Het is me opgevallen dat in de informatie over narcisme een aantal misverstanden bestaan. Deze misverstanden kunnen je op het verkeerde been zetten, waardoor je er niet uit komt. Ze zetten je namelijk vast in het land van de duisternis, dat je zo snel mogelijk moet zien te verlaten. Het maakt niet uit door wie de misleidende informatie gegeven wordt; door websites, mensen om je heen, zogenaamde deskundigen, wie dan ook. Het is gevaarlijk. Deze misverstanden luiden:
-
De narcist kan er niets aan doen
Het heersende idee hierachter is: het is pathologie, diegene is zielig, en kan er niets aan doen. Het is schrikbarend hoeveel sympathie er in deze wereld naar de dader gaat in plaats van naar het slachtoffer. Terwijl je als slachtoffer soms jarenlang ingrijpende mishandeling hebt moeten onder gaan, mag je het niet moeilijk hebben, mag je niet boos zijn, want diegene kan er immers niets aan doen. Hierbij wordt in mijn ogen uitgegaan van het idee van
ontoerekeningsvatbaarheid
, dat stelt dat daders onbewust mishandelen en daarom hiervoor niet verantwoordelijk kunnen worden gesteld. Klopt het, dat diegene met persoonlijkheidspathologie er niets aan kan doen? Nee, volgens mij klopt dit niet.De kern van narcisme en psychopathie is dat een aantal belangrijke vaardigheden niet werken en het empathiecentrum defect is (in mijn werkboek ga ik hier op in). Vaardigheden zijn te leren. Het proces is langdurig, en kan veel energie vragen. Narcisme is te behandelen, zij het moeizaam. Psychopathie is nog moeilijker te behandelen. De belangrijkste voorwaarde is hoe dan ook, dat de persoon erkent een groot probleem te hebben. En hier zit nu net het grootste probleem.
Als de persoon om te beginnen zelf zou erkennen dat hij of zij een ernstig probleem heeft en hier hulp bij zou vragen, dan zouden de mensen om hem heen niet meer de hoge prijs hoeven betalen voor zijn onbehandelde stoornis. Maar veel narcisten, en zeker psychopaten, ontkennen hun problematiek. Het is bizar om plaatsvervangende empathie op te eisen voor iemand die dit zelf niet kan opbrengen, voor de dader dus. Deze dader beschadigt anderen door die ontbrekende empathie. Daarbij vindt deze beschadiging soms doelbewust plaats. Verschillende slachtoffers getuigen over de controle die de dader in zijn of haar gedrag had. Een voorbeeld: de narcistische moeder scheldt het kind uit, de telefoon rinkelt en met een alleraardigste stem handelt zij het telefoontje af. Ze heeft de telefoon nog niet neer gelegd of ze vervolgt de tirade tegen haar
schuldige
kind.Wanneer gedrag valt te controleren, en de persoon in kwestie besluit om sommigen goed te behandelen en anderen slecht, dan kun je helemaal niet meer spreken van ontoerekeningsvatbaarheid. Dit is een complex onderwerp, en ik ga in mijn werkboek uitgebreid in op het waarom achter dit beschadigende gedrag. Waar het mij hier om gaat is dat de dader zelf verantwoordelijk is voor de beschadiging die hij aanricht.
-
Hij (of zij) bedoelde het niet zo
Ook dit idee klopt niet. De kern van deze pathologie is een groot gebrek aan inlevingsvermogen. De narcist wordt geregeerd door onvervulde behoeftes, en denkt vanuit die behoeftes. Wanneer hij niet krijgt waar hij recht op meent te hebben, worden er talloze manipulatiestrategieën ingezet om alsnog die behoeftes vervuld te krijgen, bijvoorbeeld de
narcistische aanval
. Er zijn veel mensen die deze vorm van mishandeling niet kennen. Ze kunnen zich helemaal niet voorstellen dat iemand op een dergelijke destructieve manier handelt. Daarom wordt het gedrag vergoelijkt, en wordt je als slachtoffer verteld dat het vast niet zo bedoeld is. Maar wat je voelt na een dergelijke aanval is verschrikkelijk. En dat was ook de bedoeling. De aanval is bedoeld om onwillige slachtoffers bij te sturen, door hen een ondraaglijk gevoel over zichzelf te geven. De narcist biedt zich vervolgens direct aan als redder: je hoeft alleen maar overstag te gaan en je niet meer te verzetten.Of iets werkelijk zo bedoeld is, kan alleen gezegd worden door diegene die het gedrag heeft moeten ondergaan. Ga na hoe je je voelt. Ik weet het; waarschijnlijk is je jarenlang door de narcist verteld dat je een drama maakt om niks, dat je weer alleen met jezelf bezig bent, of dat je zelf verantwoordelijk bent voor hoe je je voelt. Ik kan hiermee de grootste misvatting ontkrachten: hij (of zij) bedoelde het namelijk wel zo. Er wordt alleen geen schuld gevoeld, omdat er weinig tot geen empathie is. Bescherm jezelf dus. Als die ander geen empathie op kan brengen voor jou, zul je jezelf extra empathie moeten geven!
-
Het komt allemaal goed, als je je nog wat meer in hem (of haar) inleeft
Tot mijn schrik zijn er zelfs mensen die zich deskundig noemen in narcistische mishandeling, die deze boodschap verkondigen:
je weet toch hoe beschadigd hij of zij is, dus als je nu probeert zijn of haar gedrag te begrijpen, compassie te tonen, dan zul je merken dat het allemaal wat soepeler zal gaan
. De jarenlange training die iemand met deze pathologie je al gaf, wordt nu zelfs door een deskundige aanbevolen.Vergeef hem, maak hem niet van streek, laat het allemaal langs je afglijden, reageer vanuit liefde
. Ik kan vanuit de grond van mijn hart zeggen: dit soort adviezen werken averechts! Je wordt alleen maar dieper in het land van de duisternis getrokken. Ik heb zelf heel hard moeten knokken om uit die duisternis te komen, en alleen de mensen die aan mijn kant konden staan, hielpen me terug naar het licht. Dit waren de mensen die zich inleefden in mij, die mijn verhalen konden horen, die compassie toonden om wat ik had moeten doorstaan. Deze mensen kwamen net op tijd. Door de veelal spiritueel getinte adviezen die ik eerder kreeg; dat ik nog meer begrip moest tonden, nog meer moest incasseren, werd de duisternis enkel dikker. Er had zich nooit iemand om mijn welzijn bekommerd, ik was helemaal op, en nog moest ik meerliefde
tonen. Het deel van mij dat nog leefde was alleen nog met een grote zaklamp te vinden. Dat kleine plantje werd omringd door heel veel duisternis. Gelukkig kwam er een ommekeer. De enige voor wie ik die liefde nog wilde opbrengen (naast mijn man en kind), was mezelf. Dat plantje. Dat was het begin van mijn redding, en ik had dit niet gered als ik geen mensen om me heen had gehad die vonden dat ik, als slachtoffer, diegene was die nu wat liefde verdiende.De bittere waarheid is dat mensen die worden geregeerd door (onbehandelde) narcisme of psychopathie, heel erg vanuit zichzelf denken. Ze hebben baat bij gewillige slachtoffers, ze eisen van mensen om zich heen voortdurend empathie. Zelf kunnen ze die empathie niet of nauwelijks voelen. Waarom zouden ze anders zo met je omgaan? En waarom zou jij nog meer begrip moeten tonen voor het feit dat je als voetveeg behandeld wordt? Het enige dat werkt is duidelijke grenzen stellen, en als het mogelijk is, er helemaal buiten zien te blijven. Alle adviezen die aansturen op het goedpraten van destructief gedrag, trekken je er juist in.
Mensen met deze stoornis zullen altijd suggereren, dat als je nou iets beter je best doet, het allemaal goed komt. Het advies van sommige
deskundigen
, om je in hen in te leven, hen te begrijpen, klinkt hen dan ook als muziek in de oren. Doe gewoon nog iets beter je best! Wat ze er niet bij vertellen, is dat het moment dat hetgoed genoeg
is, nooit komt. Het wordt je voorgehouden als een fata morgana in de woestijn. De dader rekent erop dat zijn slachtoffer te moe, te dorstig en te verzwakt is, om deze strategie te doorzien. En voor veel slachtoffers klopt dit ook, helaas. -
Waar onenigheid is, hebben beiden schuld
De normale menselijke logica kan niet over persoonlijkheidspathologie worden neergelegd. Tussen
normale
mensen is het zo dat je bij een conflict allebei naar je eigen aandeel kijkt. Maar we hebben het hier niet over normale interacties. Deze voorvallen slaan de grond onder je voeten vandaan. Het is juist zaak uit die voortdurende staat van verwarring te komen. Bedenk goed dat een narcist helemaal niet aan de relatiewil werken
, hij of zij wil dat jij er aan werkt. Na het jarenlang obsessief piekeren over hoe je iets wel of niet had moeten zeggen (want hij raakte zo van streek), over dat je iets beter wel of niet had kunnen doen (want je wist toch hoe belangrijk het voor haar was), wordt het echt tijd dat je die verantwoordelijkheid voor zijn welzijn teruglegt waar hij hoort: bij hem (of haar)! Hij heeft altijd geprobeerd die verantwoordelijkheid te ontlopen, door te doen alsof alles aan jou lag. Blijf uit die val. Alle informatie die je uitnodigt naar je eigen stuk te kijken, omdat je zijn gedrag wel zal hebbenopgeroepen
, zou ik wantrouwen. Ze is mede gebaseerd op de misvatting dat alleen labiele, afhankelijke mensen een relatie aangaan met een narcist. Hier klopt niets van. De meest stabiele, levenslustige vrouwen (of mannen) vallen voor de fata morgana, om later te ontdekken dat deze ideale partner slechts een luchtspiegeling was. Na de jarenlange psychische en emotionele terreur ben je gewoon op. Vaak gaat dit gepaard met een enorm gevoel van falen, terwijl je dus slachtoffer was van een zeer destructief persoon! Laat je dus niet aanpraten dat de schuld bij jezelf lag, omdat je er voorkoos
slachtoffer te worden. Je bent slachtoffer. Nu is het alleen zaak om je aan de relatie te onttrekken en weer mens te worden. Je bent er zelf verantwoordelijk voor om de schade die je is aangedaan te herstellen, maar de schuld voor de beschadiging mag niet op jouw schouders worden gelegd. Dan kun je nog steeds de loyaliteit niet leggen waar deze eigenlijk hoort; bij jezelf. -
Narcisten zijn heel makkelijk te herkennen
De associatie die veel mensen bij
een narcist
hebben, is de vlotte, gladde praatjesverkoper. Maar dit is een eenzijdig beeld. Het griezelige is dat narcisten helemaal niet zo makkelijk te herkennen zijn. Het zijn vaak hele innemende, charmante en beschaafde mensen. Je zou het ook anders kunnen zeggen: ze hebben heel goed gekeken om te weten hoe zenormaal en ontwikkeld
kunnen overkomen. Ze zullen dan ook niet snel gewantrouwd worden, doordat hun stoornis vrijwel onzichtbaar blijft. Ze kunnen een heel positieve indruk maken, doordat ze het met je eens zijn, aandachtig luisteren, en zo op je lijken. Het is van groot belang om het positieve gedrag van een narcist in het juiste licht te zien: hij weet precies wat hij moet spiegelen en doet dit om verzekerd te zijn van de benodigde voorraad.Juist doordat narcisten zo normaal over kunnen komen, kampen veel slachtoffers met het probleem niet geloofd te worden als ze proberen over te brengen wie en wat er achter dat masker van perfectie huist.
-
Door te vergeven kan je de narcist
los laten
Ik moet echt iets zeggen over vergeven en het heersende idee dat je dan pas iemand kunt los laten. Ik realiseer me dat ik hiermee boze reacties kan oproepen, maar ik vind het onderwerp te belangrijk. In de context van persoonlijkheidspathologie vind ik aansturen op vergeven gevaarlijk. Je kunt geen tijdschrift openslaan, of er wordt gesteld dat je de dader moet vergeven, omdat je anders je eigen gezondheid benadeelt. Vervolgens wordt er geschermd met zogenaamde wetenschappelijke bewijzen, dat
niet vergeven
je eigen heling blokkeert. Hier kan ik dus echt boos om worden. Om te beginnen vind ik het een heel persoonlijke keus, of je iemand wil vergeven of niet. En het belangrijkste: narcistische mishandeling ondermijnt de relatie met jezelf. Je wordt zo tegen jezelf uitgespeeld, dat de enige relatie die echt belangrijk is om te herstellen, die met jezelf is. Het is de vraag of dat gebeurt als je alle energie aanwendt om die ander te vergeven, om vooral eengoed mens
te zijn voor die ander. Het gaat nu eens niet meer om die ander, het gaat om jou! Neem dus serieus wat je voelt, en laat je niet aanpraten dat niet willen vergeven hetzelfde is als geregeerd worden door haat en wrok.In alles wat ik heb gelezen en gehoord over vergeven valt me op dat het altijd zo zwart/wit wordt neergezet: je moet vergeven (want dan ben je Goed), en als je je niet op die manier met de dader wilt verhouden dan blijf je vast zitten in
wraak
. Wie zegt dat? In mijn beide boeken ga ik nog veel uitgebreider op het onderwerp in omdat het veel ervaringsdeskundigen bezig houdt. Ik behandel ook wat je allemaal kan doen om te herstellen (met veel praktijkvoorbeelden). Hier beperk ik me tot het allerbelangrijkste: richt je in je heling op jezelf. Herstel die relatie. Narcistische mishandeling is een complexe vorm van mishandeling, waarbij je niet geholpen wordt door jubelende kreten.Loslaten
suggereert dat jij, als slachtoffer, diegene bent die iets vasthoudt. De realiteit is omgekeerd. Mensen met persoonlijkheidspathologie trekken jou voortdurend in hun realiteit. Het gaat dus niet omloslaten
. Het gaat om hier buiten zien te blijven, door weer jezelf te worden, door uit te vogelen wat jouw waarden zijn, waar jij voor staat. Neem je eigen standpunt in over wel of niet vergeven. Dat is waar het mij om gaat. Ik zie niet vergeven trouwens niet als eenactie
, maar meer als een weg die je niet in slaat. Waarom zou je iemand die zijn eigen destructie niet erkent, die er geen verantwoordelijkheid voor neemt, in zo verre tegemoet komen? Alleen de dader zelf kan herstellen wat hij of zij heeft aangericht.
| « hoe kom je eruit? |
Klopt een goede keuze om weg te gaan Nina,
ik verlang ook nog naar de eerste maanden, lees mijn verhaal, het was fantastisch, te mooi om waar te zijn en dat was het ook, nu ben ik weer alleen maar wel vrij en ik voel me veel beter……………..
eigenlijk was het een fata morgana……………..
Dank je wel Susan en Joao. Ik merkte dat ik me eerder gespannen en wat angstig ging voelen ipv blij, zoals dat toch eigenlijk normaal is wanneer je verliefd bent. En ik voelde me ook schuldig omdat ik niet zo ben als hij wilde. De neiging om zo veel mogelijk aan zijn eisen te voldoen voelde ik ook, maar ik realiseerde me dat dat een veeg teken was. Nu ik alleen ben heb ik het gevoel weer te kunnen ademen, al betreur ik het wel dat het is zoals het is. Ik was aanvankelijk zo blij met hem!
Ik heb jouw verhaal in een adem uitgelezen Joao. Wat een verschrikkelijk avontuur was dat eigenlijk. Je kreeg de ene na de andere mokerslag te verwerken en je bent ook ontzettend veel geld aan haar kwijtgeraakt. Dat iemand tot zulk gedrag in staat is hè, volkomen gewetenloos…
Het is fijn dat je je nu weer beter en veilig voelt, maar deze ellende had je beter bespaard kunnen blijven.
Groetjes,
Nina
Lieve mensen,
Het is verdrietig om te lezen hoe intens diep mensen zijn getraumatiseerd door een narcist(e).
Ik ben inmiddels 1 jaar 8 maand in therapie.
Ik heb al na een aantal gesprekken met mijn psychotherapeut de keus gemaakt om mijn vader een brief te schrijven met daarin een aantal keuzes die ik had gemaakt, waarvan ik wist dat hij dat maar niets zou vinden, geformuleerd op een zakelijke toon. Ik verwachtte nl niet dat mijn vader erop zou reageren, dat deed hij nooit bij mijn brieven. Hij nam sindsdien geen contact meer op en ik heb het daarbij gelaten.
Een tijd lang wanneer de telefoon overging schrok ik.. Nog steeds… maar tot op de dag van vandaag nooit meer iets gehoord.
Ik was vlak voordat ik in therapie kwam ingestort. Ik kon niet meer verder. Er was niets meer van mezelf over. Ik voelde me een schim.
Natuurlijk wilde ik, toen ik had ontdekt dat het ging over NPS, hierover meer lezen.
Dit is tot nu toe de enige site, die ik heb ontdekt, waar mensen op een respectvolle bemoedigende manier reacties ontvangen/geven. Er zijn helaas ook sites waar je beschimpt wordt of nog erger niet gelooft.
Het is al erg genoeg dat vrienden en familieleden reageren op een manier dat je het gevoel krijgt -wordt het niet eens tijd om.. Of de vraag stellen: heb je je vader alweer eens gesproken?
Schaamte en schuld voeren na ruim 1,5 jaar nog af en toe de boventoon.
Ik heb wel vaker therapie gevolgd en assertiviteitstrainingen, maar het hielp allemaal niets… waardoor ik me nog steeds een loser vond.
Nu niet meer.. Ik ben elke dag een stukje gelukkiger met mezelf.
Ik ben ook dankbaar voor de psychotherapeut die zeer geschoold is op dit onderwerp. Dat is echt een aanrader. Ik ervaar zoveel begrip en erkenning.
Vandaag heb ik het boek van Iris besteld. Op aanraden van mijn psychotherapeut.
Na 35 jaar trauma, mag ik nu weer vrij ademen 😉
Ter info mijn moeder is overleden. Zij was een schat en heeft erg geleden onder mijn vader.. Ze is gebleven en is gestorven na een lang ziekbed. In die tijd van haar ziekte botvierde mijn vader zijn opgekropte woede nog meer dan hij al deed.
Wat ik merk is dat het stuk loyaliteit het proces bemoeilijkt. Ook al weet ik dat mijn vader mij heeft “mishandeld” het blijft mijn vader. Hier worstel ik mee.. , maar ik kom boven 😉
Happy Again … Ja ik lach weer meer en dat is een lange tijd niet zo geweest. De gedachten aan zelfmoord waren destijds orde van de dag.
Afstand, afstand en nog eens afstand. N0 contact. Tav de narcist.
Ja het is even spannend, maar zoveel beter!
Iris veel zegen met je werk!
Aan een ieder die hiermee worstelt: je bent waardevol! Leef!
Liefs!
nee hoor het komt vaker voor dan je denkt, mijn broer is narcistisch, daar ben ik eigenlijk achtergekomen omdat mijn laatste partner ook narcistisch was.
het is niet voor te stellen wat je mee maakt, de narcist speelt naar buiten toe erg mooi weer en weet iedereen in te pakken, inclusief artsen, psychologen notarissen en noem maar op,
je staat er dus ook helemaal alleen voor.
Alleen je intense relatie doet je inzien wat narcisme is,
sterkte
Ik ben ook getrouwd met een narcistische man.
In het begin was het fantastisch,ik heb zo veel opezier met hem gehad.
daarna hebben we nooit meer lol gehad,ik heb 16 jaar gehuild om het negeren,het niet vrijen,de beloftes,de leugens,de kille harde man die hij is.
buiten de deur is hij de allerleukste,maar thuis besta ik niet.
wanneer ik mijn mond hou,is er niets aan de hand,zolang ik hem maar met rust laat…
maar wanneer ik begin te roepen,over waarom we nu eigenlijk getrouwd zijn,is het mis.
een paar weken geleden is hij me naar de keel gevlogen om mij mijn mond te laten houden.
ik voel me zo verdederd en verraden!
al die jaren heb ik geprobeerd hem te bereiken,wel getrouwd maar nog nooit een relatie met hem gehad.
geisoleerd,omdat hij me zwart maakte bij vrienden,die maar niet begrepen dat ik wel eens klaagde over zijn kilheid.
“hij doet toch alles voor je…?”
ja,maar hij doet niet MET me.
door hem ben ik alles kwijt geraakt,we zitten inmiddels in de schuldsanering.
nu is het genoeg,
ik ga bij hem weg!
weg gaan is en ENIGE oplossing om zelf weer op de been te komen DOEN,
DIRECT, maar pas wel op geef niets door wat je doet want dat kan verschrikkelijke gevolgen hebben, een narcist kan ook psychopathisch zijn
sterkte
kies voor jezelf en zoek hulp bij een goede therapeut, je hebt het nodig, je moet herontdekken dat je goed bent zoals je bent , goed genoeg, dat je niet meer op je tenen hoeft te lopen, het kost tijd, je bent waarschijnlijk een heel gevoelig mens en je moet vooral niet weer in herhaling vallen, eenmaal 1 al 2 jaar verder, zal je je steeds beter gaan voelen, door die ene stap je maakte om weg te gaan, je zult denken had ik dit maar eerder gedaan, je zult tijd nodig hebben om te verwerken, je eigenwaarde terug vinden, maar jij kan het, echt, en je wordt sterker en sterker, ik ben inmiddels zelf eigen baas geworden, heerlijk, zet door, ga weg en kies voor jezelf , je bent het waard! je hebt nog een heel fijn [vrij] leven voor je!
Hoi,
Mijn vriendin is slachtoffer van Narcistische Mishandeling, door een zogenaamde huisvriend. Ze is vorige week huilend teruggekeerd omdat ze dreigde te worden afgesloten van alles wat ze liefheeft.
Nu herken ik bij haar Stockholm Syndroom.
Ik heb haar wel zover gekregen dat ze hulp zoekt maar ik ben zo bang dat ze weer terugvalt, en eerlijk gezegd, omdat ik geen enkele ervaring hiermee heb, heb ik geen idee hoe te handelen…
Ik heb 16 jaar een heerlijke tijd met haar gehad tot hij in de picture kwam, toen heb ik haar achteruit zien gaan en ontdekte dat de ‘goede man’ bezig was mij van mijn gezin te verwijderen door heel subtiel en heel opvallend allerlei zaken uit te halen. (een daarvan was voortdurend aanwezig zijn zodat ik mij een vreemde begon te voelen in mijn eigen huis).
8 weken geleden heeft ze haar kinderen en mij verlaten om vorige week voor de deur te staan.
Ik heb haar in huis genomen (het is tenslotte al 22 jaar mijn lief), maar merk nu dat ze zwaar is beschadigd, en ik ben heel erg bang iets verkeerd te doen waardoor ze meteen weer weg is.
Ik heb er wel voor gezorgd dat het meeste contact is verbroken, maar kan niet veel meer doen zonder dat ze er tegen in gaat, en dan verlies ik haar… misschien wel voorgoed, maar niet ik alleen, onze twee dochters ook (10 en 16)
We hebben een paar heel goede vrienden, die herkennen het ook. Maar ook die heeft ze vakkundig weten te misleiden (al is dat niet bewust geweest heb ik altijd gedacht en wordt ook bevestigd in het artikel).
Hoe kunnen wij er voor zorgen dat we haar niet opnieuw verliezen?
Gr,
John
Beste John,
Bedankt voor je bericht. Het is al heel belangrijk dat je ziet waar je vriendin slachtoffer van is geworden. Zorg dat je jezelf goed informeert, dat raad ik ook jullie vrienden aan. Bestel het boek van Iris, dat is mijn advies, omdat hierin nog veel meer informatie wordt gegeven over waar je vriendin in terecht gekomen is. Zij zal zelf moeten inzien waar ze in zit en dat ze eruit wil komen. Als ze een stap in jouw richting zet, kun je haar het boek geven. Ze zal er vast veel in herkennen en zich hierdoor openstellen voor hulp.
Veel sterkte,
Susan
Hallo allemaal, na het Lezen van alle reacties heb ik de behoefte om mijn verhaal te vertellen in de hoop dat jullie mij eerlijk kunnen vertellen of mijn ex een narciste en psychopaat is.
Ik heb een relatie van 28 jaar achter de rug die op zijn zachtst gezegd turbulent is verlopen. Vanaf haar kant moest er altijd strijd zijn en haar zin doordrijven. En als het niet volgens haar regels ging was er herrie inde tent. Volgens haar eigen zeggen is ze ook perfectionistisch en was ik de domme gans. In veel discussies moest ze ook haar gelijk hebben en als ik mijn eigen mening had en bleef houden moest ze altijd schermen dat ze destijds een betere opleiding had dan ik. De opmerking was dan ook standaard ” wie heeft hier nu een betere opleiding”!? Omdat ik vermoedde dat ze vreemdging heb ik haar uit huis gezet en is toen meteen bij haar vriend ingetrokken. Ze zei dat ze niet bij haar ouders terecht kon en hij haar wel in wilde nemen. De planten had ze bij ons uit de tuin meegenomen en bij die gozer in de tuin gezet. De foto’s van haar stonden al op de kast had ik uitgevonden. Maar nee ze had geen relatie met hem. Wel vertelde ze met hem in een bed te liggen omdat hij maar 1 bed had. Ze zei dat het mijn schuld was dat ze bij die gozer was ingetrokken omdat ik haar uit huis had gegooid. Na een maand is ze op haar zelf gaan wonen en wilde ze terug. Zo stom als ik was heb ik haar teruggenomen. De eerste jaren ging het redelijk. Maar bij mij bleef het aan me vreten omdat ik wist dat ze geen eerlijk verhaal vertelde. Nu ben ik zelf ook geen lieverdje en heb ook mijn fouten gemaakt. Het was altijd strijd ook als de kinderen iets moesten hebben. Bv een bril voor mijn zoon ( ernstige oogziekte). Ik vond dat hij het beste verdient maar bij haar moest het zo goedkoop mogelijk. Mijn zoon kan door die ziekte blind worden daardoor heb ik hem veel verwend. Hij vist en met in het achterhoofd dat hij blind kan worden heb ik hem veel visvoer en spullen gegeven. Mijn dochter en ex hadden een paard die ik betaalde dus mocht hij ook een hobby. Zij vond dat onzin en ik moest hem niet zoveel geven. Als ik mijn kinderen een nieuwe fiets wilde geven vond ze dat onzin wat dat had zij ook nooit gehad. ( haar vader verdiende destijds 20.000 netto per maand en kocht elke 2 jaar een nieuwe Mercedes). En dus haar kinderen ook niet. Ik heb daar maling aangehad en gaf mijn kinderen het beste. Ook emotioneel gezien. Bij zware regen bracht ik ze naar school maar zij vond dat onzin omdat dat bij haar ook niet gebeurde. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Na het overlijden van mijn moeder stond ik er emotioneel alleen voor omdat zij een hekel aan mijn moeder had. ( die had haar door en heeft me ook gewaarschuwd). Maar ik was stapel op haar. Een keer vertelde ik dat ik vreselijk van haar hield en het enige wat ze zei is dat ze dat niet zo voelde omdat het niet uit mijn hart kwam. Ik was totaal verrast en wist het even niet meer. Zo heeft ze me nog vaker te grazen genomen. Ook vertelde ze me op een dag dat als ik haar niet zwanger zou maken ze bij me weg zou gaan. En als ik in een rolstoel zou belanden dat zij mij niet zou gaan duwen. Ook deed ze de uitspraak dat ze ooit met me getrouwd is omdat ze niet van me af kwam. Ik ben zelf ook helaas vreemdgegaan uit psychische nood. Zeker niet goed te praten en een excuus. Nadat dit uitkwam wilde ze scheiden. Ik vond dat prima en heb haar gesmeekt om de relatie op een normale manier af te sluiten ( ondanks dat ik nog veel van haar hou). En dat ik co ouderschap zou willen met de kinderen. Nu heeft ze de kinderen tegen me opgezet en heeft ze ook ervoor gezorgd dat ik een goede baan ben kwijt geraakt. Vanaf het monent dat we zouden ga scheiden maakt ze me het leven vreselijk zuur. Mijn kinderen zie ik niet meer. Er was een omgangsregeling en die heeft ze op alle manieren gefrustreerd. Zelfs toen ik vaak app contact had met mijn zoon kreeg ik een fax van haar advocaat dat ik me niet aan de omgangsregeling hield en werd er gedreigd met rechtsmaatregelen. Het zou te ver gaan om alle details uitgebreid te beschrijven. Ook ik heb mijn aandeel in het mislukken van de relatie. Maar jaren vernederd, gekleineerd, geschoffeerd worden en altijd en overal de schuld van krijgen gaat je niet in je koude kleren zitten. Nu de scheiding. Aan de gang is maakt ze me emotioneel en financieel kapot ver is totaal geen communicatie omdat zij dat niet wil. Ze heeft mij verweten een narcist te zijn. Ik hen me laten onderzoeken door een psychiater en die kwam tot de conclusie dat er niets met mij aan ee hand is. Toen ik dat haar vertelde zei ze alleen dat ik de testen wel gemanipuleerd zou hebben. Niet veel later was ik een borderliner om daarna een schizofreen te zijn. Ik moest altijd mijn gedrag aanpassen en met haar gedrag was niets mis. Volgens haar zeggen heeft ze geen enkele fout gemaakt in de relatie. Volgens haar ging ik alleen maar vreemd terwijl dit niet zo was. Jaren achtereen roept ze me kapot te maken en financieel kaal te plukken als het tot een scheiding zou komen. In dat opzicht houdt ze woord. En alle instanties doen keurig mee. Ze heeft zelfs oo papier laten zetten dat ik nooit ren band met de kinderen heb gehad terwijl ik degene was die bv tijdens de vakanties veel met de kinderen deed. Maar ook in het dagelijkse leven cik zou de kinderen alleen maar bij me willen hebben voor het financiële gewin vertelde ze tijdens de zitting. Ik vind het ronduit ziek als je dat beweert. Het was nooit goed. Als we niet op vakantie gingen( omdat ik heimwee had in ernstige mate) was het niet goed. Gingen we 3 keer per jaar moest het weer minder. Ze is erg dominant en arrogant en alles moet volgens haar ideeën. Ze had alles wat ze wilde. Toen ik haar had betrapt dat ze met een ex aan het chatten was en berichten afsloot met xx. vertelde ze dat ik jaloers was en dat er niets aan de hand was. Mijn idee is als er niets aan de hand was kun je het gewoon je man vertellen! Lijkt me! Dit Tegen het licht houdende dat ze vaker had verteld als er een man zij best zou doen dat ze daar op in zou gaan. De enige plek waar ze gelukkig was, was bij het paard. Ze bleef zitten omdat ze nergens naartoe kon en ze had haar natje en droogje. Jaren van emotionele mishandeling en manipulaties hebben zijn tol geëist. Bij een scheiding zou ik mijn kinderen nooit meer zien. Dagelijks loopt ik nog met zelfmoordgedachten omdat ze me blijft dwarszitten. Ze eist een godsvermogen aan kinder en partneralimentatie. Zowat mijn hele salaris
Beste Rik,
Je hebt heel wat voor je kiezen gehad. Je beschrijft een heel leven vol pijn, verdriet, woede, wantrouwen, oneerlijkheid, zorg, schuld en je emotionele achtbaan waarin je de afgelopen 28 jaar hebt geleefd. Je beschrijft de symptomen van emotionele mishandeling. Je verhaal moet eerst verteld worden, dan kun je het verwerken. Het is belangrijk dat je verhaal geloofd wordt en dat er naar je geluisterd wordt. Je bent emotioneel een wrak geworden, door alle verwringingen van de waarheid. De focus ligt nier meer bij jezelf. Het is bijna onmogelijk om je leven te herinrichten terwijl er zoveel brokstukken liggen.
Woede wordt gevoed door nog meer woede. Het is oneerlijk en je ex-partner lijkt niet te stoppen. Hoe kun je herstellen uit zo een bizar levensverhaal? Zij lijkt geconcentreerd om jouw leven niet leefbaar te maken. Om hier uit te komen, dat vraagt veel van je. En veel aandacht voor wat jij nodig hebt.
Mijn advies is om het werkboek van Iris te bestellen. Hierin zal je veel herkenning en nieuwe inzichten vinden. Je emoties zal je terugvinden in het werkboek. Je zal je verhaal begrijpen. Dat is stap 1 in het hele proces. Het boek is te bestellen via de website.
Als dit niet voldoende is, kun je de coaching informatie aanvragen via de website. Het kan heel verhelderend zijn om met een gespecialiseerde coach of therapeut aan de slag te gaan. Zodat de weg naar herstel gemaakt kan worden. Dit is stap 2.
Ik wens je een goed stappenplan op weg naar jouw leven,
Susan Veenstra
Ook fysiek en verbaal geweld werd niet geschuwd. Alle mensen vertelt ze een eenzijdig verhaal. Zo ook mijn kinderen. Die willen niets meer met me te maken hebben. Altijd maar afwachten in welke bui ze thuis kwam. En voordat men kritiek levert OOK IN HEB MIJN FOUTEN GEMAAKT. Maar constante dreiging me te verlaten niet fijn. Bijna alle cadeautjes moesten geruild worden. Ik ben volgens haar zo dom dat ik niet eens de vaatwasser normal kon inruimen. Waar gaat het over! Ik denk echt dat ze ziek is. Wat het ook moge zijn. Nog in ons huis wonen en geen enkele rekening betalen. Alleen electra en dat wil ze van me terugvorderen. Post niet doorsturen schulden maken enz enz.
Ben erg benieuwd of ik gek ben of dat ik echt te maken heb met een ziek iemand en ja dit is een eenzijdig verhaal maar wel wat ik heb meegemaakt
Hallo
Ik herken bijna alles van een narcist in mijn vader. Ik heb veel verdriet gehad in mijn jeugd en was altijd bang van mijn vader. Toen wist ik niet waar het vandaan kwam, maar alles begint nu steeds meer op zijn plek te vallen. Ik weet dat mijn vader zelf een verschrikkelijke jeugd heeft gehad en denk dat hij onbewust het zelfde is geworden als zijn eigen vader. Ik ben nu zelf moeder van twee kindjes. Afgelopen week heb ik mijn vader een brief geschreven met daarin mijn gevoel. Ik heb alles van me afgeschreven en benoemd wat zijn gedrag met mij doet. De volgende dag kreeg ik zoals verwacht gelijk een telefoontje. Allerlei argumenten over hoe hij de dingen zag, volgens hem waren dat niet mijn woorden maar die van mijn schoonfamilie. Ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat dit wel mijn gevoelens zijn maar dat ik altijd alleen maar aan zijn gevoel heb gedacht en naar zijn mond heb gepraat. Ik heb geprobeerd hem wat zelfinzicht te geven maar in mijn gesprek werd ik meer en meer bevestigd in mijn vermoeden van een NPS. Hij probeerde om mij weer te manipuleren, ik had me voorgenomen om daar nie meer in mee te gaan. De hele wereld is volgens hem verrot en hij is o zo trots op zichzelf. Hij heeft allerlei theorieën overal voor en ik moest erg mijn best doen om het gesprek bij mijn gevoel te houden, daar ging mijn brief immers over. Ik denk dat ik maar moet accepteren dat het zo is omdat ik overal lees dat een narcist bijna niet te veranderen is. Ik merk wel dat mijn vader mij niet kwijt wil raken. Hij heeft zijn excuus aangeboden voor het gedrag dat mij verdriet heeft gedaan. ik ben gewoon benieuwd hoe het nu verder moet. Of ik hem ooit moet confronteren met mijn vermoedens van een NPS? Het is moeilijk als het je vader is waar je ook loyaal aan wilt zijn. Ik werk zelf in de hulpverlening en de enige manier waarop ik goed in gesprek met hem kan is als ik hem behandel als een client.
Beste T,
Kinderen hebben de behoefte om loyaal te zijn aan hun ouders. Je hebt de behoefte om loyaal te zijn aan je vader. Tot welke prijs? Je hebt ontdekt dat hij veel trekken heeft die met NPS te maken hebben. Je hebt hem een brief geschreven en daar herkende hij zich niet in. Hij ging jou vertellen hoe hij het zag. Hij kan jouw verhaal, jouw ervaring dus niet serieus nemen. Hij ziet alleen zichzelf in het gesprek. Zijn deel waarin hij het goed deed. Wat zal het resultaat zijn wanneer je hem confronteert? Verwacht je dat hij zich dan wel herkent?
Brengt het je verder? De behoefte aan erkenning dat jij het zo ervaren hebt is jouw behoefte. Niet die van hem. Het is wel mogelijk om een band met hem te hebben. Als er een stukje gezelligheid bestaat, koester dat stukje. Als dat er niet is, trek daar dan je conclusies uit.
Succes met je weg hierin vinden,
Susan Veenstra
Wat fijn om dit allemaal te lezen.
Zelf slachtoffer van een narcistische ‘opvoedster’.
Maar als dochter en oudste heb ik mezelf voornamelijk opgevoed en ook mijn 3 broers.
Mij is door haar altijd verteld dat haar vader slecht was en dat zij soms bang was dat ze ook zo zou worden. Hij was idd als man slecht, als opa voor mij prima.
Nou….. ze was het al. Vanaf jongs af aan altijd meegekregen dat niemand deugde.
Als ik met een vriendinnetje bij ons thuis wilde spelen moest dat altijd 3 weken vooraf in 10-voud worden aangevraagd en dan was het nog maar de vraag of ze zich niet zou bedenken. Het was altijd druk in haar hoofd.
Afijn alle herkenbare manipulaties.
Gelukkig heb ik mezelf altijd voorgehouden niet zo slecht als opa en niet zo star als zij te willen worden en heb daar ook altijd voor gewaakt.
Ik ben op 19 jarige leeftijd uit huis gegaan, omdat de situatie thuis onhoudbaar voor mij was.
Mijn vader werd namelijk vervelend.
Samen met mijn man (toen vriend) iets voor onszelf gezocht en een eigen leven opgebouwd.
Ben nooit zo close met haar geweest. Ik kan overigens het woord ‘moeder’ al jaren niet in de mond nemen, ondanks dat ik er zelf een ben. Manlief heeft er namelijk ook nooit een gehad.
Ik ben lang de moeder van haar geweest, kwam voor haar op, deed dingen voor haar. Gewoon omdat je denkt iemand te helpen.
In de afgelopen jaren ging haar gedrag mij steeds met tegen staan. Het werd ook steeds erger.
Omdat ze op mij geen vat kon krijgen heeft ze mijn oudste broer in de tang. Ook hij heeft schade opgelopen en zijn leven is geheel in puin (zachtjes uitgedrukt). Maar hij blijft haar de hand boven het hoofd houden, omdat zij zo’n moeilijk leven heeft gehad en nog met zo’n nare, domme man. (vader is natuurlijk de zachtheid zelve). Broer 2 woont te ver weg, maar heeft wel bepaald dat wij – dichtbij wonenden – voor onze ouders moeten zorgen. En wel zo, dat hij er geen last van heeft. Je zet je vraagtekens hierbij, nietwaar????
Jongste broer is na 2 mislukte relaties ook maar weer terug gegaan naar ouderlijk huis om voor ouders te zorgen. Kortom 4 mensen, die niet met elkaar overweg kunnen door toedoen van 1 wonen in een 3 kamer appartement. Hoe komisch is dat?
Zelf heb ik 4 jaar geleden besloten het contact met haar totaal te verbreken. Dat geeft enorme rust. Het verdriet om 3 mannen, die totaal zijn overgeleverd aan een zeer kwaadaardige narcist is groot. Maar dankzij de mensen om me heen zal ik wel gaan accepteren, dat dit hun eigen keuze is. Van het woord narcist willen broers niets weten. De schade van de leugens over iedereen ben ik nu aan het verwerken. Maar ik durf meestal met open houding de mensen tegemoet te treden en ben daar trots op.
Als jong meisje droomde ik regelmatig dat mijn moeder overleden was en ik haar in de kist zag liggen. Nooit had ik hier verdriet om. Hoe typerend is dat?
Ik kan niet wachten tot het zover is. En ik zal werkelijk de vlag uithangen op die dag (ik hang nooit een vlag ergens voor uit).
Wat ben ik blij dat ik zo’n sterke persoonlijkheid heb ontwikkeld!!
En ik leef mee met iedereen, die dit voorrecht ontnomen is.
Je bent het waard om een liefdevol leven te leven. Niemand heeft het recht om je te kwetsen. NIEMAND.
Met de titel ‘moeder’ of ‘vader’ veeg ik al jaren mijn ……. je weet wel af.
het is wreed en voelt je verslagen om te beseffen dat je moeder in een val zit jezelf enig kind bent en jezelf vroeger niet beter wist en nu achteraf je langzaam op je 48e tot besef komt dat je bent belazert door 2 mensen die je ouders zijn en je dacht dat je van ze hielden en zij van jou en de term houden van ik nooit heb gevoeld en zij ook niet maar ik gewoon een voorwerp was die lastig was met alle gevolgen vandien
Hoi susan,
Ik ben er sinds vandaag achter dat mijn vriend/verloofde een narcistische stoornis heeft. Ik denk het iniedergeval… ik ben 24 jaar heb een kindje met hem van 18 maanden..
Ik ontmoette heb 2.5 jaar geleden, hij was zo lief verwende me ik voelde me geweldig bij hem maar eerlijk gezegd begon de drama al vrij snel. .hij hield namelijk nog van zijn ex (was hij 3 jaar mee samen maar zij wilde al een maand geen contact met hem) en toen ontmoette hij dus mij maar hij wilde eigenlijk ergens haar nog terug dus daar begon het eigenlijk al helemaal niet goed. .. uiteindelijk koos hij toch voor mij want zij had gezegd als hij met haar verder wilde mocht hij geen contact meer met mij en dat wilde hij ook niet. Maar ik denk na 2 maanden dat ik hem kende hij me al voor het eerste stopte op mijn arm omdat ik de controller van zijn PlayStation vast had en het spel probeerde maar het verkeerd deed.. dat ik toen niet gelijk ben weg gegaan begrijp ik echt niet! ! Voel me zo dom nu.. vanaf dat moment barstte hij uit om de kleinste dingen al was het toch nog 1ns in de week of 2 weken dan schreeuwde hij het werd elke keer erger..af en toe een stomp erbij.. ik wilde bij hem weg ik maakte het uit ik had mijn huisje en studie dus ik kon weg maar toen bleek in zwanger..en hij had zoveel spijt en zou veranderen en ik geloofde het allemaal en ben bij hem en zijn ouders gaan wonen. Raakte mijn huisje kwijt omdat ik daar niet mocht wonen met een baby. Vanaf dat moment ging het eigenlijk alleen maar bergafwaarts.. al waren er momenten dat ik me het gelukkigste en bevoorrechtste meisje op aarde voelde en veilig bij hem want verder was er niemand voor me mijn familie niet iniedergeval.. hij kon om de raarste dingen uitbarsten zijn neef was er we keken een film en ik zei hee dat is die acteur uit die serie waarop hij zei nee hoor helemaal niet en ik zei jewel echt weet het zeker zoek het maar op!! Waar hij zo kwaad werd dat hij me begon te stompen en schelden en ik 2 uur lang op straat zat omdat ik niet naar binnen durfde..en dat is eigenlijk vaak gebeurd dat ik zo bang van hem werd dat ik buiten ging rond lopen of zitten in de kou..dat ik zwanger was leek hem niet uit te maken.. ook is hij zo slim kan hij alles het beste zou hij de beste leider zijn mij haalt hij elke dag naar beneden ik ben wazig ik heb het altijd fout ik heb het altijd fout als ik iets over hem denk of zeg ik ben dom etc.als hij uitbarst soms zelfs als ik gewoon de normaal te dingen vraag dan begint hij te schelden en moet ik mijn mond houden als ik dan tegensputtwr van alain..kom op ik zei alleen dit of dat dan word het alleen maar erger..dan mogen mn darmen eruit rotten dan mag ik mn kind terug stoppen in mn hoerenkut. .. en noem maar op..ik ben dag in dag uit met ons kindje in ons tuinhuisje terwijl hij bij zij ouders woont omdat samenwonen gewoon niet gaat hij flipt al als de baby snachts wakker word en huilt en ik hem niet snel genoeg pak of goed genoeg verzorg of snel genoeg zijn luier verschoon…als ik kon was ik allang weg maar ik heb zo weinig hoop de maatschappij doet alsof hij helpt maar ik word van de ene goot naar de andere gestuurd waardoor ik na een paar maanden weg te zijn geweest weer terug ben..ja nu de grootste fout van mijn leven.. het word alleen maar erger..hij vernedert me lacht me uit..noemt me gek ..hij komt elke dag even langs meestal maar zodra ik iets zeg wat hem niet bevalt flipt hij ik durf niks meer te zeggen ik stotteren haast omdat ik bij alles een woede aanval kan verwachten.. hij zegt dingen als niemand houd van je niemand wilt je..ik weet dat hij degene is met het probleem maar zoals op dit moment stort ik helemaal in er is zoveel gebeurd…zo veel… ik kan het me niet eens meer allemaal herinneren als ik alleen al aan deze paar incidenten denk word ik al gek.. toen we op vakantie waren in Egypte toen ik 5 maanden zwanger was heeft hij terwijl ik naast hem in bed lag mijn hoofd zo beurs gestompt dat ik niet eens mijn hoofd kon neerleggen op de terug weg van het vliegtuig.. omdat hij dacht dat ik iemand op facebook had toegevoegd. Ook manipuleert hij me met seks. Als ik iets niet kan of me niet lukt moet ik zo lang proberen tot het me lukt en al leg ik hem uit dat ik er niks aan kan doen hij vind dat je als je je best doet je alles kunt doen want zo heeft hij dat altijd geleerd dat ik anders zwak ben dat ik het voor hem over moet hebben..dat is gelukkig nu wel minder door de zorg die ik heb voor ons kindje en hij hier niet woont.. ook zorgt hij nauwelijks voor zijn kind zijn kind is zo gek op hem maar hij vind een uurtje per dag langskomen en met hem spelen genoeg..de rest zit hij te gamen of wat dan ook. hij blow de hele dag..als ik dit zo schrijf denk ik echt wat ben ik voor belachelijk meisje dat ik bij zo iemand blijf zo een wreed naar persoon.. ik weet gewoon niet waar ik heen zou moeten.. ik ben wel op zoek naar een kamer of studio of iets maar het is gewoon heel moeilijk.. hij zal me ook niet makkelijk laten gaan vandaag stond er weet een bos bloemen maar net heeft hij me weer geblokkeerd omdat ik zei dat ik me zorgen maak en bang ben dat hij narcisme heeft.. dus hulp zal hij ook niet gaan zoeken ik weet dat ik verstandig moet zijn en sterk en weg moet..alleen het ene moment lijkt het makkelijk en dan val ik weer in een gat waarin het zo eng lijkt … ik voel me zo hopeloos verloren in deze relatie ik heb ook een darmziekte waardoor ik heel weinig energie heb en heel veel buikpijn en medicijnen etc..ik kan het allemaal niet aan om nu weg te gaan etc.. ook gebruikt hij mn ziekte de hele tijd tegen me dat het mn karma is dat mn darmen er nu uit rotten dat ik het verdien ook zegt hij altijd dat hij zulke goede genen heeft dat hij nooit ziek is dat ik slechte genen heb met al mn ziektes en dat hij hoopt dat ons kind meer van hem heeft.. hij is nooit geïnteresseerd wanneer ik hem iets leuks vertel over een vriendin ofzo hij is altijd sagerijnig en nors en gestrest..depressief haast..ik hoopte zo dat hij zou veranderen dat ik hem kon helpen maar k zie nu in dat het niet mogelijk is..want hij ziet het zelf niet in.. nou dit was mijn lange verhaal en dit was 1 procent van alles..
Groetjes en sterkte aan iedereen die dit ook meemaakt
Beste Zarah,
Als ik dit zo lees, wil ik al wegvluchten. Ik leef met je mee. Wat heb je enorm veel meegemaakt. Je zit er nog midden in en komt niet los. Je bent moe. Moe van wat je hebt meegemaakt en van angst. Je hebt nu ook nog een kleine jongen om voor te zorgen. Je lijkt nog meer in zijn put te zakken. Het is enorm zwaar voor je. Hij misbruikt je fysiek en mentaal. Het is van belang dat je je gaat voorbereiden. Voorbereiden op losmaken. Deze relatie is niet wat je hoopte.
Zorg dat je je kennis vergroot. Je hebt de website al gevonden. Ik raad je aan het werkboek van Iris Koops te bestellen ( via de website). Je zit in een heel moeilijke situatie, maar er is altijd een uitweg. Een weg voor jou. Dat is je moeilijk voor te stellen, maar het is zo. Het blijft niet altijd zo als het nu is. Je voorbereiden is jezelf sterker maken. Je zal moeten ontdekken hoe je jezelf weer kunt vertrouwen. Je kracht hervinden hoe je hieruit moet komen.
Het kan zijn dat dit niet alleen lukt. Je kunt hierbij professionele steun gebruiken. Via de website kun je de coachingsinformatie opvragen. Van belang is dat je leert de controle over jouw leven terug te vinden. Hoe je je leven kan leven in veiligheid en bescherming. Zodat je jezelf kan herontdekken.
Ik adviseer zeker een aantal gesprekken met een gespecialiseerde coach of therapeut van ons netwerk, om je te ondersteunen.
Ik wens je alle kracht om los te komen uit dit leven en te gaan voor jezelf en je zoontje,
Susan Veenstra.
Veel herkenning. Kan een narcist ook dwingend zijn in de seksualiteit, zoals iedere dag seks willen hebben, en anders boos worden (en/of teleurgesteld zijn). is dit een mogelijk kenmerk, Dit gedrag kom ik nergens tegen bij de beschrijvingen.
Beste Carla,
Er zijn natuurlijk vele symptomen die bij narcisme horen. Ze zijn niet altijd allemaal van toepassing. Alle situaties, alle mensen, alle relaties zijn uniek. Dus een 100% garantie antwoord is onmogelijk. Om je vraag zo goed mogelijk te beantwoorden: Overmatige dwang in de seksualiteit komt zeker binnen narcistische mishandeling. Seksualiteit heeft te maken met macht: ik wil en ik bepaal en jij zal het ondergaan. Als meneer teleurgesteld is, zal hij zich afreageren op je. Alles draait om hem tenslotte. Dus als hij niet aan zijn trekken komt, is hij erg teleurgesteld. En zal de schuld bij jou neerleggen.
Er kan ook sprake zijn van een verslaving. Obsessief gericht op zijn (seks) fantasie. Verslavingen zien we ook veel bij mensen met narcistische problemen. Overmatige behoefte aan seksualiteit en het kijken van porno sites kan hier ook bij horen.
Sterkte ermee,
Susan Veenstra
Dit herken ik wel in mijn partner. Door dat onze relatie niet echt goed loopt heb ik eigenlijk geen behoefte aan sex. Hij daarin tegen kan nu ruzie hebben en straks heerlijk sexen. Hij kan je ook een complex aan praten als ik bv buikpijn heb dan zegt hij doodleuk. Nou dan slaan wel een keer over. Of de volgende ochtend zegt hij dan ja ik zag dat je niet lekker was dus ik liet je maar met rust. Pfffff nog even laten zien dat hij zo een goede man is dat hij me met rust laten terwijl ik buikpijn had.
Waar vindt je een persoon die luistert
Hoi
Ik wil liever anoniem zijn omdat ik vrij bang ben
Ik heb wel een vraag aan jullie of ik te maken heb met een narcist ik lees alles er over maar ik kom er niet uit…
Ik heb een relatie gehad van 10 jaar
In het begin was alles erg mooi
Hij nam mij zo als ik was
We hadden 8 jaar samen gewoond
Ik deed alles voor hem hij werkte vol op en ik werkte minder dan hem
Als hij thuis kwam hoefde hij niets meer te doen en kreeg eten op zijn schoot
Maar na verloop de jaren begon hij te veranderen
Hij kwam niet meer thuis en ik sliep alleen
En natuurlijk zeg je er wat van
Hij begon mij te negeren en ik kon niks meer goed doen
Een jaar later kwam ik er achter dat hij een jaar vreemd ging
Ik had wel zo.n vermoeden maar je wilt niet het negatieve van zien
Al met al ben ik gaan knokken
Maar dat ging niet meer hij werd gewelddadig hij sloeg mij en schopte mij ook zat hij aan de drugs en heel goed liegen te goed liegen
Hij had mij verlaten voor de vrouw waar hij vreemd ging
Maar hij stond constant aan de deur bij mij
Zij kwam er weer achter
En ging mij stalken
Rust krijg ik maar niet
Hij staat nu nog aan mijn deur
En zegt nu dat ze uit elkaar zijn en hij wil mij weer terug zegt hij lijntje houden of mijn leven kapot maken?
Ook staat hij voor mijn werk en rijd hij langs boodschappen doet hij heel dicht bij mijn huis
Kunnen jullie mij helpen of ik nou te maken heb met een pathologische narcist leugenaar?
Die alles er aan doet om mijn leven zuur te maken ?
Groetjes anoniem
Beste Anoniem,
In het begin schrijf je over IK. Na een aantal regels ben jij verdwenen en spreek je over hem. Jij was iemand, een vrouw die een baan had en een zelfstandig bestaan had. Nu is er niets meer over, behalve de twijfel: klopt het wat hij zegt? Aan het einde lijkt het alsof je hem weer een kans wilt geven en je vraagt je af: is hij nu wél eerlijk? Het antwoord is duidelijk. Ik hoef het niet meer te vertellen. De waarheid doet pijn.
Hij heeft telkens gelogen. Waarom zou hij dat nu niet meer doen? Wat is zijn belofte waard? En je ziet… nu gaat het weer over hem.
Waar ben jij , Anoniem? Hervind jezelf zoals je ooit was. Pak je leven op en maak korte mette met deze man en deze leugen. Ga voor jezelf. Laat het leven weer bestaan uit IK. Mocht hij het stalken, lastigvallen volhouden, probeer het te negeren. Als het aanhoudt ga dan meldingen maken bij de politie. Dit hoef je niet te accepteren. Dan is het tijd voor actie om op te komen voor jezelf.
Veel sterke,
Susan
Hoi Susan
Hele mooie duidelijke bericht, Wel keihard maar erg mooi.
De reden waarom ik anoniem wil blijven is
Dat ik inderdaad niet meer de sterke vrouw ben en angstig ben geworden en mij zelf hier niet compleet het hele verhaal kwijt kan
Ik ben nu aan het knokken om hem te negeren
Kost veel energie
Volgende week begin ik met drama therapie
Ben benieuwd en hoop dat ik weer een sterke weerbare sterke vrouw mag worden
En mij niet meer laat gebruiken mishandelen zo als geestelijk en lichamelijk en manipuleren ….
Liefs anoniem
Door het lezen durf ik reactie te zetten .er is veel gebeurt in me leven van kinds afaan geb lange relaties gehad waarvan 3 mooie kinderen de kleinste het een ziekte en me andere 2 kinderen door wat in ons verleden gebeurt is.. nu heb ik een nieuwe relatie waarvan ik heel gelukkig was . Nu wordt ik eigenlijk leeg getrokken van de negatieve aandacht het schelden doet veel en het niks doen maar zijn familie het me opgenomen aks eigen familie ik heb geen fam hun staan achter me maar hoe help ik hem . Hij slaapt iedere dag tot 11uur en dan begint het . Wat moet ik doen .
Beste Melanie,
Je vraagt me wat je moet doen? Als ik dit zo lees, word ik droevig. Het lijkt alsof je er niets aan kan doen. Hij ligt tot 11 uur in bed, en jij moet dit aanzien. Ik zou zeggen: ga wat doen: stap eruit. Ga (vrijwilligers) werk doen, ga sporten, ga op een hobbyclub. Dan zie je niet meer dat hij zo lang in zijn bed ligt. En dan bouw je je leven weer een beetje op. Zo ontmoet je weer eens andere mensen. En ga voor jezelf na of je verder wil met deze relatie, of er nog wel iets van jou overblijft binnen de relatie. Op deze website staan verschillende mogelijkheden om je verder te helpen.
Sterkte ermee,
Susan Veenstra
Hallo lieve mensen,
Wat een herkenning op deze site. ook heb ik te maken gehad met een narcistische ex.
Zes jaar geleden was ik een happy single mama, ik werkte en had een leuk huisje. Een erg gelukkige tijd er ontbrak alleen een partner. Via een datingsite leerde ik mijn ex kennen. Tijdens de eerste dates was hij erg charmant en rustig. Het leek alsof we veel overeenkomsten hadden. Heel toevallig dezelfde boeken en zelfde muzieksmaak , ook dezefde principes en idealen. Na een half jaar een lat relatie vonden we het tijd worden om samen te wonen. Hij woonde zijn hele leven in een dorp met familie en vrienden op loopafstand. Ik vond het logisch om samen ergens anders opmieuw te beginnen maar aangezien hij net een kast van een huis had gebouwd en daar wilde blijven wonen ging ik akkoord. In het begin is dat leuk maar al snel kom je in een isolement. Ik werkte in de zorg en zette een eigen praktijk op die redelijk liep. De kinderen begonnen te aarden op school en in het dorp maar ik begon mijn vrijheid te missen. Alles speelde zich af op en rond het dorp en ik paste me steeds meer aan zijn wensen aan. Ik betrapte hem op leugens hij had vaak verhalen die hij niet kon waarmaken. Na een half jaar vertelde zijn zuster dat hij de hypotheek van zijn huis niet helemaal zelf kon betalen en dat zijn ouders aan de hypo meebetalen. Ik kreeg daar nooit openheid over en omdat ik ook volop wertkte kon ik vermoedelijk een heleboel opvangen. Ik was hoogzwanger van ons dochtertje toen hij ontslag kreeg. Toen mijn dochtertje een paar weken was zat ik alweer volop te werken in mijn praktijk. Hij kreeg een baan met minder salaris maar kon de hypotheek niet meer opbrengen. We besloten het huis te verkopen en kleiner te wonen. Ik had tijdens de zwangerschap en lang dasrvoor gehamerd op een samenlevingscontract maar hij wou trouwen als de kleine Een jaar is. We gingen samen op huizenjacht en ik had er alle vertrouwen in dat we het samen zouden redden. We gingen zelfs samen een weekendje weg en hebben we het over de toekomst en trouwen gehad. Een paar weken daarna, onze dochter was 7 maand wou hij niet meer verder. Hij zette mij en mijn drie meiden op straat. Ik had geen samenlevingscontract en kon nergens geen aanspraak op maken. Gelukkig werd ik opgebangen door lieve vrienden. Ik kwam in de bijstand terecht en moest mijn praktijk opgeven. Na drie maand kon ik via via een flat huren enorst ik leven van 100 euro in de maand en afhankelijk van de voedselbank. Terwijl meneer de bloemetjes buiten zet en doodleuk beweert dat hij alleen verantwoordelijk is voor zijn dochter en niet voor mij.
Ik heb alle zeilen bij moeten zetten om me te redden en ik heb geluk dat ik veel lieve vrienden en familie heb die me er doorheen hebben gesleept. Op dit moment heb ik al een poos een lieve vriend waar ik nu mee samenwoon met mijn drie lieve dochters. Sinds een half jaar wonen we in een leuk huis en sinds kort heb ik weer een eigen praktijk.
Wat me nu nog het meedt verdriet doet is het totale gebrek aan empathie en verantwoordelijkheid van mijn ex. Iedereen vond het zo’n lieve zorgzame man. Onbegrijpelijk gewoon. Ik wil zo graag gelukkig en tevreden zijn met mijn leven. Toch steekt het me dat iemand met zulke nare streken heeft geleverd en mijn vertrouwen is wel een stuk minder geworden.
Warme groet, janine
Ik heb een probleem, terwijl ik veel herken in wat veel mensen schrijven. Mijn partner is overleden en eigenlijk pas daarna kwam ik door de leegte tot de ontdekking dat ik met een maligne narcist heb geleefd. Er waren veel problemen maar heb dit altijd met de mantel der liefde bedekt. Heb mezelf volledig weggecijferd en ik neem me dit nu zelf heel kwalijk. Niet geluisterd naar mijn gevoelens en me “om laten praten”. Hij was zeer gezien en ik kan er met niemand over praten, behalve met een therapeut. Ik wil een soort gerechtigheid, maar zal dit nooit krijgen. Ik hou nog steeds van hem, want hij was ook heel lief en onschuldig (hmmmm). Ik mis hem en weet dat het nooit goed was gekomen. Ik schaam me tevens voor mijn negatieve gevoelens, omdat de hele wereld hem zo fantastisch vond. Zie niemand meer van zijn familie en vrienden.
groet lisa
Beste Lisa,
Je herinneringen aan je overleden man worden overschaduwd door de heldere realiteit: was het allemaal wel zo goed? Hoe kan het zijn dat het niet toen niet tot mij doordrong? Ineens lijkt de waarheid anders te zijn dan je steeds geloofde. Dat doet pijn en dat zorgt voor verwarring. Ambivalentie in je emoties. Je hebt geen invloed meer op wat er was. Je hebt wel je herinneringen aan een man van wie je gehouden hebt. Het leven was toen anders. Achteraf is er de leegte, dat je er niets meer aan kan doen.
Je schaamte over negatieve gevoelens hoort bij je proces en het hoort bij het leven. Je wist het niet. Je leven zag er toen anders uit. Je leefde met hem. In de relatie kan je blinde vlekken hebben voor wat niet goed gaat. En het was toen, in de tijd dat je niet wist wat er speelde. En nu is nu. De gerechtigheid, de erkenning zullen niet meer komen, omdat het bij het verleden hoort. Nu kan je wel de erkenning en de bevestiging krijgen van jezelf. Hiermee bedoel ik: erkennen dat het was zoals het is gegaan. Je was niet bij machte om te zien wat er speelde. En zo was het. Jij gaat verder met je leven en met je goede en je minder goede herinneringen.
Nu gaat het om NU en om wat er komen gaat.
Veel sterkte hierbij,
Susan Veenstra
Als je na al die jaren een ontdekking doet is het heel pijnlijk want wat kan er nu nog ? Na 45 jaar samen, waarvoor ? Er komen allemaal vragen maar tenslotte was het allemaal niet zo slecht. Veel op een ander gaan dat helpt, dan is die man een hele lieve man.
Ik ben gisteravond van mijn narcististische ex gevlucht toen hij in bed lag te slapen,ik had een vluchtauto geregeld door stiekem te bellen met een verstopte simcard(ik mocht van hem nooit opwaarderen )hij zonderde mij van alles en iedereen af,en claimde en bezitte mij,hij was ziekelijk jaloers, gisteren had hij de 19 woedeuitbarsting naar mij,heb er een bandopname van gemaakt anders wordt ik niet geloofd want op straat speelde hij de mooie onschuld, hij isoleerde mij en verbood mij een sociaal leven en individuele hobby`s,ik heb het slechts 3 mnd met hem volgehouden maar het resultaat door de stress is dat mijn zicht is verminderd en mijn hart is beschadigd,geestelijke mishandeling is schadelijker dan lichamelijke.ik heb al zo`n vader gehad, nu zo`n ex,maar ben van hem verlost en ben weer vrij,het voelt nog steeds onwerkelijk, er zijn momenten dat ik hem op straat niet hoop tegen te komen en momenten dat ik naar hem terug wil gaan en met hem verder wil, maar mijn vrijheidsbehoefte is sterker dan die drang. Wat verbaal begint eindigt in mishandeling of ander geweld zoals met spullen smijten en dingen stukslaan. Een narcist is ontzettend achterdochtig en heeft geen besef van de gevolgen van zo`n uitbarsting.als je plannen maakt en kans ziet om bij hem weg te gaan,zorg dan dat je je papieren,pasjes,sleutels en gsm op een plaats hebt verstopt waar hij het niet zal kunnen vinden,regel een vluchtauto door hem met een smoes weg te sturen,laat hem een brief posten of de hond uitlaten,doe poeslief op zo`n moment,en zodra hij slaapt sluip je het huis uit.denk ook aan je foto`s. Kleding en spullen achterlaten, die zijn vervangbaar,en zorg ervoor dat je papieren in je bezit hebt van je achtergelaten spullen!
Knap van je hoor, sterkte ermee!
Ik moet wel even melden dat je niet aan iemand moet vertellen dat je band opnames hebt gemaakt, je bent hiermee n.l. strafbaar, ongeacht de reden (tja, rare wereld qua regeltjes), Dan zit je daar straks ook nog mee en zal hij zeggen dat je paranoïde bent en dat JIJ niet spoort. Want ze kunnen alles zo verdraaien dat jij alles op je geweten hebt. Dus pas daar mee op, en laat het hierbij, (je geeft hem anders voeding tot vergeldingsactie). Veel succes verder!