt het erger. Dan gaat helemaal de doos van Pandora open. Uitputting.
    Ik ben een vrouw uit de wereldwijde topberoepsgroepen met een prachtig huis mooie kindertjes. Zelf 4 talig met hbo.
    Maar binnen huilden de muren.
    En ik ben uit de generatie babyboomers jaren 50 vorige eeuw mijn kindjes inmiddels volwassen met zelf kindertjes. En wie ben ik? Gewoon een moeder/oma die graag kokkerelt met de zoete inval, iedereen mag mee-eten, huisdieren mogen ook mee.
    Hier huilen de muren niet. Integendeel.
    Ik behoorde samen met mijn kindertjes tot de vergeten moeders met kindjes op de vlucht door Nederland. Met de rechtspraak erbij voorkwam ik dat hij de kinderen zou doden met de hand aan zichzelf om MIJ te treffen. Het ultieme narcisme.
    Ik krijg nog 8 ton van hem. Voor de kids dus. Geen kinderalimentatie na een beschikking rechter toewijzing kinderalimentatie weer met een advocaat teruggevorderd. IBG. Omdat pappie zo vermogend is krijgen jullie geen stufi. Nou, orde in de chaos. Terugvordering. Stufie terugbetaald via de achterstallige kinderalimentatie voor hun onderhoud via mij. . Hoe ik dat rooide met een bijstandsuitkering? NIET. En toch deed ik het.
    Wat ik graag wil bijdragen aan jou lieve Iris is dat ik er ook ben. MET jou. En met diepe affiniteit vanuit de grond van mijn hart. Ik heb zoveel meegemaakt en gehanteerd dat ik me echt niet herken in een diagnose dat ik ‘dominant en manipulatief’ zou zijn. Geuit door een psychologe die nog nooit een Blijf huis van binnen 24/7 heeft meegemaakt noch FIOM 24/7. Ik ben een survivor. Die nu even voor pampus ligt. All safe. VEILIG.
    En mijn hart is bij al die lieve geteisterde mensen die door jou en jouw bloed zweet en tranen zichzelf herkennen. En ik ook !!!!
    Dank je wel lieve Iris.
    Jij geeft de mensen hun leven terug. Ook het mijne. In mijn geval nog even wat obstakels wegwerken. Hahahaha.Ik? Dominant en manipulatief? Hahahaha. Ik heb de jungle gehad en ik kwam er als sterkste uit. Bescherming moeders en kindjes.
    Heel veel dank voor je werkboek. Gaf mij inzicht.
    You have a friend. For life.
    Warme lieve knuffels,
    Thea

  10. Iris,
    Enorm bedankt, voor het bijzondere werkboek dat je hebt geschreven.
    En… ik dank mijzelf voor het bestellen ervan.
    Het helpt mij geweldig om de pathologie uitgebreid, met verdieping en vanuit verschillende perspectieven beschreven te krijgen, zodat ik mijn daders als zodanig heb kunnen herkennen en mijzelf ‘los van hen’ heb durven zien.
    De erkenning is nog niet helemaal ten volle tot mij doorgedrongen. Dat komt, dat lees ik, dat voel ik en dat begrijp ik, en daarom mag ik ‘geduld met mijzelf’ hebben van mezelf.
    Ik ben er nog niet en toch ben ik er al méér dan ik was.
    Vanuit mijn helende hart en ziel dank ik je Iris, omdat jij ‘voor jou’ gekozen hebt!
    💝
    Corine.

  11. Geweldig, Iris, de dreun van het lezen van het werkboek dit voorjaar, vergeet ik niet, samen met zo ongeveer de helft van de werkboekannekdotes, die ik herken in mn eigen leven. Intussen heb ik ook andere meerdere stapjes ondernomen, ook innerlijk, en ben gaan herstellen. Daarbij ben ik niets uit de weg gegaan, en zoek o.a. ook exposure op, oude lokaties waar herinneringen zijn. Sinds kort, ben ik vrij, één geworden, innerlijk heb ik lief, en innerlijk is mn grootste en liefste kracht geworden. Zelfs bij de pathologisch zieke gewetensloze narcistmoeder ben ik sterk. En als toch een trigger komt, weet ik nu hoe daarmee om te gaan en het op te lossen. Ik ben vrij.

  12. Mijn narcistische moeder leeft niet meer. Ik ben 50+ en dacht dat ik haar destructieve invloed achter me had liggen. Ik dacht dat ik er klaar mee was. Maar dat is niet zo. Vanwege problemen op het werk kwam ik bij de bedrijfsmaatschappelijk werker terecht. Tijdens het intakegesprek kwam mijn jeugd ter sprake. Hij gaf me de titel van Iris’ boek en deze website. Ik heb het boek besteld, maar ik kan slechts enkele pagina’s per dag lezen. Het is zo confronterend. Het verheldert zoveel wat ik niet begreep. Het maakt zoveel emoties los, waarvan ik dacht dat ik ze niet meer had. Dus wel.
    Het kind in mij huilt nog steeds. Nog steeds voel ik de woede en machteloosheid. Maar na jaren alles te hebben verdrongen en/of ontkend, heb ik nu de eerste stap gezet naar professionele hulp. Beter laat dan nooit, want anders blijft het me achtervolgen.
    Dank je wel, Iris Koops, dat je de moeite hebt genomen om je ervaringen en kennis op te schrijven om andere slachtoffers te informeren en te helpen.

  13. Ik twijfel. Zit nu 2,5 jaar in een relatie. Hij kwam heel charmant binnen. Droeg me op handen. Ik was het beste wat hem overkomen was.
    Merkte kleine dingen tussendoor. Als ik de naam van mijn ex in een gesprek noemde kon hij me zo afbranden, ook bij zijn vrienden is dit gebeurt. Hij wilde dat niet horen. Als we ruzie kregen ging hij best hard tekeer kwa woorden, merk dat ik daar niet meer tegen kan. Vaak rende ik ook weg. Dan gaf hij mj de schuld weer dat ik uit verbinding stapte. Hij vroeg me vaak waarom ik zo reageer en waarom ik zulk gedrag vertoon en eist dan een antwoord. Toen ik een keer bij hem kwam, hadden we van te voren al wat ruzie gehad. Er bleven vrienden slapen die er op dat moment nog niet waren. Hij kreeg een waas voor zijn ogen en gooide alles van mij op straat. Toen vond hij nodig om de buurman er bij te halen. Toen de buurman er was was ik helemaal overstuur. Op dat moment begon hij heel rustig te praten en ook weer naar mijn gedrag te vragen.
    Toen de buurman weg was begon hij weer harder en lelijker te praten.
    Uiteindelijk stond ik op straat en apte hij mij na 3 dagen met een slap excuus.
    En uiteraard was dit allemaal aan mijzelf te danken.
    En zo zijn er meerdere dingen gebeurd. Hij is voor zijn vrienden en familie de perfecte man. Ik merk dat mijn zelfbeeld een opdonder heeft gekregen en dat ik twijfel of het allemaal aan mij ligt zoals hij beweerd.
    Ook hadden we het hartstikke leuk samen. Ik had echt het gevoel dat hij bij mij hoorde. Hij moest en zou mij hebben als vriendin. Nu heeft hij afgelopen week op de app gezegd dat hij de relatie niet meer zit zitten. Ik snap er niks van. Geeft mijn foto’s ondertussen wel likes. Wil nog afspreken om hierover te praten. Ik wil geen gesprek als ik dan opnieuw gedumpt ga worden. Of het is een tactiek van hem. Ik weet het even niet meer en ben er ook veel mee bezig.

    1. Ben je al weg uit deze relatie? Klinkt als foute boel. Vertrouw op je gevoel. Je hoort denk ik niet zo verward te zijn over of de relatie nu juist is, of dat het aan jou ligt; typische gedachte voor iemand die slachtoffer is van dergelijk misbruik… het twijfelen aan je eigen beleving! Hoe gaat het nu?

    2. De mensen om mijn moeder heen zeggen allemaal dat het een schat van een mens is en dat ik haar goed moet behandelen, maar dat is ze dus niet. Alleen naar mij is ze een complete narcist die nooit ergens moeite voor doet en alle verantwoordelijkheid van zich afschuift. Ze heeft nooit een boek gelezen dat ik aangeraden heb, zoals “leven in je leven” van Klosko en Young. (Schematherapie). Het is onbegonnen werk. Een narcist kun je niet veranderen die moet je achter je laten, helaas.

  14. Hier wil ik graag mijn lof aan toevoegen. Ik heb beide boeken bijna uit en begin daarna opnieuw. Dikke pluim!
    Hoe heb je dat voor elkaar gekregen om voor zoveel mensen een stem te zijn, Iris? Dat heb ik me vaak afgevraagd. Ik heb me verwonderd dat je vaak dingen schrijft die kloppen met de Bijbel. Over [mijn] eenzaamheid heb je fijne ondersteunende dingen geschreven zoals: dan moet je het contact met jezelf versterken. Dat klopt! Zo zie ik mijn eenzaamheid nu ook en het sterkt me met name in mijn geloof. In mijn beleving houdt God me dicht aan zijn hart en wil mij volledig MIJ maken.
    Zonet gelezen over ouderverstoting en kon dat toepassen als dochterverstoting. Die dochter ben ik, dochter van een narcistische, psychopathische moeder. Zus en broers zijn gehersenspoeld en dik [in de 60] volwassen. Ja, dan is het hun verantwoording, maar ik begrijp als de beste dat ze er niet uit ontwaken. Zij zijn slachtoffers en weten dat niet. Voor hen zal wakker worden heftig zijn.
    Mij betreft heb ik al tien jaar geen contact meer met mijn narcistische psychopathische moeder en dat werpt zijn vruchten na een rechtszaak in mei waar ik haar na al die jaren terug zag.
    Het aller allermooiste kwam daarna. Want:
    Onlangs een dikke week geleden kwam ik mijn zus tegen, per toeval. Zus die zich nergens mee wil bemoeien is wel in de rechtbank opgeroepen en ook aanwezig geweest. Zus, met wie ik altijd ruzie krijg, zus, die nooit wil praten, begon zelf het gesprek op inhoud te voeren. Ze vond het goed van mij dat ik die rechtszaak ben begonnen en vertelde me dat zij het toneelspel van moeder in de rechtbank heeft doorzien, net als ik. Ze zei: “En de rechter trapte erin, hij was partijdig.”
    Wat de rechter had afgewezen als ‘te emotioneel’, vond zus niet te emotioneel: het was de waarheid. Zus was oprecht verbouwereerd dat ik afgekapt werd door de rechter in mijn relaas. Hier heb je het: psychisch geweld moet worden meegeteld in de rechtbank. Helaas telde het niet.
    Dat de rechter dit deed heeft mij bang gemaakt dat hij kolen op het vuur van de ruzie tussen mij en de rest heeft gegooid. Niet dus!!! Tussendoor de vingers van God pakte het heel anders uit!
    We hebben gepraat over onze jeugd en wat moeder ons allemaal wijs heeft gemaakt, heeft gelogen. Zus zag eruit als een levend vraagteken. Oprecht. Kwetsbaar. Mijn advocaat had ook een paar financiële vaagheden [moeder verteld haar ook niet alles en zij heeft wel contact] voor haar opgelost. Kortom: goede advocaat.
    Ik zei: “Dat was mijn tweede, de eerste was niet goed.”
    Nog een vraagteken. Twee advocaten??
    “Deze vond dat moeder met de billen bloot moest”, grapte ik naar waarheid.
    Zij lachte en zei later [nadat ze verteld had hoe moeder op de rand van de dood heeft gezeten en door een pacemaker werd gered] in het Twens: “Ja, met doodgo wil t zo nog nieg zo good lukk’n.” Ja, met doorgaan wil het zo nog niet zo goed lukken.
    Ik grijnsde: “Denk jij er ook zo over?”

    Lang verhaal kort: we hebben onze telefoonnummers gedeeld. Ik vertrouw mijn zus. Zus staat inmiddels achter mij – einde hersenspoeling? – en was oprecht verwonderd omdat zij zoveel niet wist. En ik ben nu veel sterker omdat ik me diep en diep bevestigd voel door de website en de boeken van Iris. Ik kan mezelf bevestigen en vooral rustig overkomen, meer nog, écht overkomen [ik was ontroerd en heb dat laten blijken] in dit zo onverwachte gezusterlijk gesprek. Mijn heftige emoties heb ik veel meer onder controle, zeker in de rechtbank! Dat maakt het praten met mij voor haar gemakkelijker. Mijn zoon zegt vaak: “Als jij je mond nou even houdt!”
    Dat heb ik gedaan.
    Dit mooie nieuws moet ik ff kwijt.

    Dank Iris voor mijn psychische stem en ruggengraat! De punt op de I na al mijn eigen eenzaam geploeter. Ik heb 0 kritiek, echt nul. Ik heb een hekel aan etiketten, maar Iris laat erachter kijken zodat ik me er niet aan stoor en hierdoor inzichten krijg in hoe trauma in elkaar zit. Dank Iris. Het enige waar ik het niet mee eens ben is dat je altijd een persoonlijke hulpverlener nodig hebt. Het is wel beter dat je die hebt, maar ik heb het alleen moeten doen. Mijn geloof in God leid me terwijl ik me volprop met de woorden van God uit de Bijbel. Hij geeft me slaap, vaker wel dan niet, Hij neemt de stress weg en geeft inzichten, vaker wel dan niet. “Maar lieve God, ik had toch wel graag een hulpverlener gehad, want Iris heeft wel gelijk, het is wel beter. Toch, zoals U het hebt gedaan is het goed.”

  15. Eerst een moeder die niet wist wat knuffelen was, maar mij wel(als enige dochter met meerdere zonen) de karweitjes liet doen en bleef klagen en zeuren dat het nooit goed was. en daarna 46 jaar met partner. Hij ging omscholen, ik betaalde de studie. Hij haalde het diploma, ik typte de tekst van de scripties, Hij weigerde banen , ging het huis verbouwen(met mijn inkomen).Werd al snel surfen en zeilen. Altijd gekonkel, altijd verwijten, nooit gezellig. Ik mocht niet meer met vrienden en familie contact hebben, waren allemaal ‘kapitalisten’….Ik werd een gebruiksvoorwerp. Strontbenauwd door de spanning.

    Hij kwam terecht in GGnet dat werd mijn bevrijdingskans. Ik heb nu al tijden therapie: die benauwdheid moest toch een oorzaak hebben. Ik dacht niet aan deze relaties. Het was toch mijn lichaam dat hijgde. Nu leer ik over jouw boeken. Ga ze direct bestellen. Dan kan ik weer aankomen, weeg nu veel te weinig. Ik ben het waard om te groeien en te genieten. Dank je wel!!!!!!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *