Dit is een gastcolumn van Marianne
Je dacht de liefde van je leven gevonden te hebben. āTot de dood ons scheidt, in voor en tegenspoed, zult u voor elkaar zorgenā.
Ruzie: ik zorgde dat dat niet gebeurde, hij kon dan ontzettend boos worden.
Discussies: ik verloor altijd.
In alles had hij altijd gelijk, elk verhaal werd zo verdraaid dat hij gelijk had. Als hij boos was kon hij van die grote uitpuilende ogen krijgen.
Eens ben ik overspannen geweest, gesprekken bij een hulpverlener, daar ging hij ook mee naar toe, āja, het lag aan mij, ik moest veranderenā. Altijd lag alles aan mij, overal kreeg ik de schuld van.