Uit de mist

Dit is een gastcolumn van Merel

Vervolg op mijn blog: Hoop

We zijn nu een aantal maanden verder, nadat ik het contact met mijn ouders en zusje definitief gebroken heb. Jammer genoeg moest ik het contact met mijn oma ook laten verwateren, aangezien het niet ging werken. Ik kan wel concluderen dat ik nagenoeg al mijn familie verloren heb, door mijn narcistische moeder.

Ook heb ik in moeten zien dat mijn zusje niet alleen het gouden kind is, maar steeds maar narcistische trekken vertoont. Door haar heb ik uiteindelijk de knoop doorgehakt. Dit kan zo niet langer. Als ik niet verder ten onder wil gaan, dan moet ik het contact verbreken. De invloed op mijn gezondheid is te groot. Lees verder “Uit de mist”

Liefde voor jezelf

Dit is een gastcolumn van Myanou

Kracht, heel veel kracht en vooral liefde voor jezelf dat heb je nodig om ze te doorzien en te weerstaan, de narcisten in je leven. Heel veel herkenbare verhalen op deze site, van mensen die de moed en de kracht vonden om er van los te komen. Zelf ben ik een gepassioneerde, empathische vrouw die het leven altijd al mooi heeft gevonden. Een globetrotter ook, de hele wereld meer dan één keer gezien, en bij thuiskomst werd er met geen woord over gesproken. Ik weet alles van loyaliteit, je hoofd buigen, nog meer je best doen. Lees verder “Liefde voor jezelf”

Net voor de grens is het tij gekeerd

Dit is een gastcolumn van Gijs

Ongeveer een half jaar geleden heb ik Iris haar boek besteld op advies van mijn psycholoog, nadat ik had aangegeven dat ik sterk het vermoeden kreeg dat ik ruim 20 jaar lang met een narciste samen heb geleefd (waar ik op dat moment ook nog mee in één huis woonde). Voor dit advies zal ik mijn psycholoog eeuwig dankbaar zijn. Alle kwartjes vielen eindelijk op hun plek. Nu begreep ik ineens alles, waar ik daarvoor helemaal niets van begreep! Inmiddels zijn we in een vechtscheidingsprocedure verwikkeld waar ze doelbewust naar toe lijkt te hebben gewerkt en waarbij ze de kinderen op alle fronten inzet voor haar eigen financiële gewin en ze ook bij mij vandaan weet te trekken, wat mij veel verdriet doet. Lees verder “Net voor de grens is het tij gekeerd”

De tweekoppige Draak

Dit is een gastcolumn van Maud

Als je mij vraagt hoe ik mijn ouders zou beschrijven dan komt het beeld van de tweekoppige Draak naar voren. Twee mensen die zo met elkaar vervlochten zijn dat ze bijna één zijn geworden. Ze hebben wel ieder hun eigen gezicht behouden en die gezichten kunnen alle grimassen aannemen die ze willen en vooral veel doen alsof en heel veel vuur spuwen zodra er iets niet naar de zin is.

Mijn oma kon de tweekoppige Draak aan, ze hield hem in toom en stuurde hem geregeld naar zijn hol. Mijn oma zorgde voor mij en nam me ook vaak mee naar haar eigen huis. Lees verder “De tweekoppige Draak”

Hoop

Dit is een gastcolumn van Merel

Ook ik ben opgegroeid met een narcistische ouder. Een narcistische moeder om precies te zijn.

In mijn pubertijd kwam ik er zelf al achter dat mijn moeder narcistisch is. Bij toeval ben ik de term op internet tegengekomen. Mijn vader, zusje en oma geloven mij niet. Ze vinden het onzin. Nog steeds hebben ze niks door. Ergens denk ik, dat in ieder geval mijn vader, ook ontzettend bang is. Lees verder “Hoop”

Marionet

Dit is een gastcolumn van Jeannette.

Vanaf mijn eerste herinnering was ik een marionet waarvan anderen de touwtjes strak in handen hadden. Buiten de pas lopen werd ongenadig afgestraft. Na ruim veertig lange jaren de voorstelling van anderen te hebben gedanst knapten, door de loodzware rollen, uitputtende scenes en onmogelijke poses uiteindelijk alle touwtjes. Waardoor ik met een harde doffe dreun in de diepe, duistere, uitzichtloze afgrond belandde. Lees verder “Marionet”

Het ontkennen van mijn grenzen

Dit is een gastcolumn van Mirjam

Ook op lange termijn merk ik nog dagelijks de gevolgen van twintig jaar lang leven in een huwelijk vol spanning gefundeerd op zijn waarheid. Twee jaar geleden heb ik mijn huwelijk beëindigd en leef ik met mijn drie kinderen in vrijheid. Het is geweldig om elke dag weer te voelen en te ervaren dat ik vrij ben, mezelf mag zijn en mijn eigen gezonde beslissingen mag nemen. Het leven is van ons en niet langer alleen van hem. Want met hem leven is een leven zonder echte liefde en respect. Zonder hem leven geeft rust en ontspanning.
En toch… Lees verder “Het ontkennen van mijn grenzen”

Het beste komt nog

Dit is een gastcolumn van Pien

Ik kom als oudste uit een gezin van zes meisjes en twee jongens. Mijn ouders ‘moesten’ trouwen en waren ‘tot elkaar veroordeeld.’ Geen liefde, geen respect en veel wantrouwen en onbegrip. Vader een stinkend verwende zoon, onaangepast, oversekst. Antisociaal zou ik nu zeggen. Hij begon zijn seksuele behoeftes ook met zijn kinderen te delen toen ik zo een jaar of vijf (?) was.

Moeder was een zeer onvoorspelbare vrouw, die mij al jong de schuld van haar ellende noemde. Als kind heb je geen idee wat ze bedoelt en ik deed mijn uiterste best om het leven voor haar aangenaam te maken. Lees verder “Het beste komt nog”

Emotioneel geweld in huis is ook huiselijk geweld

Dit is een gastcolumn van Reigerschap

Toen ik Hyper (van Super en Hyper, die uit de verhalen van Tom Poes) ontmoette, leek het me een fantastische vent: enthousiast, gevoelig, ondernemend, energiek. Werkzaam in een sector die raakte aan de mijne en met een jong bedrijf dat het binnenkort helemaal ging maken. Binnenkort, hij had nu nog geen inkomen.

Tsja, iedereen voelt hem nu aankomen, maar ik niet, althans, toen niet. Lees verder “Emotioneel geweld in huis is ook huiselijk geweld”