Herstellen van emotionele en psychische mishandeling
Dit is een gastcolumn van Karin
Psychische en emotionele mishandeling vindt ook plaats op de werkvloer. Ik kende het niet…
Bij psychische en emotionele mishandeling wordt er vaak gesproken over mishandeling binnen de relatie ouder en kind of tussen partners. Maar het komt ook veelvuldig op de werkvloer voor. Als je bedenkt hoeveel uren men per etmaal op de werkvloer is, is de kans groot dat dit zich ook daar afspeelt. Lees “Mijn narcistische collega” verder
Hij leek jarenlang weg te komen met zijn overduidelijk narcistische gedrag. Hij beledigt iedereen die kritisch is, spreekt onnavolgbare woordsoep, neemt nergens ooit verantwoordelijkheid voor en geeft altijd iemand anders, hele groepen of zelfs een heel land de schuld voor zijn eigen falen. Hij is de meest liegende president ooit (meer dan 16.000 leugens inmiddels en het tellen houdt niet op) en hij hemelt zichzelf continu op, liefst passief in derde persoon enkelvoud. Het zijn maar enkele voorbeelden van narcisme, de lijst is zo lang als de weg naar Rome. Maar inmiddels lijkt de werkelijkheid hem te achterhalen: een echte crisis of ramp, zoals de Corona-crisis, kan hij ten duidelijkste niet aan. Laat staan rellen in tientallen Amerikaanse steden naar aanleiding van racisme en politiegeweld. Hij sluit zich op in zijn bunker en twittert agressief zonder ook maar iets concreet te doen. Iedereen weet nu wel over wie ik het heb: Donald Trump.
Maandag 1 juni 2020 is het weer World Narcissistic Abuse Awareness Day (WNAAD). Een Amerikaans initiatief om de gevolgen van narcistische mishandeling voor het voetlicht te brengen. Het is bedoeld voor slachtoffers èn professionals die graag bekende sprekers op dit terrein willen horen over diverse thema’s op dit gebied. Het is ontzettend belangrijk dat er meer aandacht wordt gegeven aan de gevolgen van emotionele en psychische mishandeling. Dit is een waardevol initiatief om experts op dit gebied aan het woord te laten die treffend kunnen vertellen over wat die gevolgen zijn en wat je er aan kunt doen. Daarnaast helpt het ook in het bekender maken van de ernstige problematiek van emotionele en psychische mishandeling en het herkennen en erkennen van wat slachtoffers allemaal meemaken en moeten ondergaan.
Lees “Internationale dag over narcistische mishandeling” verder
Dit is een gastcolumn van Moniek
Op mijn 23ste leerde ik mijn toekomstige echtgenoot kennen. Een nette voorkomende jongen die zeer in de smaak viel bij mijn moeder. Hij behandelde haar als een koningin. Dat hij mij niet als een prinses maar meer als Assepoester behandelde viel mij niet echt op. Ik was immers opgegroeid met het idee dat ik niks waard was. Het leven kabbelde voort en op mijn 24ste trouwden we. Mijn vrije bestaan voelde als een intermezzo. Deel 2 van mijn leven was begonnen.
Ik kwam op de eerste dag van mijn huwelijk tot de conclusie dat mijn huwelijk met deze man sprekend leek op het huwelijk van mijn ouders. Ik was goed om zijn was te doen, het huishouden te doen, te koken en om al zijn zakelijke aangelegenheden voor hem te regelen. Hij noemde mijn ‘zijn secretaresse’. Dat ik hem erop wees dat het Secretaressendag was viel niet in goede aarde. Hoe haalde ik het in mijn hoofd dat ik een bloemetje of iets dergelijks verdiende. Ik deed wat elke vrouw zou moeten doen. Mijn leven ging door en we kregen drie kinderen. Uiteindelijk bleef ik bij hem vanwege de kinderen. Die wilde ik hun vader niet ontnemen. Tot het moment dat het mis liep, ik de silent treatments en verdere emotionele mishandeling niet meer pikte en eruit stapte. Ik was 24 jaar verder en had al die tijd stilgestaan op het punt waarop het in mijn kindertijd was misgegaan. Ik stond er alleen voor.
Dit is een gastcolumn van Moniek
We delen hetzelfde verleden. Voor mijn moeder was het een tweede deel van haar leven, voor mijn zus en mij was het een eerste deel. Als een boek had mijn moeder haar oude leven in de kast geschoven toen ze met mijn vader trouwde. Het boek had ze gesloten want ze had liefde gevonden. Althans, dat dacht ze.
Haar jeugd met een stiefmoeder die het slechte imago eer aandeed en een vader die stierf aan een gebroken hart voor zij het huis uit ging waren debet aan een houding en een gevoel van eigenwaarde wat ver beneden het nulpeil lag. Door verdriet overmand en wanhopig op zoek naar aanvaarding vond ze een man die op het eerste oog uiterst charmant was. Mijn vader. Haar huwelijk met mijn vader was niet wat zij zich ervan had voorgesteld maar ze was vastberaden om er wat van te maken. Opgeven stond niet in haar woordenboek.
Lees “Een gebroken gezinssituatie met grote gevolgen” verder
Lees hier over het herstelproces van verschillende lezers en hoe zij de boeken van Iris Koops ervaren hebben:
In de bibliotheek vond ik het eerste boek van Iris. Het was voor mij een openbaring. Het was of iemand een boek schreef speciaal voor mij. Ik voelde me bij de hand genomen om een (uit)weg te zoeken. Het werd me zo duidelijk dat ik opgegroeid was bij een verborgen narcistische moeder. En sinds het overlijden van mijn vader, werd het voor me onhoudbaar bij mijn moeder en zussen. Ik besloot de boeken direct aan te kopen.
Ook het tweede boek was voor mij zo waardevol! Het beangstigde me bijvoorbeeld heel erg, dat ik bij mijn autistische echtgenoot veel overeenkomsten ondervond met mijn moeder en zussen. In het tweede boek wordt dit zo mooi uitgelegd. Er viel een grote angst van mijn schouders! Ook wordt in dit boek verder ingegaan op specifieke situaties, in mijn geval het opgroeien met een narcistische ouder. Hoofdstuk 4 bijvoorbeeld waren alweer 20 bladzijden, alsof elk woord voor mij geschreven was. Maar in dit tweede boek wordt ook nog dieper ingegaan op wat narcisme precies is, en er worden zeer praktische handvatten aangereikt, om als slachtoffer verder te kunnen. Tips bijvoorbeeld i.v.m. het verdere contact met de narcist: dat ligt bijvoorbeeld al heel anders als het om je ouder, je partner of je baas gaat.
Ik voelde me vooral in die periode heel onveilig. Voor mij veelzeggend, dat de twee boeken langs mijn hoofdkussen ‘s nachts, voor mij al een veel veiliger gevoel gaven. Vaak ben ik er ook midden in de nacht in beginnen lezen. De beide boeken zijn voor mij een godsgeschenk. Ze waren voor mij zonder overdrijven, dag en nacht een écht houvast. Ik zal ze nooit wegdoen (ze zijn trouwens volledig onderstreept, beschreven …..) maar gelukkig kan ik ze nu veel meer loslaten en hoeven ze niet meer naast mijn bed te liggen.
Christine
Dit is een gastcolumn van Moniek
Narcisten kan je allerlei vervelende eigenschappen toeschrijven in het leven. Toch is er een punt waarin ze vrijwel allemaal enorm uitblinken. Ik heb het over hun spreekvaardigheid. Een narcist is namelijk een kunstenaar wanneer het aankomt op spreken. Of ze nu een klein gezelschap hebben om tegen te praten, tegen jou bijvoorbeeld, of een grote groep; ze zijn groots en meeslepend. Dit is een gave maar tegelijkertijd is het ook hun machtigste wapen. De narcist moet het hebben van zijn woorden. De daden volgen bij lange na niet. Daar waar het aankomt op beloften zijn er gouden bergen. Wanneer het aankomt op het vervullen van die beloften geeft de narcist niet thuis.
Wie goed luistert naar de narcist terwijl hij een toespraak tot je richt komt tot de conclusie dat er doorgaans geen touw aan vast te knopen is. Een rede van de narcist bestaat voor een groot deel uit tegenstrijdigheden. Dit is een wapen wat goed wordt gehanteerd. Er wordt namelijk tijdens de redevoering een spel mindfuck met de toehoorders gespeeld. De narcist weet dat een slachtoffer gemakkelijk te manipuleren is, zeker wanneer het een partner is. De partner is al voor een stuk murw geworden door de constante manipulatie en zal de hele redevoering aanhoren en ernaar handelen. Een nieuwe toehoorder moet meer toelichting krijgen en worden klaargemaakt voor de redevoering. In dat geval komen de tegenstrijdigheden pas op een later moment in het verhaal en in veel gevallen komen deze pas tijdens een tweede ‘toespraak’ aan bod. Wanneer jij dus al wat langer een relatie hebt met een narcist komt het onderstaande scenario jou vast bekend voor. Lees “De narcist als redenaar” verder
Dit is een gastcolumn van Bram
Verwarrend is het de laatste tijd: het podium dat de Corona-crisis mensen biedt om beter te weten, te moraliseren, zelfbevestiging te zoeken of iedereen in de war te brengen. Cindy gaf er een paar dagen geleden al een paar mooie voorbeelden van. Terwijl ik juist behoefte heb aan rust en feiten, minder in plaats van meer prikkels, en aan duidelijkheid en verbinding met mensen, en ergens mijn zorgen kwijt kunnen. Net als iedereen eigenlijk, maar zeker als je toch al het nodige hebt meegemaakt in je leven, zoals ik, is dat echt nodig. De eerste dagen zat ik fanatiek al het nieuws te lezen, op zoek naar houvast, maar ik denk dat ik daar maar mee ga stoppen en ik zal uitleggen waarom.
Dit is een gastcolumn van Cindy
De wereld lijkt in de ban van het corona-virus te zijn. Begrijp me niet verkeerd, het is ook een ernstige situatie. Alleen wel bijzonder hoe sommige narcisten het aangrijpen om toch weer over hen te laten gaan.
Zo hoorde ik via via over mijn moeder (die samen met mijn vader het contact met mij verbroken heeft, zie vorige blog), dat zij al een week in zelfverkozen isolatie zit. Heeft ze dan het virus? Welnee. Woont ze in een gebied waar de virus-dichtheid hoog is? Ook niet. Maar mijn moeder (openlijk narcist), maakt al een week een hoop drama en de mensen die ze er in meekrijgt (via app en social media) zijn inmiddels gaan geloven dat ze ook echt Corona heeft. Ook dan vergaat de wereld misschien niet; de meeste mensen die het krijgen hebben milde klachten. Maar niet in de wereld van mijn moeder: een echte dramaqueen die geen symptomen heeft maar op het juiste moment een zielig kuchje laat horen. Weer gaat het alleen maar over haar. Ze is kerngezond, altijd al geweest, maar draagt nu uit dat ‘haar einde nadert’.
Het blijft opmerkelijk: net als de vorige twee lezingen voor psychologiestudenten, was ook deze lezing weer snel uitverkocht. 120 deels internationale studenten, dus de lezing was in het Engels. De psychologie- studentenvereniging VSPA van de UvA had ons uitgenodigd en de organisatie verzorgd. Het totaal van bereikte studenten psychologie het afgelopen half jaar is nu 300. Dat biedt hoop voor de toekomst. Voor de meesten in het publiek was het ook echt een nieuw onderwerp en ik kreeg veel nieuwsgierige blikken en vragen, ook tijdens de pauze en na afloop.
Ook deze keer vielen de vele misverstanden en mythes rondom emotionele en psychische mishandeling (door mensen met narcisme of psychopathie) me op. Die mythes en misverstanden zijn zo talloos en wijdverbreid dat je er soms mismoedig van wordt. Maar doordat we ze konden bespreken, hebben de studenten nu een realistischer blik op het probleem. Juist doordat ze zelf punten van onderstaande lijst inbrachten, niet als zijnde ‘de waarheid’, maar juist omdat ze hier zelf vraagtekens bijzetten, was het mogelijk een nieuw perspectief te bieden dat gebaseerd is op de realiteit en niet op vooroordelen en een enorm gebrek aan kennis.
Lees “Uitverkochte lezing over emotionele en psychische mishandeling” verder