Waarom doet een narcist wat hij doet?

Mensen die lijden aan een onbehandelde persoonlijkheidsstoornis als narcisme, richten vaak een slagveld aan in hun omgeving. Narcisten zullen zelf zelden hulp zoeken; met hen is immers niets mis. Een narcist drijft de mensen om zich heen tot wanhoop, noemt hen gestoord, en veel slachtoffers gaan dit geloven. De mensen die er heelhuids uitkomen, hebben moeite om nog mensen te vertrouwen. Het is logisch dat je niemand meer vertrouwt; je hebt altijd gevoeld dat er iets niet deugde, terwijl er werd gedaan of jij diegene was die niet deugde.

Narcisten hebben een zeer gebrekkig inlevingsvermogen. Daarnaast zijn bepaalde vaardigheden om met de realiteit om te kunnen gaan niet goed ontwikkeld. Het gedrag, wat het gevolg is van deze ernstige pathologie, veroorzaakt enorme verwarring bij de mensen om hem heen. Het is heel moeilijk om grip te krijgen op wat er nu precies gebeurt. Het is niet zo dat hij je gewoon een knal geeft. Als dat zo was, zou het duidelijk zijn dat dat fout is. Zijn gedrag is veel subtieler, maar minstens zo beschadigend. Veel slachtoffers worden murw, omdat ze zich innerlijk een verwarde kluwen wol voelen. Het heeft geen zin de knoop te ontwarren, want door aan een draadje te trekken wordt die knoop juist strakker. Het is onmogelijk om van binnenuit je van die kluwen te ontdoen. Wat je nodig hebt is afstand; pas dan kun je de logica zien in de waanzin. Waarom doet de narcist wat hij doet? Inzicht hierin maakt de kans op ontsnapping veel groter.

Ik heb ervoor gekozen niet met een test te komen, omdat het internet vol staat met testen die m.i. niet allemaal even betrouwbaar zijn. Bovendien zijn veel narcisten moeilijk te vangen in een test, omdat hun hele systeem er op gericht is niet als narcist ontmaskerd te worden. Door zoveel mogelijk typerend gedrag te beschrijven, zul je vanzelf een gevoel krijgen of dit alles van toepassing is. De informatie is gebaseerd op mijn persoonlijke ervaring met narcistische personen en talloze gerichte bronnen die ik geraadpleegd heb.

De narcist:

  1. Is verliefd op zijn spiegelbeeld
  2. Is veeleisend en manipulatief
  3. Valt aan als hij zich gekrenkt voelt
  4. Heeft een groot gebrek aan empathie
  5. Is gericht op totale controle

Is verliefd op zijn spiegelbeeld

De narcist identificeert zich slechts met goede eigenschappen. Hij heeft het gevoel speciaal te zijn, door niemand begrepen te worden. Zijn slechte eigenschappen worden door hemzelf ontkend. Hij projecteert ze op omstanders, zij moeten deze slechtheid op zich nemen. Zo houdt hij zijn imago overeind.

Hij houdt zichzelf bij elkaar door in de spiegel iemand anders te zien dan wie hij werkelijk is. Hij wil dat spiegelbeeld in de reacties om hem heen gereflecteerd zien en vraagt dus voortdurend om bevestiging, zij het op een indirecte manier. Een narcist ziet jou als een verlengstuk van zichzelf. Jouw gevoelens en gedachten doen er alleen toe als ze bijdragen aan zijn realiteit. Hij verwacht bijvoorbeeld dat je steeds weet wat hij wil, zonder dat hij hier om hoeft te vragen. Hij ziet zichzelf namelijk als een onafhankelijk en gevend persoon, en door ergens om te vragen zou hij zijn behoeftigheid tonen. Dat strookt weer niet met zijn imago. Je wordt dus gevangen in een web van manipulaties en onuitgesproken verwachtingen, en er wordt van je verwacht dat je voortdurend op hem gericht bent. De kern is jou een schuldgevoel geven. Het is alsof narcisten met de bedrading in je hoofd bezig zijn. Je gaat alles vanuit hun perspectief bekijken, omdat je, als je dit niet doet, verwijten krijgt. Het blijkt precies de bedoeling te zijn om hun perspectief over te nemen. Jij zelf doet er niet toe; het gaat om hun behoeften.

Is veeleisend en manipulatief

De narcist heeft een duidelijke mening over anderen, maar vrijwel geen zelfkritiek. Hij is zeer veeleisend. Hij houdt zich ongenaakbaar en zet zichzelf buiten de ring. Met de ring bedoel ik het leven waar het gewone volk zijn gevecht voert. De narcist manipuleert en tracht je beleving over te nemen. Hij hypnotiseert en gebruikt diverse subtiele psychologische tactieken om te krijgen wat hij wil. Deze hersenspoeling heeft diepgaande effecten op het slachtoffer.  Zie ook dit artikel.

Wat krijg je als je een mens hebt zonder een daadwerkelijke verbinding met zichzelf, iemand die van binnen vrijwel doods is en zich alleen levend kan voelen als hij van buitenaf de juiste shots toegediend krijgt? Het betekent dat de narcist -als een junk- zichzelf moet verzekeren van een continue voorraad. Dit wordt narcistische voorraad genoemd. Dit kan hij alleen doen door te verleiden, door zijn omstanders als het ware te belonen voor hun verstrekking van deze voorraad. Deze voorraad betreft: henzelf. De narcist bindt mensen door hen op te hemelen en te straffen als ze niet voldoende meewerken. Als de narcist zijn spotlights op je zet, dan ben je iemand. Haalt hij ze weg, dan ben je niemand meer. Dit alles ontzielt, en je moet heel sterk in je schoenen staan om niet overstag te gaan.

De verbinding met jezelf werd je al systematisch afgenomen, waardoor je alles zal doen om weer zijn goedkeuring te verkrijgen. Ik laat later zien hoe dit precies in zijn werk gaat. Je zit nu in zijn web en de narcist gebruikt verschillende technieken om je afhankelijk te houden. Dat is dus iets van hem, maar hij zal altijd doen of het over jou gaat. Zodra jij zijn realiteit niet bevestigt vorm jij de bron van het probleem. Een narcist wil eigenlijk koste wat kost voorkomen dat hij werkelijk bij zichzelf uitkomt en gebruikt zijn imago om zich tegen de onderliggende beleving -de depressie- te beschermen. Dit vraagt van de mensen om hem heen een enorme toewijding; zij zullen dat imago hoe dan ook moeten bevestigen. Een narcist wil er niet bij stil staan hoeveel hij vraagt, en zal snel kritiek hebben wanneer hij iets niet krijgt. Die kritiek concentreert zich vaak rond waarden, doordat de narcist nauwelijks feiten tot zijn beschikking heeft. Zijn omstanders plegen namelijk geen grote misdaden, maar een klein misstapje wordt door de narcist wel als zodanig ervaren.

De narcist valt aan als hij zich gekwetst voelt

De narcist is in alles gericht op zijn imago. Zodra hij zich in dit geïdealiseerde zelfbeeld gekrenkt voelt, valt hij hard aan om de ander te straffen en bij te sturen.

Het ideale imago wordt nooit behaald, en de narcist ontdekt niet dat het per definitie onhaalbaar is, maar wijt het aan de omstandigheden en de omstanders die hij bevecht. Dit maakt de situatie ook zo uitzichtloos; voor alle partijen. Hij zit in een fantasie van allerlei prachtige eigenschappen (helpend, gevend etc.) en anderen moeten dit waar maken. Hij wordt gedreven door wat hij zelf nodig heeft en beredeneert alles naar zichzelf toe. Zolang je hem steunt lijkt er niet zo veel aan de hand te zijn; de problemen worden vooral zichtbaar wanneer hij zich te kort gedaan voelt. Hij opereert dan vanuit een heftigheid die grote schade aanricht: de narcistische woede. De narcist is woedend omdat hij naar de rand van zijn innerlijke afgrond werd gebracht, wat nooit had mogen gebeuren en waar de ander voor gestraft moet worden. Dit heet de narcistische aanval. Deze aanval voelt als de beet van een slang, en de beet is giftig. Je voelt je na die beet ongelooflijk slecht over je zelf. Voor de narcist is hijzelf echter weer het slachtoffer in deze interactie. Je bedreigde zijn imago immers en de gapende leegte onder zijn grootheidswaan werd hierdoor voelbaar. Ineens voelt de narcist zich naakt en de schaamte en het afgrijzen hierover zijn zo groot, dat hij anderen onmiddellijk voor deze beleving verantwoordelijk stelt. Deze aanvallen zijn verschrikkelijk om mee te maken, en ik ga er in mijn werkboek specifiek op in hoe je hiervan kunt herstellen.

Heeft een groot gebrek aan empathie

De narcist eist voortdurend empathie op voor zichzelf, maar heeft nauwelijks empathie voor anderen. Hij heeft geen echte gevoelsverbinding en beoordeelt mensen en dingen naar de functie die ze kunnen hebben voor zijn imago.

Een narcist belooft je gouden bergen; dat je eindelijk geliefd wordt, begrepen wordt, maar het blijft bij een worst die je voorgehouden wordt, want uiteindelijk is er niets. Er is slechts een lege belofte, een fata morgana. Als je in zijn systeem zit lijd je mee en voel je de woede en frustratie om wat wel gesuggereerd wordt maar wat nooit werkelijk waar kan worden; het betreft immers een schijnrealiteit. In plaats van je te laten misleiden door de luchtspiegeling in de verte, is de enige ware kans op een leven: uit dit systeem stappen. Je eigen leven terugpakken. Veel slachtoffers komen niet tot deze stap, en blijven hopen op verbetering. De grote valkuil in een relatie met een narcist, is denken dat je de relatie door je eigen gedrag kunt verbeteren. Dit wordt dan ook voortdurend door hem gesuggereerd. Velen blijven jaren in deze valkuil hangen, maar de normale menselijke criteria gelden hier niet. Terwijl je tegen de narcist zou willen zeggen; je hoeft jezelf niet zo’n onhaalbaar imago te stellen, je hoeft niet perfect te zijn, wordt alle menselijkheid in de relatie om zeep geholpen omdat jij zogenaamd de schuldige bent, de dader, die veroordeeld moet worden.

Is gericht op totale controle

Hij kan niet werkelijk ontvangen, maar heeft een dogmatisch beeld van wat hij zou moeten krijgen. Hij is rigide en erg gericht op de vorm. Een narcist heeft een dwingend idee van hoe dingen horen te gaan en kan furieus worden als zijn script niet gevolgd wordt.

Een narcist houdt je gegijzeld, opdat je maar geeft wat hij zo dringend nodig heeft. En wat dat is; jezelf. Met minder neemt hij geen genoegen. Hij wil degene zijn die het weet, jij bent degene die het niet weet. Zo heeft hij de totale controle. Hij heeft er baat bij dat jij je verantwoordelijk voelt, en maakt dus misbruik van je empathie en compassie. Een narcist zal zelf zelden de verantwoordelijkheid nemen voor zijn pathologie. Hij projecteert en jij wordt puur gebruikt als bliksemafleider. Zodra je niet voldoende meewerkt ben je te afstandelijk, egoïstisch, te weinig empathisch, etcetera. Kritiek van een narcist is zelden feitelijk. Ben je een paar minuten te laat, dan is dit een bewijs dat je geen respect hebt. Vergeet je te groeten, dan is dit een bewijs dat hij je koud laat. En ga zo maar door.

Alle logica die in het normale menselijke verkeer geldt wordt dus volledig op zijn kop gezet. Het is bijvoorbeeld een volstrekt natuurlijke reactie om afstand te nemen van iemand die beschadigend gedrag vertoont en hier geen verantwoordelijkheid voor neemt. Ook hier ziet de narcist zichzelf als het enige slachtoffer. Kan (of wil) de narcist zijn eigen beleving en motieven niet onderzoeken, hij heeft wel een hele analyse van de jouwe zonder dat hierin ook maar iets gecheckt wordt. De narcist is eigenlijk heel afhankelijk van andere mensen; hij is immers niet in verbinding met zichzelf. Hij zou eerlijk zijn als hij zou toegeven wat hij van anderen nodig heeft. Dan hebben anderen immers de keus of ze dit willen geven of niet. Maar de narcist verdraagt deze onzekerheid niet; hij moet en zal het krijgen. En om zich te verzekeren van voldoende voorraad is alles geoorloofd.

« Wat is narcisme waarom ontsnappen zo moeilijk is »

733 gedachten aan “Waarom doet een narcist wat hij doet?”

  1. En nu ben ik een jaar verder…. een jaar nadat mijn ex mijn huis verliet, uit ‘ons’ leven stapte… Ik lees mijn eigen ingezonden reacties op deze site en thuis de brieven die ik nooit aan hem verzond, maar schreef om hem uit mijn systeem te krijgen, te weren. Ik kijk naar de foto’s van onze vakantieboeken…. En ik ben verbaasd, verbaasd dat ik zoveel heb laten gaan, zoveel heb laten lopen, alle idiotie die ik heb geaccepteerd. Ik ben niet boos op mijzelf en weet zeker dat mij dit nooit meer overkomt. Wel blijf ik verwonderd dat er mensen zijn die in contact met hem blijven, die hem blijven geloven of toelaten in hun leven tegen beter weten in. Want o wat is het waar wat Iris schrijft op deze site. Hij leeft in een fantasie. Neemt nergens verantwoordelijkheid voor, verzint en liegt een levensverhaal aan elkaar etc. Dat blijft onbegrijpelijk, dat ik iemand zo dicht bij mij heb gelaten die zo gestoord is! Soms droom ik boze dromen waarin ik hem alles voor de voeten gooi waaraan ik in het echte leven nooit toekwam. En dat lucht op, vooral als ik wakker word en besef dat het een nachtmerrie was, dat hij godzijdank uit mijn leven is verdwenen. Inmiddels heb ik een aardige vriend waarmee ik een liefdevolle LAT relatie heb. Voorzichtig en tot mijn spijt bleek ik in het begin ook achterdochtig en onzeker, dat was toch de schade die mijn ex mij heeft toegebracht want dat was ik niet, bén ik niet. Gelukkig konden wij hierover praten en voel ik mij weer veilig, gelijkwaardig en zie en ervaar ik weer hoe een serieuze kwalitatieve relatie opnieuw kan bestaan. Zoals gezegd was ik weduwe uit ene zeer liefdevolle relatie voordat ik mijn ex ontmoette. Ach mijn ex, hij was een voorbijganger, een geval van domme pech op mijn levenspad, met mij gaat het weer goed zoals vanouds. Hiermee sluit ik die periode af. Ik wens iedereen die met een verdrietig verhaal bij deze site beleefd sterkte en vertrouwen in jezelf, met ons komt het echt weer goed. Gun jezelf alle emoties bij het verwerken van je kwetsuren. Ik was/ben blij met mijn psycholoog die mij zo waardevol heeft ondersteund.
    Liefs, Mia

    1. Mia, je bent al zoveel verder dan ik. .. sta nog aan t begin. rouw om wat ik dacht dat ik had. maar je verhaal is zo herkenbaar dat ik geloof dat er ook voor mij betere tijden komen . xxx

    2. Heel herkenbaar dat stuk over een narcist.Ben nu 16 jaar geleden gevlucht en hij probeert mij nu weer te manipuleren en macht op me uit te oefenen .Maar ik woon gelukkig precies aan de andere kant van het land Helaas heeft hij 2 van mijn 3 kinderen betoverd.Gelukkig ben ik nu al weer 6 jaar getrouwd met een schat van een man die heel veel van me houd en me in alles steunt .Dus zou ik zeggen maak je los en begin op nieuw en laat je nooit meer inpakken door een narcist.Houd moed!

    3. Wauw.. wat ben jij sterk. Ik wil zo graag een einde maken aan dit leven, weer gelukkig zijn, niet meer bang hoeven zijn. Alles weer aan te durfen , weer gelukkig zijn. Waar moet beginnen?

    4. ik ben net uit een relatie hij heeft niets meer laten horen toen ik hem op zijn verantwoordingen wees. Hij is afgelopen wo avond vertrokken .. daarna heeft hij me slecht gepraat bij de vader mijn kinderen. Ook probeerde hij het bij vrienden, gelukkig weten ze wie ik ben.
      hij praatte alles goed en ik heb alles gegeven wat ik had. komt goed sjatje zei hij altijd als ik zei kunnen we ons dat wel permitteren. Nu ben ik berooid achtergebleven ik heb niets meer. moet helemaal opnieuw beginnen. hoe kan het dat ik hier zover in mee ben gegaan. Ik voel zo’n pijn van binnen ik schreeuw het uit. Ik mis hem ook nog de klootzak.

      1. Lieve Liekje, misschien ben je financieel berooid achtergebleven, maar dat overleef je wel. Je bent tenminste niet berooid van je goede geestelijke gezondheid! De gek die nu bij je weg is, is dat wel, wat een treurig leven voor hem, een heel sneu type! Je verdriet laat je ooit achter je en weet dat er mensen zijn die om jou geven omdat je het waard bent. Die loser was dat niet!

      2. Beste Liekje,
        Ja waar begin je, als je zo bent achtergelaten? Het is zeker niet simpel weer opnieuw je leven op te bouwen. Je zal er overheen moeten komen.
        Je hebt verwerkingstijd nodig, tijd om te voelen wat je is aangedaan. Boosheid, verdriet, angst al deze gevoelens horen hierbij. Vervolgens zal je je zelf moeten herpakken. Je wilt niet in je verdriet blijven hangen, als het goed is.
        Dan probeer je de aandacht op je zelf te richten: wat vind ik leuk om te doen? Wie was ik, voor ik hem kende? Je hebt kinderen, daar kun je je focus op leggen.
        Er is na narcistische mishandeling geen “snelle” manier om weer even snel gelukkig in het leven te staan. Het is vechten, doorzetten, uithuilen en weer opnieuw beginnen.
        Steeds weer. Je wordt er heel moe van. Het is wel de moeite waard. Je kunt er uitkomen.
        Ik kan me voorstellen dat je hier hulp bij kan gebruiken. Ten eerste kan ik je het werkboek van Iris Koops aanraden. Hierin staat heel veel uitleg, zodat je je verdriet en boosheid, voelt en begrijpt. Er staan veel adviezen in hoe je kunt herstellen. Tevens lees je herkenning en dat je niet alleen bent in deze strijd.
        Ten tweede: Je kunt de coaching informatie aanvragen, zodat je een coach of therapeut vraagt om je te helpen om dit te verwerken en er verder uit te komen.
        Zowel het werkboek als de coaching informatie kun je aanvragen op de website.
        Daar lees je ook dat we workshops geven. Dat kan ook helpend en ondersteunend zijn.
        Ontdek wat je verder helpt. Kies dat pad. Het gaat om jou tenslotte!
        Susan Veenstra

    5. Het is zo confronterend om dit te lezen, ikzelf zit al 10 jaar in een relatie waar alles om mijn vriend draait. Ik moet hem in alles tijd geven, begrip voor alles hebben maar als ik mij verdrietig of ongelukkig voel wordt daar weinig of geen rekening met gehouden. Als hij weer eens iets doet zonder rekening met mij te houden dan houd ik mijn hart vast voor wat er gaat komen want meestal doet hij net datgene waar hij van weet dat ik dat haat eens zo hard. Ik weet dat ik weg zou moeten gaan bij hem maar ik hou echt nog van hem, ook al hoop ik op een dag op te staan en dat het houden van verdwenen is.

      1. Lieve Sanneke,
        Voel je gesteund in de wetenschap dat je niet alleen bent in deze strijd.
        Het is verschrikkelijk moeilijk je staande te houden naast een N. Zelf heb ik nu bijna 6 jaar een relatie met mijn huidige partner met een NPS. Hij heeft zich twee jaar geleden laten opnemen in een psychiatrische kliniek waar hij ongeveer 1,5 jaar is behandeld, en ondanks dat ik op sommige vlakken verbetering heb gemerkt, hebben ze daar aan het pathalogisch liegen niks kunnen doen.
        Hij heeft twee levens, met twee verschillende partners, en weet deze levens strikt uit elkaar te houden. Althans, als zijn andere vriendin zich koest houdt. Zij wil uit alle macht de hele wereld laten weten dat zij een relatie met hem heeft, en weet intussen al drie jaar van mijn bestaan. Mijn reacties daarop zorgen op hun beurt weer ruzies met hem, waarin hij mij (uiteraard) verantwoordelijk stelt voor de ontstane situatie. Want tja, het was natuurlijk niet de bedoeling dat wij ons mond open doen.
        Waarom ik niet bij hem weg ga? Omdat ik mij een leven zonder hem niet voor kan stellen. Wij kennen elkaar namelijk al sinds onze jeugd. Ondanks dat dit leven met hem ook niet brengt wat ik ervan verwacht, blijf ik…..tegen beter weten in.
        Dus Sanneke….ik begrijp je heeeel erg goed. Stay strong, zoals je bent!

    1. Ik maak hetzelfde mee, maar mijn zoon trekt naar zijn vader en ik gedraag me “slecht”. ‘Ik moet maar naar een psycholoog.’ mijn zoon van 19 ziet het niet en ik raak verder in de put. Mijn man gedraagt zich als voorbeeldige vader en echtgenoot, maar heeft duidelijk 2 gezichten. Naar mij toe is hij totaal anders. Ben bang mijn zoon te verliezen als ik weg ga. mijn man wil me niet loslaten en doet er alles aan hem in zijn greep te houden.

  2. Ik heb vanavond door het forum lopen scrollen. Las verschillende verhalen over narcistische ouders of narcistische partners. Ik heb/had een narcistische partner. Volslagen verrassing. 15 jaar gelukkig samen, maar het laatste jaar dat wij samen waren (2 jaar geleden) begon hij zich steeds bizarder te gedragen. Duidelijke leugens, ruzie uitlokken (en dan tegen mij schreeuwen dat ik ‘verdomme niet zo door het lint moet gaan’, uh, pardon?), rotopmerkingen maken, zeggen dat ik niet deug, niet meer anticiperen, openlijk walgen, vinden dat ik hem af val, dat ik hem nooit meer complimenteer etc. Vorig jaar is hij vertrokken. Hij zei dat hij wegging omdat hij niet meer met me door wilde. We hadden teveel ruzie over geld, ik wilde alles beslissen en ik was te controllerig. Daarnaast wilde hij na 15 jaar ook wel weer eens een keer kriebels in zijn buik als hij een appje van me kreeg. Na twee maanden, en 3 sessies onzinnige leugenachtige therapie, komt er een aap uit de mouw. Meneer heeft al tien jaar lang, al voor ons huwelijk allerlei affaires. Het vaakst met vrouwen dichtbij. Vrouwen van gezamenlijke vrienden van ons, collega’s, zelfs twee van mijn beste vriendinnen en de laatste (van wie ik het weet) hier uit het dorp. Ook vrienden van ons. Getrouwd, kinderen. En ik ben zo aardig daar mijn bek over te houden. Het ging hem altijd om de jacht en het hebben was de trofee, niet eens de sex (bij vriendinnen was de kick groot omdat er ws meer op het spel stond ook voor hen. In zijn beleving moeten ze hem wel heel erg de moeite waard hebben gevonden dat ze mijn vriendschap op het spel zetten. Bij getrouwde vrouwen namen ze een risico omwille van hem).
    In het begin nog wilde ik er alles aan doen om te kijken of er nog een mogelijkheid was om een poging te wagen. Mijn liefde zat diep. Daarnaast hebben wij een kind. Hij wilde er niet eens over praten. Die sessies waren een farce. Toen ben ik er ook mee gestopt.
    Het laatste half jaar is mijn ex zich steeds meer gaan ontpoppen als een harteloze, non-empathische, egocentrische, onoprechte, leugenachtige, waarheidsverdraaiende, onbetrouwbare, onfatsoenlijke en gewetenloze man. Hij manipuleert me, raakt me, zweeft van links naar rechts, is aardig en dan weer (verbaal) agressief, zegt dingen die me van mijn stuk brengen en blijft me ‘verbazen’ met zijn acties. Onverwacht en laag bij de grond. Alsof hij niet MIJ jarenlang heeft besodemieterd, vernederd, voorgelogen en uiteindelijk heeft afgedankt, maar ik hem! Ik heb het idee dat zijn waarheid nu is: Als jij niet zo’n vervelend rotwijf was geworden, had ik niet bij jou weg hoeven gaan. Het is jouw schuld. Verdekt heeft hij het me al wel zo verteld.
    Iniedergeval: Wat ik lastig vind: Hoe sluit je je af voor zo’n man, negeer je hem? Ik heb al wel grenzen gesteld, maar wij hebben een zoon in groep 4 en wij moeten (omwille van hem) on speaking terms blijven. Hij gaat 1 dag doordeweeks en 1 dag in het weekend naar hem. Dat vereist afstemming. Ook weet ons zoontje niet wat er werkelijk speelt. Ik moet dus ook een soort pokerface opzetten en over koetjes en kalfjes kunnen praten. LASTIG.
    Ik zie een hoop verhalen, maar de complexiteit die ontstaat bij het hebben van een kind in een dergelijke situatie, zie ik nergens terug.
    Iemand advies?

    1. Beste Ans,
      Dank je voor je reactie. Je hebt al een hoop meegemaakt. Je bent ook een lange tijd samen geweest. Je herkent en doorziet zijn trucjes. Ook ken je zijn leugenachtige leven, waardoor je hem niet meer vertrouwd. Je hebt hem genoeg kansen gegeven, omdat je heel lang hebt gehoopt, dat het allemaal niet voor niets is geweest. Dat jij het fout zag, maar je zag het goed. En nu zit je ermee, want jullie hebben samen een zoon. In het werkboek van Iris is een heel hoofdstuk geschreven over hoe je narcisme-proof wordt, want daar ligt je grootste behoefte. Je kunt het boek eenvoudig bestellen op deze website.
      Op deze website staan diverse getuigenissen van slachtoffers die met het zelfde zitten als jij. Samn kinderen hebben met een narcist. Omwille van je zoon, is er een omgangsmanier nodig. Hoe doe je dat? Hoe ga je met je ex om zodat hij je emotioneel niet raakt? In het werkboek staan heel veel adviezen en in het vervolgboek wordt hier nog dieper op ingegaan. Je kunt een hoop energie terugwinnen door de reactie die jij geeft op zijn manipulaties. Makkelijk is het niet, maar je kunt een hoop leren uit het werkboek. Als advies kan ik je meegeven:
      * houd de communicatie kort en zakelijk.
      * Laat je niet verleiden tot discussie.
      * Red jezelf door oppervlakkige antwoorden te geven.
      Iris gaat hier in haar boek nog veel dieper op in. En oefening baart kunst!
      Sterkte ermee,
      Susan

      1. Bij mij speelt hetzelfde Ans, maar mijn kind is iets jonger. Naarmate ik langere periodes kort en zakelijk blijf, gaat het beter. Soms valt hij terug in het onnodig schelden en boos om niks worden, omdat het even niet gaat hoe hij het allemaal graag wil. (Voor de duidelijkheid: hij regelt niets voor ons kind, regelde ook niets voor de scheiding terwijl hij koos om te gaan.) Als ik daarvan de schuld krijg en als dingen over de rug van mijn kind gespeeld worden, tier ik een aantal keren flink terug over de app dat ik dit gedrag niet meer pik, dat ik zijn gelieg en geheimzinnig gedrag beu ben en dat ik mijn mond niet meer hou. Ik geef ook geregeld aan dat als iets hem niet bevalt, we teruggaan naar de mediator (had ik nooit moeten doen, had zelf een advocaat moeten nemen, maar ja, je hebt een kind samen he) of desnoods naar de rechter. Dat kost hem tijd en geld en dat heeft hij niet, dus dan bindt hij eigenlijk altijd weer flink in. Wel sputtert ie dan nog een paar appjes na in de slachtofferrol (zie je dan niet dat ik alles zo goed mogelijk probeer te regelen, ook voor jou?). Ik kies er dus voor om wanneer dingen mijn kind raken, de tegenaanval in te zetten. Zo voelt het ook van binnen. Ikzelf ben bijna helemaal los van hem na anderhalf jaar en indien nodig bescherm ik mijn kind. Gelukkig lijkt mijn kind er goed doorheen te komen. In hem steek ik alle liefde die ik in me heb en ik hoop van harte dat papa hem in zijn tijd ook lief heeft en hem echt ziet. Dat laatste vrees ik enorm. Weet niet hoe het bij jou is, maar met mijn ex is niets af te spreken. Ik vraag hem drie dingen en met moeite krijg ik er 1 geregeld. Hij geeft aan dat hij het allemaal ook niet echt meekrijgt. Ik heb hem aangegeven dat er dan helaas maar dingen in de soep gaan lopen, ook op school (uiteraard zonder dat mijn kind daar zelf last van heeft). Ik ben niet mijn ex zijn mama of oppas, hij is zelf volwassen en kan zijn verantwoordelijkheid nemen. Heel veel sterkte, ik weet hoe zwaar het is. Leef je eigen leven, geniet van kleine dingen en van de tijd die je wel hebt met je kind. Als jij je hart openzet, doe je aan jouw kant wat je kunt voor je kind. Hopelijk blijft schade dan zo veel mogelijk beperkt.
        Veel liefs,

    2. Ik heb 3 kinderen van de 5 die mijn aanstaande exman heeft. Ik lig in scheiding. Ben nieuw hier. Wil mijn verhaal wel kwijt maar weet niet eens waar te beginnen. Alles is kapot alles gaat nog verder stuk ik sta straks op straat met mijn kleine kindjes. En wat lees ik veel herkenning…..ik heb ook een eigen zaak waar hij veel deed en nog doet momenteel, maar hij liegt bedriegt en zet mij in een kwaad daglicht. Vorige week wilde ik uit het leven stappen,ik ben in therapie en hij heeft gewonnen voor mijn gevoel. Grote schulden…..alles weg…..

      1. Beste Bren,
        Dank je voor je reactie. Wat zit je in een vreselijke situatie. Alles lijkt op je af te komen en dreigt ook nog mis te lopen. Je leest veel herkenning op de site. Nu weet je zo een beetje waar het probleem zit. Dit betekent niet dat het er gemakkelijker op wordt. Je zal door een zware periode heen moeten om orde op zaken te stellen. Wat is eerst belangrijk, wat daarna, enz. Het is onmogelijk om dit alleen te doen, want het is veel. Je kunt hier hulp bij vragen ( iemand in de familie, vrienden of een hulpverlener) zodat je lijnen uit gaat zetten, hoe je het kan aanpakken. Stap voor stap. Misschien is het een beetje een lichtpuntje, dat je weet dat je niet de enige bent in deze moeilijke situatie. Op de site en in het werkboek kun je er veel over lezen. Vele mensen hebben dit doorleeft en het kan. Je kunt er uitkomen en het is een heel proces. Ik wens je veel sterkte,
        Susan

    3. Geen advies helaas, maar dezelfde vraag. We zijn al een aantal jaren uit elkaar en de communicatie komt niet goed op gang, hoe logisch 😉
      De laatste mediator had hem in de gaten en dus gooide hij de handdoek in de ring, want hoe kan iemand hem nu het vuur aan de schenen leggen?!
      Zijn ideeën zijn niet altijd in het belang van ons kind.
      De instanties zien hem als de beleefde, vriendelijke, goedwillige en snappen niets van mijn verhalen: “Hij? Hij kan niet tot zoiets in staat zijn!”
      Ik krijg zelfs daar te horen dat ik mijn vragen of opmerkingen dan wel fout zal formuleren!!!
      Dus die stel ik nu niet meer op zonder ruggesteun en controle: hoe lees jij het? Wat staat er volgens jou?
      Ik ben zo los van hem als ik nu kan, maar mijn kind blijft mijn struikelblok. Dan is er iets leuks en moet ik nee zeggen, omdat het niet met papa te overleggen valt. Maar omgekeerd, als er bij hem iets leuks is…dan moeten hemel en aarde omgedraaid worden om het mogelijk te maken. Ik heb daartegen ook nee leren zeggen. Ook al denkt mijn kind dat ik dan de boze heks bent, want papa laat niet na om uitgebreid te vertellen dat ze iets niet kunnen doen omdat mama nee zegt.
      Ooit…Ooit komt er een dag dan heeft mijn kind hem ook door!
      En weet mijn kind hoe het werkelijk zit!
      Dan volgt er nog een hele strijd, want dat zal papa niet accepteren natuurlijk. En mijn kind is dan nog meer de dupe dan nu.
      Ik geef het de handvatten mee, die ik denk dat het nodig heeft. Ik doe er meer dan mijn best voor me dat niet te laten ontnemen. Mijn kind zal het vreselijk moeilijk krijgen, maar het zal voorbereid zijn. En ik, ik zal met open armen klaar staan om het op te vangen.

      1. Beste Verlichte bloem,
        Je kind is je kwetsbaarheid. Dat zal zo blijven. Je brengt haar bij wat goed en niet goed is. Uiteindelijk kiezen ze zelf wat zij denken dat goed is. Het is goed om te lezen, dat je je kind voldoende goede gezonde bagage meegeeft. Dat is waar je kind op kan vertrouwen. En wat je zelf op dit moment kan doen.
        Veel mensen laten zich manipuleren door de narcist in kwestie. Hij heeft een charme en kan het zo goed vertellen. Hij doet de leuke dingen. Hij zorgt voor direct plezier, waar een kind gelijk blij mee is.
        Vaak denkt hij niet aan opvoeden ( de zorg over een langere tijd, het meegeven van waarden en normen. Voor het toekomstig belang van het kind).
        Ik raad je aan het werkboek van Iris te bestellen via de website. Hier staan heel veel adviezen in en ook hoe je uit de valkuilen blijft. Hoe je blijvend kan herstellen door goed te snappen en invoelen wat narcisme ie en met je kan doen en hoe je er in relatie tot je omgeving mee om kan gaan.
        Dank je voor je bericht en ik wens je sterkte,
        Susan

      2. Aan verlichte bloem en alle andere ouders,
        Bij mij is die tijd aangebroken! Mijn zoon was net 7 toen ik letterlijk weg vluchtte bij zijn vader.
        Ook ik werd niet door advocaat en instanties geloofd. Je gaat echt door een hel.
        Mijn zoon had ook een soort van omgang met zijn vader, maar dat was vaak niet plezierig voor mijn zoon. Hij kreeg ook te maken met moeilijk gedrag, woede-aanvallen en stilte-behandelingen door zijn vader. Zoon had al van kleins af aan gemerkt dat papa lelijk doet tegen en over mama. Hij prikte dus door alles wat gezegd werd heen!
        Vorig jaar (mijn zoon is een vroege leerling (toen 12 jaar) en zat vorig jaar in 2-VWO) kwam in de klas narcisme ter sprake, waarbij een klasgenoot vertelde over een narcistische ouder. Mj zoon herkende zich in het verhaal en nog meer … Hij is zelf op internet gaan googlen en kwam daarna naar mij …
        Hij pikte niet alles meer van zijn vader, waardoor het gedrag van zijn vader nog erger werd.
        Ik heb gelukkig alleen het ouderlijk gezag, want mijn zoon wilde niet meer naar zijn vader. Zelfs bellen wilde hij niet meer, omdat zo’n gesprek elk moment kon escaleren!
        Op school werd door de begeleiders geadviseerd om mijn zoon minimaal contact te laten houden, want hij ging er letterlijk aan kapot.
        Natuurlijk pikte mijn ex dit alles niet; hij verdraaide alles en ging compleet door het lint.
        Hij was en is nu alle macht kwijt; niet alleen over mij, maar ook over onze zoon! Hierop heeft mijn ex aangegeven alle contact te willen verbreken met onze zoon.
        Dat was een maand terug, dus het is afwachten of hij woord bij daad houdt. Zoon is nu 13 en zegt dat het hem rust geeft om geen contact met zijn vader te hoeven houden.
        Dit is even in het kort wat er bij ons gebeurd is. Het lijkt misschien of ik bewust mijn zoon steeds minder contact heb laten houden met zijn vader, maar dat is niet waar.
        Hij is en blijft zijn vader, maar door zijn eigen gedrag heeft hij zijn relatie met onze zoon compleet kapot gemaakt.
        Mijn zoon was en is gewoon bang voor zijn vader en heeft geen enkel vertrouwen meer in hem.
        Ik hoop dat er nu meer rust in onze levens komt. Hopelijk komt die t.z.t. ook voor jou Verlichte Bloem en natuurlijk alle andere ouders in deze situatie!

      3. Verlichte bloem, het klopt wat je zegt..op een dag zal jou kind zien hoe zijn vader werkelijk is. Ik heb 3 nu,godszijdank volwassen. Maar wat hebben ze het zwaar gehad 1 groot loyaliteit conflict. Ik zelf heb gevochten voor ze en bijna nooit hun pa afgevallen.terwijl dit constant bij hem wel gebeurde elke dag moesten ze horen wat voor slecht mens hun moeder is….ziek werden ze ervan! Brr manipuleren bij het leven. Nu ze volwassen zijn zien en ervaren ze het zelf….komen zelf met verhalen over zijn tegenstrijdigheden phff ik ben nu 13 jaar bij hem weg hij heeft 7 jaar niet met me gesproken, wat heel fijn zou zijn geweest als je niet 3 kinderen samen hebt…veel sterkte allemaal het duurt lang maar op een dag zullen je kinderen het zien! En dan kun jij ze opvangen…

      4. Het laatste stukje van je bericht ontroerd mij. Het is triest . maar de naakte waarheid, Ooit komt een kind er achter maar zal genoeg beschadigd zijn.

  3. Zelf heb ik een relatie gehad met een (vermoedlijke) narciste. Als reactie op wat ik lees wil ik zeggen dat het kan helpen om iemand als zodanig neer te zetten, maar uiteindelijk is het belangrijk om zélf verantwoording te nemen en te kijken waarom je het zover hebt laten komen. Ieder mens heeft in meer of mindere mate namelijk narcistische trekken, wil graag bewonderd worden ed. Ik heb mij genezen van mijn eigen imago, mijn eigen beperkingen. Dmv boeddhisme voel ik nu compassie voor haar omdat ik weet dat zij diep van binnen leidt. En dat is het belangrijkste van alles want daarmee heb ik mijn eigen negativiteit kunnen omdraaien en sta ik weer open voor een nieuwe relatie.
    Jeroen

    1. Beste Jeroen,
      Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen leven, toch is dit te simpel gesteld. Zoals je op de website kunt lezen zit er achter ieders getuigenis een lang, complex en vaak zeer schrijnend verhaal. Soms zijn mensen zich niet bewust van wat ze hebben meegemaakt, welke mishandeling ze hebben doorleeft, totdat ze de wake-up call krijgen. Soms is dat doordat ze op deze website terecht zijn gekomen, soms omdat ze niet meer verder kunnen en “wegvluchten” uit hun eigen leven. Het is goed te lezen, dat jij je weg hebt gevonden om je leven nieuw positief leven in te blazen. Ik zou dit iedereen toewensen. Er is veel pijn en onverwerkt verdriet, dit kun je lezen op deze website. Het zijn moeizame processen maar er is een weg er-uit. Ieder doet het op zijn eigen wijze, en in zijn eigen tempo. Niemand kan zeggen hoe het moet. Jouw manier is passend bij jou en niet zomaar toepasbaar op een ander. En jouw manier is om compassie te voelen met je narcistisch ex. Dit geld zeker niet voor iedereen en is ook niet nodig om zelf te herstellen. Tevens kan je niet stellen dat iedereen narcistische trekken heeft, dat is echt te kort door de bocht.
      Wat ieder slachtoffer nodig heeft, is zichzelf en de bereidheid om eruit te willen.
      Susan

  4. Wat een heftigheid, ik weet niet eens waar ik moet beginnen?! Er is zoveel gebeurd… Zolang ik me kan herinneren gaat het in de familie al om het perfecte plaatje. Echte gevoelens of echte gedachtenis worden niet met elkaar gedeeld. Ik voel veel gemaaktheid in de omgang.Een soort van toneelstuk.En daar heb ik ja werd ren ook aan mee gedaan. Ik besef me nu pas dat ik eigenlijk altijd bang ben geweest voor me vader. Hij was de baas in huis.Me moeder deed daar ook volledig aan mee. Haar hele handelen gaf hem ook die macht. Hij bepaalde alles in huis, en ze liep gewoon achter hem aan. Zijn ideeën, zijn meningen waren ook haar meningen en ideeën.
    Van kleine af aan liep ik al op me tenen om hem maar niet boos te maken. Bij iedere beweging wat hem niet zinde kon het foute boel zijn. Van een beker limo per ongeluk omsloten tot het kraken/ kauwen van een koekje.
    Toen ik zelf moeder werd, merkte ik stukje bij beetje op dat dit niet een “normale” manier van omgang was. Ik heb altijd geprobeerd om een echte band met ze te krijgen. Om dichterbij te komen. Vaak kwam ik van een koude kermis terug. Ik ben jong moeder geworden, ik was/ ben best onzeker, en had toen ik net moeder was geworden het idee dat ik me echt moest bewijzen als moeder. Ze hadden altijd wel iets te zeggen, me zoontje was te koud of te warm gekleed. Of alweer verkouden. Van de tien keer op bezoek, kwam ik meestal negen keer huilend thuis. Nooit was het goed genoeg. Ik heb wat afgehuild, als een klein kind stond ik onder de douche. Vanaf toen werd het alleen maar erger met mij, ben echt ziek geworden, veel huilen, veel down, weinig energie. Maar heel soms kwam er wel een opening, dat gaf mij dan weer hoop. Om vervolgens keihard afgewezen te worden. Ik heb zovaak gemaald, ligt het niet aan mij? Maak ik de dingen niet groter dan ze zijn? Ben ik niet gewoon een zeurpiet? Zoveel twijfels en ja nu ook nog steeds. Ik ben bang en voel me zo eenzaam hierin.
    Ik wil zo graag dat ze trots op me zijn. Ik wil zo graag een goede/ hechte band met ze. Zoals ik nu met mij kids opbouw. Ik wil oprechte intresse. Niet omdat dit moet, maar omdat ze het zelf willen, helaas is dat niet zo. Ik heb zoveel gedaan om dit te laten slagen. Nu weet ik dat dit niet gaat gebeuren. Nu denk ik, wat zielig dat je zover gaat met please om toch die goedkeuring te krijgen. En dat heb ik echt rollend gedaan. Me eigen grenzen continu verlegd, ondanks een regenstroom aan teleurstellingen. Ik voel me leeg en uitgeput, ik kan niet meer…
    Ik heb ze gemaild en hierin beschreven dat ik de familieband op een laag pitje wil zetten. Ik heb hierin gezet, dat ik de dingen graag anders had willen zien. Dat ik continu het gevoel heb te vechten voor dingen die er niet zijn of gaan komen. En dat het mij heel veel pijn doet, maar continu hopen op iets wat steeds weer uitloopt op teleurstellingen misschien nog zeerder doet. Een week niks gehoord. Toen stond me vader op de stoep, kwam praten. Hij vond mij mail onzin….Het was een pittig gesprek, ik wil gewoon niet verwijten, maar ik moest toch af en toe een voorbeeld geven. Bij elk voorbeeld zei hij maar jij kan ook langskomen, maar jij dit, maar jij dat. Dus elke keer zei ik, dit is wat ik niet wil elkaar verwijten. We hebben het over de band met me moeder gehad. Dat ik dat graag zou willen, maar dat het er niet is.. En dat dat mij zeer doet… vooral omdat ik zie dat ze dat wel met me zus heeft ( me moeder lijkt serieus op te kijken tegen me zus ) Ja zij voel idd ook niet zo.n band met jou, ze vind dat je haar altijd afsnauwt.( Ik ben me hier niet van bewust) Ook legde ik uit dat ik het jammer vond dat ze nooit langskwamen, en dat ik dat graag anders had willen zien. Daarop zei hij, ik begrijp het maar ik zal er niks aan veranderen. Dus toen zei ik, dat is jou keuze en dat is goed. Maar ik maak daarop dan ook weer een keuze… hij was zichtbaar pissig! Nou laat maar iets van je horen….En hij ging weg! Nu zit ik weer te mallen, me hoofd maakt overuren. En terwijl ik dit schrijf bekruipt er ook weer een stukje van schuldgevoelens naar boven….
    (Srry voor mijn hysterische lang verhaal!)

    1. Beste Anna,
      Natuurlijk maakt je hoofd overuren. Er is heel wat denkwerk te verrichten. En je blijft denken omdat je wilt dat het klopt. Je wilt dat je logica klopt. Je hebt er al zolang en zo veel tijd aan besteed, dat het zonde zou zijn, als blijkt dat het voor niets geweest zou zijn.
      Je hebt veel gegeven, en wat heb je gekregen ( behalve verwijten)?
      Je probeert het als een ‘normaal’ communicerend mens op te lossen, maar dit werk niet. De narcist kan zich niet inleven in jou. En kan ook niet luisteren naar je. Wel kan hij keer op keer zeggen, wat hij vindt. Dat gaat namelijk over hem.
      Mijn advies is om je niet in de inhoudelijke gesprekken te laten trekken en afstand te houden. Dat gaat niet zomaar. Om er meer van te begrijpen kan je het beste het werkboek bestellen ( via de site). Dit boek zal zo verhelderend zijn voor je. Er staan zoveel adviezen in. Zo zal je meer grip krijgen op het onderwerp en jezelf.
      Dit is het begin van je proces,
      Sterkte,
      Susan

    2. Hoi Anna,
      Ik kom ook uit een narcistisch gezin en herken je gevoel. Ook dat gevoel alsof er een toneelstukje wordt gespeeld. Het is goed van je dat je afstand neemt.
      Ik heb een tijdje terug een punt gezet achter de relatie met mijn ouders. Heb me daar erg schuldig over gevoeld (soms nog), maar het is de enige manier om mezelf te beschermen tegen de echt ziekmakende stress die het contact met zich meebrengt.
      Ik heb het werkboek van Iris gelezen en heb daar veel aan gehad. Wel vond ik het ook moeilijk, er is veel boven gekomen, wat ik kennelijk weg had gestopt en dat ging gepaard met veel emotie. Ik ben gaan begrijpen wat er nu precies altijd gespeeld heeft en dat geeft ook dan uiteindelijk weer rust. Het is een proces, waar ik nog niet klaar mee ben, maar ik merk wel dat het beter gaat.
      Er blijft altijd nog een stukje twijfel hangen (gelukkig al veel minder) of ik het wel goed zie, dat ik niet mijn ouders veel verdriet doe, omdat ik gek ben. Het lijkt me namelijk heel erg dat je kind zegt geen contact meer met je te willen. Maar keer op keer kom ik weer tot de conclusie dat ik het wel goed zie en dat het nu eenmaal niet anders kan, ik heb niet voor zo’n situatie gekozen. Ik heb, voordat ik het contact verbrak, heel erg mijn best gedaan een gezonde band met ze te hebben, maar het lukt gewoon niet. Als er weer een bepaalde situatie met hun is ontstaan, is de enige uitweg alle schuld op me nemen en weer toelaten me af te schrijven als een vreselijk persoon. Dat heb ik dit keer geweigerd.
      Schuldgevoel is er bij mij af en toe nog steeds wel een beetje, maar als dat weer boven komt, blijf ik mezelf herhalen, ik kies niet voor die rare ziek makende situaties. Ik bescherm me er nu tegen en zorg dat ik niet meer in zo’n situatie terecht kom, waar allerlei negatieve gevoelens door elkaar gaan lopen, onrecht, verdriet, boos, schuld, schaamte, angst.
      Zij hebben altijd voor zichzelf gekozen, nu moet jij voor jezelf gaan kiezen. Jij verdient ook een rustig leven, zonder al die gekkigheid.
      Je schrijft ook dat je een zus hebt. Een tijdje terug had ik een stukje geschreven op deze site en ik kreeg daarop ook een fijne reactie van iemand die ook schreef over broers/zussen. Toevallig was er toen net iets vreemds gebeurd tussen mij en mijn zus, waardoor ik met haar nu ook geen contact meer heb. Ik had het er even erg moeilijk mee, maar dit heeft er wel voor gezorgd dat ik alles uiteindelijk beter van me af heb kunnen zetten en ervoor gezorgd dat ik nu echt meer rust ervaar.
      Sterkte

    3. Ik vind het zooo herkenbaar! Ik ben net boos weggelopen, omdat mij voor de zoveelste keer vertelt dat ik het niet goed genoeg doe. Dat breekt mn zelfvertrouwen. Ik heb haar gevraagd haar fout te erkennen en empathie te tonen, maar ze kan het niet. Ze blijf bij haar zicht op de realiteit en liet mijbijna twijfelen aan dat ik het verkeerd zie of te gevoelig ben. Ik heb besloten dat mijj gevoelens er toe doen en het niet te accepteren als ik zo wordt behandeld, dus vandaar dat ik weg ben. Ik zal haar niet kunnen veranderen, hopen dat ze me lief en leuk vind het zou inderdaad uit zichzelf moeten komen. Dit doet zoveel pijn, want het enige wat ik wil is geaccepteerd worden. Sterkte Anna

    4. Lieve Anna,
      Wat een herkenbaar verhaal! Alleen is bij mij thuis het niet mijn vader, maar mijn moeder die narcistisch is. Dat gevoel van altijd maar een toneelstukje opvoeren… precies bij mij thuis. Het schuldgevoel over alles… idem. Ik kon thuis niks goed doen, mijn jongere broertje kon niks fout doen. Hij was het gouden ei, het gewenste kind, ik was de zondebok. Dacht altijd dat het zo hoorde, dat het normaal was, en dus dat ik gek was. Maar ik ben niet gek, zij zijn gek (en dat is bij jou precies zo!)
      Ik ben later moeder geworden, was 32 toen ik net moeder was en ook natuurlijk onzeker als nieuwe moeder. Ik kan mij 1 reactie nog zo goed herinneren van haar. Mijn kind was pas een paar weken oud en hij huilde verschrikkelijk die dag. Kon hem niet wegleggen zonder dat hij begon te huilen. Mijn moeder belde me op die dag en toen ik het haar vertelde, was haar reactie: “Niet aan toegeven! Baby’s proberen je altijd uit!” Dit klopte zo niet met mijn gevoel. (Let wel, mijn moeder is kraamverzorgster, die zou wat van baby’s af moeten weten)
      Na een hoop ellende en psychotherapie vorig jaar, gaat het nu redelijk goed met mij. En dat gun ik jou (en alle anderen) ook. Ik hoop dat het beter met je gaat, dat je een goede therapeut hebt, die je begeleidt in dit proces. En wat goed van jou dat jij besloten heb de banden te verbreken! Dat laat zien dat jij gewoon enorm sterk bent! Want wij denken niks te zijn, maar eigenlijk zijn wij enorm sterk! In mijn ogen ben jij gewoon een heldin (ook al geloof je het zelf misschien nog niet)!
      Virtuele knuffel van een andere heldin!

    5. Lieve Anna,
      ik heb geen kinderen (bewuste keuze, stel dat ik ook maar een heel klein beetje op mijn vader lijk) maar de rest van je verhaal snap ik volkomen!
      Stuur geen brieven meer, want het wordt altijd zo gedraaid dat jij er niets van snapt en jij nare dingen over je vader zegt. De mijne heeft ze allemaal bewaard en vlak na mijn 50e verjaardag er nog een donderpreek over gehouden! eindelijk viel het kwartje…
      Ook ik heb nog een lange weg te gaan…

  5. Ik ben geschokt door dit alles, net of ik mijn eigen verhalen zit te lezen, pfff eindelijk herkenning in al die jaren.

  6. Hallo,
    Ik zit midden in een scheiding met een naar mijn vermoeden narcist. 2 kinderen die ik zo graag wil beschermen. Op dit moment probeer ik mij los te maken van hem, en dat is oo zo moeilijk. Ik zit nog met zoveel gevoelens en gedachten die ik nog moet plaatsen en verwerken. Ik voel me alleen en onbegrepen. Mijn kinderen zijn mijn kracht en hetgeen dat ik hier en op zoveel sites lees. Graag zou ik met lotgenoten willen babbelen, tips en ervaringen delen. Want de gewone mensen met gewone relaties kunnen zich dit niet voorstellen en allerminst begrijpen. Dank je en sterkte voor iedereen in hetzelfde schuitje, chapeau voor degene die er al volledig boven kunnen staan.

    1. Beste Natascha,
      Dank je wel voor je berichtje. Wat goed dat je het werkboek hebt besteld. Wat je zou kunnen doen om meer te delen met lotgenoten is je op te geven voor een workshop. Ze worden op meerderplekken in Nederland gegeven. Daar zal je veel herkenning vinden in verhalen van andere mensen, de dag wordt door ervaren trainers begeleid, zodat je ook je vragen kunt stellen. Ik wens je, als je gaat, alvast een goede workshop dag toe.
      Succes ermee,
      Susan

  7. Ook ik heb een relatie met een narcist. Wat een hel is mijn relatie.. Nooit is iets zijn schuld, hij negeert mijn mening en verdriet niks lijkt hem te doen.
    Ik Ben hoer genoend, lelijk, Dom, zielig, gestoord en ga zo maar door. Ook vaak zat ruzies gehad met geweld.. Toen ik hem een keer een klap gaf omdat hij zo vervelend bezig bleef en mij voor de zoveelste keer uitschold en uit lachten. Kreeg ik een paar harde schoppen tegen mijn arm.. Tja had je mij maar niet moeten aan raken zij hij toen. Of hij spuugde in mijn gezicht. Ik was vaak verdrietig lag ik weer te huilen in de slaapkamer en hij gaf er niks om omdat ik gestoord ben.. En hulp heb. Ik voel mij dood op en lelijk… Ik ben super onzeker geworden! Ik was dit al…
    Terwel iedereen mij een knappe meid vind . Maar ik zie dit niet meer door hem. Ik heb zelfs een afspraak staan voor een neuscorrectie.. Zo onzeker heeft hij mij gemaakt. En dan zegt hij ach dat is toch niet nodig je bent heel mooi….. En dat Terwel ik zo vaak uitgelachen word .. Omdat ik zo lelijk ben? Hij liegt volgens mij over van alles. Of dan gaat hij expres fotos van mij laten zien die ik heel lelijk vind.. Dan zegt die haha leuke foto he😉. Dit doet mij zo pijn. Ik heb altijd het gevoel gehad dat er iets niet klopte… Maar het altijd genegeerd. Ook was hij heel jaloers als mannen naar mij keken dan kon die zo boos kijken.. En dan zeggen dat ik het uit lokte.
    Ik heb vandaag met hem gesproken en gezegd dat ik er klaar mee ben al die vernederingen.. Maar hij lacht alles weg en luisterd niet naar mij. Gaat rustig verder tv kijken en doet net of hij mij niet hoort. Dan zegt hij.. Ach lekker boeiend ga maar beter slapen het intresseerd mij niks. Kneus!
    Ik heb ook nog een dochtertje van 2 haar met deze idioot. Hoe kan ik het verder het beste aan pakken? Ik ben bang dat ik het alleen niet red.. Ik hou niet meer van hem.

    1. Hoi Kim,
      hoe gaat het nu met je?
      je verhaal is heel herkenbaar….ook ik wil weg en zit met een kind van 4 jaar (waar hij nooit naar omkijkt…) ik doe nu al alles alleen en idd net doen of hij er niet is. Hoe meer ik dat doe, hoe meer aandacht hij vraagt.
      Op het moment dat ik zeg dat ik ongelukkig ben en huil noemt ie me een kankerhoer…
      Ik ben inmiddels redelijk imuun voor zijn woorden/gedrag het enige waar ie me echt mee heeft is onze dochter…

  8. Lieve Kim,
    Wat een naar, maar voor alle mensen die te maken hebben met narcisme, zéér herkenbaar verhaal. Geloof me! Héél herkenbaar. Je schrijft ‘wat een hel is mijn relatie’.
    Ja, dat klopt. Een relatie met een narcist is een hel. De ene keer word je de hemel ingeprezen (zodra hij denkt dat hij je gaat verliezen of hij je nodig heeft) en de andere keer de grond in geboord.
    De wisselwerking van die twee uitersten (manipulaties) maken je onzeker, uiteindelijk kapot en leeg. Hij maakt je op die manier afhankelijk van hem, omdat je zo langzamerhand gaat twijfelen aan je zelf en onbewust gaat geloven in wat hij zegt. Hij heeft immers nergens last van.
    Je hebt met hem gesproken en gezegd dat je er klaar mee bent met al die vernederingen. Zijn reactie daarop is ook heel herkenbaar. Zo probeert hij jou in verwarring te brengen, zodat je gaat twijfelen en alsnog blijft. Een narcist zal nooit erkennen dat hij fout zit. En doet hij dat wel, dan is dat slechts tijdelijk, om tijd te winnen of om jou in te pakken, in verwarring te brengen.
    En je hebt ook nog een dochtertje van 2 jaar..
    Ga bij hem weg.
    Je vraagt hoe je het het beste aan kunt pakken. En dat is inderdaad heel belangrijk. Het is heel moeilijk om jezelf los te maken van een narcist. Zorg dat hij niet méér weet dan jij, Hij zal ermee aan de haal gaan. Om jezelf te bevrijden van de narcist, van de mishandeling die je hebt ondergaan en nog steeds ondergaat moet je je gaan verdiepen in narcisme. Je zult leren hoe een narcist wérkelijk in elkaar steekt en dat geeft jou inzicht hoe je ermee om moet gaan.
    Iris heeft een werkboek gemaakt voor slachtoffers van narcisme. Ik heb het destijds (2012) ook besteld en lees er nog steeds regelmatig in. Het boek geeft herkenning, erkenning, bevestiging en last but not least, handreikingen hoe je ermee om moet gaan.
    Mocht je het boek bestellen is het handiger (veiliger) om het op een anders adres te ontvangen. Weet dat een narcist alles tegen je gebruikt!
    Als je het werkboek doorgespit hebt, wat een hele kluif is, maar wat veel inzichten geeft, kun je je ook nog opgeven voor een workshop. Ook ik heb twee keer een workshop gedaan. Voor mij ging er een wereld open. Allemaal mensen met dezelfde verhalen. Zo fijn, die herkenning.
    Lieve Kim, neem de stap, bestel het werkboek en ga bij hem weg.
    Liefs,
    M.

  9. Bedankt voor je reactie. Het is idd vreselijk wat ik vaak mee maak. Alles wat hij zegt raakt mij heel erg. Ik word uitgelachen gekleineerd… En niks lijkt hem Te boeien.. Ik zit nou met hem op het strand.. Opzich is het wel gezellig… Maar toch weer ruzie gehad onderweg omdat ik wat wou kopen maar alles vind hij onzin wat ik leuk vind. Ik mag het wel kopen maar altijd ruzie achter af. Ook wil hij weg.. Vakanties weekendjes weg.. Hoort dit er ook bij? Hij lijkt nooit tevreden. En als we weekendjes weg zijn is hij wel erg lief lopen we hand in hand krijg ik knuffels.. Hij kan ook heel lief zijn.. Maar ookk zo hard. Ik twijfel altijd of hij nou wel of geen narcist is… Ik vind het moeilijk. Ik Moet zeggen ik Ben zelf ook niet makkelijk.. Ik heb gesprekken gehad bij psyq en er is toen gezegd dat ik bordeline heb.. Soms denk ik zal hij daarom soms zo vaag doen? Ik vraag mij ook vaak af houd hij nou echt van mij of is dit nep? We hebben samen een dochterje dus zal er toch wel wat van gevoel bij zitten?

    1. Beste Kim,
      Die opmerking over borderline raakt me. Het is wat ik over mezelf gedacht heb, omdat ik toen nog niet wist dat ik slachtoffer van een narcist was. Het was een lange zoektocht, ik wist dat het niet klopte, maar vond toch dat er iets met me moest zijn.
      Wees eerlijk tegen jezelf, diep in je hart weet je wel of dit oordeel klopt.

  10. Lieve Kim,
    Alles wat je schrijft over het manipulatieve gedrag: het lief zijn(hand in hand, knuffels), controle moeten hebben over alles(je kleineren, uitlachen, wat mag je kopen en wat niet), maar ook het nooit tevreden zijn én je (terechte) twijfels of hij echt of nep doet….
    Blijf niet hangen in je duizend vragen en je twijfels. Dit is duidelijk het gedrag van iemand die in een destructieve relatie zit. Iedereen hier zal het herkennen. Een narcist maakt je aan het twijfelen, dat bindt jou juist aan hem. Anders zou het ook niet zo ontzettend moeilijk zijn.
    Bestel het werkboek van Iris. Echt doen! Begin bij het begin en je zult zien dat je antwoord krijgt op al jouw vragen, op al jouw twijfels, en ook krijg je handvatten hoe je met zo iemand om moet gaan.
    Doen Kim!
    Heel veel sterkte en hartelijke groet,
    M.

  11. Goedenavond allemaal en heb net als jullie in een web van narcisme gezeten.
    Heb nu zoiets dat wanneer je hulpverleners spreekt ze weinig voor je kunnen betekenen. Ik zit nu nog met een narcist in huis en hij blijft maar aan de gang ook na de scheiding. Kijk, wanneer jij diegene bent die het bijltje er bij neer gooit, heb je het gedaan.
    Zo zijn er wel foefjes voor om de narcist hoe zal ik het brengen van zijn stuk te halen. Laten we zeggen weer op een leugen te betrappen. Het gaat niet alleen om grote leugens maar vooral ook kleine leugens. Je pakt ze vooral per app en de e-mail en wanneer het te heet onder hun voeten wordt dan is het klaar of anders.
    Nu wordt er wel eens gedacht dat ze niet weten dat ze liegen. Ben ik niet mee eens want ze weten dondersgoed dat ze liegen alleen is op gegeven moment de grip weg. Ik heb een foto genomen uit een boekje waar hij vermeldt waarom hij zo liegt en mensen kwetst. Vergeet niet dat deze mensen ook de hulpverleners nog wel eens in hun broekzak hebben.
    Alles wordt kwart slag gedraaid naar jou toe en jij bent diegene die het gedaan heeft. Ze zetten mensen tegen elkaar op en je wordt nog net niet neer gesabeld. Verder hebben ze verhalen die niet kloppen. Bijvoorbeeld een knuppel onder het bed en moet dan zijn voor ongewenste bezoekers terwijl eerder is gezegd dat bv rommelig is voor kopers huis een andere keer weer wat anders. Zo ook een inbraak moet zijn geweest bij ons schuin aan de overkant maar schoonzus van deze mensen heeft bevestigd niet zo was.
    Je moet ze klem zetten financieel dus rationeel anders kun je ten onder gaan en dit begin al tijdens de mediation bij een advocaat.
    Bekijk goed je financiële situatie en bedenk dat wanneer je op gemeenschap van goederen bent getrouwd ook recht hebt op bepaalde polissen en daarmee eventuele schulden kunt verlagen. Niet voor polissen verpand aan het huis. Polissen niet verpand aan het huis kunnen wel zeer gevaarlijk zijn voor opname. Moet je allemaal laten vastleggen in convenant al biedt dit geen zekerheid dat er afspraken worden nagekomen.
    Zet ze klem en houdt ze klem heb ik geleerd. Deze ex waar ik het nu over heb speelt aardig mooi weer naar buiten maar vervolgens is het het tegenovergestelde. Mijn ex heeft mijn gouden armband erfstuk verpatst en kwam na meer dan 16 jaar uit. Hij had de meeste vreemde leugen die je maar kon bedenken. Kinderspaarrekening eenzijdig leeggehaald en zelfs opgeheven en van onze dochter kinderspaarbeursplan afgekocht. Kon allemaal eenzijdig en dat moeten ze uitbannen dat alles zonder de ander kan worden stopgezet. Wanneer je hem hier mee confronteert dan heeft hij dit voor het gezin gedaan.
    Hoe kon je naïef zijn? Ja inderdaad hoe kon ik naief zijn. Denk mede door de drukte en het vertrouwen die je in elkaar hebt zoals je denkt hoort te zijn in een relatie.
    Ze zijn vreemdgegaan en hebben van alles uitgespookt en in mijn geval heeft hij tics aan been en tenen.
    Maar ik vind het zeer zeer zorgelijk dat de hulpverlening er niet is of niet is zoals het zou moeten zijn en vindt het zelfs een kwalijke zaak. Ik ben op mijn hoede en nog schrikkerig.
    Zorg voor je zelf een spaarpotje en ga desnoods huishoudelijke hulp worden. Goed voor de sociale contacten en je verdient er wat bij mocht je niet werken.
    Je bent lekker er uit en praat met anderen en sporten werkt zeer goed.
    Je hebt daar ook goede en leuke sociale contacten en is zeer gezellig.
    Maar het is zeer vreselijk dat zulke mensen in staat zijn je kapot te maken en kringetje te verkleinen.
    Ik raad jullie aan zoveel mogelijk informatie te verzamelen.
    Ik had door dat ik mijn DigiD door hem was aangemaakt en worden dingen aangevraagd voor afkooppolis van mij en wat al niet meer.

  12. Ik hou het kort.
    Door moeder narcistisch mishandelt, pas 10 jaar geleden mee durven breken. (46 jaar)
    Ben in verschillende therapieën geweest, laatste net gesloten, conclusie men krijgt er de opgeslopen schade niet uit., het is onherstelbaar.
    Ik vind het diep triest, maar ik krijg het niet verkropt dat het bij haar een stoornis was.

    1. Beste gebroken kern,
      Hopelijk geeft het geen contact hebben een beetje rust. Je hebt zo in ieder geval fysieke afstand.
      Dat je onherstelbaar beschadigd bent, is nogal een heftige uitspraak. Schade kan wel onherstelbaar zijn, maar het kan altijd op één of andere manier verbeterd worden. Zodat je leven, leefbaarder wordt.
      Je hoeft het er niet bij te laten zitten. Een kleine verbetering in je leven, kan wel bijdrage tot een beter leven. En het zou de moeite waard zijn dit uit te zoeken. Ik wens je dat je de moed niet opgeeft, maar doorzet om te zoeken wat je leven een beetje beter kan maken.
      Susan

  13. Ik wel veel dingen uitgehaald hè maar volgens mij had het toch een keer misgegaan in een later stadium.
    Dit waren de woorden van mijn ex aan een ex buurvrouw, een zogenaamd medium.
    Ga er nooit vanuit dat narcist goede bedoelingen heeft.
    Ik heb artikel van Iris gelezen in het tijdschrift en las iets wat de klok sloeg. Ik werd korte tijd gefeliciteerd voor mijn verjaardag door ex en paar weken later bemerkte ik dat hij navraag heeft gedaan consequenties andere sloten op de deur van ons nog gezamenlijke huis. Wat mij heel
    erg ergert dat er geen hulpverleners zijn die ons helpen aan een huis en meneer vindt ik bij vriend kan gaan wonen. De huisarts vindt ik met dochter huis moet verlaten en ook de gezinshulp. Huis? Nee daar kunnen ze mij niet aan helpen en krijg geen urgentie.
    Familie? Mijn broertje heeft zich in val laten lopen.
    Ik kreeg zelfs app van iemand van voetbal over iets
    Ik zou met mijn dochter zijn weggefietst tja bij voetbal.
    Ik hen helemaal geen fiets.
    Wij hier hebben allemaal veel
    Achter de rug en raad sterk aan geen mediation met dit soort mensen te doen en mocht wel
    zo zijn, let goed op.
    Gemeenschap v goederen houdt ook in gezamenlijk verdeling van kapitaalverzekering wat inhoudt bruikbaar v aflossing schuld.
    Let goed op gezamenlijke rekening. Deze man gaat gewoon Chinees bestellen op gezamenlijk rekening met iets schuld waar ik dadelijk aan mee mag betalen. Dacht het niet.
    Sinds 2012 je datum krijgt met terugwerkende kracht niet aansprakelijk bent v elkaars schulden maar blijft oppassen. Deze mensen zeer onbetrouwbaar. Komen afspraken niet na.
    Het ergste van alles nog steeds mijn oudste kind kwijt.
    21 en naïef en denk niet meer ooit goed komt en meneer, mijn ex zelfs voor elkaar heeft relatie tussen broer en zus niet goed is terwijl altijd zeer goed was dat mensen er van versteld stonden.
    Oudste 21 jongen en 14 meisje.
    Tja het is allemaal wat.
    Wanneer houdt het op?
    Wanneer is er een instantie die na denkt en wanneer ophoudt dat ik politie dossier moet vullen? Eens in de val.

  14. Ik zit er nog midden in.
    Veel herkenning op deze site .. Hij was en is mijn grote liefde …. maar ik trek het niet meer. Het liegen ik wordt er gek van! Pas achter gekomen dat hij vreemd gegaan is. En hij? Hij stapt er over heen met een ‘sorry’ alsof hij op mijn tenen gestaan heeft .. ‘Het stelde niet zo veel voor’ . Ik vermoed dat dit niet de eerste keer is dat hij vreemd gegaan is. Maar hij zegt van wel… Ik moet los komen van hem. Maar vind het moeilijk… Voel verwarring en verdriet..

  15. Ik ben 31 jaar getrouwd geweest met een narcist en eindelijk na twaalf jaar twijfelen of ik verder wil gaan met deze man de stekker eruit gedaan. Twaalf jaar geleden ging mijn ex voor het eerst vreemd. Mijn zoon betrapte ze in ons eigen huis. Nooit heeft hij met mijn zoon hierover gesproken. De reden waarom hij vreemd was gegaan dat hij geen aandacht kreeg van mij. De jaren daarna bleef hij stiekem chatten met vreemde vrouwen en sexsites bekijken. Wanneer ik er wat van zei vertrouwde ik hem niet. Hij wiste alle geschiedenis en cookies. Ook de computer kreeg een wachtwoord, zodat ik er niet in kon. Als hij een vrije dag had vroeg hij eerst aan de kinderen hoe laat ze thuis kwamen, zodat ze thuis kwamen hij de krant aan het lezen was. Mijn dochter moest maar vaak bij vriendinnetjes gaan spelen als hij thuis was. Na een aantal jaren was ik het zo zat en escaleerde de boel. Ik gaf aan dat hij sex verslaafd was. Dat was niet zo. Het lag allemaal aan mij. Ik vertrouwde hem nog steeds niet en anders moesten we maar uit elkaar. Hij zal minder achter de computer gaan zitten. Niks was minder waar. Ik kwam erachter dat hij met een vrouw op het werk stiekem op de msn zat en ook sexgetinten mails. Hij werd op staande voet ontslagen op het werk. Weer beloofde hij beterschap en ging in therapie. Het had met zijn verleden te maken. Hij hield heel veel van mij en de kinderen zei hij. Hij kreeg een nieuwe baan en binnen een jaar had hij weer een affaire met een collega. Alles deed hij stiekem. Wanneer hij een hoge telefoonrekening had, mocht ik het niet inzien. Wanneer ik hem niet vertrouwde moest ik ermee kappen. Hij deed niks bijzonders. Onder tussen had hij nog een vrouw erbij. Zijn collega begon mijn ex te stalken thuis. Ons lastig te vallen met telefoontjes. Mijn ex zei dat het de buren waren die ons lastig vielen. Hij kon er niet meer tegen en moest er even alleen tussen uit een midweek. Toen hij thuis kwam met een grote bos bloemen vertelde hij dat hij mij gemist had. Een week later kreeg ik foto s door dat hij in de slaapkamer van zijn collega was. Ik heb hem eruitgegooid. De volgende dag mailde hij dat hij de hele nacht in de auto had geslapen. Ik nam hij weer terug. De kinderen waren woest op mij en wilde geen contact met de vader. Hij stopte met allebei de vrouwen. In de vakantie gaf hij toe dat hij mij wilde maar ook nog de minnares en als ik er niet mee accoord ga dan had ik een probleem. Dit gaf mij de doorslag om voor altijd te stoppen met deze man. Hij blijft liegen en vreemd gaan. Het ligt altijd aan mij. Dit is nu een jaar geleden. De kinderen hebben nog steeds geen contact met de vader, maar dat ligt ook aan mij omdat ik de kinderen beïnvloed heb. Ik ben een gestoorde man zegt hij. Inmiddels heb ik een lieve vriend, maar de sporen blijven achter.

  16. Hoi,
    Het is een beetje lastig om binnen een bepaald onderwerp (ik heb op 30 april 2015 hier gepost om advies te vragen over omgang met elkaar wanneer er kinderen in het spel zijn) direct te reageren (vandaag op SYL).
    Inmiddels ben ik 4 maanden verder. Qua scheiding zitten we nog bij dezelfde hobbel (geld). Godzijdank hebben we het ouderschapsplan eerst behandeld (en getekend!). Dat zou sws mijn eerste advies zijn aan alle scheidende echtparen.
    Vwb het kind gaat het aardig. We doen ons best. En omdat ons kind nog steeds een goed verlengstuk is van zijn ego (hij is 8 en vindt papa tè gek) gaat het best aardig. Ik houd mijn hart vast als onze zoon gaat puberen, of gaat inzien wat voor man zijn vader daarnaast eigenlijk ook is.
    Nog steeds kan mijn ex mij raken. Vorige week zei hij nog: Dacht je dat dat Evelien werkelijk de laatste was? Nou nee hoor, voordat ik bij jou wegging heb ik nog wat met een ander gehad. Waarom moet je dit zeggen anders dan iemand ‘raken’ (een jaar na vertrek). En dit is ook zo’n herkenbare narcistische uitspraak (nadat uitgekomen was dat hij in het dorp heeft lopen rondwippen): Heb je nou je zin? Ja, dit wilde je toch zo graag? Het gaat weer precies zoals jij wilt! Pardon, zeg ik, waar heb je het over? Ja, zegt hij, jij wilde toch dat ik uit je buurt bleef, nou, dat heb je dan mooi voor elkaar, ik kan me niet meer vertonen (let wel: zij heeft het zelf bij haar man opgebiecht, maar het is toch mijn schuld….). En vervolgens: En weet je wat ik nog het allerergste vindt Ans, het allerergste vind ik de constatering dat je blijkbaar niets meer om mij geeft!
    Het enige dat helpt is emotioneel afstand nemen. Zorgen dat jij weet wat de waarheid is en zorgen dat hij je niet meer kan raken (ik persoonlijk heb altijd de neiging om zijn leugens te ontkrachten, mijn verhaal er tegenover te zetten, te laten zien dat ik eerlijk ben), maar hij gaat zo lang door dat je zelfs daar aan onderdoor gaat. Kappen daarmee (zeg ik ook tegen mijzelf)! Laat hem lullen en wees kort, bondig en zakelijk in de communicatie. Laat niets ah toeval of zijn invulling over. Doe het het liefst schriftelijk en bewaar dat.
    Sterkte allemaal.

  17. Ik ben 35 jaar getrouwd geweest met een narcist. Was zeer dominant thuis tegenover mij en de kinderen, in de zakenwereld was hij vol van zichzelf, ging uit eten, pochte met de wijn die ze hadden gedronken, de sterrenrestaurants, de mensen die met hem omgingen, dokters, zakenmensen…. thuis mochten wij niets, heeft mij nooit liefde gegeven, sex tja 1 keer om de 3 jaar. Ik had een zaak opgericht, hij werkte mee, maar gaf aan de buitenwereld de indruk dat het zijn zaak was. Heeft de kinderen psychologisch proberen te manipuleren op hun studies, is mislukt want ik heb ze gesteund, kreeg wel de volle lading, ik was volgens hem een mislukking, bij ruzies was ik altijd de schuldige, mocht nooit mijn mening geven, mijn familie mocht niet op bezoek komen, ze waren volgens hem minderwaardig, er was altijd ruzie tegen mij of de kinderen, thuis of vakantie, maakte niet uit, zonder schaamte op hotel, in de luchthaven, op het werk, het deerde hem niet, het heeft een jaar psyhotherapie gekost om hem te durven zeggen dat ik wilde scheiden, hij was woedend toen ik het vertelde, ik moest niet bepalen of hij al of niet met mij verder ging. Ondertussen zijn we 2 jaar verder, hij vertelt dat ik gescheiden ben, hij niet, wat een klucht… nog voordat ik verhuisd was had hij al een vriendin.
    Ik hou al 25 jaar niet meer van die man, nu bij de vereffening vanmijn bedrijf moet ik hem nog de helft geven, terwijl hij beweert dat ik op zijn kap heb geleefd.
    Na zoveel jaren in een kooi te hebben geleefd ben Ik bevrijd. Na zoveel psychische ellende en eenzaamheid, ik had het 20 jaar eerder moeten doen, groetjes inge

  18. Helaas herken ik zoveel dingen in dit verhaal en de reacties. Ik heb bijna twee jaar lang een heimelijke relatie gehad met een narcist. Lang verhaal en niet goed te praten. Nooit gedacht dat t mij zou overkomen, zo zie je maar: zeg nooit nooit!!! We waren collega’s en hadden een klik. Dit groeide van vriendschap uit naar meer. Hij zei dat we moesten koesteren wat we hadden en dat hij nooit eerder verliefd was geworden binnen een relatie blablabla. Op een gegeven moment werd het hem te heet onder zn voeten en wilde hij het contact per direct verbreken. Dit nav het feit dat mijn dochter achter ons contact was gekomen en hem had ge-appt. Ik ben vervolgens bij iedereen met mn billen bloot gegaan door de waarheid te vertellen. Hij gaf aan hetzelfde te doen. Ik verdedigde hem zelfs tegenover mijn familie en vrienden. Iedere week hadden we telefonisch contact om even te informeren bij elkaar hoe het ging. Zo vertelde hij hoe zijn vriendin ook had opgebiecht een verhouding te hebben en dat hij op de bank sliep, genegeerd werd etc etc. Ondertussen had ik het zwaar! Zo ging dit 12 weken door. Hij vertelde hele verhalen over joe hij mij mistte over dat hij bang was dat t thuis nooit meer goed zou komen bla bla soms tot tranen aan toe. In december appte hij mij opeens dat hij door zn vriendin uit huis was gezet. Dat alles mijn schuld was en dat hij me nooit meer wilde zien. Ik snapte het niet want hij had toch alles al opgebiecht in oktober daarvoor. Ik appte dat ik bezorgd was en kreeg geen reactie. Van zijn vriendin kregen we via een mail (niet eens van hemzelf) te horen dat hij nooit iets thuis had opgebiecht. Hij had dus mij in de shit avhter willen laten en zelf door willen gaan met zijn “normale” leven. In januari belde ik hem en knalde hij tot 3x de telefoon erop. Ik sprak zn voicemail in maar nee geen antwoord. Ik besloot nog 1 x te bellen en hem te vragen naar een verklaring voor al zijn leugens en gedrag. Hij nam op en zei letterlijk “ik heb je gebruikt en misbruikt voor mijn eigen genoegen”. Ik was stomverbaasd en vroeg of hij niet zo kinderachtig wilde reageren, waarop hij zei “zoals ik het zeg zo is t”. Hij lachte erbij en knalde de telefoon er op. Een week later stuurde ik nog een best aardige mail waarin ik vroeg om een verklaring maar toen veranderde hij zijn profielfoto op facebook. Tot vandaag heb ik nooit van hem een verklaring gehad. Ik heb heel veel steun van mensen om me heen, ook mensen die hem kennen. Via de sportvereniging en via ex-collega’s kreeg ik daarna te horen dat hij veel vaker verhoudingen er op na hield. Ook weer een shock! Was ik zo naïef, dom of werd ik gemanipuleerd??? Achteraf vallen de kwartjes. Ik twijfelde eerder nooit aan wat hij mij vertelde. Waarom zou ik ook. Ik dacht dst hij om me gaf maar blijkbaar vond hij het alleen maar spannend. En weet je wat nu het ergste is: hij werkt als vertrouwenspersoon bij de gemeente waar ik woon en hij heeft 12 jaar NLP cursussen gevolgd. Hij zei dat hij mij nlp ook zo gunde. Nou als nlp leidt tot narcisme 😝 laat maar! Ik ben beschadigd door deze man. Hij heeft me op mn ziel getrapt en dat ga ik nooit vergeten. Het voelt dat hij er gewoon mee weg komt. Ik moet het loslaten (moeilijk) maar ben op de goede weg terug. Ooit hoop ik voor hem te staan en dit voor zn voeten te gooien. Ik ben alleen bang dat niets hem raakt!!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *