Verborgen narcist als moeder

Dit is een gastcolumn van Heleen

De verborgen narcist – daar moet je – soms – pensionada voor worden voor je de schaduw daarvan in je leven kan afschudden. Faalangst bijvoorbeeld en niet in staat zijn te willen, iets te wensen voor je zelf omdat je er gewoon niet opkomt. Verjaardagen van mij vallen in het begin van een vakantietijd en worden gewoonlijk een beetje vergeten en dat ligt echt niet alleen aan mijn huisgenoten en geliefde naasten, dat ligt ook aan mij.

Verjaardagen als kind eindigden er altijd mee dat ik moest huilen. En dat was dan zwakte van een te gevoelig kind. Een vriendinnetje van de lagere school zei tegen mij, dat mijn moeder zulke leuke verjaardagspartijtjes kon geven. OK, je snapt het: ik kreeg het gevoel er niet toe te doen. Mijn moeder stal de show. Inderdaad was ze dan op haar best, dus hoe kon ik dat mijn moeder niet gunnen. Ik wist zelf niet waarom ik moest huilen.

Lees verder “Verborgen narcist als moeder”

Ontsnappen aan een narcistische moeder

Dit is een gastcolumn van Gerrit

Mijn vader was geen narcist, maar hij legde de lat altijd veel te hoog, sloeg vaak en peperde mijn tekortkomingen grondig in, in bijzijn van anderen. ‘Jij komt er niet’. Hij had ook mooie warme kanten, dat wel. Je wist het nooit van te voren. Door hem ben ik idioot hard gaan werken. Ik ben begin vijftig, heb een mooi gezin, een lieve vrouw en kids en maakte carrière. Wel met typische PTSS symptomen. Er kwamen aanmoedigingen vanuit mijn omgeving om vooral toch sociale vaardigheden te ontwikkelen.

Lees verder “Ontsnappen aan een narcistische moeder”

Mijn narcistische moeder

Dit is een gastcolumn van Gerard

In de herkenning van elkaars verhalen merk je dat je niet alleen staat in de gevolgen van narcistische mishandeling. Ik schreef laatst een stukje waar anderen zich misschien ook wel in herkennen. Het is een weergave van waar ik nu ben:

In de verstikkende greep van het monster, moeder, God en de duivel tegelijk en dan op m’n tenen lopen, tot in het absurde rekening houdend met… Elk moment kan de bliksem mij treffen want er is geen plekje veilig, ogen overal, oren ook. Ik kan er niet meer tegen, het blokkeert me, maakt me onmogelijk om zelf te leven, mezelf te zijn, voor mezelf te zorgen, open en makkelijk te zijn.

Lees verder “Mijn narcistische moeder”

Narcistisch misbruik in al zijn facetten

Dit is een gastcolumn van Rens

Zelf ontdekte ik pas na mijn 35e dat ik slachtoffer was van een zeer narcistische moeder. Eenmaal volwassen belandde ik in relaties, banen en vriendschappen waarin narcisme steeds weer voorkwam, met alle gevolgen van dien. Ik belandde in relaties waarin de partner op zijn minst emotioneel totaal onbeschikbaar was. De laatste relatie was zonder twijfel met een openlijke narcist in een machtige en zeer populaire positie. Zijn gedrag kon zowel openlijk als verborgen sensitief narcistisch zijn. Hij heeft een imago waar de meeste mensen volledig voor vallen. Zij doorzien het niet. Hierdoor had en heeft hij vrij spel en is jouw verhaal bijna altijd ongeloofwaardig, dan wel ʻte lastigʼ om mee te dealen.

Lees verder “Narcistisch misbruik in al zijn facetten”

Wat is nog waar?

Dit is een gastcolumn van Brecht

Loskomend van mijn psychopate ex ging mijn hele wereld schuiven. Hij had me toch wel zo hard meegesleurd in zijn werkelijkheid, dat ik de mijne behoorlijk kwijt was. Als iemand me had gevraagd wie ik was, had ik waarschijnlijk alleen mijn naam, mijn leeftijd en mijn moederschap kunnen noemen. Van mijn geestelijke gezondheid was ik allang niet meer overtuigd, sterker nog: ik vroeg me met regelmaat oprecht af of niet ík knetterpsychotisch was.

Lees verder “Wat is nog waar?”

Hoe narcistische mensen zich spiegelen aan de ander

Dit is een gastcolumn van Lara

Deed een narcistisch persoon maar altijd hetzelfde, dan was het voor iedereen duidelijk en ook voor jezelf. Of klopten de woorden bij de daden. Narcistische mensen spiegelen zich continu aan degene die tegenover hun staat. Daarom kloppen de verhalen nooit.

Mijn ex had continu andere standpunten in een gegeven anekdote. Zelfs een wisselende rol. Dan was hij ergens voor, dan weer tegen. En mij zette hij altijd in een negatief licht. Als ik hem vroeg: “wat is het nou?” werd hij direct boos en niet een klein beetje ook. Als een blaffende hond, dat schrikt af. Wat er vervolgens gebeurde is dat ik vooral die reacties ging vermijden, in plaats van bedacht dat zijn reactie niet klopte en ik hem zou moeten vermijden (lees: wegwezen en hem uit mijn leven bannen). Ik ging het, zonder dat ik het bewust deed, allemaal op mezelf betrekken. Als ik zo doe, dan zal hij wel… Ik deed het voor hem dus precies goed… Ergens heel knap, maar verdomd manipulatief. Op het moment dat je het doorkrijgt zo verwarrend.

Lees verder “Hoe narcistische mensen zich spiegelen aan de ander”

Brief aan mijn moeder

Dit is een gastcolumn van Anne

Afgelopen jaar heb ik een brief geschreven aan mijn moeder, waar ik geen contact meer mee heb:

Ik wil stappen maken naar de toekomst. Een stap naar mijn geluk. Ik wil niet de rest van mijn leven energie steken in iets wat niks oplevert. Altijd zit jij in jouw eigen realiteit en draai je het verhaal om, onder andere om jezelf tot slachtoffer te maken. Ik wil me als meisje van 16 niet onveilig voelen, niet verantwoordelijk voor jouw geluk voelen, niet worden geslagen, niet eenzaam zijn, niet verwaarloosd worden, niet vernederd worden, me niet bang en onzeker voelen, geen depressie, nachtmerries of PTSS hebben. Maar dit is helaas de realiteit. Op korte termijn.

Lees verder “Brief aan mijn moeder”

Noodgedwongen afstand

Dit is een gastcolumn van Isabo

Alsof ik naar een film van mijzelf keek…

Bijna… bijna was het laatste stukje beleving en gevoel van mijn zelf dat ik nog had voorgoed bezweken. Ik had mijzelf nog een jaar gegeven. Mijn dieptepunt was bereikt.

Een goede baan, een eigen huis, lieve vrienden, veel sporten, twee lieve katten. Dagelijks vechten om in mijn leven nog iets van waarde ‘hoog’ te houden. Mijn werkelijke beleving en gevoel zaten volledig op slot, achter een blokkade van jarenlange en (voor mij) levensbedreigende narcistische mishandeling. Lees verder “Noodgedwongen afstand”

Reactie op boek: 'Herstellen van narcistische mishandeling'

Dit is een gastcolumn van Sine

In geen enkele therapie ben ik zo veel verder geholpen, en heb ik zoveel begrip voor mezelf gevonden als in dit boek. Ik heb het al aangeraden bij verschillende mensen die ik ken, die eenzelfde problematiek meegemaakt hebben.

Ik heb al jaren de diagnose PTSS door mijn psychiater, maar ik heb nooit begrepen of uitleg gehad wat dat was. Noch hoe ik daarmee kon omgaan. Behalve dat ik last had van ‘post traumatisch stresssyndroom’ en dat dat te maken had met hoe ik door mijn ouders en zeker vooral door mijn moeder behandeld ben en nog behandeld wordt. Dat ik daardoor hyper sensitief geworden was. Lees verder “Reactie op boek: 'Herstellen van narcistische mishandeling'”

Uit de mist

Dit is een gastcolumn van Merel

Vervolg op mijn blog: Hoop

We zijn nu een aantal maanden verder, nadat ik het contact met mijn ouders en zusje definitief gebroken heb. Jammer genoeg moest ik het contact met mijn oma ook laten verwateren, aangezien het niet ging werken. Ik kan wel concluderen dat ik nagenoeg al mijn familie verloren heb, door mijn narcistische moeder.

Ook heb ik in moeten zien dat mijn zusje niet alleen het gouden kind is, maar steeds maar narcistische trekken vertoont. Door haar heb ik uiteindelijk de knoop doorgehakt. Dit kan zo niet langer. Als ik niet verder ten onder wil gaan, dan moet ik het contact verbreken. De invloed op mijn gezondheid is te groot. Lees verder “Uit de mist”