door

Dichterbij dan ooit

Dit is een gastcolumn van Sophia

Vandaag een jaar geleden sprak ik op de uitvaart van mijn vader.

Het moet er uit hebben gezien als een perfect plaatje. Een vrouw met een stem zwaar van emoties die na afloop van haar speech haar moeder bij de hand pakte en begeleidde naar de kist van haar vader waar ze samen een gedichtje opzegden.

Mijn stem klonk hees, inderdaad. En ik moest moeite doen om niet in huilen uit te barsten. Ook dat is waar. Maar dat alles was van de uitputting, van de slopende voorbije weken.

De waarheid was en is dat ik daar helemaal niet wilde zijn. Ik wilde niet spreken op zijn uitvaart. Net zo min als ik daarna alle condoleances en complimenten over mijn speech in ontvangst wilde nemen. Of dat ik, een paar dagen eerder, met zijn dode lichaam op de foto wilde. Of hem wilde afleggen. Of hem voor mijn ogen zijn laatste adem had willen zien uitblazen…

Ik had dat allemaal zo niet gewild.

Lees verder →

door

Niemandsland

Dit is een gastcolumn van Luca

Het was halverwege 2017 en ik keek de film ‘3096 days’. Deze film raakte mij enorm, dagenlang was ik helemaal van mijn stuk, maar ik kon niet begrijpen waarom. Ik was te overgevoelig besloot ik toen. Ik kon gewoon nergens tegen en het ís ook een aangrijpende film. Dat ik ‘gewoon overgevoelig’ ben is inmiddels zo vaak tegen mij gezegd door mijn pa, maar ook door mijn moeder én mijn ex, dat ik dit ben gaan geloven. De boeken van Astrid Holleeder en de controversiële docu over Michael Jackson hebben mij later opnieuw ontzettend wakker geschud. Zoveel herkenning ineens. Ook dacht ik dat het voor mij geschreven was toen ik ‘Helen van sexueel misbruik’ las van Ivonne Meeuwsen. Ik was geschokt dat ik zoveel herkenning ervaarde, terwijl ik geen bewuste herinneringen had op dat moment. Zo diep was mijn zelf dus weggestopt.

Lees verder →

door

Studiedag over narcistische mishandeling voor 200 therapeuten

Afgelopen zaterdag zat een volle zaal aandachtig te luisteren naar wat de destructieve gevolgen zijn van narcistische mishandeling, wat trauma nu echt betekent en welke dynamiek zich afspeelt in de jeugdzorg en het familierecht. Het Verdwenen Zelf had het programma samengesteld en de sprekers geregeld voor een studiedag voor 200 psychosociaal therapeuten van de beroepsvereniging NVPA. De aanmeldingen liepen storm voor deze studiedag, een bewijs dat het thema echt speelt onder de leden van het NVPA. Dat bleek al voordat de dag begon: de boeken van Iris die we meegenomen hadden waren binnen een uur uitverkocht. Ook hadden wij en diverse behandelaren uit ons netwerk die ook aanwezig waren boeiende gesprekjes met geïnteresseerde therapeuten. Het thema leeft, dat is duidelijk.

Lees verder →

door

Wespennest

Dit is een gastcolumn van Désirée

Graag deel ik een fragment uit mijn roman met jullie. Ik heb zelf ook te maken gehad met narcisme. Soms zijn ouders heel lastig en onredelijk, maar dat wordt altijd afgeschoven op de kinderen zelf lijkt het (“als je je wat volwassener zou gedragen, is moeder ook anders tegen je” wordt bijvoorbeeld gezegd). Het lijkt een taboe om te zeggen dat het aan je ouders ligt. Het kind wordt niet geloofd. Het zwijgen opgelegd. Ook voor deze kinderen schreef ik het boek. Voor iedereen die machteloos is, het onbegrip en de gevolgen.

Lees verder →

door

Ze huilt krokodillentranen

Dit is een gastcolumn van Maria

Al een aantal malen stuitte ik na een zoektocht op internet op verhalen over narcisme. Ik ben een vrouw van 66 jaar, en pas sinds drie en een half jaar weet ik van het bestaan ervan. Ik zal proberen beknopt weer te geven wat er is gebeurd, hoewel dat praktisch onmogelijk is.

Tijdens mijn jeugd werd mij al het idee gegeven dat ik een moeilijk en nieuwsgierig kind was, een nagel aan haar doodskist aldus mijn moeder. Ook voor mijn drie broers gold deze typering, voor mijn zus in mindere mate.
Het mooiste verjaardagskado voor mijn moeder zou zijn dat wij kinderen een dag lang onze kop dicht hielden, haar mooiste dag de dag na de vakantie als wij allemaal weer op sodemieterden naar school.
Mijn vader, die vlakbij werkte als boekhouder, deed tussen de middag een dutje, bij elk geluid van ons werd hij boos. Hij hield veel van mijn moeder, maar kon niet goed tegen haar op.

Lees verder →

door

Lezing over ‘Narcisme en relaties’

Gisteravond was ik uitgenodigd door de studievereniging van psychologiestudenten van de VU in Amsterdam voor een lezing getiteld ‘Narcisme en relaties’. Een tijdje geleden heb ik een lezing gegeven over het Stockholmsyndroom op de Universiteit Nijmegen. En weer zat de zaal behoorlijk vol: zo’n 120 mensen hadden zich aangemeld. Het was ook weer een diverse groep omdat het een openbare lezing was, iedereen kon zich aanmelden. Er kwamen ongeveer 30 studenten psychologie die uit interesse in het onderwerp kwamen, studenten van andere studierichtingen, maar ook slachtoffers van narcistische mishandeling die niet studeren.

Lees verder →

door

Mijn open wond heeft me gered!

Dit is een gastcolumn van Mireille

Het is nog maar twee jaar geleden dat ik brak met mijn narcistische ex, na een relatie van twintig jaar. Het was een enorm lange weg om te ontdekken dat het narcisme was. Mijn wens om onze kinderen een thuis te geven én de verwijten die ik mezelf maakte, hebben ervoor gezorgd dat ik alle schuld bij mezelf zocht. Ik was die lastige partner, die schreeuwend en soms zelfs smekend vroeg om een beetje aandacht en liefde. Hij verklaarde mij steeds voor gek en noemde me hysterisch. Dus alles lag aan mij. Dat begon ik al snel te geloven en heb ik verborgen willen houden voor mijn omgeving. Dus ik speelde het spel mee van ‘mooi weer’ als we onder andere mensen waren. Niemand hoefde immers te weten, welk monster ík was in ons leven samen…

Lees verder →

door

Onderschatting van de impact van narcisme

Dit is een gastcolumn van Em

In dit stuk wil ik me vanuit MIJN visie richten op de ernstige pathologie van de narcist en ook de onderschatting van deze stoornis. Ik richt me daarin vooral op de narcist, omdat daar mijn ervaringsdeskundigheid ligt en niet bij de psychopaat. Er zijn een aantal overeenkomsten, maar ook een aantal verschillen tussen beide stoornissen, waarbij de psychopaat de meest impulsieve, antisociale en gewetenloze is en de empathie ook echt geheel ontbreekt. Verder zijn er meer duidelijke verschillen, maar daar zal ik niet op ingaan.

Lees verder →

door

Een nieuw inzicht

Dit is een gastcolumn van Yvonne

In de relatie met mijn ex-man moest ik opletten op wat ik zei, hoe ik het zei en hoe ik keek. Daarbij moest ik dan goed opletten hoe hij terug reageerde, want ik wist nooit hoe hij zou reageren. Als ik hem bijvoorbeeld aansprak op zijn gedrag dan draaide hij het altijd meteen terug op mij. Aan hem mankeerde niets, hij deed altijd zijn best, hij deed alles voor mij. Ik was degene die alle aandacht opvroeg, degene die de egoïst was, alles draaide alleen maar om mij. Ik was de koele heks en de niet om andere gevende vrouw. En hij kreeg het voor elkaar, om iedere keer weer de spiegel die ik hem voorhield, meteen naar mij om te draaien en daarmee ging dan het gehele gesprek weer over mij. Dat het niet aan hem lag dat hij zich zo rot gedroeg, maar dat kwam door mijn gedrag, het was mijn eigen schuld dat hij mij zo rot behandelde.

Lees verder →

door

Opgroeien in een destructief gezinssysteem

“Wat zijn de gevolgen voor een kind dat de rol van het zwarte schaap had en wat zijn de gevolgen voor het gouden kind?” Dit was een van de vragen tijdens onze tweede workshop eergisteren op het congres van CELEVT. Het congres ging over opgroeien in een destructief gezinssysteem. In de ochtend waren er heel interessante lezingen en in de middag gaf ik samen met psychologe en trainer Richèlle Hodiamont twee workshops aan psychologen, therapeuten en andere behandelaars. Het was ontzettend motiverend om de impact van narcistische mishandeling te behandelen en op de vele vragen in te kunnen gaan. Het hele congres voelde als een warm bad. Mensen stonden open voor onze boodschap, en niet alleen de circa 40 behandelaars die we via de workshops hebben bereikt, maar ook een aantal andere professionals die we spraken reageerden positief en geinteresseerd.

Lees verder →