Projectie door een narcist

Dit is een gastcolumn van Meta

Dagelijks hoor ik de echo van de dingen die je steeds tegen mij zei. Een echo die keer op keer zeer doet in mijn oren, mijn lijf, mijn hart, mijn ziel.

Nadat het mij helder is geworden dat ik bijna vier jaar een relatie gehad heb met jou, een man met een Narcistische Persoonlijkheids Stoornis, ben ik beter in staat om de echo stil te krijgen. Dit kost me moeite en het maakt me steeds verdrietig. Lees verder “Projectie door een narcist”

Weten wanneer de grens bereikt is

Dit is een gastcolumn van Johanna

Of iemand ‘moet’ stoppen met het hebben van contact met een narcistische partner/ouder of ouders is zeer persoonlijk. Ik kan en mag hierbij niet denken voor een ander. Bij mij was er een moment dat er iets ‘kantelde’ en voelde dat ik er onderdoor zou gaan als ik zou blijven hopen op normale aandacht van mijn narcistische moeder.

Toen zij in april 2014 fijntjes zei dat ik eruit zag alsof ik snel zou sterven en er bij zat alsof ik door een truck was overreden, knapte er iets in mij. Lees verder “Weten wanneer de grens bereikt is”

Schade in de hulpverleningsindustrie

Dit is een gastcolumn van Tyche.

Door veel hulpverleners wordt juist schade aangericht bij slachtoffers van narcistische mishandeling die ergens aankloppen. Hoe komt dit?

Veel hulpverleners zijn er in het algemeen op gericht – en daarvoor opgeleid – hulpvragers zo snel mogelijk weer op de rit of in het “productieproces” te krijgen. Ze hebben geleerd traumagerelateerde problematiek zo veel mogelijk te vermijden en zich te richten op symptoomreductie. Lees verder “Schade in de hulpverleningsindustrie”

In de realiteit

Dit is een gastcolumn van Laura.

Vroeger had ik altijd hoop,
hoop dat alles altijd wel weer goed kwam.

Maar ik heb geleerd, dat Hoop vals is.
Hoop houd je weg van de pijn te doorvoelen waarom je niet in de realiteit wilt zijn.
Hoop houd je weg van de realiteit, waardoor je de werkelijkheid niet meer ziet.

Het is een soort van dissociëren. Lees verder “In de realiteit”

Bestaansrecht

Dit is een gastcolumn van Paulina.

Als dochter van een narcistische moeder heb ik een lange zoektocht achter de rug naar mezelf. Wanneer je als kind in een narcistisch nest bent opgegroeid, dan is er nooit een eigen bestaansrecht geweest, je had geen recht op je eigen veilige plek. Je weet dan dus ook niet wat je gemist hebt, of hoe dat voelt, bestaansrecht. Je bent altijd eigendom geweest, gebruikt door en ten behoeve van de narcistische ouder. Lees verder “Bestaansrecht”

De 'zorg' van de narcist

Dit is een gastcolumn van Johanna.

Zo’n beetje tot aan mijn 12e jaar naaide mijn moeder kleding voor mij. Zo ook mijn doopjurk die zij van crêpe Georgette had gemaakt. Ik was een half jaar oud toen ik werd gedoopt.

Voordat de familie koers zette naar de kerk, attendeerde de zuster van mijn moeder haar erop dat mijn handjes blauw kleurden doordat de elastiekjes van de mouwtjes van mijn doopjurk te strak om mijn mollige baby polsjes zaten. Reactie van mijn moeder: “Weet dat kind veel”. Dat was alles. Lees verder “De 'zorg' van de narcist”

Wat narcisme met je doet

Dit is een gastcolumn van Anna

Als je kind ziek is, ben je het zelf ook een beetje. Je voelt zijn of haar pijn en als je kon, nam je die van hem of haar over. Je rent naar de dokter, haalt de voorgeschreven medicijnen bij de apotheek, je biedt rust en warmte en legt je kind in de watten. Elke ouder wil zijn kind toch in de eerste plaats gezond en gelukkig zien? Dat dacht ik ten minste. Waarom is dat bij mijn vader niet zo? Waarom kan het mijn zus niets schelen dat haar dochters maar wat aan knoeien? Die vragen hebben me jaren bezig gehouden, maar uit loyaliteit naar je familie toe leg je je neer bij het feit dat ze zo zijn. Lees verder “Wat narcisme met je doet”

Lancering herstelwerkgroepen!

Dit is een bericht van Nathalie

Sinds Het Verdwenen Zelf bestaat, komen er met regelmaat verzoeken binnen om lotgenotencontact. Veel slachtoffers voelen de behoefte om elkaar te kunnen ontmoeten en hun ervaringen te kunnen delen met anderen die vergelijkbare ervaringen hebben.

Ik raak zelf altijd heel enthousiast als het gaat om lotgenotencontact. Lotgenotencontact heeft mij persoonlijk enorm veel gebracht in mijn eigen herstelproces. Ik durf eigenlijk wel te stellen dat het mij letterlijk heeft gered. Alles wat ik nodig had om écht actief te kunnen gaan herstellen vond ik daar: herkenning, erkenning, veiligheid, troost, begrip, inzicht… Lees verder “Lancering herstelwerkgroepen!”

Narcisme heeft geen kleur

Dit is een gastcolumn van Nathalie

Enkele maanden geleden werd Het Verdwenen Zelf benaderd door een freelance journaliste. Zij wilde graag een artikel wijden aan het thema narcisme, voor het maandblad Marie Claire. Een persoonlijk verhaal voor de vaste rubriek “In Vertrouwen”. En de vraag of het verdwenen Zelf haar in contact kon brengen met iemand die daar voor openstond?

En daar ligt ie dan. Voor me op tafel. Het julinummer van de Marie Claire. Ik schenk mezelf een kop thee in en blader door het magazine. Op zoek naar hét verhaal. Míjn verhaal dus. Lees verder “Narcisme heeft geen kleur”

Het monster in de bek kijken

Dit is een gastcolumn van Kompas(sie)

Het lukt mij niet om te huilen. De druppels stromen daarom door de aderen van heel mijn lijf. Het is een welkome afwisseling na de achtbanen vol adrenaline.

Waar twee vechten hebben twee schuld? Is dat ook zo als de één daar verantwoording voor neemt en de ander het voordeel van de twijfel krijgt omdat hij normaal functioneert terwijl hij achter de schermen heel ander gedrag laat zien? Lees verder “Het monster in de bek kijken”