Mensen die lijden aan een onbehandelde persoonlijkheidsstoornis als narcisme, richten vaak een slagveld aan in hun omgeving. Narcisten zullen zelf zelden hulp zoeken; met hen is immers niets mis. Een narcist drijft de mensen om zich heen tot wanhoop, noemt hen gestoord
, en veel slachtoffers gaan dit geloven. De mensen die er heelhuids uitkomen, hebben moeite om nog mensen te vertrouwen. Het is logisch dat je niemand meer vertrouwt; je hebt altijd gevoeld dat er iets niet deugde, terwijl er werd gedaan of jij diegene was die niet deugde.
Narcisten hebben een zeer gebrekkig inlevingsvermogen. Daarnaast zijn bepaalde vaardigheden om met de realiteit om te kunnen gaan niet goed ontwikkeld. Het gedrag, wat het gevolg is van deze ernstige pathologie, veroorzaakt enorme verwarring bij de mensen om hem heen. Het is heel moeilijk om grip te krijgen op wat er nu precies gebeurt. Het is niet zo dat hij je gewoon een knal geeft. Als dat zo was, zou het duidelijk zijn dat dat fout
is. Zijn gedrag is veel subtieler, maar minstens zo beschadigend. Veel slachtoffers worden murw, omdat ze zich innerlijk een verwarde kluwen wol voelen. Het heeft geen zin de knoop te ontwarren, want door aan een draadje te trekken wordt die knoop juist strakker. Het is onmogelijk om van binnenuit je van die kluwen te ontdoen. Wat je nodig hebt is afstand; pas dan kun je de logica zien in de waanzin. Waarom doet de narcist wat hij doet? Inzicht hierin maakt de kans op ontsnapping veel groter.
Ik heb ervoor gekozen niet met een test te komen, omdat het internet vol staat met testen die m.i. niet allemaal even betrouwbaar zijn. Bovendien zijn veel narcisten moeilijk te vangen in een test, omdat hun hele systeem er op gericht is niet als narcist ontmaskerd te worden. Door zoveel mogelijk typerend gedrag te beschrijven, zul je vanzelf een gevoel krijgen of dit alles van toepassing is. De informatie is gebaseerd op mijn persoonlijke ervaring met narcistische personen en talloze gerichte bronnen die ik geraadpleegd heb.
De narcist:
- Is verliefd op zijn spiegelbeeld
- Is veeleisend en manipulatief
- Valt aan als hij zich gekrenkt voelt
- Heeft een groot gebrek aan empathie
- Is gericht op totale controle
Is verliefd op zijn spiegelbeeld
De narcist identificeert zich slechts met goede eigenschappen. Hij heeft het gevoel speciaal te zijn, door niemand begrepen te worden. Zijn slechte eigenschappen worden door hemzelf ontkend. Hij projecteert ze op omstanders, zij moeten deze slechtheid op zich nemen. Zo houdt hij zijn imago overeind.
Hij houdt zichzelf bij elkaar door in de spiegel iemand anders te zien dan wie hij werkelijk is. Hij wil dat spiegelbeeld in de reacties om hem heen gereflecteerd zien en vraagt dus voortdurend om bevestiging, zij het op een indirecte manier. Een narcist ziet jou als een verlengstuk van zichzelf. Jouw gevoelens en gedachten doen er alleen toe als ze bijdragen aan zijn realiteit. Hij verwacht bijvoorbeeld dat je steeds weet wat hij wil, zonder dat hij hier om hoeft te vragen. Hij ziet zichzelf namelijk als een onafhankelijk en gevend
persoon, en door ergens om te vragen zou hij zijn behoeftigheid tonen. Dat strookt weer niet met zijn imago. Je wordt dus gevangen in een web van manipulaties en onuitgesproken verwachtingen, en er wordt van je verwacht dat je voortdurend op hem gericht bent. De kern is jou een schuldgevoel geven. Het is alsof narcisten met de bedrading in je hoofd bezig zijn. Je gaat alles vanuit hun perspectief bekijken, omdat je, als je dit niet doet, verwijten krijgt. Het blijkt precies de bedoeling te zijn om hun perspectief over te nemen. Jij zelf doet er niet toe; het gaat om hun behoeften.
Is veeleisend en manipulatief
De narcist heeft een duidelijke mening over anderen, maar vrijwel geen zelfkritiek. Hij is zeer veeleisend. Hij houdt zich ongenaakbaar en zet zichzelf buiten de ring. Met de ring bedoel ik het leven waar het gewone volk
zijn gevecht voert. De narcist manipuleert en tracht je beleving over te nemen. Hij hypnotiseert en gebruikt diverse subtiele psychologische tactieken om te krijgen wat hij wil. Deze hersenspoeling heeft diepgaande effecten op het slachtoffer. Zie ook dit artikel.
Wat krijg je als je een mens hebt zonder een daadwerkelijke verbinding met zichzelf, iemand die van binnen vrijwel doods is en zich alleen levend kan voelen als hij van buitenaf de juiste shots toegediend krijgt? Het betekent dat de narcist -als een junk- zichzelf moet verzekeren van een continue voorraad. Dit wordt narcistische voorraad genoemd. Dit kan hij alleen doen door te verleiden, door zijn omstanders als het ware te belonen voor hun verstrekking van deze voorraad. Deze voorraad betreft: henzelf. De narcist bindt mensen door hen op te hemelen en te straffen als ze niet voldoende meewerken. Als de narcist zijn spotlights op je zet, dan ben je iemand. Haalt hij ze weg, dan ben je niemand meer. Dit alles ontzielt, en je moet heel sterk in je schoenen staan om niet overstag te gaan.
De verbinding met jezelf werd je al systematisch afgenomen, waardoor je alles zal doen om weer zijn goedkeuring te verkrijgen. Ik laat later zien hoe dit precies in zijn werk gaat. Je zit nu in zijn web en de narcist gebruikt verschillende technieken om je afhankelijk te houden. Dat is dus iets van hem, maar hij zal altijd doen of het over jou gaat. Zodra jij zijn realiteit niet bevestigt vorm jij de bron van het probleem. Een narcist wil eigenlijk koste wat kost voorkomen dat hij werkelijk bij zichzelf uitkomt en gebruikt zijn imago om zich tegen de onderliggende beleving -de depressie- te beschermen. Dit vraagt van de mensen om hem heen een enorme toewijding; zij zullen dat imago hoe dan ook moeten bevestigen. Een narcist wil er niet bij stil staan hoeveel hij vraagt, en zal snel kritiek hebben wanneer hij iets niet krijgt. Die kritiek concentreert zich vaak rond waarden, doordat de narcist nauwelijks feiten tot zijn beschikking heeft. Zijn omstanders plegen namelijk geen grote misdaden, maar een klein misstapje wordt door de narcist wel als zodanig ervaren.
De narcist valt aan als hij zich gekwetst voelt
De narcist is in alles gericht op zijn imago. Zodra hij zich in dit geïdealiseerde zelfbeeld gekrenkt voelt, valt hij hard aan om de ander te straffen en bij te sturen
.
Het ideale imago wordt nooit behaald, en de narcist ontdekt niet dat het per definitie onhaalbaar is, maar wijt het aan de omstandigheden en de omstanders die hij bevecht. Dit maakt de situatie ook zo uitzichtloos; voor alle partijen. Hij zit in een fantasie van allerlei prachtige eigenschappen (helpend, gevend etc.
) en anderen moeten dit waar maken. Hij wordt gedreven door wat hij zelf nodig heeft en beredeneert alles naar zichzelf toe. Zolang je hem steunt lijkt er niet zo veel aan de hand te zijn; de problemen worden vooral zichtbaar wanneer hij zich te kort gedaan voelt. Hij opereert dan vanuit een heftigheid die grote schade aanricht: de narcistische woede. De narcist is woedend omdat hij naar de rand van zijn innerlijke afgrond werd gebracht, wat nooit had mogen gebeuren en waar de ander voor gestraft moet worden. Dit heet de narcistische aanval
. Deze aanval voelt als de beet van een slang, en de beet is giftig. Je voelt je na die beet ongelooflijk slecht over je zelf. Voor de narcist is hijzelf echter weer het slachtoffer in deze interactie. Je bedreigde zijn imago immers en de gapende leegte onder zijn grootheidswaan werd hierdoor voelbaar. Ineens voelt de narcist zich naakt en de schaamte en het afgrijzen hierover zijn zo groot, dat hij anderen onmiddellijk voor deze beleving verantwoordelijk stelt. Deze aanvallen zijn verschrikkelijk om mee te maken, en ik ga er in mijn werkboek specifiek op in hoe je hiervan kunt herstellen.
Heeft een groot gebrek aan empathie
De narcist eist voortdurend empathie op voor zichzelf, maar heeft nauwelijks empathie voor anderen. Hij heeft geen echte gevoelsverbinding en beoordeelt mensen en dingen naar de functie die ze kunnen hebben voor zijn imago.
Een narcist belooft je gouden bergen; dat je eindelijk geliefd wordt, begrepen wordt, maar het blijft bij een worst die je voorgehouden wordt, want uiteindelijk is er niets. Er is slechts een lege belofte, een fata morgana. Als je in zijn systeem zit lijd je mee en voel je de woede en frustratie om wat wel gesuggereerd wordt maar wat nooit werkelijk waar kan worden; het betreft immers een schijnrealiteit. In plaats van je te laten misleiden door de luchtspiegeling in de verte, is de enige ware kans op een leven: uit dit systeem stappen. Je eigen leven terugpakken. Veel slachtoffers komen niet tot deze stap, en blijven hopen op verbetering. De grote valkuil in een relatie met een narcist, is denken dat je de relatie door je eigen gedrag kunt verbeteren. Dit wordt dan ook voortdurend door hem gesuggereerd. Velen blijven jaren in deze valkuil hangen, maar de normale menselijke criteria gelden hier niet. Terwijl je tegen de narcist zou willen zeggen; je hoeft jezelf niet zo’n onhaalbaar imago te stellen, je hoeft niet perfect te zijn, wordt alle menselijkheid in de relatie om zeep geholpen omdat jij zogenaamd de schuldige bent, de dader, die veroordeeld moet worden.
Is gericht op totale controle
Hij kan niet werkelijk ontvangen, maar heeft een dogmatisch beeld van wat hij zou moeten krijgen. Hij is rigide en erg gericht op de vorm. Een narcist heeft een dwingend idee van hoe dingen horen te gaan en kan furieus worden als zijn script niet gevolgd wordt.
Een narcist houdt je gegijzeld, opdat je maar geeft wat hij zo dringend nodig heeft. En wat dat is; jezelf. Met minder neemt hij geen genoegen. Hij wil degene zijn die het weet
, jij bent degene die het niet weet. Zo heeft hij de totale controle. Hij heeft er baat bij dat jij je verantwoordelijk voelt, en maakt dus misbruik van je empathie en compassie. Een narcist zal zelf zelden de verantwoordelijkheid nemen voor zijn pathologie. Hij projecteert en jij wordt puur gebruikt als bliksemafleider. Zodra je niet voldoende meewerkt ben je te afstandelijk, egoïstisch, te weinig empathisch, etcetera. Kritiek van een narcist is zelden feitelijk. Ben je een paar minuten te laat, dan is dit een bewijs dat je geen respect hebt
. Vergeet je te groeten, dan is dit een bewijs dat hij je koud laat
. En ga zo maar door.
Alle logica die in het normale menselijke verkeer geldt wordt dus volledig op zijn kop gezet. Het is bijvoorbeeld een volstrekt natuurlijke reactie om afstand te nemen van iemand die beschadigend gedrag vertoont en hier geen verantwoordelijkheid voor neemt. Ook hier ziet de narcist zichzelf als het enige slachtoffer. Kan (of wil) de narcist zijn eigen beleving en motieven niet onderzoeken, hij heeft wel een hele analyse van de jouwe zonder dat hierin ook maar iets gecheckt wordt. De narcist is eigenlijk heel afhankelijk van andere mensen; hij is immers niet in verbinding met zichzelf. Hij zou eerlijk zijn als hij zou toegeven wat hij van anderen nodig heeft. Dan hebben anderen immers de keus of ze dit willen geven of niet. Maar de narcist verdraagt deze onzekerheid niet; hij moet en zal het krijgen. En om zich te verzekeren van voldoende voorraad is alles geoorloofd.
| « Wat is narcisme | waarom ontsnappen zo moeilijk is » |
hay ook ik zit in een relatie van 25 jaar vast aan een narsist .
is pas sinds we 6 jaar gelden zijn getrouwdt extreem tot uiting gekomen.is jaloers, beledigend ,wil dat ik weg ga en heb meerder ziektes reuma hartritme stoornis diabeta schildklier ( voor mij onmogelijk is woon in Spanje heb geen inkomen om weg te gaan ) hij zegt steeds vaker als het je niet bevalt dan ga je toch ! dan sta ik op straat!! heb geen huis of familie waar ik terecht kan in nl heb geen contakte met kids of familie ( door hem) ben radeloos wil graag weg !!had ik maar een caravan met een stukje grond dan kon ik hier blijven is beter voor mijn gezondheid ben aan het leren voor fotografin maar kan nog niet van dit leven , ik heb zelf vaker op het punt gestaan om me het leven te nemen kan niet meer!! heb al 2 keer met hart problemen in het zieken huis gelegen komt hij alleen even 10 minuten ondergoed brengen om dat ik daar na had gevraagd en is weer weg dan . want dagen niet tegen je praten net doen of je niet bestaat je negeren dat is niet menselijk meer heb geen auto alleen een fiets weet me geen raad meer. Mijn huurde van het huis weet van de situati af en zegt in GEEN GEVAL WEG GAAN maar hem buiten zetten kan ik niet hij betaald ja de huur .is wao er , ik sta wel in het huur contract maar ik kan niets betalen heb ja niets ! ben op zoek geweest voor werk bieden ze me een baantje aan als bediening voor 2 ,66 per uur nou ja daar kom ik ook niet ver mee . terug naar nl wil ik niet en kan ook daar nergens heen de sociale dienst zegt je moet eerst een vast woon adres hebben dan pas kan je eventueel een bijstands inkomen krijgen dus ook dat lukt niet . mentaal ben ik aan het einde huil dagen als hij er niet is , want als dat doe wanneer hij er is dan stel ik me maar aan ben niet goed bij mijn hoofdt! ik ben radeloos wat moet ik doen toch gaan , op straat staan of wat weet het niet meer kan iemand me helpen met advies?
De voorzieningen in Spanje zijn slechter dan in Nederland. Kan je niet naar een maatschappelijk werkster stappen om jou probleem proberen op te lossen? Want dat schiet niet op zo. Weggaan kan je altijd. Maar neem iemand die je goed kent en aan jou kant staat in vertrouwen. Anders ga je alleen meer in de put zitten. Mannen met NPS kunnen gevaarlijk zijn. Hun kunnen van je winnen en profiteren van jou kwetsbare natuur. Ik weet hoe moeilijk het kan zijn. Ook in het ziekenhuis zijn er pastorale hulpverleners. Vraag of er een opvangcentrum is voor mishandelde vrouwen. Sterkte
Ik was net als jij 25 jaar met een narcist getrouwd en heb na onze scheiding nog in een huisje van zijn terrein gewoond. Niet doen! Ga terug naar Nederland. Zoek iemand die je een woning kan bezorgen waarvoor je niet ingeschreven hoeft te staan (je moet dan wel iemand hebben die garant voor je wil staan) en zodra je in een gemeente ben ingeschreven heb je in principe recht op bijstand. Had ik dit geweten, dan was ik 20 jaar eerder weggegaan, maar goed.
Je kunt dit overal doen, maar in het oosten en noorden is het gemakkelijker. Daarna schrijf je je in bij de gemeente waar je verder wil en kun je wachten tot je daar een woning kunt huren. Zolang je geen inkomen hebt, kun je bestand krijgen. Ze helpen je ook om eventueel een baan te zoeken, zodra dat qua gezondheid kan.
Hai Joana,
Wat een naar verhaal. Echt goed kan ik je misschien niet helpen, maar misschien is het mogelijk voor je om hulp te vragen via een arts. Soms kan de hulpverlening wat voor je doen.
Ik wens je heel veel sterkte toe….
Liefs
Is vrouwen opvang geen optie dan kan je gewoon na Nederland verhuizen en van daar uit eigen huis krijgen miss optie succes
tel 900 922 357
https://ajuntament.barcelona.cat/bcnantimasclista/es/servicios-de-atencion/sara
Ook Caritas heeft safe houses. Bel maar met deze nummers en vraag naar mogelijkheden
https://caritas.barcelona/es/familia-e-infancia/casa-de-acogida-de-urgencias/
Hoe gaat het nu met jou?
Ik hoop beter!
Hoi, Joana,
Hoe gaat het nu met je?
Ik hoop dat je inmiddels hulp gevonden heb!
Heel herkenbaar. Ik zit er in inmiddels vanaf mijn 20ste en ben nu 32 jaar. Helaas veranderd hij nooit en keek ik door een roze bril, wel zag ik signalen maar negeerde was te verliefd. Ik heb instanties ingeschakeld maar vanuit zijn kant geen medewerking. Inmiddels zit er op mijn adres melding mocht uit de hand lopen moet hij 4 jaar naar binnen. Ondanks alle waarschuwingen gaat hij door met gaslighting, gelukkig heb ik wel eigen woning maar manipuleert hij de buren. Doet zich beter voor dan dat hij is, heeft 2 gezichten. Ik heb gelukkig weer contact met familie en ga opbouwen weer contact te onderhouden, inmiddels is het niet meer volte houden voor hem en zegt hij dat hij gaat. Heel veel succes toegewenst. Groetjes Lieve
Uit mijn eigen ervaring en dan praat ik van relatie van 14 jaar. Ik heb de eerste jaren in wolken geleefd ondanks dat hij mij belazerde. Vervolgens jong kinderen gekregen op mijn 20ste en begon mij fysiek te slaan zelfs net na bevalling. Alles geaccepteerd en zijn excuses ondanks alles is mijn schuld en altijd geloofd en mij schuldig gevoeld. Vervolgens merkten buren het op en belden politie. Waardoor ik met instanties in aanraking kwam, vervolgens heeft hij zich aangepast. Veel financieel verbouwd aan woning aanschaffen van dure auto’s na 3 jaar is alles weer van vooraf en ben ik de vreemdganger. Zegt dat ik ontrouw ben en dat hij weggaat alle spullen ingepakt maar vervolgens komt hij elke avond savonds terug op de bank slapen, ik ben enorm bang van hem. Ik heb hulp ingeschakeld bij sterke vrouwen en instanties, omwille kinderen. Hij blijft door gaan met manipuleren en gaslichting ik probeer rustig te blijven en niet te reageren. Ik hoef maar even weg te gaan van mijn thuissituatie en ik stort in, gelukkig dat ik weer contact heb met mijn ouders, vriendinnen en ga binnenkort weer hockeyen. Ik verwacht betere tijden maar ben huiverig en angstig altijd voor mijn leven… ik hoop met mijn verhaal mensen herkenning te geven.
Hoi Laura,
Je sluit je verhaal af met dat je hoopt dat anderen er herkenning in vinden, maar het lijkt mij dat jijzelf vooral hulp nodig hebt. Ik herken veel in je verhaal en juist daarom zou ik willen roepen; trek je terug uit die relatie! Dit is niet goed voor jou. Je loopt al jaren op je tenen. Dat je zo bang voor hem bent zegt genoeg. Niets rechtvaardigt het om als een gevangene te moeten leven!
Ik heb zelf veel gehad aan de hulp die via deze website geboden wordt; om te beginnen heb ik beide boeken van Iris Koops besteld. Zeker aan hoofdstuk 5 (tweede boek) heb ik zoveel gehad! Daarin staat waarom het soms zo moeilijk is je los te maken, hoe het er praktisch uitziet, waar je op moet letten. Ik had het idee dat er iemand naast mij stond en dat gaf me de moed om door te zetten. En ik heb een therapeute gevonden die me hielp overeind te blijven.
Ik hoop dat jij ook hulp gaat zoeken, dat gun ik je zo.
lfs,
Brenda
Dit is afschuwelijk.
Ik zelf woon in Turkije en kan niet terug naar Nederland.
Gevlucht maar kreeg geen huis.
Dus terug.
Ik heb mijn inkomen maar de narc wil overheersen en ja geld want heeft zelf niets,
Ik heb gelukkig huur contract op mijn naam weten te zetten en hem er uitgegooid,
Ik weet je het moeilijk hebt en probeer iets te vinden om je te helpen.
Misschien een ambassade of anders.
Ik loop in Turkije overal tegen aan en begrijp jou daarom ook.
Ga proberen desnoods met Nederland om adviezen te vragen
Kon ik je helpen deed ik dat.
Liefs uit Turkije.
Gr Jannie
heb ook al alles geprobeerd geen mens wil of kan helpen hier neem maar een valeriaantje dan kom je tot rust zeggen een spycholoog afspraak duurt hier zo een 6 maanden . niemand ziet dat ik zo lijd hij is de perfecte huisman echt genood geen mens gelooft me voel me zo in de steek gelaten en eenzaam hebn niemand waar ik op kan terug vallen . had ik maar iemand die daad werkelijk daar was voor me en me kon helpen ben echt radeloos
lieve joan ik zit precies in hetzelfde schuitje.ben sinds 4weken zonder de narcist ..sinsdien verbaas ik me over het feit dat hij nu wel met mijn vrienden praat en zelfs mijn vrienden enkele dan,vertel dat ik de gestoorde ben in dit verhaal..wat ie natuurlijk niet verteld dat hij degene is die mij zo gestoord heeft gemaakt.echt kapot want ik ben geestelijk nog nooit op zo,n dieptepunt geweest als nu en je kan je ei niet kwijt want hij lijkt de perfecte man maar t.is een wolf in schaapskleding.ben er erg kapot van dat enkel van mijn vrienden er toch ingetrapt is en nu gezellig bij hem gaat eten.niet te geloven gewoon ….ik weet dat ook zei hetzelfde zal gaan krijgen en dat vind ik in dit geval dan ook haar eigen schuld .hij liegt al meteen ook bij haar ,maar ik mag wel blij wezen dat ie ze pijlen op iemand anders richt,heb in die 6 jaar zoveel verdriet gehad …..ik ben nu alleen nog maar eg pissig op mezelf dat ik het zover heb laten komen met deze naarling.sterkte joan word momenteel ook door mijn voormalige groepje bekenden genegeert zo zie ik het ..maar dat weerhoud me niet om nooit meer naar deze klootzak terug te gaan.en geloof me ben alles kwijt huis werk vrienden en mijn eigenwaarde alles heb ie afgepakt maar ik ben er nog..
Ik weet wat je voelt , je kan er niet van weg en het is door de hel gaan met narcisten.
Sterkte en liefs
Georgette
Deze website voelt voor mij als ‘thuiskomen’. Wat lees ik hier enorm veel herkenning! Ik vermoed dat mijn man hier ook last van heeft, en nu ben ik helemaal kapot. Ik ben er klaar voor om te gaan scheiden, dit trek ik niet meer. Het zal even pijn doen, maar ik moet. Ik moet vooral nu niet gaan toegeven aan zijn emoties, want anders weet hij mij weer in te pakken. Wat ik vooral heel erg vreselijk vind is dat wij enkel de waarheid kennen, en dat ze tegenover een ieder ander juist heel erg kunnen laten zien wat voor goede echtgenoot en vader ze zijn. Ik haat dit zo!!!
Ik heb er 2 gehad. Maar nu een liefdevolle relatie zoals het behoort te zijn. Gezegend.
Wacht maar af, meestal heeft men een antenne om op de verkeerden te vallen.
Ik leef ook 8 jaar samen met een narcist… en zoals velen mijzelf terug stellen en het hem zo goed mogelijk naar zijn zin proberen te maken om geen problemen te krijgen. Ik kan er aardig goed mee leven alleen het nooit weten wanneer hij een nieuwe kick nodig heeft en dat maakt moe. Ik vind veel goed maar buiten de deur ook moeten bewijzen/ flirten / alles voor anderen wel doen, maakt mij verdrietig en onzeker. En zou graag willen dat ik daar wat aan kan doen…
Jij bent wie je bent en de steun en toeverlaat is er alleen al doordat je er over durft te praten. Groetjes t en a
Beste,
Ik word door mijn ex-vriendin beschuldigd van narcisme.
Ben hiervoor reeds in gesprek/behandeling gegaan maar ik blijk niet meer of minder narcistisch dan Jan Modaal.
Echter heb ik met mijn ex twee kleine kinderen, en moeten we dus nog lang door dezelfde deur…
En inderdaad, ik heb fouten gemaakt in mijn relatie…
ik heb echt wel te lang, teveel gewerkt. Dag en nacht… in de optiek dat mijn gezin niks mocht tekort komen.
Ik ben zelfstandig, heb me laten meezuigen door het goed draaien van de zaak.
Rekende op mijn partner aangaande het gezin, terwijl ik werkte.
Kwam ik dan thuis, was ik moe. Viel ik in slaap op de zetel.
Na de breuk heb ik inderdaad met modder gegooid, niet netjes. Is nu ook gestopt.
Anderzijds hadden we 1 grote moeilijkheid in onze relatie… Eerst woonden we in een mooi nieuw gebouwd huis dat ik verworven had voor onze relatie.
Voor mij was dit het perfecte huis, maar mijn partner kon er geen thuis van maken.
Dat huis werd verkocht, voor een woonst met loods (voor de zaak).
Echter was deze woonst al 60jaar oud en waren er veel verbouwingen nodig. Mijn partner wou niet mede-eigenaar van de nieuwe woonst worden.
Dat zorgde er natuurlijk voor dat ik voor alle kosten alleen moest opdraaien. Gaande van afbetalen aan de bank, tot de kosten voor renovatie. Je kan niet eindeloos lenen, dus alles wordt (nog steeds) met mondjesmaat verder afgewerkt.
Er zat dus een dubbele standaard in onze relatie.
Maar maakt dit me een narcist?
Hoe kan ik dit beetje bij beetje terug goed maken, zodat onze kinderen niet de dupe hier van worden?
Ik heb het nog steeds moeilijk met onze breuk, had een droom voor ogen, voor ons, ons gezin. Die droom ligt nu helaas aan diggelen…
Had enkel het beste voor met mijn partner en gezin.
Kan er echt moeilijk met om…
Groetjes,
Bart
Ik herken mij erg in jouw verhaal maar dan andersom, ik de vrouw en hij de hardwerkende man. Ik heb jaren lang wel alles geaccepteerd en onze kinderen alleen opgevoed, alles alleen gedaan en nooit ergens om gevraagd. Als kinderen groter worden ga je beseffen dat de vaderrol ook heel belangrijk is en je ziet hoe je kinderen daarin tekort schieten. Eigenlijk is het dan al te laat. Mijn besef was te laat misschien ook bij jouw vrouw en ik beticht mijn man ook van narcistisch gedrag. Hij kan zijn werk doen en zelfs zijn hobby en ik op de achtergrond kan alles regelen om het gezin draaiende te houden, als ik er wat van zeg is er alleen maar ruzie. En dat klopt natuurlijk niet omdat hij blij mag zijn dat ik aankaart waar het in onze relatie voor mij drukt. Ik sta ook op het punt hem te verlaten want ruziemaken is niet echt serieus aan een relatie werken. Het moet wel van 2 kanten komen en ik heb het idee dat ik (op de ouderwetse tour) erin meegegaan ben.
Een narcist die zijn huis verkoopt omdat zijn partner wil verhuizen? Ik denk dat een narcist dat nooit zou doen, dat heeft met inlevingsvermogen te maken. Mijn man zou dat althans nooit doen. Misschien heeft je vrouw zich niet kunnen settelen in het eerste huis niet en ook niet in de tweede woning omdat de relatie niet goed was. Ik merk aan mijzelf hoe vaak ik de dingen in huis verander eigenlijk een innelijk gevoel naar de vraag om verandering. Met spullen is liefde niet te koop daar komt meer bij kijken. De vraag aan jou of je snapt waar zij verdriet om heeft en of je er echt voor je kinderen en haar kan zijn of dat je jezelf toch elke keer weer op de eerste plaats zet.
t feit dat je hier op t forum vraagt :”ben ik een narcist?” bewijst voor mij dat je dit niet bent. Een narcist zou waarschijnlijk nooit deze vraag stellen en zich op deze wijze kwetsbaar opstellen… Je hebt je best gedaan, vergeef jezelf voor eventuele fouten die je maakte, geen mens is perfect. t valt soms niet mee… en we kunnen altijd leren van onze fouten.
Beste Bart,
Zij wilde niet meebetalen aan jullie woning, jij werkt hard om te zorgen dat je vrouw en kinderen niets tekort komen en beschuldigd jou van hard werken (terwijl ze zelf niet werkt?)
Gefeliciteerd, je bent waarschijnlijk een compleet normale liefhebbende en hardwerkende man, die de pech heeft gehad om verliefd te worden op een verborgen narciste (Wolf in schaapskleren).
Het beste wat je kunt doen is haar loslaten en verder gaan met je leven.
Jij bent helemaal geen narcist, ik denk dat het omgekeerde waar is? Jij word compleet onderuitgehaald omdat je geluk wilt brengen.
Hou je sterk
Georgette
Wat een haarscherpe omschrijving van narcisme. Op de een of andere manier vergeet ik ,of wil ik vergeten dat mijn man narcisme heeft. Totdat er weer een heftige destructieve tijd aanbreekt ,ik compleet genegeerd word ,dagelijks uitgescholden ,kortom wanneer hij weer een fulltime sadist is. En als hij eindelijk weer van zijn dagenlange woede af is , weer wat mens wordt denk ik pas , o ja waarom vergeet ik steeds dat hij een stoornis heeft.
Telkens als ik denk dat het niet erger kan ,word het toch erger , de ruzies langer , zijn kritiek krankzinnig.
En dan denk ik , zoals met deze horror kerst , ik ga weg bij hem.
Maar ik zou niet weten hoe , er staat een huwelijksdatum voor mei , ik hou zielsveel van hem we hebben kinderen samen, en werk zelfs bij hem waardoor ik ook financieel afhankelijk van hem ben. Ondertussen ben ik nog maar een schim van mezelf , leef geisoleerd en wat ik zo erg vind : ik kan er niet meer zijn voor mensen die het slecht hebben , erg ziek zijn en hulp nodig hebben omdat al mijn energie naar deze zieke man gaat. Ik kan alleen maar hopen dat het lot me gaat helpen, en me wil verlossen van deze relatie die begon als de hemel op aarde en nu als een verstikkende hel is geworden.
Dag Lotje,
Je hebt kinderen van en nu ga je eerdaags trouwen. Dan zit je volkomen in zijn web en kun je geen kant meer op.
Je naam vraagt om een serieus grapje, je bent toch niet van Lotje getikt?
Neem eerst een (relatief) kleine stap, cancel dat huwelijk. Een reactie zal niet uitblijven. probeer het pakketje voorzichtig uit te pakken, niet in een keer. In de trant van ‘Ik weet het niet, misschien dat we het nog even moeten uitstellen, ik wil toch wat meer naar mijn gevoelens kijken’.
Achter de coulissen ga je je informeren over rechten die je hebt,
achter de coulissen ga je bewijzen verzamelen (als hij tekeer gaat, neem opnames of schrijf iets van wat er gebeurt in een geheime agenda of geheim dagboek)
achter de coulissen zoek een ander baantje, buiten zijn bereik om je zelfstandigheid terug te krijgen, als houd je nog zo van hem
achter de coulissen zoek je hulp, zgn door naar een vriendin te gaan, je moeder, who ever.
Oneerlijk, ja klopt, maar wat doet de narcist?
Je hele energie aan hem besteden, probeer dat eens te minderen, en zie hoe hun vijandigheid toeneemt, hoe hij stilteperiodes gaat inlassen om je te kwetsen, hoe hij dan laat zien hoeveel hij (niet) om jou en de kinderen geeft, hoe snel hij op zoek zal gaan naar een ander, voordat je in die put van het kalf dondert, want hij haalt je er niet uit, of hij haalt je er alleen uit onder voorwaarde (gecamoufleerd verteld) zodat je nog meer voor hem gaat kruipen, totdat je 60 jaar verder bent, of dat niet eens haalt omdat niet leven gemakkelijker is. En wie zorgt er dan met zijn ‘ziekte’ voor jullie kinderen?
Wil je de kinderen de afgrond insturen op welke wijze ook?
Lotje, hij houdt die zaak van jullie niet draaiende zonder jou. Dus waarom zet je niet zelf (achter de coulissen) een zaakje op en open je eigen netwerk.
Dán kun je je energie ook aan anderen en andere dingen gaan besteden en langzaam aan raak je onafhankelijk.
Doen hoor, je kunt het! laat anderen dan de zakelijke afwikkeling doen (artsen, advocaten, notarissen, maatschappelijk werk) en laat je niet meer in met zijn emotionele chantage. Verzamel voldoende boekhoudkundige gegevens dat jullie een rendabel bedrijf hebben (achter de coulissen nog altijd) of misschien barsten jullie van de schulden (hij) die hij niet laat zien. Hem niet confronteren, anderen die niet emotioneel betrokken zijn.
Succes, een goed voornemen voor het Nieuwe Jaar lijkt me.
In liefde
Mirjam
Hoewel laat wil ik toch een reageren op je reactie. Erg bedankt voor je betrokken reactie. Wat je schrijft klopt allemaal en is ook logisch gezien mijn situatie , maar ik kan het gewoon niet aan om me volledig los te maken van hem.
Behalve mijn man is hij ook een soort vader voor me ( in de goede tijden vanzelfsprekend) ,de vader waar ik als kind helemaal gek op was en na de scheiding van mijn moeder niet meer mocht zien omdat haar hart gebroken was en ze totale toewijding van me eiste.
Daarom was ik later in mijn leven zo blij dat ik iemand tegen kwam die als een verzorgende vader voor me was. Dat juist hij aan wie ik zoveel healing te danken heb me psychisch vermoord met tijden in de loop van 22 jaar.. Ik breek er mijn hoofd over dat iemand zo kan zijn. Ziek genoeg beleefd hij ws een goed gevoel aan het slecht zijn en macht hebben waar een normaal mens dat juist van goed gedrag krijgt.
Ik probeer me wel degelijk voor te bereiden als het mis zou lopen, bedenk allerlei manieren om financieel onafhankelijk te kunnen zijn.
Echter het ware losmaken van hem kan ik niet. De dagen dat ik het probeerde en de relatie verbrak lag ik ernstig depressief op bed ,niet meer in staat om voor de kinderen te zorgen.
Het klinkt kil en ik heb er een schuldgevoel over ,maar ik hoop ooit op een bevrijding , gezien de wetenschap dat het niet beter als dit zal gaan worden en alleen maar lelijker ,duisterder , eenzamer ben ik blij dat hij 20 jr ouder is dan mij.
Al zou ik in normale omstandigheden zoiets nooit gezegd hebben omdat hij nog steeds mijn alles is.
Die man wat jij niet kan loslaten bestaat niet eens. Want alles is gespeeld zelfs de verliefdheid in het begin en over alles hebben ze gelogen.
Ik herken heel veel van je verhaal, ben ondertussen drie jaren weg van mijn ex met twee kleine kinderen. Hij heeft me drie jaar gestalked en bedreigd. Nu de rechtbank er mee voor zorgt dat het even, hopelijk langere, tijd stopt besef ik pas wat er de voorbije zeven jaar is gebeurd en hoe dit mij heeft veranderd. Ik begin nog maar aan de verwerking maar weet wel dat het ondanks alle moeilijkheden en twijfels het beste was voor mij en mijn kinderen. Ik heb nog steeds heel veel verdriet dat ik het gezin waar ik van droomde niet heb gehad maar als het ten koste van je eigenwaarde gaat is het de droom niet waard. Ik hoop dat je steun vindt bij anderen en wat je ook kiest jezelf niet vergeet.
Hi Veerle, mag ik vragen hoe het jou ‘gelukt’ is dat de rechtbank dit hopelijk voor langere tijd stopt?
Jouw verhaal had mijn verhaal kunnen zijn. Hoe gaat het nu met jou ?
Hee Lotje,
Kijk jezelf aan in de spiegel, haal diep adem en zeg: Nee, ik ga niet met je trouwen.
4 jaar geleden vond ik eindelijk de moed om weg te gaan bij mijn man. Ik was toen 8 wkn bevallen van onze dochter. Zijn woede, controle uitbarstingen waren tijdens mijn zwangerschap tot een hoogtepunt gekomen. Maar ik had het gevoel dat ik niet weg kon. Wat ging ik doen, alleen, zwanger,… wat gingen de mensen rond mij zeggen,.. ik hoopte zo dat hij na de bevalling zou veranderen .. stom… het werd nog erger omdat hij niet de aandacht kreeg die hij verdiende,… hij dreigde vaak met “ pak je koffers maar en ga, maar die kleine krijg je nooit meer te zien! Niemand gaat je willen. Ik heb als ik wil binnen een dag zen ander,..”
uiteindelijk was het mijn Gyneacologe die me de moed gegeven heeft om te vertrekken. Ik ben nog steeds blij dat zij me liet inzien dat ik nu voor de veiligheid van mijn kind moest kiezen.
Na talloze bedreigingen van zijn kant, gevolgd door de lieve woordjes en beloftes ben ik naar de politie gegaan. Daar werd ik doodleuk buiten gezet door een vrouwelijke inspecteur: mevrouw als we bij elk koppel dat ruzie heeft moeten gaan ingrijpen, dat is woord tegen woord, … Ik wist niet wat ik hoorde.
Maar ik heb mijn leven in handen genomen, dankzij een fantastische psychologe.
Vorig jaar kwam ik via een datingsite een man tgn. Waren nu bijna anderhalf jaar samen. Maar het is tot een breuk gekomen. Een van zijn argumenten was dat mijn rugzak te zwaar was voor hem… en dat de kans dat ik ooit zou veranderen wel klein was en dat hij zich al zoveel had aangepast,…
Soms denk ik, ik heb me weer laten vangen door iemand die te vol is van zichzelf. Ik kreeg heel vaak het verwijt dat hij niet de aandacht kreeg die hij verdiende. Had het in het begin ook lastig als mijn dochter er was, want dan slorpte zij lijn aandacht op en bestond hij zogezegd niet meer. Is ook heel erg met zijn uiterlijk bezig ( militair)
Ik vind heel weinig terug over de restletsels na emotionele mishandeling en de valkuilen in verdere relaties . Kan iemand me helpen?
Ik vraag me soms echt af of ik steeds die types aantrek omdat ik van nature een zorgend karakter heb en te weinig mijn eigen grens bewaak.
Jammer genoeg besef ik dat vaak te laat .
Hoi Kelly,
Bedankt voor het delen van je verhaal. N.a.v. je vraag; in mijn tweede boek ga ik uitgebreid in op wat iemand ‘ontvankelijk’ maakt voor destructieve relaties en hoe je dit patroon kan doorbreken. In mijn beide boeken vertel ik heel veel over de impact van emotionele/psychische mishandeling en hoe je hiervan kunt herstellen.
Sterkte met je proces! En wat fijn dat je zo’n goede psychologe hebt.
Hartelijke groet,
Iris
Ik lees veel over hij maar kan het ook bij de vrouwelijke kant voorkomen. Ik ben al 2 jaar gescheiden met ex. Maar wat ik ook doe niks is goed. Ik regel een rooster zodat me kids kunnen zien wanneer ze bij mij zijn daarbij zijn we het eerst eens. Dan print ik hem uit en kort daarna plant zij het rooster om in haar voordeel met de boze woorden je ziet de kids weinig en anders stap ik naar de rechter. Met mijn ploegen rooster zie ik de kids 1maand 6 dagen en andere maand 8 a 10 dagen. Dit omdat ik na 6 dagen werken 4 dagen vrij ben. Nog een voorbeeld als ik het net niet red qua iets later zijn bij kids ophalen door verkeer a openbaar vervoer en ik regel dat oma de kids haald van school is het gelijk moet je met mij regelen. Ook eist ze dat me nieuwe vriendin maar op de kinderen moet passen. Ik moet ook aangeven wat ik eventueel in me vrije tijd doe zodat zij kan zien of de kids dan bij mij kunnen zijn. Ook voerts ze discusies waar de kids bij zijn of de kids mogen niks zeggen tegen opa’s en oma’s als zij een nieuwe vlam heeft. Ze belt iedereen van mijn familie ná of ze iets weten over mij of gaat op koffie visite bij moeder met als gesprek ik moeite met je zoon. Vroeger in onze relatie deed ik nooit goed moest haar meer aandacht geven aan de kids ik had nooit echt tijd om iets te doen met me vrienden. Daarna kreeg ik alle ruimte maar kort daarna verwijt ik doe te weinig met haar en kids. Ik had een psychisch probleem volgens haar dus ik moest hulp zoeken dus ik deed het. Anders was het dreigement ik verlaat je met kids als je het niet doet. Einde van onze relatie bleek dat ze al ruim 5 jaar vreemd ging met verschillende mannen. Maar dat verbloemde ze met van opleiding hier en daar en dan ff weekend rust voor haar. Ik kan nog wel meer noemen maar me punt lijkt wel duidelijk. Momenteel leef ik gelukkig weer en me huidige vriendin laat me vrij en ik merk nu dat ik weer kan leven. Maar nog steeds is de druk van me ex groot op mij.
Mike.
Mijn inmiddels echt vriend overlade mij met love bombing. Omg het was de man van mijn leven…geweldig. Maar snel begon ik te beseffen dat er dingen niet klopte maar niet de vinger op kon leggen. Achteraf hield hij dates erop na vanaf onze prille liefde. Wilde al snel mijn financiën weten. Vroeg na 2 maanden of ik hem geld wilde lenen. Vond mij een dom blondje. Alles wat sarcastisch opgemerkt werd was maar een grapje. Wilde graag met mij gaan samenwonen en samen oud worden. Moest wat meer afstand nemen van mijn kinderen en vrienden vond hij. Intimiteit was eenrichting en vulgair pornografisch. Zijn en mijn lichaam moesten op en top zijn. Oneffenheden op het lichaam kon niet. Als ik algemene opmerkingen had dan vond hij dat ik hem niet vertrouwde. Dode vogels want die waren nutteloos. Kon zelf niks en had bij alles hulp nodig. Heeft tussendoor diverse dates gehad. Ontzettend claimgedrag. Mooie woorden zonder daden. En dan nog twijfel ik of hij werkelijk een narcist is.
Twijfel niet .Herkenbaar. van begin tot eind.
Sterkte.
Mirjam
Dank je wel Mirjam.
Ik ben voer voor deze mensen. Het is me nu de 4de keer overkomen. Durf geen relatie meer aan te gaan.
Ikke, een heel dun boekje van Marie claire van der bruggen, heeft mij geholpen in te zien waarom ik dit soort mensen aantrek. Het heet : het sprookje van de dood.
Klinkt naar maar is dat verre van.
Ook ik houd afstand van relaties, ook vrouw narcisten en zodra ik Iets herken, houd ik ze uit mijn leven.
Het helpt. Geen uitleg, niets, gewoon contact verbroken houden of ik geef de voorkeur de vriendschap te beeindigen, klaar. Niets toelichten.
Soms helpt het niet. Dan volstaat dat is mijn keuze, het voelt niet goed.
Dan komen er toch andere ontmoetingen, misschien minder intiem of intensief maar gewoon gezellig.
Probeer maar.
Maar Het sprookje van de dood vertekd door een zieltje heeft mij inzicht gegeven en geen gejamaar.
Wij doen het zelf en dat laat het sprookje zien. Heel liefdevol.
Ennuh, schrijf je baam IKKE met vette letters en zeg het tegen jezelf voor de spiegel!😙
Boekje gekocht en gelezen; inderdaad heel mooi, maar als het echt zo is dat we onze eigen bestemming zelf kiezen , dan word ik daar wel een beetje pissig van; daar bovenin hebben ze nou niet echt goed uitgelegd wat psychopathie eigenlijk inhoudt. Eerlijk gezegd, als ik alles had geweten dan had ik bedankt voor de eer en deze gifbeker aan iemand anders overgelaten.
Wij vinden het wel begrijpelijk dat je het vertrouwen in een relatie verloren hebt maar als je jou daar niet overheen zet dan wordt het heel moeilijk voor jou en de mensen om je heen. Jij staat er zeker niet alleen voor als je weet wie je vrienden zijn. xxx a en t.
beste Ikke, als het je een beetje troost mag zijn, je bent niet de enige, ik schijn ze ook aan te trekken. Erger nog, ik kan mijn ex ook gewoon niet los laten en laat me steeds weer paaien met mooie woorden om na korte tijd weer met de brokken te zitten
Ik ben nu echt alles aan het lezen en herken steeds meer. Mijn moeder mijn ex en nu de vriend die waar ik 6 jaar mee omga . Mijn ex die ik 32 jaar kon , 24 jaar getrouwd geweest die nu als goede vriend mij verteld dat deze vriend een klootzak is maar nu zelf beweerd ook een klootzak te zijn geweest . Ik heb geen kinderen geen familieleden en geen vrienden meer over. De vriend woon ik niet meer bij maar wel relatie ermee .wat ik allemaal lees is deze de ergste in zijn soort . Ik moet particulier wonen want gewoonweg geen kans op een woning
Ik had alles opgebouwd met mijn ex maar niets over en door een schuld gevoel geen alimentatie gevraagd terwijl hij daarna gewoon eerlijk zei dat hij geen zin meer had . Hij heeft zelf een apartementje in het hartje van Amsterdam gekocht. De vriend is precies alles zoals het beschreven wordt. Ben bij de ggz geweedt waar ik ook vroeg Bennink verkeerd Bennink een narcist. Ze hebben me niet geholpen kan bij niemand terecht ben moe nergens geen zin meer in vaak .
In de avond krijgt hij die vreselijke buien en in de ochtend weer een grote glimlach . Ik probeerde eerst nog te praten maar deze man wint altijd . Ach een te lang verhaal. Hij heeft me behoorlijk afhankelijk gemaakt ik ben moe en best wanhopig. Ik ben nu 64 jaar en kan alleen maar denken hoe heeft alles toch zo kunnen lopen ik heb niemand meer behalve mijn hondje . Trouwens ik ben hsp. Ik hoop dat ik niet nu teveel heb gezeurd sorry
Dank je wel Mieke voor je reactie. En ja, ik weet dat ik niet de enige ben. Hier lees ik veel herkenning.
Mirjam, dank je wel voor je lieve en duidelijke reactie en je tip. Ik ga dat boekje zeker lezen. Ik ben idd opgegroeid met enkele narcisten in mijn leven. Zelfs 1 van mijn vriendinnen was er één. Zonder uitleg heb ik haar idd uit mijn leven verbannen. Maar ik heb een vraagje, voel jij je dan niet alleen of eenzaam. Ik begrijp dat natuurlijk veel ligt aan je denkwijze etc. Je vertrouwt mensen niet meer toe dichtbij te laten komen. Hoe ga jij en anderen die dit lezen mee om?
Alvast dank je wel voor eventuele reacties.
Dag Ikke,
In het begin heb ik me heel alleen voelen staan. Omdat iedereen zo indruk van die lieve aardige geweldige (verborgen) narcist. En ondanks snel eruit toch ook heel lang ziek geweest, lees uitgeput door slecht slapen, dromen die iedere keer weer mijn stommiteit liet zien alsook mijn onbegrip dat iemand iemand zo kon misleiden en misbruiken. Ik vond een dagboekje toen ik 14 was en voor het eerst op hem verliefd werd (hij was 19), toen heb ik al eea opgeschreven, mei 1964, nu is het mei 2019 (relatie accuut beeindigd dec 2106 na 1 jaar en 3 maanden).
De eenzaamheid is er soms met de feestdagen als ik om mij heen families bijeen zie komen of hoor dat ze naar families gaan. In mijn uppie bbq-en doe ik niet, want dan voel ik me zo’n verloren oude ziel voor zo’n hele schaal en het gekluns voordat ik het vuurtje aankrijg, als ik het al aankrijg, dus dan stap ik maar over op zo’n grilplaat voor op tafel
Eenzaam voel ik me als ik eraan denk dat als ik straks in huis overlijd en niemand mist me, en ik daar 3 weken of maanden lig. Dat lijkt me vreselijk. Ik woon in een buurt met allemaal 2 verdieners, jonge kinderen dus zoals nu met de meivakantie of in de zomer is er niemand in de straat te bekennen.
Ik ben hier op een leeftijd komen wonen dat je niet meer aan de rand van de zandbak zit of aan het hek bij de school, of met een hond anderen tegen komt (niet verantwoord naar de hond om nu uit egoisme een hond te nemen, en bovendien reis ik veel, ook niet eerlijk naar de hond om die bij deze en gene steeds weer te droppen en afhankelijk te zijn of de teleurstelling dat die ander ineens niet kan om welke reden ook ), dus via lezingen, leesclubjes, abonnementen ontmoet je wel mensen maar een vriendschap is anders dan dat je vroeger vriendschappen afsloot. Bovendien heeft mijn leeftijdscategorie kinderen en kleinkinderen en reeds hun eigen wereld waardoor agenda’s vol staan. En dat is gezellig, soms zelfs heel leuk.Je deelt een interesse en vaak erna ontstaan er gesprekken of je gaat samen of met een groepje iets eten of drinken. Lunchconcerten combineren met de markt, koor en uitvoeringen en even nagenieten met een enkele of een groep.
Maar alleen fietsen, vreselijk, alleen wandelen, vreselijk, maar daarna voel ik me wel vaak ok, maar leuk???
Vlak voor de herontmoeting met mijn jeugdliefde in 2015 had ik besloten dan maar gewoon te genieten in de vorm van een kluizenaar die allerlei leuke dingen doet. Daar had ik vrede mee.
Toen kwam de jeugdliefde na ca. 50 jaar, en dat werd heel leuk. Even, want na 5 weken al uitgeput. Kort daarna de episode dat alles wat je zegt aan het twijfelen wordt gebracht, waardoor langzaam maar gestaag mijn fundament werd afgebroken door te veel inleving naar hem toe. Door te denken, als jij vindt dat die groene trui rood is, prima, en dacht, misschien is hij wel kleurenblind, of wanneer hij iets vergat, misschien heeft hij het begin van Alzheimer of Dementie, of als we gepland hadden naar Noorwegen te gaan hij 1 dag (koffers al gepakt, caravan van stal, ik haat caravans of kamperen) van tevoren zegt, zullen we toch maar naar Spanje gaan naar X want dat heb ik hem vorig jaar beloofd, enz.
Ik hoop dat dit een antwoord voor je is Ikke. Deze dingen die je zelf kunt starten geven toch een stukje verbondenheid zonder dat je aan iemand vast zit en waar je samen voor een aantal uren gezelligheid en plezier van ondervindt. Soms ben ik verbaasd dat iemand waar ik bewondering voor heb, dan luidkeels van de fiets roept “‘Hallo Mirjam”‘
of anderszins me staande houdt of een gesprek aan gaat over een interesse gebied wat ik niet van die ander wist.
En dat zijn de krenten waardoor je fundament, je eigen waarde en vrolijkheid weer worden opgebouwd.
Een probioticum 13 stammen deed mij laatst weer spontaan in huis zingen en gaf mij het gevoel weer gewoon even te gaan pianospelen, en ik dacht wauw, ik krijg mijn eneregie weer terug en ik word weer vrolijk ipv de negatieve benadering of voortleving.
Maaaaaaar, ik heb nog wel steeds, als maar iemand riekt naar narcisme, hoe aardig ook, kap ik iedere mogelijkheid met diegene om aan een intenser contact te werken, man of vrouw. En als ik dan na dat moment verder kijk naar bv hun relatie of gedragingen, dan weet ik dat ik er goed aan deed en weer met zo iemand te maken heb. Ik groet op straat, koetjes en kalfjes, maar ben binnen max 15 min weer op pad en op hun uitnodigingen zeg ik, wie weet lukt me dat een keer (een loze belofte die helemaal niet bij me past). Maar omdat het naar alle waarschijnlijkheid volgens mijn intuitie een narcist is, voel ik me niet bezwaard. En dat is heerlijk!!!!
Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt.
Hervind je zelf, begin bij jezelf.
Eenzaam maar niet alleen, zou ik liever zeggen, alleen maar niet eenzaam. Op een enkel moment na.
Het allerbeste,
je kunt het,
Mirjam
Dank je wel Mirjam voor jou antwoord. Ik vind het moeilijk om in contact te komen en merk een giga dikke muur die ik heb opgebouwd. Ik hoop in de toekomst mensen toe te laten in mijn leven. Maar voor nu verrekte moeilijk en beangstigend terwijl ik er naar hunker om mensen om me heen te hebben. Tot nu toe ook niet weet hoe het anders te draaien. Eerst nog aan mezelf werken vrees ik.
Warme knuffel van mij
Zes weken geleden was narcisme nog een vage term in mijn leven. Langzaam begint het tot me door te dringen dat mijn leven verwoest is door twee narcisten.
Vind het moeilijk om op deze site. Het is zo herkenbaar. Het voelt als Licht dat veel te fel is voor mij.
Ook nu weer, stukje over dat ze hypnotiseren. Ik geloof dat als een narcistische aanval plaatsvindt ik in een soort trance raak. Te bizar voor woorden.
Het boek van Iris heb ik inmiddels besteld.
Ik ben zelf mijn ervaringen aan het opschrijven in de hoop dat er een boek van gemaakt kan worden. Voor mijn eigen verwerking maar ook om een bijdrage te leveren aan herkenning en erkenning.
Narcisten zijn volgens mij kinderen die zijn blijven hangen in hun ontwikkeling. Fysiek zijn ze opgegroeid maar geestelijk en emotioneel achtergebleven. Narcisten spelen de volwassenen.
Wij die verantwoordelijkheid durven nemen voor ons leven en onze persoonlijke groei; wij zijn de volwassenen!!
Ik heb van de internist deze week de diagnose longkanker met uitzaaiingen in de bijnier en lymfeklieren gekregen. Hoe het traject verder zal zijn weet ik nog niet, wel weet ik dat ik alle armen om me heen kan gebruiken die er maar zijn, ja, zelfs van de narcist die 43 jaar mijn echtgenoot was. Tegen beter weten in heb ik hem dat ook laten weten en het antwoord was zoals voorspelbaar, koud, hard en onverschillig, hij liet me weten dat zijn armen er niet voor me zouden zijn. Om het nog erger te maken, mijn zoon heeft helemaal niets laten weten, hoewel hij wel op de hoogte is van de situatie, en mijn dochter laat het ook afweten. Nooit gerealiseerd dat zijn valse genen zover doorgedrongen zijn in mijn kinderen dat zij nu zo doen, wetende dat de kanker al uitgezaaid is en dus waarschijnlijk ongeneeslijk en dat hun vrouw/moeder er zeer binnenkort niet meer zal zijn. Zo is de situatie nu dus voor mij, voor alles afhankelijk van vreemden, instanties die zeer traag en moeilijk reageren, alleen in huis met mijn angsten en zorgen. De dagen zijn lang, de nachten verschrikkelijk. Ik kan alleen nog maar hopen dat het snel over is.
Het resultaat van vele, vele jaren me steeds maar weer inzetten, slikken, eenzaamheid, ook binnen het huwelijk, ongegronde verwijten, vernederingen. Alleen achterblijven en alleen sterven
Hoi Mieke,
Wat hartverscheurend is jouw verhaal😢. Hierdoor voel ik me zelfs machteloos. Ik hoop dat je enkele mensen om je heen creëert die er voor je willen zijn, beetje warmte, beetje troost, beetje van wat jij nodig hebt. Warme knuffel van mij en ik denk aan je😘
Ik wens je heel veel sterkte, Mieke.
Jemig Mieke, wat verschrikkelijk voor je. Deze man is geen mens om een vrouw die door zoiets hartverscheurends heengaat in de kou te laten staan, volkomen onmenselijk en ik denk dus eerder aan een psychopaat dan aan een narcist. Mag ik je heel veel sterkte toewensen en op een wonder hopen?
Ik kende Mieke en ze is inmiddels overleden. Rust zacht Mieke!
Wat heftig om te horen Astrid, veel sterkte ook voor jou en degenen die haar nabij waren.
Hallo,
Ik heb 2 jaar geleden een jongen leren kennen waar alles heel fijn en goed mee is begonnen.
Hij was erg lief voor mij en wou me vaak zien.
Na ongeveer een halfjaar merkte ik wat veranderingen in zijn gedrag, namelijk : erg prikkelbaar, heel ongeduldig, neerkijken op mensen.
Op een gegeven moment vertelde hij mij ook dat mijn vriendinnen niet goed voor mij waren. Als ik met ze had afgesproken volgde er een woede uitbarsting vanuit zijn kant, want ik respecteerde hem niet en moest naar hem luisteren en niet eigenwijs zijn.
Dan kon hij mij dagen negeren alsof ik niet bestond. Het eerste halfjaar was hij er wel voor mij en deed hij lieve dingen voor mij, achteraf met een bedoeling om natuurlijk 10 x meer te verwachten van mij en dat gebeurde ook. Ik kom uit een gebroken gezin mijn vader is een narcist waardoor ik een zware jeugd heb gehad, en vanwege mijn kwetsbaarheden kleineerde mijn ex vriend mij. Hij vertelde mij vaak dat hij heel graag een kind met me wilt, we zijn beiden onder de 25 en ik vertelde hem dat het te vroeg is en onze relatie eerst stabiel moet zijn voor we zo een stap moeten zetten. Achteraf ben ik toch zwanger geraakt, en toen ik dit vertelde reageerde hij anders dan zijn woorden hiervoor. Hij heeft mij in die periode meerdere malen fysiek en emotioneel kapot gemaakt waardoor ik uiteindelijk een miskraam heb gehad, want ik kon niet eten of drinken of rust nemen. Toen ik het vruchtje verloor en huilend in bed lag en in slaap viel, kwam hij binnen en probeerde hij mij uit te kleden toen ik wakker werd en hem vroeg waar hij mee bezig was zei hij me dat hij gemeenschap wilde hebben waarop ik antwoordde dat ik veel pijn heb en hij wel goed bij zijn hoofd is, toen vroeg hij me of ik hem op een andere manier wou bevredigen. Ik voelde me alleen gelaten ik voelde geen respect voor het wondertje dat in mijn buik gestorven is. In onze relatie ging het altijd om hem hij kon uren over zichzelf praten zonder aan mij te vragen hoe mijn dag was gegaan. Hij was alsmaar de persoon die onrecht werd aangedaan en niemand begreep hem, dus hij verwachtte steun begrip en liefde van zijn omgeving. Zelf was hij niet te bekennen als ik hem nodig had of een van zijn vrienden. Ik merkte dat deze jongen niks in het leven waardeert, en alleen maar aan zichzelf denkt. Wanneer ik op zijn telefoon meerdere malen zag dat hij op datingprogramma/sekssites zat en gesprekken met andere vrouwen waarin duidelijk staat dat hij vreemd ging kon hij mij achterlaten met bloedingen ,blauwe plekken, en kneuzingen. Wanneer hij merkte dat ik sterk in mijn schoenen stond deed hij er alles aan om mij naar beneden te halen. Als ik hem verliet zei hij me dat hij van me houd en dat hij soms te ver gaat MAAR dat komt door zus en zo. Dus het heeft een reden en die reden komt weer een beetje door mij in zijn beleving. Ik was altijd slecht in zijn ogen wat ik ook deed en ik gaf alles van mezelf. Hij maakte ervan dat ik gek was en vergat nooit de dingen die ik deed. Ik ben erg meedelevend en zorgzaam als persoon en hier heeft hij op ingespeeld en misbruik van gemaakt. Mijn vertrouwen in mensen in weg maar ik ben liever alleen dan met iemand die alleen aan zichzelf denkt hardop zegt dat hij te goed is voor deze wereld en niemand aan hem kan tippen. Ziekelijk dat er zulke mensen bestaan. Ik werk nu aan mezelf en ben mezelf tegen gekomen in deze relatie en zie waar ik zelf aan moet werken. Ik heb hier erg veel van geleerd en ben blij dat we niet samen wonen of kinderen hebben. Ik hoop dat alle slachtoffers goed terecht komen, en deze ziekelijke mensen zichzelf tegenkomen.
Groetjes
Hey meisje,
Ik hoop dat het intussen goed met je gaat en dat je wolf achter je hebt gelaten. Ik herken veel in wat je schrijft en het ergste van alles vond ik altijd dat ik niet geloofd werd hoewel de mensen aan mij zagen dat ik vaak moe was en prikkelbaar en vooral niet meer lachte. Dat was mijzelf opgevallen, ik lachte niet meer en dat was de druppel, als iemand mij mijn lach afneemt dat houdt het op. Ook hij heeft mij willen isoleren van vriendinnen, had op alles commentaar, ging wss ook vreemd en had geen inlevingsvermogen behalve als het over hemzelf ging. Voor de buitenwereld de ideale man die alles voor mij deed, waar ik nog van sta te kijken maar tussen de 4 muren een heel andere man. Niks was goed wat ik deed, werd vergeleken met zijn exen die natuurlijk alles beter deden dan ik en die zijn ook bij hem weggegaan. Mij uitkafferde om niks en nooit verantwoording nam voor zijn gedrag. Vrienden had hij niet maar wel achter mijn rug sms-en met veel vrouwen, zei ik daar iets over dan zag ik dingen die er niet waren en zo kunnen zij hun gang blijven gaan. Het is nu 2 maanden geleden dat ik het heb uitgemaakt en hij heeft nog via sms geprobeerd lief te doen, smeken tot hatelijke berichten sturen dat ik toch maar terug kwam, maar ik weet: dan gaat het 2 weken goed en begint het gezeik opnieuw, nee dank je. Hij rijdt hier zelfs nog rond en eergister stond er opeens een zak aan de deur met een trui van mij erin. Ik mis hem zelfs niet meer, de enige die ik miste was mezelf maar sinds ik hem een maand geleden de laatste keer echt heb gezien voel ik mij beter, niet meer zo moe, niet meer prikkelbaar en vooral rustig en ik lach weer wat meer… Hou van jezelf meisje want niemand kan meer van je houden dan jij van jezelf en stel je grenzen!
Hallo, voor mij was het een eerste liefde. Vanaf mijn 15de. Ik ben er 28 jaar bijgeweest. Ik ben nu 6 jaar alleen en gescheiden. En uiteindelijk geef ik hem een beetje aandacht omwille de verbintenis die er nog is voor onze zoon van 17 jaar en nu onlangs een kleinzoon van mijn dochter. Ik heb hem lange tijd geen aandacht gegeven, bewust. En dat was een hel… en uiteindelijk werd hij het gewoon. Maar nu begint hij uiteindelijk terug met berichten dat ik hem haat terwijl ik vriendelijk doe, omwille van de uitwisseling contacten van de kids. Dus ik weet, opletten Ingrid om jezelf te beschermen. Niet simpel. Gewoon sterk zijn of nog sterker worden…❤️ Voor ieder
Mijn dochter die 15 jaar getrouwd is en 5 kinderen heeft is in handen gevallen van een narcist. Ze heeft het zelf geeneens door. Ze heeft nauwelijks contact met vriendinnen en familie. Hoe ik tot haar kan doordringen… ik heb echt alles geprobeerd.
Mijn vrouw ging vreemd en dat was mijn schuld.
Ik kreeg een nieuwe vriendin nadat mijn ex-vrouw ons huwelijk had opgeblazen. En toen beweerde ze dat ik vreemdging (zo bizar).
Ik heb 12 jaar lang 40 uur per week gewerkt om mijn gezin te onderhouden, terwijl mijn vrouw gemiddeld nog geen 1,5 dag per week werkte.
Ze deed de laatste jaren de hele dag niets en maakt vrienden wijs dat ze er helemaal alleen voor stond (Ik ben nog nooit zo boos op iemand geweest!!!!)
Ze beschuldigd mij ervan dat ik haar arm houd, terwijl ze zelf niet voor inkomsten wil zorgen en ik alle tekorten bij moet passen.
Mijn prive-vermogen is na 12 jaar huwelijk en een vechtscheiding in zijn geheel verdwenen. Ik heb dus 12 jaar helemaal voor niets gewerkt.
Maar wat ben ik blij dat ik van haar af ben. In het begin wilde ik koste wat kost mij gezin redden, maar dat is lastig als je vrouw niet in relatietherapie wil. Nu ben ik blij dat ze geweigerd heeft, want dat heeft me bevrijd uit een toxische relatie.
De leugens en manipulaties (excuses waarom ze niet kon werken) begonnen vrijwel direct nadat we een huis gekocht hadden, gingen trouwen en een kind kregen. Binnen 1 jaar zat ik allerlei manieren aan haar vast. We hadden een huis gekocht op twee salarissen (5 + 3 dagen per week werken) maar dat werd al snel 5 en 1,5 dag per week. De laatste twee jaar was ik alleenverdiener en deed mijn vrouw nagenoeg niets meer. Alleen het hoogstnodige in het huishouden. Ik ben mezelf nu weer aan het (her)ontdekken, omdat ik mezelf na 12 jaar huwelijk nauwelijks nog herken. Ik was sportief, onbezorgd, altijd opgewekt, had een grote vriendengroep en was een groot muziekliefhebber. Geen idee waarom ik gestopt ben met sporten, muziek luisteren, niet meer naar bepaalde vrienden ging, etc. Er was altijd wel een reden waarom het niet kon. Het is bizar om te realiseren dat ik me 12 jaar lang heb laten manipuleren en misbruiken en dat die lieve charmante en sympathieke vrouw in werkelijkheid nooit echt bestaan heeft.
Vrouwelijke narcisten zijn helaas lastig te herkennen en gaan gehaaid te werk. Maar het leed dat ze veroorzaken is vergelijkbaar met de open (mannelijke) narcist.
Zo herkenbaar, maar ook zo onderbelicht! Vrouwelijk narcisme, allesvernietigend, destructief maar wordt niet gezien door de hulpverlening. Ik ben zelf inmiddels 8 jaar verder maar zit er nog middenin.
Ik kon zoals velen mijn vinger er eerst niet op leggen, maar nu is het plaatje helemaal helder voor mij. 7 jaar geleden heb ik mijn partner leren kennen, een agrariër, ik was toen 29 en hij 32. Hij woonde toen achterin in de schuur op het erf bij zijn ouders, in dezelfde ruimte zat ook het horecabedrijf van zijn moeder. We zaten op elkaars lip en ik werd in alles in de gaten gehouden of ik wel goed genoeg voor haar zoon zorgde. Ik deed toen nog een hbo opleiding naast mijn baan en werkte in de avonden en weekenden mee in het bedrijf van mijn schoonmoeder. Heb er nooit betaald voor gekregen, maar ik kreeg wel regelmatig dure kleding toegestoken. Er werd van alles van mij verwacht, ik maakte die verwachtingen vaak niet waar want ik zag ze niet… ik deed nooit iets goed en nooit goed genoeg. Als ik wat vertelde werd er niet op gereageerd, als anderen wat vertelden dan was het fantastisch en interessant.
Naarmate de jaren verstreken… keer op keer ging het mis en kreeg ik ladingen pek van haar over me heen. Na vier jaar bij hen op het erf te hebben gewoond liep het de spuigaten uit, dat zag mijn vriend ook en we konden samen een huis in de buurt gaan huren. Eén van de betere beslissingen ooit! Ietsjes beter dan toch, ietsjes verder weg maar toch nog veel te dichtbij. Die overstap gaf een woedeaanval en ik hoor ze nog roepen ‘Ik laat mijn zoon nooit los! Je zal altijd met mij te maken hebben!’ Mijn vriend kent het patroon van zijn moeder en weet hoe moeilijk zijn moeder is en weet soms ook echt niet hoe hij er mee om moet gaan, zijn relatie met zijn vader is ook niet goed door alles. Ook mijn vriend is verward en zit voor zijn gevoel tussen twee vuren in, hij weet vaak niet hoe het nog verder moet. Zijn broertje heeft obesitas, woont nog thuis (29jr), is eenzaam en zeer ongelukkig. Ik kan geen contact met hem krijgen, hij laat het niet toe, zorgt dat hij vooral veel weg is. Mijn vriend kan er niet vandaan, zit samen met zijn vader en moeder in het bedrijf en is er werktechnisch en zeker financieel afhankelijk van. Zijn moeder wil het bedrijf niet overdragen.
Mijn schoonmoeder heeft een moeilijke vader gehad, keiharde man (overleden) en het contact met haar zus is er niet meer en haar moeder is een slecht mens zegt ze. Daarbij is haar dochter op 8-jarige leeftijd verongelukt. Mijn vriend en ik hebben nu een zoontje van 16 maanden. Toen ze hoorde dat het een jongen werd was de teleurstelling zo groot dat ze het me bijna kwalijk nam. Ik was superblij dat het geen meisje was, ik zou niet willen dat mijn meisje geclaimd zou worden door haar als nieuwe dochter. De eerste maanden zijn voor mij heel moeilijk geweest. Ik wilde borstvoeding geven en zij was daar radicaal tegen. Ik heb het toch gedaan en 14 maanden volgehouden, ondanks alle gemene opmerkingen en kwade uitbarstingen. Gelukkig werd ik goed gesteund door mijn vriend. Die liet mij daarin vrij en vond het mooi. Door Corona past mijn schoonmoeder veel op ons zoontje, dat geeft veel situaties waar ik het niet mee eens ben, maar ik kan er niets tegenin brengen want ze duldt geen kritiek, iedere keer zegt ze dat ik zeg dat ze niet goed voor hem zorg en dat ik alles wel beter zal weten omdat ik het volgens de boekjes doe (ik werk met kinderen). Ondertussen zie ik dat ze hem overdaad aan koekjes en suikers geeft, hij moet flink eten! Opa doet daar aan mee. Ze zet hem niet goed vast in de autostoel, gordels hangen los en niet over zijn schouders. Verder doet ze wel lief tegen hem en lijkt ze er wel van te genieten. Dit is als ik er bij ben, als er niemand is weet ik niet hoe het is.
Mijn kleintje hangt aan mij als ik weg ga of terug kom, maar dit kan ook erg de leeftijd zijn en gebeurd ook als ik hem naar mijn moeder breng. Naar mijn moeder mag hij niet van haar, mijn moeder is fit maar 75 jaar en ze noemt het daar een bejaardentehuis en bij mijn familie wordt de kleine een watje, het moet een kind van haar familiekant worden anders is het niet goed. Ik zie sinds kort hele hele sterke beelden van een narcistische schoonmoeder en alle puzzelstukken vallen in elkaar. Mensen komen en gaan, ze zijn goed of slecht, veel roddelen. En zelf is ze zeer charmant en op en top gekleed naar de buitenwereld. Ooh wat is ze toch een geweldige leuke lieve vrouw! Behalve thuis, maar afwachten hoe de pet staat. Met haar man zit ze ook in een slecht huwelijk. Ik zie dat mijn schoonvader gebogen loopt onder haar gezag, constant ruzie met zijn zonen. Hij is ook geen makkelijke persoonlijkheid maar hij praat niet, ik vraag me af of hij wel durft te praten…
Ik zit in haar web, vorige week dikke ruzie gehad, de waarheid had ze helemaal verdraaid, ze riep ook nog dat ze ten alle tijden boven mij zou staan en dat heel veel mensen mij niet mogen omdat ik helemaal niet dat lieve leuke meisje ben zoals ik me voordoe! Ik heb haar geconfronteerd en gezegd dat het bij haar lag en ik niets verkeerd deed. Ze stootte me af en ze wist niet of het ooit nog goed ging komen, ik had haar ziel geraakt en had haar gebroken (en dat terwijl ik juist naar haar pijpen wilde dansen om het goed te doen). Opa werd 65 van de week, heb hem in de watten gelegd, sindsdien is ze weer poeslief en zet ze me weer in voor taken en klusjes. Ze heeft in de gaten dat als ik weg ben, ze de kleine ook niet meer ziet. Mijn vriend weet er niets van dat ik sterk narcisme zie bij zijn moeder, dit ligt heel delicaat. Ik zou hem willen begeleiden in dit proces zonder dat hij er erg in heeft en er zelf achter komt.
Ik ben op zoek naar handvatten. Ik kan niet weg uit de situatie, ik wil niet weg van mijn vriend, ik wil wel mezelf en mijn kind en mijn vriend proberen te beschermen en kijken of ik er iets dragelijks van kan maken. Gelukkig heb ik een goede liefdevolle basis en een moeder van goud die helemaal met mij mee is in dit proces en me daarin begeleid en steunt. Als ik haar niet had dan weet ik niet hoe het nog verder moest… vaak is het me echt te zwaar. Ben constant moe, weet niet waar ik goed aan doe en ze zit als een duiveltje op mijn schouders, als ze belt dan denk ik… wat nu weer… Ik voel me niet afhankelijk van mijn schoonmoeder of vriend, ik ben een sterke vrouw en weet dat als het moet ik me kan redden. Weglopen kan ik niet en wil ik niet voor mijn lieve vriend, ik hou van hem. Als ik weg zou gaan dan breekt de hel los vanwege onze zoon, haar kleinzoon, die laat ze nooit los, wil alles bepalen. En wat als er nog een kindje komt en het zou een meisje zijn… ik hou mijn hart vast… maar laat mijn kinderwens daardoor niet tegenhouden. Hoe kom ik hierin verder? Een heel verhaal en kan nog wel even doorgaan… Ben op zoek naar handvatten… is er iemand die mij kan helpen in dit proces?
Beste Sterk Meisje, wat een heftige situatie voor je. Het is niet gek dat je er erg moe van bent soms en dat je handvatten zoekt! Misschien heb je iets aan de boeken van Iris (die ook ingaan op dit soort familieproblematiek en hoe je afstand kan houden terwijl je er wel contact mee moet hebben), we bieden workshops aan die je kan volgen en waar je andere ervaringsdeskundigen ontmoet en we bieden verwijzing naar een netwerk van coaches en therapeuten die je kunnen ondersteunen (https://verdwenenzelf.org/hoe-kan-ik-je-helpen/). Sterkte met je situatie!
Dankjewel Tako, ik heb een bestelling gedaan voor de boeken van Iris en informatie aangevraagd. Ben blij dat ik deze site ben tegengekomen.
Beste sterk meisje,
Ik heb met je te doen. Maar het goede nieuws is dat je vanuit je opvoeding hebt meegekregen hoe een gezonde relatie er uit hoort te zien en hierdoor doorzie je de narcist en haar manipulaties om je in haar web te krijgen en zo haar agenda te volgen. Er is geen pasklaar antwoord hoe je met deze mensen om moet gaan maar probeer kalm en vastberaden te blijven voor wat betreft je eigen leven en dat van je kind. Geef eigenlijk geen strobreed toe en intuïtief voelt het niet goed om je kind door haar te laten oppassen. Dit doe je waarschijnlijk alleen om de vrede te bewaren maar hier zit het addertje onder het gras. Je kan een narcist nooit tevreden stellen en hoe meer je toegeeft hoe meer ze gaan eisen van je. No contact is in jouw geval niet mogelijk maar probeer het contact zo veel mogelijk te beperken. De narcist ziet jou niet als persoon maar iemand die gebruikt kan worden. De narcist zal niet veranderen en realiseer je dit goed, want een narcistische (schoon)moeder is ook een narcistische oma. Ik hoop dat je vriend zijn ogen ook open gaan want na jaren geconditioneerd te zijn door een narcist maakt je afhankelijk en murw geslagen. Veel lezen over het onderwerp narcisme (o.a. de boeken van Iris Koops) en youtube dr. Les Carter zal je vooruit helpen.
Dankjewel Nathalie, heb gisteren een paar filmpjes van Les Carter bekeken, geven inderdaad goed inzicht, dankjewel voor de tip!
Zo herkenbaar. Nooit is het genoeg. Ook 16u per dag werken is nog niet voldoende. Ze zit dan voor tv te kijken en nadien hoor ik dat ik altijd naar tv kijk (ik kijk max een paar uur per week) maar zo ga je nog meer trachten te doen. Vorige keer zei ik dat ik wel al 60u gewerkt had en thuis ook nog veel werk gedaan had. Dan zegt ze dat die 60u geen argument is want dat had ik al eens gebruikt. Zelf doet ze nauwelijks iets. Ze werkt niet want zij kan dat niet vanwege haar vroegere partners. Je moet overal helpen en maar meer geven. Zelf doet ze dat niet. Ze haalt de familieleden aan zodat zij zich ook tegen u keren. Je mag nooit alleen weg. Ook niet naar familie. Ook een etentje met mijn werk mag niet ook al is het door het werk geregeld. Ik dacht dat ik daar niets mee verkeerd deed. En altijd is zij het slachtoffer. Je moet maar iets doen en ze speelt weer het slachtoffer. Ik ben al een paar keer bijna weg geweest. Ik weet niet goed hoe ik het moet aanpakken. Ze woont bij mij in mijn huurhuis dat ik zelf helemaal opknapte omdat het niet “aan haar levensstandaard” beantwoorde zoals het er uit zag. Ik ben zelf minder dan niets als ik het zo hoor. Als in vroeg of ik eigenlijk wel iets goed deed dan zei ze “op dit moment niets nee”. Weet je, ook al werk ik erg veel uren en ben ik nog eens 2 uur per dag onderweg, ik ben blij dat ik kan gaan werken ook al is het zwaar.