Het grootste probleem is, dat veel slachtoffers niet weten wat er met ze aan de hand is. Er zijn maar weinig mensen bekend met deze vorm van mishandeling, waardoor talloze slachtoffers rondlopen met een basaal gevoel dat het allemaal aan hen zelf ligt. Dat is ze immers ook altijd verteld.
PTSS en het Stockholm syndroom
Een nauwe relatie moeten onderhouden met een narcist is vergelijkbaar met vastzitten in een guerilla-oorlog. Je weet nooit uit welke hoek het gevaar kan komen. Veel slachtoffers ontwikkelen een ernstige vorm van PTSS. Je ervaart voortdurend stress, omdat je op alles voorbereid moet zijn. Een narcist wil de volledige controle over zijn omgeving, maar is hierin niet duidelijk. De tegenstrijdige aanwijzingen houden slachtoffers in de ban en worden veroorzaakt door de complete innerlijke chaos die in de narcist zelf leeft. Dit kun je pas zien als je uit zijn systeem bent. Zolang je er nog in zit heb je het gevoel dat je in een doolhof zit waarin je het ene moment de ene kant op gaat, het volgende moment de tegenovergestelde kant, het is een gekkenhuis. Je moet echter niets laten merken van de tegenstrijdigheid die je ervaart; de narcist moet koste wat kost zijn imago overeind houden. In de realiteit staan hou jij dan ook niet vol. Je probeert zijn logica te volgen, omdat in het volgen de enige veiligheid zit. Als een konijn in de lampen wacht je op nieuwe aanwijzingen. Hij houdt de aandacht gevangen, want zodra je niet goed hebt opgelet om te weten wat er van je verwacht wordt, wordt je gestraft. Je wordt vernederd en beschaamd, maar vervolgens heft de narcist zelf die beschaming weer op. Dit is de belangrijkste reden waarom narcistische mishandeling zo beschadigend is. Het Stockholm syndroom vormt de kern van narcistische mishandeling en zorgt voor een ziekmakende binding met het slachtoffer. Hierdoor is het zo moeilijk om te ontsnappen.
De symptomen van narcistische mishandeling openbaren zich via PTSS, depressie, suïcidale gedachtes, dissociatie, een enorm laag zelfbeeld en talloze somatische klachten. Vaak zijn de slachtoffers uitgeput. De symptomen dragen er juist aan bij dat je gevangen blijft. Je hebt vaak een leeg, onwezenlijk gevoel. Je kunt niet helder denken of tot iets komen. Je voelt je vaak heel rot, en als het zou lukken om dieper te gaan dan voel je vooral veel schaamte. Een enorm gevoel van onvolwaardigheid: ik kan het niet, ik zal het nooit goed genoeg doen, ik ben niks waard
. Je piekert heel veel, kunt moeilijk genieten. Zelfs iets simpels is al heel ingewikkeld en je krijgt steeds meer het gevoel dat je niet tegen het leven opgewassen bent. Je lijkt wel op de vlucht te zijn, maar weet niet waarvoor. Je wilt jezelf verdoven, door je te verliezen in werk, in een verslaving, in wat dan ook. Wat je diep van binnen voelt is ondraaglijk, maar het ergste is dat je niet weet waardoor het veroorzaakt wordt.
Het is van levensbelang om in te zien dat deze symptomen je werden aangedaan door iemand met ernstige pathologie. De gekte van anderen kan jou gek maken. Je verliest immers alle houvast. Ik noem de wereld waar narcisten je intrekken het land van de duisternis.
Waarom het land van de duisternis
?
- er werd altijd gedaan of jij gek was
- je hebt geleerd voor alles de verantwoordelijkheid te nemen, over alles na te denken wat je doet of zegt, want je zou die ander kunnen
kwetsen
. In werkelijkheid ben je aan het proberen om nieuwe mishandeling te voorkomen, en het feit dat dit niet als zodanig benoemd mag worden vind ik duister. - door de jarenlange mishandeling ben je murw, zie je niks meer helder, het is alsof je in een dikke mist zit. En er komt bijna geen licht meer door.
- wat mensen met deze pathologie doen is heel duister, maar alleen de mensen die het van nabij hebben meegemaakt, of de mensen die zich hiervoor openstellen, weten dit. Juist de manier waarop je wordt geïsoleerd, afgesneden van jezelf en van alles en iedereen, maakt deze vorm van mishandeling zeer ernstig.
Narcistisch slachtoffer syndroom
De belangrijkste stap naar heling is weten waar je mee te maken hebt. De symptomen zijn het gevolg van narcistische mishandeling. Maar omdat weinig hulpverleners de symptomen herkennen, krijgen veel slachtoffers het verkeerde labeltje. Ze hebben een depressie
, of een angststoornis
. Gelukkig hebben deskundigen onderkend dat er steeds meer slachtoffers kwamen met een vergelijkbaar klachtenbeeld en kreeg het beestje een naam: Het Narcissistic Victim Syndrome of Narcistisch Slachtoffer Syndroom.
Voor mij was het inzicht dat mijn symptomen een gevolg waren van de mishandeling, essentieel. Jarenlang was mij het gevoel gegeven dat ik alles verkeerd zag, dat het allemaal aan mij lag, en dat ik het allemaal over mezelf af riep. Je hoort mensen vaak zeggen vertrouw op je gevoel
, maar op een gegeven moment wist ik niet meer wat ik voelde of vond. Dit kwam ook doordat ik veel dissociëerde; uit mijn lichaam ging. Ik had vanaf toen ik heel klein was met een narcistische ouder en verzorger te maken, en alleen door te dissociëren kon ik overleven. Ook als volwassene had ik met hen en andere narcisten te maken. Ik zat aan alle kanten gevangen. Jarenlang speelde ik met het idee om zelfmoord te plegen. Toen ik eenmaal zelf moeder was, werd dit een groot probleem. Ik wilde knokken voor mijn kind, maar ik had al zo vaak hulp gezocht en nooit goede hulp gekregen, dat ik wanhopig was. Gelukkig vond ik professionele hulp, net op tijd. Ik ging veel lezen, vooral van ervaringsdeskundigen. Langzaam knokte ik mezelf een weg terug uit de duisternis.
| « Waarom doet een narcist wat hij doet | hoe kwam je in deze gevangenis terecht? » |
Dit komt me zo bekend voor.
Ik weet nog dat ze de eerste keer zwanger was, en dat ik dacht van “nu zal ze wel veranderen, nu zal ze normaal gaan doen. Het punt was dat me vrouw, niet echt sociaal was en aan de waarheid ook best wel een hekel had.
Maar ik was trots, want ik werd vader.
Trouwens moet ik er wel bij vermelden dat we het nooit over kinderen gehad hebben.
Er gaan 7 jaar en een koophuis verder, met div. leugens en groeiende wantrouwen, komt het tweede kind. Weer nergens over gehad en promp mevrouw was zwanger. iets waar ik het niet mee eens was, vanwege de leugens, als er geen basis is( vertrouwen), hoe moet je dan in godsnaam een kind opvoeden.
Maarja, ik slikte het weer, en automatisch houd je gewoon ontzettend veel van dat kind, dus wat maak het uit, waar er 3 eten kunnen er ook 4 eten werd altijd gezegd.
Maar zei wel tegen haar dat er toch echt geen derde bij moeten komen vanwege het liegen van haar.
2 jaar later, ga ik eens het financiele plaatje van ons nakijken, en komt er achter dat we duizenden euro’s schuld hebben, terwijl mij was voorgespiegeld, dat het allemaal wel mee valt, er was wel schuld maar niet zoveel, als je dan om antwoord vraag, is het stee vast , niet haar schuld, ze kon er niks aan doen, de bedrijven waren het, of zo wist ze het ook nog te draaien mijn schuld zelfs.
Maar om op het verhaal terug te komen, ik was boos dus. Terwijl ik onderweg naar haar toe was en aan de telefoon duidelijk maakte dat ik het niet meer pikte, nam zij de benen met de kinderen. Ik smeekte haar het niet te doen maar ze zette gewoon door.
Ik helemaal in paniek, vond het verschrikkelijk voor de jongens.
De volgende middag stond mevrouw weer op de stoep.
Weer gepraat en we zouden opnieuw beginnen.
Eb inderdaad, het ging beter. ze werd wat eerlijker, er waren minder problemen, het ging eindelijk eens goed. Totdat 7 maanden later na het vertrek van haar, ze in een keer 7 maanden zwanger bleek te zijn.
Weer boos, vanaf me werk onderweg naar huis, bel ik haar op met me onvrede, niet vanwege het kind wat opkomst is, maar vanwege de vele leugens die ik nog wekelijks op me mouw gespeld kreeg.
Nu ging mevrouw gelijk naar de politie, had niks gedaan of wat dan ook, dan alleen maar me ongenoegen geuit, met het leven wat ik leide met haar. Opgepakt door de politie, valse aangifte van mishandeling gedaan ect, me hele leven en die van de kinderen lag overhoop.
2mnd later word het derde kind geboren, een dubbel gevoel trad op ik wist echt niet meer waar heen te gaan met me gevoelens.
maarja, gewoon door gaan, oogkleppen op en gaan.
Weer afspraken gemaakt, en weer het oude liedje.
Een jaar nadat verloor ik na leugen 1000zoveel, mijn beheersing, ging er aan kapot deed alles om het goed te maken, nu had ze me, ze maakte misbruik er van praten me een schuld gevoel aan dat het allemaal mijn schuld was.
Ondertussen verloor ik me baan waar ik al 10 jaar werkte, door geroddel in de buurt van haar.
Er gaan jaren voorbij, met ruzie’s en beide kanten verliezen van tijd tot tijd de beheersing, wat verschrikkelijk is natuurlijk. Met name voor de kinderen.
Maar zelfs nu onze oudste is 20 jaar ondertussen, dat die zeg van pa doe jij de rekeningen want dan is er geen gezeur meer, gaat ze er vol tegen in.
Ik ben er van overtuigd dat ze nooit van me gehouden hebt, ik twijfel zelfs of ze wel van de kinderen houd, gezien haar egoïstische daden in het verleden, hoevaak ik niet s’nachts aan de bed heb gestaan om het uit te praten, nachten lopen malen over hoe uit de ellende te komen en mevrouw lag lekker te slapen, als je dan om te praten kwam, was het gezeur.
Nu de laatste tijd doet ze zo genaamd de best, ze probeert grappig te zijn en leuk te doen, maar de leugens en verwarde verhalen over rekeningen blijven bestaan.
Dat ik hier schrijft is eigenlijk de reden omdat ik het niet meer weet.
Het is vrij rustig met name omdat ik het maar allemaal laat gaan, en dat maakt me droevig.
Het plaatje van een warm en vrolijk huis is weg helaas, vertrouwen heb ik nooit gekend in m’n huis.
Elke dag lijd ik er onder, ik wil weg maar dan dreig ze met van dan zie je de kinderen maa 1 keer in de 2 weken of anders helemaal niet. Zit natuurlijk ook met en koophuis, die je niet zo kwijt raakt.
Zou er voor mannen ook een soort opvang bestaan. Een plek misschien waar wel vertrouwen en liefde bestaan, begrijp me niet verkeerd, krijg genoeg liefde van me kinderen gelukkig, maar van een partner bedoel ik dan.
Voorlopig probeer ik hier de lieve vrede te bewaren en blijf ik hopen op een huis waar ik me eigen gerust in kan voelen en niet overal op hoef te letten en dat sommige dingen gewoon vanzelfsprekend zijn.
Ooit zal ik er zitten en dan zullen de kinderen hun ware vader zien.
Beste onbekende,
Ik herken je verhaal als geen ander! Vooral het financiële stuk en ook het liegen.
Als eerste wil ik tegen je zeggen , ga Hulp zoeken! Ik heb dat ook gedaan en dat was precies wat ik nodig had.
Dat jij in deze situatie zit heeft ook iets met jou te maken, ook al doe je het niet zelf.
Jij bent te goed van vertrouwen en daarom tuin je steeds weer opnieuw in de leugen van je vrouw.
Je moet jezelf de vraag stellen, waarom iemand die zegt dat ie van je houd je telkens weer opnieuw bedriegt? Heb jij dat verdiend? Verdien jij geen beter leven?
Je vrouw mag dan een narcist zijn maar ook jij hebt een verantwoordelijkheid naar je kinderen toe. Je mag niet meer toelaten dat je kinderen ook geestelijk mishandeld worden.
Ze kan je kinderen niet bij je weg houden en vooral niet op een leeftijd van 20.
Ze zal je het leven tot een hel maken als je besluit weg te gaan maar je komt er beter uit! Echt geloof me!
Heel veel sterkte!
Groet René
Hallo, rene, ik heb vele dingen geprobeerd, ik vele pogingen gedaan om met haar in het reine te komen, oplossingen, alles wou ik doen om het gezin een gelukkig leven te geven, als je nog tips heb graag, want ik weet het niet meer.
Mijn ex is mijn leven binnen gedrongen als een parasiet,gehoopt dat ik in zijn mooie woorden zou trappen zwaar verslaafd en mij waarschijndelijk gedrogeerd kwam de eerste maanden mijn bed bijna niet uit alles was te ver de douche als ik die haalde was ik blij,hij kwam vast te zitten en ik kreeg opeens last van afkick verschijnselen geen idee van wat,ik werd zwanger en heb besloten het weg te halen,de rede dat op het moment dat we samen woonde zag ik zijn ware gezicht een psygopaat hij wilde sex ook als ik niet wilde dan deed hij dat gewoon ik was zijn bezit alsof hij mij had gekocht.
Deze relatie heeft mij hersenletsel en een vinger die bijna niet meer functioneert deze man stalkt nog steeds ben zijn prinses zijn hart en zijn diamant, politie wil mij liever dood dan levend hij zit nu even vast maar hij komt weer vrij en het begint van vooraf aan en niks helpt zelfs verhuizen niet.
Heb daarbij wel goede hulp en het verhaal is niet af maar ben bezig met een boek want zo kan het namelijk ook dat ze een obsesie krijgen mensen kijk uit ik kwam mijne tegen bij beschermd wonen hij was mijn huisgenoot en niemand die geloofde dat hij zo was.
Ik ben ondertussen 4 jaar ‘verlost’ en heb nu een pracht van een relatie. Ik heb wel een kind met de ‘psychopaten’ ex en deel het hoederecht. Hoewel het meestal goed met me gaat, zijn er nog steeds periodes dat ik het moeilijk krijg. Dat de PTS of iets gelijkaardigs me in zijn greep krijgt. Dat het leven me te zwaar valt. Mijn ex laat me ook niet met rust en ik voel ook dat hij grip heeft op ons kind.
Meditatie, zelfverzorging en een fijne relatie hebben me geholpen en toch slaat het soms weer in als een bom en zijn mijn ‘psychosomatische’ klachten dan een teken aan de wand. Migraine, rug en nekklachten, soms krijg ik zelfs een drukkend gevoel op mijn borst door hyperventilatie.
Ik heb veel geprobeerd en vraag me af of het ooit helemaal verdwijnt, wat ik nog kan ondernemen om die ‘terugvallen’ niet meer mee te moeten maken.
Ik heb nog steeds de neiging onvoldoende en te laat naar mijn gevoelens te luisteren en na een tijdje reageert mijn hele lichaam…
Klachten als hyperventilatie kun je ook opvangen door middel van ademhalingsoefeningen.
Stichting AFHH zou je daarbij kunnen helpen. Siem de Groot is diegene die de Stichting AFHH heeft opgericht en een therapie heeft ontwikkeld met zeer goede resultaten.
Wellicht zou je dit kunnen overwegen en helpt je veel van je klachten af en je kunt je klachten ook opvangen.
Je kunt op internet lijst met bestaande klachten invullen vrijblijvend.
Hopen als extra net als deze mooie site er ook wat aan zult hebben!
Sterkte xx
Zoo herkenbaar. Ik zeg tegen mezelf het komt goed. Ik heb geen vriend. “Wie moet jou nou en je stinkt”, zijn opmerkingen die Ik teveel heb gehoord, naast “je bent vreemd je denkt vreemd ik ken niemand die zo denkt als jij. zelfs je familie weet niet wat ze met je aanmoeten’. leugens over mij aan de kinderen vertellen waardoor ik zoooo onzeker werd dat ik geen normaal gesprek meer kon voeren met mijn kinderen . Ik ben zegt hij een foute vrouw slechte moeder. Het is me nu duidelijk wat voor type man ik ben getrouwd geweest. Op advies van mijn psycholoog ga ik op zoek naar een lotgenotengroep voor mensen ie getrouw zijn geweest met een narcist. Drie jaar geleden attendeerdede politie me erop. Vrienden, kenissen. Pas nu durf ik me er echt in te verdiepen. Het doet pijn.
Ik word met de dag bozer om wat me aangedaan is.Jarenlang ben ik gewoon elke dag bedrogen en voorgelogen. Beschimpt wanneer ik radeloos door het huis van wanhoop liept e huilen. In uiteindelijke waanzin met van alles ging gooien,waarna ik daarna buiten de deur werd belasterd.
Zooooo boos om het feit dat ik wanhopig contact zocht,naar allerlei therapieën ging,en dan er achter komen dat het nooit de bedoeling is geweest een relatie met mij te hebben.
Dat ik diende als een dekmantel om zijn viezigheid te bedekken.
Dat het plaatje naar buiten moest kloppen, een charmante man die alles voor zijn vrouw deed.
De leukste meester van school.
De beminnelijke man in de kerk.
Maar de meester zat liever aan de meisjes in de klas dan aan mij,om daarna zelf het spel van slachtoffer te spelen.
De man die alles VOOR me deed,deed niet niets MET me.
Die geen dag voorbij liet gaan om me te laten voelen en weten dat het alleen om hem ging. Die me zelfs in het ziekenhuis die ene vierkante meter bed niet gunde want het moest om hem gaan.
Die me keer op keer op “vriendelijke” manier zei:”dan ga je toch?”
En die nu op allerlei manieren als mijn ex controle wil houden. Omdat hij bang is dat zijn leugens uitkomen. Die me aan wil geven voor smaad.
Dezelfde man die me door smaad volkomen geïsoleerd heeft van mijn vrienden en zelfs mijn familie.
Deze man die als een roofdier me bijna verslonden heeft.
Wat heb ik een spijt dat ik geen foto’s heb gemaakt van mijn blauwe plekken.
Wat vind ik het erg dat zijn slachtoffers in zijn spel van zelf zielig te zijn zijn getrapt.
Deze man hoort achter de tralies,maar loopt vrij rond op zoek naar nieuwe prooi. Bah!
Hahaha, de mijne dreigde ook met boedelrechter voor een schadevergoeding voor tergend en roekeloos geding en natuurlijk was ik weer bang en trok ik de klacht in! Ik had toen nog twee van mijn kinderen die bij mij woonden. Hij heeft mij echter nooit geslagen, wel heeft hij regelmatig tijdens zijn vreselijke woede-aanvallen zichzelf pijn gedaan door tegen de muur te bonken, ik dreef hem tot waanzin, grillige, leugenachtige bitch.
Erg hè, dat iedereen alleen hem gelooft!
Sterkte, Hanneke.
Het is zo ongelooflijk dat ook niemand het gelooft. Ik ben zelf ook steeds verbijsterd geweest over dat het nog elke keer weer erger kon zijn,steeds de andere keer overtreffend.
En wanneer je dat aan iemand verteld word je alleen maar zelf afgewezen,omdat misschien niemand om kan gaan met een zo lege ziel.
Het is te confronterend waarschijnlijk.
En dat is het ook al voor jezelf.
Maar dat mensen in de hulpverlening erin trappen,de rechter,en juist die mensen waarvan je verwacht dat er je recht gedaan zal worden,dat vind ik echt zo verschrikkelijk.
Dus waarom zal je omgeving je dan geloven?
Maar alleen, dat is het, alleen.
Ik begrijp je Bep. Fijn dat je je verhaal van je af hebt geschreven en hebt willen delen.
Ik heb zelf een relatie van 25 jaar gehad met een narcistische man, en heb hier ook 2 kinderen mee gekregen.
Een relatie met een narcist beïnvloedt de rest van je leven, maar één ding is zeker, haal het geluk uit jezelf, en geloof wat je ziet, hoort en voelt. Blijf dicht bij jezelf en blijf trouw aan jezelf. Liefs B.
Dankjewel voor je inzichtgevende website. Ik struggle nu bijna 7 jaar met een narcistische vriendin. Er was een moment dat ik wel ‘los’ was- eventjes, een aantal jaren geleden. Helaas zit ik nu weer in de gevangenis. Ik weet dat ik zelf de sleutel heb. En ik weet ook, dat het me gaat lukken…. het contact 100% te verbreken. Ik heb destijds een gedicht geschreven- toen wist ik nog niet dat ze narcistisch is maar voelde altijd wel dat er iets niet klopte. Iets wat heel duister is.
Dat is zij
Zo begint het altijd:
ik zie haar
het eerst
Dit ben ik geworden:
een personage in haar verhalen
Wat ik nooit wilde
Maar wat wil ik wel van je?
Dus dank je wel
de beelden zijn losgelaten
en ik heb mijn energie terug
En ik mis je verschrikkelijk
en ik mis je niet
Ik ben werkelijk vrij
want mijn grootste
illusie, schat
Dat was jij
Sinds kort weet ik dat ik jarenlang ben omgegaan met een narcistische man. Aantrekken en wegduwen, vernederd worden in het openbaar, gestraft worden door wekenlang genegeerd te worden omdat ik niet het juiste zei. Altijd nadenken over hoe je moet reageren. Verstandelijk weet ik nu wat mij te doen staat, maar het gevoel wil nog niet mee. Loskomen is nl. moeilijk omdat hij twee huizen verder woont. Ik word dagelijks met deze man geconfronteerd. Zodra ik uit mijn werk kom is het er weer en de weekenden zijn moeilijk. Ik heb het boek besteld, hopelijk gaat het mij helpen.
Ik twijfel steeds meer over mijn huidige relatie. Ik ben als de dood dat ook hij een narcist is.
Ik ben opgevoed door een narcistische vader. Hij wast een enorme last, ook nadat ik het huis uit was. Hij overleed 7 jaar geleden, maar toen had ik al twee jaar een vriend die ook een narcist was. Daar heb ik 6.5 jaar een relatie mee gehad. Dat Is inmiddels uit, maar ik betaal nog steeds zijn schulden af die ik in die tijd op me heb genomen. heel soms betaalt hij wat, als hij het geld heeft en ik er wéér nadrukkelijk om heb gevraagd. Als hij dat doet zegt hij dat hij mij graag helpt alsof hij de goedheid zelve is. 99 procent van zijn schuld betaal ik en hij gedraag zich als reddende engel. Maar dat geld kan me gestolen worden, van hem ben ik af.
Maar toen kwam mijn huidige vriend in het plaatje. In het begin heb ik vaak gezegd dat ik geen relatie met hem wilde. We zagen elkaar wekelijks bij mij thuis. Ik vond hem wel leuk en erg aantrekkelijk, we waren vrijers en zo wilde ik het graag houden. Ik Was er echt niet aan toe om weer in een echte relatie te zitten. Hij drong aan en hij leek aardig, we zagen elkaar steeds vaker, maar altijd bij mij thuis. Hij woonde op een kamer bij oudere mensen en daar kon ik niet langskomen, want hij mocht daar geen bezoek ontvangen. op een gegeven moment was hij altijd bij mij. Op een keer praatten we over onze financiële situatie. Ik wilde een kamer verhuren, maar vond het huis te klein voor een 3e persoon. Toen bleek ineens dat hij de huur van zijn kamer had opgezegd…. en dat had hij mij nooit verteld! Hij zou wel op mijn aandringen een nieuwe plek zoeken, want samenwonen dat wil(de) ik ècht niet. Inmiddels woont hij een jaar bij mij in huis. Hij betaalt geen huur of andere vaste lasten. Soms eens wat geld als hij betaald krijgt. Een deel van zijn geld gaat naar zijn ex met wie hij een zoontje heeft van 1 jaar en 7 maanden. Dat hij een zoontje heeft weet ik pas een half jaar, daar loog hij keihard over, want ik had het hem vaak gevraagd. Toen mijn bewijs eenmaal zó hard was en hij er niet meer om kon liegen, werd ik eerst beschuldigd omdat ik zijn email had gecheckt. Toen dat niet werkte was hij zielig, want zijn leven was kapot en hij Had zoveel verdriet om zijn zoontje. Ik help en steun hem in echt alles. Als ik eens kritiek op hem heb dan zegt hij dat hij altijd overal de schuld van krijgt ipv het probleem uit te praten. Ik heb het vermoeden dat hij veel aan het appen Is via datingsites. Ik heb eerder gezien dat hij lid Is van badoo en nog wat van die sites. Als ik langs hem loop terwijl hij zit te appen /chatten /smsen dan floept zijn scherm heel snel weg zodat ik niet kan zien wat hij doet. Zeg maar gerust 5 keer per dag. Hij zit ook constant met zijn telefoon, maar zegt nooit eens uit zichzelf met wie of waarover het gaat. Daarom verdenk ik hem hiervan…. ik kan er met hem niet over praten want dan wordt hij boos. En dan moet ik ophouden. Ik kan wel doorgaan maar het wordt zo een lang verhaal.. excuses. Ik ben gewoon radeloosten want hij kan zo lief zijn en op straat zetten kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Hij heeft geen familie in Nederland. en het allerergste, ik hou zoveel van hem…
Maar ik wil graag een keer leven zonder narcist erbij. Ik ken dat niet. Ik heb diagnose ADD gekregen, en daar lijkt het ook erg op zoals ik ben, maar wie weet komt het door mijn leven met narcisten. Ik ben nu 43 jaar en wil er vanaf. Uit medelijden voor hem en twijfel dat hij misschien toch geen narcist Is zijn We nog samen. ..pff sorry voor dit te lange bericht…
Ik zou gelijk stoppen met de relatie, beter gelukkig alleen dan ongelukkig met zijn twee.
Je hebt zo veel zaken opgesomd welke ik zo goed herken uit mijn relatie, precies dezelfde feiten.
Maar stoppen moet je zelf doen en met medelijden bereik je niets, daar spelen zij juist mee, dit zielig, dat zielig en jij maar helpen ……………………
Ach, lieve mannen en vrouwen: de narcist wint altijd, zelfs voor de rechter! Een pak slaag kan je bewijzen met foto’s, maar psychisch leed is niet zichtbaar! Niemand gelooft jouw verhaal! Als je uiteindelijk het lef hebt om klacht neer te leggen bij de politie, lachen ze je gewoonweg uit: hysterische trut met al jouw verzinsels!
Ja dat had ik ook dat de politie me niet geloofde en inmiddels zijn er verhalen rond gegaan die niet waar zijn over mij zelfs bij de politie. Bij de rechtzaken winnen ze vaak. Maar gelukkig heb ik een lieve papa die rechten heeft gestudeerd diplomas heeft daarvan en nu voor rechter studeert. Dat scheelt omdat hij een hoop weet. Hihi.
Dit is inderdaad de harde werkelijkheid! Hulpverleners zien enkel het schaap en niet de wolf. Ik ben al 10j gescheiden maar nog altijd aan het vechten om hem buiten mijn leven te houden. De dochter heeft hij al buiten gesloten…. de zoon blijft hopen op zijn papa en zal hem nt in de steek laten. Comité bijzondere jeugdzorg, 2 thuisbegeleiders, advocaten,…. niemand die gelooft dat ik niet ruzie maak maar mezelf en de kinderen wil beschermen. Ze zeggen geef toe maar ik weiger, want als het ene conflict is opgelost biedt zich weer een ander aan. Een diep gat!!
beste Griet,
Ik herken alles wat jij schrijft. Ik zit ook al 10 jaar in destructieve relatie met een ex-partner die onze kinderen die nu 13 en 16 jaar zijn, vreselijk emotioneel beschadigd. Na jarenlange advocaten die mij financieel nu tot een afgrond hebben gebracht, is hij vorig jaar nog met een rechtszaak begonnen. Met een zielig verhaal naar de rechter dat hij geen kinderalimentatie kan betalen, terwijl hij in een duur huis woont en nog veel erger : hij heeft het jongste kind een uur voor het rechterverhoor omgekocht met spullen, met als gevolg dat het kind tegen de rechter heeft verklaard dat hij bij zijn vader wil wonen. Zijn doel was bereikt. Echter het kind durfde de volgende dag mij(moeder) niet ogen te komen. emotionele spagaat. Ik verzocht de rechter bescherming voor de kinderen : hij wees eerst een mediator aan, maar mijn ex wees dat natuurlijk af. Vervolgens heeft de rechter nu een bijzonder curator ( psycho-therapeut) aangewezen, waar de ex nu tot 6 februari ( da dag dat zij een advies aan de rechter moet uitbrengen) niet onderuit komt. Zij onderzoekt de situatie, gesprekken met beide kinderen en de ouders. Vandaag 2e gesprek gevoerd met haar.
Echter kom ik vandaag totaal machteloos en radeloos weer thuis. Mijn ex doet zich natuurlijk zoals altijd voorbeeldig voor, verantwoordelijk en super empatisch. Een wolf in schaapskleding, en ze loopt er met open ogen in. Ik word zo boos en machteloos. Ik word geconfronteerd met het feit dat hij zegt dat het kind rust nodig heeft en bij zijn vader voorlopig blijft. En hij voegt daar ook nog aan toe : of ik als moeder heb niet meer lastig wil vallen met sms-berichtjes ! Hoe durft ie. En zelfs dat vindt zij een goed idee. Wie is hier nou gek………ik bevind me na 10 jaar nog steeds in doolhof van onbegrip en de psychisch-emotionele schade gaat gewoon bij de kinderen door.
Hij isoleert het kind en probeert het contact tussen mij en hem te beinvloeden.
Het wordt misschien tijd om de krachten te bundelen en meer mensen bij elkaar te krijgen die zich al jaren in deze machteloosheid met hun kinderen bevinden. Een rechter, zelfs een psychotherapeut maken grote fouten door er met open ogen in te lopen en het leed wat deze mensen veroorzaken niet te kunnen onderkennen.
het boek ‘destructieve relaties op de schop’ heeft mij de ogen volkomen geopend en moet machteloos toekijken hoe mijn eigen kinderen psychisch-emotioneel mishandeld worden, gekleineerd, (emotioneel) verwaarloosd, geisoleerd en ga zo maar door.
Hoe zouden we dit in beweging kunnen krijgen : meer mensen bij elkaar brengen en dit gezamenlijk onder de aandacht van een rechter kunnen brengen ?
Hoor graag je reactie.
Warme groet, Joost (moeder)
Tja…inderdaad!!..ik deed zeker 10 meldingen van huiselijk geweld…de politie geloofde mij niet.
Mijn echtgenoot was een graag gezien arts in het dorp…lid vd Rotary. Ik wist te ontvluchten aan hem en zijn jonge minnares, die hij in ons bed wilde hebben…maar niet nadat ik eerst een zelfmoordpoging deed uit wanhoop.
Ik werd gewaarschuwd door een bevriende neuroloog aan mijn bed, dat mijn ex op de poli psychiatrie zat om mij opgenomen te krijgen op de Paaz. Ik was gek…en als ‘de dokter’ het zegt….
Deze vriend had in de gaten dat meer speelde en gaf me geld voor een taxi. Ik ontsnapte…Dat was mijn redding..
De huisarts schaamde zich rot, ik gaf al 3 jaar bedekte signalen af van mishandeling, lichamelijk, seksueel maar vooral geestelijk en emotioneel en ik kreeg meteen ambulante zorg. 3x in de week en durfde eindelijk scheiding aan te vragen.
Hij vertrok, maar wilde mij, noch zijn vriendin, niet los laten.
Toen zij het ruim een jaar later uitmaakte probeerde hij, na een ruzie , met een slagersmes zijn broer te lijf te gaan. 6 Agenten hadden de grootste moeite hem platgespoten in een isoleer te krijgen.
Hij kreeg een IBS die ook nog eens verlengd werd toen hij een verpleegster naar haar keel vloog. Toen moesten ze hem laten gaan. Ik wist van niets en hij stond op de stoep dat hij graag met zijn kunderen wilde kamperen…de grootste fout van mijn leven…
Zijn broer, een autist, deed geen aangifte van het slagersmes gebeuren…maar gaf mij later de schuld van het gedrag van zijn broer. We waren al 10 maanden uit elkaar….
Die vakantieperiode misbruikte hij mijn dochter van 11, randde vervolgens nog 2 vrouwen aan die geen van beide aangifte deden…1 vrouw randde hij aan, omdat hij dacht dat ik een relatie met haar man had gehad wat belachelijk was, maar hij was grenzenloos jaloers.
De omgeving deed en doet hij geloven dat hij een psychose had gehad…maar 4 weken voor die IBS en 4 weken erna sloot hij enorme leningen af bij de ABN…ik wist van niks…dit ontdekte ik pas bijna een jaar later.
Hij vergiftigde de hele omgeving met leugens, al jaren….hij stal…hij loog dat het gedrukt stond tijdens de scheiding die hij een maand voor de zitting tegen probeerde te houden…hij wilde mij terug…maar hij vroeg nooit naar de kinderen.
Reden; mijn bejaarde vader had net zijn 2e hersenbloeding gehad…uitstel of afstel scheiding zou hem mede doen ervan van mijn vaders erfdeel…
De scheiding ging echter door.
Ik zweeg aldoor naar buiten, maar voor de escalatie met de ‘psychose’ waren mijn kinderen al in 4 hulpverlenings trajecten geweest.
Ik hoopte dat hij nog vader van onze kinderen kon zijn…zo naief was ik nog…je hoopt en hoopt…tevergeefs en na de ontdekking van het misbruik van mijn dochter, een jaar na het gebeuren, chanteerde hij me.
Hij zou alles ontkennen en ik zou opdraaien voor toen 150.000 schuld waar ik nooit een handtekening voor gezet had maar wel medeaansprakelijk was door in gemeenschap van goederen getrouwd te zijn….
Jeugd en zeden adviseerde me niet te procederen mbt tot mijn toen 12 jarige dochter.. omdat het zijn woord tegen het hare zou worden…
Ik heb 6 jaar ver onder de armoedegrens geleefd en meer dan 40 uur gewerkt. Mijn kk heb ik nauwelijks verder zien opgroeien…met alle gevolgen van dien. Mijn ouders waren fantastisch, zo oud als ze al waren.
We zijn nu ruim 20 jaar verder…en hij heeft al die jaren niet naar zjjn kinderen omgekeken, nauwelijk kunderalimentatie betaald… en is ineens weer opgedoken.
Hij heeft nu een nieuwe partner die een eigen bedrijf heeft (ik mocht nooit werken van hem…) maar zij heeft daar zeer dubieuze mensen (o.a. een psychiater) in getrokken. Ze lijkt uitermate beschermend naar mijn ex die weer het slachtoffer (van mij) uithangt..
Hij liegt dezelfde leugens weer..
Het contact tussen mij en het gezin van mijn dochter is verbroken. Dit jonge gezin kreeg het heel zwaar voor de kiezen…en dan slaan psychopaten toe. Ik heb helaas een schoonzoon die opkijkt naar ‘de dokter’ en mijn dochter zwijgt en wist haar herinneringen…
Ik heb uitstekende hulp gehad van Jan Storms….die eindelijk de puzzel legde…
Waarom mijn dochter haar ogen sluit voor, zowel het misbruik als haar gedrag naar mij, is me uitgelegd. Mijn ex…Een levensgevaarlijke man…nog steeds arts…zijn leventje ‘op orde’ draait hij iedereen weer een rad voor de ogen, totdat er weer iets ‘knapt’ in zijn hoofd omdat hij zich onheus bejegend voelt…
De psychose was geen psychose, maar een ‘mataglap’ zijn…hij had vaker aanvallen van razernij…
Ik verhuis naar het buitenland omdat hij opnieuw alles en iedereen in zijn macht krijgt.. na bijna 20 jaar afwezigheid..
Voor mijn kleinkinderen, die ik niet verder mag zien opgroeien, schrijf ik een boek wat ze krijgen als ze volwassen zijn, omdat ik niet wil dat zij denken dat ik ze in de steek heb gelaten.
Veel wat gebeurd is weten mijn eigen kinderen niet eens…
Ik heb mijn schoonzoon gesmeekt op mijn kleinkinderen en dochter te passen…eens psychopaat en pedofiel en aanrander.. altijd een gevaar!!!
Wegwezen! Een psychopaat kan je inderdaad alles doen kwijtraken…ook jezelf…
Hallo lieve mensen.
Ik heb idd ook 19 maand lang een relatie gehad met een narcist. Heb ook een dochtertje met hem zij is bijna 1 jaar maar zit helaas in pleeggezin.Ik heb in zo.n angst geleefd al die maanden. Ik deed altijd alles fout. Niks was goed. Als hij wat fout deed en ik sprak hem erop aan dan was het… jij bent gek of jii zit fout of jij bent jaloers!! Maar ik was vroeger een hele vrolijke lieve zelfverzekerde meid. Ik denk steeds achteraf had ik toch die dag maar thuis gebleven dan had ik hem nooit ontmoet. Dan was deze nachtmerrie mij bespaard. Ik heb zoveel meegemaakt. Hij hield 2 extra vrouwen op mij na. Wat hij nog steeds nu nog ontkent terwijl we zelfs gescheiden zijn en ik het hem paar x heb gevraagd omdat ik bewijzen heb gezien van… pop ik mis je ik zat toen vast ik ben bij haar weg was geweldig weekend met jou xxx. Berichtje ook gezien pfff ik boos natuurlijk… en hij mishandelde me x op x. En dan praatte hij het goed door te zeggen… vergeet het toch. Het is gebeurd. Verleden tijd.
Dan begon hij te huilen. Ik had 2 week niet op me been kunnen lopen. En meneertje neef verwachte nog steeds dat ik meeging naar verjaardag van zijn moeder… dus niet!! Ik zei toen tegen hem… ik zeker een schijnheilige kop zetten terwijl ik een dag ervoor tegen de bank ben geduwd 3 harde trappen tehen me scheen been gehad en 2 trappen in me zwangere buik van 13 week!! Toen ik dat zei barste de hel los. Na veel strijd ben ik toch meegegaan. Ik liep huilend naar buiten ik had het xi benouwd van de stress. Me ouders kwameb later naar me toe met verhaal dat hij narcistisch is. Ik wist niet eens wat het was. Ik ben x op x door hem gedrogeerd verkracht ik ben hoogzwanger ontvoerd en tijdens weeën heeft hij me uit de auto gezet ej is weg gereden. Hij kon zich nooit inleven. Na 19 maand ging ik bij hem weg. Bleef alleen over met een post traumatisch stress syndroom. Dochtertje uit huis. Familie kwijt. Schulden etc. Nu heb ik een nieuwe vriend die net zo is… doet zezelfse dingen. Ik wou bij de brandweer werken als vrijwilliger hii kraakte het gelijk af. Hij is erg jaloers zit op datingsites. Heeft me verkracht en gedrogeerd. Ik heb elke avond het gevoel dat ik ghb heb gehad. Dan word ik warm vanbinnen. Voel me ineens wazig worden. Klamme handen. Dan kan ik nie5 meer op mr benen staan wn slaap ik hele nacht in 1 x door terwijl ik nornaal heel slecht slaap. Volgende dag ben ik opgegocky kan ik niks hebben en ben ik hele dag suf. En ik herrinner me niks. Word ik wakker met blauwe plekken en krassen zonder reden waar dat weg komt. Hij versprak zich welleenw dat ie erop kickt als ie me verkracht. Omdat ie dan de macht heeft. Maar ik weet niet wat ik hier mee moet. Heeft iemand tips of dit een narcist is. Of niet, en wat ik beste kan doen? Me gevoel klopt altijd en me gevoel zegt hij wil me kapot maken… hij trapt me x op x grond in. En ijst steeds geld van mij. Zet mensen achtwr me rug tegen m3 op wat me ex ook deedm hij noemt me een hoer slet en eem vies tering wijf. Negatiebe levens instelling. Wil dood en is nooit tevreden is agressief wou gelijk samen wonen kids en trouwen. Hij kan zich niet inleven in mij bijv. Als ik ziek bej ej ik kaj niet mee naar een verjaardag dan is het oorlog dan ga io vreemd etc… hwt is dan niet… ga je vreemd schat? Nee het is… je gaat vreeme het is uit… daarna wil ie ke terug volhende dag wil ie dat uit is. Heeft me al paar x mishandeld. Kan ze eigen fouten niet toegeven. Is hard koud en laa5 m3 alleen huilen… sterker nog ik mag niet huilen… ik hoop dat iemand tips heeft groetjes esther
Hoi Esther,
Jouw verhaal trekt me wel heel erg aan tussen al de andere verhalen die stuk voor stuk natuurlijk ook verschrikkelijk zijn.
Die vent, die klootzak waar je het over hebt, moet eens flink door mekaar gerost worden voor alles wat hij jou heeft aangedaan en dan met een flinke schop de oceaan over en nooit meer bij jou in de buurt komen.
Het is goed dat je je verha hebt gedaan, maar nu moet je weten dat je afstand moet nemen van die schooier; jou laten staan met weeën?
Hij is knettergek en dat moet je beseffen.
Wat een schooier zeg!
Hallo mensen, sinds 2014 ben ik bij hem weg…nu valt het kwartje pas goed..ik wist wel dat t niet strookte maar toch het werd allemaal zo gedraaid dat ik de boosdoener was..ik begon aan mezelf te twijfelen het lag immers altijd aan mij..mijn gedrag, mijn mening…alles wat hij was projecteerde hij op mij. Ik mocht bv geen kunstnagels meer dragen, moest 10 kg afvallen hij noemde mij tegenover zijn vrienden zeebats, op mijn foto van mijn paspoort kreeg ik commentaar “heb jij drugs gebruikt?” Terwijl ik drugs in zijn broekzakken vond..ik zei nee dat is gewoon n foto voor t paspoort! Vol ornaat liet hij zijn trouwfoto’s zien van zijn ex “mooi bruidje he?” Zo mooi was ze toen mooi slank ook” ik klapte dat album dicht en hij gooide mij tegen de muur, ik was weer “fout”, ik moest naar de secret kijken ik wou niet hij zette mij vast in de stoel, als ik met mijn zoon tv zat te kijken gewoon n spannende film maakte hij stiekum een foto van mij en mijn kind en stuurde m door naar de overbuurman met de vermelding ” moet je ns kijken wat ik thuis heb zitten vreselijk” alleen omdat onze gezichtsuitdrukking op spannend stond omdat de film spannend was.Ik ging toch tegen de klootzak in vooral als het veel te ver ging. 1 keer in een hotelkamer een dag voor wij op een beurs stonden..vergeet t nooit weer..heeft hij mij de keel dichtgedrukt en een kopstoot gegeven..toen ben ik geknakt…maar ik stond de volgende dag vooraan in de stent! Hij achteraan ! Hij durfde niet meer te verkopen vies miezerig mannetje Maar wel mij uitlachen omdat ik een dikke lip en een blauw oog had door zijn mishandeling! Hij praatte ook erg slecht over me bij mijn vrienden en in de kroeg waar hij kwam..hoe slecht hij het wel niet had thuis..hij betichtte me van dat ik borderline zou hebben en daarom dat hij me klappen had gegeven..ik twijfel zo aan mezelf dat ik me heb laten testen ik heb geen borderline ik heb nu ernstige ptss dankzij hem…7 jaar op mijn tenen gelopen altijd moeten aanpassen om maar geen commentaar of klappen te krijgen, nu zit ik midden in de therapie wat meer bestaat uit praten stukje bij beetje komt alles naar boven en nu moet ik mezelf terug vinden heb zoveel verdriet en angst vertrouw geen mens meer, zijn ellende zit in mij ik wil ervan af maar hoe???bij elk contact met de medemens zoek ik er wat achter pas mij constant aan terwijl ik weet dat het door de narcistische mishandeling komt..maar toch het is vreselijk moeilijk…ik raad vrouwen en mannen dan ook met klem aan bezint eer ge begint ren heel hard weg mocht je jezelf herkennen op alles wat op deze site staat, want die narcistische losers deinzen nergens voor terug! En als je weg bent dan zit je in een soort van roes en nog moet je dingen van zo een horen je bent immers gebrainwashed, eerlijk heb ik sinds januari dit jaar het contact verbroken, laatst kwam hij naar me toe ik trilde op mijn benen hij zei waarom zeg jij niks meer? Wou hij mij een hand geven ik zei dat ie op moest rotten en dat ik niet meer met hem wou praten gelukkig zat er iemand bij want zijn ogen spuugde vuur…ik bleef sterk ik voelde een paniekaanval opkomen en toch heb ik niks laten merken…hij ging weg maar bij zijn auto aangekomen moest ie toch ff “kutwijf” roepen op afstand de held op sokken! Dit soort monsters maken je leven zo zuur en hebben het niet eens door! Omdat alles om hun draait altijd en dan die rothouding van lief zijn ze ineens rare wezens en boos..dan denk je huh? Wat heb ik nu weer gedaan?? Die eeuwige ophemeling en met dezelfde gang trappen ze je weer naar beneden totdat er een schim van jezelf over is…ik gun niemand deze ellende vandaar een stukje van mijn verhaal het is nog maar het topje van de ijsberg…
Opsodemieteren met die vent, ook hij moet flinke klappen krijgen.
Ook ik heb een paar jaar een relatie gehad met een narcistische man. Ik ben altijd een sterk persoon geweest maar binnen 3 maanden verandert in een onzekere vrouw die steeds op haar hoede was. Ik kon de vinger er niet opleggen. Alsof ik met iemand van een andere planeet te maken had. Steeds als ik dacht dat ik niet meer kon, zo in de war was van de gebeurtenissen, werd hij weer die lieve man waar ik zo verliefd op was. Ik zat gevangen in mijn eigen emoties en kon voor mijn gevoel geen kant meer op. Er is zoveel gebeurt, ik verloor mijzelf maar heb uiteindelijk de kracht en moed gehad om de relatie te verbreken. Nu, 5 jaar later, durf ik nog geen relatie aan te gaan met een man. Ik ben 30 kg aangekomen en voel me nog steeds minderwaardig. Naar buiten toe ben ik de sterke onafhankelijke vrouw die haar zaakjes goed voor elkaar heeft. Ik weet het, op deze manier heeft hij nog steeds macht over me en dat is hij echt niet waard. Het wordt echt tijd om dit achter me te laten…
Ik ken het. Wat goed zeg dat mensen hier hun verhalen kwijt kunnen… Ik heb het 19 maand lang meegemaakt.. je doet zo je best niks is genoeg. Zodra je bij zo een weg wilt… Speelt hij op je in door weer de Lieve jongen te zijn… Ze liegen… Bedriegen… Zijn scheinheilig… Ik ben blij dat deze site bestaat… Ik gun dit niemand.. ergste vond il nog het accepteren dat hij nooit van mii hield.. day ik altijd Sorry zei tegen hem terwijl hry niet mijn fout was.ik zitbnu ooo in relatie… Ben zo bang dat hij ook narcist is… Hij doet alles wat hij wil… Ik huil soms dan laat hij mij stikken en zegt stel je niet zo aan… Hij heeft altijd grijns op zijn hoofd terwijl ik boos ben. Ik durf nauwelijks te vragen… Mag ik weg? Omdat het nooit mag… Hij mag alles ik niks… Hij zet zijn moeder tegen mij op. Van Week riep hij je ex die mishandelde jou omdat jij het bloed onder nagels van jongens haalt… Het ks altijd ik… Als ik over hem heb zegt hij… Jij doet het… Pff word er gek van.. mishandelingen em verkrachtingwm hebben plaatsgevonden al… Het ergste is dat toen hij die opmerking zei en erbij lachte… Ik werd zo boos gaf hem een klap… Is natuurlijk fout maar heb genoeg gepikt. Hij gelijk zs mammie bellen. Ja Esther slaat mij. Hij had me ook geslagen had blauwe plekken alles… Ben het zo zat…niemand die me geloofde
Groetjes Esther
Heeft iemand tips is dit ook narcist?
Nou wat denk jezelf? Ik ga met die van mij altijd discussie aan en geef hem altijd gelijk geeft ie van zelf toe spelletje gewoon mee spelen houd het vanzelf op het zijn kleine kinderen behandel ze dan ook zo, zei zien dat toch niet.
Wat hij ook is, dit is een zeer ongezonde relatie. Deze man is niet normaal, zijn gedrag naar jou is absoluut niet normaal. Weg bij deze man.
Toen ik nog niet wist waarom ik vaak “watten” in mijn hoofd had , heb ik hulp gezocht. Na de intake was de diagnose zelfs depressie EN angststoornis! Van het begin af aan heb ik gezegd dat deze diagnose niet klopte. Een psychiater heeft zelfs geconstateerd dat ik niet depressief was. Er werd niet geluisterd en de therapie werd gestart. Vreselijk was het. Ik draaide constant in hetzelfde kringetje rond. “Geeft niet”, zei de therapeut. Hoe verzin je het!!
Tijdens de therapie is er iets gebeurt wat bij een echte narcist hoort. Nog werd het niet herkend.
Toen ben ik ermee gestopt. En ja hoor, dit wordt door hem te pas en te pas gebruikt om te beweren dat ik over niets tevreden ben (??). Pas toen ik een paar jaar geleden ben gaan googlen, omdst ik mijzelf zo hopeloos kwijt was, kwam ik op deze site uit. En het klopt van a tot z. Dit is geschreven op hem. Dit is hem. Ben weer n boek gaan lezen van een franse psychiater over pesten en treiteren. Boek van Iris besteld. Andere sites en boeken geraadpleegd.
En door al dat lezen kan ik snel herkennen wat er gebeurt. Was ik vroeger zeker 2 weken van slag na zijn “gezellige” gedrag, nu wordt het steeds korter. Kan zomaar al na 5 minuten. En mocht ik mij even niet goed voelen, dan open ik deze site. Lees weer wat en denk : oh ja!!
Maar het maakt mij er niet gelukkiger op. Ik vind nog steeds dat ik een punt moet zetten achter deze relatie. Maar naast het verwachte effect van deze actie op hem, zijn er ook een aantal praktische zaken waar ik tegen aan loop. Mijn boek is dus nog niet uit……