Narcistische ouders kunnen een destructieve uitwerking hebben op hun kinderen. Zij groeien op in een gevangenis. Maar ook stabiele volwassenen, die een relatie aangaan met een narcist, zijn na een paar jaar slechts een schim van zichzelf. Ze herkennen de levenslustige persoon die ze ooit waren niet meer. Sommige slachtoffers geven het op, ze zitten hun leven uit, omdat ze zichzelf volledig zijn kwijtgeraakt. Slachtoffers die het wél lukt om te ontsnappen worden soms in andere relaties opnieuw beschadigd. Ze zijn krachteloos en machteloos gemaakt. Mede hierom wil ik precies uitleggen hoe een narcist je in zijn web of zijn gevangenis trekt.
De narcist ontmoet iemand met wie hij een intensieve relatie kan aangaan. Het is de bedoeling dat die band heel intensief wordt, omdat hij dan verzekerd zal zijn van voorraad. Het proces begint dan ook met ophemelen. Zijn aandacht is intens. Hij geeft je het gevoel dat je de meeste speciale persoon op de wereld bent. Niets is te gek. Alles wat je doet, maakt of zegt is geweldig. Je voelt je gekend, gewaardeerd. Je voelt nog niet dat er ook een schaduwzijde zit aan deze symbiose. Er treedt een verandering op in de hersenen van het slachtoffer. De euforie zorgt voor een toename van endorfines (het gelukshormoon), en die endorfines zorgen voor een toename van de euforie. Je wordt letterlijk verslaafd gemaakt. Je bent gegijzeld, en pas later zal blijken dat je gijzelnemer niet het beste met je voor heeft.
Wanneer de narcist er zeker van is dat hij je heeft
, treedt de volgende fase in. Het devalueren. Je moet wel weten dat hij je niet meer vanzelfsprekend geweldig vindt. Je moet er wel wat voor doen. Veel narcisten schijnen in deze fase een totaal ander iemand te worden; kil, cynisch, kritisch. Als partner weet je niet wat je overkomt. Deze verandering veroorzaakt heel veel stress. Je wil terug naar hoe het was, en zal daarvoor je best doen. De verandering zelf valt niet te bespreken; jij wordt voor alles verantwoordelijk gesteld. Je kan hierover niet met anderen praten want je bent nogal geïsoleerd geraakt sinds je met hem een relatie in ging. Ondertussen wordt je identiteit verder afgebroken. De narcist kruipt in je, neemt je over. Je zit als een insect in zijn web. Hij manipuleert op verschillende manieren om te bereiken dat jij je schuldig en verantwoordelijk gaat voelen. Wat heb je toch verkeerd gedaan? Soms, totaal onverwacht, is de man of vrouw zoals je die kende weer terug. Juist door deze kruimels van liefde wordt je trouw weer aangewakkerd. Maar het verwart ook; net deed hij verschrikkelijk, maar nu doet hij weer zo aardig. Beeld ik me nu iets in?
Je gaat twijfelen aan je eigen beoordelingsvermogen. Toch ben je nog sterk genoeg om je te verzetten tegen zijn slechte behandeling en dan treedt de volgende fase in: verdediging.
In deze fase vecht je dus terug. Maar je hebt geen zichtbare vijand. De narcist gebruikt verschillende subtiele manipulatietechnieken waardoor jij er hoe dan ook als de slechterik uitkomt. Onderzoek toont aan dat deze technieken worden gebruikt tijdens verhoren van veiligheidsdiensten, maar bijvoorbeeld ook in sektes. Doel: het breken van het slachtoffer. Omdat je inmiddels vervuld bent van schaamte en geïsoleerd van je eigen contacten, wordt je verdediging inderdaad minimaal. Uiteindelijk keer je je tot je aanvaller zelf. Dit is het Stockholm syndroom: de overgave aan de vijand. Je neemt het perspectief van de narcist aan, hebt geen contact meer met de realiteit omdat je het contact met jezelf verloren bent. Je bent nu waar de narcist je hebben wil; onder zijn volledige controle.
Dan treedt de laatste fase in: depressie. Omdat je in je eentje in een guerrila-oorlog zat, is er weinig van je overgebleven. Je bent een schaduw geworden van de persoon die je ooit was. Gelukkig vergeeft de narcist je je gebreken
. In wezen zijn deze gebreken symptomen van ernstige mishandeling. Maar bijna geen enkel slachtoffer kan dit nog als zodanig herkennen.
Ik geloof in ieders eigen kracht. Als je weer in contact bent met jezelf, wordt het ook mogelijk je te beschermen tegen nieuwe mishandeling. Want een ding weet je zeker: dit nooit meer
.
| « waarom ontsnappen zo moeilijk is | eenmaal ontsnapt, verzamel de brokstukken » |
Beste Lotgenoten,
Reeds 8 jaar geleden leerde ik mijn man kennen: Knappe man, politieagent, vader van een dochter, genoeg humor en raakvlakken. Kortom, de ideale date. Na een paar dates veranderde zijn houding al ten opzichte van mij. Ik had inmiddels al een “mooie roze bril” cadeau gekregen en was vol overtuiging deze nieuwe relatie ingestapt.
Hij wilde al snel trouwen, maar omdat er vanaf het begin af aan een stemmetje in mijn hoofd zat, wat zei: “Hij is niet te vertrouwen, hou hem in de gaten” heb ik de bruiloft tot 2 maal toe uitgesteld. Ieder ander “normaal” mens zou zich dan goed bedenken of het wel verstandig is om dan alsnog te gaan trouwen. Dit neem ik mezelf dan ook heel kwalijk.
Als snel werd zijn gedrag werd steeds killer en grimmiger. Tijdens een “normaal” gesprek (lees monoloog) paste hij zijn verhoormethodes van zijn werk op mij toe, loog, legde me woorden in mn mond, verdraaide feiten, verleidde me tot uitspraken waar ik niet achter stond, manipuleerde me tussen alle “leuke momenten” door. Dit is dus ook de reden dat je zulk gedrag er in laat sluipen. Je hoopt dat hij verandert en dat hij het vergif wat uit zijn mond komt niet meent en je denkt vooral dat hij echt van je houdt! Dat doet hij dus niet!
Op het moment dat je gaat lezen over narcisme en goed gaat letten op wat hij doet, i.p.v. wat hij zegt, gaan heel snel ogen open. Maar dan ben je er nog lang niet! Ik lig inmiddels al een jaar in scheiding.
Toen de knoop doorhakte om te kiezen voor mezelf heb ik heel veel gelezen. En dat is dus ook wat ik iedereen aan kan raden! Lees! Wapen je tegen deze vorm van misbruik, maar ook tegen een langzame zeer pijnlijke zelfmoord! Want de enige die dit kan stoppen ben je zelf!
Hou van je zelf! Ik wens iedereen heel veel kracht toe om waarschijnlijk het moeilijkste te doen wat je ooit hebt gedaan; Je zelf weer worden en “gewoon” gelukkig zijn.
Dikke kroel……
Cindy
Hallo lieve lotgenoten
Goed dat je voor jezelf hebt gekozen.
Zelf ben ik 48 jaar met een narcist getrouwd geweest en ik heb altyd gedacht het aan my lag,zelfs de kinderen zetten hy tegen my op.
Het leven is een hel geweest en wat zo is ze zuigen je compleet leeg,geven je overal de schuld van en je mag bly zyn dat je nog leefd.
Heb alle scholen door lopen van psychiatrie en ja alles lag aan my.
Ik ben in november 2012 gescheiden en ben nog niet van hem af,probeerd nu via myn jongste dochter weer testoken dat ik moet ophouden,anders……..
Heeft straf verbod gehad,voor moeten komen by politie rechter,een geldboete aan de staat moeten betalen,tweejaar voorwaardelyk.
Ja kwaad willende narcisten gaan ver,maar ik knok terug,en laat my niets meer aan praten.
Negeren,is het ergste wat je ze aan kunt doen,totaal negeren.
Pak het leven op,ik heb 48 jaar verspeeld,maar gelukkiger en bly dat ik van het monster af ben.
Sterkte allemaal
Janny
Hallo Cindy,
Ik herken heel veel in wat ik over je lees. Na 25 jaar getrouwd te zijn geweest met een narcist ben ik vorig jaar november 2013 officieel gescheiden. Het heeft totaal bijna 4 jaar geduurd, tot ik eindelijk in augustus 2012 de advocaat de opdracht had gegeven om de brief op te stellen dat ik wilde scheiden.
Ook ik heb 25 jaar geleden voor mijn trouwen getwijfeld of ik wel verder met hem zou gaan, maar durfde het niet. Hij had heel veel macht. De jarenlange geestelijke en lichamelijke vernederingen. Zijn onberekenbare gedrag en vooral verwarring zaaien en manipuleren. Negatief over je vriendinnen, en je familie in diskrediet brengen en dan zijn ontrouw ontkennen en over alles liegen. Ik heb altijd wel gedacht, er is iets aan hem wat niet klopt. zijn gedrag kon ik nooit plaatsen, hij kon je tot op het bot toe vernederen en uitschelden en het andere moment deed hij net of er niets was gebeurd. Een wolf in schaapskleren!
De laatste jaren van zijn midlifecrisis ben ik door een hel gegaan. Hij begon een verhouding met een toen nog getrouwde overbuurvrouw die bij mijn ex op de bridgeclub zat. Ik had gevraagd, of hij iets met haar had, maar ontkende alles. Er gingen allerlei alarm bellen bij mij af . Zo ontdekte ik dat er heel veel geld afgeschreven was en voor € 800,00 telefoonkaarten via internet bankieren. Achteraf bleek hij seks lijnen gebeld te hebben. Plus de pornosites op internet en dating sites met minderjarige enz. Toen ben ik helemaal ingestort en hulp gaan zoeken bij allerlei instanties o.a. huisarts voor autisme/ narcisme verklaring, psycholoog maatschappelijk werkster en die vertelde mij, nadat ik mijn hele verhaal had gedaan, dat ik op internet moest gaan zoeken naar narcisme. De puzzelstukken vielen op z`n plaats. er ging een wereld voor mij open; toen pas kon ik zijn gedrag plaatsen. Narcisme.
Een persoon met een extreme vorm van narcisme, zijn niet in staat om echte liefde te geven omdat eigenliefde ontbreek. Een minderwaardigheidsgevoel, zich niet in kunnen leven in een anderen totaal geen emotie. Ze zuigen je helemaal leeg totdat er niets meer van je overblijft. Maar uiteindelijk de knoop doorgehakt, iets wat hij niet verwacht had. Ik schrijf dit allemaal in het kort, maar er is heel veel aan vooraf gegaan. het was een Hel!! Maar heb mij er aardig doorheen geslagen.
De scheiding is uiteindelijk een vechtscheiding geworden, maar heb mijzelf er goed doorheen geworsteld met hulp van familie vrienden en buren. Heb een prachtig appartement waar ik samen met mijn zoon van 20 woon. Na jaren geleefd te hebben met een narcist, waarvan je altijd toch twijfelt of je de goede keuze gemaakt heb, kan ik zeggen: Ben bevrijd van een narcist. Mijn wens is, om een boek te schrijven over mijn leven met een narcist, omdat ik vind, dat ook veel hulpverleners niet goed weten hier mee om te gaan. en makkelijk zeggen, dan ga je toch van die man af!! Zo simpel is dat niet daar gaat een heel proces vooraf, voordat je een keuze gemaakt heb. Heel veel sterkte met je scheiding. Je zal zien, als alles achter de rug is,
krijg je rust en schijnt de zon ook weer voor jou!!!
Lieve groet,
Roos
Beste Roos,
Bedankt voor je lieve bericht. Dikke, oprechte en liefdevolle kroel!
Cindy
Dit is echt mijn verhaal!
Wauw!! Klinkt als mijn verhaal. Alleen zit ik midden in het wegkomen.
Eindelijk heb ik begrepen wat voor iemand het echt was. 17 jr. geleden gescheiden en nog
gaf ik mezelf de schuld in de trant van: ik had veel harder tegen hem moeten zijn en nog veel meer van dit soort verwijten. Ik heb me verweerd, maar dat maakte het alleen maar erger!
Door toeval kwam ik op deze site en het was een grote herkenning. Alle eigenschappen had hij. Alle technieken om mij af te breken gebruikte hij. Hij wilde alles: mijn huis, mijn geld, Het voelde of ik uitgevlakt moest worden, met een heel groot gum. Maar het is hem niet gelukt. Integendeel, ik heb hem het huis uitgegooid en daar had hij nooit op gerekend. Waarschijnlijk had hij wel willen scheiden als hij zijn doel bereikt had. ik was alleen het middel. Ik hoef geen voorvallen te vertellen, want die staan hier overal in.
Ik had nooit iets anders kunnen doen, want het werd toch steeds erger.
Wat ik wel heb gedaan: in het geheim een scheiding voorbereid en daarna de deur uit gegooid (en dat was best heel eng want hij werd ook nog gewelddadig)
was het enige goede en eigenlijk ben ik daar ben ik nu best wel trots op. Geen beschuldigingen meer naar mezelf, van ik had dit moeten doen of dat, en had ik nou maar……
Dankzij deze site voel ik me gewoon bevrijd en dat is HEERLIJK!!!
HET ZIJN GEWOON VAMPIERS die narcisten en er is niet mee te leven.
Ik ben blij en dankbaar dat deze site er is, liefs voor jullie,
Raya
Beste lotgenoten,
Een goede vriendin wees mij op het boek van iris; zij was 20 jaar getrouwd met een narcist met wie ze 2 kinderen kreeg.
Ik heb veel met haar gepraat, ze heeft me veel doen begrijpen over hetgeen mij overkwam…
Het boek heb ik zojuist besteld en al de hele avond lees ik op deze site, alles, het hoe en waarom en de ervaringen van slachtoffers.
Vanavond begrijp ik heel veel…
Ik kom uit een heel groot gezin, 15 kinderen kreeg mijn moeder, waaronder 3 tweelingen. We scheelden allemaal maar 2 jaar, ik was nummer 8, na mij kwamen de 3 tweelingen en het jongste ‘ nakomertje’. Concreet: toen ik nog maar 6 jaar was, waren er 2 van 4 jr, 2 van 2jr en 2 babies.. Eigenlijk ben ik nooit kind geweest.
Zover ik mij kan herinneren moest ik mij altijd nuttig maken, meehelpen, oppassen. Er was sprake van een klasse-verschil tussen mijn ouders. Mijn vader kwam uit een chique, adelijke familie, een ‘ good-looking-guy, verwend. Mijn moeder kwam uit een arbeidersgezin, barend en werkend. Er was veel ruzie tussen die twee, het ging er soms heel hard aan toe. Er was veel huiselijk geweld! Voor mijn moeder stierf, ze was toen weduwe, heb ik veel met haar gepraat, ik had veel vragen. Mijn vader was een don Juan , een vreemdganger. Mijn moeder was erg ongelukkig en projecteerde dat op haar kinderen. Mijn moeder leed aan stemmingswisselingen en ik was een erg meegaand kind dat alles deed voor een beetje liefde, perfect slachtoffer voor emotionele blackmail. Mijn moeder braakte al haar ellende over haar ongelukkige leven over mij uit, ik huilde er om, wilde haar helpen, maar hoe doet een kind van pakweg 7 dat???? Ik voelde mij eeuwig schuldig!
Al heel jong (18) trouwde ik, net als al mijn zussen. Op mijn 20e kreeg ik mijn eerste kind, op mijn 25 de tweede.
Ik ben 26 jr getrouwd geweest met best een aardige man maar ik was niet gelukkig.. Was nooit verliefd geweest. Op mijn 44 scheidde ik van hem. En toen werd ik voor het eerst in mijn leven verliefd! Heel romantisch op een Italiaanse violist, hij was in alles het tegenovergestelde van mijn ex, impulsief, spannend, aantrekkelijk, charmant. Al heel snel verhuisde hij van Stuttgart naar Nederland om met mij te gaan samenwonen. Natuurlijk was dit alles onverstandig..maar ik was zo verliefd. Vijf jaar heb ik met hem samengewoond….al na een jaar kwamen de problemen…stemmingswisselingen, driftbuien zonder dat ik wist waarom, hij kocht zichzelf steeds dure cadeaus, werkte 6 mnd en nam dan steeds weer ontslag, hij zag zichzelf als een groot miskend talent.
Ik adoreerde hem maar werd steeds onzekerder door zijn plotselinge driftbuien, ik kreeg van alles de schuld. Hij had altijd gereisd en enorm veel vrouwen gehad, was nooit monogaam geweest en maakte mij steeds weer duidelijk dat ik mij enorm gevleid moest voelen dat hij nu met mij samenwoonde. Maar hij werd depressief van een saai leven. Dus boekte hij bijvoorbeeld s’ nachts een reis via internet, en als ik dan daarop vertelde dat ik niet wegkom omdat ik moest werken werd hij woest. Dat er ook huur en vaste lasten betaald moesten worden, daar wilde de maestro niet mee lastig gevallen worden. Hij kreeg de ene verkeersboete na de andere en wanneer hij ze vond verscheurde hij ze gewoon. Omdat de auto op mijn naam stond, tja, je begrijpt, ik betaalde alles!
Hij was ook pornoverslaafd en bezocht websitebezoek waar vrouwen mishandeld werden. Het werd erger en erger…en uiteindelijk heb ik kunnen ontsnappen. Aan de rand van een faillissement ben ik elders met mijn een-vrouwsbedrijf opnieuw begonnen. Ik stortte mij volledig op mijn werk, werkte tot 22:00 uur door en ook in de weekends. ‘S nachts sliep ik nauwelijks en was een nerveuze kettingroker met een zelfbeeld van 0,00
Het lukte mij om mijn bedrijf weer op poten te krijgen.
Na 10 jaar (vrijwel) single te zijn kwam ik 14 mnd geleden een hele charmante man tegen. Zorgzaam, lief, attent…sommige dingen vond ik wel wat raar, al na een week zei hij dat hij van me hield…toen ik telefonisch opperde het rustig aan te doen, stond hij s’ avonds met een enorm boeket rozen aan mijn deur, hij woonde 120 km van mij vandaan. Hij wilde me niet kwijt! Hij had het altijd over ‘ het momentum’ , een term uit de rugby. We kregen een hele intensieve relatie, het was voor mijn gevoel 90% zevende hemel en 10% een gevoel dat er iets niet klopte. Al heel snel sprak hij over trouwen en samen een huis zoeken. Ik was de vrouw van zijn leven, had me altijd gezocht, bij mij kwam hij thuis etc etc bla bla bla. We dansten tango in Antwerpen, mijn leven leek een groot feest. Maar die 10 %….hij was (over de top) aardig tegen iedereen, met name tegen vrouwen. Praatte en socialisde met iedereen. Vertelde iedereen dat hij zo dol op me was en met me wilde trouwen. Hij was erg met zijn uiterlijk bezig, dol op kleren, dure pakken. Voor elke kleine attentie wilde hij minstens 10 keer een dankjewel van mij, ik kreeg langzaam het gevoel dat hij vond dat ik in mijn handjes mocht wrijven met een leuke aantrekkelijke man als hij. Langzaam veranderde er iets, vaker nam hij mij mee uit eten, heel duur, veel wijn, en…..vergat zijn beurs. Dit klinkt heel doorzichtig, ik weet, maar hij was zo manipulatief, maakte er zo’ n show met schaamte en excuses van dat ik met liefde betaalde(!)
Vaker dit soort dingen, kleine gekke leugentjes, absoluut niet over zijn exen willen praten en ziekelijk jaloers gedrag. Hij kon woest worden wanneer ik de naam van een ex uitsprak…ik mocht ook geen kleding dragen die ooit gezien was door een ex…ik moest banden verbreken, foto’s weggooien, telefoonnummers schrappen. Ondertussen deed hij heel geheimzinnig met zijn gsm, klapte de laptop dicht wanneer ik de kamer inkwam. Afijn, ik ontdekte meer en meer rare dingen…hij was een enorme opruimer (sporenwisser) maar toch ontdekte ik steeds meer vreemde dingen…een stapel enveloppen in een schoenendoos met allemaal vrouwennamen, bovenop, de laatste, dat was ik. Hierin bewaarde hij bonnetjes van lingerie, visitekaartjes van restaurant, brieven etc etc…toen ik hem daarover aansprak werd hij eerst heel woest, ik had immers in zijn privé zaken gesnuffeld en daarna ging hij dat dan theatraal verbranden…
Nu, een week geleden kreeg ik onverwachts een mailtje van een vrouw die mij vertelde dat ze al 6 jr een relatie met hem heeft. Ik heb een hele tijd met haar gesproken. Toen ik hem hierover per telefoon opheldering vroeg ( hij zou s avonds komen!) blokte hij mij meteen van alle sociale media, what’sapp, Facebook, linkedin..
Navraag bij een oude vriend van hem leerde mij dat hij een pathologische leugenaar is. Ook weet ik nu dat hij in 14 mnd meerdere relaties tegelijkertijd in de lucht hield. Tegen allemaal zij hij dat hij met ze wilde trouwen, hij kocht ons allemaal exact dezelfde lingerie en vibrator (ziek!!!!) hij loog zo overtuigend, stuurde foto’ s via what’sapp van hij en zijn vriend in de ijfel, wandelend, met teksten als ik mis je, ik hou van je, terwijl hij toen met een andere vrouw op vakantie was. Bij die andere vrouw deed hij hetzelfde..
Ik weet, een lang verhaal, het is de eerste keer dat ik mijn verhaal zo ergens plaats. Het is pas een week geleden, ik ben echt ziek van, zo bedrogen, zo vernederd, zo belogen en gemanipuleerd. Ik kan er niet van slapen en ga nu echt voor therapie!
Beste Andrea,
Ook tegen jou wil ik zeggen: Blijf lezen! Over allerlei stoornissen, zodat je het gedrag wat er bij hoort beter leert herkennen in de toekomst! Omring je met lieve, eerlijke en stabiele mensen. Alles wat niet aan die criteria voldoet heb je nu niet nodig om er weer boven op te komen! Zorg goed voor je koppie en verzorg je lichaam goed. Gun je zelf alle leuke dingen in je leven! “No more bullshit” is een keuze! Met mij gaat het goed. Ik heb inmiddels een nieuw vriendje, die gelukkig mijn wonden met liefde, aandacht en geduld verzorgt, die ze de tijd geeft om te helen en er vooral van af blijft! Ik wens je heel veel kracht toe om te herstellen en weer gewoon gelukkig te zijn!
Dikke kroel,
Cindy
Hoi Cindy, ik lees jou verhaal en wow dat komt even binnen. Ik ben nu sinds drie weken weg bij mijn ex. Ik weet precies wat je bedoelt. Ik dacht ook telkens dat het door mij kwam. Zijn woorden dat hij zo veel van me hield. Was allemaal fake. Dat was om me in te palmen. Ik werd verliefd, ik verloor me zelf in de liefde….Tot hij langzaam liet zien wie hij was.Ik had net als jij een voorgevoel hier klopt iets niet. Zijn houding werd egoïstisch. Ik gaf, hij nam. Hij bepaalde alles. Was zeer dominant. Ook in bed!
Ik had bijna mijn huis verkocht om samen te wonen. Hij wist van mijn overwaarde.
Hoe heb ik ooit in iets geloofd in wat niet bestond..
🙁 Ik denk dat ik heb nu heb….inmiddels 4 jaar met persoon als beschreven in jouw verhaal. Wilde ook trouwen , vroeg het elke dag vanaf dag 1 maar ik heb het niet gedurfd. Uiteindelijk heb ik hem met moeite 4 weken geleden ( tijdelijk) eruit gegooid en zit nu in het psychische manipulatieve spel van hem om terug te willen komen…het lukte hem bijna met alles uit de kast van zijn kant. Gooit alles op PTSS maar inmiddels ben ik er “bijna” van overtuigd dat het een narcist is. Wil het gewoon niet geloven..Voldoet aan 13 symptomen van de 14….
Zucht…
Alles in mij zegt rennen!!! en toch lukt het hem om controle te houden ook al is het via whats app…
Hoe gaat het nu met jou?
A
Beste Janny,
Ik hoop voor je dat je het leven weer gewoon geniet en dat zijn gifaanvallen je niet meer raken!
Heel veel sterkte…
Dikke kroel
Cindy
Beste Cindy
Dank je wel voor je lieve reactie.
De angels probeerd hy nog steeds uit teslaan,maar ik ben nu zo sterk dat ik daar gevoelloos voor ben.
Politie is voor myn dochter en mezelf dan ook een normale zaak geworden.
Mocht jezelf met een narcist zyn,kies voor jezelf,en weg wezen.
En geen enkele reactie geven,daar zyn ze erg gevoelig voor,compleet negeren.
Liefs
Janny
Wow, ik kan niet zeggen dat ik blij ben, dit allemaal te lezen. Wel omdat al wie daar onder geleden heeft, zijn verhaal dat wel eindelijk krijgt. Oef.
Zowel als kind en als volwassenen, heb ik deze nare aandoening moeten ondergaan. Mijn ganse jeugd werd gedomineerd door zelfzucht. Nu al 12 lange jaren als zorgouder. In beide gevallen, sta je machteloos. Vooral omdat het een heel goed verdoken aandoening blijft.
Ouder of kind, de beide gevallen zijn verwoestend. Eenmaal dit natuur geweld zijn intrede doet, is er geen houden aan.
Niet omdat ze oppermachtig zouden zijn of een verheven iets. Ook niet omwille zij van betere kwaliteit of afkomst zijn en al zeker niet dat ze een meerwaarde in huis hebben. Gewoon, zij kunnen zich schijnbaar heel goed assimileren. Afhangende waar ze zijn of de situatie maar eenmaal terug in hun comfortzone, gooien zij 1 van de vele maskers af. Niemand daarbuiten die de ware identiteit ooit gezien heeft. Enkel een samenraapsel dat geleend wordt van anderen. Zijn zij er terdege van bewust, dat hun houding niet acceptabel is. Schone schijn is hun grootste talent. Voor je het terdege beseft, wordt jezelf als de oorzaak van alle leed aangeduid. Ben je zonder weten geworden wat ee iedereen wijsmaakt. Een wereldvreemd wezen dat voor niets deugt en eigenlijk heel dankbaar zou moeten zijn dat ze er voor je zijn en daar sta je dan. Machteloos, niemand die je enige hulp biedt. Ook al heb je niets fout gedaan, ook al ben je getuige van de realiteit. Het leven zoals het is met een narcist. Hetzelfde als de dader. Een leeg bestaan waar je niet van betekenis bent. Handig om in huis te hebben, tevens een vloek dat je er bent. Eeneaam zonder een vriend. Met 1 verschil, zij genieten een luisterend oor, krijgen hulp en steun van alle kanten. De anderen brengen wel het excuus. Ocharme de narcis die maar niet begrepen wordt, wordt jaar en dag wel geloofd want zij zien er respectabele mensen uit die het ongeluk hebben te moeten samenleven met onbegrip.
De omgeving tilt zwaar aan duidelijke zichtbare mishandelingen maar werken onbewust vaak mee zonder het te weten. Daardoor groeit dit uit tot een overmaatse natuurramp. Alleen de oorzaak en zijn slachtoffers zijn op de hoogte. Van wat er echt gaande is. Niemand die het geloven zal of veel te laat. Wanneer het kalf al verzopen is.
Ik lig op moment in scheiding. Ik weet nu zeker dat ik te maken heb met een nacist. Dit baart mij wel grote zorgen wat mijn dochter van drie jaar betreft. We zijn nog bezig een ouderschapsplan op te zetten maar een wettelijke omgangsregeling vind ik genoeg. Iemand een idee waar ik aan kan kloppen voor hulp?
Hoi Nicole,
Bedankt voor je bericht, ik heb je zojuist gemaild.
Helaas is er nog weinig zicht op de impact van narcistische mishandeling op kinderen. Voor instanties als Jeugdzorg is het vrij onbekend terrein. Mede hierom help ik slachtoffers die in een vergelijkbare situatie zitten als de jouwe, middels coaching.
Sterkte! Iris
Hallo
Ik voel met je mee.Begin ook te lezen over wat me overkomen is,antwoorden te vinden waarom ik me voel wat ik voel.Ik ben na bijna 13 jaar eindelijk kunnen ontsnappen met men jeugdvriend.Ik heb heel veel steun hier en ook bij de politie waar ik heel men verhaal met stotteren en pauzes heb kunnen vertellen.Ik word ook door CAW slachtoffer hulp geholpen +maatschappelijk assistente van de politie zelf. Twee parketten van de ene provintie waar ik woonde + waar ik nu woon nemen mijn leven serieus.Nee ik kan alles nog geen plaats geven denk dat ik nog altijd in men nachtmerrie zit, kan niet geloven wat me is overkomen en hoe heb ik alles kunnen zo laten gebeuren?Ik zit met veel twijfels, angst ,schuldgevoel enz …Maar ik besef nu IK BEN NIET ALLEEEN …het doet me deugd jullie verhalen te lezen.Ik ben nu veilig doch kijk constant over men schouder want je weet maar nooit.Zoek steun bij slachtoffer hulp !! Ik zal er wel uitgeraken maar alles is nog maar 3 weken geleden dat ik uit mijn glazen globbe ben uitgebroken samen met men kinderen.Nee ik besef nog steeds erge situatie niet en toch weer wel.Ja ik ben verward maar heb zoveel steun dat ik zeker van ben hieruit te geraken en eindelijk mezelf ga terug vinden.Ik kan nog niet goed praten over de dingen die gebeurd zijn ,ik klap nog steeds toe en kan geen woord meer uitbrengen.Maar ik ben al beter dan de 1ste dagen en leef nu van dag tot dag.Ik hoop dat je hier ook wat hulp aan hebt alhoewel ik nog niet veel iemand anders in dezelfde situatie als ik ga kunnen helpen met dat ik mezelf nog niet terug heb.
Hou jullie goed en remember jullie zijn niet alleen…
grs Fleur
Sinds kort heb ik een relatie met een naar mijn idee erg lieve en goede man. Na dit weekend blijkt hij een totaal ander persoon te zijn dan in het begin.Eerst prees hij me de hemel in en we hadden dezelfde intresses en alles leek kompleet een droom.Het kon niet beter. We praten overal over en de tijd vloog letterlijk voorbij.Alles wat hij leuk vond daar dacht ik net zo over. Naar mij idee leken we wel tweeling zielen.Ik voelde me ook fijn en rustig bij hem. Tot na dit weekend 15 juli 2014. Afgelopen zondag avond na een lange wandeling met hem in het bos achter zijn huis, we hadden nog bij een kerkje een paar kaarsjes aangestoken voor ons geluk. Hij was zo ineens erg stil en ik zag aan zijn kaaklijn dat hij kwaad was. Gevoelig als ik ben voor sferen voelde dit bij mij als een messteek,zo vlijmscherp. Opeens kwamen er allerlei kritieken op mij af. Ik deed dit niet goed en dat. Plus dat ik altijd zo negatief was en steeds in herhaling viel. De lieve man zoals ik hem kende was er opeens niet meer en ik voelde me een leeg persoon op dat moment die niet wist wat ik hiermee aan moest. De dagen die daarop volgden waren vreselijk. Hij negeerde mij straal en als ik wat vroeg kreeg ik een snauw en grauw.Hij was een totaal ander persoon als vooheen. Al mijn idealen vielen in duigen en ik voelde me volkomen leeg en verdrietig. In het begin zei hij me:’ ik ben een andere persoon als wat jij denkt, maar daar kom je nog wel achter”. Dat blijkt nu dus ook. Hij heeft altijd kritiek op andere mensen en zijn broer en zwager etc. Niemand deugt en hij wil zogenaamd altijd een fijn en vrolijk leven zonde gezeur. Nou wie zeurt er nu dan? Hij toch. Moeder woont ook nog bij hem in en die deugt ook niet.Hij is erg negatief. Nu zegt hij dat ik op haar lijk en dat hij zo niet met mij verder wil. Ik zit hier nu met veel verdriet en denk:”Waarom nu,waarom ik?”.
Och Petra, ook weer zo’n verhaal vol herkenning. Of het daadwerkelijk narcisme is, dat zul je misschien wel nooit weten. Zij laten zich namelijk maar erg weinig daadwerkelijk onderzoeken. “Het ligt toch nooit aan hem..” Maar wat het ook moge zijn, bedenk je continue wat JIJ hierbij voelt.. Zit je voor jouw gevoel in een gezonde relatie? Je weet het amtwoord zelf vast.. Bescherm jezelf door duidelijke grenzen te stellen. Mij helpt het om op moeilijke momenten de volgende zin te herhalen; “het ligt niet aan mij”. Ik spreek overigens uit ervaring maar de er zijn hier dames die je vast veel verder kunnen helpen. Ik wilde je in ieder geval een hart onder de riem steken! Goed dat je bent gaan lezen. Doe dat zoveel
Als mogelijk, kennis is macht heb ik al eens gelezen in dit kader. Sterkte!
Liefs
Lotte
Petra Alles wijst erop dat hij een narcist is , het zijn bange kinderlijke mensen die heel goed zichzelf kunnen voordoen op zo een manier dat je denkt tweelingzielen te zijn… Dat doen ze met man en macht en ze doen het erg goed. Omdat ze niet in staat zijn om zich in te leven in mensen hebben ze dat in hun jeugd gecompenseerd door mensen goed te observeren en zodoende positief gedrag geleerd te copieeren, na te doen. Dat gedrag gebruiken ze om je te charmeren, ze zijn namelijk heel erg bang om alleen te zijn en zoeken een iemand die als een puppy bij ze blijft. Daarvoor moeten ze je eerst heel erg paaien charmeren, dat doen ze heel erg extreem in het begin want ze weten dat ze het uiteindelijk niet vol gaan houden en een keer een woede aanval of een manipulatieve bui zullen gaan krijgen dus jij moet genoeg van ze gaan houden meteen in het begin en het liefst zoveel mogelijk, zodat jij het gaat pikken als ze hun gemene gedrag over je heen gaan gooien… Famillie en omstanders en vrienden om je heen en om zichzelf heen afkraken is simpelweg omdat ze dondersgoed weten dat een netwerk van mensen méér ziet als één. Ze weten dat een omstander of famillielid hem door kan krijgen en jou kan waarschuwen met het gevolg dat jij weg gaat. En dat is niet de bedoeling want hij heeft veel tijd en moeite in je gestoken om jou zoveel mogelijk van hem te laten houden , die eerste binnenhaalfase van het charmeren kost inmens veel moeite voor een narcist want hij heeft dan al meerdere aanvallen moeten wegdrukken voor jou! echt waar.
Dus jij moet geisoleerd zijn…
OMDAT ze gedrag hebben geleerd na te doen van andere NORMALE mensen komt er iets moois bij kijken….De tip die ik voor je heb is: Ze doen niet alleen andere NA, ze spiegelen hun eigen gedrag af op andere mensen… Als hij jou of anderen ergens van beticht beschuldigd of iets verwijt??? Helaas, dat zijn de dingen die hij zelf doet..
Als hij zegt dat jij zeurt, dan weet hij eigenlijk dat HIJ zeurt maar spiegelt het af.
Als hij zegt dat jij vreemdgaat? Hij gaat zelf vreemd
Maakt niet uit welke rare verwijten en beschuldigingen eruit komen, hij projecteert het op anderen want hij kan dat eeuwige idee dat hij overal fout in is niet verkroppen dus geeft hij de verantwoording door…
Lieve Petra het zijn hele interessante charmante mensen….En men raakt heel erg verliefd en verbonden aan dit soort mensen en het doet echt pijn om weg te gaan zo vroeg in het begin…
Maar hij IS niet speciaal AL zijn gedrag is gekopieerd, hij kent zichzelf n iet eens hij doet alleen maar sociaal wenselijk gedrag na. Helaas bestaat deze man eigenlijk niet…niet in zichzelf maar ook niet zoals jij hem hebt leren kennen. Please pleas ga bij deze man weg nu de schade nog miniem is.. x w
Goeiemorgen ik ben via een cursus van maatschappelijke werk op deze site gekomen. Ik lees zooooveel overeenkomsten met mijn huidige aanstaande ex vriend dat ik eigenlijk alleen maar kan huilen om wat hij mij heeft aangedaan voornamelijk in de periode na mijn scheiding van een narcist. Hij deed zich zo leuk en aardig voor en wist wat goed voor mij was, maar mijn gevoel zei me dat er iets niet klopte bij hem maar ik wist niet wat….nu ik lees over t spiegelen en oordelen over wat anderen doen besef ik dat ik er niet naast zat toen ik dat opmerkte en ergens ook wist dat hij vreemdging en loog, maar als ik er alleen maar om vroeg ontplofte hij. Ik heb afgelopen donderdag gezegd dat ik ‘m een paar dagen niet wilde zien want hij had ‘t al over samen wonen waar ik ‘t enorm benauwd van kreeg want ik kan mezelf niet zijn als hij er is en vrienden vindt hij vervelend omdat ze zoveel aan mij trekken. Ik heb in me vorige relatie zoveel meegemaakt en na de scheiding door gebrek aan begrip van de hulpverleners hebben ze de kinderen bij hem laten plaatsen zeg maar. Ik ging en ga soms nog steeds kapot van verdriet en woede, want loslaten of accepteren kan ik niet en dan zit je eigenlijk weer in dezelfde situatie….zat…want van nu af aan negeer ik mijn huidige ex-vriend want ze zijn echt heel gevoelig voor wat voor soort reactie ook….ze voelen echt alles. 1 ding kan ik wel zeggen…je word er steeds sterker van en gaat veel sneller voor jezelf opkomen. Xxx Claudette
Hi Petra,
Ben je al weg bij deze engerd? Helaas omdat hijJ zo omgeslagen was.
Succes
Hoi Petra,
Uiteindelijk is het jouw leven, laat ik daarmee beginnen. En nu oktober, waar sta je nu?
Ik herken wel jouw beleving. Ik ben inmiddels een jaar gescheiden (niet getrouwd geweest overigens) van mijn partner na 10 jaar met twee kinderen. Het heeft 3 jaar gekost om echt de stap te durven zetten en door te zetten. Hoe hij ook zou blaffen (noem ik het recent).
In het begin leek hij de ideale partner. Hij hield van dansen (hebben 1x gedanst), hij hield van lekker eten (kipsateetje was eigenlijk prima, ik heb een ander idee van lekker eten), hij was echt een familiemens (hij sprak zijn ouders als hij wat van ze nodig had en met zijn zus had hij nauwelijks contact; ja verjaardagsfeestjes), etc etc etc.
In het begin van de relatie, sliep hij slecht en heeft hij me meerdere keren uit bed gejaagd, om de volgende dag te zeggen, dat hij zich niets meer herinnerde. (Hij schaamde zich ook niet? Dat vond ik raar en na een tijdje maakte het me boos en verdrietig). Hij snurkte hele bossen weg, maar hij werd er zelf niet wakker van, dus ik loog. Hij ging met iedereen op de foto, maar als ik zei: Kom, gaan we samen. antwoordde hij steevast: “Met jou? Echt niet.” en liep dan weg.
Maar oh wat was ik toch de vrouw van zijn dromen………. (en helaas, ik geloofde dat…….)
Oh, ik kan je lijsten vol geven. Ik worstel nu (sinds we uit elkaar zijn en met vlagen gaat het goed met me en dan ben ik weer even uit het lood), met waarom en hoe ik dit 10 jaar heb volgehouden?
Hij kan me nog steeds raken. Maanden gaat het goed, ik probeer zo veel mogelijk communicatie te vermijden. Op een goed moment denk je, ach het gaat best goed. Er is vast afstand nu. En beng…,…komt ie weer.
Heeft hij iets vergeten mee te geven op de wisseldagen. Dochterlief in tranen. Ik stuur hem een berichtje, of hij iets is vergeten. En dan 3 uur nadat ze allang op bed liggen, smst hij: ik kom er nu aan. Ik bericht terug, dat het nu niet meer hoeft. Het is al goed en overmorgen ziet hij ze weer. Maar nee, hij komt nu. Het is iets tussen hem en zijn dochter. Het gaat een keer niet om mij (zegt hij tegen mij, terwijl het al nooit om mij ging). Hij blijft bellen en appen en vervolgens heeft hij het toch weer aan de deur opgehangen. Hij heeft geen respect voor mijn ruimte en als ik hem daarop wijs, heeft hij honderd opmerkingen, die hem gelijk geven. Feit: als het zo belangrijk was dat tussen hem en zijn dochter, waarom vergeet hij het dan? (niet voor het eerst overigens). Feit: waarom dringt hij zichzelf op, als ik zeg: ik wil het niet. Nee, is voor hem geen reden om dat ook zo te horen. Het maakt vaak niet uit, wat ik zeg. Hij doet toch wat hij wil. En gaat het niet goedschiks, dan kwaadschiks.
Hij maakt van iets kleins een halszaak en vervolgens ben ik natuurlijk de kwaaie. En heb ik er een halszaak van gemaakt. Spiegelen, spiegelen, spiegelen. Zo draaien, dat niemand er iets van begrijpt. En dat elke standpunt wel te snappen is. Maar waar het om draait, daar hebben we het niet over. Oh, de leugens, die hij over mij verspreid. En niemand stelt hem de kritische vragen (maar wat deed jij?).
Petra, een heel verhaal. Ik moest het kennelijk ook even kwijt weer 🙂
Bottomline: luister naar je stemmetje in je lijf. Niet het stemmetje in je hoofd. Hoe verdrietig het is, dat het niet die ene blijkt te zijn. Niemand heeft het recht om jou te kwetsen en je een vervelend gevoel te geven, als jij zelf daar niets voor hebt gedaan.
Beter nu verdrietig, dat het niet werkt, dan je in allerlei bochten wringen om het te laten werken. Iets wat kapot is, kan nooit meer helemaal heel worden. En sterker nog: dat hoeft niet.
Ik kan me soms voor mijn kop slaan, dat ik al die narigheid gepikt heb. Na het lezen van het handboek van Iris snap ik hoe ik erin ben gekomen. Ik wil er ook weer helemaal uit. En helemaal lukt helaas niet, want we hebben kinderen samen. Ik ben heel hard bezig om hen te laten zien, wat onvoorwaardelijke liefde is. Maar ik heb nog echt een weg te gaan, voordat ik zelf ook helemaal vrij ben. Dat ben ik vandaag nog niet, want hij kan me nog steeds raken.
Ik moet altijd op mijn hoede zijn, totdat dat mijn nieuwe onbewuste gedrag is.
Gun jezelf onvoorwaardelijke liefde. En je bent hem niets verplicht.
Ik hoop dat het goed met je gaat. Kies altijd voor jezelf, dat wil niet zeggen, dat je anderen tekort moet doen. Maar ook niet, dat anderen jou tekort mogen doen!!!!
Oh jongens, wat een herkenning. Ook ik had de ideale man. Knap, topbaan, mooi huis, charmant kan goed koken, zelfde smaak als ik, zelfde normen en waardes, overlaadde me met cadeau’s, complimenten. Maar ook dit is een zieke zieke geest. Mijn kinderen mogen niets in huis, worden genegeerd bij de minste tegenspraak, grstraft. Alles draait om hem, hij is freaking geweldig, wij van een ander milieu. Hij vernederd en hemelt me op. Het is oesters en champagne, maar “thuis” zit al het eten achter slot en grendel. Tot de chocopasta toe. Geen pinpas, ik mag niet aan de wasmachine komen, de kids niet eens in de keuken. Hij draait, liegt, beschuldigt. Nooit is het goed genoeg. Maar no more. Ik heb besloten weg te gaan!! Ben naar het ggz geweest. De psycholoog die mij al behandelde voor mijn ptst na een enorm jeugdtrauma, gaat me helpen met een urgentieverklaring, naar maatschappelijk werk, naar de huisarts om dossier op te maken over de mishandeling en ik ben mensen aan het inlichten. Iedereen zegt hetzelfde; WEGWEZEN!! Zsm! En dat ga ik doen. Ik lig -as we speak- in mijn dochters bed na weer een bulderbui van onze charmante directeur. Never again!
Never again,
Sterk zijn en blijven! Blijf lezen! Over allerlei stoornissen, liefde en geluk! Ook als je echt gebroken hebt. Lezen helpt je jezelf weer terug te vinden. Ik ben inmiddels gescheiden. Echter na de officiële uitspraak heeft hij me een tijdje gestalkt. Dat is nu over, maar ik zit nog steeds met de geïnfecteerde wonden in mijn hart en ziel, welke maar slecht helen! Uiteindelijk zal je weer gezond kunnen houden van je zelf en van anderen! Ik ben er bijna… Kom je ook? Sterkte… Dikke oprechte kroel…
Never again: hoe ga je dat doen? Het aantonen voor de rechtszaak dat hij zo gestoord is? Ik heb namelijk dezelfde situatie maar hij liegt over echt alles en verdraaid dingen. Hoor graag of je tips hebt van instanties waar ik terecht kan.
Ik ben gevlucht!! Een oproep op facebook voor woningruimte en binnen een week was ik weg. We zitten in een heel leuk vakantiehuis en wachten op urgentie van de woningstichting. nu we weg zijn zie ik de absurditeit van het geheel. Hoe bizar het was. We komen eindelijk tot rust, langzaam maar zeker. We genieten van kleine dingen zoals zelf boodschappen doen, maar ook grote zoals geen ubercontrole meer. VOOR IEDEREEN DIE ER NOG MIDDEN IN ZIT!!! GA WEG, er is echt een mogelijkheid. Altijd. Ik heb zoveel lieve mensen leren kennen. En pas achteraf zie je in hoe ongezond het is waar je nu misschien nog in zit. Sterkte !!
Wat goed dat het jullie is te vluchten. Respect voor jou. En nu beginnen aan je herstel, veel sterkte!
Iris
Jongens wat een k# tijd. Hij wisselt steeds sneller vsn mood. Zaten er eerst langere tijd tussen de narcistische aanvallen, nu wisselt het binnen een paar uur. Zo ben ik nog de liefde vsn zijn leven en ga we het nog maken. En vervolgens is hij blij als hij van me af is. De verwensingen worden steeds erger. Vandaag bij de psycholoog geweest. Zij hebben een brief gemaakt met het verzoek tot het verstrekken van een urgentieverklaring voor een eigen woning. Geen mooi verhaal als je het zo terug leest. Mentale mishandeling, fysiek geweld etc.
Gisteren kocht hij een stofzuiger, een pannenset en een messenblok en kristallen glazen voor mijn eigen huisje. Vanmorgen kwam ik 10 min te laat beneden en schreeuwde hij dat hij spijt had van zn cadeaus en dat hij ze terug ging nemen. Ik zei; prima… Ik wist nl dat dit ging gebeuren, alleen niet binnen 12 uur! En dat het alleen voor de buitenwereld was. Kijk mij eens gul zijn. Een uur later kreeg ik het weer terug. Ik zei; ik wil het niet. Hij; je hebt niet de luxe om trots te zijn…, je hebt geen cent. Pffff…. Nou dat heb ik nou net nog wel. Hoop snel op een huisje. Ben blij dat jij al verder bent Cindy!! Ben zelf ook bang dat hij zal gaan stalken, maar dat zien we dan wel weer.
Dikke knuf
Hallo mensen, ik was heel erg onder de in druk over jullie ervaringen vielt me heel erg op dat het alleen vrouwen zijn.niet erg.maar uiteindelijk gaat het over narcisme. Helaas moet ik mee delen dat ik er ook in zat en eigenlijk nog steeds .en dat heeft puur met het verwerking proces te maken waardoor ik merk dat ik juist op narcistische wijze ben behandeld. Niet leuk om zachjes uit te drukken .maar wel heel erg leerzaam voor de gene waarbij het nog redbaar is om nog te kunnen helen. Petje af, omdat de goedheid in ons alle mensen nooit mogen verliezen door iemand zijn toe doen.! maar aan de andere kant is het ook een les maar ook dat we sowieso deels als mens toch ook wel narcistisch zijn in gesteld. Ik weet het is net kanker wat niet bij ieder actief is in gesteld, met een wonder kunnen we wellicht samen sterk proberen op te vullen om het juiste te doen dan het te willen activeren wie al de extreme narcisme all heeft voor somige is het ook wel heel erg dat zij dat hebben die het niet bewust van zijn. wegens de symtonen die zich voor spelen ..voor mij zelf weet ik dat ik samen in die put zat en nu is er een hulp die ik vrijwillige basis geholpen wil worden om mij zelf weer te kunnen oprapen ..wees 1 met je zelf en geloof dat liefde en barmhartigheid en respect nog zeker wel bestaat.
Hoi Eurvin,
Het is me niet duidelijk hoe je het precies bedoelt, maar in je bericht refereer je eraan dat ieder deels als mens narcistisch is ingesteld. De pathologie van narcisten en psychopaten is echter van een totaal andere orde. Dat heeft niets te maken met iets dat ieder mens zou hebben.
Sterkte met je proces!
Iris
Wat een verhalen! Ik ben niet de enige die voor de charmes van een monster viel. Wat een vieze achterbakse honden zijn het! Ik probeer te scheiden van hem maar het duurt nu al een jaar… nu ouderschapsplan getekend, hoe hij het wilde, om er bmvanaf te zijn, er tegen in gaan heeft immers geen enkele zin. Maar hij houdt zich niet aan de afspraken… Wanneer ik 5 minuten te laat ben krijg ik post van de advocaat wanneer hij mijn zoon zijn paspoort wil en ik hem vraag waar ze naar toe gaan blijft het stil. Als ik dan besluit het paspoort niet mee te geven wegens gebrek aan info krijg ik weer een brief van de advocaat dat ik niet zo paranoïde moet zijn… man o man… kan ontelbare voorbeelden geven maar alles komt op een ding neer… al die klojo’s zijn knetter GEK!
Hallo,
Ik ben een vrouw en ik heb een vriendin. We hebben al meerdere jaren een relatie. Het ging lang goed maar sinds een jaar of 2 ben ik mezelf totaal kwijt. Ik heb te weinig empathie en dat word me ook verweten en ik ben mezelf helemaal kwijt. Mijn vriendin verwijt mij van alles. Ik draag haar op handen maar ik doe alles fout. En als ik dat uitspreek dat ik dat gevoel heb, ben ik egoïstisch. Ik vind haar prachtig om te zien maar toen ik vanmorgen even niet keek toen ze zich aankleedde was ze gelijk boos. Of ik haar niet meer zie staan, of ik haar niet meer sexy vind. Ik moet haar in alles begrijpen maar ik weet niet meer hoe. Ik heb nog zó veel
voorbeelden. Ik ga kapot maar ik kan niet uit deze relatie stappen omdat ik
het dan financieel niet red! Ik ben erg verdrietig en zit onder de zenuwen…Ik weet ook niet of zij nu dus narcistisch is of dat het iets anders is. Haar opa had het ook maar zij vind zichzelf heel goed en sociaal en wel empathisch. Zij wil mij helpen met mijn ” problemen’ ik ben zó in de war! Ik heb écht hulp nodig! Ik kan verder geen mail ontvangen, dat vertrouwen heb ik niet…
Help!
Groetjes van mij.
Lieve A.,
Je begint je verhaal met de mededeling dat je te weinig empathie hebt. Vind je dat echt of is dit je wijs gemaakt? Uit je bericht haal ik diverse voorbeelden van narcistische trekken van jouw partner. Zie uit deze relatie te komen! Hopelijk is er iemand die je vertrouwt en die mijn boek voor je kan bestellen. Lees het zo snel mogelijk. Dit boek zal je helpen begrijpen waar je in zit en hoe je hieruit kunt ontsnappen. Doe dit, voor je echt geen mens meer bent! je zegt dat je hulp nodig hebt, die hulp is er.
Sterkte!
Iris
Ik ben trotsen tegelijk heel verdrietig. Mijn ex en ik zijn 1 1/2 jaar geleden gescheiden. Ik heb ene kind van inmiddels 21 en een kind van bijna 18 jaar oud. De kinderen wonen bij mij en hebben enorm met hun gevoelens geworsteld. Eerst wilden zij hun vader helemaal niet meer zien. Doordat ik daarover met hen ben blijven praten zijn ze op een gegeven moment het contact toch aangegaan. De oudste heeft erg veel problemen ondervonden verkeerde keuzes die hij heeft gemaakt. Doet nu erg zijn best om alles weer op de rit te krijgen. De jongste is erg loyaal naar haar vader.
Vader zegt verandert een afspraak bij de kaakchirurg, zonder overleg met wie dan ook. Wij konden het wel weer terugdraaien, maar dat mocht ik niet alleen (ze is nog niet meerderjarig, volgende maand pas) , mijn dochter heb ik aan de telefoon moeten geven en ik heb haar een paar keer horen zeggen “ja, dat is omdat ik het wil”.
Mijn zoon is verschillende keren huilend van zijn vader naar huis gekomen. Vader zegt dan hele lelijke dingen. Vroeger, zei hij gewoon ” er is niets, maar dan ook helemaal niets aan jou waar ik trots op ben. ”
De therapeut van mijn zoon is nu al weken aan het pushen om vader en mij aan de tafel te krijgen. Ik heb nu voor mijzelf gekozen. Ik ben trots, maar………………..diep in mijn hart denk ik dat het voor de kinderen allemaal zoveel makkelijker zou zijn als wij wel om de tafel zouden kunnen. Die ruimte durf ik hem echter niet meer te geven. Niet nadat we het al 2 keer geprobeerd hebben.
Ik voel mij echter zo schuldig.
Hoi Marianne,
Jij hoeft je echt niet schuldig te voelen, maar ik begrijp dat je worstelt met de situatie. Ik vind dat je zoon de gelegenheid moet krijgen afstand te houden van zijn vader, als je zoon hier behoefte aan heeft. Zijn therapeut mag hem nooit pushen het contact met vader aan te gaan. Het is duidelijk dat zijn vader al een heel destructieve invloed op hem heeft gehad. Ik weet niet of je mijn boek in huis hebt, maar hierin lees je meer over de onmogelijke positie waarin kinderen van een narcistische ouder terecht komen. Ik vind het heel goed dat je je kinderen hiertegen probeert te beschermen. Sterkte!
Iris
Hoi allemaal,
Ik wil even mijn ‘ei’ kwijt. Ik ken mijn ex nu 11 jaar we gingen met elkaar sinds ons 17e jaar. We hebben een dochter van 4 en ik zit momenteel midden in een hel. Het zit namelijk zo dat mijn ex mij heeft verlaten voor een andere vrouw toen mijn dochter 1 jaar was. Ik was hier natuurlijk kapot van, maar meneer genoot van mijn pijn. Zo kwam hij doodleuk vertellen dat hij eindelijk een vrouw had gevonden met een mooi lichaam en dat hij nu gelukkig was.nu kan je zeggen dat kan dat is geen narcisme. Maar toen begonnen de psychologische spelletjes. 3 maanden nadat hij weg was gegaan heb ik mezeld een beetje opgepept en begon het iets beter te gaan met mij en het is alsof hij het rook meneer wilde met mij praten. Ik moest aan mezelf werken want het was immers mijn gedrag dat er voor zorgde dat hij weg was gegaan. (Over zijn vreemdgaan en fysiek geweld werd niet gesproken) hij praat trouwens dat fysieke geweld goed omdat ik het verdien omdat ik hem niet met rust laat als hij dat vraagt. Enfin hij vroeg dat dus aan mij en gaf me de woorden dat als ik dat deed hij zeker terug zou keren. Ik naief dat ik ben ben begonnen met een psycholoog omdat meneer ex me erop had gewezen dat ik welleens borderline kon hebben. Ik naar de psycholoog die me overigens uitlachte toen ik zei dat ik welleens borderline kon hebben. Terwijl ik de psycholoog bezocht bleef hij mij manipuleren als ik dit deed dan zou hij…. uiteindelijk ging hij een maand later met die vrouw op vakantie. Terwijl hij daar was appte hij me dat hij zijn gezin mistte en ik de vrouw van zijn dromen was. Ik in al mijn liefdesverdriet die na 8 jaar nog steeds was kreeg weer een beetje hoop. Dat gevoel van zie je nou wel… het komt goed hij houdt van me! Bij terugkomst kwam hij direct naar ons huis en zei dat hij me gemist had en niet met die vrouw haar manieren kon. Hij is totaal een week gebleven en daarna teruggekeerd naar haar. Hij kon niet met mijn gedrag. Ik sukkelde weer verder en probeerde de beste moeder voor mijn zoontje te zijn. Ik ging er nog steeds van uit dat alles aan mij lag en ik had geen zelfvertrouwen. Hij leefde een dubbelleven hij was de ene week bij haar en dan weer bij mij zo is het een jaar doorgegaan. Tot ik er een stop opzette en iemand anders leerde kennen. Meneer ex rook dit en kwam weer met manipulatieve taktieken. Ik had er schoon genoeg van en besloot voor een nieuwe relatie te gaan. Meneer ex was over zijn toeren ik was de vrouw van zijn leven hij wilde met mij trouwen die vrouw van hem was niks waard hij wist niet hoe hij haar aan de kant moest zetten. Ik had helemaal geen borderline dat waren praatjes van zijn vriendin. Hij wist dat hij me kapot maakte het speet hem etc. Etc. Ik verliet uiteindelijk mijn vriend om het met mijn ex te proberen. Het heeft precies 1 week geduurd. Toen hij zeker wist dat het uit was met mijn relatie heeft hij me nadat hij mij in elkaar heeft geslagen weer verlaten voor die vrouw.ik was gek de relatie werkte niet door mijn gedrag. Ik was dom. Ik was een …. een … de lelijkste dingen. Volgens hem had hij mij juist gered van de andere relatie want mannen zouden mij alleen maar gebruiken voor sex of vreemdgaan. Daar bleef ik dus achter met mijn hart in mijn handen en een kindje van bijna 8 weken in mijn buik.dat kindje was overigens van mijn ex. Hij wilde het niet gooide de echo’s op de grond. Ik moest het maar oplossen maar hij spuugde op dat bastaardkind want het was niet verwekt uit liefde. Ik heb 2 weken getwijfeld maar gezien mijn situatie financieel en praktisch kon ik het kindje op dat moment niet houden. Ik heb met 11 weken de abortus gepleegd iets wat ik tot de dag van vandaag bij me draag. Meneer ex was er niet voor mij maar koos volledig voor zijn vriendin. Oke goed ik had het moeilijk maar ik ging door met mijn leven na enkele maanden moeite te hebben gehad en vooral te hebben gepiekerd wat ik verkeerd deed en wat er mis met me was had k wederom besloten om voor mezelf te kiezen. Dit nadat hij me voor de zoveelste keer bont en blauw had geslagen omdat ik niet luisterde. Ik verbrak al het contact en al het contact verliep alleen tussen mij en zijn ouders. Dit heeft 3 weken geduurd. Meneer hing weer aan de lijn. Hij wist het allemaal niet meer en mistte mij. Vroeg aan mij wrom ik hem altijd zo gek maakt en of hij een gesprek met mij aan mocht gaan. Ik liet het weer toe. En meneer vertelde de mooiste verhalen. Over hoe hij inzag dat hij me pijn deed en die vrouw wilde verlaten. Hij zag in dat ik een goede vrouw was en het lag aan hem. Ben er weer ingetuimeld dames ongelovelijk maar waar. 2 dagen later wist hij het niet meer en wilde hij toch verder met die vrouw. Maanden gingen voorbij in hetzelfde patroon dan wist hij het dan niet. Ik kreeg de schuld van alles. Hij had nergens schuld van. Tot in mei de vrouw de relatie verbrak. Hij was er kapot van en verwachtte van mij dat ik hem trooste. Het was immers mijn schuld dat de relatie uit was. Ik kon hem niet loslaten zei hij dan en nu was hij kapot. Uiteindelijk is hij bij zijn ouders gaan slapen waar hij opeens snachts voor mijn neus stond. Ik was diegene die hem nooit in de steek liet hij wilde mij. Ik begon trouwens toen al wakker te worden van de spelletjes en zei tegen hem dat hij altijd hetzelfde deed dat werd afgewimpeld met een grap en oh wat hield hij ontzettend veel van me. Hij wilde niks met dat ‘wijf’ te maken hebben zij had ons gezin kapot gemaakt en stookte tussen hem en mij zei hij. Hij zou alle contact verbreken en er voor zijn gezin zijn. Jullie raden het al. Meneer bleef contact houden en wanneer ik hem hierop aansprak moest ik maar mijj bek houden door mij was hij zon goede vrouw kwijt en moest hij het met mij doen. Ondertussen was r van mijn eigenwaarde helemaal niet over ik twijfelde over alles. Was onzeker over alles. Piekerde de hele dag door wat ik toch verkeerd deed en probeerde constant een gesprek met hem aan te gaan. Dit irriteerde hem en hij begon agressief te doen en mii wederom te mishandelen. Alles was mijn schuld. Mijn gedrag. Ik moest hulp zoeken. Ik moest dit en dat. 3 maanden later leerde ik iemand kennen waar ik mee op date ging. Meneer ex en ik waren immers vrienden want een relatie kon hij toch niet aan. Meneer ex vond dit prima en woonde bij ons en pastte op ons dochtertje wanneer ik op date ging. Tot opeens de bom barstte hij begon overal jeuk te krijgen en ging ervanuit dat demonen hem aanvielen. Hij is toen naar die vrouw gevlucht en heeft mij de volgende dag met de dood bedreigd. Zijn vader heeft toen de politie ingeschakeld waardoor mijn dochter en ik door politie in kogelvrije vesten zijn opgehaald. Toen waren de poppen aan het dansen. Hij belde mij stalkte mij wilde weten waar we waren hij bedreigde mij. En dit alles was mijn schuld. Hij heeft spullen in mijn woning vernield. Ik was een wrak en zat ondergedoken voor mijn ex. Ik heb toen aangifte gedaan wegens bedreiging. Hij bleef mij bedreigen en uit schelden. En dit alles was mijn schuld en ik was dit ik was een slechte moeder hij had het altijd goed bedoeld. En ik was een egoist. Ik had alle contact verbroken en was er echt klaar mee. Ik wilde niks net hem te maken hebben en maakte dit keer op keer ook duidelijk. Toen kwamen de zielige verhalen. Hij was jarenlang onderdrukt door zijj ouders. Dit alles was zijn ouders hun schuld want zij hadden de politie gebeld (wat moesten die arme mensen na een doodsbedreiging) het was de schuld van de gemeente want hij had geen uitkering ontvangen. Het was de schuld van die vriendin van hem want zij stookte. Enfin ik was weer de vrouw van zijn dromen. Hij wilde met nij trouwen hij had echt ingezien dat ik een goede vrouw was. Hij ging kapot zonder me. Hij zou alles goedmaken. Het speet hem van de abortus
Letterlijk alles werd uit de kast getrokken. En die nieuwe relatie van mij was niks hij had gedroomd dat die man mij zou slaan(ironisch he) ik moest oppassen en had hij maar naar mijn advies geluisterd dan was het nooit zover gekomen. Als ik hem erop wees dat hij dit altijd zei en er noit wat van terecht kwam werd hij boos. Want ik vernederde hem omdat hij zijn hart uitstortte en ik hem afwees. Anyway uiteindelijk weer dezelfde fout gemaakt en hem.weer in mijn leven gelaten (ik heb hulp nodig ik weet het) jeugdzorg kwam in ons leven en daar begon het weer het was mijn schuld dat jeugdzorg er was. Ik maakte ons gezin kapot. Hij deed zo zijn best maar ik waardeerde het niet waarom rotte ik niet op naar mijn exvriend. Hij wilde me niet want mijn gedrag kon hij niet aan. Toen ik hem erop wees dat ik hem dat toentertijd ook al had gezegd dat hij niet met mijn gedrag kan kreeg ik te horen dat hij juist van hield maar goed. Zo ging het 2 maanden verder met elke dag verwijten. Vernederingen. Ben je dom ofzo? Soms denk ik echt dat je niet goed ben.ga sporten. Als je afvalt ben je echt mooi. Niemand die zon vrouw als jouu wilt ze zullen je allemaal bedriegen etc etc. Je bent lelijk. Arrogant. Je voelt je hoog van alles kreeg ik te horen. Ik was zo uitgeput ik reageerde er niet eens meer op waarop hij vervolgens doorging ja zie je nou trek je bek open dan zelfs dat kan je niet goed. Lekker voor je dat jeugdzorg in je leven is. Het recht zal zegenvieren want met mij is niks mis jij bent de oorzaak. Zijn ouders kregen lange tijd ook de schuld maar dat heeft hij weer weten goed te maken. Ik moest hulp zoeken volgens hem. Ok ik zocht weer hulp. Wat was er dan toch met mij? Nou ik was onzeker met een ontzettend laag zelfbeeld. Met meneer was niks mis hij was jarenlang onderdrukt door zijn ouders en daarna door mij volgens mij. Het ging verder tot afgelopen weekend. Ik zou naar mijn ouders gaan en hij kon ons brengen. Maar mijn ouders willen natuurlijk niks te maken hebben met die gozer na alle bedreigingen wat hij trouwens ook naar hun heeft geuit. Nou de hele reis heb ik het gehoord. Ik was een leugenaar dit alles was mijn schuld. Ik had hem zwartgemaakt. Ik kon niks goed doen. Mijn gedrag irriteerde hem. Toen ik een bekertje drinken inschonk en hem vroeg om het even vast te houden barstte de bom. Was ik zo dom dat ik dat niet alleen kon? Wat voor achterlijk wijf was ik dan blablabla. Hij zette me af en zou bij familie gaan blijven ik moest hem met rust laten. 4 uur snachts krijg ik een telefoontje dat hij buitenstond hij kon geen slaapplek regelen en of hij bij mijn ouders mocht blijven. Ik wist natuurlijk dat dit niet kon dus heb ik hem dat gezegd. Nouuuuu ik was een teringlijer ik liet hem in de kou slapen. Wat voor mens was ik. Ik was een leugenaar en hij zou me een lesje leren. Ik heb hem uiteindelijk binnengelaten hier heb ik naderhand ruzie mee gekregen met mijn ouders maja. Mijn ouders ginfen wat doen met mij. Kleine en meneer stond op en toen kwamen de verwijten. Ik was ee kutwijf ik liet hem zomaar staan in de kou. Toen ik hem zei dat hij me had gezegd dat hij slaapplek had… hou je bek kkwijf. Tot zover kwam ik met mijn zin. Ik moest mijn bek houden hij zou weggaan en niet meer terugkomen ik moest het maar uitzoeken hoe ik thuiskwam. Nou de volgende dag ik hem bellen en vrsgen wat er is. Er was niks ik was alleen een rotwijf omdat ik hem in de kou had laten staan. Volgende dag krijg ik een telefoon van jeugdzorg. Ex belt om mij zwart te maken. Ik zou een slechte moeder zijn en hij wou een gesprek met hun.nou vandaag was dat gesprek hij speelde de onschuld zelve. Ik liep achter hem aan. Ik was de oorzaak van alles.wanneer hem vragen werden gesteld over zijn drugsgebruik ja dat komt door haar gedrag. Weglopen en middelvinger opsteken mij treiteren. Tot op gegeven moment de hulpverleners er letterlijk scheitziek van werden en hem hebben verzocht op te houden en zijn aandeel te bespreken. Met hem was niets mis ik was de oorzaak en ik verpestte het leven van knze kleine. Wanneer ik hem confronteerde dat hij mij niet met rust laat als ik voor mezelf kies dan waren dat leugens volgens hem. Nou ik kan niet meer typen dit was nog het puntje van de ijsberg. Ik weet dat ik hem nooit zoveel kansen had moeten geven. En dat ik gek ben dat ik het zolang heb volgehouden. Op mijn werk zeggen ze dat hij een psychose kan hebben ( zijn broertje heeft psychoses) en daarom zulke fases heeft. Ik weet het niet maar ik denk dat er iets niet goed is. Ik probeer vaak weg te lopen en een nieuw leven op te bouwen waar hij vervolgens op een sneaky manier weer in weet te komen en mij zo op mijn zwakke punten weet te manipuleren dat ik er telkens weer inval. Is dit narcisme? Of beeldt ik het me in? Ik zou graag in contact willen komen met lotgenoten. Ik ben kapot.. heb geen energie meer over en weet het even niet meer. Sorry voor het lange verhaal ik wilde dit kwijt. Ik heb geen tranen meer over. Ik speel niet onschuldig ik heb ook mijn wantrouwen naar hem geuit en hij kon dit niet hebben. Maja wat moet ik dan na alles? Zucht ik wil uit deze nachtmerrie komen. Krijg overigens assertiviteitstrainig voor de tweede keer binnenkort hopelijk dat het werkt. Maar ik kan dit niet meer
Pffff ik lees zo me eigen leven ….hier was het ook zo alleen ik was 12 weken zwanger en moest het weg halen van hem onder dwang. en tegen iedereen zeggen dat het kindje niet goed was. nu weten ze allemaal dat het leugens waren …ben nu 8 jr van hem af en hij blijft maar door gaan….hij is getrouwd met een vrouw die bordeliner is en haar kids staan onder jeugdtoezicht heb zo medelij met die kids mijn kids hebben een flinke klap mee gekregen en geen contact meer met hem .
wens je heel veel sterkte toe xxx
Het is vermoeiend maar herkenbaar om dit te lezen. Ik ben nu ander half jaar verder. Zoals net bij jullie allemaal was het eerst geweldig en heb ik alle fases al gehad, devaluatie, isolatie,controle inclusief de psychische maar ook de fysieke mishandeling. Dit laatste is nihil geweest en ik sloeg en beet terug.
Hij probeerde me financieel uit te kleden, gokte al het (boodschappen) geld op, ik kreeg nooit eens een Bloemetje.
Op vakantie betaalde ik alles en hij vertelde me niet 300 euro bij zich te hebben en vroeg me nog zakgeld ook.
Mijn vriendinnen waren niet goed genoeg en vrienden mocht ik al helemaal niet hebben.
De ene keer was ik mooi en de andere keer was ik een dikzak. Hij gaf me expres teveel eten waardoor ik aankwam en dus nog meer onzeker werd.
Ik hou wel van een wijntje en als ik aangeschoten was maakte hij altijd ruzie. Ik dacht dan altijd dat het aan mij lag en bood dan weer mijn excuses aan. Ook toen hij mijn schoenen afpakte om naar de avondwinkel te gaan. Ik begon hem op te nemen en de gesprekken terug te luisteren.
Ook de telefoongesprekken luisterde ik terug en het bleek toch wel dat ik hier geen schuld aan had.
Negeren was ook 1 van zijn eindeloze spelletjes, die troffen mij het hardste.
Hij wilde mijn huissleutel een aantal keer niet teruggeven. Ik kan nog tig 1000 dingen vertellen, allemaal in dezelfde trant als jullie hebben meegemaakt. Hij zat als een parasiet in mijn hoofd en was altijd “bij me” waar of met wie ik ook was.
Ik heb een jaar moeten aanhoren dat ik vreemdging, uiteindelijk snap ik nu wel dat hij waarschijnlijk degene was die dit deed. Na een jaar was ik er overigens klaar mee en heb ik dit in praktijk gebracht met mijn ex.
Ik heb hem dit verteld of nee een gesprek laten lezen via WhatsApp. Hij probeerde me toen af te straffen.
Daarna ben ik (voor straf 🙂 op vakantie gegaan naar ibiza. Ik heb nog nooit zo gelachen toen ik dat hoofd van hem heb gezien toen ik dit mededeelde. Dit was de avond dat zijn spullen kwam halen en het zogenaamd uit was.
Het is toen een tijdje “uit” geweest, ik had hem zogenaamd verlaten en alle dingen die hij mij had geflikt had ik blijkbaar gedroomd. Ik heb een super vakantie gehad!
Ik heb hem vele dingen geflikt als ik er op terugkijk, dit is nog maar 5 procent van wat ik nu vertel. Ik heb alles teruggedaan wat hij mij ook ooit eens heeft geflikt.
Hij heeft wel veel van me afgepakt maar mijn eigenwaarde heeft hij niet van me gekregen.
Probleem is nu wel dat ik zelf (domme gans ben ik) enige tijd geleden weer contact met hem heb opgenomen. We hebben nu geen relatie (van zijn kant nooit gehad trouwens, een narcist kan dit niet) maar wel sex.
Ik merk dat sommige van mijn gedragingen weer een beerje hetzelfde worden als eerst. Dit is erg dom, ik probeer van hem te winnen maar uiteindelijk is dit een gevecht tegen de bierkaai. Ik lijk maar niet te beseffen dat ik het toch nooit zal “winnen” toch kan ik hem niet loslaten 🙁 ik ben geen wraakzuchtig persoon en wil zo ook niet zijn. Er zullen nog vele spelletjes komen en het is eigenlijk tijdverspilling. Door jullie verhalen te lezen word ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Bedankt!
Sterkte allemaal en laat je niet op je kop zitten! lukt het niet om bij hem weg te gaan kan je hem altijd een loer draaien!!! Is zo moeilijk niet.
volgens mij is je ex zeker een narcist, ga weg en keer nooit meer terug, zoek hulp, ga naar blijf-van-mijn-lijf huis en blijf daar minstens een jaar, zorg dat hij je niet kan bereiken…sterkte en zet door deze keer! je bent het waard!
Ik praat over zoontje of dochtertje dit om herkenning beetje te voorkomen. Ik heb 1 kind met hem
Lieve lieve schat. Laat die man noooooooit meer in je leven. Dit is niet alleen een narcist, maar een psychopaat. Heel veel sterkte, je bent zoveel meer waard dan dit!!!
Hoe meer ik over narcisme lees hoe duidelijker het wordt dat niet alleen ik het probleem ben. Ik krijg werkelijk de schuld van alles. Ik herinner toen mijn dochtertje viel op de creche en haar hoofd open had gehaald en ze naar de eerste hulp werd gebracht. Nadat ik hem na uren pas wist te bereiken kreeg ik ook van dit de schuld. Want door mijn negatieve houding haalde ik de slechte dingen in ons leven. En nu was zijn valentijnsdag met zijn vriendin verpest want hij zat de hele dag in het ziekenhuis… ik ben zo onzeker ik geloof werkelijk alles wat hij zegt. Afgelopen week was er weer een spoedvergadering met jeugdzorg. Ze beginnen hem door te krijgen.. want de begeleider zei tegen hem dat ze het zorgelijk vindt hoe hij reageert als hij wordt gekrenkt. En toen ze hem vroeg of hij het normaal vindt dat hij vrouwen slaat gaf hij als antwoord ik sla geen vrouwen ik sla alleen haar want zij gaat over mijn grenzen. Ik was een achterlijk mens die hem niet los kon laten… like seriously? Hoe vaak heb ik hem proberen los te laten en hij smekend “terug” kwam…alsnog mis ik de goede momenten.. vandaag zei hij tegen me dat hij klaar met me was. Ik zou immers nooit meer veranderen en hij heeft met iedereen lol behalve met mij… ik heb teveel gedaan. Teveel gepikt.. grenzen zijn er niet meer van mijn kant… nu moet ik mijn wonden likken en vanaf de bodem naar boven werken.. mijn omgeving is moe van praten met mij ze snappen niet dat ik er steeds in trap.. ik snap het zelf ook niet. Soms krijg ik ideeen om er een einde aan te maken dit bespreek ik met niemand maar ik wil dat deze pijn van binnen ophoudt en ik niet meer aan hem hoef te denken. En hij? Hij heeft al een nieuwe scharrel en ik ben een last in zijn ogen… sterkte voor iedereen die met een narcist moet dealen of ervaring heeft gehad met 1. Je omgeving begrijpt het vaak niet of neemt je niet serieus of zegt dat je niet zoveel zelfmedelijden moet hebben maar moet vechten. Maar hoe kan je vechten als je zo gesloopt bent van binnen..
Hoi Therese,
je kan vechten als je gaat begrijpen dat dit ernstige mishandeling is, wat je wordt aangedaan. Dat hij keer op keer over jouw grenzen gaat en jou hiervoor verantwoordelijk probeert te maken. In je bericht staan diverse signalen dat jouw ex ernstige narcistische trekken heeft. Ik begrijp daarom ook heel goed dat je er zo slecht aan toe bent, maar probeer jezelf bij elkaar te rapen en de hulp aan te pakken die er is. Zoek die hulp niet bij de mensen die het niet begrijpen, maar bij ervaringsdeskundigen die het zelfde hebben door gemaakt en in het proces van herstel zitten. De coaches en therapeuten in mijn netwerk bijvoorbeeld zijn vrijwel allemaal ervaringsdeskundige en daarnaast hebben ze de professionele kennis en ervaring om slachtoffers uit deze mist te krijgen. Jouw suïcidale gedachtes zijn een logisch gevolg van waar je nog steeds mee te maken hebt, maar ook een duidelijk signaal. Ik hoop dat je mijn boek besteld hebt, omdat ik van diverse slachtoffers heb gehoord dat dit boek voor hen als een soort reddingslijn heeft gewerkt en ze weer terug heeft gehaald naar het leven zelf.
Jij bent slachtoffer, neem jezelf serieus en verdedig dat wat van jou is. Jouw leven.
Sterkte!
Iris
Ik verbaas me steeds weer ….. dat er bij de politie geen SCAN is die Narcisten eruit filtert.
Je kunt echt NIET geloven en vertrouwen in de oprechtheid van de uitvoering van hun werk.
Ik heb zelf diverse keren te maken gehad met leidinggevenden met Narcistische Persoonlijkheidsstoornis en inderdaad ze maken mensen kapot !! …. mijn collega heeft uiteindelijk zelfmoord gepleegd. En wanneer je het van dichtbij ZIET en VOELT en het fout ziet gaan, zelf ook overspannen de ziektewet in raakt, dan nog wil de directie het niet zien en ook de man van Personeelszaken niet !! Die probeerde mij een coach van een andere afdeling in de maag te splitsen maar dat effect is hetzelfde wanneer je iemand die in een rot situatie verkeert Antidepressiva geeft, die rot situatie blijft en het lapmiddel lost niets op.
Het is verbijsterend waar mensen toe in staat zijn en dan nog de schouders ophalen wanneer een goede collega, trouw aan zijn werk, trouw aan zijn gezin, uiteindelijk zo kapot gaat dat hij zichzelf van het leven berooft, z’n twee kinderen radeloos achterlatend.
Ik zag het aankomen maar was zelf mentaal nog veel te zwak en werd door PZ niet serieus genomen. De bedrijfsarts zag wel wat er allemaal fout was op de werkvloer maar daar gaf PZ geen gehoor aan.
Als het kabinet de mond vol heeft van zorgkosten besparen, nou hier heb je er één ……
Maar nog steeds bereiken veel Narcisten de top bij banken, verzekeringsmaatschappijen en overheidsinstanties. Het lijkt alsof ze erop geselecteerd worden …….
Ik (man) ben nu officieel 5 maanden gescheiden en besef nu pas dat mijn ex vrouw een narcist is. Doordat iemand anders het tegen mij zei ben ik erover gaan lezen en herkennen. 15 jaar getrouwd geweest en er was niks van mezelf over. Sinds kort begin ik voor mezelf op te komen.
Heb je verhaal gelezen en was helemaal verbaasd .
Ik dacht ook dat ik gek was (is heel mijn leven verteld)
Ik heb ook Ptss en dit komt allemaal door mijn moeder.
Hallo,
ik ben opgegroeid bij een narcistische vader en nadien kwam er bij hem nog een narcistische stiefmoeder. Mijn eigen mama was heel goed en lief maar stierf op mijn 6 jaar, na moegetergd te zijn door mijn vader. Het is nooit duidelijk of het een ongeval was.
In die 22 jaar bij mijn vader zware psychische en geestelijke mishandeling gehad en emotionele verwaarlozing. Hij was absoluut een meester in bedrog, oplichterij, charmes, net zoals de stiefmoeder. We werden vreselijk bang gemaakt en durfden er naar de buitenwereld niet voor uitkomen. Als we al eens iets zeiden werden wij voor gek verklaard want niemand kon geloven dat die mensen zo waren.
Mijn broer heeft gelukkig een andere persoonlijkheid dan ik, hij is veel optimistischer maar ik zie aan hem ook kenmerken van de mishandelingen, alleen is hij veel socialer maar wel gesloten zodat hij met iedereen om kan.
Ik ben pessimistisch van nature, dat zit heel hard in de familie van mijn mama. Ik ben op mijn 22 achter de rug van mijn vader weggegaan van thuis, hij boycotte de relatie met mijn vriend en probeerde iedereen tegen mij op te zetten door mij voor geschift enzo te verklaren. Nadat ik weg was heeft hij nog geprobeerd mij al mijn geld af te pakken, dat is met 1 rekening gelukt. Over de andere was hij razend dat hij er niet meer aan kon omdat ik zijn volmacht er af liet halen de dag van mijn vertrek.
Mijn broer heeft er nog contact mee. Vader heeft een nieuw gezin met een vriendin en volgens haar dochter zou hij totaal anders zijn nu. Ik geloof dat het allemaal schone schijn is, hij moest altijd vrouwen hebben met veel geld, die mooi waren en commercieel aangelegd en liefst een maandelijks extra inkomen hadden. Dat heeft hij nu. Volgens mij wil hij gewoon niet alleen oud worden en aast hij op haar geld. Ik ben heel gemakkelijk vervangen door de dochter van zijn vriendin en haar eigen gezin. Hij zou zelfs de kleindochter soms naar mij noemen en hangt zielige verhalen op dat hij niet begrijpt dat ik het contact verbroken heb.
Soms ben ik geneigd te denken dat hij misschien toch werkelijk veranderd is en inzichten heeft gekregen maar ik durf het niet geloven. Soms denk ik aan terug contact maken maar ik durf niet. Ik zal het ook niet doen. Er is veel te veel gebeurd en gedaan dat mij serieuze psychische schade heeft toegebracht. Ik wil hem niet nog eens de kans geven om dat te doen.
Door alle psychische problemen voortkomend van die mishandelingen en door extreme hooggevoeligheid heb ik een vreselijk laag zelfvertrouwen. Mede daardoor ben ik nog nooit gaan werken hoewel ik al 12 jaar ben afgestudeerd. Heb ook last van lichamelijke problemen die blijvend zijn en misschien wel iets te maken hebben met dat verleden.
Ik weet dat ik werk moet gaan zoeken maar zie dat helemaal niet zitten. Ik kom nooit voor mezelf op en heb mij daar lichamelijk al serieus mee overwerkt door slaaf te zijn van anderen en klakkeloos te doen wat ze vragen. Het voelt voor mij alsof ik een klein kind ben als ik tegenover een werkgever kom. Tijdens mijn stages had ik dat al: niks zeggen, mij niks waard en onwetend voelen, zo ‘n beetje: als grote mensen praten moeten kleine kindjes zwijgen. Dat belooft als ik moet solliciteren: toen ik voor stages moest gaan ging ik ook al helemaal dood van de zenuwen en de stress en ben ik helemaal houterig en supergespannen.
Ook ben ik totaal onkundig in fatsoenlijke sociale omgang: altijd denken dat iedereen mij in de gaten houd waardoor ik enorm houterig begin te doen, stil ben en onnatuurlijk overkom. Alleen bij mijn vriend (degene van toen ik thuis weg ging) kan ik mezelf zijn. Tegen hem kan ik roepen, tieren, kwaad zijn en het goedmaken. Hij zegt dan: Wees maar eens assertief tegen degene wie het moet, maar dat komt er nooit uit. Als er op mijn vingers gekeken word loopt het helemaal verkeerd, daar heb ik al een sollicitatie door verknald.
Heeft iemand daar eigenlijk ervaring mee? Dat je door de omgang met een narcist van kleins af aan zo ‘n grote angst hebt om te gaan werken omdat je denkt dat je dat niet zal aankunnen. Dat je niet normaal met anderen om kan, geen stress en druk aankan en jezelf er niet toe kan brengen jezelf op te hemelen en beter voor te doen dan je bent. Gaan werken is voor mij iets dat mij enorm afschrikt, het begint al met de sollicitatiebrief te schrijven. Telefoneren durf ik niet, mijn vader zei altijd “ik zal dat wel doen, jij bent daar te lomp voor”.
Ik werd door hem altijd uitgemaakt voor het rot van de straat, wijsgemaakt dat ik niks kon, gedreigd dat ik naar het verbeteringsgesticht moest want ik was totaal onhandelbaar en er moest serieus aan mij gewerkt worden, ik was door en door slecht. Zo werd ik soms voor de spiegel gezet met het hele gezin erbij (toen bij hem, die stiefmoeder en haar 2 kinderen) en moest ik mezelf uitschelden en zeggen hoe slecht ik was. Ik geloofde daardoor echt dat ik zo slecht was, heb mezelf jarenlang diep gehaat.
Doordat ik nog niet gewerkt heb, hebben ze mijn uitkering afgenomen. Ik kan dan nu ook niet de kosten maken om het boek te kopen want we kunnen niet eens onze rekeningen betalen. Anders had ik dat boek direct gekocht.
Ik zou graag contact willen met mensen die ook opgegroeid zijn met narcistische ouders en willen weten hoe zij daar mee omgegaan zijn. Dikwijls probeer ik de psychische gevolgen en problemen te onderdrukken en denk ik: het zal wel gaan om werk te zoeken en te vinden, maar dan weer denk ik: dat lukt nooit! Ik moet natuurlijk wel een stuk eerlijk zijn tegen een werkgever, want ik kan door die problemen geen lichamelijk zwaar werk aan. Maar voor mensen zonder fysieke problemen is het al heel moeilijk om werk te vinden, laat staan voor iemand als ik, met een pakketje aan lichamelijke en psychische problemen.
Doordat ik nu geen uitkering meer heb, kan ik natuurlijk geen professionele hulpverlening betalen. Ik zit in een kringetje van wel willen maar niet de middelen hebben om de juiste hulp te vinden. De instanties hier om werk te helpen zoeken, kunnen mij niet helpen.
Je hoort dikwijls: je moet loslaten, je moet sterk zijn, dram maar wat affirmaties af en dan is het wel voorbij. Ik kan zeggen: het slagveld dat de narcisten aanrichten is zo maar niet op te lossen. Je moet er in gezeten hebben om het te begrijpen.
Nog geregeld heb ik nachtmerries over hem, dat hij mij komt terughalen, over de stiefmoeder. Er is een constante spanning in mijn lichaam.
Ik heb 20 jaar in dat verleden gemorreld met allerlei therapeuten, psychiaters enzo. Met als enige resultaat dat ik een pak geld daar aan gegeven heb en nog altijd niet veel verder sta.
Al maar goed dat ik een heel goeie vriend heb, hij is helemaal niet narcistisch. Hij doet moeite om mij te begrijpen maar het lukt niet goed. Hij denkt dat het wel lukt door wat anders en positiever te denken maar daar ruim je het slagveld niet mee op. Doordat ik van nature pessimistisch ben, kan ik ook niet zomaar een knop omdraaien en sterk zijn.
Vriendelijke groeten,
Larissa
Beste Larissa,
Wat heb jij veel meegemaakt. En het is nog steeds niet opgelost. Schrijnend om te lezen, de situatie waar je in zit. Ik wil je van harte aanraden het boek van Iris te kopen. Hierin lees je veel over de gevolgen van narcistische mishandeling en hoe je hiervan kunt herstellen. Juist het perpectief van een kind onder narcistische ouder(s) komt duidelijk naar voren. Ik heb van veel mensen gehoord dat ze meer aan het boek hadden dan aan jaren sessies bij therapeuten. Ik hoop dat dit voor jou ook zo is. Ik wens je heel veel sterkte met alles!
Susan
Lieve mensen
Heel herkenbaar wat ik lees..en tegelijk heel pijnlijk…. zeer confronterend en tegelijk wetende dat ik niet of nog niet,los kan laten…. Ik kwam in een relatiecrisis een jeugdliefde tegen die mij naar de hemel prees…k voelde me plots weer geliefd,gezien en vrouw. Nu 2 jaar later ben ik een wrak… alles wat ik denk,zeg,voel,doe is fout. zelfs een losgekomen haar dat op mijn gezicht ligt is falen,1 schuin geknipte nagel is opnieuw falen,niet weten wat hij denkt is falen,niet genoeg lachen is falen,vragen om iets te herhalen wegens teveel omgevingslawaai is falen,geen seksualiteit als straf,ik zou dit aan mezelf moeten veranderen,ik laat iedereen profiteren van mij,mijn aandacht voor mijn kinderen is een bedreiging,ik ben veeleisend,dominant,ik leef in enge waarden en normen,ik moet altijd mijn zin hebben enz… allemaal voorbeelden die ik dagelijks te horen krijg… Ben doodop,slaap nog amper 2u,sta vol uitslag met ongekende oorzaak,voel me niet mooi,niet tof,…en op de koop toe denk ik dat alles aan mezelf ligt. Ik praat erover met 1 iemand met telkens nog een lading uit onmacht erbij:’ik begrijp je ni hoe je zover kunt komen,jij ben noch een schim van wat je was,jij kan niet meer helder denken,breek ermee,jij kan niet meer functioneren enz’… En ik kom steeds verder tot niks. Voel me daardoor nog meer falen. En herkenbaar de oeverloze liefdesverklaringen,de streeltjes,de kusjes e dan plots tirades,woede,weglopen,mij ergens achter laten,zeggen dat hij zelfmoord gaat plegen,telefoon niet meer opnemen,fueges met alcoholmisbruik en ik ..;die gaat hem zoeken,smeken, mij in bochten wringen en paniekaanvallen krijgen… Iedereen zegt dat hij mij gebruikt en neerhaalt om zichzelf beter te voelen,om zijn zaakjes op orde te krijgen..Hatelijk is de grijns om de mond,het neusje in de lucht en de smalende opmerkingen’Als ik iets niet weet of ken: jij hebt toch 5 diploma’s…je zou het ni zeggen’ Door mijn verleden als geen bestaansrecht te hebben en herhaaldelijk ouderlijk afgewezen te zijn,trek altijd partners aan die mij nodig hebben,de empatische,de lieve,de goede in zaakjes regelen zijnde,moederfiguur, intelligent,ideaal om mee uit te pakken,…kan niemand afwijzen. Ik kan niet breken met mensen. Ik kan geen grenzen stellen..allemaal uit: alsjeblief,zie mij graag…’ En ik geloof hem ondanks de dagelijkse leugens en bedrog dat hij mij graag ziet…
Beste Mieke,
Sjongejonge, wat ingewikkeld voor je. Je weet dat het niet goed voor je is. Je ziet dat het niet klopt. Je hoort de alarmbellen steeds harder rinkelen, maar je zit nog in het web van hem. Je bent zelf verdwenen en faalt steeds meer. Gevoelsmatig word je aan alle kanten tegen gehouden en teruggetrokken in de put. Door de hoop dat het toch nog goed komt met deze partner. Terwijl je weet dat het niet klopt en nooit zal kloppen. Misschien ben je bang om te voelen hoe het echt voor je is? Wat win je ermee om door te willen gaan met deze relatie? Behalve een tijdelijk gevoel van rust, waarna de onrust weer begint. Wat houd je tegen om me jezelf aan de gang te gaan? Doe het! Neem jezelf serieus. Verdiep je in jezelf. Samen met behulp van een goede gespecialiseerde coach of therapeut om te ontdekken hoe je hier van kan loskomen. Wat heb je nodig om voor jezelf te kiezen? Hoe komt het dat dat zo’n grote stap lijkt? Misschien kom je er dan achter, dat je zelf wilt leven. En herontdek je jezelf. De weg is niet simpel, Mieke, maar de weg kan ontdekt worden. Ik wens je veel sterkte en goede hulp bij je proces (zie ook de paginas “hulp”),
Susan.