Narcistische ouders kunnen een destructieve uitwerking hebben op hun kinderen. Zij groeien op in een gevangenis. Maar ook stabiele volwassenen, die een relatie aangaan met een narcist, zijn na een paar jaar slechts een schim van zichzelf. Ze herkennen de levenslustige persoon die ze ooit waren niet meer. Sommige slachtoffers geven het op, ze zitten hun leven uit, omdat ze zichzelf volledig zijn kwijtgeraakt. Slachtoffers die het wél lukt om te ontsnappen worden soms in andere relaties opnieuw beschadigd. Ze zijn krachteloos en machteloos gemaakt. Mede hierom wil ik precies uitleggen hoe een narcist je in zijn web of zijn gevangenis trekt.
De narcist ontmoet iemand met wie hij een intensieve relatie kan aangaan. Het is de bedoeling dat die band heel intensief wordt, omdat hij dan verzekerd zal zijn van voorraad. Het proces begint dan ook met ophemelen. Zijn aandacht is intens. Hij geeft je het gevoel dat je de meeste speciale persoon op de wereld bent. Niets is te gek. Alles wat je doet, maakt of zegt is geweldig. Je voelt je gekend, gewaardeerd. Je voelt nog niet dat er ook een schaduwzijde zit aan deze symbiose. Er treedt een verandering op in de hersenen van het slachtoffer. De euforie zorgt voor een toename van endorfines (het gelukshormoon), en die endorfines zorgen voor een toename van de euforie. Je wordt letterlijk verslaafd gemaakt. Je bent gegijzeld, en pas later zal blijken dat je gijzelnemer niet het beste met je voor heeft.
Wanneer de narcist er zeker van is dat hij je heeft
, treedt de volgende fase in. Het devalueren. Je moet wel weten dat hij je niet meer vanzelfsprekend geweldig vindt. Je moet er wel wat voor doen. Veel narcisten schijnen in deze fase een totaal ander iemand te worden; kil, cynisch, kritisch. Als partner weet je niet wat je overkomt. Deze verandering veroorzaakt heel veel stress. Je wil terug naar hoe het was, en zal daarvoor je best doen. De verandering zelf valt niet te bespreken; jij wordt voor alles verantwoordelijk gesteld. Je kan hierover niet met anderen praten want je bent nogal geïsoleerd geraakt sinds je met hem een relatie in ging. Ondertussen wordt je identiteit verder afgebroken. De narcist kruipt in je, neemt je over. Je zit als een insect in zijn web. Hij manipuleert op verschillende manieren om te bereiken dat jij je schuldig en verantwoordelijk gaat voelen. Wat heb je toch verkeerd gedaan? Soms, totaal onverwacht, is de man of vrouw zoals je die kende weer terug. Juist door deze kruimels van liefde wordt je trouw weer aangewakkerd. Maar het verwart ook; net deed hij verschrikkelijk, maar nu doet hij weer zo aardig. Beeld ik me nu iets in?
Je gaat twijfelen aan je eigen beoordelingsvermogen. Toch ben je nog sterk genoeg om je te verzetten tegen zijn slechte behandeling en dan treedt de volgende fase in: verdediging.
In deze fase vecht je dus terug. Maar je hebt geen zichtbare vijand. De narcist gebruikt verschillende subtiele manipulatietechnieken waardoor jij er hoe dan ook als de slechterik uitkomt. Onderzoek toont aan dat deze technieken worden gebruikt tijdens verhoren van veiligheidsdiensten, maar bijvoorbeeld ook in sektes. Doel: het breken van het slachtoffer. Omdat je inmiddels vervuld bent van schaamte en geïsoleerd van je eigen contacten, wordt je verdediging inderdaad minimaal. Uiteindelijk keer je je tot je aanvaller zelf. Dit is het Stockholm syndroom: de overgave aan de vijand. Je neemt het perspectief van de narcist aan, hebt geen contact meer met de realiteit omdat je het contact met jezelf verloren bent. Je bent nu waar de narcist je hebben wil; onder zijn volledige controle.
Dan treedt de laatste fase in: depressie. Omdat je in je eentje in een guerrila-oorlog zat, is er weinig van je overgebleven. Je bent een schaduw geworden van de persoon die je ooit was. Gelukkig vergeeft de narcist je je gebreken
. In wezen zijn deze gebreken symptomen van ernstige mishandeling. Maar bijna geen enkel slachtoffer kan dit nog als zodanig herkennen.
Ik geloof in ieders eigen kracht. Als je weer in contact bent met jezelf, wordt het ook mogelijk je te beschermen tegen nieuwe mishandeling. Want een ding weet je zeker: dit nooit meer
.
| « waarom ontsnappen zo moeilijk is | eenmaal ontsnapt, verzamel de brokstukken » |
Beste A mss moet je voor eens naar je gevoel luisteren doe je schoentjes aan en begin te rennen. Jij wilt toch niet zo eindigen als velen . Ik heb ook de nodige lessen geleerd door zo’n beest . Ik ben weggerend mezelf herpakt en ben zo dankbaar dat ik mijzelf weer terug heb en ken nu vrede iedere dag weer .luister naar je gevoel alles is beter dan je ziel laten opzuigen door zulke vampiers. Kom op mensen luister naar je gevoel en vecht voor jezelf een ieder is het waard.
groetjes Amber
Beste mensen,
Heeft iemand ervaring met een narcistische ex en daar kinderen mee?
De ex van mijn partner lijkt ook narciste te zijn en zet de kinderen graag in om aandacht te krijgen.
Ziek/ vieze kleding op het randje van uithongering. Het vervelende is dat er totaal geen respons komt van AMK /JZ.
Het lijkt alsof ze precies weet hoever ze kan gaan. En weet al deze zaken om te draaien naar ons.
Alsof ze hulpverleners hypnotiseert.
Terwijl de kinderen (met geluk) 1x in de twee weken bij ons komen.
Het is vreselijk om te zien hoe ze er soms uitzien. Als mijn partner school/huisarts belt is er niets aan de hand.
Soms zit mijn partner t hele weekend met een kind op de EHBO. Valt zomaar in slaap extreme buikpijn. Diaree.
Nu denken wij dat zij iets geeft (of doet bij de kinderen zodat dit soort dingen gebeuren).
Nu krijgen ze vieze kleding oude schoenen en onderbroeken met poep erin aan naar ons toe.
Eenmaal hier krijgen ze kleding van hier aan.
Dit speelt al 4 jaar en lijkt een gebed zonder einde. Blijft eindeloos vragen om aandacht. Stuurt berichten zet foto’s met belastende teksten op social media van ons etc.
Het bijzondere is dat wij bij elkaar zijn gekomen door de verhalen over onze exen.
Nooit hebben wij aan narcisme gedacht.
Wel aan borderline.
Nu in onze relatie bemerken we hoe ernstig onze vorige relatie was.
Het komt dus zowel bij mannen als vrouwen voor. Mannen praten minder makkelijk.
En worden eerder als boeman gezien. Dat ondervinden wij aan levende lijve.
Mijn partner is de slechte vader…de nalatende…beschadegende.
Niets is hier van waar. Ik zie hem eerder als tè geduldig en hopend op beterschap.
Mijn zorg ligt nu echter bij zijn kinderen.
Hoe ga je hiermee om? Negeren kan niet want ze gebruikt de kinderen om een reactie te krijgen.
Op manieren die niet te bewijzen zijn en ze blijft ontkennen. Van toe dienen van medicatie tot het geven van opdrachten.
En als we al iets hard kunnen maken en dit bij JZ neerleggen wordt dit weg gewuifd omdat dit de communicatie tussen de ouders in de weg zou staan.
Wat nu??
Lieve Hope,
Wat zit jij in een lastige situatie.
Ja, ik heb ervaring met een narcistische ex waar ik een zoon mee heb. Ik heb er zelfs een boek over geschreven! Inderdaad, alles op het randje, zodat Jz en zelfs de Raad het niet door hadden. Mijn zoon ging stuk bij zijn vader en hoe harder ik aan alarmbellen trok, des te meer werd ik dader gemaakt. Dader van een vechtscheiding. Ik leerde niets meer te zeggen tegen hulpverleners en stak energie in mijn zoon om hem weerbaarder te maken. Nooit iets negatiefs geuit over mijn ex. Spelenderwijs grenzen aangeven, voor zichzelf opkomen, etc. Mijn geluk was echter wel, dat mijn zoon grotendeels bij mij woonde, dus ik kon er zo iets mee.
Jullie zien de kinderen (met geluk)1 keer per 2 weken. Mijn eerste advies aan jou is, dat er advocaten zijn met kennis van narcisme en de wanpraktijken binnen Jeugdzorg. Zo kun je de omgang van 1 keer per 2 weken vaststellen. Desnoods verbonden aan een dwangsom. Met de juiste advocaat kun je gaan voor uitbreiding van de omgang. Zo kunnen de kinderen bij jullie bijkomen en een normale wereld ervaren.
Er zijn goede medewerkers binnen Jz, maar als je deze niet hebt, stop dan met het uiten van de problemen die je ziet. Vaak is een hulpverlener op de hand van de narcist. Zeg dat het goed gaat. Signaleren ze problemen bij de kinderen, werk dan mee door te zeggen, dat je een kinderpsycholoog wil inzetten. Let wel, een onafhankelijke psycholoog met ook hier weer gedegen kennis van narcisme. ( Al zeg je dat er niet bij tegen JZ)
Naar mijn idee zijn dit de eerste stappen, die je zetten kunt. Van daaruit kun je verdere stappen nemen.
Probeer verder zoveel mogelijk te negeren, hoe moeilijk ook. Je schrijft dat dat niet kan, omdat ze gebruikt de kinderen om een reactie te krijgen. Weiger dit en vertel de kinderen, dat je moeder mailt met de antwoorden. Je wil de kinderen hier niet mee belasten.
Mocht je interesse hebben in mijn boek: Misstanden in de jeugdhulpverlening; kind onder toezicht? Het is de bestellen middels onderstaande link.
http://www.mijnbestseller.nl/frederiquedegroot
Ook te vinden op Facebook.
Rest mij nog je onwijs veel sterkte te wensen, ook voor je man. Het is een hele klus in de wereld op zijn kop, maar hou vol…
Warme groet,
Frédérique
Excuses, hieronder de juiste link voor het boek.
http://www.mijnbestseller.nl/shop/index.php/catalog/product/view/id/227639/s/misstanden-in-de-jeugdhulpverlening-93145-www-mijnbestseller-nl/
Wat een mooie site dit en wat een herkenning.
Ik zit al 13 jaar in een relatie met een narcist. Meerdere keren heb ik na zijn leugens en verraad de relatie verbroken, maar toch viel ik iedere keer weer voor zijn charmes. Ik ben hooggevoelig en zoek altijd eerst mijn eigen aandeel bij problemen. Het ligt ook nooit aan hem. Er is geen interactie mogelijk. Hij praat in monologen. Het zijn altijd anderen die hem iets aandoen. Sinds kort zit hij op social media. Hij post selfies, doet zich voor als een welvarende, romantische topkerel en praat geen woord over mij. Hij heeft t internet ontdekt om daar nog meer mensen te kunnen laten zien hoe top hij is… en ik vermoed, om vrouwen te vangen om achter de hand te hebben. Hij is van Marokkaanse afkomst en gaat meerdere malen per jaar terug naar zijn thuisland. Ik “mocht” nooit mee want zijn familie zou nooit accepteren dat hij bij een Hollandse vrouw is. Ik schrijf “mocht” want nu ik uitgeput ben en de maat voor mij vol is, is in 1 keer alles mogelijk en mag ik mee. Maar goed, ik heb mijn werk en voel dat ik hierin ook onder druk gezet wordt. Dwingend zegt hij “neem dan vrij, dan gaan we”. Ik denk dat hij mij helemaal niet mee wil nemen, daar had hij kans genoeg voor. Het is puur mij onder druk zetten. Hij weet natuurlijk ook wel dat ik al nieteens meer mee wil. Als ik meegaan dan krijg ik vast een “alternatief programma” daar. Iedere keer liet hij mij jankend, uitgeput en gebroken achter als hij weer eens vertrok. Als ik met hem belde betrapte ik hem vaak op leugens. Hij vertelde verhalen als dat hij geen beltegoed had, de telefoon lag in de andere kamer. Ook ging hij op stap en zei dan tegen mij dat hij vroeg naar bed was gegaan en bij zijn broer verbleef. S nachts is hij nooit bereikbaar, ik werd gebelt op gezette tijden. Hem bellen moest ik niet doen want dan kost t mij geld. Als zijn vrienden, die een vrouw en een vriendin hebben (verdacht..) naar Nederland komen dan gaat hij altijd voor hun vrouwen aanspreken, als we bijv in de kroeg zijn. Of “ik trakteerde haar op een biertje omdat mijn vriend dat vroeg”. “Hij vind haar leuk”. Het is een enorme vrouwenslijmbal en flirt. Als hij alleen ergens heen gaat en ik kom dan bijv later dan zitten er ook altijd vrouwen om hem heen. Het is een charismatische man die ook altijd erg netjes verzorgd is. Ik heb t gevoel dat ik in een doolhof zit. Ik weet dat t niet klopt allemaal en dat hij een pathologische narcist is en toch trap ik er iedere keer weer in. Ten opzichte van de buitenwereld lijkt t alsof ik gek ben, want hij doet zich mooi voor en liegt als de beste toneelspeler ter wereld. Ik kan niet liegen en heb daar last van. Hij totaal niet, ik denk dat hij geen geweten heeft. Als ik hem co nfronteerde met leugens krijg ik hele verhalen. Hij is zo manipulatief dat als ik bijv. 100% zeker weet dat hij bij hem weg wil, weet hij binnen een half uur me om te praten. Dan gaat hij weer in de charmante modus. Hij koopt bloemen voor me, neemt wijn mee, kookt voor me, poetst mijn huis zelfs voor me. Totdat ik weer minder oplettend wordt en weer een vertrouwen krijg in de relatie, dan trekt hij de touwtjes subtiel weer aan en wil alles bepalen. Hij wil totale controle. Als ik een gordijn koop van mijn eigen geld in mijn eigen huis gaat hij totaal over de klink want dat had ik met hem moeten overleggen. 2 maanden terug had hij via internet een oude vriend teruggevonden. Meteen boekte hij een reisje.. zonder mij. En zonder overleg met mij. Toen ik zei dat ik niet wou dat hij ging zei hij: ik ga toch. En hij ging. Daarna kwamen en weer volop spijtbetuigingen en ik trapte er weer met open ogen in. Het is een vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit van charmes, manipulatie en kleineringen. Hij weet alles beter en wil alles beslissen. Als ik iets vertel is binnen 5 sec het gesprek omgedraaid en gaat t ineens over hem. Het onrecht wat hem is aangedaan, zijn prestaties enz. Als t maar over hem gaat. Nu lig ik hier weer uitgeput mijn weekend door te komen, meneer is een terrasje pakken. Alleen, want ik ben te moe en zoek dit typende de kracht om het uit te maken. Vanavond komt hij terug, dan heeft de energievampier nieuwe supply nodig. Hopelijk ben ik sterk genoeg het uit te maken en erger nog.. het uit te houden want iedere keer zwicht ik weer.
Groetjes Elles
Poehh herkenbaar… 😢
In een mail die ik in 2012 aan mijn toekomstige ex stuurde is zonneklaar te lezen hoezeer zijn brainwashen en gaslighten geslaagd was..ik gaf mezelf overal de schuld van, liep bij de psycholoog, wilde alles te doen om het hem naar de zin te maken, hem de aandacht te geven die hij dacht dat hem toekwam, ik ondertekende zelfs met: ‘In oprechte nederigheid’…
Was deze mail allang vergeten, maar de narcist heeft mij een dienst bewezen door hem weer aan mij te sturen, te midden van een spervuur aan mailtjes en smsjes vol bedreigingen en beledigingen – ik reageer niet, ben No Contact. Hij had erbij gezet: “Hier was je nog eerlijk, voor de ritalinverwoesting, voor de kutkerk”
Een dezer dagen ligt de brief van mijn advocaat op de mat. Exit narcist, eerst uit mijn huis, en dan, maar dat zal langer duren, uit mijn hoofd.
Sterkte en liefs voor allen,
Donatella
Hallo iedereen,
Ik wil even zeggen dat Yo-Ena niet mijn echte naam is. Ik ben nog niet zo ver om over me schaamte heen te zijn. Ik weet niet echt waar ik moet beginnen. Maar ik ga mijn best doen. Ik ben al 29 jaar bezig om te ondervinden wat nu daadwerkelijk mijn probleem was/is. Loop sinds mijn 6e jaar bij instanties en het is begonnen toen mijn moeder een alcoholprobleem kreeg. Mijn vader was toen al uit de picture. En mijn oudere broer worstelde met heftige persoonlijkheidsstoornissen. Mijn vader, moeder en broer hebben narcisme. Al komen ze er niet eerlijk voor uit en erkennen ze het probleem niet. Behalve mijn broer. Maar mijn broer is tevens het heftigste in het verhaal. Heeft me jaren lang uit jaloezie mishandeld en na bijna 25 jaar was ik bereid een band met hem op te bouwen. ‘Een illusie’ al zeg ik het zelf. Ik wilde het zo graag geloven, maar helaas mocht het niet zo zijn. Ik heb dan op dit moment afstand genomen. Mijn moeder laat ik de laatste tijden meer toe, omdat ik haar probeer te vergeven voor alles en te voelen dat zij toch op haar manier haar best heeft gedaan. Mijn vader heb ik vergeven en nu ongeveer 3 jaar contact mee en ik ben nu bijna 30jaar oud. Heeft lang geduurd, maar het was tijd. Hij kan geen vader meer voor me zijn en dat wil ik ook niet meer. Maar ik voelde dat het tijd was hem te vergeven, omdat ik worstelde met mijn eigen issues. Mijn relaties in dit geval. Ik ben erachter gekomen na bijna 30jaar, dat ik worstel met een emotionele verslaving aan aandacht. Verslaafd aan de liefde. Liefde die ik nooit gekend hebt. Pfff dat ik dit voor het eerst zo uitspreek, geeft mij een brok in mijn keel. Ik dacht even dat ik de enige was. Mijn exen die ik aantrok, waren ook narcisten. Ze bleven maar terug komen en ik bleef mezelf telkens afvragen, waarom?. Ik weet na al die jaren eindelijk waarom. Mijn zwakte. Ze kennen mijn zwakte. Ik ben duizende km gevlogen om bij mijn ex te zijn en heb drie weken hel gehad. Het was mijn eigen keus. Een keus die ik baseerde uit liefde. Liefde die ik in de ander zocht. Ik heb het mijn leven lang normaal gevonden om fysiek en geestelijk mishandeld te worden. Een patroon. Slaan zag ik als liefde, zodra die persoon zichzelf goed sprak. En de schuld op mij gooide. Ik heb nog zoveel meer om te schrijven en te uiten. Maar het is teveel om op te noemen. Ik ben een aantal weken geleden op dit punt terecht gekomen. En dat had te maken met mijn ex die na een tijd weer mijn zwakte raakte. Door een fake liefdesverklaring te tonen. Krokodillen tranen en smekend of ik bij hem terug kwam. Of ik zijn vriendin wilde worden. En ik was zo hard op weg, althans met praktische dingen, was ik een eind op weg. Maar ik vergat mezelf weer. Waardoor ik door een liefdesverklaring weer erin mee ging. Te makkelijk. Mezelf willen voeden met aandacht. Maar iets hield me tegen al die weken dat ik weer contact met hem had. Veel met vriendinnen gesproken en toen kwam ik tot de conclussie. Emotioneel verslaafd aan aandacht. Verslaafd aan de liefde. Ik ben super gelukkig dat ik eindelijk weet wat er met mij gaande is. En ik heb mijn ondersteunend psycholoog die ik vanaf 2012 niet meer had gesproken, gebeld en gezegd dat ik een afspraak wilde. En die heb ik onlangs gehad en nu gaan we verder met dit process. Ik noem het de finall touch. Dit is het laatste na 30 jaar dat ik moet voldoen, om mezelf weer volledig terug te krijgen. Ik ga alles op alles zetten, om dit te overwinnen. En ik lees jullie ook. Wij kunnen dit. En ik wens iedereen al het geluk toe.
Hallo, ikzelf ben net gescheiden (na gelukkig nog maar een relatie van 8 jaar maar het zijn er 8 teveel) van een narcistisch persoon. Gek dat je tijdens de relatie doorhebt dat er iets niet klopt maar niet helemaal kan zien wat het juist is. Pas als ik emotioneel afstand van hem nam, besefte ik hoe erg het was. Hij heeft beslist mij te verlaten. Ik denk dat ik niet langer voldeed en dat deed en doet ergens wel nog pijn. Maar ik ben langs de andere kant zeer blij dat ik van hem verlost ben. Zelf had ik er waarschijnlijk veeeeeel langer over gedaan om uit de relatie te stappen.
Nog iemand die dingen erkent?
Ik wens iedereen enorm veel sterkte toe in jullie proces 👍 en ben zo dankbaar dat ik deze website heb ontdekt! Zoveel dingen zijn zo herkenbaar.
Groeten
Eva
Ik heb wel een paar mensen ontmoet in mijn leven van wie ik denk dat ze sterk narcistische trekken vertoonden. Ze hebben mij ook gegaslight door belangrijke informatie achter te houden en malversaties en delicten en leugens. Overtuigend liegen zonder blikken en blozen, onemotioneel.Er was geen win win situatie. Als je zei nadat wat gemeen was wat zij hadden gedaan dan belden ze de politie en die kwam hier. Het hele korps is hier bijna op bezoek geweest het was alsof je er altijd van moest verliezen. Verder heb ik ook in de cel gezeten en ben gearresteerd en met een bericht in de krant gekomen dat ik dader was en zij het slachtoffer. Ik zat in een afhankelijkheidsrelatie tot hun en zij in een beroep. . . Ik ben nooit getrouwd geweest, of een vaste relatie gehad.Ik heb wel eens gelezen dat narcisten psychopaten en manipulanten gevaarlijk waren. Ik dacht dan aan silence of the lambs en Jack the ripper. Ik had geen idee dat griezels ook dicht bij konden wonen. Verder leef ik zeer solitair en op me zelf. . .
Wat ik lees is allemaal zo herkenbaar maar wat ik mij nu afvraag, staat een narcist op zichzelf of kan het ook in de familie zitten? Bijvoorbeeld van vader op zoon?
niet genetisch, echter kan een slachtoffer kiezen zelf een narcist te worden, een narcist ontneemt je immers je eigen zelf. dan kom je in het dader slachtoffer verhaal.
Nou dat denk ik wel
Ik ben inmiddels een jaar weg bij mijn vrouw. Maar nog steeds moet ik verdacht zijn op het beschreven gedrag. Heel herkenbaar. Nu, na een jaar gaan bij mij de alarmbellen af als mijn ex aardig en begrip toont voor iets. Hoe klein ook. Als ik dat merken dan weet ik dat er een plannetje in uitvoeribg is. Ik wordt dan hyper alert. En altijd blijkt mijn voorgevoel te kloppen. Ondanks dat voel ik allerhande tegenstrijdige gevoelens van verdrirt, medelijden etc. maar echt ze verdient het niet.
Hoe moeilijk moet dat zijn voor u. Mijn zoon zit in een narcistische relatie en is nog een schim van zichzelf. Zijn vriendin probeert alle contact met ons( ouders, broer, zus)te verbreken. Wat moeten we doen? Wat is je advies om onze zoon hieruit te bevrijden?
Hetzelfde verhaal hier. Een gedwongen opname vorige week was er voor nodig om weer contact te krijgen. De wil was er wel, maar de kracht (narcist) was te sterk. Nu wordt dit ingezien door het slachtoffer. Al na 2 dagen.
Ik denk nu aan een interventie, van minstens 2 personen die oprecht om hem geven. Lok de persoon, hemel hem op zoals je op een natuurlijke manier zou doen en vraag of hij bovenstaande tekst herkent en jullie hem kunnen helpen
Hij schreeuwt om verlossing, maar is te uitgeput om “help”te kunnen roepen.
Terwijl jullie zo hard luisteren. Ook jullie sterkte!
Dag Hans, ik ben heel benieuwd hoe de interventie is gegaan. Hoe heeft het slachtoffer gereageerd? Zelf ben ik bang om hetzelfde te doen
Ik ben zelf net uit een relatie met een narcist gestapt na het lezen van het werkboek. Alles viel op zijn plaats. Ik kwam deze man tegen toen ik net gescheiden was en viel als een blok voor hem. Ben regelmatig over mijn grenzen gegaan, een constant onderbuik gevoel, wantrouwen en aan mijn eigen oordeel gaan twijfelen. Na 2 jaar kwam dit boek als een redding.
Maar wat voel ik me leeg en angstig. Angstig voor een lege toekomst. Ik mis het lichemalijke contact. En ik zie ineens zoveel om me heen en ben bang nooit meer een normale man tegen te komen. Hoeveel narcisten zijn er eigenlijk? Dit was mijn eerste gelukkig en zeker de laatste.
Maar die leegte…….ik heb het zwaar. Herkenbaar voor iemand?
Hoi Susan,
Bedankt voor je bericht. Ik denk dat velen zich in die leegte zullen herkennen. Lees de blog die net geplaatst is eens, met alle reacties. Daar zul je al veel aan hebben. Daarnaast wil ik je echt mijn tweede boek van harte aanraden. Daarin ga ik uitgebreid in op omgaan met die leegte en geef veel adviezen rond herstel. Daarnaast staan er ook veel ervaringsverhalen in van mensen die hun weg naar herstel vonden.
Veel sterkte!
Iris
Ik vraag me af of ik ook uit een relatie met mijn narcistische schoonmoeder kan stappen zonder bij mijn man weg te gaan? Iemand ervaring hiermee?
Anne, emotioneel uit de relatie stappen kan en dat hoeft verder niemand te weten. Het is wel prettig als je er met iemand af en toe in vertrouwen over kan praten!
Laat niet merken dat je haar door hebt en/of achter haar masker hebt gekeken.
Als je zeker weet dat je man niet een NPS heeft, is hij dus ook slachtoffer maar wil dat misschien nu nog niet ‘weten’.
In de omgang met mensen met een NPS waar ik het contact niet mee kan verbreken trek ik een soort ‘harnas’ aan, blijf er wel bij met mijn gedachten maar reageer niet op uitlokkingen tijdens contact en/of roddels achteraf, enz.
Soms komen ‘de narcistische aanvallen’ zo onverwacht dat ik mijn concentratie kan verliezen dus zit ik niet meer achter het stuur bij het ophalen van een dader nadat we bijna in een berm terecht kwamen… sindsdien ga ik ook nog ‘over de tong’ als iemand die niet kan autorijden… maar dat glijdt weer van mijn ‘harnas’ af.
Of het een goede methode is weet ik niet, daar kan Iris misschien beter antwoord op geven.
Het blijft wel verdrietig hoor maar in mijn geval is het voor een goed doel.
Veel succes,
Liefs van Coby
Na 7 jaar heb ik me eindelijk los kunnen maken van mijn partner met verborgen narcisme. Vreselijk moeilijk, want ik hield nog steeds van hem. Maar met een partner die nergens verantwoordelijkheid voor nam viel niet te leven. Pas toen het eenmaal uit was, en ik dingen over narcisme las vielen pas echt alle kwartjes en hoever ik meegezogen was. Pijnlijk om onder ogen te zien hoe ik alles altijd een positieve en heel andere draai had gegeven.
Nu twee jaar later heb ik daar inmiddels veel van verwerkt. Ik hoef hem gelukkig ook nooit meer te zien. Maar wat ik dus het allerergste vind is dat de jaren sinds ik weg ben nog veel moeilijker zijn dan toen ik bij hem was. Ik ben nu pas gaan voelen hoe moeilijk het energetisch is. Hij heeft al een jaar een andere vriendin, gelukkig maar, dat bespaart de verleiding van moeilijke momenten. Alleen het lijkt wel of hij energetisch mij nog steeds projecteert op haar. Nog steeds energetisch bij mij haalt wat hij bij haar niet krijgt of een dubbele dosis van wil.
Energetisch hoeft hij nu niets aardigs meer te doen naar mij toe, maar krijg ik alleen nog al zijn donkere wolken over me heen. Tapt hij bijna als een soort vampier mijn levensenergie af. Elk gaatje, elk lek in mijn systeem weet hij te vinden. Voelde het als burnout. En elke keer als ik dan weer energetische therapie had gedaan en hij even helemaal geen gaatjes meer kon vinden, dan viel die zwaarte even helemaal van me af. Straalde ik weer, had ik weer energie, weg depressieve gevoelens enzv.
Gelukkig gaat het steeds beter met me en vind ik meer aarding in mezelf dan ik ooit heb gehad. En herken ik het nu wanneer ik weer in zijn energie en donker gezogen zit, heb ik mensen die me daar weer uit kunnen helpen. Dat scheelt een hoop burnoutgevoel etc.
Ik heb ondertussen alleen wel het idee dat de energetische kant van het verhaal echt veel meer impact kan hebben (hopelijk geldt dat namelijk niet voor iedereen) dan ik ooit zou hebben kunnen bedenken. Gebeurt er eigenlijk na de relatie nog hetzelfde als in de relatie en kun jezelf weer eindeloos je best gaan doen om je anders te gaan voelen, terwijl je je eigenlijk al gelijk heel anders voelt als je niet meer in zijn energie gevangen zit. Als ik niet verschillende energetische therapeuten had gehad die het ook konden zien en voelen, had ik mezelf waarschijnlijk voor gek verklaard en gedacht dat het allemaal aan mezelf en onverwerkte rouw had gelegen.
Daarom schrijf ik dit nu op. Ik heb m’n wegen wel gevonden, maar misschien is het ook herkenbaar voor anderen. Zeker voor HSP’ers kan dit heel belangrijk zijn. Niet alleen de psychologische verwerking, maar ook om energetisch je helemaal los te maken van je ex kan het hele proces behoorlijk versnellen.
Hoi – bedankt voor je verhaal, het is zo herkenbaar! Ik had 20 jaar een relatie met een narcist en had het al die tijd niet door. Zelfs 2 burn-outs gehad, dacht dat het alleen door werk kwam. Nu gelukkig gescheiden en dat energetische stuk is zo belangrijk – bij jezelf blijven, om hè kracht staan. Ieer kiertje weten ze te vinden en mijn ex creëert ze zelf! Verzint problemen om in beeld te blijven, energie te krijgen. Bizar, hij heeft een relatie (2e), goede baan, huis – wat moet hij nog met mij? Het is net een parasiet of bloedzuiger – blijft energie slurpen als je niet oppast. Je reageert op zijn mails of acties en stapt dan in zijn ‘spelletje’.
Ik ben er mee gestopt, laat hem doen wat hij doet – en sinds kort breng ik hem bloemen, energetisch, ik visualiseer het, voel en ervaar het. Dat is hoe ik met mensen wil omgaan en hoe ik met de dader fan mijn kinderen en de man waar ik 20 jaar mee samen was zou willen omgaan. Ik weet misschien wel dat dat er nooit zal zijn, lang genoeg mezelf ferdedigd, tranen em pijn gehad. En dan maar breng regelmatig de bloemen en denk daar dan aan – hoe ik het mensen wil omgaan, wat voor mij goed voelt. Dat verandert mijn energie, trilling, intentie. Ik ben benieuwd wat het me brengt, het voelt in elk geval stukken lichter.
Hallo Emmy, wat fijn dat je iets aan het verhaal had en dat jvoor ezelf die weg met de bloemen hebt gevonden. Ik geloof ook dat alles wat je doet om je trilling te verhogen helpt om het donker (waar de narcist zelf vaak vreselijk in gevangen zit) buiten je te houden.
Dikke bos bloemen (prachtige roze rozen) van mij voor jou 💖
van af kleins af aan in een narcistischweb terecht gekomen. 2 ouders allebei narcist. daarna terecht gekomen in het web van me oom. daarna op kamers gegaan met een narcist. het land vertrokken me leven meerder malen op gegeven. tereg gekomen in nederland om daarna in een yogasekte weer in het netwerk van een narcist gevangen te komen. nu ben ik 36 jaar oud. afgelopen jaar er alles over gelezen en een goeie therapeut gesproken. ik moet zelf stappen zetten maar ik kan niet meer. weer vast gelopen in mezelf weer terug in het familie netwerk van narcisten gevallen. in het jaar bij me familie al me geld verloren. 200k. gewoon totaal op te moe me levens kracht vloeid uit me geest. Ik ben verre van de “domste” in de maatsschappij. Ik heb er geen zin meer in. dat het geld weg is kan me geneens meer boeien….. toch heb ik liefde voor de wereld om me heen. jMaar ik kan niet meer bewegen… en de wereld begrijpt het gewooon NIET. De wereld ziet het neit. mensen komen hier over dde vloer en hebben niet in de gaten dat mijn familie zieke sadistisch geesten zijn die hun familie leden gebruiken alls voedsel en glimlachcen naar de buiten wereld. En ik dacht heellang dat ik uit een goed gezin kwam…. bizar bizar bizar gewoon te BIZAR dat je er zo naast kan zitten… wat was ik blind. ik wou gewoon de hel niet zien waar ik in op gegroeied ben. het lag aan mij ik begrijp iets niet dacht ik altijd. wat stupid maar ja…. kan het me zelf neit kwalijk nemen. ik wist het niet ik was trouw aan me familie. me vader en moeder hebbben me allebei bespeeld. eneige wat ze willen dat ik tussen levenen dood dobber. ik zit er aan te denken om voor de dood te kiezen. het leven dat julllie leven is te ver weg van mij.
je bericht is al een tijdje geleden, en ik weet niet of je er nog bent, echter herken ik het gevoel wel van niet meer willen vechten en er een einde aan willen maken. Tot ik snapte dat ik verkeerd geprogrammeerd was en dat kon omdraaien. Toen vond ik eigenwaarde en de sterke persoon die ik was kon ook in zachtheid zeggen, sorry dit is niet oke voor mij, ik hoefde niet meer over mensen heen te gaan om gehoord te worden echter kan nu in mijn zachtheid blijven en gewoon nee zeggen, en dat na drie maanden van het lezen van het boek. ik ga niet elke relatie uitpluizen, ik kan nog geen contact hebben met de mensen die mij zoveel pijn hebben gedaan (die krijgen mij nog steeds tegen het plafond als ze zeggen: dat is niet waar en dan keihard in mijn gezicht liegen) want dit brengt mij terug in de duisternis maar door mijn denkwijze te veranderen komen er een hoop mooie mensen op mijn pad, ook al stond ik alleen op de wereld.
xxx er is licht aan het einde van de tunnel
Omg alles herken ik. Zelf zit ik nu in de ‘depressie’ fase. Vreselijk. Ik was al wakker en ben wakker maar durf niets omdat ik niets kan loslaten. En ben bang voor het onbekende.
Wat verschrikkelijk voor je! Heb je hulp/ steun van iemand? Kan ik iets voor je doen? Al is het maar begrip tonen…
Mijn volwassen zoon zit nog in een narcistische relatie en kan ook niet loslaten. ( ik hoop dat hij dat wel wil)Hij is van ons geïsoleerd . Wat kan ik doen om hem te helpen?
Clara
Vorige week een brief in de bus gevonden waarin mijn (gediagnosticeerde) narcist afscheid nam. Hij was al jaren depressief en ongelukkig en gaf onze jeugd en destructieve relatie de schuld. Hij blijkt al een andere dame te hebben die alles krijgt wat ze wil. Dure cadeaus, weekendjes weg en vakanties. Zijn zoon en ik, daarvoor had hij met verjaardagen geen tijd en geen geld. Zijn zoon wil hem niet meer zien. Voelt zich verwaarloosd. Ik zit nog vast in het web van ongeloof na 9 jaar alles gegeven te hebben. Was blij als ie eindelijk weer licht aan het einde van de tunnel zag. Dan was het de liefste man op aarde… ik zie door de mist nog geen helder beeld en kan oom de ernst van het probleem nog niet beseffen. Heb het boek van Iris al twee jaar geleden gelezen, maar durfde/kon/wilde er niet aan. Al teveel in zijn web vastgezeten vrees ik. Vrienden en familie zijn blij dat hij me heeft verlaten. Nu ik nog. Naast zijn narcisme ook nog seksverslaving, alcolholafhankelijkheid en impulscontrole stoornis. En ik dacht dat ik met alle liefde van de wereld dat wel aankon… ik wacht op mijn boosheid en de ommekeer dat ik mijn energie weer in mijzef ga steken. Liefs en veel sterkte iedereen.
Goede middag iedereen, na een periode van 20 jaar problemen en moeilijkheden ben ik anderhalf jaar geleden naar het CAW gestapt omdat ik mij niet goed voelde in mijn vel. De problemen situeerden zich vooral op het financiële. De personen van het CAW meenden terecht dat er een ernstig probleem bij mij was en stelden mij voor contact op te nemen met het Mobiel Crisiteam Pharos van het UZ. Ik heb dit anderhalf jaar uitgesteld omdat mijn partner dat niet wilde en omdat de communicatie van het CAW zodanig mij angst inboezemde dat ik dat niet durfde. Men zei dat IK dringend diende opgenomen te worden. Na contact tussen CAW en mijn huisarts heb ik gedurende 1,5 jaar Risperidon genomen, een medicament tegen ernstige angst stoornissen, psychose etc; Hiervan wordt je volledig apatisch en heeft een grote invloed op je werk en je relatie. Omdat de situatie nog verergerde ben ik uiteindelijk naar mijn huisarts gestapt (nu 6 maanden geleden) om contact op te nemen met PHaros, het mobiele crisisteam. Deze mensen hebben met mij meerdere gesprekken gehad, die zeer intens, zeer hard en zeer emotioneel waren. Uiteraard is er ook een bezoek bij de Psychiater geweest. Er werd toen vastgesteld dat ik een chronische (waarschijnlijk reeds meer dan 25 jaar) en een acute depressie had en waarvoor ik nu al enkele weken antidepressiva neem. Enkele dagen geleden heb ik uiteindelijk de diagnose gekregen: Persoonlijkheidsstoornis NAO. Dit betekent dat er een bepaalde persoonlijkheidsstoornis is bij mij, doch niet zeer uitgesproken. Meer in detail heb ikzelf van de Psychiater meer toelichting gekregen en de diagnose luidde : Narcisme. Ik heb ondertussen al veel artikels over narcisme gelezen en kan mij in enkele kenmerken zeker vinden. Het klopt gedeeltelijk ook bij mij. Ik ben niet rancuneus naar mijn gezin of mijn naasten, maar door de aanhoudende zeer ernstige problemen die mij financieel volledig gekraakt hebben is mijn stoornis sterk naar boven gekomen. Met soms zeer onaangename gevolgen. Nu met die medicatie gaat het een stuk beter met mij. Ik volg ondertussen gestalttherapie, ben gestopt met roken en heb een life coach ingeschakeld die mij terug te doen sporten.
Ik heb deze persoonlijkheidsstoornis niet gewild, ik heb ze gekregen en gedurende jaren heeft zij mij volledig in mijn macht gehad. tot in de meest negatieve zin. Ik moet ermee leren leven en proberen het onder controle te houden. Ik kan mij perfect indenken dat leven met een uitgesproken narcist een ware hel is, alleen vind ik het zeer spijtig dat narcisten enkel negatieve omschrijvingen krijgen. Ik ben een narcist en vind het moeilijk om mee te leven omdat dit absoluut geen lachertje is. Ik heb gedurende jaren zeer weinig geslapen en was zelf ook volledig leeg, zwaar depressief en onmogelijk om van wat dan ook nog te kunnen genieten. Bij mij zijn met andere woorden zeer veel externe elementen ten grondslag dat ik als een stuk narcist leef. Ik ben daar niet fier op maar moet er zelf en mijn gezin van 5 personen in het totaal mee zien te leven. Ik ben ondertussen reeds 23 jaar in één en dezelfde relatie en heb ondertussen 3 opgroeiende kinderen waarvan 2 op universiteit.
Ik heb ondertussen ook besloten dat ik nu, ALS ERVARINGSDESKUNDIGE, hierover een boek ga schrijven. Mochten jullie dit artikel lezen, zou ik het zeer aangenaam vinden dat jullie begrip hebben voor mij en mij steunen. Echt waar. Bart