Het grootste probleem is, dat veel slachtoffers niet weten wat er met ze aan de hand is. Er zijn maar weinig mensen bekend met deze vorm van mishandeling, waardoor talloze slachtoffers rondlopen met een basaal gevoel dat het allemaal aan hen zelf ligt. Dat is ze immers ook altijd verteld.
PTSS en het Stockholm syndroom
Een nauwe relatie moeten onderhouden met een narcist is vergelijkbaar met vastzitten in een guerilla-oorlog. Je weet nooit uit welke hoek het gevaar kan komen. Veel slachtoffers ontwikkelen een ernstige vorm van PTSS. Je ervaart voortdurend stress, omdat je op alles voorbereid moet zijn. Een narcist wil de volledige controle over zijn omgeving, maar is hierin niet duidelijk. De tegenstrijdige aanwijzingen houden slachtoffers in de ban en worden veroorzaakt door de complete innerlijke chaos die in de narcist zelf leeft. Dit kun je pas zien als je uit zijn systeem bent. Zolang je er nog in zit heb je het gevoel dat je in een doolhof zit waarin je het ene moment de ene kant op gaat, het volgende moment de tegenovergestelde kant, het is een gekkenhuis. Je moet echter niets laten merken van de tegenstrijdigheid die je ervaart; de narcist moet koste wat kost zijn imago overeind houden. In de realiteit staan hou jij dan ook niet vol. Je probeert zijn logica te volgen, omdat in het volgen de enige veiligheid zit. Als een konijn in de lampen wacht je op nieuwe aanwijzingen. Hij houdt de aandacht gevangen, want zodra je niet goed hebt opgelet om te weten wat er van je verwacht wordt, wordt je gestraft. Je wordt vernederd en beschaamd, maar vervolgens heft de narcist zelf die beschaming weer op. Dit is de belangrijkste reden waarom narcistische mishandeling zo beschadigend is. Het Stockholm syndroom vormt de kern van narcistische mishandeling en zorgt voor een ziekmakende binding met het slachtoffer. Hierdoor is het zo moeilijk om te ontsnappen.
De symptomen van narcistische mishandeling openbaren zich via PTSS, depressie, suïcidale gedachtes, dissociatie, een enorm laag zelfbeeld en talloze somatische klachten. Vaak zijn de slachtoffers uitgeput. De symptomen dragen er juist aan bij dat je gevangen blijft. Je hebt vaak een leeg, onwezenlijk gevoel. Je kunt niet helder denken of tot iets komen. Je voelt je vaak heel rot, en als het zou lukken om dieper te gaan dan voel je vooral veel schaamte. Een enorm gevoel van onvolwaardigheid: ik kan het niet, ik zal het nooit goed genoeg doen, ik ben niks waard
. Je piekert heel veel, kunt moeilijk genieten. Zelfs iets simpels is al heel ingewikkeld en je krijgt steeds meer het gevoel dat je niet tegen het leven opgewassen bent. Je lijkt wel op de vlucht te zijn, maar weet niet waarvoor. Je wilt jezelf verdoven, door je te verliezen in werk, in een verslaving, in wat dan ook. Wat je diep van binnen voelt is ondraaglijk, maar het ergste is dat je niet weet waardoor het veroorzaakt wordt.
Het is van levensbelang om in te zien dat deze symptomen je werden aangedaan door iemand met ernstige pathologie. De gekte van anderen kan jou gek maken. Je verliest immers alle houvast. Ik noem de wereld waar narcisten je intrekken het land van de duisternis.
Waarom het land van de duisternis
?
- er werd altijd gedaan of jij gek was
- je hebt geleerd voor alles de verantwoordelijkheid te nemen, over alles na te denken wat je doet of zegt, want je zou die ander kunnen
kwetsen
. In werkelijkheid ben je aan het proberen om nieuwe mishandeling te voorkomen, en het feit dat dit niet als zodanig benoemd mag worden vind ik duister. - door de jarenlange mishandeling ben je murw, zie je niks meer helder, het is alsof je in een dikke mist zit. En er komt bijna geen licht meer door.
- wat mensen met deze pathologie doen is heel duister, maar alleen de mensen die het van nabij hebben meegemaakt, of de mensen die zich hiervoor openstellen, weten dit. Juist de manier waarop je wordt geïsoleerd, afgesneden van jezelf en van alles en iedereen, maakt deze vorm van mishandeling zeer ernstig.
Narcistisch slachtoffer syndroom
De belangrijkste stap naar heling is weten waar je mee te maken hebt. De symptomen zijn het gevolg van narcistische mishandeling. Maar omdat weinig hulpverleners de symptomen herkennen, krijgen veel slachtoffers het verkeerde labeltje. Ze hebben een depressie
, of een angststoornis
. Gelukkig hebben deskundigen onderkend dat er steeds meer slachtoffers kwamen met een vergelijkbaar klachtenbeeld en kreeg het beestje een naam: Het Narcissistic Victim Syndrome of Narcistisch Slachtoffer Syndroom.
Voor mij was het inzicht dat mijn symptomen een gevolg waren van de mishandeling, essentieel. Jarenlang was mij het gevoel gegeven dat ik alles verkeerd zag, dat het allemaal aan mij lag, en dat ik het allemaal over mezelf af riep. Je hoort mensen vaak zeggen vertrouw op je gevoel
, maar op een gegeven moment wist ik niet meer wat ik voelde of vond. Dit kwam ook doordat ik veel dissociëerde; uit mijn lichaam ging. Ik had vanaf toen ik heel klein was met een narcistische ouder en verzorger te maken, en alleen door te dissociëren kon ik overleven. Ook als volwassene had ik met hen en andere narcisten te maken. Ik zat aan alle kanten gevangen. Jarenlang speelde ik met het idee om zelfmoord te plegen. Toen ik eenmaal zelf moeder was, werd dit een groot probleem. Ik wilde knokken voor mijn kind, maar ik had al zo vaak hulp gezocht en nooit goede hulp gekregen, dat ik wanhopig was. Gelukkig vond ik professionele hulp, net op tijd. Ik ging veel lezen, vooral van ervaringsdeskundigen. Langzaam knokte ik mezelf een weg terug uit de duisternis.
| « Waarom doet een narcist wat hij doet | hoe kwam je in deze gevangenis terecht? » |
Respect voor jou. Je doet het goed. Blijf afstand houden. Ik ben 25 jaar met een narcist samen geweest dus ik weet hoe het voelt. Je bent jezelf totaal kwijt. Mensen weten niet hoe dat voelt als je het niet zelf hebt meegemaakt . Deze mensen zullen je ALTIJD emotioneel pijn blijven doen. Ze kunnen helaas niet anders, hebben een persoonlijkheids stoornis.
Verander, kom voor jezelf op en luister naar je intuïtie. Liefs Brigitte
Klopt helemaal, ze zijn zo kwaad dat je uit hun klauwen ontsnapt bent dat ze bezig blijven!
Ben al 16 jaar van hem af, zo lijkt het tenminste. Ondertussen manipuleert hij via de kinderen en anderen (familie van mijn kant!) nog steeds vrolijk verder. Zoals hij overigens beloofde toen ik de scheiding doorzette!
Wat een herkenning op deze pagina!
ik ben al 65 en de schellen zijn me van de ogen gevallen; kom langzaam terug bij mezelf.
Moedig van je Dinie.
Neem de tijd om jezelf weer te vinden.
Ik spreek daarmee ook mezelf moed in.
Het is moeilijk,maar de jaren die vóór je liggen zijn van jezelf.
Zelf ben ik 56 en totaal geruïneerd en berooid.
Op alle vlakken.
Maar we lopen met elkaar het pad van de toekomst.
Ik ben opgegroeid in een narcistisch gezin, ik vertrouw niemand en het voelt als verraad als ik mijn verhaal vertel. Ik heb het gedaan en ik leef nu in angst paniek en durf amper na buiten. Ze hebben mij mijn leven afgepakt dat mijn vader graag zo behandeld wil worden prima maar dat hij zijn eigen kinderen dit aan doet snap ik niet. Ales draait om haar de heks met haar Slaven, als ze je wilt krijg je alles cadeautjes en aandacht als je haar negeert of niet doet wat zij wil draait ze om na een heks een slang die ogen die blik van woude ik weet niet beter. De hulpverlening loopt met der weg wie vertrouw je dan nog? Ja niemand en mijn broers en zussen die lopen achter haar aan die zien het niet of vinden het normaal.
Het vinden van iemand is onmogelijk want ik duw alles weg; ik weet niet wat normaal of goed is heb dat nooit geleerd mijn eigen kind woont daar, niemand die aan mij vraagt hoe of wat en die vrouw van pleegzorg loopt achter haar aan als een hond als ze mij dan belt is het net of ik HAAR hoor dat gemeene lachje en dan nog durven te zeggen dit is niet hoe ik jou ken je bent ziek je moet naar een arts. Ik mankeer niks ja zware ptss klachten en alleen zijn is een hell bang dat ze komt of iemand stuurt want ze doet het zo goed want ze speelt zo goed toneel. En als ik lees over jullie mannen, dat is een keuze maar er in opgroeien en zo eruit komen is erger. Ik hoop dat ik iemand vind met wie ik dit kan delen kapot ben ik al maar ik wil leven als iedereen en normaal leven leiden.
Contact heb ik al verbroken zij komen er niet meer in maar je weet hoe familie is die geven niet zomaar gewonnen.
Hallo Anoniem,
Dankjewel voor je reactie.
Je hebt een heel zware keuze moeten maken,maar dat maakt dat je een moedige vrouw bent. Je hebt dat lef gehad. Een keuze te maken om je eigen leven te gaan leven.
Wat je zegt over een keuze maken voor een narcistische man,doet me zeer.
Dat was geen keuze.
Niemand kiest ervoor in de hel te leven. Het is anders, maar het één is niet erger dan het ander.
Laat het geen wedstrijd worden van wie het erger heeft dan die of die.
We zitten allemaal met de brokken van iemand waar we niet voor gekozen hebben.
Daar helpen we elkaar mee,luisteren naar elkaars verhalen,die op de meeste vlakken met elkaar overeen komen.
Je bent een moedige vrouw,die op de brokstukken zit van het leven achter je. Het leven dat vóór je ligt heb je nu zelf in de hand.
Makkelijk?
Nee,verdomd moeilijk!
Maar samen lopen we dit pad,hand in hand.
En geloof me, met dit schrijven praat ik mezelf ook moed in.
Ik ben 15 jaar samen geweest met een narcist….heb er 2 kinderen mee (jongen en meisje), woon sinds april alleen, waarbij we de kinderen in een ouderschapsplan verdeeld zijn over een soort co ouderschap. Het heeft lang geduurd voordat ik de stap durfde te zetten om bij hem weg te gaan (ik wist dat ik weg moest maar had de moed niet) en voordat ik wist dat zijn gedrag “narcisme” genoemd werd. Voordat we getrouwd zijn, had ik veel vriendinnen en vrienden, maar al snel nadat we trouwden en ons eerste kindje geboren werd begon hij te veranderen en bleef er niemand meer over. Ik zat alleen op een eiland en heb steeds gedacht dat het aan mij lag of aan de ander. Hield mezelf zelfs voor dat ik niemand anders nodig had, alleen maar hem en ons kind. Nadat we verhuisd zijn en ons tweede kindje zich aandiende werd hij alleen maar erger en het leek wel alsof hij steeds agressiever werd. Hij werd nog onbeschofter naar mijn ouders, zijn ouders en werd alsmaar kwetsender tegen mij. Er leek geen rem meer op te zitten en zijn londje werd steeds korter…..
Op enig moment zat ik met mijn dochtertje (toen 7 jaar) een ijsje te eten, toen ze mij vroeg “Mama, houd papa eigenlijk wel van jou? Hij doet altijd zo vervelend.” en op dat moment kon ik er alleen maar antwoorden dat ik het niet wist. Het ene vervelende moment na het andere volgde en hij werd alsmaar erger en erger….en in januari 2014 schopte hij onze zoon (toen 5 jaar) zo hard onder zijn billen dat het mannetje los kwam van de grond. Toen was voor mij de maat vol. Ik moest weg!!! Maar hoe???? Vorig jaar heb ik hem gezegd dat ik bij hem weg zou gaan en dit is pas gebeurt in april dit jaar……ik woon nu in een appartement en slaap in de woonkamer…..het enige wat hij moet betalen is de kinderalimentatie en zelfs dat loopt niet soepel….hij blijft vervelende berichten sturen, maakt mij zwart bij iedereen die het wil horen en gelukkig heb ik een hele goede en lieve psycholoog die ik 24 uur kan en mag bellen of sms’en. Het enige advies wat ik krijg is “negeren” en de woorden naast me neer leggen. Het is zooooo moeilijk, maar ik doe het wel…..merk dat het hem frustreert en ben bang voor de volgende stap, want deze man is onvoorspelbaar. Inmiddels een melding gedaan bij de wijkpolitie omdat hij ook vrienden van mij bedreigd, dat zij niet bij onze kinderen in de buurt mogen komen (hij is de enige die met onze kinderen mag spelen?) want anders breek de “pleuris” uit. Wat staat ons nog te wachten???? Wanneer houd hij op? Houd hij überhaupt een keer op?
Nog een weekje en dan komen mijn kindjes weer naar mij (na 3 weken zomervakantie)
Kan niet wachten om ze eindelijk weer in mijn armen te sluiten en hopelijk heeft hij ze niet al te veel “vergiftigd”, maar ze krijgen 3 weken rust, heel veel liefde, en knuffels, we gaan leuke dingen doen en genieten van elkaar…..
Fijn dat ik mijn verhaal hier kwijt kan…..zo herkenbaar wat ik allemaal lees….weten dat ik niet de enige ben, geeft op de een of andere manier toch de moed om mijn rug recht te houden en te vechten voor mijn eigen geluk en dat van onze kinderen…..
Lieve ellis wat moedig van jou hoe je het doet.
Ik weet het narcisten zijn vreselijk.. Ik heb het nu ook… En het is vreselijk… Ik heb een vriend die zo is. En ik ben 21 jaar nog maar maar helemaal kapot helaas… Door dat ik getrouwd was en 19 maand lang bij een marxist was.. Nog steeds bedreigd hij mij. Hij heeft ervoor gezorgd dat mijn vader aangereden is… Hij blijft me stalken.. Bedreigen etc. Nu heb ik het gevoel dat me nieuwe vriend een narcist is… Ik probeer zo veel mogelijk aandacht te trekken van mensen ook op straat zodat iedereen ziet hoe hij echt is.. Vorige week ging ik bij hem weg… Toen rende hij achter me aan… Ik kwam bijna onder een auto… Toen duwde hij me en trok aan me fiets… Mensen zagen dat en zeiden ik bel politie… Toen ging het raar… Hij zei tegen mij later dat ik viel maar hij duwde me… Ik zat onder de schaaf plekken blauwe plekken… Ik ben dit weekend weer verkracht en gedrogeerd met ghb… Hij liegt x op x. Steeds als er wat is… Haalt ie zijn mama erbij… Zo irritant zij heeft mij er al paar x uitgezet mij bij keel gepakt.. Ik ben kapot nu volledig… Hij gaat denk ik ook vreemd… Ik ben eerder bedrogen.. Zit steeds allen op zijn phphone ik mag niks zien.. Hij belooft dingen komt het niet na.. Wil x op x alleen zijn.. Niks meer haast als stel. Steeds boos om niks. Veel weg en ineens later terug.. Steeds zeggen dat aan mijligt maar ligt aan hem. Als ik huil ben ik aansteller… Zeggen dat ie ongelukkig is hij wil ineens niet meer voor mijn dochtertje zorgen. Wil niet mee naar de bezoeken meer… Wil niks meer over haar horen. Als ik erover heb dan word ie boos… Of zegt ie niks of alleen ok of ja hij kijkt alsof Of ie jaloers is… Als ik boos ben lacht hij me uit.. Ik ben keihard geworden doordat ik niet mag huilen.. Ik merk aan mezelf dat ik hem begin te haten. Me gevoel zegt dat hij een ander heeft… Want mijn gevoel klopt altijd. Zijn phone heeft ie in douche zelfs mee en in wc overal heen… Vroeger nooit alleen maar in gedachten… Iemand tips??
Liefs esther
Lieve Esther, run, baby, run, maar laat niets merken aan dit onmens! Bereid alles nauwkeurig voor en zoek ook een safe-house, vrienden, die je écht vertrouwen kan! En je bent nog jong, dus ga ervoor!
Lieve johanna ja dar ben ik zeker van plan me gevoel zegt dat ik moet uitkijken dat deze gevaarlijier is dan me ex
Gelukkig heb ik me lieve moeder altijd nog.. Het is moeilijk om bij hem weg te gaan… Omdat ik van hem hou maar dit isis idd fout gedrag… Gisteren ook nodigde hij 2 meiden uit en ik mag never nooit een jongen afspreken of uitnodigen… Ik mag niks hij mag alles… Ik vertrouw hem niet eens als ik slaap… Als ik niet wil qua sex dan dwingt hij mij
Vreselijk voor jou, sex afdwingen is hetzelfde als verkrachten! En ja, natuurlijk houd je nog van hem, maar je bent verliefd geworden op een monster! Hoe durft hij!
Veel sterkte, lieve meid, En wat fijn dat je een lieve moeder hebt.
Johanna.
Waarom het zo moeilijk is om vrij te worden? Ik weet het allemaal wel met mijn hoofd, maar wat ik ervaar/voel en hoe ik mij van daaruit gedraag, vind ik persoonlijk een veel lastiger verhaal. Heel vaak kan ik met mijn hoofd wel bedenken dat ik veilig ben, maar mijn ‘angstige kind’ zegt iets heel anders. Steeds weer de strijd om daar doorheen te breken….. Ik heb geen contact meer, ik erken wat er gebeurd is en toch…. vertrouwen is zo moeilijk.
Ik kan alleen maar surfen
op de golven die komen en gaan
en hopen te blijven staan
Het is geen keuze, maar gebrek
aan een (veilige) landingsplek
Mensen roepen, geven advies
wijzen mij diverse richting uit
maar ik zie, ik zie wat jij niet ziet
onophoudelijke golven
en hongerige rotsen
die wachten op mijn ondergang.
M.B.
Prachtig gedicht….herkenbaar.XXX
Ik hoop al maanden op geluk vrijheid op dat ik weer de zelfvertrouwde meid van vroeger word… Ik ben stapje terug qua samen wonen gegaan met mijn narcistische vriend. Mijn gevoel zegt ook dat hij vreemdgaat… Laatste tijd is hij veel weg en is ie ineens uren later terug met een smoes veel boos op mij veel onnodige kritiek zijn phone houd hij als lijfwacht bij zich… Hij zeurt veel zegt dat ie niet gelukkig is..
Draait alles om zegt x op x dat ik vreemdga… Sexleven verslechterd erg.. Ligt niet aan mij… Maar aan hem… Vroeger was het perfect maar nu niet.. Hij kijkt me nouwelijks meer aan geeft me weinig nog en is erg ver weg met zijn gedachten sinds gisteren wijst hij al mijn toenaderingen af.. Maar ik heb eerder een relatie gehad met een narcist. En ik heb daarna in moeilijke tijd geleefd vol onzekerheid twijfel steeds weer naar emm terug willen.. Nu zei mijn vriend tegen mij… Dat ik niet bang voor hem ben dat hij dar merkt… En ik laat niet meer over me heen lopen… En ben zelfverzekerd en laat me niet de les lezen meer… Als hij slaat vecht ik terug. Nu wil hij niet meer samen wonen denk dat ik niet geschikt voor hem ben meer.. Dat ik te direct ben… Want ze zoeken gevoelige meisjes. En ik had hem allang ontmaskerd en door… Dus voor hem natuurlijk nutteloos ik ben er trots op dat ik mezelf eindelijk wat kan vinden en me niet meer laat slaan of kwetsen… Iedereen die zo denkt komt verder en mag trots zijn op zichzelf. Mensen hou je taai
Wat een prachtig gedicht Marja . Heb geen medelij met een narcist meer !
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen . Liefs en sterkte .. M
Het begon in mijn jeugd al zo vanaf mijn twaalfde dat mijn moeder altijd mompelende opmerkingen maakte die alleen ik hoorde. Zo van .. kijk papa nou , zit ie weer in zijn neus te peuteren . Of ze stootte me zachtjes aan en fluisterde .. kijk zit ie weer te krabben . Dat ging dagelijks zo . Over mijn 15 jarige Broer, in die tijd een vetkuif , en vrij ijdel op die leeftijd mompelde ze altijd dat het misschien wel een homo was . Telkens weer moest ik dat als kind horen . En altijd klagen tegen ons als kinderen .
Ik had twee broers en de oudste was nogal driftig als kind dan hoorde ik mijn moeder altijd tegen hem roepen wat een stuk ongeluk het toch was . Die arme jongen . Hij ontwikkelde tijdens zijn jeugd een persoonlijkheidsstoornis weet ik nu . Mijn andere broer idem dito . Die veel later ook nog een psychose kreeg en de diagnose kreeg schizofreen te zijn . Mijn tien jaar jongere zusje was ietwat autistisch en ook zij is narcistisch . Op mijn 20ste trouwde ik met een narcist wist ik later. Hij ging er later vandoor met een andere vrouw . Ons dochtertje verder alleen opvoedend , ontdekte ik dat ook zij later tijdens haar verkering met haar narcistische vriend zélf ook het narcisme ontwikkelde . Het is dus ook , weet ik nu vrijwel zeker , erfelijk . Mijn grootouders van mijn vaders kant pestten ook altijd . Ze noemden het plagerig maar het was wreed wist ik later . Mijn opa was een driftkikker waar iedereen bang voor was . Kwam hij bij ons op visite dan zaten mijn broers en ik onder de tafel verstopt . De oma van mijn moeders kant was ook een narcist . Ik was vreselijk bang altijd van die oma .
Ik ben en was hooggevoelig wist ik later. En maakte me niet alleen altijd zorgen om mijn ouders , als kind al , maar ook veel later toen ik besefte dat mijn ouders dus ook die wreedheden van hun ouders allemaal hebben ondergaan . En ook mijn ooms tantes, nichten en neven hebben die stoornis wist ik later . Ik ben dus constant omringt door narcisten geweest . Want ik heb het niet ontwikkeld . Ik ben de dans ontsprongen door mijn koppigheid maar heb er wél een tik van meegekregen doordat ik bijna niemand meer vertrouw nu . Ik was me al heel jong bewust dat het niet klopte allemaal . Door mijn flegmatiek karakter onderging ik wel alles maar betrok het tijdens mijn pubertijd niet meer op mezelf . Ik kreeg door dat het helemaal niets met mij te maken had . Niets met ons karakter te maken had . Het had ook een ander kunnen zijn die ze belachelijk maakte .
Op mijn veertiende kreeg ik van mijn ook al narcistische buurvrouw het boek ‘ik jan cremer ‘ . Is een mooi boek zei ze , moet je lezen ! Want ik las als kind al veel . Zo vanaf mijn dertiende lag ik vaak tot diep in de nacht te lezen omdat ik nooit kon slapen . Ik vraag me nog steeds af waarom ik nooit kon slapen . Ik verheugde me op het boek van Jan Cremer . Wist ik veel wat het precies inhield ! Ik las allerlei grofe details over sex . Iets waar ik toen op die leeftijd nog amper over nadacht . Zeker in die tijd niet . Maar ik was nieuwsgierig en las het helemaal uit . Later wist ik wat een invloed het heeft gehad op mijn puberse dromen over romantiek en verliefd zijn wat toen volkomen de grond ingeboord was . Iets wat die buurvrouw al wist dat bij mij gebeuren zou . Maar ook mijn vader en moeder die het toch goedgekeurd hadden . Een grote gekte was het allemaal wist ik later . Wrede gemene mensen die het helemaal niet goed met je voor hadden.
Gescheiden van mijn man ging ik met mijn dochtertje ergens anders wonen . Boven een groente en fruitwinkel waar de eigenaars van de winkel ook mijn bovenburen waren .Waar soms niet alleen een kist spruitjes s’morgens in alle vroegte vaak van de trap rolde waardoor ik vaak wreed uit mijn slaap gerukt werd , maar ik ook wederom narcistische mensen trof wist ik later . Buurvrouw zette me vaak openlijk voor schut in haar winkel door keihard te roepen of ze die nacht daarvoor soms een man bij mij gehoord had en nog veel meer van die onzin wist ik alweer later pas . Ze maakte vaak ,tuurlijk per ongeluk’ mijn post open . Ook klopte ze eens bij me aan en kwam met een ragebol en raamwisser bij me binnen met het verzoek of ik even mijn ramen kon lappen omdat ze bezoek kreeg . Te krankzinnig voor woorden die ik dan ook niet had . Jaren later verhuisde ik naar een bovenwoning om de hoek . Verlost van die buren , maar ook door de zolderkamer wat ik zo fijn voor mijn opgroeiende dochter vond . ik ontmoette veel later een man zo’n beetje gelijk dat mijn dochter haar vriend ontmoette . Zowel mijn vriend als de hare waren narcistisch wist ik helaas te laat weer .
Ze stookten heel subtiel en speelden mijn dochter en mij tegen elkaar uit. Twee jaar ben ik geweest met die man die me nog een jaar lang daarna lastig gevallen heeft .
Inmiddels had ik bij de vriend van mijn dochter al die waanzin in zijn ogen gezien maar ze wilde niet naar me luisteren . Helemaal wanhopig was ik . Ze kregen twee kinderen en trouwde na tien jaar samenzijn . Ongeveer twee jaar na haar trouwen heeft hij geprobeerd haar te vermoorden met voorbedachte rade nog wel . Ze wist te ontkomen maar omdat ze die persoonlijkheidsstoornis had wilde ze om haar gezicht niet te verliezen niets meer van mij weten . Tot op heden nog niet . Ook mijn kleindochters heb ik ondanks al mijn pogingen nooit meer gezien .
Nu veertien jaar geleden . Moederziel alleen achtergebleven kreeg mijn onderbuurvrouw hier lucht van en ja hoor het pesten begon . Wederom een narcist . Langer dan tien jaar heeft ze zich de controle over mijn post toegeeigend . Dat gedeelte schreef ik hier al eens . De wreedheden die ook zij had en nog steeds . Daarom moest ik haar volledig gaan negeren . En ik merk dat ze sinds kort wéér probeerd contakt met te krijgen . Verhuizen heeft geen zin weet ik nu want narcisten zitten overal dus hoe weet ik dat ik er niet weer een tref . Ik voel dan ook zo mee met hen die nog niet helemaal door hebben met een narcist te maken te hebben . Want velen mensen moeten dit ondergaan hebben in hun jeugd maar ook latere leven . Echte narcisten kun je niet meer veranderen . Medelijden heeft geen zin omdat ze heel vaak niet weten dat ze het zijn . En weten ze het wel van zichzelf dan zijn ze er nog trots op ook . Het is hopeloos hopen op iets wat ze nooit zullen voelen en dat is liefde ! Het is vreselijk als je kind zo geworden is . En dan ook nog toen het narcisme nog niet ontwikkeld was bij haar haar argeloos toevertrouwd te hebben aan een opa en oma die narcistisch waren . Met alle wreedheden van dien . Nu denk ik had ik toen maar gevlucht samen met mijn dochtertje . Ergens ver weg van die krankzinnigen . Maar ik wist toen nog niet wat ik nu weet . O er zullen zeker mildere narcisten zijn maar ik ben ze nog niet tegengekomen . Ik wil ze uberhoupt ook nooit meer tegenkomen . Maar helaas zijn er meer zo als je denkt . Het enige wat ik van ze geleerd heb is dat ik ze nu zo ontmasker . En daarom waarschuw ik een ieder die het vermoeden heeft ook met een narcist te maken te hebben dan is er maar één optie en dat is volledig negeren . Maar dan ook volledig . Alles blokkeren . Ik mocht van Stadgenoot geen eigen postbus nemen dus ik moest het onzekere van krijg ik wel of niet mijn post al die tijd ondergaan . Veel komt er nu digitaal . Maar lang nog niet alles. Pas nadat ik mijn buurvrouw twee jaar geleden toeschreeuwde af te blijven van wat van mij is schrok ze van mij omdat woede iets is wat ze begrijpt . Maar nogmaals merk ik sinds kort dat ze wéér toenadering begint te zoeken . Ik zit hier niet lekker . Maar ik weet ook niet meer hoe het elders gaat worden . Dus wat moet ik . En waar moet ik dan gaan wonen en in mijn eentje naar toe vraag ik me dikwijls af . Ik heb er niet eens de fut meer voor .Dus voor alle andere slachtoffers . Laat niet toe dat ze dat met je doen . Door mijn sterke karakter overwon ik het meeste . Maar ben wel alles kwijt . Door het vele roddelen liegen en de buren om me heen laten denken dat ik zo moeilijk ben , ben ik al lang al het contakt met de omliggende buren verloren . En dat is de bedoeling . Zo isoleren ze je van alles en iedereen . Iets wat mijn familie ook met mij gedaan heeft . Mensen geloven zo makkelijk het kwade . Nooit vroeg er eens iemand aan míj hoe het zat . Ik ben nu 68 jaar en leer weer langzaam de mensen te vertrouwen . Mede omdat ik nu al snel weet wie wel en niet oké zijn . Niemand wens ik dit toe . Het was een hel . Ik kan niet niet eens wat leuks of fijns over vroeger en later bedenken . Ik hoop jij wel ! Dat jij op tijd maakt dat je er van los komt. Voor allen veel sterkte ! Liefs Marian
Bedankt voor jou reactie, gisteren had ik weer is het gevoel dat ik het mis had, vooral omdat niemand het begrijpt en noemen het bezorgd. Maar terug na de hell wil ik niet wel er over praten en dat helpt aardig. En misschien ben ik te hard maar mijn eigen vader heeft totaal geen idee wat hij zegt of doet hij loopt als een zoutzak achter der aan. En als iemand roept jij bent mijn dochter niet en ik kick op mannelijke aandacht doet mij echt veel pijn heb al jaren een vriend en dat is blijkbaar niet voldoende. Mijn relatie heeft vaak aan touwtjes gehangen omdat ik bang ben of achterdochtig harde geluiden of mijn eigen naam horen maakt mij al helemaal over de toeren wilde op mijn 18e al weg en vanaf mijn 9e levensjaar was ik liever dood dan levend als ik dat lees snap ik niet waarom familie niet heeft ingegrepen of de school en de huisarts waar ik vaak was met onverklaarbare pijn. En het voelt zo zwaar alsof ik iemand verraden heb maar ik kon niet anders ging er zelf aan onderdoor.
Beste anoniem
Dank je voor je reactie. Je hebt ontdekt dat praten je helpt, dat is tenminste iets. Door erover te praten, krijg je je gedachten weer op een rijtje. Je geeft woorden aan je belevingen. Wij hebben binnen ‘het verdwenen zelf’ een gespecialiseerd netwerk van coaches en therapeuten. Als ik je verhaal lees, denk ik dat het je verder zal helpen om er over te praten met een gespecialiseerde en betrouwbare hulpverlener. Om alles op een rijtje te krijgen. En hoe je verder kunt, want dat is wat je wilt. Zo te lezen is er veel gebeurd en zit je er nog aardig in.
Je lijkt overgevoelig te zijn voor harde geluiden, je bent op je hoede. Vaak gaat dit niet zomaar over, omdat het waarschijnlijk symptomen zijn van trauma. Onderzoek hoe dit minder kan worden en vraag hier hulp bij. Zodat je de grip terug krijg op je eigen leven.
Veel sterkte!
Susan Veenstra
Lieve johanna
Ja klopt je hebt idd gelijk
Ja ik ben druk bezig met eigen plekje
En hoe gaat met jou? Heb jij ook verleden net narcist
Ben jij ook onzeker
Liefs esther
Ik ben 63 jaar oud en werd door mijn ex geestelijk, lichamelijk en financieel geruïneerd! 21 Jaar bij hem gebleven en pas eind augustus 2015 ‘ontdekt’ hoe of wat. Mijn drie kinderen met hun partners kwijt, mijn eerste kleinkind, waarvan ik niet eens mag weten dat het geboren is verleden jaar. Jij bent nog heerlijk jong en let op dat je niet zwanger wordt, want dan zit je helemaal vast in zijn verstikkende web! Ik weet dat het verschrikkelijk moeilijk is om te vluchten, maar ik weet zeker dat het je zal lukken en dat je, hopelijk, zo wijs bent geworden dat je in de toekomst niet weer valt voor een narcist! Heel veel sterkte en kracht wens ik je toe, lieve meid, in gedachten sta ik naast jou!
xxx Johanna.
Dit is heel heftig om te lezen maar ook zeer verlichtend. De schellen zijn na zes jaar van mijn ogen gevallen. Alles is zo herkenbaar wat hier boven staat beschreven . Wat ben ik blij dat ik deze site gevonden heb. Nu gaan proberen het allemaal te verwerken, mij zelf terug te vinden en op eigen benen weer te komen staan. Ik heb nog steeds de neigiging hem te appen of te bellen en ik mis hem ook .
Ik weet als ik dit doe ik een ijskoude reactie terug krijg. Ik worstel en kom boven!
Inderdaad,
Neem nooit geen contact meer op.
Je bezeert jezelf aan de priemende scherpe ijspegels en daarmee geef je hem weer voer.
Als je weer contact zoekt krijg je vast een warme groet, maar daarna komt het weer terug maar dan erger, het komt goed je voelt je nu vast eenzaam en alleen en het gevoel dat je hem nodig heb, maar dat ik niet zo dat gaat over! En als hij jou zoekt dat gebeurt sowieso laat hem niet binnen! Jij bent sterker dan deze man en jou leven in van jou en niet van hem. En neem een nieuw nummer verwijder alles van hem de pijn en verdriet heeft dan de kans om te rauwe en afscheid te nemen van deze man. Laat het toe daarna voel jij je een stuk beter, maar doe het wel laat het los want het maakt je kapot.
bijzonder om te lezen allemaal. Ik ben 20 jaar bij een narsicst en ben nog maar 35 dus het grootste deel van mijn leven bij hem. meisje van 15 was ik bij hem. dacht dat ik alles aan kon. hij bepaalde veelal alles en gaf me het gevoel dat hij me zag en mij bijzonder vondt. vondt hij waarschijnlijk ook. we waren verliefd en konden de wereld aan. ik was onzeker in die tijd en trok me aan hem op. door zijn houden voelde ik me speciaal en iets waard. al gauw deed hij waar hij zin in had want hij had ruimte nodig. ik was te onzeker en belemerde hem in zijn vrijheid door jaloersie en achterdocht. ik kon hem immers vertrouwen. en ja ik was onzeker en bang dat ik niet mooi genoeg, niet lief genoeg, niet gezien zou worden. want hij was de enige die mijn kwaliteten leek te zien. kookte wat hij wilde maar dan stond de kleur hem niet aan. o dan ging ik wel iets anders maken. alles doen om hem tevreden te houden. bij ruzie schuld op me nemen want op een of andere manier wordt je overtuigd van zijn gelijk. op een of andere manier voel je je toch schuldig en zie je dat het je eigen schuld is. ik had weinig vrienden en richte mij op hem want hij wilde bij mij zijn alsof dat een wonder was. zon lieve goeie en knappe man die iets in mij zag. die me in mijn beleving zoveel leerde. op een gegeven moment was ik dat beetje van mezelf ook kwijt ik werd onzekerder en als hij wegging en zich helemaal opdofte bedreef ik de liefde met hem uit wanhoop dat hij dat anders misschien buiten de deur ging doen. alsof ik hem zo kon weerhouden. alsof ik moest bewijzen dat ik goed voor hem was. hij ging weg en voor hij thuis was ging ik extra poetsen en opruimen zodat hij na een avondje stappen zou gaan zien hoe hard ik mij best deed. alsof ik zijn aandacht dan verdiende.
sommige momenten moest ik huilen en sprak ik uit dat ik bang was hem kwijt te raken. ipv me te troosten en te zeggen wat ik waard was zei hij dan je moet niet zoveel zelfmedelijden hebben. ik deed zo hard mijn best maar het was nooit de moeite waard om iets positiefs te zeggen maar wel om er elke keer iets negatiefs over te zeggen. als ik me dat dan aantrok en zei zie je dan niet dat ik mijn best doe. dan zei hij wat heb je liever dat ik lieg om je te pleazen of de waarheid zeg zodat je er van kunt leren. het is nooit verkeerd bedoelt het is feedback! ok dus als hij een weekje naar familie ging moest ik iets doen zodat hij mij waardeerde, voor mijn gevoel, ik ging slaapkamer verfen en behangen en tot mijn eigen verbazing kon ik dat heel goed en heel netjes. ik wist dat hij dit al langer wilde dus dit was een verassing voor hem. Toen hij terug kwam was ik zo trots als een kind en liep alles nog tien keer na. het positieve gevoel van wat zal hij blij zijn maakte me zo opgewonden trots en blij. bij thuiskomst liep hij als een soort inspectie door de kamers, ja huh als je t zo doet zoals jij t nu gedaan hebt kan iedereen behangen en t schilderen kan een varken nog beter. en dan nog ja nu maak je wel nog meer werk voor mij want dit moet echt overnieuw moet ik alles nog een keer en ik heb het al zo druk. zwaarmoedig en wat n domper. terwijl ik echt wel zie wanneer iets niet of wel netjes is. elke keer opnieuw moed verzamellen en maar dingen oppakken die hij los liet. ik zou het hok graag willen verfen, trappen schilderen en bekleden. o ja ik wachten op t goeie moment en opnieuw verassing! nou verf niet de goeie kleur terwijl hij m zelf uitgezocht had.. 5 uren werk om een trap te bekleden en wat was ik blij met het resultaat. Het was alle moeite waard. familie zij jeetje wat mooi lijkt wel door n profecionele legger. maar nee je kon natuurlijk wel zien dat het door een leek was gedaan. en moest later maar eens echt. zo heb ik heel wat klusse geklaard laminaat vloeren gelegd omdat hij al zo zwaar had en ik ontdekte dat ik meer waarde aan mijn eigen ging hechten. ik vond het prachtig en als hij het niet mooi vond jammer dan. drie kinderen kregen we en hij raakte depresief. o ja dan was hij depressief immers dat verklaarde zijn negatieve kijk op mijn acties. kon hij niks aan doen hij zag alles zo zober. ik nam alle taken op me huishouding en (na mijn eerste zoon ) ging werken. nooit geweten dat dit mij zou gaan redden kwa persoonlijkheid. ik ging werken en werd daar wel gewaardeerd. ik durfde niet in de waardering te geloven maar was bang en op mijn hoede want dit kon toch niet echt zo zijn. ik groeide door en mork dat ik op mijn werk spontaan open en vrolijk was. en thuis paniekerig ale rommeltjes opruimde voor hij thuis kwam. rekening moest houden met zijn stemmingswisselingen en me daarop aanpaste zijn kritische houden liet me remmen want wat vond hij van mijn grapjes etc . zijn blik was meestal voldoende. ik ging naar de sportschool omdat ik veel te zwaar was. dat vond hij niet mooi . ik werkte keihard en had discipline niet voor mezelf maar ik wilde hem niet kwijt omdat ik dik was. het was hard werken maar het gaf me energie. ik maakte een ommekeer. ik sporte en wilde sh bam volgen maar dat durfde ik niet. dat vond hij niet nodig ik had immers ook drie kinderen en hij werkte 34 uur per week. we zagen elkaar daarvoor te weinig vond hij ik moest minder sporten. ik hield het bij fitness eerst. op een of andere manier was het altijd donker als ik thuis kwam. dan zat hij al boven achter zijn computer. blackscreen als ik terug kwam. hij was negatief en zei dat hij deprie was en uitlaat kleppen nodig had. neej niet sporten vrienden oid maar stilte en spelletjes op zijn pc. dan kon hij zich terug trekken in de rust en er kwam een slot op de deur van de dlaapkamer binnen zodat de kinderen niet ineens druk bij hem kwamen. maar goed ik kon er ook niet ongevraagd in komen. wat ik er van vond deed er niet toe. mijn vertrouwen nam af want steeds vaker sloot hij zich af en deed vreemd. als ik er iets van zij was ik paranoide en egoïstisch en maakte ik zijn leven kapot omdat ik hem niet vertrouwde. mocht niet in de geschiedenis kijken want daarmee liet ik zien dat ik hem niet vertrouwde. toen ik dat toch deed en er achter kwam dat hij contact had met een vrouw aan de andere kant van de wereld kwam dit natuurlijk omdat ik hem het gevoel had gegeven dat ik hem niet vertouwde.en ik dacht waarom heb ik m niet vertrouwd wat heb ik gedaan! ik was ook wel ver gegaan om in de geschiedenis te kijken hoe moest sit voor hem voelen! bizar om nog eens te kijken en te ontdekken dat hij dit al twee jaar deed. dat alles waar ik naar verlangde daar stond geschreven over en weer naar een vreemde vrouw. er werd over mij gesproken alsof ik zijn ex was die moeilijk deed. o wat haf hij spijt had nooit gemoeten het was om te vluchten uit de realiteit had niks met zijn liefde voor mij te maken. hij stopte maar verving dit door porno, porno waarbij je alleen een mannelijk geslacht sdeel zag en een vrouwelijk lichaam. niet eens per dag mar wanneer het maar kon. hele avonden. op een gegeven moment dacht ik o jee ik moet maar lingerie aan spanning erin Houden maar hij was te moe maar kon wel filpjes kijken dan hoefde hij zich niet in te spannen sorry maar hij had n uitlaatklep nodig. ik vond dit zo kwetsend maar wilde hem niet pijn doen en ging beneden liggen zodat ik hem niet kon storen want hij vertelde het zo mooi. maar dat was niet de bedoeling ik moest bij hem in bed liggen want anders voelde hij zich schuldig. dat kon hij niet dan lukte het hem niet. dus bleef ik er naast liggen proberen mn emoties in de hand te houden. toen ging hij cocaïne roken en raakte zichzelf kwijt werd agressief zette se kinderen tegen me op manipuleerde iedereen want dit kwam door mij ik had altijd een hel van zijn leven gemaakt. dit liep zo uit de hand alles was van hem en ik hoorde in de goot waar hij me vandan had gehaald maar ik was eigenwijs geworden en arrogant. neej ik was door de hele situatie heen niet kapot ik heb mijn eigenwaarde vergroot door hoe hij met mij om ging mijn eigen leven opgepakt terwijl we in de relatie waren ginf sh bam doen of hij wilde of niet. mensen raakte enthousiast over me kreeg een opleiding en mocht groepslessen verzorgen. eerst dacht ik wat doet hij nu (als hij alleeb thuis was) liet hem mijn plezier van hem afhangen. na een tijdje stopte dat en was ik op mijn werk niet met hem bezigm ik werd zelfstandig en vond mezelf veel beter dan hij van me vond. wat hij als zwak vond vond ik sterk en ik liet dat niet meer door hem bepalen doordat ik dit deed groeide ik in mijn eigen persoonlijkheid en kreeg vertrouwen in mezelf. hij ging cocaïne gebruiken en wilde mij de schuld geven raakte de controle kwijt . ik zei dat hij moest stoppen maar toen s tond ik op sokken buiten met 3 kinderen een hel volgende ik moest onderduiken omdat dit niet anders kon ik was doodsbang. ik zat daar en toen dacht ik nee! ik ben geen slachtoffer ik ben sterk hier stopt het ik ben een moeder en moet de kinderen voorop zetten. geen medelijden en begrip meer voor hem maar voor mezelf en de kinderen ik weet hier ♡ hoe het zit dat is voldoende. ik ben niet afhankelijk meer maar ik leef. en het gaat goed met mij ik ben sterker dan ooit! en ik b en het waard. ik wil hiermee zeggen dat je in de spiegel moet kijken en iemand moet zien die t waard is! als je dat kunt voelen overwin je hem. constant emoties en verstand tegen elkaar afwegen. ik kan zeggen dat ik trots op mezelf ben en niet denk was het allemaal maar nooit gebeurt ik weet dat ik door alles zo sterk ben geworden en van mezelf meer ben gaan houden. het is een keuze om hier slachtoffer in te zijn of niet. ja ik heb veel meegemaak t maar zie het als een beproeving in mijn leven. als ik dit kan zeggen na 20 jaar ligt voor iedereen de wereld open ik ben veranderd van een bang onzeker vogeltje naar n zelfverzekerde verantwoordelijk moeder. dat neemt niemand me ooit af! ♡♡♡♡ liefs en sterkte allemaa
Hai Monique,
Wat een ‘mooi’ en oprecht verhaal. Dank je wel voor de boodschap: stop met zelfmedelijden. Daar ga ik nog vaak aan denken!
Bedankt voor het delen van je verhaal. Herkenbaar.
Super trots op jou!
De spiegel is belangrijk om je zelf te kunnen zien en herkennen. Je ogen open te doen en je zelf weer lief te hebben.
Ik sta nu elke ochtend op en kijk in de spiegel. Ik zie elke dag iets nieuws. Dat is het zelfvertrouwen wat met de dag toeneemt .
Zeg dan in gedachte tegen mijzelf : je bent mooi, je bent goed , ik hou van je .
💪💪💪
De spiegel was de eerste “oefening” die ik kreeg en ik vond het aartsmoeilijk om mijzelf te begroeten en toe te lachen! Levenslang, als ik in de spiegel keek (ja, een mens moet toch af en toe zijn haar kammen), zag en voelde ik dat er iets niet klopte, je wordt er bijna schizofreen van en nu? Nu gaat het een beetje gemakkelijker en ik besef dat IK slachtoffer ben en niet de dader! Nogmaals veel sterkte aan alle lieve dames en heren. Vecht voor jezelf, je hebt er recht op!
Ja idd elk mens heeft het verdient om een mooi leven te leiden en geluk te hebben en je kind niet te verliezen en elk mens heeft recht op een vrij veilig leven.
Liefde is soms pijnlijk.
Je kind verliezen is vreselijk.
Mijn dochter is mijn alles mijn grote trots en ik vecht voor haar. Heb de beste advocaten ingeschakeld en ben bij elk bezoek van haar. Ze is een prachtige meid! En ik zou niet langer zonder haar kunnen. Daarom vecht ik nu via rechtzaken om haar terug te krijgen.
Ik verlang ernaar om voor haar te zorgen. Ik vierde haar verjaardag haar eerste verjaardag met haar bij de kinder boerderij. Ik was zo blij zij ook om haar mama te zijn. Ik vergat de hele wereld om me heen en ik genoot van haar liefde haar mooie lach en haar heerlijke zachte zoete baby geur. Ik had haar een prachtig cadeau gegeven. Ze was er zo blij mee. Ze huilde toen ik wegging. Ze is graag in mijn armen en ik krijg haar heel snel rustig laatst ook toen lukte het de pleegmoeder niet om haar rustig te krijgen. Ik suste heel zachtjes en hield haar vast en wiegde haar beetje ze was gelijk stil en lachte weer. Toen was ze in armen van de pleegmoeder en ze was gelijk weer aan het huilen. en gaf haar tientallen kusjes en vele aaitjes over haar bol. Ikzelf ben een jonge moeder. En ik heb veel kracht en zelfs een speciale helderziende gafe. Ik heb veel doorstaan. Waar ik spijt van heb heel veel spijt is dat ik rookte tijdens de zwangerschap. Ik zou nu als ik ooit weer zwanger word geen enkele sigaret aan kunnen steken. Waar ik veel trots op ben is dat ik al die maanden mijn buik beschermde. Ik heb een heel zwaar auto ongeluk vorig jaar meegemaakt. Het heeft maanden geduurd tot ik in een auto durfde te stappen. Het was een prachtige dag. Ik weet nog dat mijn ex man inmiddels toen nog mijn man… Dat hij super stoned achter het stuur zat en dat hij een pad uit kwam bij een kruising. Toen kwam er een veewagen daarachter zat een grijze auto… Die knalde zo tegen met een volle klap. De auto vloog meters naar voren. En ik hield mij beet aan de handvat van de deur. Als ik dat niet har gedaan was ik door het voorruit gevlogen. Ik had een dag ervoor al een visioen erover gehad en het kwam uit. De auto was totall loss. Hele voorruit lag eruit. Ik had geluk dat ik de spiegel bij de zonneklep omlaag had gedaan anders had ik al het glas in mijn gezicht. Ik was rond de twintig weken. Later stapte ik voorzichtig uit de auto. Ik was duizelig en nekpijn. Daarna kwam er een vrouw aan die zei gelijk moet je me schade zien. Ik werd boos en zei tegen haar het is onze fout maar ik ben twintig week zwanger en u zeurt over schade ik maak me eerder zorgen over ons kindje. Zij zei sorry dat zag ik niet gelijk. Ze zei tegen mijn man toen… Zij moet naar het ziekenhuis nu per direct. Mijn man wou toen alleen maar dat zijn auto niet werd weggesleept. Totdat ik alles rood zag niks meer hoorde en flauw viel. Ik had glas in mijn oog en had het zelf ontdekt. Door in de auto te stappen voorzichtig in de spiegel kijken. Toen trof ik een hoekje glas aan. Ik haalde het weg. Daarna naar dokter geweest kreeg ik soort van oranje vloeistof dat jr pupillen verwijderd en ze keek met een lampje en zag niks meer zitten.ik maakte me toch zorgen en vroeg om een echo. Later kwam ik erachter dat de groei achteruit ging. Later verliep dat erger. En hoogzwanger maakte ik een grote verhuizing mee. We werden onterecht uit ons huis gezet en moesten op een camping wonen tijdelijk. Achteraf ben ik super dankbaar dat ik uit dat huis werd gezet ook al bleven de geluids overlast klachten terwijl wij eruit waren als we er woonden dan had ik de explosie meegemaakt in de flat. Daar had ik ook een visioen over gehad dat ik uit die flat was en dochter in pleeg gezin. En dat er een vreselijke explosie kwam. Dat kwam uit. Ik had mijn dochter uit huis laten plaatsen omdat hij het niet aankon en we al vele gesprekken hadden gehad met jeugdzorg. Omdat er meldingen waren van mishandeling van hem. Achteraf heb ik daar veel spijt van. Ooit hoop ik voor haar te mogen zorgen.
Iedereen veel sterkte lieve mensen
En lieve johanna ik vind jou een hele lieve sterke vrouw. Wees trots op jezelf. En bedankt voor je steun en adviezen. Liefs esther
Hey.
Ik heb 19 maand lang met een narcist geleefd. Eerst was ik mezelf totaal kwijt, het enige wat er over was van mij was een mooie lieve gevoelige zorgzame meid die veranderde in een ijskoude verbitterde stille onzekere meid. Ik wou al maanden bij hem weg maar x op x lukte het niet. Ik had zwart op wit op papier dat hij een narcist was. Zo kwam ik er dus achter via 1 blad papier kwam ik erachter met wat voor leegzuigend monster ik te maken had. Eerst kon en wou ik het niet geloven. Daarna zocht ik het op op internet en alles qua gedrag klopte.
Een paar maand dat ik was bevallen van mijn grote trots mijn kleine mooie dochtertje kreeg ik de moed dat ik bij hem wegging via een smoes dat ik even wat kleren bij elkaar moest zoeken bij mijn moeder. Toen ik daar eenmaal was appte ik hem dat het uit is. Hij scheurde met spinnende banden weg en was totaal over de rooie dezelfde nacht nog werd hij opgepakt voor meerdere benzine diefstallen. Hij is zo goed in de boel omdraaien liegen en mensen tegen mij opzetten. Eerste tijd dat ik bij hem weg was was ik vooral bang om alleen achter te blijven onzeker en bang dat mii wat overkwam. Ik belande in een depressie voor maanden lang. Daarna startte ik met emdr therapie. En ik was nog niet eens met het eerste therapie begonnen en ik barste op een mooie warme dag vol zelfvertrouwen moed en waardering van mezelf. Niemand krijgt mij nu nog onzeker zwak of klein. Ik heb nu een nieuwe vriend en ik twijfel nog steeds of hij narcistisch is. Maar ik laat me niet meer de les lezen ik ben zoals ik ben en ik ben eigen baas. Ik leef zoals ik wil en ik ben mooi lief en een goeie moeder. Ik heb besloten mijn leven niet meer met angst en onzekerheid door mijn ex man te laten lijden. Ik heb besloten wat mij veel moed koste dat ik het verleden los laat en in mezelf geloof dat niemand me ooit nog klein krijgt of stuk!! Ik heb maanden lang toen ik bij mijn ex,weg was en hij inmiddels vrij was hem gepakt door hem te confronteren met zijn eigen daden en woorden. Ik heb hem gepakt zoals hij mij maanden pakte. Ik verloor tientallen euros door hem… spullen emotionele en lichamelijke schade. Hersen beschadiging en hart problemen en kleren. Ik pakte hem terug als een slimme meid die als wraak hem terug pakte dat had hij verdient. Ik pakte hem zijn bezoeken van zijn dochter af zoals hij bij mij deed. Ik zette zijn vrienden en familie tegen hem op zoals hij dat deed. Ik sloot de wraak af door een middag te doen alsof ik van hem hield en hem daarna te dumpen. Net zoals hij bij mij deed. Daarna noemde ik hem lelijk en belande hij in een depressie. Ja wie met mij speelt en mij stuk maakt kan het terug verwachten. Ik had nooit de moed verwacht dat ik het zou kunnen. Toch is het me gelukt. Nu laat hij mij eindelijk met rust. Ik pakte hem ook terug qua geld maar dan niet qua stelen maar op andere manier die niet crimineels is zoals hij dat deed. Ik ging ook vreemd net zoals hij dat deed wat ik later op facebook trof.
Mensen vind de moed in jezelf en houd vol ooit op een dag word je net zo zelf verzekerd als ik.
Goed van je dat je bent doorgegaan. Maar ik vind het laag van je dat je hetzelfde terug deed bij je ex. Zoiets vind ik echt laag en kinderachtig. Verlaag je niet tot dat niveau. Met wraak los je niks op. Met vergeving en doorgaan met je leven wel. Laat het los. Geef het een plekje en vertrouw erop dat God je zal leiden ( ik ben zelf moslim en gelovig) alles gebeurd met een reden en als een test ik dit leven. Ik geloof niet dat je met wraak iets opschiet. De beste wraak die je kan hebben is om aan jezelf te werken en door te gaan met je leven… Mijn vader was ook een narcist en heeft mij ontzettend veel pijn gedaan ik was ook ontzettend boos maar ik heb hem vergeven. Ik ben hem anders gaan zien en weet dat hij ” ziek” is… Daarom neem ik het hem ook niet kwalijk. Ik blijf iedere dag voor hem bidden dat Allah over hem waakt en wens hem alleen het goede toe. Heb afstand genomen en zo is de heling voor mij begonnen.. door haat en terugpakken zou ik me juist slechter voelen. Wees sterk en wees zelf een betere mens dan degene die je dit aandeed. Met wraak haat en zelf mensen vernederen bereik je helemaal niets!
Wat een mooie en wijze woorden .
Inderdaad lost je niks op met wraak . Die energie kan je beter in je zelf stoppen.
Laat los wat geweest is en focus op een betere toekomst.
Beste Donja!
Heb je wel enig idee wat het betekent wanneer je zo behandeld wordt door een narcist, zonder dat je er maar wat aan kan doen? Dat je je halve leven bang moet zijn voor wat er nu weer gebeurt, dat je gedwongen wordt de financiele touwtjes zeer strak in handen te houden omdat anders je kinderen er onder moeten leiden, dat je van dag tot dag leeft en steeds meer van je zelf kwijt raakt, dat je bijna dagelijks bang moet zijn voor aanranding en zelfs verkrachting. Nee, dat weet je niet! Maar ook ik spreek uit ondervinding, 43 jaar getrouwd geweest en twee kinderen gekregen, en dan juist gisteren door hem te horen gekregen dat hij al sinds 1987 (30! jaar dus) niets meer voor me voelde. Maar wel al die jaren gebruik, zeg maar gerust misbruik, van me maken en me geen beter leven gunnen. Alles draaide en draait om hem, hij is zielig, hij heeft een vervelende jeugd gehad, hij heeft geen opvoeding gehad en meer van dat soort smoezen. Mijn neus uit, ieder volwassen mens heeft zijn eigen verantwoordelijkheden.
Vergeven? No way !!!! En of er nu een Allah of in mijn geval een God is, ik zal nooit en nooit vergeten of vergeven, laat staan bidden! Laat me liever maar bidden voor al die vrouwen en niet te vergeten kinderen die jaren en jaren het slachtoffer zijn van een narcistische vader en echtgenoot en dan ook nog, na de scheiding lastig gevallen blijven met de meest vreselijke opmerkingen en kwetsingen. Wraak, dat is ook wat ik wil zoeken, wraak voor al die jaren die HIJ van me afgenomen heeft met zijn egoïstische, kinderachtige gedoe,
Tranen van herkenning 😩
Voor het eerst het gevoel dat iemand mij begrijpt .
Eerst een narcistische vader
Nu een narcistische dochter
Totale uitputting is een feit
Levenslust is weg .
Wat adviseer je?
Beste Carla,
Wat veel allemaal. Ik adviseer je van harte om het boek van Iris Koops te bestellen, als steun in dit proces.
sterkte,
Susan Veenstra
Iedereen heeft het altijd gedaan behalve de narcist…
Helaas wordt ‘narcist’ steeds vaker vaak en verkeerd gebruikt.
Ontsnappen aan iemand met een narcistische persoonlijkheid stoornis dat is en blijft moeilijk. Kan heel lang duren!
Het valt mij op dat sommige mensen snel en veel hulp krijgen, zelfs in staat zijn wraak te nemen, zelfs ongestraft…
Natuurlijk is deze site voor iedereen maar ik voel mij hier niet meer thuis.
Ik wens iedereen veel sterkte en in het bijzonder het dochtertje van Esther.
Groet van Coby
Lieve coby,
Je hebt gelijk de narcist wint altijd.
Zelfs voor de rechter vaak.
Wraak is een wat te groot woord. Ik noem het eerder afsluiten voor mezelf, het loslaten en hem teruggepakt. Waarom ik niet gestraft ben; omdat ik het op een eerlijke manier deed zonder geweld zonder scheldwoorden. Maar hij was een echte narcist en heeft niet alleen mij maar ook mijn hele familie gesloopt. Mijn ouders hebben hem een jaar in huis gehad. Wisten toen nog van niks dat hij een narcist was. Mijn moeder heeft op moment een gevaarlijke gezondheid daardoor en daarom heb ik dat gedaan. qua die bezoeken dat heb ik 1 x gedaan om hem terug te pakken.ik heb hem nooit geslagen of wat dan ook dat qua bezoek heb ik gewoon gedaan via iemand die ik ken en goed mee bevriend ben waarvan hij op dat moment financieel afhankelijk was. Voor het bezoek. Waarom ik dat deed omdat hij haar ook sloeg en zij was een vriendin van mij. Ik zie geen reden waarom ik gestrafd zou moeten worden.