Tag: narcistische partner

Zorgmijder of zorgzoeker

Dit is een gastcolumn van Moniek

Een situatie die opeens verandert

Mijn huwelijk met mijn narcistische ex man duurde tientallen jaren. Het was een zeer lastige tijd en ik had het gevoel dat ik er grotendeels alleen voor stond. Mijn familie had geen idee wat zich achter onze voordeur afspeelde. Daarbij kwam kijken dat ik geen idee had wat er nou normaal was in een huwelijk en wat niet. Ik liep rond met mijn emoties en mijn kapotgeslagen persoonlijkheid tot ik met een hardnekkige kuch bij mijn huisarts belandde. Deze kwam tot de schokkende conclusie dat mijn hart er slecht aan toe was. Ze stuurde me door naar de cardioloog en ik belandde in de medische molen. Lees verder “Zorgmijder of zorgzoeker”

Durf te dromen

Dit is een gastcolumn van Moniek

Als je leven een nachtmerrie is geworden

Als er een ding is wat met je gebeurt in een relatie met een narcist is het wel dat je dromen worden geroofd. Denk maar eens terug aan de dromen en wensen die je eventueel had in je kindertijd, in je studententijd, in die jaren dat je jouw persoonlijkheid begon te ontwikkelen. Wat wilde je later worden, wat was jouw droombaan? Feit is dat in een relatie met een narcist jouw dromen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Hij of zij gaat er met jouw toekomstvisie vandoor en hij maakt er ofwel zijn toekomst ofwel iets belachelijks van waarvoor jij jezelf schaamt. Mijn leven was een nachtmerrie geworden, en ik leek er niets tegen te kunnen doen.
Lees verder “Durf te dromen”

Wees niet langer de underdog

Dit is een gastcolumn van Moniek

Een lang gekoesterde wens
Afgelopen maand ben ik 51 geworden. Ik besloot mijzelf voor mijn verjaardag het ultieme cadeau te geven: een bad. Het paste ruim in mijn badkamer en ik wilde het al zo lang hebben als ik destijds getrouwd was met mijn narcistische partner. Via een veiling won ik het bad van mijn dromen en het kon worden geplaatst in mijn huis. Mijn vriend vond het een geweldig idee en vol enthousiasme sleepte hij het bad naar boven. Het bleek het begin te zijn van een ontwaking in mij.

Wreed ontwaken
Mijn dochter was de eerste die het nieuwe bad claimde. Ze ging er diezelfde avond in zitten en als een prinses speelde ze met een bruisbal. Ze genoot zienderogen en ik dacht bij mijzelf ‘hier doe je het voor’. Mijn vriend was uiteraard de tweede die het bad claimde. Ik bracht met liefde een kopje koffie naar de badkamer toe en vroeg of het bad goedgekeurd was. Het werd tevreden beaamd. Geloof het of niet: het was anderhalve week later toen ik een keer in het nieuwe bad ging zitten. Ik gunde mezelf toen pas een moment in dat prachtige nieuwe bad. Het was een wreed ontwaken voor mij. Met tranen in mijn ogen besefte ik mij dat ik iedereen dat heerlijke bad had gegund behalve mijzelf. En het was nog wel een cadeau voor mijn verjaardag geweest. Lees verder “Wees niet langer de underdog”

Elkaar echt kennen

Dit is een gastcolumn van Moniek

Op mijn 23ste leerde ik mijn toekomstige echtgenoot kennen. Een nette voorkomende jongen die zeer in de smaak viel bij mijn moeder. Hij behandelde haar als een koningin. Dat hij mij niet als een prinses maar meer als Assepoester behandelde viel mij niet echt op. Ik was immers opgegroeid met het idee dat ik niks waard was. Het leven kabbelde voort en op mijn 24ste trouwden we. Mijn vrije bestaan voelde als een intermezzo. Deel 2 van mijn leven was begonnen.

Ik kwam op de eerste dag van mijn huwelijk tot de conclusie dat mijn huwelijk met deze man sprekend leek op het huwelijk van mijn ouders. Ik was goed om zijn was te doen, het huishouden te doen, te koken en om al zijn zakelijke aangelegenheden voor hem te regelen. Hij noemde mijn ‘zijn secretaresse’. Dat ik hem erop wees dat het Secretaressendag was viel niet in goede aarde. Hoe haalde ik het in mijn hoofd dat ik een bloemetje of iets dergelijks verdiende. Ik deed wat elke vrouw zou moeten doen. Mijn leven ging door en we kregen drie kinderen. Uiteindelijk bleef ik bij hem vanwege de kinderen. Die wilde ik hun vader niet ontnemen. Tot het moment dat het mis liep, ik de silent treatments en verdere emotionele mishandeling niet meer pikte en eruit stapte. Ik was 24 jaar verder en had al die tijd stilgestaan op het punt waarop het in mijn kindertijd was misgegaan. Ik stond er alleen voor.

Lees verder “Elkaar echt kennen”

Zoveel narcisme in mijn leven

Dit is een gastcolumn van Marianne

Je dacht de liefde van je leven gevonden te hebben. ‘Tot de dood ons scheidt, in voor en tegenspoed, zult u voor elkaar zorgen’.

Ruzie: ik zorgde dat dat niet gebeurde, hij kon dan ontzettend boos worden.

Discussies: ik verloor altijd.

In alles had hij altijd gelijk, elk verhaal werd zo verdraaid dat hij gelijk had. Als hij boos was kon hij van die grote uitpuilende ogen krijgen.

Eens ben ik overspannen geweest, gesprekken bij een hulpverlener, daar ging hij ook mee naar toe, ‘ja, het lag aan mij, ik moest veranderen’. Altijd lag alles aan mij, overal kreeg ik de schuld van.

Lees verder “Zoveel narcisme in mijn leven”

Vrolijk Pasen?

Dit is een gastcolumn van Fleur.

Ik zit in de tuin, het is mooi weer natuurlijk, na te denken over al die ‘Vrolijke Paasdagen’ die ik in mijn leven heb meegemaakt. Als kind van een narcistische moeder (en een vrij normale vader die er niets tegenin te brengen had), moest er elk jaar een prachtige Paasbrunch gevierd worden. De tafel rijkelijk gedekt, wij kinderen braaf aan het eitjes zoeken. Het decor zag er mooi uit, het enige probleem was dat we ons doodongelukkig voelden. Omdat alles op foto vastgelegd moest worden was dit een regelrechte belediging voor mijn moeder. Terwijl ik het opschrijf denk ik: hoe pijnlijk. Het was totaal oninteressant dat wij ongelukkig waren, het was enkel storend volgens mijn moeder omdat het geen ‘onbevangen en vrolijke’ lach opleverde.

Lees verder “Vrolijk Pasen?”

Iets heeft me geprikt

Dit is een gastcolumn van Renée

Ik heb een paar ervaringen met narcistische mannen en ben na verschillende diagnoses eindelijk in een herstelproces, en al anderhalf jaar bij een fantastische, zachtaardige man. Maar het is zo enorm moeilijk om te durven vertrouwen. Naast het vertrouwen in de andere persoon is er ook het vertrouwen in jezelf. Op dagen dat ik getriggerd raak, voel ik continu de hevige angst dat deze kostbare opgebouwde relatie aan diggelen zal worden geslagen. Dat ik te moeilijk, te verstikkend, te angstig, te emotioneel ben. Hij is zo lief en begripvol, maar ik ben voortdurend bang dat ik de grenzen van wat hij kan verdragen zal overschrijden. En dan zijn er nog de paniekaanvallen.

Lees verder “Iets heeft me geprikt”