Dit is een gastcolumn van Eline
Graag wil ik mijn verhaal vertellen. Het gaat over een onderwerp dat ik nog weinig teruglees in vlogs en blogs van/over slachtoffers van narcisme.
Ik ben opgegroeid in een gemiddelde woonwijk in de jaren ’70. Moeder thuis met een kopje thee, vader fulltime aan het werk. Geen geldzorgen, geen verslavingen. Ik werd goed verzorgd en had een heel gewone gemiddelde jeugd. Althans dat dacht de buitenwereld en ikzelf min of meer ook. Ik had vanaf mijn 13e veel ruzies met mijn vader, maar wist ik veel. Je weet niet beter, hebt geen ander referentiekader dan het gezin van oorsprong. Ik was de vechter, het zwarte schaap.