Iris Koops
If you get lemons in life; make lemonade
In 2013 richtte ik het Verdwenen Zelf op. Tot een aantal jaren daarvoor zat ik nog midden in een jarenlange zoektocht. Ik ben twintig jaar bezig geweest om uit te vinden wat er met me aan de hand was. Het ging eigenlijk altijd slecht. Ik heb diverse therapieën uitgeprobeerd. Therapeuten verwezen me bijna altijd terug naar mezelf; ik zou verkeerd met dingen om gaan. Ik werd verantwoordelijk gesteld voor mijn eigen symptomen. Natuurlijk ben je zelf verantwoordelijk voor hoe je met je eigen symptomen om gaat, maar stellen dat je ze zelf gecreëerd hebt gaat wel erg ver. Dit zou hetzelfde zijn als tegen een patiënt met een hersenschudding zeggen dat hij echt beter moet proberen te focussen. Eindelijk vond ik een therapeut die een diagnose kon stellen en zijn behandeling daar op baseerde, waardoor ik mijn probleem kon gaan aanpakken! Nu ik eenmaal begreep waardoor ik zo beschadigd was, ging ik alles lezen over trauma en dissociatie. Ik zocht het internet af voor goede informatie over narcisme, en ontdekte dat er in Nederland weinig goede informatie beschikbaar was. Daarover kan je van mening verschillen, maar de informatie die mij destijds enorm geholpen heeft kwam uit de Verenigde Staten en Ierland, zie de links. Ik schreef de teksten voor deze website (vaste pagina’s) en twee boeken en deed dit naast allerlei andere activiteiten die bij onze organisatie en diensten horen. Ik ben blij dat wij met ons aanbod in het leven van veel mensen een verschil kunnen maken.
Gedurende de twintig jaar dat ik eerder vertwijfeld rondliep heb ik o.a. een universitaire studie afgerond en als manager en coach bij verschillende bedrijven gewerkt. Vraag me niet hoe ik het gedaan heb. Ik was er zo van overtuigd dat er iets grondig met me mis was, dat ik alleen door heel goed te functioneren iets goed kon maken. Dat lukte gelukkig steeds minder, tot het gewoon niet meer ging. Mijn symptomen werden heviger en mijn ziel begon me steeds harder terug te roepen. De laatste jaren leef ik steeds meer vanuit mezelf; ik ben weer terug in mijn lijf.
Er is een Engels gezegde dat luidt: if you get lemons in life; make lemonade. Ik heb heel veel citroenen op mijn levenspad gekregen, en de zure smaak was bijna onverteerbaar. Maar door met mijn ervaringen andere mensen te helpen, maak ik limonade. Ik zou oneerlijk zijn als ik zou zeggen dat ik dolgelukkig ben. Maar de zinloosheid die ik zo lang over mijn leven gevoeld heb, is weg.
Mathilde Maas Kuper
Sinds juni 2023 mag ik mij inzetten als voorzitter van Stichting Het Verdwenen Zelf. In de afgelopen jaren ben ik door verschillende mensen gewezen op Het verdwenen zelf. Onder andere vanwege mijn verleden. Ik ben ervaringsdeskundige en de doelstellingen van HVZ gaan me aan het hart. Want ook ik ben tegen muren opgelopen bij professionals. En heb niet de juiste zorg gekregen.
Toen ik afgelopen januari voor de 7e keer op de site terecht kwam, stond daar ineens de vacature van voorzitter. Ik was mij aan het oriënteren op een nieuwe bestuursrol toen ik de vacature van voorzitter tegen kwam. Ik heb direct contact gelegd en na meerdere zorgvuldige, mooi en open gesprekken en het lezen van de boeken van Iris konden we met elkaar concluderen dat er een mooie match is.
Onder andere door wie ik ben, wat ik heb meegemaakt en wat ik daarmee doe. Want pijn is de rode draad door mijn leven. Een draad die zijn oorsprong vond in mijn jeugd. Ik verzon als kind al manieren om met de pijn om te gaan: vermijden, aanvaarden, ombuigen. Toch wist ik ook dichtbij mezelf te blijven, mijn eigenheid te behouden en altijd mijn eigen – vaak verrassende – plan te trekken. De voelsprieten die ik al jong ontwikkelde voor sociale dynamiek, werken feilloos. Inmiddels werk ik, mede daardoor, al 15 jaar als trainer en organisatieadviseur. Ik ‘Entameer’ en zo heet mijn bedrijf ook. Entameren is het daadwerkelijk ‘aangaan’ wat nodig is om écht verandering te realiseren en mensen in beweging te krijgen. Ook als het schuurt en vraagt om een tandje dieper.
Zo bouw ik zowel professioneel als vrijwillig aan toekomstbestendige leiders en organisaties. Professioneel binnen onderwijsinstellingen, ministeries, ziekenhuizen en maatschappelijke organisaties. In het verleden als vrijwilliger door het opzetten van de oudercommisie van een nieuwe BSO locatie, voor een goed samenspel en dialoog tussen ouders, kinderen en professionals. Recent als landelijk bestuurlid van de Unie van Soroptimisten, waar we in co-creatie met de 3000 leden gewerkt hebben aan een cultuurverandering en shift naar de nieuwe bestuurscultuur. En nu zet ik mezelf met deze kennis en ervaring graag in voor Stichting Het verdwenen zelf.
Mark
Ik ben vanaf de oprichting van het Verdwenen Zelf erbij betrokken. Eerst zijdelings, maar sinds september 2014 volop. Ik heb in die tijd de onstuimige groei van het Verdwenen Zelf meegemaakt; van een kleine website tot een compleet pakket diensten met twee boeken, een netwerk, talloze workshops en de website als bindmiddel en klankbord. En in 2020 kwam de website voor professionals erbij.
Ik zelf heb een narcistische ouder gehad en deze opvoeding heeft diepe sporen nagelaten. Het heeft jaren en vele therapeuten geduurd voordat het woord narcisme voor het eerst viel. Ik had toen ongeveer dezelfde ervaring als veel mensen die deze website voor het eerst bezoeken: alle puzzelstukjes vallen op hun plaats. En dat is denk ik het belang van het Verdwenen Zelf: mensen een soms jarenlange zoektocht langs hulpverleners besparen. De groep slachtoffers is groot en er is veel behoefte aan goede informatie en begeleiding. Het werk is veelzijdig en inspirerend.
Binnen het Verdwenen Zelf run ik het secretariaat: het verwerken van de boekbestellingen en aanvragen coachingsinformatie, verzorgen van de administratie rond de workshops en de financiële administratie in het algemeen; verder zorg ik voor de interne automatisering en onderhoud ik de website. Ik regel alles omtrent de workshops (planning, locaties etc.). Ook beantwoord ik de meeste vragen die via het contactformulier binnenkomen. Achter de schermen denk en praat ik mee over de inhoudelijke zaken.
Gebi
‘Voor mij is er een vóór Het Verdwenen Zelf en een ná het Verdwenen Zelf.’
De inzichten die ik kreeg toen ze de boeken van Iris Koops las en in aanraking kwam met Stichting het Verdwenen Zelf openden mijn ogen. Als ervaringsdeskundig hulpverlener (psycholoog) had ik talloze cliënten in mijn praktijk en ondanks mijn ‘gedegen’ opleiding en vervolgopleiding aangevuld met jarenlange ervaring met cliënten die slachtoffer waren geworden van psychisch geweld zág ik het niet. De woorden uit de boeken van Iris gaven niet alleen betekenis aan mijn eigen ervaringen, maar vooral ook aan die van talloze cliënten. Het maakt zichtbaar wat aan de buitenkant onzichtbaar lijkt. Dat is zo helpend voor professionals die voelen dat er iets niet pluis is maar hier de vinger niet op kunnen leggen. Sinds ik ben gaan werken met de kennis en materie uit de boeken merk ik dat de ene na de andere cliënt stilvalt. Waar alles wat ik eerder teruggaf niet echt aan leek te komen, blijken de nieuwe inzichten altijd raak. Puzzelstukken vallen op hun plek. Dat is noodzakelijk om aan werkelijke heling en verwerking toe te kunnen komen.
Sinds mijn kennismaking met het Verdwenen Zelf, zes jaar geleden, ben ik aan Het Verdwenen Zelf verbonden als psycholoog en traumatherapeut in ons netwerk van professionals. Sinds 2022 ben ik ook onderdeel van de staf. Ik houd me een aantal uur per week bezig met netwerken en verbinden.
Jolanda
Communicatie is een krachtige tool om meer bekendheid en begrip te oogsten voor de grote schadelijke impact die narcistische mishandeling heeft op de ruim 700.000 slachtoffers die Nederland helaas telt (en dit is een voorzichtige schatting). Ik vind het belangrijk om hier een bijdrage aan te leveren. Mijn brede ervaring, die ik heb zowel heb opgedaan in het bedrijfsleven als bij verschillende non-profitorganisaties in de zorg, komt goed van pas bij het snel doorgronden van de verschillende doelgroepen om vervolgens een juiste doorvertaling naar aansprekende berichten te maken. Stichting Het Verdwenen Zelf doet al 10 jaar ongelooflijk belangrijk werk voor slachtoffers. Ik zet me met plezier in om dit goede werk in de spotlight te zetten. Dat doe ik via de website, social media en via de pers. Mijn missie is om via communicatie een bijdrage te leveren aan bewustwording. Enerzijds bij slachtoffers, zodat zij zich gesteund en gesterkt voelen. Anderzijds bij hulpverleners en andere professionals, zodat zij de verwoestende impact op de grote groep slachtoffers leren (h)erkennen en op basis daarvan voor de juiste begeleiding en randvoorwaarden kunnen zorgen die slachtoffers in staat stellen veilig te herstellen.