door

Het is voorbij, ik ben weg bij mijn narcistische man

Dit is een gastcolumn van Marleen

De situatie zoals ze was is opgehouden te bestaan. Ik wil verder. Ik wil gelukkig zijn. Ik wil weer vrienden maken, uitgaan, me amuseren. Maar zo vanzelf gaat het allemaal niet.

Het frustreert me dat wat er gebeurd is me nog steeds in zijn greep houdt. Dat hij me nog steeds in een greep houdt. Dat ik mijn jaren met hem blijf overlopen. Ze blijf herbeleven en visualiseren. Dat ik me blijf afvragen, was dit nu werkelijk huiselijk geweld of ben ik diegene die de gebeurtenissen dramatiseer. Steeds weer moet ik me ervan overtuigen dat wat me overkomen is gewoonweg niet kan. Steeds weer moet ik me de ernst ervan realiseren en mezelf als oorzaak ervan distantiëren.

Lees verder →

door

Wat zit er achter het masker van een narcist?

Door Tako Engelfriet

Vaak vraag ik me af hoe vaak narcistische mishandeling voorkomt. Als we dat weten, kunnen we misschien een grotere vuist maken richting beslissers en professionals. Het is echter nog nauwelijks bekend hoe vaak huiselijk geweld überhaupt voorkomt. En al helemaal niet hoe vaak emotioneel of psychisch geweld voorkomt. Laat staan narcistische mishandeling. Uit een recente wetenschappelijke studie blijkt dat fysiek en seksueel geweld nog wel enigszins in kaart te brengen is, maar emotionele mishandeling nauwelijks. Gelukkig geven de onderzoekers dit ruiterlijk toe. En doen ze aanbevelingen om dit beter te onderzoeken.

Lees verder →

door

Nadat mijn narcistische moeder stierf

Dit is een gastcolumn van Nynke

In de week dat mijn moeder stierf, heb ik veel gehuild. Ik huilde niet omdat ik verdrietig was dat ze stierf. Ik huilde omdat ik níet verdrietig was dat ze stierf. Ik huilde omdat ze me zelfs in de week voor haar sterven niets warms kon zeggen. Ik huilde omdat ze me nog steeds niet zag of me erkenning kon geven. Ik huilde om het kleine meisje dat ik was geweest en een jeugd die nooit fijn of veilig was. Lees verder →

door

Als je niet kan zien dat er mensen zijn die van je houden

Dit is een gastcolumn van Gerard

Een vriendin van mij die al zo’n 40 jaar ken is als kind zodanig ernstig mishandeld dat ze nu niet meer wil leven. Zowel haar stiefvader als haar moeder hadden ten minste narcistische trekken, ze is door haar oudere broer misbruikt, terwijl ze toch niet zonder elkaar konden. Het doet me veel verdriet haar zo te zien lijden, nooit eerder ging iets zo aan mijn hart, pijn en verdriet. Ik heb het gedicht voor een deel wat algemeen gesteld omdat ik weet dat er zoveel leed achter voordeuren is, waar we maar weinig van weten…. Aan het einde van het stukje spits het zich toe op die vriendin. Mag dit een teken zijn voor hen die net zo lijden, er zijn mensen die ze niet alleen laten.
Lees verder →

door

Het probleem moest toch in mijzelf zitten?

Dit is een gastcolumn van Emma

Het is intussen tweeënhalf jaar geleden dat ik terecht kwam bij een psychologe die eindelijk alle puzzelstukjes in elkaar kon passen. Ik herinner me nog hoe ik een anekdote aan het vertellen was over een nabij familielid, tot ze plots naar voren schoof op haar stoel en fronsend uitriep: “Maar… dat klinkt als een narcist!” Op dat moment hadden die woorden weinig impact op mij. Ik kende de term wel, en ik dacht dat ik wist wat die inhield. Lees verder →

door

Ik verkoop mijn ziel niet meer

Dit is een gastcolumn van Reigerschap

Narcisme komt niet alleen voor in persoonlijke relaties. De vader van mijn kind is een klassieke, helaas hoogintelligente, openlijke narcist. Ik heb me vrijwel helemaal los kunnen maken uit deze relatie, en kan alleen maar hopen dat de schade bij mijn kind beperkt zal blijken te zijn. Maar niet alle narcisten zijn overt (openlijk), niet alle narcisten zijn mannen en niet alleen in intieme relaties laten narcisten zich gelden. Lees verder →

door

Meer aandacht voor psychische mishandeling en trauma

Dit is een gastcolumn van Tako Engelfriet

De gevolgen van psychische en emotionele mishandeling zijn heftig. Veel heftiger dan veel mensen denken. Ikzelf was blij om dit gevoel van herkenning te hebben toen ik voor het eerst op de site van het Verdwenen Zelf kwam en de boeken van Iris las. Maar weten professionals het ook? Vaak niet helaas. Reden waarom het Verdwenen Zelf workshops aanbiedt aan professionals die met slachtoffers te maken hebben, bijvoorbeeld voor hulpverleners, psychologen mediators, of advocaten.

Lees verder →

door

Constructieve woede

Dit is een gastcolumn van Isabo

Jarenlang ben ik gebukt gegaan onder chronische angstgevoelens, na langdurig narcistische mishandeling door mijn moeder en later door ex-partners, zonder dat iemand dit aan de buitenkant aan mij zag. Mijn werkelijke gevoelens heb ik nooit mogen voelen, laat staan mogen uiten onder hun juk.

Ik wist niet beter, was al sinds ik een ukkie van drie jaar was, werd ik gebrainswasht dat niets goed was wat ik deed, dacht of voelde. Ik had geen weerbaarheid en zelfvertrouwen aangeleerd gekregen. Eerder vernietiging van wat ik probeerde te ontwikkelen als kind. Zo groeide ik op. Na mijn studie stapte ik ‘naakt’ de maatschappij in, als een schildpad zonder schild.

Lees verder →