De werelden van het sociale domein, school, zorg, Veilig Thuis en jeugdbescherming blijven vaak grotendeels gescheiden. Professionals staan onder grote druk evenals leerkrachten. Hoe kunnen ze samen de verbinding zoeken als het om huiselijk geweld gaat? Hoe kunnen we toch een brug slaan? Wat zijn goede praktijkvoorbeelden in het land? Hoe kunnen we in gesprek blijven en successen boeken? Deze dilemma’s stonden centraal op het 11e Jaarcongres Huiselijk Geweld op 21 november 2024 in Ede.
Orthopedagoog, coach en trainer Jeannette Schasfoort van Stichting Het Verdwenen Zelf gaf tijdens dit jaarcongres een lezing waarin ze ingaat op de dilemma’s waar een school voor staat als het gaat om onveiligheid van leerlingen/ studenten in de gezinssituatie en hoe daar als school op te reageren.
Welke signalen zie je als er sprake is van onveiligheid in de thuissituatie? Welke gedragingen zie je bij de leerling, de student? En als je signalen oppikt ga je daar dan iets mee doen of niet? Zo ja, wat hoort dan bij de school, bij hulpverlening? Hoe reageer je richting leerling, student? Schakel je ouders in of juist niet? Hoe betrek je de collega’s, het team? Volg je de meldcode van veiligheid thuis en ga je melden of brengt dit extra risico’s op veiligheid met zich mee voor de leerling, student, de school of jezelf? Wat kun je als school dragen aan verantwoordelijkheid en wat wil je dragen? Deze dilemma’s worden behandeld aan de hand van concrete voorbeelden.
Jeannette schreef een artikel over dwingende controle in het onderwijs en de hierboven genoemde dilemma’s dat verscheen in het Sozio Special Huiselijk Geweld.
2 reacties op “Een brug slaan tussen de werelden van het sociale domein”
Als kind heb je nooit meer steun van je ouders als je dwingende controle hebt meegemaakt vanuit hen. Als je dan vatbaar bent voor eventueel opnieuw in een toxische relatie te zitten(welke dan ook relatie/hulpverlening) zal je dus nooit steun hebben van ouders en eventueel broer/zus of familie eromheen aangezien dit in gehele familie zit. Dit maakt het gevaarlijk als hulpverleners/professionelen opmerkingen plaatsen als ‘hij bedoelde het niet zo’ of laat staan je jeugdproblematiek niet volledig genoeg opvatten als ontwikkelingstrauma/complexe ptss en alleen incidenteel oppakken. Je wordt teruggezet in ‘niet serieus nemen/niet begrepen voelen op gehele verhaal en dit zet je steeds verder weg in isolatie aangezien dit verder gaat naar bijvoorbeeld huisarts en ondermijnt je staat van trauma waar sociale steun echt noodzakelijk is!
Beste Liset
ja, wat je schrijft is voor mij ook waar. Als jouw ouders alleen met zichzelf bezig waren en hun mening de enige waarheid mag zijn, dan zal je geen steun en erkenning krijgen als jij een andere zienswijze heb en andere gevoelens ervaart. Als daar niet regelmatig rustig en respectvol en belangstellend naar jouw mening wordt gevraagd en geluisterd, dan zal je niet gehoord en niet gesteund worden. Integendeel, misschien wel vernederend of gestraft.
Blijf zoeken naar mensen die oprecht geïnteresseerd zijn in jouw. Die echt luisteren. Die niets invullen over jouw zonder dit aan jouw na te vragen. Mensen die jouw dwingen, net zo te denken en handelen als hun normaal vinden, zijn alleen met zichzelf bezig. Dit gedrag kan je overal vinden en tegenkomen. Ook bij zgn deskundige hulpverleners. Bij mensen die betaald worden voor wat zij jouw zeggen kan je oefenen in het uitspreken van jouw mening en ervaringen. Blijven herhalen wat jij bedoelt te zeggen. Kom je er helemaal niet door, probeer het dan met op schrijven wat jij bedoelt, of een gedicht of liedje te laten horen waar te horen is wat jij bedoelt. Of dat wat jij helemaal niet bedoeld, het tegenover gestelde is, van wat jij wil duidelijk maken.
Er zijn meer mensen zoals jij! Blijf zoeken op een veilige manier. Op een plek waar je b.v. ook met een hobby of sport bezig kan zijn.
Wens je veel sterkte en alle goeds toe.
Eveline.