Herstellen van emotionele en psychische mishandeling
Dit is een gastcolumn van Karen
Zestien jaren zijn er verstreken en sommige wonden lijken nooit volledig te genezen. Dat hij destijds de keuze maakte weg te gaan was een opluchting, de angst voor zijn dreigementen ‘ik maak je dood als je weggaat’ verlamde me. Ik wist dat de relatie niet klopte, ik wist dat ik voor mijzelf moest kiezen maar mijn vleugels waren gebroken in de jaren dat we samen leefden en ik wist niet meer hoe te vliegen.
Dit is een gedicht van Tiny
Vandaag werd ik wakker met zoveel pijn in mijn lijf.
Zoveel zeer.
Zoveel woede.
Steeds al die vreselijke woorden te horen in je hoofd.
Dit is een gastcolumn van Maud
Als je mij vraagt hoe ik mijn ouders zou beschrijven dan komt het beeld van de tweekoppige Draak naar voren. Twee mensen die zo met elkaar vervlochten zijn dat ze bijna één zijn geworden. Ze hebben wel ieder hun eigen gezicht behouden en die gezichten kunnen alle grimassen aannemen die ze willen en vooral veel doen alsof en heel veel vuur spuwen zodra er iets niet naar de zin is.
Mijn oma kon de tweekoppige Draak aan, ze hield hem in toom en stuurde hem geregeld naar zijn hol. Mijn oma zorgde voor mij en nam me ook vaak mee naar haar eigen huis. Lees verder “De tweekoppige Draak”
Dit is een gastcolumn van Pien
Ik kom als oudste uit een gezin van zes meisjes en twee jongens. Mijn ouders ‘moesten’ trouwen en waren ‘tot elkaar veroordeeld.’ Geen liefde, geen respect en veel wantrouwen en onbegrip. Vader een stinkend verwende zoon, onaangepast, oversekst. Antisociaal zou ik nu zeggen. Hij begon zijn seksuele behoeftes ook met zijn kinderen te delen toen ik zo een jaar of vijf (?) was.
Moeder was een zeer onvoorspelbare vrouw, die mij al jong de schuld van haar ellende noemde. Als kind heb je geen idee wat ze bedoelt en ik deed mijn uiterste best om het leven voor haar aangenaam te maken. Lees verder “Het beste komt nog”
Dit is een gastcolumn van Reigerschap
Toen ik Hyper (van Super en Hyper, die uit de verhalen van Tom Poes) ontmoette, leek het me een fantastische vent: enthousiast, gevoelig, ondernemend, energiek. Werkzaam in een sector die raakte aan de mijne en met een jong bedrijf dat het binnenkort helemaal ging maken. Binnenkort, hij had nu nog geen inkomen.
Tsja, iedereen voelt hem nu aankomen, maar ik niet, althans, toen niet. Lees verder “Emotioneel geweld in huis is ook huiselijk geweld”
Dit is een gastcolumn van Wim
Ik ben het tweede kind uit een gezin met 7 kinderen. Mijn ouders moesten trouwen zoals dat vroeger heette (in de jaren dertig), maar het ongeluk wilde dat er totaal geen genegenheid bestond tussen hen beiden. Het resultaat was; het vaak in de steek laten van het gezin door mijn moeder, dagelijkse ruzies en uren durende scheldpartijen tot soms diep in de nacht. Mijn moeder was een zeer intelligente vrouw met een ondoorgrondelijk onberekenbaar karakter, rancuneus, sadistisch, gevoelloos en volkomen liefdeloos naar haar gezin, Lees verder “Hoezeer narcistische mishandeling doorwerkt”
Dit is een gastcolumn van Johanna.
Zo’n beetje tot aan mijn 12e jaar naaide mijn moeder kleding voor mij. Zo ook mijn doopjurk die zij van crêpe Georgette had gemaakt. Ik was een half jaar oud toen ik werd gedoopt.
Voordat de familie koers zette naar de kerk, attendeerde de zuster van mijn moeder haar erop dat mijn handjes blauw kleurden doordat de elastiekjes van de mouwtjes van mijn doopjurk te strak om mijn mollige baby polsjes zaten. Reactie van mijn moeder: “Weet dat kind veel”. Dat was alles. Lees verder “De 'zorg' van de narcist”
Dit is een gastcolumn van Richelle
Wat er op maandag 10 augustus is gebeurd met Linda van der Giesen, is verschrikkelijk. Zij werd door haar ex-vriend op de parkeerplaats van haar werk neergeschoten. Wat daaraan vooraf is gegaan, is zorgwekkend!
Wat Linda is overkomen had nooit mogen gebeuren. Ze heeft zich dusdanig bedreigd gevoeld door haar ex-vriend, dat zij de stap nam om aangifte te doen bij politie. Daar werd haar verhaal helaas niet voldoende serieus genomen. Daar werd niet voldoende achtergrond informatie verzameld over de verdachte. Met fatale afloop. Lees verder “Fataal beleid”
Dit is een gastcolumn van Op gemak bij mezelf
Gestaag dobbert actief slachtofferschap weg van mij. Ik ben aangekomen. Maar niet klaar met alle ‘NPS Files’ die er zijn en zullen blijven komen. Zoveel is zeker.
Buitenstaanders kunnen narcistisch geweld niet zien, de storing draagt veel maskers. Hét kenmerk is verborgenheid. Een opgroeiend kind in een narcistisch systeem voelt onbewust dat iets niet pluis is, maar zit verstrikt in het systeem; is afhankelijk en loyaal. Lees verder “De hulpverlening bijpraten”
Dit is een gastcolumn van Kim
Afgelopen vrijdag ben ik naar de theatervoorstelling Hartslag geweest met Joyce, therapeut, en net als ik ervaringsdeskundige. Dit project is opgezet om huiselijk geweld onder de aandacht te brengen en het taboe hierop te doorbreken. Met name om de hulpverleners te attenderen op de waarschuwingssignalen en hoe te handelen in het geval dat er huiselijk geweld voorkomt binnen een gezin/relatie. Lees verder “Uit een diep dal”