Dit is een gastcolumn van Luca.
Vanaf jonge leeftijd is er met mijn waarnemingsvermogen gesjoemeld. ‘Je ziet ze vliegen meisje!’, zei mijn vader regelmatig of ‘Hahahaha, wat jij daar zegt is werkelijk té belachelijk voor woorden! Hoe kóm je erop?! Ben je soms op je hoofd gevallen?’. Maar ook moeders was/is ook goed in de boel ondermijnen. ‘Neeee je overdrijft hoor, je doet veel te negatief. Zo moet je niet denken.’ Of ‘nee, je hoeft je niet zo te voelen want blablaba.’ Lees verder “Niemandsland”