9 augustus 2018
Dit is een gastcolumn van Agnetha
Het is een ontluisterende ervaring: erachter komen dat je met een narcist was of bent, gruwelen van zijn gedrag, leugens, meedogenloos egoĆÆsme, ontbreken van empathie, vreemdgangerij, respectloosheid en ga zo maar door. En dan toch zeggen of voelen: āmaar ik houd nog zo van hemā. Hoe kan dat, waarom voel je dat, denk je dat? Je begrijpt het niet, begrijpt jezelf niet, wilt van dat gevoel af, anders blijf je gevangen en je wilt ervan los, je wilt jezelf terug. Het heeft al zo veel te lang geduurd en het moet stoppen, je wilt opgelucht ademen… leven.
Maar je houdt nog zoveel van hem. Denk je. Waar houd je dan precies van, is de hamvraag. Hoe kun je houden van iemand die je behandelt als deurmat, die je een slecht gevoel over jezelf geeft, die je grenzen continu overschrijdt, je niet ziet staan, je niet serieus neemt, je bekritiseert, niet echt communiceert? Communiceren in de zin van uitwisselen, met wederzijds respect, oprechte interesse, met de wil om dingen op te lossen met oog voor beider behoeften en verlangens? Houden van iemand die de relatie steeds saboteert terwijl jij almaar investeert? Iemand die jou uiteindelijk helemaal niet kent en je voortdurend confronteert met je inwisselbaarheid?
Lees verder “Houden van een narcist, wat is dat eigenlijk?”