Het grootste probleem is, dat veel slachtoffers niet weten wat er met ze aan de hand is. Er zijn maar weinig mensen bekend met deze vorm van mishandeling, waardoor talloze slachtoffers rondlopen met een basaal gevoel dat het allemaal aan hen zelf ligt. Dat is ze immers ook altijd verteld.
PTSS en het Stockholm syndroom
Een nauwe relatie moeten onderhouden met een narcist is vergelijkbaar met vastzitten in een guerilla-oorlog. Je weet nooit uit welke hoek het gevaar kan komen. Veel slachtoffers ontwikkelen een ernstige vorm van PTSS. Je ervaart voortdurend stress, omdat je op alles voorbereid moet zijn. Een narcist wil de volledige controle over zijn omgeving, maar is hierin niet duidelijk. De tegenstrijdige aanwijzingen houden slachtoffers in de ban en worden veroorzaakt door de complete innerlijke chaos die in de narcist zelf leeft. Dit kun je pas zien als je uit zijn systeem bent. Zolang je er nog in zit heb je het gevoel dat je in een doolhof zit waarin je het ene moment de ene kant op gaat, het volgende moment de tegenovergestelde kant, het is een gekkenhuis. Je moet echter niets laten merken van de tegenstrijdigheid die je ervaart; de narcist moet koste wat kost zijn imago overeind houden. In de realiteit staan hou jij dan ook niet vol. Je probeert zijn logica te volgen, omdat in het volgen de enige veiligheid zit. Als een konijn in de lampen wacht je op nieuwe aanwijzingen. Hij houdt de aandacht gevangen, want zodra je niet goed hebt opgelet om te weten wat er van je verwacht wordt, wordt je gestraft. Je wordt vernederd en beschaamd, maar vervolgens heft de narcist zelf die beschaming weer op. Dit is de belangrijkste reden waarom narcistische mishandeling zo beschadigend is. Het Stockholm syndroom vormt de kern van narcistische mishandeling en zorgt voor een ziekmakende binding met het slachtoffer. Hierdoor is het zo moeilijk om te ontsnappen.
De symptomen van narcistische mishandeling openbaren zich via PTSS, depressie, suïcidale gedachtes, dissociatie, een enorm laag zelfbeeld en talloze somatische klachten. Vaak zijn de slachtoffers uitgeput. De symptomen dragen er juist aan bij dat je gevangen blijft. Je hebt vaak een leeg, onwezenlijk gevoel. Je kunt niet helder denken of tot iets komen. Je voelt je vaak heel rot, en als het zou lukken om dieper te gaan dan voel je vooral veel schaamte. Een enorm gevoel van onvolwaardigheid: ik kan het niet, ik zal het nooit goed genoeg doen, ik ben niks waard
. Je piekert heel veel, kunt moeilijk genieten. Zelfs iets simpels is al heel ingewikkeld en je krijgt steeds meer het gevoel dat je niet tegen het leven opgewassen bent. Je lijkt wel op de vlucht te zijn, maar weet niet waarvoor. Je wilt jezelf verdoven, door je te verliezen in werk, in een verslaving, in wat dan ook. Wat je diep van binnen voelt is ondraaglijk, maar het ergste is dat je niet weet waardoor het veroorzaakt wordt.
Het is van levensbelang om in te zien dat deze symptomen je werden aangedaan door iemand met ernstige pathologie. De gekte van anderen kan jou gek maken. Je verliest immers alle houvast. Ik noem de wereld waar narcisten je intrekken het land van de duisternis.
Waarom het land van de duisternis
?
- er werd altijd gedaan of jij gek was
- je hebt geleerd voor alles de verantwoordelijkheid te nemen, over alles na te denken wat je doet of zegt, want je zou die ander kunnen
kwetsen
. In werkelijkheid ben je aan het proberen om nieuwe mishandeling te voorkomen, en het feit dat dit niet als zodanig benoemd mag worden vind ik duister. - door de jarenlange mishandeling ben je murw, zie je niks meer helder, het is alsof je in een dikke mist zit. En er komt bijna geen licht meer door.
- wat mensen met deze pathologie doen is heel duister, maar alleen de mensen die het van nabij hebben meegemaakt, of de mensen die zich hiervoor openstellen, weten dit. Juist de manier waarop je wordt geïsoleerd, afgesneden van jezelf en van alles en iedereen, maakt deze vorm van mishandeling zeer ernstig.
Narcistisch slachtoffer syndroom
De belangrijkste stap naar heling is weten waar je mee te maken hebt. De symptomen zijn het gevolg van narcistische mishandeling. Maar omdat weinig hulpverleners de symptomen herkennen, krijgen veel slachtoffers het verkeerde labeltje. Ze hebben een depressie
, of een angststoornis
. Gelukkig hebben deskundigen onderkend dat er steeds meer slachtoffers kwamen met een vergelijkbaar klachtenbeeld en kreeg het beestje een naam: Het Narcissistic Victim Syndrome of Narcistisch Slachtoffer Syndroom.
Voor mij was het inzicht dat mijn symptomen een gevolg waren van de mishandeling, essentieel. Jarenlang was mij het gevoel gegeven dat ik alles verkeerd zag, dat het allemaal aan mij lag, en dat ik het allemaal over mezelf af riep. Je hoort mensen vaak zeggen vertrouw op je gevoel
, maar op een gegeven moment wist ik niet meer wat ik voelde of vond. Dit kwam ook doordat ik veel dissociëerde; uit mijn lichaam ging. Ik had vanaf toen ik heel klein was met een narcistische ouder en verzorger te maken, en alleen door te dissociëren kon ik overleven. Ook als volwassene had ik met hen en andere narcisten te maken. Ik zat aan alle kanten gevangen. Jarenlang speelde ik met het idee om zelfmoord te plegen. Toen ik eenmaal zelf moeder was, werd dit een groot probleem. Ik wilde knokken voor mijn kind, maar ik had al zo vaak hulp gezocht en nooit goede hulp gekregen, dat ik wanhopig was. Gelukkig vond ik professionele hulp, net op tijd. Ik ging veel lezen, vooral van ervaringsdeskundigen. Langzaam knokte ik mezelf een weg terug uit de duisternis.
| « Waarom doet een narcist wat hij doet | hoe kwam je in deze gevangenis terecht? » |
Beste Iris,
ik heb een vraag.
Men zegt dat, het ergste wat je een narcist aan kunt doen is negeren.
Na de scheiding bleef ik met heel veel vragen zitten, waarvan ik toen nog dacht dat ik die gewoon kon vragen.
IK kreeg een koud antwoord , van dat ben je zelf schuld, of de vraag werd kompleet genegeerd.
nu mijn dochter sinds kort bij mij woont , wordt ze ook kompleet genegeerd Door moeder.
Ik vind dit geen normaal gedrag voor een moeder.
Ze onderneemt geen enkele poging om haar terug te winnen, geen ik mis je, of ik hou van je.
Ik moet er niet aan denken dat ik zo’n verhouding met mijn kinderen zou hebben.
is dat nu ook een vorm van geweld van een narcist ?
Groet René
Hoi
Ja, dit is zeker een vorm van psychische/emotionele mishanddeling. Nu je dochter bij jou is gaan wonen, voelt moeder zich aangetast in haar imago, zij is “gekwetst”, en straft haar dochter op deze manier. Heel beschadigend voor een kind. Ik hoop dat je mijn boek bestelt/besteld hebt, mede om je dochter te kunnen beschermen tegen wat moeder nog in petto heeft. Jij bent, als normale ouder, het allerbelangrijkste voor je dochter. Als jij sterker wordt, meer inzichten krijgt, niet meer in de gekte te trekken bent, dan zal ze hier veel houwvast aan hebben.
Sterkte!
Iris
Mijn moeder is narcist, alcoholist en ze verzint al ruim 20 jaar dat ze MS heeft, zodat ze niet meer hoefde te werken op haar 35ste. Mijn broer en ik werden als kind mishandeld, ook door mijn vader die dit eigenlijk zelf niet wilde, maar bang voor haar was.. Ik ben op mijn 17e op mezelf gaan wonen, ben een alleenstaande moeder(41) met 2 zoontjes.( ik had ook jaren narcistische partners) Ik heb altijd erkenning gezocht bij mijn ouders, ben altijd loyaal gebleven en heb mijn moeder nooit durven confronteren met haar leugens. Mijn vader heeft ze het leven zuur gemaakt, hij is een slaaf die niks mag want dan krijgt mijn moeder niet genoeg aandacht. Hij mag bijvoorbeeld niet sporten of veel contact met mijn broer hebben. Haar lievelingszoon ( mijn broer van 39) die vroeger een ‘probleemkind’ en alle aandacht kreeg heeft ze psychisch helemaal kapot gemaakt, Hij bleef thuis wonen tot zijn 31ste, zijn relatie ging kapot en daarom is hij nog meer naar mijn moeder toegetrokken en het gaat heel slecht met hem, hij wil zelfmoord plegen. Met mijn vader heeft hij een goeie band waar mijn moeder ziekelijk jaloers op is, zij voelt zich buitengesloten. Ik heb het contact met mijn ouders verbroken, voel wel voor mijn vader want hij laat zich manipuleren. Iedereen gelooft haar leugens, zelfs alle doktoren en specialisten, mijn vader weet wel dat ze geen MS heeft en mijn broer ook, maar die spelen ook het spel mee uit angst. Ik ben ermee gestopt, het is schadelijk voor mijn kinderen, die altijd tussen de ruzies zitten als ze bij opa en oma zijn, en mijn moeder haalt mij constant naar beneden waar mijn kids bij zijn. Ze drinkt ook heel veel alcohol, slikt anti-depressiva, en medicijnen voor MS wat verzonnen is. Ze is een soort tikkende tijdbom. Mijn broer wordt al jaren financieel gesteund, kocht een huis, heeft met mijn vader een bedrijfje opgezet. Maar dat is hij ook allemaal kwijtgeraakt. Nu betalen zij al zijn schulden, en is hij weer afhankelijk.
Ik leef al heel lang op bijstandsniveau, zit bij de schuldhulpverlening en de Voedselbank. Maar dit veel liever dan afhankelijk zijn. Ik heb nu 3 maanden geen contact meer, en het is een enorme bevrijding, ik ben me ervan bewust dat ik hulp nodig heb. Volgende week een intake met een psycholoog, uit angst dat ik zelf ook ooit verander in een narcistische moeder.
Na het gevoel te hebben het hele internet al tweemaal gelezen te hebben opzoek zijnde naar antwoorden, oplossingen, hulp en wederhoor voor mijn situatie kom ik op jou site terecht Iris. Ik ben met stomheid geslagen hoe doeltreffend je hier mijn hele probleem weer geeft. Ik heb jou werkboek al besteld en ga zodra ik dit heb aan de slag, maar wat ik gezegd moet hebben is dat ik me nu reeds, na het lezen van je hele site, al aanzienlijk beter voel, voor dit alleen al hartelijk dank Iris.
Vriendelijke Groetjes Rob.
14 was ik toen ik hem voor het eerst zag en op slag verliefd.
Een paar jaar later toen ik 17 was kregen we verkering.
Wat was ik gelukkig en meteen het gevoel mijn hele leven met hem te willen delen.
Na een jaar in onze relatie ging hij ineens anders doen.
Alles draaide om zijn gevoel en alles moest lopen zoals hij het wilde. Omdat ik als de “dood” was om hem kwijt te raken stelde ik mijn zelf in de afhankelijke rol bij hem. Dat betekende voor mij alles maar dan ook alles doen om hem te “pleasen”. Zijn ouders hun huwelijk zat al jaren ook niet goed. Zijn vader ging vreemd en beide ouders dronken veel. Mijn vriend werd de drank dan ook veel voorgeschoteld en op jonge leeftijd werd hij al afhankelijk van de bier. De enige die niet in het gedrag mee ging was zijn broertje.
De avond voor mijn verjaardag kregen we om iets kleins een woordenwisseling. Ik wilde vanuit mijn ouderlijk huis iets ophalen en vergat bij het gedag zeggen hem een kus te geven. Hij ging echt uit zijn dak. Hij rende me op straat achterna en heeft me op de grond geduwd. Hij schreeuwde naar me dat ik zijn hart eruit rukte en gaf me nog een paar trappen in mijn buik na toen ik op de grond lag. Ik ben naar huis gegaan en alsnog de volgende dag mijn verjaardag gevierd. Uiteraard omdat ik zoveel van hem hield heb ik hem vergeven.
Mijn vriend was naast de drank verslaafd ook sex verslaafd. Ondanks toen hij nog zo jong was zat dat er al meteen in.
Ik heb er alles aan gedaan om hem gelukkig te houden maar door invloeden van buitenaf heeft hij de relatie verbroken en koos alleen voor zichzelf.
Jaren lang heb ik er verdriet van gehad. Hijzelf pakte zijn leven op alsof ik niet meer bestond. Althans … dat deed hij voor een tijdje. Na een paar jaar toen hij in een andere relatie zat en net samen woonde begon hij weer achter me aan te lopen. Ik merkte aan hem dat hij jaloers was dat ik gelukkig was zonder hem en dat kon hij niet helemaal hebben.
We begonnen elkaar te bellen en te smsen en na een tijdje deed hij mij een voorstel. Hij wilde me terug in zijn leven maar uiteraard wel op zijn voorwaarden. Omdat ik al die jaren nog zoveel van hem hield ben ik erin meegegaan. Ik was ervan overtuigd toen dat ik degene was die hem gelukkig kon maken etc.
Zijn vriendin mocht natuurlijk van niks weten. Hij wilde immers voor de buitenwereld niet zijn imago verliezen.
Nu ik dit allemaal vertel na zoveel jaar sta ik er gewoon van versteld wat ik heb gedaan. Mijn ouders hebben mij met zoveel normen en waarden opgevoed. Ik ben tegen vreemd gaan en toch omdat ik zoveel van iemand heb gehouden en mijn zelf maar bleef wegcijferen om hem gelukkig te houden ben ik in zijn visie en voorstellen meegegaan.
Toen we deze relatie hadden was ik gelukkig maar ook ongelukkig.
Hij dronk nog steeds. Hij pakte dat slim aan want overdag deed hij dat dus niet. Hij deed het in de avond als iedereen thuis bij hem op bed lag. Hij goot zich dan vol om s’nachts te kunnen slapen. Door de jaren heen werd hij meer en meer afhankelijk van de bier. Hij kon de stress van allerdaags niet aan. Hij was dan ook ontzettend stress gevoelig en kon snel in een depressie ergens van komen. Zijn baan die hij toen had liep niet zoals hij dat wilde en dat leverde nog veel meer stress op. Na 17 maanden is hij zonder reden weer bij me weg gegaan. Zijn reden was dat hij tegen overspannenheid aan zat vanwege zijn baan wat niet liep en hij maar niet wist wat hij met zijn leven aan wilde.
Bijna 8 jaar heb ik hem geprobeerd te ontlopen. Ik wilde hem niet meer zien. Ik was er klaar mee om iemand gelukkig te houden die niet in staat was om zichzelf gelukkig te houden. Wat ik in onze eerste en tweede relatie alleen niet wist was dat ik met een narcist te maken had. Wist ik dat toen maar. Dan hadden voor mij de puzzelstukjes veel eerder in elkaar gevallen. Dan had ik toen geweten waarom hij:
* verslaafd is aan de drank
* alles om hem moet draaien
* hij alleen empathie toont als hij er iets mee kan winnen
* hij iemands energie leeg zuigt om zelf verder te kunnen functioneren
* hij vreemd gaat om zijn leven thuis vol te kunnen houden
* hij aan de buitenwereld een andere man laat zien die hij in werkelijkheid is
8 jaar volgehouden om hem niet te zien.
Tot aan vorig jaar …
Ik was boodschappen aan het doen. Dat doe ik eigenlijk altijd vanuit mijn werk op dinsdag even. Gewoon nog een paar dingen ophalen en dan door naar huis.
Ik was vorig jaar super gelukkig en dacht praktisch helemaal niet meer aan hem.
Ik had gehoord een paar jaar daarvoor dat hij was gaan trouwen en een kind had gekregen dus ik dacht … hij is nu gelukkig, hij is vader en gesetteld dus … eind goed al goed ….
DUS NIET!!!
Hij heeft mij een tijdje zonder dat ik dat wist in de gaten gehouden en zorgde dat hij dan op exact de zelfde plek was op exact het zelfde tijdstip. De eerste keer dat ik hem weer zag schrok ik me rot. Mijn hart bonkte en mijn handen trilde. Het verbaasde mij na alles wat we aan geschiedenis samen hadden meegemaakt dat hij me nog zoveel deed.
De maanden die verstreken kwam ik hem steeds vaker tegen en was hij steeds vaker in mijn omgeving en begon ik aan te voelen dat het geen toeval meer kon zijn.
Ik vond hem er ook slecht en vermoeid uitzien maar ik durfde hem in het openbaar niet aan te spreken.
Ik ben een vriendin in vertrouwen gaan nemen. Ze bood aan om achter zijn mobiele nummer te komen en vroeg aan me waar hij werkte. Vol met twijfels en mijn intuïtie die zei: doe dit nou niet, neem nou geen contact met hem op … hij is niet te vertrouwen.. is mijn vriendin gaan bellen naar het bedrijf waar hij werkt. En omdat hij account manager is gaf het bedrijf heel makkelijk het nummer aan mijn vriendin die zich voordeed als iemand die een zakelijke afspraak met hem wilde.
Ik stond aan de grond genageld … ik had gewoon zijn nummer … en nu??!!!!
Die avond heb ik zijn numner opgeslagen in mijn mobiele. Helaas omdat het een zakelijke nummer was had hij geen WhatsApp. Ik ben hem dus gaan smsen. Diezelfde avond smsde hij me terug en de volgende dag hadden we ons eerste telefoongesprek na al die jaren. Het eerste wat hij zei was: ik ben elke dinsdag naar de plek gegaan waar ik wist dat jij was om je te zien.
Dus mijn gevoel was juist en was het geen toeval.
Hij vertelde mij dat hij een vreselijk jaar achter de rug had en dat hij me dat snel wilde vertellen face to face.
Dat was dus ook de reden waarom ik contact had gezocht.
* hij zocht mij ineens weer op
* hij zag er vermoeid en slecht uit
3 dagen na ons telefoongesprek zouden we elkaar weer voor het eerst ontmoeten. Ik wilde het verhaal weten…
Ik merkte aan hem dat hij super zenuwachtig was om me te zien en het is ook appart natuurlijk na zo lange tijd.
En daar kwam de aap uit de mouw: hij had een reorganisatie op zijn werk meegemaakt. Veel collega’s eruit en hij was nog met 3 collega’s over in de buitendienst dus s’morgens vroeg de deur uit en s’avonds laat thuis. Zijn dochter werd geboren en bleek een huilbaby dus conclusie: meneer heeft een burn out gehad en gaf aan daardoor een jaar lang in een zwart gat te hebben gezeten.
Hij gaf aan met mij altijd zo gelukkig te zijn geweest en dat wat hij met mij had gehad nooit meer had gehad etc etc..
Hij wilde me op zijn voorwaarden terug in zijn leven. Hij zwoor me nooit meer de pijn aan te doen die hij me had aangedaan.
Ik heb een jaar lang weer in zijn leugens geloofd. Alleen merkte ik deze keer dat ik er al snel genoeg van kreeg. Ik begon hem steeds meer te wanwantrouwen en zag hem ineens voor wat hij was:
De persoon die ik al 22 jaar ken heeft een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Hij heeft een tunnelvisie dat iedereen hem op een voetstuk moet plaatsen.
Zwaar aan de drank om al zijn ongeluk weg te drinken.
Ik heb hem na 22 jaar aangegeven dat ik hem nooit meer wil zien en spreken. Ik heb hem gevraagd mij voor altijd met rust te laten.
Deze jongen zal nooit gelukkig worden en zal ooit helemaal onderuit gaan.
Ik heb een relatie van 8 jaar achter de rug met een narcist. ik wist niet dat narcisme bestond.
Na zoveel mooie liefde volle momenten ruzies om niks en zomaar. Ik was in de war begreep niet waarom hij zo deed. Ik ging dromen van de dagen dat hij mij zou verlaten en dat ik verder kon met mijn leven. Want ik kon het niet meer aan en hij liet mij niet gaan. Zonder hem was ik veel vrolijker.
Nu sinds afgelopen zomer juni is het gebeurt hij heeft mij verlaten na 8 jaar relatie. Ik was opgelucht, maar daarna kwam de klap toen ik erachter kwam dat hij 8 jaar lang vreemd was gegaan met wel honderden dames. Dat deed mij zoveel pijn omdat ik het nooit had gemerkt en verwacht van hem. Hij had zelfs mijn naam op zijn arm laten tatoeëren.
Dat duurde nog geen week nadat hij het uit had gemaakt en hij kwam terug.
Hij ging huilen bij mij omdat hij mij terug wilde en haar wilde verlaten. Mijn antwoord was NEE, omdat mijn vertrouwen totaal weg was. Daarna begon hij weer te schelden en mij te kleineren dat ik lelijk was en zijn huidige vriendin veeel mooier dan mij. Omdat ik niet meer terug wil bij hem is hij bezig met een Jaloers makende actie: hij showt met zijn nieuw vriendin. En bleef stalken nu nog steeds. En beweert dat ik vreemd ben gegaan en hem heb verlaten.
Sinds september ben ik ziek thuis. Ik ben depressief geraakt ben heel erg moe. ik voel me gebruikt dit had niet zo gemoeten. Ik probeer het te verwerken lees veel over narcisme en nu komen de puzzel stukjes bij mekaar. Elke dag voel ik een ander pijn.
Zo ben ik eigenlijk ook opgelucht dat het over is waar ik altijd al over heb gedroomd.. Heb veel verdriet en achteraf ook erg veel woede. omdat eigenlijk alles neppe liefde was waar ik in zat! Ik mis de mooie momenten ik voel me in een gat gevallen MAAR ik wil hem absoluut NIET en NOOIT meer terug! Hij krijgt mij ook nooit meer terug dat staat vast nu ik bijna alles weet over Narcisme.
Ik wil verder gaan met mijn leven waar ik van droomde. maar uit mijn grote verbazing en teleurstelling in mij zelf lukt dat niet omdat ik zijn aanwezig mis. Helaas heb ik heb momenteel gemengde gevoelens waarvan ik niet weet wat het is en waarom ik me zo voel. Zo denk ik aan de liefde volle tijden.
Terwijl ik jaren lang verdriet heb gehad in deze relatie en zelf weg wilde. Voor mij is het nu over, maar waarom dan dat gemis ??? Het voelt wel net of ik in een rauw proces zit. Ik hoop dat dit een fase is en dat mijn gemis naar hem toe snel overgaat..
Wens allen die dit herkennen erg veel sterkte toe.
Groeten Sevda
Het gemis dat jij ervaart maakt onderdeel uit van de negatieve binding die narcisten creëren. Via een combinatie van positieve en negatieve aandacht, binden zij hun slachtoffer. Veel slachtoffers lopen tegen dit gemis aan nadat ze de relatie verbroken hebben, sommigen gaan hierdoor weer terug. Wanneer je begrijpt hoe deze binding tot stand is gebracht, kun je je er uit losmaken. Ik behandel dit diepgaand in mijn boek.
Sevda, je klinkt krachtig en je komt er wel.
Iris
Iris, bedankt voor deze site! Dankzij jou delen wij onze gevoelens en verhalen. Ik ga zeker je boek aanschaffen!
Sevda
Sevda,
Bedankt voor je verhaal.
Ik kom uit een relatie van 25 jaar met een verborgen Narcist, heb 2 kinderen met hem, en heb mij duizenden keren afgevraagd wat er mis was. Ik vertrouwde hem nooit, maar kon er nooit de vinger opleggen. Ik begrijp je zo goed. Hij heeft mij meerdere keren bedrogen met een dubbelleven. Hij wil mij nog steeds terug, en ik dacht ik hem ook, want er zijn ook zoveel mooie en fijne momenten geweest. Ik houd nog steeds van de klootzak, maar ook haat ik hem. Ik ben zelfs samen met hem naar de huisarts geweest voor hulp, maar voordat ik bij een hulpverlener ben geweest, is hij alweer een relatie aangegaan. Hij geeft mij de schuld omdat ik zo negatief ben… (wat geheel door hem komt) Hij wil me gek maken, en ik moet oppassen dat dit niet gebeurd. Ik ben ook depressief geworden, ben mijn werk verloren ook mede door hem. Hij beÏnvloedt de kinderen. Ik voel me alleen, ontzettend bedrogen, verdrietig en zo enorm in de steek gelaten. Niemand snapt waar je het over hebt, want het is toch zo’n leuke man. Het is afschuwelijk, en ik weet dat ik zelf verder zal moeten, maar hij pakt me echt alles af. Zelfs mijn ziel als ik er niet voor waak. Maar dat gaat niet gebeuren.
Deze mensen zijn ziek, en denken alleen maar aan zichzelf, ze hebben geen of een gebrekkig geweten, en zullen nooit veranderen. Ik heb er heel lang in geloofd, maar kom er helaas achter dat deze mensen je alleen maar emotioneel verdriet doen. Ik trek dat niet meer.
Succes, ben sterk, en geloof in jezelf en je gevoel!
Brigitte
Brigitte,
Jij ook bedankt voor je verhaal en reactie.
Mijn ex heeft ook 2 kinderen achter gelaten in zijn huwelijk. Hij vertelde mij dat zijn ex vrouw depressief was geraakt na haar 2 de bevalling en dat hij het niet meer trok, blijkbaar was ze gek volgens hem. ze rende zomaar uit huis zonder schoenen aan. ( nu weet ik wel waarom ze dat deed vluchten van hem blijkbaar! )
Als ik wel eens vroeg of hij zijn kinderen opzocht omdat ik niets over hun hoorde van hem, was het nee, omdat hun moeder dat niet wilde en dat zorgde voor ruzie.
Hij maakt het afgelopen Juni uit met mij en ik kwam diezelfde week achter dat hij een relatie heeft sinds Februari. Ik was in shok. Ik heb echt een hele zware zomer achter de rug.
Ik had hem 8 jaar lang vertrouwd soms wel eens vermoedens gehad dat hij een ander had, maar dan had hij wel goede leugens en bewijzen dat dat niet zo was. Ik trapte erin.
Na 1 week kwam hij weer terug. Hij wilde weg bij haar vanwege haar dochtertje van 3 jaar, want vadertje spelen kon hij niet.
Momenteel zoekt hij negatief aandacht bij mij en is nu ook verloofd met haar.
Ben benieuwd hoe lang hij dit toneel stuk met haar gaat volhouden. En als hij toch wel beslist met haar te trouwen hoe lang het gaat duren voordat zijn masker valt.
Een tip: probeer zoveel mogelijk te lezen over Narcisme als je een terug val hebt. Dat helpt heel goed. Zo zie je weer dat hij niet goed is en dat het zo veel beter is dat je niet meer met hem bent. Het is nu wel erg moeilijk voor ons omdat er nog helaas wel gevoel bij zit. Houd vol! Probeer wel sterk te blijven omdat jullie wel samen kinderen hebben. Je houd hoe dan ook contact.
Pak hem terug door hem te negeren en dat je “niets meer voelt voor hem ” al is dat nog wel ff tjes zo, maar laat hem de pijn voelen en niet jij. Jij gaat genieten als hij ziet dat hij jou kwijt is!
Sterkte ook !
Sevda
Hallo,
Ik denk dat ik in een man heb die narcistisch is. Ik voel me nu al schuldig omdat ik dit schrijf. Ik wil hem niet vals beschuldigen. Toen ik het beestje een naam kon geven voelde ik me opgelucht. Ik ben dus niet de enige. Zelfs nu nog vraag ik me af of het zo is.
Marcha
Ik ben een 48 jarige vrouw, moeder van twee zeer lieve dochters. Ik heb een relatie van 35 jaar achter de rug, waarvan ik 21 jaar getrouwd ben geweest.
Ik weet niet wat ik lees maar het lijkt wel een boek van mijn leven.
Nooit geweten dat ik met zo’n narcist heb geleefd. Mijn ex heeft ook al jaren een sexverslaving. Ik heb al twee keer eerder voor de scheiding gestaan, maar uit angst heb ik het niet doorgezet. Door alle hulp wat ik al jaren doorstaan heb ben ik alleen maar sterker geworden om nu voor mezelf en de kinderen te kiezen. Mijn ex heeft alleen mooi weer gespeeld en beloofde zijn leven te verbeteren, maar schijn bedriegt. Hij leeft in twee werelden en gelooft zijn eigen leugens. Alles draaide om hem , altijd gelijk moeten hebben altijd macht over ons willen hebben altijd vernederd altijd manipuleren wij waren te min voor hem wij waren dom hij was jaloers hij heeft een sexverslaving waardoor ik voor legale hoer werd uitgemaakt wij zijn leugenaars en ik speel de kinderen uit wat hij dus deed en altijd verwijten zo kan ik nog wel doorgaan. Sinds 1 december heb ik de sleutel van mijn nieuwe woning gekregen om een nieuwe start met de meiden te maken. Alleen een probleem met mijn oudste dochter van 20 die schreeuwt om hulp omdat zij zoveel heeft meegemaakt zei had het in zijn ogen ook altijd gedaan omdat zei achter heel veel dingen is gekomen van haar vader en ik nam het altijd voor haar op maar dan was het huis te klein . Mijn jongste dochter van net 18 heeft er het minst last van.
Mensen die dit niet herkennen zullen zeggen was eerder weggegaan , maar uit angst heb ik het niet eerder gekund. Alleen een vraag aan wie dit leest, ik wil goede gespecialiseerde hulp zoeken voor mijn dochters vooral de oudste wie weet er raad mee ?
Zorgzame moeder
Hoi Wilma,
Wat goed dat je het gelukt is om weg te komen. Je vraagt om gespecialiseerde hulp voor je dochter. Via de pagina “Hulp” op deze website kun je de informatie aanvragen over gespecialiseerde coaches en therapeuten in heel Nederland. Er is dus hulp, en goede hulp kan veel nieuw leed voorkomen. Ik wens jou en je meiden veel sterkte en een goede nieuwe start!
Iris
Hoi Iris
Bedankt voor de tip, ik ga alles op alles zetten voor mijn kinderen om hun te helpen met de juiste hulp, zoals het hoort te zijn, en ook om mijzelf weer terug te vinden. Met zijn drieën zijn en staan we sterk.
En een ding kan ik je zeggen dat er nu al rust is met ons drietjes. Maar hebben nog een weg te gaan .
Gr Wilma
Ik heb inmiddels je boek in huis. Ik ben gewoon 32 jaar getrouwd geweest met een narcist, en wel een met een zware vorm. Jouw boek geeft mij inzichten, maar is inderdaad een boek dat ik af en toe moet weg leggen, anders wordt het te zwaar. Ondanks alles voel ik nog steeds de verantwoordelijkheid om voor de kinderen (net 18 en 21) iedere keer weer te proberen om in contact te blijven. Iedere keer als ik een opening geef, volgt er weer iets waardoor ik bevestiging krijg dat het niet gaat lukken.
Nu, mijn dochter is vorige maand 18 geworden, heeft mijn ex de kinderalimentatie direct aan haar overgemaakt. Wel een ander, veel lager, bedrag. Mijn dochter heeft vanmiddag een gesprek met haar vader. Zij ziet er vreselijk tegenop. Voelt zich tussen ons geplaatst, dat doet mijn ex overigens regelmatig, de kinderen tussen ons plaatsen. Ook het bedrag dat hij tot 21 (oktober vorig jaar) aan mijn zoon betaalde als alimentatie heeft hij flink verlaagt. Dit terwijl mijn zoon niet werkt, nog studeert.
Ik kom bijna niet los van mijn ex. Iedere keer weer presteert hij het om mijn leven op een hele nare manier binnen te wandelen. De kinderen hebben hier ook veel problemen van, maar blijven enorm loyaal naar hem. Echter zijn gedrag/beslissingen hebben veel invloed op de leverns van ons alledrie.
Ik heb inmiddels EMDR, dat helpt mij goed. Ik wil de kinderen een veilig thuis blijven bieden, maar kom er steeds weer achter, dat mijn ex van buitenaf steeds weer in staat blijkt onze levens binnen te sluipen en onrust te zaaien. Wat doe ik hiermee? Ik begin uitgeput te raken. Wij wonen nu 3 jaar niet meer bij elkaar. Heeft er iemand tips? Vooral voor wat betreft de kinderen.
Hoi Marianne,
Neem af en toe een moment om alles te laten bezinken terwijl je mijn boek leest. In het vervolg op dit boek zal ik uitgebreider in gaan op hoe je je kinderen kunt beschermen. Je zegt dat je ex steeds alles overhoop gooit. Ik raad je aan om duidelijk en zakelijk te zijn en hem minimale ruimte te geven. Timmer alles zoveel mogelijk dicht, en meld dit ook kort aan je kinderen. Zorg dat je zoveel mogelijk de regie houdt (zie met name het laatste hoofdstuk van mijn boek). Ik weet dat dit niet in alles mogelijk is, maar het vermindert wel je gevoel van machteloosheid en frustratie. Sterkte!
Iris
Door St. Zijweg bij jullie terecht gekomen. Wat een opbaring. Kunnen wij eindelijk worden geholpen? Kunnen we nog iemand vertrouwen? Durf hierop ook niet teveel op kwijt. Ik heb boek besteld en coach aangevraagd, omdat ik niet meer trek. Ik ben 1 bonk zenuwen. Kapot gemaakt door hem en instanties/hulpverlening. Mijn dochter van 15 jaar moet tegen haar zin naar haar vader. Ze is bang voor haar vader, durft niet kenbaar te maken. Hoopt en vraagt of iemand haar wil helpen . Zij en haar broertje (mag totaal geen contact meer met hem hebben), die bij vader woont ivm dezelfde gedragsstoornis, staan onder OTS van Intervence (Jeugdzorg). Deze is bezig om haar uithuis te plaatsen. Mijn ex is het slachtoffer en ik ben de zogenaamde dader. Zelfs de politie heeft hij mee, mag ze niet meer bellen. Nu is ze bij hem, terwijl dit de afspraak niet is. Ik ben de strijd zo moe.
Beste Lot,
Dank je wel voor je reactie. Je bent op de goede weg. Door het boek te lezen krijg je kennis van je proces en begrip voor je eigen situatie. Je wilt je kinderen zo graag beschermen, maar het is zo moeilijk omdat er instanties in je nek hijgen. En dan geloven ze je ex ook nog. Je wilt rechtvaardigheid. Je krijgt het misschien niet. Je 15 jarige dochter zal zelf achter de ware aard van haar vader moeten komen. Dat kun jij niet forceren en niet bespoedigen. Je dochter zal zelf haar proces gaan doorleven. Kinderen hebben een sterk gevoel van loyaliteit naar beide ouders toe. Ook naar de ouder die narcistisch gedrag vertoont. Je dochter zal moeten dealen met haar gevoel dat haar vader is zoals hij is en dat is al moeilijk genoeg. Ze wil niet meer naar haar vader. Moet ze gaan? Misschien kan ze zelf dit bespreekbaar maken met jeugdzorg/ huisarts/ vertrouwenspersoon.
Het enige wat jij kunt doen is zorgen dat jezelf sterker wordt en je beter gaat voelen. Investeer in jezelf. Daar hebben je kinderen ook wat aan.
Ik wens je veel sterkte,
Susan
Na 4 jaar strijd te hebben gevoerd, heb ik na de zoveelste keer dat hij was vreemdgegaan het contact sinds 4 maanden definitief beëindigd. Hij vertelde mij in details, hoe ondeugend ze was, hoeveel mooier dan ik en dat hij met haar wel een leuke tijd ging beleven en het met mij nooit iets voorstelde. Ik ben talloze keren naar zijn huis gereden, gesmeekt om de waarheid, altijd speelde hij met mijn gevoelens; dan klopte mijn gevoelens wel en genoot hij ervan mij pijn te doen met de pijnlijke kwetsende informatie over vreemdgaan, dan klopte het weer niet en was ik weer gek en werd hij woedend dat ik het niet leuk kon houden. Ik ben zo vaak weggetrapt als een hond, mij gegeven op elke mogelijke manier, mij laten misbruiken en gebruiken voor zijn doeleinden, kleineren, vernederen, verlaagd tot het laagste niveau, in therapie gegaan, dit alles heb ik geaccepteerd om maar een beetje liefde ervoor terug te krijgen. Tot op de dag van vandaag zit hij nog steeds in mijn systeem, elke stap denk ik wat hij ervan vindt, durf mijn leven niet te leven, ben bang voor zijn reactie en nog erger…het voelt alsof ik hem mis. Wat houdt mij tegen om verder te gaan? Na 4 jaar lang ellende, pijn en beschadigend gedrag moet ik toch juist blij zijn? Ik zoek afleiding, heb lieve vrienden om mij heen, maar hij blijft in elke vezel zitten van mijn bestaan. Ik blijf die 4 jaar als een soort film afspelen, probeer verbanden te leggen, op zoek naar antwoorden, word er knettergek van en ik kan zo nooit gelukkig worden. Hoe kom ik los Iris en stopt deze verstoorde hechting? Ik ben inmiddels wel zo ver na meerdere stop pogingen, dat het nu wel lukt om het te gaan doorzetten…maar hij moet echt uit mijn hoofd!!
Beste Sterre,
Dank je wel voor je reactie. Het is moeilijk los te komen van iemand die je ooit lief hebt gehad. Nu is de relatie door alle negatieve bindingen, nog niet afgelopen. De feitelijke relatie misschien wel, maar de emotionele relatie gaat door. Hij bindt jou aan hem door heftige gevoelens bij je op te roepen. Je raakt hierdoor verward omdat het niet klopt in je denksysteem. Je denksysteem wil het begrijpen. Dit gedrag valt niet te begrijpen. Dus je blijft er mee bezig. Je bent bang voor zijn reactie, schrijf je. Dus de ‘binding is gelukt. Misschien is dit antwoord erg theoretisch, maar in het boek van Iris (dat je kunt bestellen via de website) staat alles goed uitgelegd. Ook vind je hierin adviezen die je goed kan gebruiken om het gedrag te doorzien. En hoe je er uit kan komen. Want dat is voor jou het allerbelangrijkst. Verder gaan met jouw leven. Zonder hem in je hoofd. Met jezelf,
Sterkte,
Susan
Hoi dank voor deze site wat heb ik veel gelezen zeg. En ja ook ik ben slachtoffer van een narcist al 20 jaar. En eigenlijk dankzij zijn eigen vernederende aktie ben ik de juiste hulpverleners tegen gekomen. Ik kwam erachter dat de verdoving van een glas wijn hem op afstand hield. Dus de afgelopen jaren heb ik er een gewoonte van gemaakt om zodra ik vrij was van werk tadaaa gezellig een wijntje!!! Een complete act want al in het eerste jaar dat we samenwoonden schold hij me uit voor alcoholiste als ik een keer een wijntje nam thuis, ik schrok me rot, vervolgens mocht ik niet meer lezen op de bank want hij kon daar niet tegen en een muziekje luisteren op mijn walkman in bed had ie ook last van. “Grenzen stellen” Zoals Femke het noemt (die beter naar de “grootmoeders tips en recepten” kan verhuizen) Heeft totaal geen zin! Die zoekt de narcist nou juist om vervolgens als jij ze aangeeft te zeggen; Nee ik stop niet, ik ga door, ik wou namelijk dat je hier nooit was komen wonen, ik hou niet eens van je!! Net als je nog smoorverliefd bent, je eigen appartementje hebt opgezegd, gezwicht na een jaar lang zeuren van zijn kant! Hoe mooi liefde kan zijn, voor allebei een nieuwe kans na een scheiding!! Hij ging door met zijn kwetsende (jij met je homofiele ex etc) alles wat ik hem had toevertrouwd kreeg ik cynisch terug, het stopte niet en ik stak een mes in mijn pols. Naar de nieuwe huisarts, de riagg, en btw vertelde meneer ook nog bij de Riagg dat ik drankprobleem had en daardoor agressief gedrag vertoonde. Dit is 20 jaar geleden. Altijd gedacht dat het aan mij lag. 2 kinderen gekregen. Samen een huis gekocht, ik weer blij, van Amsterdam en de Riagg af. Dus meubels kopen voor het nieuwe huis ik had geld. Betaalde cash de notaris kosten, nog wat geld voor een luxe inrichting, en dan begon het weer, je bent een pocher met geld!! Domper na domper op je gevoelens. Toen ik zwanger (39) en gelukkig en steeds naar mijn eerste echo keek, zei hij zuchtend ja ja nou weet ik het wel leg dat weg, dat papiertje! Ik huilde toen nog veel en vroeg me steeds af wat ik toch fout deed. Erover praten lukte nooit. Dus ik leerde slikken en er bijna in stikken. Toen mijn zoon werd geboren was hij poeslief en aardig want zijn zus kwam een hele week logeren!! Maar hij was ineens veel te druk en luidruchtig pratend. Ik begreep er toen al steeds minder van. Toen de zus wegwas ging gelijk boven de verwarming uit. Klaar allemaal verspilling. Stiekem deed ik hem dan s’nachts aan als ik ging voeden. Toen het kraambezoek zo’n beetje was afgelopen en hij eindelijk weer eens aan zijn werk ging, kwam meneer thuis, ik liep mijn zoontje te wiegen, 6 weken, net gevoed en krijsen, krampjes! Hij zei je bent een slechte moeder je kanMIJN zoon niet troosten, uit onmacht gaf ik hem een klap en toen viel hij me aan en bewerkte mijn schedel met zijn knokkels en mijn gezicht met zijn nagels het bloed spoot op het dekje van mijn kind. En ook ik ging gewoon door vette laag make up op en dan maar in het donker eruit met de kinderwagen. En tegen wie vertel je dit? Niemand! Je schaamt je want het lukt je niet, weer niet! 14 is mijn zoon nu, en wordt ook beschadigd, mijn dochter trekt hij voor. En de verwaarloosd ie emotioneel afgelopen woensdag heeft ie een brandende peuk op de hand van mijn zoon gedrukt omdat hij niet luisterde. Ik durf de 112 niet te bellen omdat ik daarmee de boel niet op stelten wilde zetten en bang was dat ik weer de schuld krijg. Wel heb ik er een foto van en stiekem met mijn mobiel het gesprek hierover opgenomen. Hij zegt wie niet luisteren wil moet maar voelen! Hij praat over wat hij gedaan heeft open en bloot. Ik heb stiekem met het steunpunt huiselijk geweld gebeld en overleg gehad politie is een laatste optie zei ze. Komende week heb ik daar een afspraak. Ik hoop door dit een oplossing te vinden om weg te kunnen met mijn kinderen. Ik heb veel verdriet om mijn zoon maar kan dat ook weer niet laten merken want het moet hier blijven lijken alsof de narcist nog de macht heeft. ik moet mijn vertrek stil voorbereiden. Bedankt voor het delen van jullie verhalen ik heb zoveel herkenning gelezen de afgelopen dagen!!♡ Het boek bestel ik als we hier veilig en wel weg zijn, ooit!!
Beste Cornelia,
Dank je wel voor je openhartige brief. Ik ben wel erg geschrokken van de terreur die je hebt doorstaan en waar je nog midden inzit. Het is moeilijk om te ontsnappen als je er midden inzit. Keer op keer lijkt het de gemakkelijkste optie te blijven. Tot welke prijs? Wanneer is de grens bereikt? Als je sterk genoeg bent?
Je wordt juist al zwakker als je langer blijft. Je kracht lijkt verdwenen. Maak voor jezelf het besluit, in ieder geval voor je kinderen. Breng hen in veiligheid!
Je zoon is in gevaar. Neem de verantwoordelijkheid voor hem en voor je dochter. Ga weg, onderzoek waar je heen kunt. Ga jezelf voorbereiden op het redden van je kinderen. Maak jezelf sterk. En zet je plan door. Wat gebeurd is kun je niet meer veranderen, maar wel wat in de toekomst ligt.
Als voorbereiding kun je het werkboek bestellen, hierin staat concreet wat je kunt doen. Je kunt het op een ander ( veilig) adres laten bezorgen en ook op dit adres lezen. Neem je voorbereidingen zorgvuldig en met het doel jou en je kinderen te behoeden voor meer terreur. Doe dit zonder dat je kinderen en je partner hiervan op de hoogte te zijn. Lees in het boek van Iris!
Ik wens je veel sterkte en wijsheid,
Susan
Hoi Iris
Wat ben ik blij dat ik je site heb gevonden, zelf zit ik al 42 jaar in deze onmogelijke situatie, heb ook overal hulp gezocht en ook wel gevonden want ik ben er zelf wel zelfbewuster van geworden maar de thuis-situatie is gebleven wat hij altijd al was.
In de loop van de jaren heb ik ontzettend veel op papier gezet om later terug te lezen en dan eventueel te kunnen zien wat ik toch steeds verkeerd doe! Ik had wel al een boek gelezen over Narcisme maar ik kon dat label toch maar niet plakken op die man van mij, het moet tenslotte wel onderzocht zijn en weten doe je het nooit zeker. Ik heb je site weer gelezen en heb m’n schrijverij van al die jaren er eens bij gepakt en lees hierin tot m’n stomme verbazing precies wat je beschrijft(soms letterlijk). Je werkboek heb ik intussen besteld, het idee dat er nu een reden voor dit vreselijke gedrag is geeft me eigenlijk wel rust, ik hoef me niet meer af te vragen wat er zo vreselijk mis is met mij, jammer alleen dat dit voor mij zo lang heeft geduurd eer ik de moed heb gehad om dit in te zien. Ik weet niet hoe het verder afloopt, misschien kan het werkboek me nog veel hulp en inzichten geven waar ik mee verder kan.
Bedankt dat je deze site begonnen ben, het heeft mij al heel veel inzicht gegeven, en helaas is dat voor veel mensen blijkbaar nodig.
Beste Ria,
Dank je wel voor je reactie. Het is goed om te lezen dat je zo veel dingen herkent!
Het werkboek zal je nog meer helpen verder te komen met je inzichten. En daardoor meer rust, omdat je weet dat waar je gevoelens vandaan komen.
Ik wens je heel veel succes,
Susan
Beste,
Ik ben nu iets meer als 2 jaar weg bij mijn ex partner. Ik herken een heleboel zaken die hier aangegeven worden. We hebben samen een kind. Dit is ook de reden geweest waarom ik uiteindelijk weggegaan ben. Ik word nog heel vaak onrustig wakker. Lijkt alsof ik in een cocon leef. Lijk de helft mee te krijgen. Durf niet op mijn gevoel te vertrouwen. Ik zit nu in tweestrijd hoe verhoud ik me naar hem in de opvoeding. Waar moet ik wel op reageren en waarop niet. Geef ik namelijk iets aan krijg ik het dubbel terug. Durf ook niet teveel aan te geven bang wat hij gaat eisen enz mbt ons kind. Ik zie bij terugkomst van het weekend van mijn kind een heel ander kind. Veel boos, huilen, schreeuwen. Wordt de tijd aanggeven heeft te maken met de wisseling. Kind is nog maar klein enz. Ik maak me natuurlijk hele ernstige zorgen over de ontwikkeling en de manier van zijn reageren naar ons kind. Krijg het na andere mensen niet helder uitgelegd.
Beste Pip,
Bedankt voor je reactie. Wat je schrijft is heel herkenbaar. Je zit in het begin van een proces, waar je door heen moet zien te komen. Om je gesteund te voelen, is het fijn om te lezen dat anderen je zijn voor gegaan en hoe ze dat hebben aangepakt. Veel kun je lezen op de site. Meer adviezen staan in het werkboek van Iris. Je kunt dit bestellen via de website. Je zult hier veel aan hebben. Alle fases van het bewustwordingsproces worden hierin behandeld. Doordat je meer inzicht krijgt in wat er nou gebeurd voel je je sterker. Door het werkboek door te werken krijg je meer vat op het omgaan met dit lastige, manipulatieve gedrag. Er staan veel concrete adviezen in.
Ik wens je veel sterkte en weer rustiger nachten,
Susan
Dag iedereen,
ik heb de laatste maanden zoveel gelezen en zoveel herkend en hoewel ik mijzelf niet als slachtoffer zie weet ik niet hoe ik het anders zou moeten definiëren.
Ik ben bijna drie jaren samen geweest met mijn ex. En in die drie jaren heb ik gevoelsmatig hele mooie momenten gehad maar of die mooie momenten het achteraf gezien waard waren, dat weet ik niet.
Volgens de verschillende lijstjes eigenschappen die ik tegenkwam zou mijn ex zowel bindingsangst hebben, als narcistisch, als psychopathisch, als een sociopaat zijn. Maar misschien liggen daar gewoon heel veel overlappingen.
Ik wil dit graag delen omdat ik veel verhalen lees, die vreselijk zijn, erger dan wat mij overkomen is, waar ook kinderen in betrokken zijn, waarin jarenlange mishandeling voorkomt. En net iets minder verhalen over het beginstadium, dat dikwijls niet herkend wordt. Mijn verhaal gaat over het prille, tijdens een verliefdheid, wat de ene naïviteit noemt maar ikzelf niet als naïviteit bestempel vermits alles heel bewust gebeurd is maar eerder een ongezond verlangen was om iets te maken van wat niets kan worden. Ik ben een heel sterke persoonlijkheid, en had niet de behoefte om te gaan samenwonen vermits ik net langdurig had samen gewoond en net daarom dacht ik dat ik het aankon en ik niets te verliezen had, achteraf gezien heb ik wel degelijk wat verloren op gevoelsmatig vlak, ook al zal ik die pijn met de tijd wel overwinnen.
De reden waarom ik mij niet als slachtoffer zie is omdat ik het allemaal heb laten gebeuren, ik ben me er steeds heel bewust van geweest dat het niet goed zat, dat er iets niet klopte en heb ook steeds bewijzen gezocht en bijgehouden om mijzelf te beschermen als het ooit nodig moest zijn. Alleen heb ik het gevoelsmatig nooit kunnen opbrengen te breken met hem, ik was bang hem kwijt te raken en te missen en wou die verliefdheid die ik al meer dan vijftien jaar niet meer gevoeld had nog even, net iets langer vasthouden. Ik denk dat ik echt van hem houd, in ieder geval was ik echt verliefd en nu nog steeds, als ik hem zie word ik misselijk, krijg ik geen adem, zakt mijn bloed volledig weg en moet ik gaan zitten om niet tegen de grond te gaan. Ik vrees dat ik dus zelf met issues in mijn verleden zit waardoor ik aanvoelde dat deze relatie niet gezond was maar er geen afstand van kon/kan nemen ook al word ik als stront behandeld. En dat zou kunnen zijn omdat ik een afwezige vader had die niets gaf om zijn dochters, wel om zijn zonen. Ik val nooit op types die, bij wijze van spreken, hun hart voor mijn voeten gooien.
Vanaf het begin heb ik wantrouwen gevoeld, niet dat ik er de vinger op kon leggen. Het waren eerder kleine dingen die een bel deden rinkelen. Een overdrijving in een verhaal, onlogische redenen die hij gaf als een excuus voor iets, zijn gedrag en woorden die elkaar tegenspraken. Ik begreep het niet maar ik was redelijk snel zwaar verliefd en zo nieuwsgierig dat ik hem toch graag dieper leerde kennen. Alleen, dat dieper is er nooit gekomen, enkel oppervlakkig heb ik hem “dieper” leren kennen. Als ik een idee had draaide hij het om alsof dit idee van hem kwam. Hij wou nooit iets over zijn verleden vertellen, niets over zijn werk, nooit kreeg ik zijn gevoelens of gedachten te horen, wel zijn kritiek, en clichématige uitspraken, zelfs als hij zei of eerder schreef dat hij me “graag mag”, “dol op me is” kwam het meer over als een verplichting die hij daarmee volbracht. Nooit heeft hij gezegd of geschreven dat hij van me hield. Wel deed hij steeds aan observeren en naar mijn gevoelens en gedachten peilen. Om dan een oordeel te vellen dat hij niet uitsprak op dat moment maar, als het een negatief oordeel was, het later tegen mij te gebruiken of anderzijds, om net die informatie eruit te halen die hij kon gebruiken om in gesprekken net dat te zeggen dat ik leuk vind om te horen of gevoelsmatig belangrijk voor mij is. Zo had ik eens aangegeven dat familie voor mij belangrijk is, vanaf dan maakte hij meer familiegerelateerde opmerkingen in positieve zin. Tot bleek dat ik zijn familie ook wou ontmoeten, toen opeens kende hij zijn familie amper en zouden zij geen interesse in hem hebben etc. Ondertussen heb ik wel begrepen dat hij met een deel van zijn familie overhoop ligt, gezien wat ik met hem ervaren heb lijkt me dat niet onlogisch. Hij was steevast over alles en iedereen negatief en in spiegelen was hij een meester, zelfs over de meest onnozele dingen. Om een voorbeeldje te geven, dit was de eerste avond dat ik hem leerde kennen, goh, wat was hij een knappe verschijning, aangename stem, leuke babbel, … En toch, dus die eerste avond, een dansavond in een spiegeltent, staan we te praten nadat hij me een drankje gekocht heeft. Hij stond zeer mannelijk prononcerend, met een been op een verhoogd stuk, met mij te praten en ondertussen naar zichzelf kijkend in de spiegel. Ik had hoofdpijn dus zouden we buiten verder praten, op het moment dat ik voorover reik om mijn jasje te nemen gooi ik even een blik op de spiegels om te kijken of er nog veel volk op de dansvloer achter mij staat. Zijn antwoord op dat moment is dat ik niet zo in de spiegel moet zien want jaja, ik zie er goed uit. Als ik repliceer dat ik even naar de dansvloer keek maar hij de gehele tijd al naar de spiegel aan het kijken was kijkt hij me aan of ik niet goed snik ben.
Diezelfde avond heb ik hem ook voor het eerst boos gezien om een onnozele vraag van mij, om een niks, en hoewel het ingehouden woede was, was het geen prettig zicht en wist ik al dat ik dit liever niet te dikwijls zou zien. Ik heb hem leren kennen tijdens het dansen maar nadien zijn we nooit samen gaan dansen. Die periode ben ik hem nog wel twee keer tegen gekomen tijdens het dansen, toen kwam hij mij snel gedag zeggen en een dansje doen, een kwartier voor hij alweer vertrok, . Als ik dit wou bespreken wat ik net zoals alle andere vrouwen die altijd maar opnieuw problemen maken als hij eens wil gaan dansen. Later liet hij vallen dat hij niet wil dat ik in zijn buurt blijf hangen of aan hem zitten want dat hij daar is om met andere dames te dansen. Maar hij vind het wel altijd fijn om met mij een dansje te doen. Hehe.
Onze verdere relatie werd gekenmerkt door vooral hij die geen tijd voor mij had. Leugens. Hij die altijd bepaalde wanneer hij me zag, waar hij me zag, hoe lang hij me zag en dit zonder overleg. Hij stond er gewoon en ging gewoon weer weg zonder ooit zichzelf nog maar de vraag te stellen of dit mij wel uitkwam op deze manier. Zei ik iets dat hem niet beviel, dan negeerde hij me uren, dagen tot weken. Iets uitpraten gebeurde niet, hoewel hij volgens eigen zeggen communicatie heel belangrijk vind. Naar mijn ervaring, eenrichtingcommunicatie waarbij ik steevast zijn vragen, impliciet of expliciet moest beantwoorden maar hij absoluut niets moest bespreken. Hij was een krak in met twee maten meten en zichzelf daarin te rechtvaardigen zonder het tegenstrijdige ervan in te zien. Als we eens iets samen deden, en dat was niet dikwijls, dan verkondigde hij altijd dat het mijn dag was, ik mocht kiezen waar we iets gingen eten, want het was mijn feest. Nooit was het onze dag en steevast zat hij op zijn klok te zien. Zelfs de contacten per mail of sms stonden onder zijn regie. Sms werd te duur voor hem (Nederland-België) dus wou hij dat ik hem zou beginnen te mailen en zei erbij dat hij zijn mail zo goed als nooit controleerd. Al bij voorbaat een handig uitvlucht om dagen te wachten met het beantwoorden van een mail en zelf te bepalen wanneer ik een beetje aandacht verdien. Heel af en toe belde hij mij, als ik hem belde nam hij niet af, nooit. Toen hij een maand op verlof ging naar zijn zoontje in het buitenland nam hij niet eens de moeite te zeggen dat hij daar een ander gsmnummer gebruikte. Loog hij tevens over de moment dat hij terug was. Op een later moment bleek dat hij whatsapp heeft, ook gratis maar, dan zou ik dus wederom kunnen zien wanneer een bericht was aangekomen, terug een stuk regie weg. Wat heb ik me een scheldpartij over mij gekregen toen ik hem heel vriendelijk vroeg, per sms, of hij liever niet had dat ik hem via whatsapp zou berichten omdat hij daar niets van gezegd had maar mij wel naar mail verwezen had. Hij had me eerder wel eens blond genoemd toen ik hem op iets anders betrapt had maar nu dus veel erger en een eerste kleine breuk. Tegen eenieder wie zou ik hebben gezegd, breek met die persoon, dit is niet gezond, dit verdien je niet. Maar ik dacht dat ik het wel aankon en ging verder met hem. Tot de volgende scheldpartij en kwetsuren. Zijn familie heb ik nooit ontmoet, enkel zijn zoontje een paar uurtjes. Hoe heeft hij me voorgesteld aan zijn zoontje? Niet, hij heeft zijn zoontje voorgesteld aan mij dus hoe hij mij bestempeld heeft, daar heb ik het raden naar. Vrienden van hem heb ik nooit ontmoet. Nu, met mij terug open te stellen voor andere mensen, kom ik af en toe mannen tegen die zeggen hem van ziens te kennen, eens een babbeltje met hem te doen, weten wie zijn vrienden zijn. En blijkbaar lopen die “vrienden” van hem gewoon rond daar waar ik ga dansen, die drie jaren lang en nooit heeft hij me aan iemand voorgesteld. Als het goed tussen ons ging had hij “geen tijd” om te gaan dansen, als het een breuk was tussen ons stond hij er iedere week, vriendjes te wezen met iedereen en vooral vrouwen te versieren. Na een jaar (en dit heeft nog zo lang geduurd omdat hij een half jaar op missie is geweest in dat jaar) kwam hij alleen nog ‘s nachts, een keer in anderhalve week; op het einde een keer per week. Iedere keer moesten de lakens ververst zijn, had hij liefst dat ik net gedouched had, persoonlijke hygiëne moest perfect zijn anders kwamen er subtielet tot ronduit commando’s van hoe hij het wou hebben. Alsof ik zijn persoonlijke hoer was en niet alleen dat, hij stelde soms suggestieve vragen waardoor bleek dat hij mij ervan verdacht dat ik met andere mannen sliep. En effectief, regelmatig legde hij ‘s ochtends geld op de tafel voor eten die dag, of kocht hij iets dat ik nodig had voor mijn appartementje te renoveren of bracht hij fruit en drank mee. En ik moest niet proberen te weigeren. Ik was dus nog een heel goedkope hoer ook vermits het nu ook weer geen fortuinen waren die hij achter liet. Zelf echter wou hij nooit iets van mij aannemen, ik mocht niets betalen, en als ik er toch eens op stond om bijvoorbeeld die zeldzame keer dat we naar de cinema zouden gaan, te betalen, dan wou hij niet gaan met mij, als ik zelf betaalde kon hij wel net zo goed alleen gaan.
Nooit zijn we samen naar Nederland geweest, naar een van zijn bekende plekjes, omdat hij zogenaamd veel goedkoper reed op gas dan ik op naft. Blijkbaar, als dat effectief het probleem was, kon hij me dan ineens niets geven zoals een volle tank naft na een nacht ;-). Na bijna twee jaren is het tot een heel abrupte en voor mij traumatische breuk gekomen. Ik had hem laten weten dat ik nieuwe mensen wilde leren kennen, puur vriendschappelijk, omdat ik toch graag ook af en toe eens iets in gezelschap deed, ter ontspanning, zoals een wandeling of sauna, sport etc en hij nooit tijd voor mij had. Omdat ik een heel druk leven heb en niemand in mijn buurt ken (ik was verhuisd naar een andere stad en de paar goede vrienden die ik heb zitten in een relatie met hun eigen drukke leven) wou ik via internet een profiel zetten voor vriendschappelijke contacten in mijn gemeente. Zijn antwoord was dat hij dan ook mocht gaan daten?! Na die bom te plaatsen wou hij er verder niet meer over praten. Als ik een gesprek wou opzetten, per sms vermits hij zogenaamd permanent in de kazerne woont en tevens nooit gezegd wou hebben de welke, kreeg ik steevast de reactie, doe wat je niet laten kan en dan doe ik dat ook en mag ik gaan daten. Bon, op die manier valt er geen gesprek te voeren en toen ik hem belde nam hij uiteraard niet af. Dus toen ik niet af gaf en wou weten of hij andere dames wou ontmoeten heeft hij de relatie gebroken. Steeds heb ik de lieve vrede bewaard en nu werd ik dus toch een beetje kriegel. Vanwege mijn wantrouwen had ik steeds alle smsen, mails, whatsapp berichtjes bijgehouden en vermits de meeste communicatie tussen ons via die weg verliep waren dat er honderden en stond het meeste wat gezegd was dus ook zwart-wit gedrukt. Na deze absurde breuk een mailtje gestuurd met de vraag wat er aan de hand was in zijn leven met een opsomming met de grootste leugens en tegenstrijdigheden. Ja, hier had ik hem bij zijn zwakke punt en heb ik een blik kunnen werpen op zijn zwarte innerlijk. Nee, fysiek geweld is er nooit geweest, gelukkig. Wat voor mij al traumatisch genoeg was is dat ik toen zijn zielige, verwarde innerlijke gevoelswereld gezien heb in combinatie met zijn uiterlijke macho vertoon om alles te verhullen. Hij beantwoorde mijn mail met een mail vol beschuldigingen, scheldpartijen en bedreigingen. Gelijkertijd met dat die mail binnen kwam en ik die zat te lezen kreeg ik berichtjes van hem dat hij er niet kan doen, dat het in het verleden ook nooit gelukt is en dat dat grotendeels aan hem lag etc De zielige kant dus. En daarnaast zijn seksuele gefrustreerde kant vermits er ook een foto kwam van zijn edele delen. Deze hele situatie was zo vreemd als dat het absurd was en ik geëindigd ben met heel veel medelijden met hem. Een nacht later stond hij zonder verwittiging in mijn appartement, hij had mijn sleutel nog niet teruggegeven en zou die normaal gezien in de bus komen gooien. Ik sliep al en schrok wakker. Hoewel er dus geen fysiek geweld was voelde ik de spanning en ingehouden agressie bij hem. Heel zijn lijf stond strak gespannen, zijn ogen staarden mij aan als de ogen van een agressieve hond die iedere moment kan aanvallen. Hij was hier omdat ik had gezegd dat ik wou praten, nochtans had ik heel duidelijk geschreven in mijn laatste mail dat ik niet meer wou praten en dat het klaar was, blijkbaar was dat niet naar zijn zin en hij krijgt altijd zijn zin. Praten is uiteraard niet gelukt, als ik toch probeerde duidelijkheid te krijgen gooide hij een nieuwe leugen over elke oude leugen of draaide de hele situatie om en zei dat ik verhaaltjes verzon, dat ik hem erin probeerde te luizen etc. Hij verwachtte nog te kunnen blijven slapen, ik was redelijk gechoqueerd maar ook heel ongerust vermits ik niet zeker was of hij puur zo reageerde omdat ik alles op tafel gegooid had en hij zich gepakt voelde of dat hij iets van drugs genomen had gezien zijn strakke reacties. Ik vind het wel belangrijk hierbij te schrijven dat voor zover ik weet hij geen drugs gebruikte. Dus ik zei dat ik wel op de zetel zou slapen, toen weer een sneer of ik hem niet vertrouwde, dus ok, absurd was de situatie toch al. Ik ben naast hem gaan liggen en jawel, ik lag nog niet goed en wel naast hem of hij vroeg me of ik van plan was heel de nacht zo afstandelijk te blijven?! Ik had me niet vergist, hij heeft geprobeerd, ik ben beginnen huilen en hij is gestopt. De volgende ochtend is hij vertrokken toen ik in de douche stond, hij is me een kus komen geven en was weg alsof het een absoluut normale en gezellige situatie geweest was de nacht voordien. De sleutels had hij achter gelaten op tafel. Ik ben de dagen en weken nadien heel verward geweest, wist niet wat ik moest denken en heb hem op een bepaald moment dan ook gevraagd wat hij daarmee nu eigenlijk wilde. Neen, het was niet om de relatie terug goed te maken, het was omdat hij mij wou doen ontspannen die avond … De weken daarop hebben we nog contact gehad, tot de zoveelste leugen en toen heb ik geschreven dat ik beter verdiende en hij nooit goed genoeg zou zijn. En vanaf dan zag ik hem dus iedere week, als hij speciaal in mijn zicht ging dansen en dames versieren. Ik ben beginnen lezen, dagenlang, alle websites en blogs die ik kon vinden om te snappen wat er aan de hand was en wat er gebeurd was. Wat ik eruit onthouden had was dat hij terug in mijn leven zou verschijnen en dat het een moeilijk verwerkingsproces zou worden, met vallen en opstaan. Ik ben in therapie gegaan. De eerste psych zei dat hij een psychopaat was en deed een doorverwijzing voor traumaverwerking, de tweede zei in mildere woorden eigenlijk hetzelfde. Verprutst door legerdienst, geen verbinding meer tussen zijn emotionele en mentale kant waardoor het met momenten lijkt dat ik met verschillende personen te doen had.
En jawel hoor, hij nam op een gegeven moment uit zichzelf terug contact op. En jawel, hoewel voorzichtig en meer afstandelijk ben ik er terug in meegegaan. Het is echter nooit weer eenzelfde soort relatie geweest. Ik heb m’n hart niet meer opnieuw aan hem gegeven. Ik ben steeds nog alles blijven registreren en alle contacten hingen van hem af, ik stuurde zo goed als geen spontane berichtjes meer, mailen deed ik ook bijna niet meer, ik vroeg hem zo goed als niets meer en vertelde hem ook zo goed als niets meer. Resultaat was dan ook dat het nog minder als daarvoor als een relatie aanvoelde en ik eveneens met behulp van die therapie sterker werd om zelf mijn grenzen te gaan stellen en beviel hem dat niet, moest hij maar opdonderen. Maar dit deed hij niet, hij kwam steeds terug. Nu, een aantal weken geleden, opnieuw gebroken, ik had voor mijzelf een voorwaarde gesteld, ofwel gaf hij me dit jaar een verlof van vier of vijf dagen, ofwel ben ik er echt mee klaar. Hij heeft me geen verlof gegeven. Eerst een hele lijst van uitvluchten waarom het niet kon. Dan, nadat ik alles weerlegd heb, nog twee maal gezegd dat hij zou nakijken wanneer het kon. Nog steeds geen antwoord na tien weken. Dus toen met hem gebroken per mail en de dag nadien kreeg ik ineens een sms waarbij hij mijn niet serieus nam en hij drie dagen verlof met mij kon nemen. Waar hem kennende maar maximaal twee van zouden overblijven. Hij mocht ze voor mijn part houden. Hij nog twee keer contact gezocht (per sms) in de weken nadien en de tweede keer is in een fikse ruzie geëindigd. Ik voelde me dan toch zo schuldig, verward en begon te twijfelen of ik het misschien dit keer niet toch verkeerd ingeschat had. Tja, fout van mij, hij terug bij mij binnen, weer een dagje heel fijn geweest en that’s it. Ik vroeg dus dan toch maar die twee dagen terug en opeens kon het niet meer op die datum maar gaf hij datums dat ik helemaal geen verlof had en hij wist dat! Zijn uitleg was dat het mijn eigen schuld was want dat het voor mij opeens niet meer hoefde en dat hij nu moest nemen wat erover bleef. Alsof zijn collega’s opeens allemaal die twee dagen verlof wilden. Dus duidelijk gemaakt dat ik daar anders over dacht en dit absoluut mijn schuld niet was en dat hij al blij mocht zijn dat ik al akkoord ging met maar die twee dagen vermits ik net zo goed van die drie jaren al zijn verlofdagen, vrije dagen en officiele feestdagen kon vragen en dat de som dan heel wat hoger uit zou vallen en ik dan pas onredelijk zou zijn. Fin, opeens kon het die twee dagen dan toch wel. Alleen is hij dan nadien zo’n rel beginnen maken om een andere banale situatie waarin ik hem niet geloof. Hij is mij wederom zo hard beginnen uitschelden dat het opnieuw klaar is. Ik wil verder met mijn leven, zonder hem, alleen lijkt dat niet zo te lukken. Psych heeft al gezegd dat hij weer zal terugkomen en jawel, hij stond er alweer op de dansavond. Toen hij opnieuw naar zijn zoontje vertrok (nog tijdens mijn verlof trouwens) heeft hij mij vanuit het buitenland opgebeld via whatsapp met een nieuw nummer om nog voor ik kon opnemen al in te leggen. Lijkt me dat hij weer een ziekelijk spelletje heeft ingezet, alsof hij wil zeggen hier heb je m’n nieuwe nummer want je gaat me toch missen. Ik heb hem niet meer gecontacteerd en ik hoop dat ik het ook niet ga doen. Het enige positieve hieraan is dat ik nu wel veel meer begrip heb voor andere mensen die vastzitten in een ongezonde relatie en er niet in slagen om zich eruit los te maken ook al lijkt het zo evident en logisch om dat wel te doen.
Beste Tasch,
Je verhaal maakt heel goed duidelijk waarom het zo moeilijk is te ontsnappen en hoe snel de twijfel iedere keer toeslaat. Bedankt voor je openhartige – het zij erg lange- verhaal. Blijkbaar zit je op den duur zo in je rol vast en ben je zo gewend aan de akeligheid van de relatie dat je jezelf niet kan zien als slachtoffer. Je ziet jezelf er nog in zitten. Je weet hoe je kan twijfelen en weer terug kan vallen. Het lijkt alsof je bewust kiest, maar je wordt er gewoon in getrokken. Een slachtoffer heeft vaak een passieve rol. Passief ben je niet geweest. Als slachtoffer kun je actief telkens in de zelfde valse voorwendselen vallen. Je bent aan jezelf gaan twijfelen omdat je hem steeds trouw wilde blijven en niet jezelf. Je weet nu dat je vast zit in een ongezonde relatie. Blijf ten allen tijde trouw aan je eigen grenzen. Die heb je wel een beetje leren kennen. Misschien is dat de weg die je moet gaan, zodat hij steeds meer op de achtergrond raakt.
Sterkte ermee,
Susan
Wat een herkenning hier. Mijn verhaal begint in 2001. Ik was toen net zwanger van onze derde kindje en daar was mijn ex-man niet blij mee. Voor mij is toen de narcist in hem geboren. Zijn eerste reactie toen ik hem vertelde dat we een nieuw kindje verwachtten was: of je pleegt abortus of ik ga van je scheiden. Aangezien wij al twee kinderen hadden was er geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om abortus te plegen dus ik koos voor scheiding. Toen hij zag dat ik het kindje ging houden draaide hij om als een blad aan een boom. Sinds die tijd werd mijn leven een hel op aarde. Hij veranderde van rustige zorgzame man naar iemand die uit de hoogte deed en altijd pochte over zichzelf en zijn fantastische baan. Hij was de God op aarde en iedereen moest dat weten. Zijn gezin moest er altijd perfect uitzien en zich correct gedragen. De kinderen en ik wisten nooit wat zijn humeur was en hoe hij thuis kwam. We hebben jaren op onze tenen gelopen alsof we op porselein liepen en ik zorgde er altijd voor dat ons gezinnetje “perfect” was. In 2004 kwam ik erachter dat hij mij bedroog. Uiteraard zag ik spoken en moest ik naar een psycholoog want ik zag dingen die er niet waren en hij kon niet leven met de gedachte dat ik hem wantrouwde. Zo gezegd zo gedaan. Vanaf het eerste moment dat ik daar zat vroeg de therapeute mij toen: waarom ben jij nog bij hem? Deze vraag is mij de jaren daarna nog diverse keren door verschillende therapeuten (4 in totaal) gevraagd. Ik zag het toen niet of wilde het niet zien. Daarna volgde er een lange periode van ontrouw en vragen om vergiffenis en cadeau’s etc. In de tussentijd zorgde hij ervoor dat mijn zelfvertrouwen totaal de vernietiging werd geholpen want achter de schermen moest ik constant horen dat ik niet perfect was. Weet wel dat ik 40 uur in de week werkte (was niet genoeg), daarnaast nog mijn eigen onderneming had, altijd goed in shape, zorgde voor het huishouden, zorgde voor de kinderen, zorgde dat hij niks tekort kwam in bed (wat nooit genoeg was), alles alleen in het huishouden deed en nog vrolijk moest rondhuppelen omdat hij een hekel had aan mensen die “moe” waren. Let wel: mijn ex-man werkte gemiddeld 30 uur in de week en lag de rest van de uren of op de bank of bij een van zijn vele minnaressen. In oktober 2010 kwam dan voor mij eindelijk de verlossing. Hij kwam thuis en vertelde mij dat hij wilde scheiden. Wat een opluchting was dat. Dat dacht ik nog met mijn naïeve hoofd.
De koek was op volgens hem maar in werkelijkheid had hij al meer dan 8 maanden een “nieuwe relatie” wat voor mij weer verklaarde waarom hij zo anders deed tegen mij en zijn vele nachtdiensten dit hij elke keer moest draaien zonder dat terug te zien op zijn salarisstrook.
Zijn nieuwe slachtoffer werd een kopie van mij. Ik zag haar letterlijk het slachtoffer worden van de narcist. Hij controleerde haar waar ze was (via haar telefoon kon hij haar volgen), was erg seksueel op haar gericht, zij werd de mooiste en liefste en enige vrouw voor de rest van zijn leven. Dit heb ik overigens diverse malen via de mail naar mijn hoofd toegemaild gekregen zodat ik maar wist waar mijn plek nu was. In de tussentijd begon hij de omgeving tegen mij op te zetten. Ik was slecht voor hem, ik ging vreemd volgens hem en ik deed nooit wat een normale vrouw zou doen. Ik was de gek en hij werkte hard en zorgde in zijn eentje voor het hele gezin. Hij was weggegaan omdat IK zo slecht was. Nooit heb ik me zo vreselijk gevoeld als toen. Maanden heb ik aan moeten horen dat hij van me hield en dat zijn nieuwe vriendin niet zoveel voor hem betekende als ik deed. Maanden kreeg ik klappen van hem omdat ik niet deugde en daarna aaide hij mijn hoofd omdat ik “de liefde van zijn leven was”. De masochistische spelletjes begonnen steeds meer vorm te krijgen en zo kreeg hij mij in zijn macht. Niemand in mijn omgeving begreep nog waarom ik hem telkens na al zijn verwensingen en mishandeling nog in huis liet en sterker nog, bij mij liet slapen. Ik kon het niet uitleggen want ikzelf begreep het niet. Ook werd mijn angst voor hem steeds groter en groter. Ik denk nu dat ik mij toen door die angst liet leiden. Hij vertelde ook altijd: ik rijd mezelf wel tegen de vangrail dan zijn jullie van mij af. In die tijd geloofde ik hem ook en wilde ik ook niet dat mijn kinderen zonder vader kwamen te zitten.
In juni 2011 kwam hij terug. Met hangende poten wilde hij voor zijn gezin vechten en hij kon mij niet zomaar laten gaan. In de tussentijd was ik iemand tegengekomen waar ik gevoelens voor kreeg maar die mocht ik als voorwaarde niet meer spreken en/of zien. Ook niet eens verklaren waarom ik terug was bij mijn ex-man. Dit heb ik toen gedaan. Spijtig genoeg voor helemaal niks. Mijn ex-man bleek gewoon nog contact te hebben met zijn vriendin en ik kreeg inmiddels ook van haar allerlei verwensingen naar mijn hoofd omdat het volgens haar helemaal niet over was tussen hem en haar. Toen dit realiteit werd voor mij ben ik op zoek gegaan naar een therapeute die mij kon vertellen waarom ik dit liet gebeuren. Er ging toen een wereld voor mij open. Zij gaf mij het boek: Pesten en Treiteren en daar werd mijn interesse geboren voor het fenomeen Narcisme.
Al die kleinerende woorden, al die keren dat hij mij wakker hield in de nacht zodat hij ervoor kon zorgen dat ik de volgende dag uitgeput naar mijn werk ging, al die jaloerse opmerkingen, al die controles: telefoon checken, tomtom nalopen, laptop hacken, vrienden en familie bellen en mailen, op de loer staan als ik uit drinken was met een vriendin, zogenaamd spontaan in het hotel staan als ik weg was met mijn werk, in het donker beneden zitten wachten totdat ik thuis ben, veel porno kijken, obsessief seksueel gedrag vertonen, zijn dreigen om mij te verlaten, mijn vriendinnen afkeuren, etc etc etc etc. Alles viel op zijn plek. Hij is zelfs zo ver gegaan dat hij zich nadat ik hem heb toegeschreeuwd dat hij een narcist is en dat het het beste voor mij was om ver weg bij hem te blijven, zich gaan inschrijven bij allerlei hulpgroepen voor Partners met Narcisme. Allemaal om mij te kunnen volgen wat ik over hem schrijf en vertel. Dit is de tweede keer dat ik via internet mijn verhaal vertel omdat ik gewoonweg weinig mensen vertrouwde. Dat zit nu gelukkig anders. Iedereen mag het weten en ik hoef mij niet meer te schamen dat ik alles toeliet en mijzelf toeliet hem mij dit aan te doen.
Inmiddels zitten we in 2015, 8 echtscheidingsrechtszaken en allerlei pogingen van de ex-man om mij “gek” te laten verklaren verder en zijn houding naar mij toe is nog steeds hetzelfde: kapot maken wat je kapot kan maken.
Als hij een vriendin heeft (inmiddels de zoveelste in rij) dan heb ik rust maar zodra die tijdelijke afleiding wegloopt bij hem dan keert hij zich tegen mij en ben ik degene die zijn leven kapot maakt.
Af en toe weet ik nu hoe ik ermee moet omgaan en laat mij niet meer het kaas van het brood eten door hem. Helaas probeert hij nu via onze jongste zoon zijn controle te behouden maar ook die gaat zich steeds meer los van hem maken. Ik bewaar alle bewijsstukken van de kinderen en mij en wil deze in mijn blog gaan gebruiken over mijn leven met de narcist. Ook heb ik een lieve groep mensen om mij heen die ook met een narcist hebben geleefd en er nog mee te maken hebben en putten wij daar veel energie uit om verder te kunnen gaan.
Ik heb inmiddels ook geen angst meer voor hem want wat ik heb geleerd: als een narcist gilt dan GIL JIJ DUBBEL ZO HARD TERUG.
Ik zou willen beschrijven hoe het voelt,
en wat er wordt bedoeld.
Er valt zoveel te zeggen
en uit te leggen.
Ik zou willen beschrijven hoe het
voelt,
en wat er wordt bedoeld.
Wanneer je diep gekrenkt bent
en weet wat er wordt bedoeld.
Ik zou willen beschrijven hoe het
voelt,
en wat er wordt bedoeld.
Ben er vanaf,
lijkt wel een straf,
na hoop ellende, strijd en haat.
Diegene is hij die voor mij staat.
Ik zou willen beschrijven hoe het voelt,
en wat er wordt bedoeld.
Het doel hij de ander treft
en wetende diegene zelf heel goed beseft.
Ik zou willen beschrijven hoe het voelt,
en wat er wordt bedoeld.
Narcisme is macht en kwaad,
waar geen ommekeer in bestaat.
Ik zou willen beschrijven hoe het voelt,
en wat er wordt bedoeld.
Hoi hoi ik vond jou via google.wat een herkenbaar verhaal. Ik ben 36 nu en heb een narcistische moeder. Ik ben inmiddels ook moeder van een zoon van vijf en heb door mijn opvoeding complexe ptss en borderline. Ik krijg nu EMDR. Sinds vijf jaar spant ze de ene na andere rechtzaak aan om mijn kind af te pakken. Iedere week maakt ze valse meldingen bij AMK, politie, woningbouw. Mmanipuleert iedereen om ook meldingen te doen en verklaringen te schrijven. Alle familie durft niet meer te komen want dat zou mama niet goedvinden zeggen ze. Ze heeft mijn vrienden afgepakt waar ik al 20 jaar close mee was door melding te maken dat hij zou dealen, dus politie doet inval en zij staat aan de overkant te schreeuwen.en alles is gelogen. Ben ten einde raad
Heb jij advies voor mij?
Beste Frenny,
Wat naar wat je allemaal schrijft. Ik begrijp dat je het behoorlijk moeilijk hebt met jezelf en je situatie. Een advies is altijd moeilijk als je zo in de put zit, maar ik doe mijn best. Er is ook altijd een andere kant van het leven. De kant van dingen doen die je fijn vindt om te doen. Bijvoorbeeld een hobby of iets waar je plezier in hebt. Hoe moeilijk het ook is om nu iets ‘leuks’ te gaan doen, je kunt het wel proberen. Als je kunt laten zien aan jezelf dat er ook goede dingen gebeuren in je leven dan geeft je een goed voorbeeld aan je kind en aan de omgeving. Ik besef dat dit heel erg moeilijk is, maar het is het proberen waard, toch?
Daarnaast: zoek gespecialiseerde hulp (bij narcistische mishandeling), want je lijkt er tot je nek toe in te zitten. En het is ook allemaal heel ingewikkeld, maar er is een uitweg. Je bent pas echt verslagen als je het zelf opgeeft,
Susan Veenstra
Na jarenlang genegeerd,bespot en me laten voelen dat wanneer ik maar anders was, hij dan een man voor me zou zijn heb ik besloten weg te gaan.
Honderden keren heeft hij tegen me gezegd:”dan ga je toch?”
En nu huilt hij tranen met tuiten.
Ik raak er weer helemaal van in de war.
Ik heb sinds 2 jaar een relatie met een man uit,,servie,,,zware woede aanvallen,,,ik word gepest,,vernedert,,krijg geen aandacht of liefde,,hij dult geen tegenspraak,,laat mij nooit uitpraten,,,heeft geen tijd voor mij,,,wil niet dat ik hem vast pak,,als we samen naar de stad lopen,,zeggt hij niks,,rookt als een zwaar verslaafde,,,vindt zich zelf erg mooi,,want alle vrouwen vinden dat hj wat speciaals heeft,,,,loopt door als ik met iemand sta te praten,,alleen als de vrouw mooi is dan blijft hij flirtend staan,,uren kijkt hij naar de zelfde vrouw,,op een terras,,in het zwembad,,deze zomer maakte ik hem er attent op,,toen duwde hij mij zijn brandende sigaret tegen mijn been,,hij praat soms dagen niet met mij,,ik mag hem niks vragen,,,hij vernedert mij,,als hij een woede aanval heeft,,,hij doet mij erg pijn met dingen waar ik erg mee zit,,zeker wat er in mijn fam,,is gebeurt,,hij steunt mij nooit op geen enkel gebied,,,hij is erg koel en afstandelijk,,,doet wat hij wil,,gaat alleen uit,,,scheld en schreeuwt tegen mij,,,,niks boeit hem aan mij zegt hij,,,ik moet maar is in de spiegel kijken,,,want je zus is mooier en jonger,,,of dat ik soms bang was voor konkurentie,,dat ik krank jaloers ben,,omdat hij zo mooi is,,dat vernederen is walgelijk,,,hij liegt,,,ik moet hulp gaan zoeken zegt hij dan heel vals,,maar hij heeft pech,,want ik heb zijn kleren klaar gezet ,,en hem dringend verzocht,,mijn warm gezellig huis te verlaten,,ik hou niet meer van hem,,ik wil niks meer met hem,,ik gruwel vaak van hem,,ik moet vaker vergeven,,door hem,,ook kan hij mij niet in mijn ogen kijken,,hij word nerveus als ik hem aan blijf kijken,,,hij flirt dat het niet normaal is,waar ik bij sta,,,en als ik er dan wat van zeg,,dan zegt hij,,schatje je weet toch jij alleen,,,ik vertrouw hem niet,,heb ik nooit gedaan,,,,dat egoistich gedrag,,erg arrogant,,zeer snel kwaad om niks,,erg overrredend,,maar als er iemandbij is dan herken ik hem niet,,ook bij andere mensen doet hij zich anders voor,,ik heb hem al zeker ,,6mnd gezegt dat hij een narcist is,,recht in zijn gezicht,,,ik hen 2 grote traumaas in mijn leven meegemaakt,,mijn vader opgehangen gevonden,,mijn broertje van 5jaar is voor mij ogen dood gereden ,,ik was toen net 7jaar,,,,soms heb ik het erg moeilijk hierdoor,,,nooit word ik geknuffeld of vast gepakt,,of een kusje,,of kom op,,,niks niks,,hij heeft mij zoveel mooie dingen belooft,,,hij zou mij de gelukkigste vrouw maken,,hij zou trots met mij door de stad lopen,,ik zou weer gaan lachen,,,,ik heb,,15jaar alleen gewoont,,,ben zwaar mishandeld in mijn leven,,,ik heb mijn hart voor deze man geopend,,,,hij was internationaal vrachtwagen chauffeur,,ik ben 9 keer met hem mee geweest,,,de eerste keer kreeg hij in ,,5dagen,,12 woede aanvallen,,ik was verliefd,,maar schrok hier heel erg van,,,hij dronk vroeg in de morgen stiekem,,zware alkohol,,ik dacht eerst datdat door zijn harde baan zou komen,,waar misbruik van hem werd gemaakt,,door zijn vele kilometers die hij reed voor zeer weinig geld,,ik hoopde dat dat gedrag wel zou overgaan,,,ik heb zelf wel de gedachten dat hij jaloers is op mij, want ik zie er leuk uit,,en vele vrouwen en mannen zeggen dat ik mooi ben,,nou ja dat zal dan wel,,,,,,ik ben totaal opppp,,ik dacht eerst dat het aan mij zou liggen,,,maar ik heb alle dingen op een rij gezet,,en mij veel afgevraagd,,,nee het ligt niet aan mij,,,zelfs in spanje,,een derikteur van een grote firma,,die de avond ervoor hem tegen mij had horen schreeuwen ,,,toen we de nacht voor zijn firma ,,in de vrachtwagen slapen gingen,,,hoe min vriend mij uitschold,,ik huilde en kon niet meer,,deze man zei smorgens tegen mij aan de vrachtwagen raam,,toen mijn vriend aan het afladen was,,dat hij alles had gehoord en schandalig was,,,dat ik weg moest gaan bij deze man,,hij liet mij gewoon in de vrachtwagen alleen zitten,,en ging het wegrestaurant in,,ik ging 1 uur later ook om koffie te drinken,,zat hij te flirten aan de bar met een jong meisje die daar werkte,,de man van dat vracht bedrijf kwam ook,,en gaf ons wat te drinken,,hij zei over de bar tegen mijn vriend,,dat hij een casanova was,,en niet netjes deed tegen mij,,mijn vriend deed net of hij het niet begreep,,,overal waar ik met hem kwam met de vrachtwagen,,dronk hij veel in het weekend,,ik vond de lege flesjes jagermeister of cognac,,in de struiken,,,,altijd was hij aan het flirten,,,hij weet dat ik een vrouw hier uit de straat al 20jaar niet mag,,om grove redenen,,ze zit vol silliconen dikke borsten,,en werkt in koffieshops,,ze iis 53 jaar,,,ik wil met zo iemand niks temaken hebben,,was heroine verslaafd was een jaar gedetineert,,dus,,maar mijn vriend wil wel met haar naar bed,,want ze is mooier dan ik,,net als mijn zus of mijn nicht,,,want ik ben te lelihk om naar te kijken,,ik zie er vreselihk uit,,en ga zo maar door,,alles moet hoe hij het wil,,dult geen tegen spraak,,heeft weinig kontact met zijn ouders,,of eenenige dochter,,hij is erg oud en afstandelijk,,hij lacht zelden,,wel erg lief doet hij tegen knappe vrouwen,,vooral als ze zwarte pantys dragen met naald hakken en een muny rokje aan hebben,,,ik ben niet dat type vrouw,,ik hou niet van ordinaar,,of vulgaire kleding,,ik kleed mij leuk met jeans en leuke tshirts en laarsjes of leuke schoenen,,ik ben dat gedrag al bijna heel deze relatie meer dan genoeg,,ik ben erg telleurgesteld,,ik huil veel en voel mij down,,,maar hij heeft er lol in als hij ziet ,,hoe verdrietig ik ben,,dusss,,is dat afgelopen,,hij ziet mijn tranen niet meer,,ik voel mij zo vernedert door deze man,,niet normaal,,hij lacht als ik mij pijn doe,,hij neemt niks van mij aan,,hij noemt mij laatste shit,,narcoticavrouw of alkoholliste,,terwijl ik dat niiet ben en ook nooit ben geweest,,hij blijft mij pijndoen,,want als hij wegggaat bij mij dan huil ik en blijf ik alleen achter,,want niemand wil mij tooch,,,kijk toch in de spiegel schreeuwt hij dan heb je geen ogen,,,of ,,ja je bent jaliers dat jij geen zwarte pantys aan kan met een miny rokje,,want je hebt lelijke benen,,,of kkijk je haren lijkt wel een pruik,,,of je loopt als een frikandel,,en je rijdt auto als een oude aardapoel,,ook wil hij het in bed voor het zeggen hebben,,hoe hij het wil wanneer hij het wil,,waar en hhoelaat,,ik mag hem niet vast pakken in bed,,ook niet als we op straat lopen,,mag ik hem niet onder de arm vast houden,,,,hij dult absoluut geen tegen spraak,,,heeft heel veel vrouwen gehad in zijn leven,,meedere relaties in dezelfde tijd gehad,,is zeer ijdel,,,luistert niet nooit niet,,hij eet wanneer hij wil,,en noem maar op,,hij flirt op tv,,als er mooie vrouwen op zijn,,,hij krijgt dan een ander gezicht net een masker,,dat zelfde gezicht zie ik ook als hij flirt o straat,,of waar dan ook,,tegen mij lacht hij bijna nooit,,alleen is hij even lief als hij sex behoefte heeft,,ik doe daar al 10mnd niet meer aan mee,,ik heb hem gezegd,,dat ik geen gevoel meer vor hem heb,,en niet meer van hem hou,,,we slapen vaak apart,,,hij heeft een groot pchygo probleem zeer groot zelfs,,hij heeft al 10 keer mijn nek geknakt,,of mij om een kklein akkefietje p de grond gekwakt ,en kwam hij met zijn knie op mijn nek zitten,,ik zag toen een heel akelig gezicht waar ik bang van werd,,hij heeft een zeer vreemde lach,,en is zeer storend,,als ik naar het nieuws kijk op tv,,,,,uren zit hij in de kelder gitaar te spelen,,,,maar kan geen vol liedje spelen,,,ik moet dan zijn verhaal aanhoren,,ik zeg dan heel vaak,,dat ik die interesse niet heb voor gitaar,,dan noemt hij mij een shit vrouw,,ik moet naar een gekkehuis,,want wat moet hij met mij,,,laatste shit vrouw,,,walgelijke man is hij,,,ik ben al zovaak geschrokken van hhem,,dat ik bang was,,,ik ben al uit de rijdende vrachtwagen willen springen,,en dan soms doet hij net of er niks aan de hand is,,hij liep een keer tegen een winkelraam in oosterijk ,,met zijn hoofd,,zo keek hij naar eeb vrouw,,in spanje liep hij met een dienblad vol met ons bestek en borden om dat naar de keuken te brengen tegen een pilaar,,alles viel kapt op de grond,,zo keek hij naar vrouwen,,en daarna zware alkkohol gaan drinken,,mij uit de auto gegooit,,dat ik 8uur in het tankstation heb gezeten,,geen k
ant op kon,,er was geen trein,taxi veel te duur,,om terug naar maastricht te gaan,,we waren in brandenburg,,,,de mensen wilde daar de politie voor hem bellen,,voor zijn keiharde rockmuziek die hij draaide,,in de vrachtwagen,,zo dronken was hij dan,,maar met een compromis,,daar wilde hij niks van weten,,hij heeft geligen tegen mijn schoonzoon,,hoe zielig hij het wel niet heeft bij mij,,,alles gelogen,,maar ik heb toen de waarheid verteld,,,vreselijk,,ik heb noot geweten,,dat deze man een narcist is,,wel wist ik van het begin af aan dat er iets niet klopte met hem,,door zijn manier van lachen,,,en hij heeft totaal geen rust in zich,,eerst dacht ik dat ik hem zielig vond en iets triest over zich had,,maar dit keer zet ik echt door,,ik voel mij geen vrouw meer door deze man,,maar ik ga knokken voor mijzelf,,hij moet uit mijn leven,terug waar hij vandaan komt heb ik hem gezegt,,ik hou niet meer van hem,,ik mis liefde aandacht,,soms een knuffel,,ik heb hem dat al bijna ,,2jaar gezegt en gevraagt,,,maar krijg geen antwoord,,,als ik bij deze man blijf,,word ik niet oud,,en dat wil ik wel heel graag,,,ik help waar ik helpen kan,,zieke mensen,,heb repekt voor oude mensen,,help vaker in het verpleegtehuis waar mijn moeder van 90 jaar verblijft,,ik heb al een paar keer stervensbegeleiding gedaan,,mooi om te doen,,,,zelfsbij mijn moeder in dat verpleegtehuis was hij zodanig aan het flirten met een verpleegster,,dat ik heel goed kon zien in de grote sppiegel die er hong,,dat ik wat van gezegt heb,later,,ik neem hem ook niet meer mee naar mijn moeder,,ik ga nergens nog graag ergens naar toe met hem,,ik loop er maar wat bij,hij zegt niks tegen mij als we oop een terras zitten,,of als we in het bos twee uur loppen zegt hij me ook niks,,want hij houd niet van het bos,,dat is wat voor gehandycapte,,hij gaat liever naar het centrum,,hij wil altijd,,aandacht,negatief of positief maakt hem niks uit,,ik walg ervan,,zo dat was mijn verhaal,,,ik zit al meer dan,,20jaar in de paranormale wereld,,daar heb ik zelf ook cursussen in gehad,,ik voel ziektes en overlijdens aan,,,ik kan het ook loslaten,,,ik bidt voor zieke mensen,,en vaker word ik verhoort,,,maar deze man kan ik echt niet helen,,ik heb al van alles gedaan,,en druppels en noem maar op,,ik kom al 20jaar bij een heel goede paranormale vrouw,,zei zegt het zelfde zonder dat ik haar wat heb gevraagt,,ze zag het in de tarotkaarten,ze zegt,,deze man is ziek in zijn hooft,,en dat hij zeer snel hulp nodig heeft,,en dat ik dat niet kan, weer een andere vrouw,,zei presies hetzelde,,ik weet van mijzelf genoeg,,,en oohhhh wat kkan deze man,,charmant doen,,,ohh en wat iis hij toch mooi,,en ohh ik heb wat speciaals voor vrouwen,,ze wachten allemaal op mij,,ik vroeg hem waarom hij dan niet bij een van die mooie vrouwen gebleven was,,nee het is genoeg geweest,,ik kan een boek schrijven,,van deze 2jaar,,een hel meer is het niet.
Beste Catarina,
Je blijft in de roller-coaster van je leven zitten. Eerst je jeugd en uiteindelijk zit je in een relatie, waarin je niet alleen emotioneel, maar ook fysiek mishandeld wordt. Het is verschrikkelijk om te lezen dat je zo veel hebt moeten meemaken.
Je zegt dat je in een hel zit. Ik kan het me voorstellen. Als je in de hel zit, heb je geen keuze: je moet eruit, koste wat het kost.
Ik wil je met klem aanraden hulp te zoeken. Schakel alles in, wat je nodig kan hebben:
Huisarts, of contact met: http://www.veiligthuis.nl of http://www.slachtofferhulp.nl
Wijkagent op de hoogte brengen; aangiftes en of meldingen doen bij de politie.
Je wilt graag steun en er is ook steun. Wat je nodig hebt is actie, beweging om uit te zoeken waar je heen kunt.
Wat jij beschrijft is geen leven, maar overleven.
Ik wens je veel moed om te kiezen voor jezelf. Het zal niet makkelijk zijn. Hoe je nu leeft is niet leefbaar. Om te herstellen, moet je eerst weg, naar een veilige plek.
Sterkte en kracht gewenst,
Susan Veenstra