Weblog

‘Mijn moeder had toneelspeelster moeten worden’

“Haar ijskoude blikken herinner ik me nog heel goed. In gezelschap deed ze het zo dat niemand anders dit kon zien. Dan keek ze me weer aan met zo’n intens vernietigende blik, die zei: ‘Je doet weer niet wat ik van jou verwacht!’ Niets was goed.”

Psycholoog Gebi Rodenburg beschrijft in een vandaag gepubliceerd artikel in het Vaktijdschrift GGZ wat psychische mishandeling is en hoe belangrijk het is om te leren herkennen. Via een beschrijving van het therapieproces van cliënt Martha wordt de impact van een jeugd vol psychische mishandeling duidelijk.

Gebi is lid van het netwerk van therapeuten, psychologen en coaches van het Verdwenen Zelf. In het artikel beschrijft ze hoe ze de gevolgen van psychische mishandeling bij cliënten leerde herkennen en wat belangrijk is in de therapeutische behandeling. Deze groep cliënten vraagt namelijk echt een andere benadering. Lees “‘Mijn moeder had toneelspeelster moeten worden’” verder

Het verlies van mijn beer

Dit is een gastcolumn van Willeke

Het was op een zaterdagmiddag en ik moet nog heel klein zijn geweest. De zaterdagen bestonden toen nog uit buitenspelen, vies worden en daarna in bad moeten en vervolgens een lepel levertraan. Er was ineens een hoop paniek beneden, waardoor ik amper afgedroogd naar beneden snelde. Wat was er aan de hand? Mijn lievelingsneefje bleek met zijn ouders uit winkelen te zijn geweest bij de V&D en was met zijn handje tussen de roltrap gekomen. Hij lag in het ziekenhuis. Ik schrok erg van dit nieuws en moest huilen. Lees “Het verlies van mijn beer” verder

Het slechtste idee in het regeerakkoord: een eigen bijdrage jeugdzorg

“Zolang veel ouders onterecht of noodgedwongen in deze sector verzeild zijn geraakt, is het oneerlijk om alle ouders financieel aan te pakken. Het drukt ouders dieper in de zorgen en daarmee ook hun kinderen. Het zal juist tot meer inzet van jeugdzorg leiden, niet minder.”

Dat zegt Tako over het plan van de nieuwe regering om een eigen bijdrage jeugdzorg in te voeren in een opinieartikel dat vandaag in de Joop is verschenen. Door hier aandacht voor te vragen hopen wij dat dit slechte idee niet ten uitvoer komt. Lees “Het slechtste idee in het regeerakkoord: een eigen bijdrage jeugdzorg” verder

Dodelijke afloop

Dit is een gastcolumn van Isabo

“Ik overleef haar niet, Zus!” Het was mei 2016. Ik had mijn zus aan de lijn en mijn stem verraadde mijn wanhoop toen ik haar probeerde uit te leggen wáárom ik noodgedwongen afstand had genomen van moeder begin dat jaar [zie blog: https://verdwenenzelf.org/2016/11/07/noodgedwongen-afstand/].

Dit was de moeilijkste beslissing in mijn leven. Vanaf mijn geboorte tot aan mijn 20ste werd ik aan narcistisch misbruik onderworpen. Ik ben voor het leven beschadigd. Het kostte mij vervolgens nóg eens 20 jaar en 16 gesprekspogingen in de hoop bij moeder enig gehoor te krijgen over wat haar destructieve gedrag met mij had gedaan. Tevergeefs. Lees “Dodelijke afloop” verder

10.000 stemmen van herstel

We zitten vlak voor de feestdagen en als kleine organisatie kijken we terug op een bewogen jaar. We hebben van ons aanbod van enkele workshops en trainingen wegens de Covid-maatregelen noodgedwongen online versies gemaakt, die goed werden ontvangen. We droegen bij aan een succesvolle benefietactie voor slachtoffers van psychisch geweld die het niet breed hebben. We publiceerden meer artikelen in de media en vakbladen dan ooit tevoren. We gaven lezingen, podcasts, webinars en maatwerktrainingen voor professionals en breidden ons netwerk uit.

Zelfs in de Tweede Kamer konden we onze missie naar voren brengen: emotionele en psychische mishandeling op de kaart zetten in Nederland. Een belangrijk onderdeel van herstel is het hervinden van je eigen, unieke stem. Als slachtoffer van narcistische mishandeling ben je die vaak volledig kwijtgeraakt of heb je je stem nooit mogen ontwikkelen. Dan is het mooi als je een podium vindt waar je je kan uiten. Voor menigeen vormt onze website een bron voor herstel. Lees “10.000 stemmen van herstel” verder

Waarom psychisch geweld strafbaar moet zijn

“Soms vragen politieagenten zich richting slachtoffers hardop af of aangifte doen wel zinvol is. Advocaten zeggen in civiele zaken vaak niet tegen een rechter dat een slachtoffer mishandeld is, omdat de melding niet altijd geloofd wordt. Rechters doen bij complexe scheidingen signalen van psychisch geweld vaak af als ‘onverwerkte emoties’ van ouders.”

Dat schrijft Tako in een column die vandaag verscheen in Proces, een vakblad voor professionals op het gebied van criminologie en strafrecht. Met deze column bereiken we duizenden professionals werkzaam in het strafrecht zoals rechters, advocaten en politieagenten. Lees “Waarom psychisch geweld strafbaar moet zijn” verder

Ooit was ik oud

Dit is een gastcolumn van Veerle

Opgegroeid zonder de levensnoodzakelijke emotionele aandacht. Ouders die totaal geen normale verbinding konden leggen met de leefwereld en de beleef-wereld van mij als kind.

Zo werd ik een volkomen vreemde en gebeurde er de raarste dingen, nam ik pijnlijke beslissingen en raakte ik mezelf kwijt.

“Zijn wie je niet bent, dus niemand die je kent.” Nog voor ik jong kon zijn was ik al oud.

Ik raakte steeds vaster in een leven dat niet stroomt, zonder te weten hoe het komt. Lees “Ooit was ik oud” verder

De babbeltruc ontmaskerd

Dit is een gastcolumn van Elise

Als survivor van psychische mishandeling en huiselijk geweld zijn er momenten waarop de ervaringen geen rol meer spelen in je dagelijks leven. Ze bevinden zich dan verwerkt en wel in een laatje in je systeem. Weg en afgesloten. Je hebt je jezelf gevonden na behoorlijk wat trial en error-ervaringen. En leidt een leven zonder de toxische dynamieken waarin je jarenlang de hoofdrol hebt gespeeld. Totdat er ineens weer eens iemand uit je oude leven op je pad komt en het hooveren begint.

Zo was ik afgelopen week nietsvermoedend aan het winkelen voor de feestdagen. In mijn ooghoeken zie ik hem lopen: Z. Flinke haardos, breed, stoppelbaard die onder het mondkapje uitpiept. We kruisen elkaar bij de winkelmandjes. Ik breng de mijne terug, hij wil er een pakken. En dan is er die ene blik. De blik van herkenning. En in die ene blik voel ik mijn lichaam bevriezen. Als een hert dat in de koplampen van een auto tot stilstand komt. Lees “De babbeltruc ontmaskerd” verder

De angst om uit te vliegen

Dit is een gastcolumn van Summermoon

Ik had spontaan wat afgesproken vorige week en de rest van die week regelmatig last van angstgevoelens. Bij de gedachte dat ik in mijn eentje naar iemand toe zou gaan, kreeg ik een heel onheilspellend en ongerust gevoel en zag ik allemaal beren op de weg. Het voelde heel onveilig en ik had écht de neiging om af te bellen.

Zo ken ik mezelf totaal niet. Toen ik bij mijn therapeute zat, keken we hiernaar. Zo kwamen we terecht bij het feit dat ik eigenlijk mijn leven lang in een emotionele en psychische kooi heb gezeten. Dat begon al in mijn jongste jaren met het (verborgen) narcisme van mijn ouders en later ging dat door in mijn huwelijk met een verborgen narcist. Lees “De angst om uit te vliegen” verder

‘Ik liep al snel op eieren’

“Ze ogen vriendelijk en charmant, maar als een spin kapselen ze het slachtoffer in hun web. De dwingende controle wordt sluipenderwijs opgevoerd, en overkomt zowel mannen als vrouwen.” Dit vertel ik in een vandaag verschenen artikel op de website van Human. Mooi dat ik een bijdrage kon leveren aan dit stuk en ook de noodzaak van strafbaarstelling aankaart.

Erg bijzonder dat redacteur Sasha die dit stuk schreef en mij uitgebreid interviewde, zelf in haar stuk op persoonlijke wijze haar ervaring met psychisch geweld deelt. Haar ex voerde de controle en dwang ver op. Sasha: “Waar ik eerst rozenblaadjes onder mijn voeten voelde, liep ik nu op eieren.” Lees “‘Ik liep al snel op eieren’” verder