door

Een nieuw inzicht

Dit is een gastcolumn van Yvonne

In de relatie met mijn ex-man moest ik opletten op wat ik zei, hoe ik het zei en hoe ik keek. Daarbij moest ik dan goed opletten hoe hij terug reageerde, want ik wist nooit hoe hij zou reageren. Als ik hem bijvoorbeeld aansprak op zijn gedrag dan draaide hij het altijd meteen terug op mij. Aan hem mankeerde niets, hij deed altijd zijn best, hij deed alles voor mij. Ik was degene die alle aandacht opvroeg, degene die de egoïst was, alles draaide alleen maar om mij. Ik was de koele heks en de niet om andere gevende vrouw. En hij kreeg het voor elkaar, om iedere keer weer de spiegel die ik hem voorhield, meteen naar mij om te draaien en daarmee ging dan het gehele gesprek weer over mij. Dat het niet aan hem lag dat hij zich zo rot gedroeg, maar dat kwam door mijn gedrag, het was mijn eigen schuld dat hij mij zo rot behandelde.

Lees verder →

door

Opgroeien in een destructief gezinssysteem

“Wat zijn de gevolgen voor een kind dat de rol van het zwarte schaap had en wat zijn de gevolgen voor het gouden kind?” Dit was een van de vragen tijdens onze tweede workshop eergisteren op het congres van CELEVT. Het congres ging over opgroeien in een destructief gezinssysteem. In de ochtend waren er heel interessante lezingen en in de middag gaf ik samen met psychologe en trainer Richèlle Hodiamont twee workshops aan psychologen, therapeuten en andere behandelaars. Het was ontzettend motiverend om de impact van narcistische mishandeling te behandelen en op de vele vragen in te kunnen gaan. Het hele congres voelde als een warm bad. Mensen stonden open voor onze boodschap, en niet alleen de circa 40 behandelaars die we via de workshops hebben bereikt, maar ook een aantal andere professionals die we spraken reageerden positief en geinteresseerd.

Lees verder →

door

Narcisme overleefd, en dan?

Dit is een gastcolumn van Agnetha

Als je er middenin zit of er net uit bent, al dan niet vrijwillig, ben je alleen nog maar bezig met antwoorden zoeken, kennis vergaren en manieren vinden om er mee om te gaan. Je moet het hele verwerkingstraject door, in de hoop dat je begrijpt waar je in zat, wat je overkomen is, je probeert grip te krijgen op je verhaal. Waarom ben ik zo behandeld, heb ik dat toegestaan, waar komt het allemaal vandaan? En hoe kom ik er overheen? Daar gaat de nodige tijd mee heen, de knoop moet ontward worden, je geschiedenis onder de loep en verklaard, en je gevoelens verhelderd..

Lees verder →

door

Lezing over het Stockholm syndroom

Woensdag 25 september heb ik een lezing gegeven namens het Verdwenen Zelf voor ruim 100 studenten psychologie, waarvan sommigen ook familie en vrienden meegebracht hadden. Het thema van de lezing was: ‘Stockholm syndroom in narcistische relaties’. De lezing was in het Engels omdat de Radboud Universiteit in Nijmegen veel studenten uit het buitenland heeft. Een bomvolle collegezaal en dat alleen al was heel motiverend.

De motivatie om te komen was groot omdat psychologiestudenten, zo vertelden ze me zelf ook, in hun studie niets meekrijgen over de gevolgen van narcisme voor hun naasten. Over narcisme zelf krijgen ze al weinig mee, en dan ook nog vaak oppervlakkige, verkeerde of ronduit misleidende informatie: ‘narcisme is hooguit irritant en valt wel mee, het komt bijna niet voor, slachtoffers hebben ook hun eigen aandeel in de mishandeling’, en andere schadelijke mythes en misverstanden. Ik ben de lezing dan ook begonnen met het zoveel mogelijk uit de weg te ruimen van deze mythes en misverstanden.

Lees verder →

door

Training Jeugd- en gezinsprofessionals op 7 oktober

Meer dan een jaar geleden zijn wij gestart met een training specifiek voor jeugd- en gezinsprofessionals. In de jeugd en gezinszorg hebben professionals vaak te maken met complexe zaken die zich jarenlang kunnen blijven voortslepen. Er spelen meestal allerlei procedures in het familierecht een rol, er kan sprake zijn van een conflictscheiding of zijn er moeizaam te duiden vermoedens van partnergeweld of kindermishandeling. Patronen van afhankelijkheid, onveranderlijkheid, scheve machtsrelaties of zorgmijding spelen een rol. Signalen of aantijgingen van persoonlijkheidsproblematiek (narcisme of psychopathie) lijken ook steeds vaker voor te komen.

Lees verder →

door

Elk kind heeft recht op bescherming

Dit is een gastcolumn van Yvonne

Naar aanleiding van de blog die maandag verscheen wil ik graag dieper in het onderwerp duiken dat hier aan de orde wordt gesteld: over het strafbaar stellen van psychische mishandeling bij kinderen. Ik ben het er helemaal mee eens dat dit moet gebeuren en roep iedereen op om de petitie te ondertekenen. Ik volg het nieuws en kan mij ontzettend irriteren aan het gemak zoals de overheid hun verantwoordelijkheid opzij schuift naar andere partijen en dan zeggen dat ze er alles aan doen. In deze blog wil ik ook graag andere wantoestanden onder de aandacht brengen. Als kind ben ik ook psychisch mishandeld, mijn beide ouders waren alcoholist en hebben mij emotioneel verwaarloosd, daarnaast was mijn moeder een narcist. En tijdens mijn scheiding, na een 15 jaar lange relatie met een narcist, vol fysieke en psychische mishandeling, een narcist die mij uiteindelijk heeft geprobeerd te vermoorden, heb ik ook helaas met Jeugdzorg (en vele andere overheidsinstellingen) te maken gehad en spreek ik hier uit mijn eigen ervaringen. Ik kan niet anders dan er een stuk over te schrijven, want ik merk dat ik door het lezen van deze artikelen en blogs er bij mij een hoop loskomt.

Lees verder →

door

Wordt emotionele en psychische mishandeling strafbaar?

Eerder schreef ik al in een blog over een rapport over de wantoestanden in de pleegzorg en jeugdzorginstellingen in de afgelopen 50 jaar. Naar aanleiding van dit rapport hebben twee Tweede Kamerleden recent een motie ingediend om de regering te vragen naar het strafbaar stellen van emotionele en psychische kindermishandeling. Omdat veel van de terreur die in het rapport beschreven wordt emotioneel en psychisch is, en nu ook nog voorkomt, willen ze dit in de toekomst verhinderen. Hiervoor is nodig dat de regering expliciet emotioneel en psychisch geweld strafbaar stelt. Lang verhaal kort: dat gaat de regering niet doen.

Lees verder →

door

Zoveel narcisme in mijn leven

Dit is een gastcolumn van Marianne

Je dacht de liefde van je leven gevonden te hebben. ‘Tot de dood ons scheidt, in voor en tegenspoed, zult u voor elkaar zorgen’.

Ruzie: ik zorgde dat dat niet gebeurde, hij kon dan ontzettend boos worden.

Discussies: ik verloor altijd.

In alles had hij altijd gelijk, elk verhaal werd zo verdraaid dat hij gelijk had. Als hij boos was kon hij van die grote uitpuilende ogen krijgen.

Eens ben ik overspannen geweest, gesprekken bij een hulpverlener, daar ging hij ook mee naar toe, ‘ja, het lag aan mij, ik moest veranderen’. Altijd lag alles aan mij, overal kreeg ik de schuld van.

Lees verder →

door

Uitgewist

“Wat heb ik gedaan”, is de titel van een roman1). Ik had het boek al een paar keer zien liggen en weer weggelegd, omdat ik lees voor mijn ontspanning. Dagelijks bezig zijn met de gevolgen van narcisme en psychopathie is zwaar en ik doe hier graag wat lichtere dingen naast als de tijd het toelaat. Toch intrigeerde het boek mij en het heeft indruk op me gemaakt. Het is geen lichte kost. Dat is narcistische mishandeling nooit, maar er zijn wel gradaties.

“Wat heb ik gedaan” gaat over een geestelijke gezonde vrouw die haar man heeft vermoord. Wat brengt iemand tot deze daad, die op zich natuurlijk verwerpelijk is? Gaandeweg het boek wordt duidelijk dat hier jaren van ernstige terreur aan vooraf gingen, waarin Kathryn dit ‘geheim’ (de mishandeling) zorgvuldig bij zich droeg. Ook haar twee puberkinderen wisten nergens van.

Lees verder →

door

Spiritualiteit als copingsmechanisme

Dit is een gastbijdrage van Gerrit

In een eerdere blog beschreef ik mijn verstoorde relatie met mijn moeder (en vader), en het ontdekken van het Verdwenen zelf en NPS. Dit verhaal beschrijft de wereldse kant van mijn leven, waarbij carrière en later gezin, de boventoon voert. Natuurlijk was onrust en emotie een continue factor, samengevat in cptss (Complexe PTSS).

Intussen ben ik een jaar verder en, ook dankzij hulp links en rechts, is de emotionele lading eraf. Ik heb het geluk nu te kunnen genieten van het leven, vriendschappen, ontmoetingen, aanrakingen. Ik ben ook niet bang meer van narcisten, integendeel. Mijn vrouw herstelt ook; ik ben namelijk regelmatig niet lief geweest voor haar. Dankbaarheid, dat is wat ik voel, de kans om er voor haar te zijn.

Lees verder →