Herkenning, erkenning en bevestiging

Herstel van narcistische mishandeling begint met inzicht in deze ernstige problematiek. Zoals Iris ook beschrijft in het werkboek: het misbruik is vaak zo onzichtbaar voor andere mensen dat de ontstane twijfel aan jezelf hierdoor nog eens wordt versterkt. Daarom vond ik de workshop van groot belang voor herkenning, erkenning en bevestiging.

Ik heb dat zelf mogen ervaren tijdens de workshop afgelopen mei in Eindhoven. Een half jaar eerder had ik het boek over narcistische mishandeling ontvangen. Lezen, herlezen en weer opnieuw lezen, vele malen. Groot was voor mij de opluchting toen ik de symptomen herkende die vele partners in de loop van de tijd opbouwen. Dat symptomen een gevolg zijn van en niet de oorzaak van een problematische relatie. Daar had ik al wel langer een vermoeden van. Ik probeerde dit dan ook vaak te bespreken in een poging mijn partner bewust te maken van het effect dat zijn gedrag op mij had. Maar natuurlijk, hij gaf nooit thuis. Hij was niet bewust en werd niet bewust.

De hand-out die we tijdens de workshop kregen gaf in het kort nog eens de kenmerken van de pathologie van de narcist weer. Ook de informatie over de fases van het herstelproces vond ik nuttig en ik kan gelukkig vaststellen, dat ik al diverse fases heb doorlopen. Maar niet zonder pijn en moeite. Ik had immers ook de grootste moeite om de aandacht weer positief op mezelf te richten. De paradox is, dat je dat bijna niet meer kunt. Uit boosheid, uit teleurstelling, uit verdriet was ik me zo afhankelijk gaan voelen, dat ik als het ware de narcist nog om toestemming wilde vragen om positieve aandacht voor mezelf te mogen hebben.

Daarom vond ik het ook heel prettig om te merken dat er ook juist aandacht is voor jezelf door middel van rustige en juist ook bekrachtigende oefeningen. En dat alles in een open en veilige omgeving, waar ieder de kans kreeg om zijn of haar verhaal te doen.

Anne

De puzzel

Ik had mijn puzzel bijna klaar, alleen het lijstje nog, toen gingen alle stukjes weer de lucht in (alles onder de noemer van NPS), stress en opwinding, kwaadheid, alle stukjes dwarrelen op de grond en nu begint het echte werk, opnieuw sorteren en er komt een nieuw beeld tevoorschijn.

Het was een verademing, opluchting, herkenning, het gevoel dat je er niet alleen mee bent is zo geweldig. Nu merk en zie ik steeds beter hoe belangrijk het is om afstand te houden. Heel langzaam wordt het rustiger in mij.

Iris; je vertelde mij toen ik bij jou was voor een coachingsgesprek, hoe de verwerking / het herstel zou verlopen en toen kon ik nog niet geloven wat ik nu ervaar. In Eindhoven werd het ineens heel duidelijk, alle verhalen en relaties zijn anders en toch gaat alles naar hetzelfde patroon. Dit begin ik nu te zien en in mijn “verhaal” te herkennen.
Anna

Weer verder kunnen

Het lezen van je boek en het maken van de opdrachten hieruit is één ding en het bijwonen van de workshop het andere. Ik heb de workshop in Zwolle ervaren als een waardevolle aanvulling. Zelfs als een soort rustpunt in het hectische proces waarin ik nu zit. Door de nieuwe inzichten heb ik kracht en moed gevonden om weer verder te kunnen met mijn leven.
Het ontmoeten van lotgenoten gaf een extra dimensie aan het proces. Vaak ben je alleen aan het vechten. En nu merk je dat veel mensen alleen aan het vechten zijn en dat maakt weer minder eenzaam. En het is fijn dat anderen je begrijpen. Dat gaf mij weer een extra impuls.

Claudia

Het thema narcisme is groot

Iris en Anastasia, het was fijn om jullie te ontmoeten in Zwolle, en ik was onder de indruk van de vrouwen die deelnamen aan de workshop. Wat een prachtmensen stuk voor stuk.

De workshop zelf was erg confronterend voor mij, en na afloop ben ik zelfs in de verkeerde trein gestapt op weg naar huis. Vervolgens word ik thuis nog eens geconfronteerd met een brief met beschuldigingen van een familielid waar ik veel om geef, die bewerkt is door mijn moeder. De beerput van pijn en woede ging weer eens open. Ik ben er nog niet mee klaar als ik onterechte beschuldigingen krijg, kan er niet laconiek op reageren. Wil te graag dat ook mijn kant van het verhaal gehoord wordt en begrepen. De frustratie te weten dat het zinloos is om enige discussie aan te gaan, en de pijn van de verwijdering tussen familieleden, die door al die verhalen die in het leven geroepen zijn, is moeilijk voor mij om te accepteren. Het lijkt wel dat hoe harder ik mijn best doe om alles helder te krijgen en recht te zetten hoe groter de beerput wordt.

De confrontatie tijdens de workshop was de bewustwording dat ik sneller dissocieerde dan ik dacht. Dat was moeilijk voor mij om te accepteren omdat ik me de laatste tijd ontzettend sterk voel en blij ben met mijn leven.

Ben dus toch nog een stuk kwetsbaarder dan ik wilde zien, en het is voor mij duidelijk geworden dat ik toch het werkboek moet gebruiken om heel veel duidelijkheid te scheppen op het thema van narcisme en mijn patronen.

Ik heb een narcistische moeder en kennis. Tot nu toe had ik het boek dit jaar in een keer helemaal doorgelezen en dat was zoveel dat ik het even opzij had gelegd.

Het was fijn om de workshop te doen en iedereen te ontmoeten. Het thema narcisme is wel zo groot dat een dag te kort is om alles aan bod te laten komen. Er was een grote behoefte om te praten en om handvatten te krijgen om ermee om te gaan.

Voor wat er mogelijk is op zo’n dag hebben Iris en Anastasia ons een goede basis mee gegeven. Beiden hadden veel inzicht in de problematiek door hun eigen ervaringen en konden goed feedback geven vanuit begrip. Toch was voor mij duidelijk dat er voor een aantal mensen een behoefte is om meer dagen uit te wisselen en meer handvatten te krijgen, om vrij te komen en weer een leven te hebben. Anderen wilde graag meer een een op een begeleiding.

Iris en Anastasia bedankt voor alles,
Karin