Hoe kwam je in deze gevangenis terecht?

Narcistische ouders kunnen een destructieve uitwerking hebben op hun kinderen. Zij groeien op in een gevangenis. Maar ook stabiele volwassenen, die een relatie aangaan met een narcist, zijn na een paar jaar slechts een schim van zichzelf. Ze herkennen de levenslustige persoon die ze ooit waren niet meer. Sommige slachtoffers geven het op, ze zitten hun leven uit, omdat ze zichzelf volledig zijn kwijtgeraakt. Slachtoffers die het wél lukt om te ontsnappen worden soms in andere relaties opnieuw beschadigd. Ze zijn krachteloos en machteloos gemaakt. Mede hierom wil ik precies uitleggen hoe een narcist je in zijn web of zijn gevangenis trekt.

De narcist ontmoet iemand met wie hij een intensieve relatie kan aangaan. Het is de bedoeling dat die band heel intensief wordt, omdat hij dan verzekerd zal zijn van voorraad. Het proces begint dan ook met ophemelen. Zijn aandacht is intens. Hij geeft je het gevoel dat je de meeste speciale persoon op de wereld bent. Niets is te gek. Alles wat je doet, maakt of zegt is geweldig. Je voelt je gekend, gewaardeerd. Je voelt nog niet dat er ook een schaduwzijde zit aan deze symbiose. Er treedt een verandering op in de hersenen van het slachtoffer. De euforie zorgt voor een toename van endorfines (het gelukshormoon), en die endorfines zorgen voor een toename van de euforie. Je wordt letterlijk verslaafd gemaakt. Je bent gegijzeld, en pas later zal blijken dat je gijzelnemer niet het beste met je voor heeft.

Wanneer de narcist er zeker van is dat hij je heeft, treedt de volgende fase in. Het devalueren. Je moet wel weten dat hij je niet meer vanzelfsprekend geweldig vindt. Je moet er wel wat voor doen. Veel narcisten schijnen in deze fase een totaal ander iemand te worden; kil, cynisch, kritisch. Als partner weet je niet wat je overkomt. Deze verandering veroorzaakt heel veel stress. Je wil terug naar hoe het was, en zal daarvoor je best doen. De verandering zelf valt niet te bespreken; jij wordt voor alles verantwoordelijk gesteld. Je kan hierover niet met anderen praten want je bent nogal geïsoleerd geraakt sinds je met hem een relatie in ging. Ondertussen wordt je identiteit verder afgebroken. De narcist kruipt in je, neemt je over. Je zit als een insect in zijn web. Hij manipuleert op verschillende manieren om te bereiken dat jij je schuldig en verantwoordelijk gaat voelen. Wat heb je toch verkeerd gedaan? Soms, totaal onverwacht, is de man of vrouw zoals je die kende weer terug. Juist door deze kruimels van liefde wordt je trouw weer aangewakkerd. Maar het verwart ook; net deed hij verschrikkelijk, maar nu doet hij weer zo aardig. Beeld ik me nu iets in? Je gaat twijfelen aan je eigen beoordelingsvermogen. Toch ben je nog sterk genoeg om je te verzetten tegen zijn slechte behandeling en dan treedt de volgende fase in: verdediging.

In deze fase vecht je dus terug. Maar je hebt geen zichtbare vijand. De narcist gebruikt verschillende subtiele manipulatietechnieken waardoor jij er hoe dan ook als de slechterik uitkomt. Onderzoek toont aan dat deze technieken worden gebruikt tijdens verhoren van veiligheidsdiensten, maar bijvoorbeeld ook in sektes. Doel: het breken van het slachtoffer. Omdat je inmiddels vervuld bent van schaamte en geïsoleerd van je eigen contacten, wordt je verdediging inderdaad minimaal. Uiteindelijk keer je je tot je aanvaller zelf. Dit is het Stockholm syndroom: de overgave aan de vijand. Je neemt het perspectief van de narcist aan, hebt geen contact meer met de realiteit omdat je het contact met jezelf verloren bent. Je bent nu waar de narcist je hebben wil; onder zijn volledige controle.

Dan treedt de laatste fase in: depressie. Omdat je in je eentje in een guerrila-oorlog zat, is er weinig van je overgebleven. Je bent een schaduw geworden van de persoon die je ooit was. Gelukkig vergeeft de narcist je je gebreken. In wezen zijn deze gebreken symptomen van ernstige mishandeling. Maar bijna geen enkel slachtoffer kan dit nog als zodanig herkennen.

Ik geloof in ieders eigen kracht. Als je weer in contact bent met jezelf, wordt het ook mogelijk je te beschermen tegen nieuwe mishandeling. Want een ding weet je zeker: dit nooit meer.

« waarom ontsnappen zo moeilijk is eenmaal ontsnapt, verzamel de brokstukken »

127 gedachten aan “Hoe kwam je in deze gevangenis terecht?”

  1. Dag Susan,
    ik zou niks liever willen dan dat boek te kopen maar doordat ze mijn uitkering afgenomen hebben, kan ik niet eens de rekeningen betalen en moet elke euro 10 keer omgedraaid worden, laat staan dat ik dat boek nu kan kopen.
    Het is zeker nog niet opgelost. Ik dacht een tijd geleden dat ik er psychisch op vooruit was gegaan maar eigenlijk was dat gewoon dat ik alles wou proberen te verbergen en te verdringen. Soms denk ik: dat zal mij wel lukken om te gaan werken, ik moet niet zo flauw doen. Maar dan weer krijgt dat negatieve de overhand en zie ik het helemaal niet zitten.
    Het is ook: doordat mijn uitkering weg is (een speciale regel hier in België) zitten we zo krap dat er niet eens geld is om naar een therapeut te gaan of zo ‘n boek te kopen. Met dat geld kan ik eten en drinken kopen voor een week of meer en zonder dat kan je niet leven. Dus moet ik nu zeggen: ooit zal ik het boek wel kunnen kopen maar nu niet.
    En omdat ik zoveel geldzorgen heb en zorgen rond dat gaan werken thema, is het enorm moeilijk om te solliciteren en daar positief tegenover te staan.
    Vriendelijke groeten,
    Larissa

  2. Larissa,
    In Antwerpen loopt er een nieuw project waar mensen gratis therapie kunnen krijgen. Het heet Touw en is te bereiken via de site vzn de Educatieve Academie.
    Sterkte!

  3. Hoi Iris,
    Ik ben gisteren ( poging 2 ) gegaan. Terug naar mijn ouders, na weken van silence treatment en mega boosheid van zijn kant. Hij blijft maar zeggen dat ik niks ben en niks kan, dat ik als een parasiet op hem leef, en dat ik niet van hem hou. Dat hij dat niet begrijpt omdat hij een goed mens is die altijd alles voor anderen doet en dat hij door mij gestraft wordt. Ik ben te weinig betrokken en ik doe helemaal NIKS in zijn ogen. Als ik hier tegen in ga en zeg wat ik wel allemaal doe, dan wordt hij nog bozer, en zegt dan dat ik me bek moet houden, omdat ik hem beledig, want ik kan alleen maar liegen.
    Ik begrijp het werkelijk waar helemaal niet meer. Dit is nu zo’n 3 jaar aan de gang en ik heb altijd excuses voor zijn gedrag gezocht. Ik weet dat hij een heel traumatische jeugd heeft gehad. Dus had en heb ik er eigenlijk nog steeds een soort begrip voor.
    Ik herken veel van wat je hebt beschreven, ik voel me nu niet opgelucht, ik ben bang dat ik een verkeerde keuze heb gemaakt en dat het inderdaad aan mij ligt. Terwijl een deel en familie en vrienden, inclusief zijn familie zegt dat ik moet gaan en niet meer terug moet gaan.
    Ik weet dat hij elk moment weer contact kan zoeken: maar dan als de meest lieve, begripvolle, attente kwetsbare man waarop ik verliefd was geworden.
    Hij is jeckle and hyde.

    1. Beste Aurora,
      Je mail wordt beantwoord door mij, Susan Veenstra. Iris is bezig met haar nieuwe boek en heeft zich voorlopig terug getrokken. Als ze klaar is, horen we dat van haar. Alles gaat gewoon door, ook de mails, de website en facebook. En dat doe ik. Ik ga je mail beantwoorden.
      Wat dapper dat je poging twee hebt gedaan. Als ik je verhaal lees, is jouw plek niet bij je boosaardige ex. Die soms ook ineens weer innemend lief kan zijn. En dan slaan de twijfels toe. Doe ik het wel goed? Heb ik wel de goede keuze gemaakt? Twijfels horen bij je proces. Je bent tot slachtoffer gemaakt en er is weinig van jezelf meer over. Veel slachtoffers belanden in een isolement. Juist dan word je eenzaam en kwetsbaar. Als hij dan weer poeslief op de proppen komt, ben je ( alleen voor dat moment) opgelucht. Want even daarna val je weer. Zo blijf je aan de gang.
      Stap eruit, dat is makkelijk gezegd. Maar wel het enige dat helpt. Het is goed om te lezen, dat je bij je ouders terecht kan. Als dat veilig voelt is het goed. Je tweede poging is ook goed. Van je eerste heb je vast het één en ander opgestoken. Je kunt het soms niet in één keer goed doen. Steek tijd en energie in jezelf. In je herstel. En droom en denk aan je nieuwe leven. Zonder hem. Met jezelf.
      Succes ermee,
      Susan

  4. Hoi,
    Deze artikels zijn pijnlijk herkenbaar.
    Zes jaar geleden kwam ze in mijn leven, een getalenteerde vrouw waarvan ik dacht dat ze empathisch en sterk was. Via een gemeenschappelijke passie zagen we elkaar minstens drie keer per week. Op den duur elke dag tot 20 sms’en, mailtjes, uitjes… ik kreeg het allemaal, van mijn BFF (die me subtiel hints gaf dat mijn relatie niet goed was voor mij, dat mijn vrienden fake waren, dat ik in een droomwereld leefde, dat ik alles kon bereiken als ik het maar wou…)
    Na een jaar heel intense vriendschap bekende ze me dat ze verliefd was op mij, en – ondanks het feit dat ik een liefhebbende partner en 2 stoere boys heb en me schuldig voelde over het “verraad”, ben ik toch in die passionele, verdoemde relatie gestapt. Ik dacht dat ik de liefde van mijn leven had en stelde mijn leven ten dienste van haar carrière (ze had steeds het gevoel gehad dat ze voor “iets groots” was voortbestemd), haar passies en interesses, haar echtlijke conflicten, haar angsten.
    Ik meende dat het het mooiste was dat ik kon meemaken: een echte soulmate, Thelma & Louise, we trokken ons niks van de wereld aan want hadden elkaar ondanks de paniek van tijd tot tijd (haar partner bedreigde haar), zelfmoordpogingen waar ze toevlucht zocht en vond bij ons thuis (waarvoor ik mijn man nog steeds dankbaar ben).
    Het eerste echte dieptepunt kwam vijf jaar geleden, na nog een dreiging van haar man om stante pede naar de bank te trekken om het huis te verkopen, kreeg ik een wanhoopsmail van haar, dat ze zich van kant zou maken als hij haar zou verlaten. Met een klein hart smeekte ik hem om samen te blijven en voor haar te zorgen.
    Drie dagen later – op haar aandringen – ben ik in een triamorische relatie gestapt: ze wou enkel bij de mensen zijn die ze zogenaamd het liefste zag. Ik heb gedurende de twee jaar die daarop volgden de hemel en de hel gezien, maar vooral de hel. Haar man hield van bondage, sm, wurgpraktijken en paste die met veel genoegen op mij toe – in aanwezigheid van haar. Hij had me bijna zo gek gekregen om een “Fifty shades of Grey”-contract te tekenen (ja, dit klinkt cheesy).
    Onze relatie stokte, hoe langer hoe minder tijd had ze aandacht voor mij, conflicten stapelden elkaar op, ik was te behoeftig, eiste teveel en als ik niet het gezicht trok dat zij wou tijdens onze gemeenschappelijke hobby (vermoeidheid, geen zin hebben), was ik steevast de schuldige.
    In de zomer van 2013 liet de man weten dat hij ondertussen een nieuwe vrouw had en zijn leven met haar zou doorbrengen (ik had van hem een paar maand voordien hetzelfde aanbod gekregen maar had om begrijpelijke redenen geweigerd), daarop confronteerde ze de maitresse van haar man, ondernam ze een volgende zelfmoordpoging met als laatste sms aan mij “Only God will stop me from loving you”‘,
    Hij stuurde me nog een dreigtelefoon met als enige woorden “bedankt, k*wijf”, nadien vernam ik niets meer van hen. Ik leefde die dagen in opperste paniek.
    Na 2 dagen kreeg ik een kille mail waarin ze me liet weten dat haar man en zij uit elkaar gingen en de kille woorden “Uit respect voor mijn kinderen kan er geen sprake zijn van liefde tussen ons”, ze wou me nog tijdens de uitoefening van onze gemeenschappelijke hobby nog zien, maar alleen als ik haar negeerde en plezier had met anderen.
    Ik kon niet langer meer sterk zijn voor haar en verbrak het contact na nog een avond waarin ze me mailde “dat ze me doodgraag had gezien”.
    Een maand later lag ze met een nieuwe lover in bed (toen ik haar vroeg waarom was het antwoord: “er is eindelijk iemand die me beschouwt als een vrouw die echte liefde kan geven), 9 maand later woonde ze bij hem samen.
    Ik heb gepoogd het contact met haar te mijden, kreeg scheldtirades van haar in de trant van “je bent een judas” (omdat ik op een andere plek mijn hobby uitoefende), diverse vrienden vertelden me dat ze de gemeenste roddels over me verspreidde, een half jaar geleden het absolute dieptepunt bereikt als gevolg van een burnout en stevige depressie, waarvoor ik een psy moet zien en medicatie neem.
    Ik heb mijn facebookprofiel voor haar geblokkeerd gehouden tot een paar maand geleden, gesterkt door de idee dat mindfulness me had genezen. Ik ontmoette haar op haar vraag en de confrontatie was pijnlijk, ik wou haar vragen waarom ze zo snel in een andere relatie was gestapt. Het antwoord kreeg ik schriftelijk: “dat zij en haar man na 20 jaar huwelijk beiden op zoek waren naar iets anders”, “dat ze op miraculeuze wijze een helpende hand van boven had gevoeld en haar nieuwe liefde had leren kennen” en “dat ik moest stoppen om me in een slachtofferrol te stoppen”.
    Ik ben geknakt en gebroken, vertrouwen in de mensen rondom mij is weg, sexueel geen enkel verlangen meer, schuldig omdat ik mijn partner en kinderen gedurende 5 jaar heb verraden en het ergste: ik mis haar nog steeds en het leven heeft geen zin.
    De vraag die in mijn hoofd blijft rondspoken is: heb ik te maken gehad met een narcist? en wat scheelt er met mij?
    Liefs,
    BlackSwan

    1. Beste BlackSwan,
      Dank je voor je reactie. Je komt uit een achtbaan van emoties, en je hebt heel wat te verwerken. Je vraagt: wat scheelt er met mij? Je bent verliefd geworden en de verliefdheidshormonen hebben meegespeeld. De fase die daarna kwam, was ongeloof. Je raakte steeds meer verstrikt in het net van een destructieve relatie. Na een tijdje wordt de ‘vreemdigheid’ normaal. Je hebt alles achter je gelaten. Je gaf je helemaal, en je kreeg de judas toegespeeld. Hier stopt het verhaal en nu moet je weer verder. Weer opbouwen vanaf het begin.
      Ik lees zeker narcistische trekken. Deze vrouw lijkt totaal op zichzelf gericht en het kan haar niet veel schelen, dat ze slachtoffers maakt. Wat zij wil en vindt is “de waarheid”. Jij bent voorbij al je grenzen gegaan. Je hebt geen enkele steun of empathie van haar ontvangen. En andersom wel.
      Om hier meer zekerheid over te krijgen adviseer ik je je meer in het onderwerp te verdiepen. Je kunt het werkboek aanschaffen. Hier haal je veel antwoorden uit. En ook hoe je na zo een relatie kan herstellen. Herstellen kost tijd, soms veel tijd. En je bent beschadigd door deze relatie. Dat kost veel kracht om hierdoor heen te komen, maar het kan. Richt je op je eigen herstel. Op je eigen leven. Zodat het goede weer een kans krijgt.
      Sterkte,
      Susan

  5. Hoi allemaal,
    Ik ben een mama van 30 jaar heb een mooie dochter van 6 ik ben nu zo een 5 jaar weg..bij mijn narcistische ex..
    Buiten een grote mond,altijd dezelfde grappen en iedereen die hem geweldig moet vinden en stiekeme streken..bleef ik bij hem.. cijferde mezelf weg.. om maar een gezin te hebben.. die ik zelf niet gehad had veel stress volgend door een miskraam.. en hij die niet alleen naar kwetsbare meisjes ook naar mannen.. Advertentie’s cammen
    Heel veel ruzie’s.. Tot wurging aan toe ziekenhuisbezoeken en daarna jeugdzorg.. dit was allemaal mijn schuld..ik had om hulp gevraagd..
    Ik heb borderline door trauma’s in mijn jeugd nooit ergens thuis of veilig gevoeld..Nu probeerde ik er weer alleen voor te gaan een opleiding.. met een anderhalf jarig meisje..maar de acties van hem stopte niet zelfs onder stage mensen om me heen proberen weg te krijgen..zwart te maken..met agressie voor mijn deur als ik niet met hem was mocht ik blijkbaar niet gelukkig zijn..toen ontmoete hij een vriendin die hij niet kende maar al snel om ze vinger heen had en zij bij hem inwoonde met 3 kinderen..en daarna nog wat dames met kids en jongens er woonde altijd wel iemand die inversteerde…
    Ik heb het nig steeds heel moeilijk alles op poten te houden maar heb wel rust hij heb nl een nieuwe vriendin schijn relatie daar loopt hij ook overheen maar ze heb een baan en weet verder niks ervanaf van dat cammen met mannen denk ik maar heb hem ondanks alles nooit zijn dochter afgepakt en nu hij weet dat het t laatste is wat mij pakt ben ik zo bang..heb altijd het contact aangemoedigd .. Zoals jullie allemaal beschrijven iedereen trapt erin en hij is opeens de goeie “held” vader en ik de zwakke ingestorte moeder terwijl ik zoveel van haar hou en het beste met iedereen voorheb.. ik wou het graag delen omdat ik nu voel dat ik niet alleen ben en hopelijk andere ook aanmoedig om er niet mee te blijven zitten..
    Ookal zuigt het je emotioneel helemaal leeg…
    Sterkte allemaal !

  6. Hallo allemaal,
    Ik zit er totaal door heen , ben me hele zelf verloren ik ben totaal veranderd. Onzeker hoopje mens. Lig elke avond te huilen en ik mis echt een arm om me heen, liefde! Ik krijg het niet van mijn partner , als hij het geeft voelt het nep. Als hij zegt ik hou van je( wat vaak voor of tijdens de seks is) dan zie je dat hij het niet meent, en het voelt ook zo. Toch tijdens de seks voel ik wel liefde dit gaat heel teder. Maar verder merk ik er weinig van.. Nooit is komt hij meer uit zich zelf bij mij liggen op de bank. Altijd gamen of internetten op zijn mobiel. En rot grapjes maken over mijn uiterlijk .. Waardoor ik mezelf zo slecht voel ik ben enorm onzeker.. En hij weet dit goed. Hij zegt dat ik geen echt vrouw ben maar een hoer die voor iedereen haar benen opent ( dit is totaal niet waar!) en ik ben lelijk.. Dit zegt hij meestal als ik geen make up op heb.. Dan zegt hij, wat ben toch ook lelijk he schat…
    Vreselijk voor ik me dan! En op dagen dat ik er goed uit zie voor mezelf dan kijkt hij mij onwijs jaloers aan.. Als of ik dat voor andere mannen doe. Ook al ik aandacht krijg van andere mannen.. Dan kijkt hij zo jaloers en kwaad.. En als hij aandacht krijgt voelt hij zich geweldig.
    Ook ben ik enorm dom volgens hem ik kan niks en ben een hele slechte moeder.. Terwel ik alles doe voor ons kindje. Dit zegt hij ook tegen z’n moeder iedereen heeft een verkeerd beeld van mij.. En ze spelen mij uit.. Ze zeggen , ga weg bij dat rare wijf! Terwel hij de gene is die fout bezig is! Maar dit vertelt hij niet. Of hij zegt het zo zodat het allemaal niet zo heftig klinkt zoals het is. Vaak als hij boos is heeft hij vaak de situatie niet onder controle en smijt met spullen, zo ook zijn mobiel is kapot gegaan daar door. Of als ik iets wat te hard scheeuw tegen hem tijdens een ruzie en hij heeft een slechte bui, valt hij mij aan. En die is een aantal keel voor gekomen. Nooit sorry gehoord. Dit was in het begin wel zo, had hij mij geslagen en zweerde dat het nooit meer zal gebeuren, en kreeg toen een kado.. Omdat hij zoooo spijt had ( helaas trapte ik er in) ik ben nu 4 jaar en een kind verder. Het lijkt steeds erger te worden het kleineren en alles.. Ik voel me niks meer waard ik voel me enorm lelijk.. Terwel ik vaak te horen krijg dat ik een leuke meid ben, helaas geloof ik dat niet meer.
    Zo ook, dreigt hij er mee dat zodra het over is hij voor ons kind zorg ik kan dat niet doen omdat ik volgens hem ziek ben en aan de medicijnen heb gezeten (anti depressiva) omdat ik enorm depressief was\ben. Hij heeft wel het gezag en alles netjes geregeld.. Dus ik kan eigenlijk niks maken en ben bang dat hij het echt zo speelt dat ik de gene ben die ziek is en niet een normaal leven kan leiden met ons kindje. Ik ben helemaal gezond alleen heel erg depressief geraakt door dit allemaal, en ben ik niet altijd een leuke moeder. Zit veel thuis te huilen.. Vriend is elke weekend wel weg naar schoonfamilie en mag dan niet mee.. Omdat niemand mij mag , volgens hem. Hij maakt mij enorm zwart tegen over zijn familie.
    Ik ga steeds meer in zien dat mijn vriend een echte narcist is. Ik vind het heel erg omdat we ook leuke tijden hebben.. En de vader is van ons kindje.
    Maar hij vind niks mis van zich zelf en is vreselijk arrogant en accepteert geen hulp. Ik denk vaak aan de dood.. Maar dit doe ik niet omdat ik een goede moeder wil zijn voor ons kindje. Ik denk dat ik anders wel uit het leven zal stappen.. Ik zie het allemaal niet meer zitten. En ik wil dat hij bij mij weg gaat. Maar ben bang dat eer ik van hem af ben nog heel lang gaat duren.. En ons lieve kindje staat er midden in😢
    Aub wat adviezen, hoe pak ik dit aan?! Ik ben bang dat ik het allemaal alleen niet aan kan. Ik ben best zwak… Ik wil ons kindje niet kwijt! Ik wil weer gelukkig worden…

    1. Ga weg Kim!!! Realiseer je zat hij ziek en gestoord is en alles wat hij zegt tegen of over jou slechts de mening van een gek is. Als hij zegt dat je lelijk bent moet dat je niet raken. Het is alleen zijn mening. Niet de waarheid.
      Want stel je voor dat hij zegt dat je donker bent of lesbisch, ben je dan ineens een Surinaamse lesbi? Dat geloof je toch ook niet? Je bent niet wat hij zegt. Herhaal dat 1000 x tegen jezelf. Dat deed ik ook. Ik ben niet wat jij van mij denkt. En zoek nu Hulp! Doe het! Alsjealsjeblieft. Bereid dingen voor, licht mensen in. Ga naar een maatschappelijk werker, je huisarts. Alles kan alleen maar beter worden! Ik was ook in jouw hel! Heb vertrouwen ook al is het zwaar. Het komt goed! Sterkte

  7. Heel erg bedankt voor je reactie talitha!
    Ik ben vanmorgen heel erg depressief wakker geworden, want er is de dag er voor weer veel gebeurd. En niks lijkt hem te intresseren.. Doet net of er niks gebeurd is en doet vrolijk zijn ding. Ik zit thuis down en depressief. Bang dat ik alles kwijt raak door hem.
    Helaas geloof ik wel dat ik lelijk ben, door hem! Ik geloof die andere mensen niet meer. Ik heb het te vaak van hem gehoord en dan altijd erna , was maar een grapje! Ik heb een enorm complex gekregen en ben alleen maar bezig om leuk voor de dag te komen. Lang chirurgen.. Omdat ik denk dat ik te lelijk ben om hier rond te lopen.
    Ik ga me voor bereiden op een hoop gezeik en spijt van zijn kant.. Dit spelletje is nog niet klaar… Ik wil er van af, helaas was dit alles een grote leugen en staat ons kindje er midden in 😢 en zijn familie die volledig achter hem de narcist staat! Ik ga elke dag proberen te herhalen in m’n hoofd dat alles wat hij zegt niet waar is! Ik hoop dat het helpt. Bedankt.

    1. Hallo allemaal,
      Ik ben een onafhankeijke gescheiden man van inmiddels 49 jaar , vader van 2 zoons en heb alle stukken hier, op deze site aandachtig gelezen .
      Je kunt wel stellen dat ik het zelfde meegemaakt heb en alles is zo waanzinnig herkenbaar.
      Echter , ik ben zogezegt een man en ben niet te trots om jullie, te kunnen melden , dat er ook veel mannen zijn, die deze praktijken met hun vrouw moeten ondergaan en meegemaken..
      Ze zullen niet gauw het achterste van hun tong laten zien, vooral niet omdat als de “macho man”, dit keer als slachtoffer wordt neergezet.
      Vaak worden ze als dader aangemerkt , maar helaas handelt het hier, om een omgekeerde wereld van onberekenbare en ” foute ” vrouwen.
      Waarbij deze soort vrouwen de boosdoeners zijn en net zo geraffineerd te werk gaat ,als hun mannelijke gelijk gestelde.
      Mijn ex , heeft een ” Hollywood Oscar “verdient , als het gaat om mannipuleren en huilen als het haar uitkomt , zeer veel geloofwaardige “echte” tranen.
      Waardoor je al gauw hiervan als partner altijd de schuld krijgt en die ook nog eens bij je zelf zoekt , i.p.v. ervan uit te gaan, dat de schuld bij haar ligt en niet bij jou.
      Uit het niets boos worden , vluchtgedrag vertonen en “poeslief ” zijn na een avondje uit.
      Waardoor je niet meer denkt aan de voorafgaande ruzie, als ze met een klein cadautje terugkomt ach …toch kan ze wel lief zijn.
      Zeuren en zaniken om de meest kleine dingen, die gepaard gaan met ruzie en het altijd zo populaire :…. Zie je wel, dat je me niet begrijpt….of … Waarom ben ik toch met jou getrouwd ?
      Terwijl ze in het begin van de relatie jou ophemeld, omdat jij wel een uitgesproken mening hebt en haar vorige vriendje niet.
      Maar het te vaak jouw mening geven, waardoor haar mening niet telt, wordt dan niet gewaardeerd. door haar.
      Regelmatig opbellen naar je werk, om te controleren of je er wel echt bent
      Met deze smoes, probeert ze je wijs te maken, dat ze zo graag je stem wilde horen.
      Frequent achter de laptop en als je onverwachts binnen kwam, hem dan snel dichtdoen of deze op het bureaublad scherm zetten.
      Het vreemdgaan , is dan al vele jaren aan de gang, maar jij denkt , als ze maar 1 x in de maand seks met je wilt, je gelukkig geen gewillige vrouw hebt. (Ja..ja ..hoe dom of naief kun je zijn.}
      En als maar praten…praten ..praten…vooral haar gelijk willen krijgen en als ze haar gelijk niet kreeg, of de ruzie niet was uitgesproken vertelde ze me , dat ze niet heeft kunnen slapen die nacht.
      Terwijl ze 10 minuten later , weldegelijk in slaap viel en jij uiteindelijk ligt te woelen en de slaap moeilijk kan vatten.
      En wie kreeg de schuld als je haar, van toch in slaap vallen betichtte? …juist… weer ik.
      Ik kan hierover een boekwerk schrijven, maar ik hoop dat er nog vele verhalen zullen volgen.
      Toch heeft dit me enigszins, een opluchting en bevrijding gegeven, omdat dit van je afschrijven toch heel prettig is, wetende dat je niet de enige bent die dit heeft meegemaakt.
      Verder is er een boek , wat ik zou willen aanbevelen .
      Omdat ik er veel aan heb gehad, toen ik gescheiden was en dit boek op deze materie ingaat.
      Het heet: ” Als liefde pijn doet en je weet niet waarom ? ” van Susan Forward.
      Mijn motto blijft : Liever alleen , dan eenzaam met zijn tweeen.
      Veel sterkte de aankomende tijd en groetjes,
      Bart

      1. Dag Bart,
        Goed dat je nog eens aankaart dat ook vrouwen pleger zijn en mannen daarvan slachtoffer!
        Zelf ben ik sinds mijn kindertijd slachtoffer (geweest) van een NPS moeder. En velen op dit forum zijn dat hier.
        Ik ben het ook geheel met je eens dat het voor mannelijke slachtoffers nog steeds moeilijk is om daar voor uit te komen. En ook dat het overwegende beeld is dat meest vrouwen slachtoffer zijn. Van fysiek geweld: ja. Maar van psychisch / emotioneel geweld, dat is nog de vraag. Dus ik onderschrijf geheel wat je zegt.
        Deze week stond in een landelijke krant dat onderzoek uitwees dat ‘slechts’ 7% v.d. mannen slachtoffer was, de rest vrouw. Ja, maar het ging daar alleen om fysiek geweld met stalken etc. Kortom: slechts een fractie van alle geweld dat er is. Psychisch geweld werd amper genoemd, laat staan dat het hier behoorlijk vaak om vrouwelijke plegers gaat. Bovendien: vrouwen faciliteren niet zelden het geweld van mannen. Het stoort mij dat dit in die artikelen niet wordt benoemd. Het bevestigt het aloude beeld.
        Vooral op dit forum hoop ik dat recht gezet te zien. En zoals ik kijk: NPS partnergeweld verschilt toch ook weer van NPS oudergeweld. Het leed van kind slachtoffers is anders dan van partners.

        1. Beste Op gemak bij mezelf, Bart, etc.
          Zeker kunnen vrouwen dader zijn. Dat is een feit. Misschien minder belicht, omdat meestal vrouwen een reactie geven op de website. Ook reacties van mannen zijn heel erg welkom. Het zou fijn zijn als meer mannen reageren, voor een meer realistisch beeld van deze problematiek. Het is een algemeen probleem, niet aan sekse gebonden. Dat weten jij en ik, ook de lezers weten dit. Gelukkig reageren steeds meer mannen op de website.
          Op de pagina “Wat is narcisme” staat dat Iris gekozen is om niet overal “hij of zij” neer te zetten, maar hij. Dit is puur om de tekst beter leesbaar te maken. Dus hij geld voor beide seksen. En is dus niet gerelateerd aan dat de dader alleen een man is.
          Susan Veenstra.

  8. dag bart
    hier hetzelfde verhaal ,,ben ook man ,47 jaar heb ook twee kinderen ,,wonen alle twee bij mij ,
    ben (wij zijn)ook slachtoffer ,van een vrouwelijke narcist ,erg erg veel meegemaakt ,(hier ook een VETTE oscar award verdiend)na de scheiding nog stalken (je komt er bijna niet vanaf helaas )
    de verhalen die ze hier schrijven, en over narcisme ,ja dat is het leven wat ik ook had ,
    ,,,vrienden, familie alles ligt uit elkaar gedreven ,
    ( wat zijn het misselijk makend volk die narcisten)
    dus ik wens jou ,en alle anderen veel sterkte ,,en houd je kinderen zoveel mogelijk weg bij die misselijke ratten ,en negeren ,werkt echt het beste.

  9. hi allemaal,
    ook ik als man ben slachtoffer geworden van een narcistische moeder.
    Ik kwam daar achter toen ik zelf vader werd.
    Wist altijd al dat er iets niet klopte in ons gezin maar omdat ik bij tijde favoriet van mijn moeder was viel het me niet zo op.
    Mijn moeder is charmant knap en zit financieel goed en heeft alles voormekaar voor de buitenwereld dan.
    mijn moeder werkte al vanaf haar 18 jaar achter het raam en laat een spoor van vernieling achter zich (gevangenis in en uit bij mekaar een jaar of 6 ,relaties altijd drama,altijd ruzies,manipulatie,intrigant, en nog veel meer van dat soort)
    de laatste jaren is haar narcisme verschrikelijk ook tegen mijn en me broertje.
    doordat ik zelf stapelgek op mijn zoon ben kan ik niet begrijpen waarom mijn moeder die keuzes heeft gemaakt en nooit rekening heeft gehouden met mij en mijn broertje.
    ik heb daar sinds een paar jaar heel veel problemen mee.
    mijn broer heeft daar dezelfde problemen mee.
    door er veel over te lezen kan ik telkens beter mee omgaan en kan ik het beestje een naam geven.
    het liefst verbreek ik het contact maar het blijft je moeder.
    sterkte allemaal

    1. hi allemaal,
      kleine toevoeging waar ik het meest mee zit is eigenlijk het feit dat ik mijn zoon niet meer alleen met mijn moeder durf te laten bang dat ze met hem ook spelletjes gaat spelen.
      wat ik nu al merk is overdreven veel cadeaus beetje omkoopen en dingen als tegen niemand vertellen dat is ons geheim dat werk?

  10. hallo,
    2 maand geleden heb totaal uitgeput gebroken met mijn veel jongere vriend en dit na een relatie van meer dan 6 jaar. Hij had me al herhaaldelijke keren uit mijn slaap gehouden en enkele dagen voor ik alle knopen heb doorgehakt, lag hij redelijk beschonken in bed naast me en van het moment hij neer lag begon hij uit z’n kop te razen waardoor ik me heel slecht voelde en het me allemaal te sterk aan trok en dat ging zo door tot 4u…tot ik beslist heb uit bed te stappen en verder wakker gelegen in de zetel en dan heb ik pas beseft dat uit deze relatie moest stappen.
    Alles is anders beginnen lopen 2 jaar geleden toen wij voor de eerste keer samen naar Parijs vertrokken (wij wonen apart) en ik heel stipt want dat eiste hij steeds van me zat te wachten tot hij me kwam oppikken om te vertrekken…pas 2 uur later is hij gearriveerd en blijkbaar nog niet heel nuchter van de nacht voordien…met de woorden en het excuus tegen me zoon dat hij iemand heeft ontmoet in’t stad en hij beetje verliefd was…wat mij helemaal geen goed gevoel gaf maar we zijn dan toch maar vertrokken…nu ik merkte vlug dat die vrouw smste terwijl we in Parijs waren maar er was niets aan de hand…eenmaal terug thuis was het me na enkele weken duidelijk dat hij in zijn vrije weekends afgesproken had met die vrouw terwijl hij me voordien constant wijsmaakte dat hij nooit geen tijd had door zijn werk en het weekend dat z’n zoon er was was ik wel genoeg…nu ik heb er toen na een tijdje een punt achtergezet…nu die vrouw die hij had leren kennen vertrok enkele maanden later voor goed naar Frans Guinea…en vlug was ik weer wel genoeg en had hij spijt en heb ik hem weer toegelaten wat ik toen eigenlijk beter niet gedaan had. Net ervoor sukkelde ik met mijn gezondheid en moest een borstoperatie ondergaan met gevolg nadien 5 weken bestraling, nu besef ik dat hij tijdens die periode niet eenmaal me heeft gevoerd of gesteund en hij weer geen tijd had door zijn werk. Tot eenmaal toe dat hij me toch eens ging voeren naar de kliniek en een uur voordien me opbelde dat hij niet weg kon en dan toch maar weer alleen ben gereden. Ik voelde me zo vaak alleen in die periode maar ik moest het voor mezelf doen en kreeg veel steun van mijn dochter en zus die me soms wel voerden.
    En zo bleef het doorgaan en bleven we bij elkaar en reisden vaak maar diep binnen in voelde ik die opgekrompte boosheid en verdriet en vaker maakte ik me boos tegen hem omdat ik weinig medeleven kreeg van hem. Nu de laatste 7 maanden waren een echte hel. Mijn dochter verliet haar vriendin en kwam weer bij me wonen en in het begin had geen begrip voor haar en steunde hij mij. Maar mijn grote verdriet en zorgen over mijn kleinzoon begreep hij niet tot het op een punt kwam dat hij er niet meer wilde van horen en ik tot het koppige toe nog weigerde er een woord over te praten. In dezelfde periode waren er problemen met mijn vader die verhuisde en wij ondervonden dat hij lichtjes achteruit ging en weigerde om nog bij mij en mijn zus thuis te komen, een kwestie over bankpapieren dat hij had meegegeven met mijn schoondochter en nooit had weer gekregen. En ook daar had hij eventjes kort aandacht om me te helpen en te steunen. Maar het ergste wat er gebeurde en ik begon in te zien dat hij niet meer normaal reageerde was het moment dat ik net voor ik bij mijn vriend thuis kwam een telefoontje had gekregen dat er een vriend zelfmoord had gepleegd. Ik had enorm verdriet en hij kende amper mijn vrienden laat staan die vriend. Die avond is geëindigd dat hij het moedig vond van die man dat hij het tenminste kon en rap veranderde het gesprek in hoe moeilijk hij het had met zijn werk en relatie met zijn vader die samen met hem in de firma werkt…intussen bleef hij de ene pint na de andere drinken en terwijl hij een aan het roken was op terras kwam hij terug in de living en had hij zijn ene arm vol gekrast met een mes. Waar was mijn verdriet over de dood van een vriend terwijl ik direct me meer zorgen om hem moest maken.
    Ik kan zo blijven doorgaan. Nu 2 weken later had hij een nieuwe vriendin en heeft haar zelf beschreven want toen kwam hij nog bij mij thuis en ik soms bij hem, beschreef haar als stil en labiel en dan dacht ik ok zijn nieuw slachtoffer. Bepaald moment kreeg een oproep op mijn gsm en kon ik heel hun gesprek meeluisteren want zijn gsm lag open (met opzet ‘k vrees van wel) en dan heb ik dagen mijn gsm zoveel mogelijk afgelegd en zijn nummer gewist en ook hem op fb geblokkeerd want ik voelde dat het niet ging stoppen…en nu gaat alle zorg naar mezelf en de weg terugvinden naar de vrolijke vrouw die ik ooit was
    bedankt om mijn verhaal te lezen
    sonja

  11. Hey, bedankt…
    ik denk dat ik hier een heel eind kan komen… toch hoop ik dat het niet de realiteit ben omdat ik wel degelijk verslavingsgevoelig ben maar verder komt dit totaal overeen en heb ik hoog waarschijnlijk last van ADD ja ik heb ook mijn eigen mentale rugzak redelijk vol zitten ze heeft zelf PTSS vanwege een soort van “auto ongeluk” en andere mentaal beschadigende relaties maar het gaat van dat ze zich zorgen over mij maakt naar dat ik verantwoordelijker moet zijn voor de hond en dingen in het huishouden waarin alleen de afwas goed gaat als het in haar opzicht optijd gebeurt ofzo, en het andere moment barst ze weer in huilen uit omdat ze zich zorgen om mij maakt en ze op is en geen raad meer weet en het is zo dubbel.
    ja ook ook vrouwen kunnen heel goed psychologie spelletjes spelen… maar als het uitkomt dat zij een narcist is is ze er wel extreem goed in op dit moment zit ze ook huilend aan een telefoon een vriendin te bellen omdat ze net van mij te horen is gekomen dat ik dingen ben wezen opzoeken en er alleen maar meer vragen van krijg en daarom een diepe zucht maakte waardoor ze ging ondervragen en ze in paniek raakt omdat ik haar niet wil vertellen wat ik nou gevonden heb etc.
    ik hoop alleen niet dat ik dit zie als een uitweg als excuses voor mijn eigen demonen maar als dit echt zo is raak ik toch kwijt waar ik mentaal gezond om wil worden en ja toch wil ik het zeker graag voor mezelf doen en loop ik al in een traject bij een ggz maar zodra ik daar ben bagatelliseer ik meteen en hebben ze al moeite genoeg met mijn zelf gemetselde poep muur gebroken dan is het uur alweer bijna afgelopen en begin ik weer met poep te gooien op die muur en dat is gewoon onbewust en wou ook graag dat dat anders was.
    Echter loop ik al jarenlang dat ik rust aan me hoofd wil en alcohol me rustig heeft gehouden en merk nu ook wel dat het alleen maar erger word laatste tijd nu ik alleen op gelegenheden alchol drink maar moet toegeven dat alchol drinken ook gewoon een automatisme was geworden onbewust wanneer ik last heb van stress een slok nam.
    en zit van kinds af aan meer uren spelletjes te spelen als dat ik wat anders doe wanneer ik de kans krijg en dan vergeet ik wel heel veel dingen te doen.
    Verder in mijn normale dagelijkse leven wanneer ik nog naar mijn werk ging had ik regelmatig last van polderblindheid, voor ik haar kende ook van dromen dat ik wakker werd en daaruit wakker schrok wat soms wel even door ging en dat ik wakker werd uit me bed stapte met datzelfde gevoel uit een bed dat op het werk stond en dan door de kamer liep naar de gang en vanaf daar werd het altijd een verassing dat pas over ging toen ik haar leerde kennen.
    ik weet niet wat ik hier mee aanmoet maar weet wel dat zij het zo weet te vertellen aan de telefoon dat er straks een mobiel team aan de deur staat om met mij en haar te praten.
    even copy paste naar tab blad anders vergeet ik echt alles wat ik heb getypt.
    ben echt een harry in de warrie en vergeet laatste tijd echt ALLES een agenda had ik nooit nodig want vergat nooit iets belangrijks, maar nu ik iets wel moet doen met een agenda merk ik pas hoe slecht ik kan plannen en met het typen van de 2e zin van deze alinea confronteer ik mezelf weer met zeer ernstige dingen….
    Weet wel dat ik vaker moet gaan uittypen wat ik voel…
    ik heb veel moeite met mezelf te uiten en op papier lukt dat toch echt een stuk beter desondanks dat ik best ben geteisterd door dyslectie… spellingscontrole weet er niks van te maken…maar goed hulp is onderweg… en naja ik kan alles wel uittypen maar dat gaat mij nu ook niet helpen
    hoe dan ook ik heb dikke pech en hulp is letterlijk onderweg….
    verder met wilvred kijken dan maar, leuke comedy dat gaat over een verslaafde die het leven weer oppakt waar een hond hem blijkbaar mee helpt… zit wel een achterliggende gedachte in de serie en kan het niet in iedere aflevering vinden mar wel goed gemaakt

  12. Heb heel erg veel op deze website gelezen vandaag. Door mijn moeder heb ik geloofd dat mijn vader narcist is (soms twijfel ik nog een klein beetje, maar als hij het heeft is het mild en van een soort kwetsbare soort). Hij is vaak heel heftig alcoholverslaafd geweest, en soms kan die wat gekke dingen geloven/zeggen bijvoorbeeld over dat hij speciale vermogens heeft om dingen van te voren te weten, en dat hij met zijn gedachten bepaalde krachten heeft en dingen kan die niemand kan: maar héél af en toe, één keer in de zoveel jaar begint hij daarover. Dan ben ik heel kritisch terug en dan accepteerd ie dat).
    Nu heb ik een goede band met mijn vader. Maar het contact tussen hem en mij is heel slecht geweest omdat ik heel labiel ben geweest toen ik als puber die nog nooit puber was geweest en die heel veel had meegemaakt bij hem ging wonen (door mijn ouders heel veel meegemaakt, vooral op gebied van verslaving aan beide kant en weinig stabiliteit, en regelmatig zeer labiele ouders). Toen mijn eerste relatie uitging (toen ik nog bij mijn vader woonde) was ik er helemaal kapot van en ben ik een tijdje heel destrucief bezig geweest waardoor de relatie met mijn vader heel slecht werd en ik volgens mij in de paar jaar daarna (ook n.a.v van mijn destructieve periode) wel een paar keer overspannen/burn out ben geweest. (Heb rare dingen meegemaakt met heel veel paniekaanvallen, rare lichamelijke gewaarwordingen en één keer dat ik dacht dat mensen mijn gedachten konden lezen (ik ben toen een paar dagen thuis geweest en ik heb toen zo goed als niks gezegd, ik voelde me toen zo raar en zo opgebrand – ik wist dat ik raar overkwam en moest praten maar ik wist niet wat ik moest zeggen). Ook een tijdje en een soort sociale fobie achtige klachten gehad en altijd maar denken dat er echt iets heel erg mis met je is: zoek al een aantal jaar vaak allerlei psychische stoornissen op om me te verzekeren dat ik echt geen stoornis heb). Ik ben wel een keer gediagnosticeerd geweest met een aanpassingsstoornis met angst en depressie.
    Mijn moeder heeft ook haar moeder er vaak van beschuldigd dat ze narcistisch is. Als ik keek hoe zij haar man behandelde geloof ik dat soms. Maar ik weet niet wat ik van mijn moeder over haar jeugd precies echt kan geloven. Mijn oma is naar mij namelijk wel altijd heel redelijk en goed geweest (misschien ben ik ‘t golden kleinkind). Nu zit ik in een hele grote ruzie met mijn moeder. Om iets superkleins begonnen en enorm uit de hand gelopen. Ik heb het gevoel dat er heel veel gespiegeld en geprojecteerd wordt, en soms ben ik bang dat ik degene ben die het doet = ik weet wel zeker dat zei het ook doet in elk geval. Het lijkt erop alsof ze steeds maar alles doet om niet te horen dat ik vind dat ze niet altijd een goede moeder is geweest (ik weet dat ze haar best wel heeft gedaan). De kritiek die ik eigenlijk heb (ook t.a.v. de ruzie) en waarvan ze volgens mij weet dat ik die heb – daarvan wordt het koste wat het kost vermeden dat ik dat uitspreek. Nu heb ik dat gedaan in een mail. Het voelde steeds alsof mijn gevoel er niet toe deed, mijn grenzen niet, en dat ik degene ben die de kwade is, of mijn partner. Ik ben inderdaad boos om dingen, en ik heb er nu voor gekozen om haar een kijkje te geven in veel dingen die ik heel regelmatig denk en die ook een grote invloed op mijn leven en helaas sinds deze ruzie ook vaak op mijn relatie heeft (ik denk ook al een aantal jaar vaak aan de dood maar ik zou het niet doen. Toch kan ik er over denken dat het geruststellend zou zijn). Mijn vriend weet dit en hij heeft nu een paar paniekaanvallen, enorme huilbuien en een hele woedeaanval van mij gezien door ingehouden woede die er van mijn jeugd nog uit kwam. Ik voelde me weer het meisje dat op haar kamer met een glasscherf in de handen zat omdat ze de situatie thuis helemaal gek geworden was, ik heb toen op het punt gestaan mezelf te beschadigen maar kon dat niet. Precies zo voelde ik me laatst). En als ik deze labiliteit heb laten zien aan mijn vriend voel ik me weer heel schuldig, hij verdient beter.
    Nu ben ik toch heel bang voor de reactie die ik krijg. Ik denk regelmatig dat mijn moeder wat lichte trekken heeft van NPS (door haar jeugd). En heel vaak ben ik ook bang dat ik wat trekken heb: ik ga die lijn niet doorzetten. Ik vind het best wel heftig om samen te wonen bijvoorbeeld, heb veel eigen tijd nodig (moet erg opladen van sociale contacten altijd), en weet dat ik wel op mezelf gericht kan zijn en ook heel verslavingsgevoelig ben en ook meer drink dan gezond is, en dat het goed zou zijn als ik flexibeler zou kunnen inspelen op wat mijn partner verlangt (bvb seks maar meestal op andere tijden). Heb nu geen geld om naar een psycholoog te gaan, hoewel ik het toch wel graag zou willen. Moet nu mijn leven een beetje verder opbouwen en meer gaan werken. Net weer de dingen gecheckt die bij de pathologie horen heel veel heb ik niet, ik doe me zeker niet beter voor dan ik ben. Soms weet ik het toch niet zeker, ik moet wel werken aan mijn slechte kanten.

  13. Beste allen,
    Graag wil ik iedereen die dit leest en met narcisme te maken heeft of heeft gehad waarschuwen voor hulpverlening die er helaas niet zo veel van begrijpt. Ook ik heb met zo iemand te maken gehad en heb de betreffende hulpverleenster gevraagd aan wiens kant zij nou eigenlijk stond, ik dacht het zal me toch niet gebeuren dat ik in therapie nog de verantwoordelijkheid krijg voor het gedrag van anderen. Hertraumatisering! Met die therapie ben ik dan ook gestopt.
    Helaas ben ik kapot gegaan aan het narcisme in mijn familie, paranoïde geworden door alle leugens en het omdraaien van zaken. En zeker narcisten willen je “breken”, totdat je jezelf net zo haat als zij zichzelf doen en je ze geen groter plezier kan doen dan destructief gedrag vertonen. Ik heb weinig tot geen contact met mijn familie, heb geen zin meer in de zondebokken rol want zo ben ik denk ik helemaal niet.

  14. Dit is voor de exen van de narcist en de huidige en de toekomstigen van een narcist . Ik ben gedumd door een narcist maar dat kwam omdat hij mij doorhad. Maar in het beginne bij onze eerste date zei mijn intuitie niet doen maar ik deed het toch ik ging een relatie aan met hem .Ik zag zijn kuren heel vroeg in maar omdat ik spiritueel ingesteld ben dacht ik het komt goed ik leer hem wel liefdevol te worden want zijn ex maakte hem zo en ik was boos op zijn ex. En toch als ik zijn ex in de winkel trof zag ik iets aan haar dat ik dacht dat kan niet maar sukkelde maar door totdat zijn beledigingen en vernederingen begon toen besloot ik niks meer te vertellen over mezelf . Sex zonder liefde vond ik niks en alles in mijn lichaam protesteerde maar ik bleef mijn energie in hem steken. Ik raakte steeds leger maar vulde mijn energie weer iedere dag bij hij kon zich dat niet voorstellen hij kreeg me niet zo als hij wilde dat frustreerde hem. En toen werd hij geweldadig en altijd nadat zijn ouders waren geweest ik weet hun rol hierin nog niet maar tegen die moest ik ook altijd opboksen sta je uren in de keuken ze vraten zich vol .Vol lof waren ze maar werd aan hem toegekend terwijl ik de kokkin was .Maar goed de ouders waren weer een keer daar eerst gegeten dan kaarten en meneer werd steeds akeliger toen ze weg waren werd ie weer geweldadig sloeg me ik ben 1.64 hij gespierd en 1.83 maar ik sloeg terug ik rukte de tshirt zo van zijn lijf af en krabde hem en ik zal je vertellen hij schrok ervan hij had dit nooit verwacht ik ben naar boven gegaan gaan slapen hij durfde niet naar boven die lafaard ineens hoorde ik een harde klap onder werd wakker ervan ben onder gaan kijken lag ie op de grond mesje naast zich zichzelf een klein schrammetje toegebracht hij dacht zeker dat ik weer de bezorgde vriendin zou gaan uithangen in plaats daarvan gooide ik een kan koud water over hem heen hij werd wakker hoe zielig kun je zijn.Maar goed ik besefte me wel dat dat een gek was ben smorgens naar me flatje vertrokken en 2 weken niks meer van me laten horen. Ik moest me energie bijvullen toen was ik klaar voor hem in augustus is hij jarig was ie zich weer aan het uitsloven 2 dagen voor zijn verjaardag heb ik hem gezegd dat ik niet aanwezig kan zijn op zijn verjaardag omdat ik moest werken nou hij onstak in woede en ik ben zijn huis uitgelopen om pas een jaar later weer eens op bezoek te gaan want heel veel spullen van mij lagen daar en ik wilde me spullen hebben ik bleef wel gewoon appen iedere dag maar smeekte niet voor mijn spullen ik liet hem geloven dat wij ooit weer bij elkaar kwamen om me te verzekeren dat hij ze niet zou wegdoen. En dan vorig jaar begon hij me te smeken om mijn spullen te komen halen ik hapte niet meteen zei gooi ze maar weg maar vond hij zonde ondertussen kon ik hem zo goed al .Toen hapte ik ben met een vriendin de spullen gaan ophalen hij had alles mooi opgevouwd in zakken klaar maar hielp niet mee omdat hij ziekjes was zei ie. Maar ik was op en top helemaal in mijn kracht en dat zag hij aan me en ik gaf hem nog een kaartje bedankte hem voor alles wat hij voor me heeft gedaan voor (mij betekende dat aangedaan) voor hem gedaan en ben voor 3 maanden gaan logeren bij mijn vriendin ondertussen was ik verhuist maar hij wist het niet en appte nog steeds. Met hem alleeen was ik een beetje bang dat ie me op mijn werk zou opwachten maar zover ik weet heeft ie dat niet gedaan ik draai wisselende diensten kan hij niet bijbenen hij is dom.Zijn laatste appjes hadden altijd zelfde inhoud ik moest veranderen. Ik piekerde er niet over en ik herpakte me toen hij zag dat ik geen moeite voor hem deed liet ie me los nou ik heb de energetische banden met hem doorgeknipt en hem hem uit me contacten en app gegooid was het laaste wat ik mezelf cadeau gaf omtrend hem en ben van hem af nu .Ik lees zoveel nu over narcisme dat bij mijn volgende treffen met ene dat ik die meteen herken en uit me leven ban .Wij hebben een verborgen kracht wij hebben liefde empathy gebruik dat als motivatie om jezelf te helpen en eventuele kids. Liefde voor jezelf in je strijd gooien dat geeft kracht.

  15. Nou, denk wel heel typisch.paar weken terug gaf ik aan ruimte voor mezelf nodig te hebben en doordeweeks op kazerne zou gaan blijven en met dat ene weekend met weekend dienst ook belt ze me die zelfde vrijdag middag nog op.dat we echt moesten praten en ik naar haar.toe moest dus ik na het werk gelijk in de auto dik anderhalf uur rijden weer om met haar te praten dus ik kom.aan.en.begin.af.te wassen want dat is gewoon me taak als ik thuis kom en er is afwas…. vertelt ze me dat ze.zwanger is en rond.de.8/10weken is ik geloofde het gewoonweg niet! Dus reageerde emotieloos alsof het niet erg is etc en.vertelde dat.ik niet niet in.ben.voor abortus die avond hadden we sex… het was ongelofelijk in 2 maanden tijd eindelijk en ze was.me een partij bedreven(het licht moest natuurlijk wel uit.want.dat.is al.een half jaar lang zo ze blijft ook steeds.zeggen dat als.ze me ziet ze er veel.fustratie aan.over houd waarschijnlijk omdat ik me uit haar ban.probeer te vechten en op eigen.benen.te staan).
    Week daarop.vertelt.ze me dat ze ineens hevig is.begonnen te bloeden en.werd.emotioneel later da weekend daarop nu 2 week terug zouden we gaan bbqen bij vrienden.van haar die ik wel heel érg mag en mee kan praten de meeste van haar vrienden zitten allemaal in en situatie waar je niet in.de niet gevonden wilt worden echtscheidingen etc maargoed we zouden gaan bbqen en ze wilde toch nog ff kletsen dat ik aan de relatie moest gaan werken. Toen heb ik versteld dat ik weer wil proberen op kazerne te gaan blijven om mezelf op de.been.te.krijgen en.orde te krijgen en structuur waar de psychiater op hamert en niet voor ieder klein zaakje op en neer ga rijden en.vervolgens krijgen we ruzie en hebben we geen relatie meer omdat ik niet aan de relatie wil werken terwijl ik mezelf depressief heb gemaakt door haar te ondersteunen ten kosten.van mezelf toen.ze het nodig had en deed het met liefde ookal had ik door mijn werk en bessure al een hevige opbouw naar een depressie.
    Nu ben ik.vrijgezel het voelde alsof ik ineens een steen van me rug af gooide terwijl ik een berg op aan het kruipen was en nu ren ik!
    De enige issue is dat ik door omstandigheden krap bij kas zit en dus in mijn.vrije dagen zoveel mogelijk deze maand op kazerne moet blijven omdat ik nergens geld.voor heb.
    Ook omdat ik om haar geef heb ik aangeboden dat zij in het huurhuis blijft met mijn spullen op bruikleen en haar een x bedrag geef om rond te komen en te studeren zodat ze geen studieschuld heeft van over de 20000 en dan jaar lang bijna niet hoeft te werken ook omdat als ik in dat huis ga zitten moet ik met bijna niks rondkomen en kan ik niks doen met me geld omdat ik ben gaan verhuizen en huis heb gekocht op mijn naam zodat zij bij haar.vrienden is als ik aan het werk ben zodat de omstandigheden niet ten koste gaan van mijn geestelijke gezondheid.
    Ik probeer zo min mogelijk contact met haar te hebben want als.ik dat nu doe.loopt het.steeds.finaal in.de soep en zeg ik.dingen die ik helemaal niet meen en staat zij juridisch steeds sterker want ja huurcontract afkopen voor 5000 is gewoon goedkoper als jaar lang haar betalen en een opslag regelen maja dan zorgt zij ervoor.dat.er.een mediator bij komt kijken en kost het mij gelijk 500 euro meer als dat ik haar zou betalen plus de extra kosten om nog keer mijn spullen te kunnen.verhuizen als mijn nieuwbouwwoning af is die speciaal gebouwd word voor haar uit blijk.van mijn liefde en zorg voor haar ook op.de toekomst gericht.
    Ik weet het niet meer aan de ene kant laat.ze blijken dat ze nog zo.veel.van me houd.dat.ze huilend thuis zit steeds etc en de andere kant veegt ze me aan de kant als vuil opnde grond

  16. Hoe zijn narcisten met seks?
    Mijn vriend wijst mij heel vaak af.. is dan moe of heeft gewoon echt geen zin. Ook merk ik nooit dat hij met zichzelf seks heeft ofzo. Hij wil vaak ook niet zoenen met mij, want dan ‘stink’ ik uit mijn mond of hij wil seks zonder te zoenen, want anders krijgt hij zo droge mond. Hij wil bijna nooit seks.. alleen wanneer het hem uit komt. En vaak wil die wel dat ik hem ‘verwen’ maar dit gebeurd echt zelfde bij mij, en als het gebeurd stelt het weinig voorl, of het is zo klaar. Hij wil soms wel seks maar dan mag ik al het werk doen, en hij maar lekker genieten en dan zonder te zoenen. Dit wil ik niet. Ik mis zo erg oprechte aandacht en liefde. Ik geef zovaak een knuffel en een kus. En ik krijg dit eigenlijk nooit zomaar, tenzij meneer zin heeft in seks.. ik heb onwijs behoefte aan intiem zijn, maar hij wil dit vaak niet,ik denk dan vaak je bent toch een man, mannen denken toch altijd aan seks en verlangen daar naar.. gaat hij dan vreemd? Ik zal nooit vreemd gaan.. maar dit is haast niet vol te houden, moet altijd gaan zoals meneer het wil.

  17. Seksualiteit als ultiem machtsmiddel in het toebrengen van kwetsuren… Aantrekken en afstoten… Zo onderwerp je iemand..

  18. Hay hay mijn enigste advies wat mij ook geholpen heeft na zoveel misbruik en zieligdoenerij is gewoon stoppen geen contact weg ermee .geen tolerantie niks STOPPEN .Ga bij jezelf na wat je al verloren hebt met die gekken. Ze houden van niemand ook niet van hun zelf.Kiezen voor jezelf en zorgen voor jezelf dat is je geboorterecht en ben je jezelf verplicht laat ze maar hun voeding ergens anders gaan halen.Er zijn genoeg goede mensen en daar zal vast iemand bij zitten die jou met respect behandeld . Succes

  19. Ik herken alles. Ik ben 25 jaar getrouwd geweest.Mijn ex is directeur van een school. Vanaf dat ik hem kende heeft hij mij bijna keer op Keer bijna misbruikt voor ons huwelijk. Mijn kleren werden een keer kapot gescheurd. Ik had een mooie rok ik kon hem daarna niet meer aan. Verkering: vaak ruzie en hij deed zielig naar mijn zus die me zei dat ik het goed koest maken omdat mijn ex zo verdrietig keek. Omdat ik problemen thuis had door sexueel misbruik via mijn moeder wat niet veel mensen wisten zelfs mijn zus niet werd ik gezien als negatief en opstandig. Hj wist er wel van ik had het hem verteld op de dag dat we verkering kregen. Nu kan Rn durf ik voor het eerst sinds kort te zeggen the worst day of my life. Ik heb vanaf die tijd in een hel geleefd en ben erg eenzaam geweest. Alle jaren sexueel gedwongen sex koud kil grof en tijdens sex werd ik uitgemaakt voor hoer teef en meer. Ik ben donker en voelde me een slavin. In het bijzijn van anderen was hij heel anders ik heb jarenlang aan mezelf getwijfeld. Heb gestudeerd in het onderwijs gewerkt we hebben drie kinderen. Hij is een alcoholist maar een nette. Hiermee bedoel ik in het bijzijn drinkt of dronk hij tijdens het huwelijk in bijzijn van mij of anderen net niet teveel. 1 fles wijn bij het eten en daarna voor de tv nagelbijtend en met een tik aan zijn bern waarmee hij elke twee seconde trekt . Ik mocht vroeger naast hem zitten. Op de bank. Maar hij wilde altijd sex. ik moest het werk doen en daarna was het contact weg. Alles puur lichamelijk en hard omdat ik pijn had en ik moest huilen. Hij zei dat ik er niks van kon en stonk. Vanaf het begin van ons huwelijk zei hij dat als ik er niet was hij een ander als vrouw had genomen. Andere vrouwen vond hij altijd mooier vooral als ze een korte rok aanhadden en een decolete . Ik ben jarenlang uitgescholden vervloektik was raar vreemd niet goed wijs hij kon niemand die zoals mij dacht. Ik hield volgens hem niet van sex maakte me belaxhelijk. Hij werd directeur van een school en daarna is alles erger geworden. Nu had hij alle macht zei hij. Hij was een fantastische directeur en iedereen liep met hem weg. De vrouwen zijn collegae waten natuurlijk allemaal weg van hem en ik werd er constant mee vergeleken op een manier waarop ik de mindere ws. Prachtig zei hij als hij over de vrouwelijke collegae sprak en ihun borsten benen besprak. Ik mocht op een gegeven moment niet meer bij zijn ouders komen ze begrepen me niet en ik was daar altijd chagrijnig. Zijn ouders of zijn moeder wilde dat ik mijn excuses aan haar deed ik begreep niet wat ik foutparkeren gedaan. Jarenlang als ee een verjaardag was bij zijn zus of ouders was het van ga je mee en daarna wel 10 x maar je hoeft niet hoor als kwallen maar chagrijnig kijkt kun je beter thuis blijven. Dus ging hij op een gegeven moment alleen met de kinderen. Ze dachten dat ik niet wilde. Ik lag nachtenlang te huilen in bed omdat ik als ik maar even mijn ogen dichtdeed op de bank als een klein kind naar bed werd gestuurd. Hij kwam laat naar boven twaalf uur ‘ s nachts was vroeg. Knuffelen hield hij niet van een omhelzing ook niet. Ik was dooseenzaam. Later kwam ik erachter wat hij beneden deed sex op de bank en bellen naar de nrs. Dat werd later toen we een computer hadden achter de pc . Hij liep dan met zijn witte ochtendjas door het huis en zat daluren achter d’r pcje kon horen en mijn dochter ook. Mijn oudste vertelde me dat ze precies wist wanneer hij weer bezig was. Later toen eeop deboerderij woonden in B werd het erger. Hij liep dan ook naar buiten. Het weiland wad toch donker. I benaltijd bang geweest dat hij aan de kinderen kwam. Met mijn dochter had hij een keer een gesprek over dat hij het normaalvond als een kind van 15 sex had net een man van zijn leeftijd hij wasctoen 45 en directeur van een school. Ze was erg overstuur. Later vond ik briefjes onder zijn kussen waarop stond rape sex ex met tieners . Ben daar erg van geschrokken heb dit verteld in therapie en later aan mijn advocaat er is niks mee gedaan. Ik ben altijd gezien als een getraumatiseerde vrouw ivm misbruik uit mijn jeugd. Hij kon zijn gang maar gaan. Ik heb keihard gewerkt de opvoeding van de kinderen lag op mijn schoudes. In de vakantie werkte hij altijd met zijn vader in huis en was ik met de kinderen. Alles alleen. 1 kind met pdd NOS. Een lieve zeer gevoelige jongen. Hij is slim. Slimmer dan zijn vader maar imdat hij dat niet kon hebben werd hij gekleineerd. Mijn zoon heeft een psychose gehAd en toen hij was opgenomen moest ik mijn man smeken om hem op te zoeken. Drie lange maanden. Op de lagere school werd hij gepest. Drie scholen. Toen naar het voortgezet onderwijs twee scholen ik huil heb buikpijn wat een verdtiet heeft mijn zoon gehad. Nu woont hij begeleid al jaren en is eenzaam. Heeft nu een baan en een vriendin. Mijn middelste heeft een vriend. Ze was heel trots toen ze zei ik heb een vriend die op papa lijkt…,, ik heb pijn in mijn buik hart mijn jongste woont nu Nasr scheiding om de week bij haar vader wn vriendin en een werkbijen mij. Hij liegt erg veel altijd gedaanover dat de kinderen mij een vreselijke moeder vinden dat heeft hij gedaan vanaf dat ze 8 waren ongeveer. Toen ik het eindelijk dutte na te vragen bleekbhet niet zo te zijn. Hij was boos omdat ik zijn vertrouwen had geschaad. Toen zijn moeder stierf heb ik haar dankzij mijn oudste dochter nog gezien en ik vroeg wat ikf fout had gedaan waarom ik niet meer bij haar thuis mocht komen toen zei ze heeft R dat gezegd je moet hem niet geloven. Ik wist niet wat ik hoorde. Ik heb gevrasgd welke bloemen ze mooi vond. Rozen en fresia’s mijn man zei die vind je nergens ze zijn veel te duur als je ze vind. Dat zei hij altijd dat kun je niet dat haal je niet etc ik heb de bloemen gevonden en ze hebben totdat ze dood ging op een prominente plek naast haat of bij haar bed gestaan. Hij kreeg een vriendin. Ik kwam met mijn dochter terug uit Suriname. Vanaf dat ik thuiskwam was hij veranderd in een nog killer persoon. Het gekke is dat ik nog van hem hield als een soort verslaving terwijl ik als de dood voor hem was. Dat is erin geslopen. Zijn gedrag werd erger. Zijn vriendin geloofde hem. Hij woont nu met haar samen. Ze hebben mij beide op een dag weg proberen te sturen uit mijn eigen huis. Het scheelde niet veel of ik was gek geworden. Daarom geloven sommige menen me niet. Zo gruwelijk wreed en hardvochtig en eng onberekenbaar is hij geworden. Allemaal nadat hij een vriendin heeft gekregen. En twee rechtszaken verder .. Gewonnen nu wil hij geld over de periode dat hij mij geld aftroggelde ivm gezamenlijke financiële huishouding ik kan niet alles vertellen het is teveel . Mijn kinderen daar maak ik zorgen om al jaren. Veel mensen die me kennen denken dat ik geetelijk gehandicapt brn. Maar dat is niet zo ik ben geestelijk stuk gemaakt. Zijn belofte aan mij ik maak je kaopot kreng en vloeken scheldwoorden je zal zien wie hier de baas is….ik heb de macht ik zal je krijgen kreng …. Een blik die kan doden gespannen kaken wit gezicht …. Eng ik ben zooooobang geweest. Op de boerderij in het buitengebied. hij rommelt met geld heeft hij altijd gedaan. Hypotheek was te hoog voor wT we moeten betalen aan kosten. Hij leid de aandacht af. Nu weer een brief van de advocaat waarin hij geld vraagt. Zodat hij als dit geweest is straks het geld wat hij heeft weggesluisd iets waarvan hij mij heeft beschuldigt kan gebruiken. Ja ik heb fouten gemaakt veel geld uitgegeven dit kwam door de stress niet meer het overzicht kunnen houden.jarenlang onder stressleven doet iets met je.Ik ben een sterke donkere vrouw en ik kom hier goed uit! Let maar op!! Dit mag niet wat er gebeurd. Ik heb een keer voor de hele school waar hij werkt gekookt Surinaams op de boerdeij.? Ik mocht van hem niks zeggen nietbpraten. Ik heb het wel gedaan. Hij was boos. Ik mocht daarna alles in mijn eentje opruimen … Gekookt voor ongeveer 60 man. Ik heb pijni in mijn ziel scherpe pijn. Niemand die me echt ziet en hoort.
    Wat ik het allersterkste vind is dat hij mijn identiteit over nam stelde mijn ideeën deed zich voor alsof hij alles had bedacht wat ik had bedacht ontwerp voor de tuin uitzoeken van meubels ingesprektonen hoorde ik hem dingen vertellen die hij van mij had inzichten meningen ik kan het niet goed uitleggen het is ook nog steeds verwarrend als ik eraan denk. Mijn mening verdraaien. Zo vaak dat ik scheel ben gaan denken.,lief aardig en dan weer duister wreed . Mij ontkennen. Ik mag geen eigen mening hebben. Als hij thuis kwam moest ik o advies van maatschappelijk werk zorgen dat ik uit zijn buurt bleef. Hij dreigde veel en duwde me keihard aan de kant als hij er langs moest in de gang net zijn schouder. We woonde op een grote woonboerderij. Nu woon ik drie hoog om me heen appartementen hij woon nog steeds in get buitengebied van B. Zwembad sauna pas andere Mercedes station zwart aangeschaft. En nu wil hij geld van mij. Ik ben ontslagen uit een kliniek ambulant . Psychiatrische kliniek om te stabiliseren. Omdat ik ADHD heb kon ik er terecht. Ik ben erg boos en voel me machteloos omdat hij jog o zijn troon zit hij heeft zijn baan nog huis etc en ik zit in de voddenmand. Ik ben erg veranderd. Ik heb veel geschreven toen ik gevangen zat in de boerdetij. Je wilde me eruit zetten. Zonder geld want ik verdiende niks. Niet de opbrengst van de boerdetij de helft. Geen alimentatie want uk had niks gedaan . Moeder zijn huishuoden voor je zorgen werken op school mijn baan dus als leerkracht remedial teacher ik had niks gedaan …. En alles wat ik deed was logisch want ik was er toch? Twee rechtAken verder gewonnen… Verzakt ben ik naar de eerste rechtzaak gekomen tweede rechtzaak kreeg ik een aanbod van een lieve ouder van hockey om me te laten brengen door haar. Kromme zinnen maar komt omdat ik emotioneel ben.
    Ik wijd heel erg uit. Ik kan mijn gedachten moeilijk ordenen.
    Daarnaast liegt hij over mij als persoon tegen de kinderen zijn familie en wie weet wie meer. Het is echt het ergste in mijn leven wat ok heb meegemaakt. Los van alle ellende die ik heb meegemaakt voordat ik hem leerde kennen in d’r kerk Nb. Hij is als een gijsel die niet ophoud met slaan. Dat doet pijn. Ernstig veel pijn. Ik heb mezelf belooft dat hij me niet kapot kan maken en daarnaast dat het leven tekort is Pm te huilen. Dat ik leuke herinneringen wil hebben met mij en mijn kinderen ik wil leuke dingen met ze doen hun geheugen is wat betreft de dingen die ze met mij hebben gedaan weg decdingenbdiecze met hun vader hebben gedaan weten ze nog. Ik organiseerde vakanties voor hem en de kinderen omdat hij niet tot weinig naar ze omkeek wat nu tegen mij wordvgebruikt. Ik ging niet meer mee met het gezin met vakantie omdat hij mijnheer leven zuur maakte. En ik dachtvzonder mij is het leuker voor de kinderen omdat er dan geen spanning is die voelbaar is als mijn ex en ik samen zijn. Ik was altijd zooo bang voor hem.
    Ik ben er nog …. Niet kapot wel beschadigt. Huil veel. Weet niet hoe mijn leven eruit gaat zien. Ga de massage opleiding afmaken. Angstig onzekerheid word langzaam minder. Ik weet dat als hij mij met rust laat ik sneller opkrabbel maar nu hij maar door blijft gaan heel subtiel worden oude herinneringen telkens opnieuw wakker geschud dus daarom wil ik aangifte doen bij de politie en wil ik smartengeld. Wil ik echt vertrouwen hebben in mijn ‘ ik’ dan moet ik wel. Gerechtigheid!!! Respect. Er is er maar 1 die voor mij nu kan zorgen die weet hoe ik me voel diep van binnen en dat ben ik. Help help ik wil wel graag hulp om hier uit te komen. Ik wil ook weer leven. Mijn vertrouwen in de medemens heeft een flinke knauw opgelopen. Ik ben op een gezonde manier strijdvaardig. Blij dat ik een goed stel hersenscheb mijn mentale staat can zijn is mijn redding geweest. Ik heb veel dingen bestudeert over de cosmos veel gemediteerd veel Engels gelezen moeilijke teksten dat is echt mijn redding geweest. Dus zit je op dit moment moeilijk zoetje door de bomen het bos niet meer ga lezen over een onderwerp waarvan je niks weet. Geef niet op!!!!!!
    Ik had vroeger geen weet van hoe het is om te leven met een narcist. Ik hoorde er wel eens over en dacht dat het aan de vrouw lag. Niet beseffende dat al die verhalen ook over mij ging. Ik zag het niet wilde het niet zien de confrontatie kon ik niet aan. Ik was aan het overleven. Zucht nu nog steeds en daar baal ik van. Dus zoek ik opnieuw constructieve hulp zodat als mijn ex doorgaat ik niet weer opnieuw steeds weer koppie onder ga. Waar ik nog steeds versteld van sta is dat hij nog steeds een baan heeft als directeur van een mavobschool ik ben niet meer in staat om tewerkgesteld albjaren eigenlijk niet en mt macho zit hoog op zijn paard en deelt nog steeds de lakens uit . Als zijn advocaat werkelijk weet hoe hij is en wat hij me heeft aangedaan vraag ok me af of ze hem nog zou helpen. Ik ben ook niet perfect heb ook fouten gemaakt in ins huwelijk maar hoe hij mij behandeld is buiten proporties.

    1. Lieve Ingrid,
      Heb je verhaal gelezen en natuurlijk heel herkenbaar.
      Ook al heb ik alles een tijdje geleden achter mij gelaten, doet het mij verdrietig stemmen jou verhaal.
      Ik denk dat wij hier allemaal ons wel kunnen vinden in jou woorden,de pijn en onmacht.
      Voelen tussen de regels door de diepte van jou verhaal in jou en ons.
      De angst die je ineens weer bespringt, omdat je weet hoe ver hun macht in je ooit heeft gebotviert.
      Alles van jou ‘overkomen’ stroomde op deze site,waar je liefdevol en zonder tegenwerking je verhaal hebt mogen doen en mag blijven doen.
      En daar ben ik innerlijk blij om,dat mensen zoals jij en ik bij “het verdwenen zelf” onszelf weer mogen terugvinden.
      En het maakt niet uit hoe we het beschrijven,omschrijven,hoe we ons verdwenen zelf een kleine houvast geven,door onze gevoelens hier zwart op wit te zetten.
      Omdat Iris en de fijne mensen verbonden aan “het verdwenen zelf” weten dat hier de eerste stap ligt voor vele mensen die slachtoffer zijn.
      Het durven erkennen van je verdriet en onmacht en pijn. En daarmee is het draadje naar het verdwenen zelf in ons gelegd.
      Ik heb hier via dit medium twee jaar geleden mijn eerste stap gezet, dankbaar dat ik leeg mocht lopen. Dat ik mocht delen,delen zonder veroordeelt te worden.
      Delen zonder dat je woorden op een weegschaal afgewogen worden om tegen je te gebruiken.
      Ik heb het al is een keer eerder aangehaald, vooral delen in alle veiligheid.
      Veilig tegen van alles en nog,iets voor ons zelf wat heilig en beschermd is.
      Wat we zolang gemist hebben,een veilige thuishaven voor onze woorden,gedachtenstroom, voor onze beschadigde emoties en voor de liefde in ons.
      Ik weet dat je hier op de juiste plaats bent en ik hoop voor jou dat je gebruik maakt van één van de therapeuten hier.
      Ik wens je veel kracht en sterkte toe op je weg naar herstel, en veel veiligheid in je voelwezen.
      Je bent niet alleen in je angsten en strijd, ieders hart hier op dit blog kent je verdriet en machteloosheid en je strijd.
      Houd nog even vol meid, you will be fine !
      Liefs lisia

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *