Wat is narcisme?

Als je je in de meeste waarschuwingssignalen herkent, dan kan het zijn dat je te maken hebt met narcisme. Dit besef kan heel confronterend zijn.

Wat is narcisme precies?
 Het is een psychische stoornis; het is pathologie. Er zijn maar weinig narcisten die zich laten behandelen en de meesten trekken een spoor van vernieling. De reden dat narcisten zo beschadigend kunnen zijn, is dat zij zo ontzettend normaal kunnen overkomen en op allerlei manieren jou het gevoel geven dat het aan jou ligt. Ze zijn heer een meester in het regelen van een bliksemafleider, waardoor de schuld nooit naar hen wijst. Omdat hun gedrag zo tegenstrijdig kan zijn – binnenshuis een controlerende tiran, buitenshuis een charmante heer of dame – ga je ernstig aan jezelf twijfelen. Als je je vertwijfeling al onder woorden durft te brengen word je vaak niet geloofd. Juist omdat narcisten hun gedrag in de buitenwereld volledig onder controle hebben, weten ze precies hoe ze normaal moeten overkomen. Maar die normaliteit is slechts een holle constructie.
Een narcist
 heeft heel weinig zelfgevoel. Als het verdwenen zelf op iemand van toepassing is, is het wel op de narcist zelf. Van binnen is er vooral leegte, en hij houdt zich vast aan zijn imago. De narcist is verliefd op zijn eigen spiegeling, niet op zichzelf. Hij heeft juist een heel laag zelfbeeld, dat wordt gecompenseerd door een geconstrueerd vals zelf; een imago. Dit imago is gebaseerd op grootheidswaan. Onder die grootheidswaan zit een enorm gevoel van onvolwaardigheid. De mensen om hem heen worden gebruikt om het imago overeind te houden. Velen worden leeg getrokken en verliezen zichzelf.

Schattingen geven aan dat ongeveer 1% van de bevolking een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft. Deskundigen denken dat het werkelijke aantal veel hoger ligt. Er zijn dus veel mensen die een nauwe relatie hebben (gehad) met een narcist: als kind, partner, werknemer, vriend, vriendin. Met veel van deze mensen gaat het slecht. Narcistische mishandeling maakt dat je alle houvast in je leven verliest. De narcist zet zijn eigen realiteit neer, op zo’n manier dat jij aan jouw realiteitsgevoel gaat twijfelen. Dit heeft vooral te maken met een manipulatietechniek die door veel narcisten wordt ingezet, ook wel gaslighting genaamd. Er is geen goede Nederlandse term voor, maar de kern is dat de dader het slachtoffer ervan overtuigt dat er met het slachtoffer iets grondig mis is, en zichzelf vervolgens als rots in de branding aanbiedt. Het slachtoffer verlies zijn of haar gevoel van realiteit en de onzekerheid en angst nemen toe. Hij of zij zit gevangen, en weet niet waarin. Hierdoor zal het slachtoffer zich voor houvast juist op de dader richten, en dat is ook precies het doel. Een simpel voorbeeld is dat je zeker weet dat je iets ergens hebt neergelegd, en dat de narcist dit stiekem verplaatst. Vervolgens zoek je je een ongeluk, en houdt de narcist het ineens voor je en zegt vanuit de volste overtuiging dat het gewoon op de plek lag waar je net gekeken had. Gecombineerd met zorg (gaat het wel goed met je?) en een vriendelijke opmerking, zorgt hij dat hij niet ontdekt wordt als dader. En jij gaat nog meer aan jezelf twijfelen.

Als slachtoffer heb ik veel research gedaan, omdat ik geen idee had wat er met me aan de hand was. Ik las alles over narcisme en vergelijkbare pathologie. Narcisme is dus een persoonlijkheidsstoornis, die deel uitmaakt van cluster B in de DSM-IV. Het blijkt dat narcisme veel overlap heeft met psychopathie en de anti-sociale persoonlijkheidsstoornis. Je zou psychopathie kunnen zien als de uiterste vorm van kwaadaardig narcisme. Ik refereer met de term de narcist aan de mensen met een onbehandelde narcistische persoonlijkheidsstoornis, en de mensen met een aanverwante stoornis die met hun gedrag sterk tegen narcisme aan zitten. Door dit gedrag hier uitgebreid te beschrijven, hoop ik duidelijkheid te geven over de achterliggende pathologie. Ik leg uit waarom die pathologie zo beschadigend kan zijn en hoe je als slachtoffer kunt herstellen. Ik spreek de narcist aan als hij, zeker niet omdat narcisten alleen maar mannen zijn, maar omdat de tekst onleesbaar zou worden als ik steeds spreek over hij of zij.

Officieel mag je als leek geen diagnose stellen. Als je werkelijk te maken hebt met narcistische mishandeling, dan is het in mijn ogen essentieel om te weten dat het om pathologie gaat en om welke pathologie het gaat. Je mag natuurlijk niet zomaar zeggen dat je met een narcist te maken hebt. Hier is echter iets wrangs aan de hand, namelijk:

  • narcisten zullen zelf niet snel in behandeling gaan, en zijn zo dus ook niet te diagnosticeren.
  • er zijn maar weinig deskundigen die de pathologie echt herkennen en door het masker heenkijken dat de narcist vaak succesvol opzet.

Als ervaringsdeskundige heb je er jaren tussen gezeten, je zat als het ware in de frontlinie, je zag de persoon achter het masker. Natuurlijk kun je dan een oordeel hebben over diegene waar je dagelijks mee te maken had of hebt. Waarschijnlijk ga je, net als veel andere slachtoffers, lezen om antwoorden te krijgen op de waanzin. Deze website is er o.a. voor bedoeld om je het antwoord te geven op een cruciale vraag: ben ik het slachtoffer van narcistische mishandeling? Als dat het geval is, dan is het belangrijk om gerichte hulp te vinden.

« intro Waarom doet een narcist wat hij doet »

56 gedachten aan “Wat is narcisme?”

  1. Na een dieptepunt te hebben bereikt in de relatie met mijn moeder ben ik op de website van het Verdwenen Zelf terechtgekomen. Wat een geluk dat er nu internet is. Mijn opa en oma hebben nooit het gedrag van hun dochter begrepen. Alleen dat het heel destructief was. Inmiddels heb ik de basisworkshop bij het Verdwenen Zelf gevolgd en veel artikelen en boeken gelezen over narcisme. Het laatste boek heeft mij veel inzicht gegeven, het gaslight effect van dr. Robin Stern. Volgens haar verloopt gaslighting in drie fases. Na 50 jaar ben ik er achter gekomen als kind van een narcistische moeder dat je fase 1 overslaat maar gelijk in fase 2 zit en uiteindelijk in fase 3 komt totdat het ondraaglijk wordt en je de moed opgeeft. Maar moedig genoeg om de relatie te verbreken en mijzelf terug te vinden. Alle traumatische gebeurtenissen opgeslagen omdat je diep in jezelf weet dat de verhalen die je moeder vertelt niet kloppen. Mijn interne harde schijf overbelast door krampachtig alles in detail te herinneren.

    Door toedoen van mijn moeder heb ik mijn vader jarenlang niet gezien of gesproken. En toen was hij ineens overleden. Door mijn getrainde geheugen heb ik mooie herinneringen aan hem terug kunnen halen en voel ik dat hij wel oprecht van mij hield en in mijn hart heb ik mijn vader in ere hersteld. Ik droomde laatst dat ik hem aan de telefoon had en ik iedere keer aan hem vroeg ‘ben je er nog?’ en hij antwoordde ‘ja, ik ben er nog’. In zijn hart mij nooit in de steek gelaten en ik hem ook niet.

  2. Dank voor de duidelijk uitleg! Ik ben voor de 3e keer in een relatie geweest met een narcistische man… En erge is hij wist hoe de andere 2 relaties waren en heeft hetzelfde en nog wel erger gedaan!! Dit maakt me kapot…. Ben gelukkig maar 2 jaar samen geweest, maar wat waren dat 2 lange jaren! En mezelf zo tekort doen, dingen zien maar niet vinger erop kunnen leggen. Totdat ik niet meer deed wat hij verwachtte en toen ging het snel over en had hij intussen al een ander slachtoffer. Ik ga me nog meer verdiepen hierin zodat me dit niet weer overkomt! Ben 40 en wil niet meer in dezelfde valkuilen trappen.

    Nogmaals dank voor de heldere uitleg.

    1. Een narcist herken je (is mijn ervaring) op het moment dat je een grens trekt en voor jezelf opkomt. Een normaal iemand zou je grens respecteren, geen probleem. Een narcist zal kwaad worden, want je doet niet wat HIJ wil. Op die manier haal je ze er zo uit. Doe dat vooral snel nadat je iemand kent 😉

      1. Ik vind dat wat kort door de bocht eigenlijk… Dus je stelt dat iemand die over je grens gaat een narcist is… ? Alleen narcisten doen dat? Denk ik niet…

        1. Kort door de bocht of niet.. als je Nee zegt leer je wel iemand heel snel kennen 🙂

  3. Bedankt voor jullie uitleg! Ik ben drie jaar geleden moeten weg lopen met mijn twee minderjarige kinderen (na 13 jaar huwelijk!), van een narcist. Het boek, dat ik hier las, heeft mij een kracht gegeven om mijn eigen terug te vinden. Ik was bijna weg… met een beetje energie, ik erkende zichzelf niet meer. Na 4 jaar mijn nieuwe leven in een andere land met mijn twee kinderen en ver-ver weg van de narcist kunnen wij leven! Rustig, gelukkig! Bedankt!!!

  4. Alle puzzelstukjes vielen hard op de tafel in elkaar. Na een opvoeding door een narcistische moeder en een relatie van 17 jaar met een narcist ben ik toe aan een helend hoofdstuk in m’n leven. Na het lezen van het boek Gaslighting en deze website moet ik aan de slag met het helen van mezelf. Het leven is te mooi om dit stuk niet te helen. Daar waar ik dacht hard te moeten werken om liefde te ontvangen weet ik nu echt zeker, ik ben goed genoeg om van te houden, gewoon zoals ik ben. Naast mijn doel om dit hoofdstuk af te sluiten en in de toekomst een gezonde relatie aan te gaan ben ik ook intens verdrietig. Alle puzzelstukjes had ik al, maar ik kon de puzzel niet leggen. Nu de puzzel ligt opent zich een nieuwe deur naar geluk en zelfheling. Ik wens iedereen die slachtoffer is van narcisme een helend pad toe en vernieuwd zelf-geluk, zelfliefde en gezonde relaties en vriendschappen.

  5. Dit: “Een narcist heeft heel weinig zelfgevoel. Als het verdwenen zelf op iemand van toepassing is, is het wel op de narcist zelf. Van binnen is er vooral leegte, en hij houdt zich vast aan zijn imago. De narcist is verliefd op zijn eigen spiegeling, niet op zichzelf. Hij heeft juist een heel laag zelfbeeld, dat wordt gecompenseerd door een geconstrueerd vals zelf; een imago.”
    Ik vind dit vooral heel treurig. Dat iemand van binnen zo leeg is dat er een voortdurende noodzaak is om zich te vullen. Om iemand te zijn. Gezien te worden. Leegheid is de oorsprong (waar komt dat vandaan?), narcisme de uitweg. Ik zou wel meer willen weten over waar die leegheid ontstaat.

    1. wat ik ervan weet is dat die leegheid komt door (vroegkinderlijk)trauma. Iemand met narcisme heeft zichzelf niet goed kunnen hechten, is zelf niet gewenst geweest of niet gezien. De oorzaak van veel persoonlijkheidsproblematiek ligt immers o.a. in de (meergenerationele) overweldigende ervaringen. Dan kun je als kind je niet goed ontwikkelen en ontbreekt het Zelf. Om dat te overleven ontstaan overlevingsstrategieen waar anderen de dupe van zijn.

  6. Tot voor kort had ik nooit van narcisme gehoord. Totdat ik het merkwaardige gedrag zag van mijn schoondochter bij wie het leek of zij wisselend verschillende maskers op had. Het eerste masker was dat van een charmant en begripvol meisje. Later trof ik een koelheid, leegheid en kilte aan. Ik neem afstand, maar het is jammer van mijn zoon die dit alles niet ziet, en natuurlijk van mijn jonge kleindochter. Gelukkig heb ik nog twee lieve kleinkinderen bij mijn dochter. Met hen heb ik een goede band, omdat ik zeven jaar lang – samen met mijn man toen hij nog leefde – wekelijks op hen gepast heb. Uit de boeiende boeken van Iris Koops, heb ik ontdekt, dat ik al lang met narcisme te maken heb gehad. Mijn vader was een narcist. Maar ik was zijn lievelingskind (dat vertelde mijn moeder na het overlijden van mijn vader). Ik wist niet dat een narcist handelt met lievelingen en zondebokken. Zo ontdekte ik, dat een vriend van mij eigenlijk een zondebok moet zijn geweest in het gezin van twee zonen. Hij heeft op 50-jarige leeftijd zelfmoord gepleegd. Zijn oudere broer is psycholoog geworden. Ik vraag mij af, waarom ik steeds weer het narcisme (nu ik het weet) tegenkom in mijn leven. Dat is ook te zien aan de reacties bij de reageerders.

    1. Iedereen komt narcisten tegen, want die zijn er nu eenmaal. Maar de één blijft bij een narcist, omdat ze zelf geen sterke grenzen hebben en niet goed voor zichzelf opkomen (de narcist kiest juist graag iemand uit die niet goed voor zichzelf op komt), en de ander kiest er voor zo iemand niet in zijn leven te laten. Zo ontmoette ik ooit de nieuwe vriend van een goede vriendin, hij viel voor mij meteen door de mand (ik ben opgevoed door 2 narcisten, dus al mijn alarmbellen gingen af, ik had mijn lesjes wel geleerd). Ik kwam voor mezelf op en de narcist kreeg meteen een hekel aan mij (en ik aan hem omdat hij mij grens niet respecteerde). Maar die vriendin is 6 jaar bij hem gebleven heeft ja en amen gezegd en is zichzelf compleet verloren en is doodongelukkig geworden. Iedereen komt narcisten tegen, maar de vraag is: blijf je er bij of blijf je ze uit de buurt.

  7. Dank voor de uitleg… nu vallen de puzzelstukjes van de werkgever van mijn man in elkaar! Laagdunkend tegen de werknemers… laat zichzelf fotograferen met producten die de werknemers hebben gemaakt maar hij doet voorkomen alsof hij het gemaakt heeft, neemt personeel aan die hij van alles belooft maar wanneer je niet meer nodig bent trapt hij je de goot in… in de 3 en half jaar dat hij dit bedrijf heeft is er een komen en gaan van personeel die hij ook nog eens het minimale betaald maar waar hij wel tegen zegt dat ze goed verdienen… zo zijn er tal van dingen die ik hier in herken.

  8. Ik denk zelf last te hebben van iemand die narcistisch is
    Het gaat om een persoon die zegt zich in te zetten voor anderen die zich eenzaam voelen
    Hij overrompelt mij met zijn charmante en innemende optreden en doet van alles om mij te helpen
    Voel mij door hem ondersteund maar eigenlijk ook helemaal weer niet
    Twijfels omtrent zijn gedrag, vooral omdat hij bij anderen laat zien hoe goed hij wel voor mij is geweest
    Ik heb op dit moment een hoog oplopend conflict met hem doordat hij zich ontmaskerd voelt door mij
    Ik ga daaraan echt kapot

  9. Wauw wat een reacties allemaal… Ik heb een relatie van 17 jaar ellende achter de rug. Ik ben hoogsensitief en heb me compleet laten wegcijferen door mijn partner. Honderden affaires, van vrouwen in m’n bed vinden naar vrouwen die me in de supermarkt wilden vertellen over hoe ze versierd werden. We runden samen een sportschool en er gebeurde daar zo vaak iets, dat ik bijna wegzonk van verdriet. De affaires en de klappen waren niet eens het ergste. Het waren de manipulatieve acties die me compleet kapot maakte. Voor weken genegeerd werd in huis, telefonisch en via social media geblokkeerd. Hij wist altijd hoe hij me het meeste pijn kon doen. Ik ben nu een jaartje weg en m’n zoon en ik hebben nog flink wat te verwerken… De pijn lijkt nu wel heftiger dan ooit. Zelfs nu ik een hele lieve man heb gevonden, begrijp ik niks van relaties. Alsof er een hele heftige verlatingsangst is. Hebben jullie dat ook?

    1. Ja herkenbaar, maar dat kan allemaal goed komen. Ik ben door een narcist opgevoed en had vooral in mijn 20er jaren extreme verlatingsangst. Omdat ik eigenlijk letterlijk in de steek gelaten ben jaar in jaar uit. Eigenlijk zeer begrijpelijk. Door een goede relatie en het opbouwen van vertrouwen is dat uiteindelijk goed gekomen (en therapie om mijn moeder te verwerken).

  10. Ik citeer uit bovenstaand stukje ‘Wat is narcisme?’ over gaslighting: “Er is geen goede Nederlandse term voor, maar de kern is dat de dader het slachtoffer ervan overtuigt dat er met het slachtoffer iets grondig mis is, en zichzelf vervolgens als rots in de branding aanbiedt. Het slachtoffer verlies zijn of haar gevoel van realiteit en de onzekerheid en angst nemen toe. Hij of zij zit gevangen, en weet niet waarin. Hierdoor zal het slachtoffer zich voor houvast juist op de dader richten, en dat is ook precies het doel. Een simpel voorbeeld is dat je zeker weet dat je iets ergens hebt neergelegd, en dat de narcist dit stiekem verplaatst. Vervolgens zoek je je een ongeluk, en houdt de narcist het ineens voor je en zegt vanuit de volste overtuiging dat het gewoon op de plek lag waar je net gekeken had. Gecombineerd met zorg (gaat het wel goed met je?) en een vriendelijke opmerking, zorgt hij dat hij niet ontdekt wordt als dader. En jij gaat nog meer aan jezelf twijfelen.”

    Mijn moeder parkeerde achter mijn rug in 2003 de erfenis, een legaat, van mijn overleden vader. Ze deed alsof ze mij beschermde tegen sociale zaken [ik zit in de bijstand]. In werkelijkheid – ontdekte ik vanaf de jaren 2012 tot nu – bestal ze me en gaf dat in 2012 toe, met leedvermaak zonder een greintje spijt fluisterde ze: “Ik heb je bestolen.”
    Ze lichtte me op door te zeggen ‘ik kan geen liefde geven dan door geld’ waarmee ze me misleidde om geld aan te nemen van haar. Daar kon ik een boete voor krijgen en dat is ook bijna gebeurd. Het geld dat ze me gaf was uit dat legaat! Van mij dus. Zeggen tegen de gemeente – als je een ‘uitkeringstrekker’ bent – dat je moeder je heeft bestolen, ziet men als een indianenverhaal. Mijn status is te laag om voor normaal gerespecteerde burger door te gaan… Maar de laagheid zit niet bij mij. Die zit bij mijn welgestelde alom geprezen moeder die hard werkt voor haar centen…
    Mijn eerste advocaat heeft gezegd: “Jij hebt een hoger staand moraal dan je moeder.”

    Lager dan deze vrouw kun je niet vallen mijns inziens: een moeder die haar dochter in de bijstand oplicht. Het is zó ontzettend laag dat ik denk dat het voor omstanders niet is te bevatten omdat het een moeder is die dit doet naar haar dochter. Zeker niet als die mensen bevooroordeeld zijn!
    Duister, heel erg duister, dat is het goede woord. Ik heb het jarenlang ‘psychisch munchausen by proxy’ genoemd voor mezelf. Plezier in mijn lijden? Hoe komt ze zover? Leedvermaak hebben omdat je je dochter pijn kan doen… Ik ben zelf moeder, als ik zo doe met mijn zoon als zij met mij deed, hang me dan aan de eerste beste boom die je ziet, ik ben het moeder-zijn niet waard!

    Het laatste verslag van haar advocaat aan de mijne geeft mij genoegdoening. Moeder heeft haar zin niet gekregen en klaagt dat deze zaak heeft gezorgd dat zij nog verder van haar dochter verwijderd is. Ik denk: mooi, dan zie je nu hoe de zaken ervoor staan.

    Waar moeder nu mee zit is dat de rechter mij een normaal mens vind. Helaas vond hij ook dat de vete tussen moeder en dochter niet zo erg was dat ik in 2003 tot 2008 geen inzage in de financiën heb gevraagd. Niet beseffend dat ik die inzage nooit te nimmer had gekregen en toen al een advocaat had moeten nemen. In 2012 vroeg ik wel inzage. Moeder weigerde. Toen ik huilend en smekend aan de telefoon hing zei ze: “Ik geniet zo van dit contact.”
    Haar masker ging af.

    Mijn moeder is écht een duistere vrouw. Dingen stiekem doen, opzettelijk fouten maken en dan huilen: ‘Nu kun je het niet meer terugdraaien!”

    Bedankt voor alle informatie alhier. Het is voor mij als een studiecentrum geworden. Ik ben er elke dag. Ik twijfel wat dit betreft, niet meer aan mezelf.

    1. Fijn Susan, dat je zoveel aan onze site hebt. Dat je elke dag weer iets leest dat je herkent, is ook voor andere slachtoffers herkenbaar. De werkelijkheid van narcisme is zo veelomvattend, absurd en duister inderdaad, dat het nauwelijks te bevatten is. Sterkte met je herstel!

  11. Beste allemaal

    Ik help een mevrouw met kanker (een vriendin) en ik denk dat zij dit ook heeft, ze drinkt er ook teveel alcohol bij, ze gedraagt zich asociaal als ik haar een keer meeneem, zoals de winkel, alles houd ze in de gaten en ziet alles, zegt dat ook, ik praat best wel met haar maar het is meestal over haar en haar verloren leven, de ellende, maar soms luisterd ze ook wel naar mij. Ze kan enorm uitvallen, kwaad spreken over andere vrienden zoals haar al 47 jaar kennende boezemvriend zoals ze hem noemt, en of het is andersom als ik weer eens tijdje niet kwam. Ze heeft heel veel empathie voor criminelen, daardoor dacht ik zelf meer aan een borderline stoornis en geen narcisme maar zit heeft zeker wel die trekken. IK ga wel eens een avondje buurten, en filmkastje meenemen, ik kan echter nooit samen een film kijken die ik ook leuk vind, als ze me ziet genieten van die film moet hij af, eerst zegt ze van er is niks aan, dan weer even stil, maar wordt steeds agressiever, en ontploft dan, ook tegen mij, gauw kastje maar afgesloten want ze trapt dat ding stuk als ik niks doe. Maar een andere film vind ze dan weer wel leuk en ik niet zo maar kijk dan maar mee, en elke keer is dit dan de werkelijkheid, ik mag niet genieten en zij wel.

    Ze heeft mooie dochter, en nog 2 andere kinderen, ze is getrouwd geweest met eeb miljonair voor 17 jaar, dan ging gewoon lang goed, maar haar asociale gedrag was er toen ook volgens haar moeder, ze ziet alles en reageert dan soms, ook naar vreemden waardoor ik me onzeker ga voelen in een winkel, ik wil geen ruzie, alcohol maakt alles wel veel erger, zonder is ze echt anders, dus mogelijk is dew alcohol een belangrijke factor in haar gedrag.

    Dan de artsen ze heeft kanker aan de borst gehad en zegt dat er uitzaaingen zijn, ze heeft pijn aan haar blaas en dat kunnen ze niet vinden, alle dokters ‘zijn eikels en ze weten niks, de mri scan is een klote apparaat die niks kan opsporen, en dat kan je ze ook niet wijsmaken’, haar uitspraken is waarheid, de mijne niet. Zegt dan altijd dat ik een betweter ben, maar ik heb echt wel vertrouwen in een dokter. ze had ook al woorden met de mevrouw die de scan deed, in dit geval een echo dat ze er geen verstand van had en een andere baan moet zoeken. Ze kan zeer efficiënt zijn in mensen beledigen en of vooral raken op een zeer gemene manier.

    We waren gisteren in een zorghuis waar haar moeder zat, gelijk al ruzie met de hulpverleners, ze pleurde het dienblad zo in de gang met de opmerking moeten hun maar opruimen, toen naar mijn moeder, ik had haar een dagje meegenomen en ja hoor, wat gemene opmerkingen naar het meisje wat mijn moeder kwam vragen voor restaurant, mijn moeder heeft dat niet door is dementerend (ouderdom). En ze had dus wiojn meegenomen en drinkt dan ook bij moeder, ik vind dat al niet kunnen eigenlijk. Ze is wel eens een keer gestopt zelfs vergif op de fles geschreven, ze schrijft nogfal eens wat op en plakt dat briefje dan aan de muur of en deur, ik denk dus dat als de alcohol stopt mevrouw een stuk beter zal functioneren,, dat de alcohol voor haar iets van een andere persoonlijkheid triggert, een minder leuke versie zeg maar.

    En ze slikt nogal wat xanax, de huisarts geeft die nu al meer dan 12 jaar.

    Wellicht een reactie hier wat ik nu moet denken en doen, de huisarts dan adviseren.
    hulpverlenings mensen verdienen echt een pluim, het is soms heel zwaar, zeker als er een band ontstaat.
    dank alvast.

  12. Het voortdurend in de war zijn of toch weer in de war raken door de reacties van mijn ex-man op mij, heeft zulke diepe sporen getrokken.
    Afspraken met elkaar maken en dan de volgende dag horen “hoe kom je erbij, dat heb ik nooit gezegd”, hem betrappen op een leugen of op zwartmaken van mij en dan een woedende reactie, servies door de kamer smijten, weglopen en een excuus van mij eisen. Mijn eerste innerlijke impuls was eigenlijk altijd kloppend, nl “jij spoort gewoon echt niet!”, maar dan kroop langzaam de twijfel omhoog omdat hij zo stellig bleef in excuses van mij eisen. Ik ging keer op keer mezelf kritisch tegen het licht houden en kon altijd wel íets vinden wat ik misschien beter net iets anders/beter had kunnen en moeten doen. En dan liet ik dat weten en ik zei steeds weer “sorry, ik had dat beter anders kunnen zeggen of doen”.
    Mensen duwden mij soms artikelen over narcisme onder mijn neus, maar dat wilde ik jarenlang niet lezen, ik wilde, zoals ik toen zei, geen etiketje op mensen plakken! Totdat ik uiteindelijk Het verdwenen Zelf las, ik stortte helemaal in, was zo stom om daar ook met hem over te gaan praten! Kort daarna begon hij stukjes op FB te plaatsen over narcisme en hoe erg het is als je daar slachtoffer van bent. En ook al liet de psycholoog, die me ondersteunde in het terugvinden van mezelf, mij keer op keer weten dat dit eigenlijk narcisme ten top is, namelijk ‘het gewoon helemaal omdraaien’, het had een verschrikkellijke impact op me.
    Alle lijnen doorknippen, ook al heb je samen een kind, nooit meer op zijn Social Media kijken omdat je daar geconfronteerd wordt met meer van hetzelfde… wat een proces!
    Ik realiseer me ook heel goed hoe mijn eigen opvoeding heeft bijgedragen aan de kracht waarmee ik mezelf keer op keer bereid was onderuit te halen in mijn huwelijk. Ik voel nu na jaren keihard aan mezelf werken echt zelfrespect maar soms is er weer even zo’n golf van oudzeer, die ik nu God zij dank wel kan hendelen. Ik ga niet langer helemaal onderuit en kan er ook zijn voor mijn kind die eenzelfde proces doormaakt.
    Ik buig diep voor iedereen die zich ontworstelt uit deze verschrikking!!

  13. pff onze zoon is volgens mij ook zo, narcistisch. Hij kleineert mij en zijn broertje.

    Je kan er als ouder alleen niet uit ontsnappen, want dan krijg je te maken met jeugdzorg….Hij neemt niets van je aan, en wijst mijn goede raad af, maar ten diepste is hij heel onzeker en chaotisch ook en alles wat verkeerd gaat komt door mij of zijn broertje! Niet dus!

  14. Ik wil graag weten hoe ik narcistisch gedrag afkom. Ik herken (door systeemtherapie) dat ik al jaren simpelweg doe wat ik zelf wil zonder rekening te houden met gevoelens van anderen. Ook gaslighting, manipulatie, indoctrinatie, zelfverheerlijking, etc. herken ik allemaal. Ontstaan door een vader die ook zo was en mij op een voetstuk plaatste. Ik was alles, kon alles, maar mocht niet alles. Wel was ik zijn idool en trots, dat hij vervolgens weer naar mijn broers en vrienden gebruikte. Ik schaam mij er inmiddels dood voor en wil (erg) graag veranderen. Wat is de juist therapie daarvoor? Is schematherapie een goede vorm? Vooral het openstaan voor mijn vrouw en kinderen is iets wat ik wil leren. Empathie is echt een onderdeel dat ik moeilijk kan opbrengen. Niet omdat ik het niet wil, maar omdat ik mijzelf bescherm door een onveilige jeugd te hebben gekend.

    1. Frans, wat ontwapenend! Heel erg moedig dat je deze zelfreflectie toont.
      Een Psycholoog , Psychotherapeut, Psychiater zou jou kunnen helpen begrijpen en helder krijgen. Systeemtherapie
      een volgende stap grip te krijgen op jou denken en handelen.

  15. Ik ben nu 84.maar er nog steeds niet overeen .Mijn man zei; het gaat over als ze er niet meer is. Dat is niet waar.
    Dankbaar voor een vroeg ontwikkelde observatie een goed geheugen en een strijdbaar inborst heb ik alles overleefd. Maar mijn vertrouwen in mensen is erg laag. En ik overleef.
    Dan zij boeken van Greetje v.d. Berg romanvorm en Iris Koops begreep ik dat ook mijn man, kinderen, schoonfamilie en zelfs eigen familie onder dat gedrag van haar hebben geleden.
    Ik was niet de enige ook Iris greep naast de hulpverlening.
    De vrouw die mij vertelde dat zij het bundeltje kreeg aangereikt kon ook nog de vieze boel opruimen. Zelfs de huisarts van mijn vader vroeg voor de laatste anti-pijn injectie IS ER al gesproken over dat grote familie geheim. Hij kreunde en ik wilde het niet meer weten…………….Ik stop, mijn vingers trillen,sorry
    Thea

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *