narcistische ex

door

Een zoektocht naar je eigenheid

Dit is een gastcolumn van v.a.

Narcisten: je zou bijna denken dat het allemaal broers en zussen van elkaar zijn en uit één en hetzelfde nest komen, allemaal met dezelfde trukendoos waar ze uit putten. Mijn eigen vader bijvoorbeeld heeft mijn moeder en het hele gezin kapot gemaakt met zijn narcistische manipulaties. Met mijn vader hebben wij, mijn beide broers en ik, als kinderen al 40 jaar geleden het contact verbroken. Wij zijn nog één keer gedrieën bij hem op bezoek gegaan. We hadden hem toen 25 jaar niet gezien en inmiddels alle drie een gezin. Wij hadden de behoefte om nu als volwassen persoon met hem in gesprek te gaan en ons verhaal te doen. Maar ook na 25 jaar was er niets veranderd en was er geen sprankje empathie en ging het alleen maar over hem en hoe zielig hij vooral wel niet was door toedoen van onze moeder. Het is tot nog toe nooit van een vervolg gekomen en de behoefte daaraan is inmiddels verder uitgedoofd.

Lees verder →

door

Waarheid bevrijdt

Dit is een gastcolumn van The Beloved

Boos en verdrietig word ik om het onrecht wat in deze wereld is. Maar onverdraaglijk is voor mij het onrecht wat narcisten te weeg brengen en mensen die in hun leven komen aandoen. Net zo onverdraaglijk vind ik het als omstanders hier nog een schepje bovenop doen door dom geredeneer. Als onbegrip verdoezeld wordt door drog-waarheden te spuien en het dubbelzinnige geklets in de media hierover. Dit maakt dat slachtoffers bevestigd worden in hun aangeleerde overtuiging dat zij de slechtheid van de narcist overdrijven. Dat zij degenen zijn die hun eigen onvolkomenheden projecteren op de narcist!

De angst, onzekerheid en wanhoop, die ieder slachtoffer van een narcist kenmerkt, maakt hen hierdoor alleen maar meer gevangen. Het speelt de narcist in de kaart. Slachtoffers verdienen (h)erkenning, bereikbare adequate hulp, en een omgeving die tenminste de bescheidenheid opbrengt om toe te geven dat jouw leven is verpest door iets wat zij niet kunnen begrijpen, maar serieus nemen wat er aan gevolgen zichtbaar is.

Lees verder →

door

Jezelf vergeven na een relatie met een narcist

Dit is een gastcolumn van Diane

Na de breuk met een narcist, is jezelf vergeven moeilijk. Omdat je het eigenlijk al die tijd al wist, want je intuïtie liet het je eerder al weten maar dat negeerde je. Ook in alles om je heen was het al meerdere keren duidelijk geweest. Je verloor steeds meer energie, liefde, gezondheid en waardevolle tijd. Ook je ervaringen lieten je zien dat wat je ook deed, je steeds weer in alles ondermijnd werd en alles je werd afgenomen. Al die tijd voelde je het al knagen, dit is niet pluis, dit schip is zinkende maar je luisterde niet naar je gevoel.

Lees verder →

door

Houden van een narcist, wat is dat eigenlijk?

Dit is een gastcolumn van Agnetha

Het is een ontluisterende ervaring: erachter komen dat je met een narcist was of bent, gruwelen van zijn gedrag, leugens, meedogenloos egoïsme, ontbreken van empathie, vreemdgangerij, respectloosheid en ga zo maar door. En dan toch zeggen of voelen: “maar ik houd nog zo van hem”. Hoe kan dat, waarom voel je dat, denk je dat? Je begrijpt het niet, begrijpt jezelf niet, wilt van dat gevoel af, anders blijf je gevangen en je wilt ervan los, je wilt jezelf terug. Het heeft al zo veel te lang geduurd en het moet stoppen, je wilt opgelucht ademen… leven.

Maar je houdt nog zoveel van hem. Denk je. Waar houd je dan precies van, is de hamvraag. Hoe kun je houden van iemand die je behandelt als deurmat, die je een slecht gevoel over jezelf geeft, die je grenzen continu overschrijdt, je niet ziet staan, je niet serieus neemt, je bekritiseert, niet echt communiceert? Communiceren in de zin van uitwisselen, met wederzijds respect, oprechte interesse, met de wil om dingen op te lossen met oog voor beider behoeften en verlangens? Houden van iemand die de relatie steeds saboteert terwijl jij almaar investeert? Iemand die jou uiteindelijk helemaal niet kent en je voortdurend confronteert met je inwisselbaarheid?

Lees verder →

door

“Zombies” in my head

Dit is een gastcolumn van Maria

Nog altijd die warboel van gevoelens en gedachten in mijn hoofd, veroorzaakt door hem. Daarnaast de constante druk om te presteren, om alles perfect te doen, zoals hij van mij eiste. Radertjes in mijn hoofd die als een idioot aan het draaien zijn. Doe ik wel wat er van mij verwacht wordt? Doodsbang voor wat gaat komen als ik niet aan zijn eisen voldoe.

Dat is zo raar, want ik ben al 5 jaar bij hem weg na een relatie van bijna 25 jaar. Af en toe heb ik het gevoel alsof hij nog steeds om een hoekje naar mij staat te gluren. Ik voel dan zijn gehijg in mijn nek. Wat geeft hem die macht dat hij nog steeds in mijn systeem zit en druk op mij uitoefent? Mijn leven zwaar beheerst. Waarschijnlijk heb ik levenslang gekregen. Ik ben dan wel ontsnapt uit zijn gevangenis die “relatie” genoemd werd, maar ik heb er wel een soort van enkelbandstraf aan overgehouden. Ik begrijp het niet. Ik ben toch niet de slechterik die gestraft moet worden? Ik was het mooie, naïeve meisje dat meeging met de grote, boze wolf. Of was het die knappe, charmante man waar ik mee meeging? Zie je, toen was ik ook al de weg kwijt, omdat hij mij toen ook al op het verkeerde been zette.

Lees verder →

door

Afscheidsbrief aan “mijn” ex-geliefde en narcist

Dit is een gastcolumn van Agnetha

Hier dan het antwoord op jouw laatste brief aan mij, die je me stuurde vanwege mijn verjaardag, na 7 maanden nul contact sinds onze abrupte breuk. Het antwoord dat ik je niet rechtstreeks kan en wil sturen omdat ik op geen enkele manier nog met je te maken wil hebben. Maar het moet er wel uit, dus bij deze.

“Een absoluut hoogtepunt was je als lief en partner”, schreef je. Grappig en absurd klinkt dat uit jouw mond, want ik ben nooit je lief of partner geweest. Dat ziet er in de normale grote mensen wereld echt heel anders uit. Wat er komt kijken bij partnerschap en liefhebben, is jou totaal onbekend. Erger nog, je weet niet eens met wie je die ruim drie jaar nu feitelijk bent geweest. Lees verder →

door

ZWARTE PIJN

Dit is een gastcolumn van Maria

Met een gigantische klap wordt de voordeur dicht gesmeten en stampend rent ze de trap op. Ik verstijf, dit heb ik eerder meegemaakt. De angst giert door mijn lijf. Dit gevoel ken ik zo goed, ik voel het in elke vezel van mijn lichaam.

Ik begin te trillen en het lijkt of mijn keel wordt dichtgeknepen. Seconden kruipen voorbij, wachtend op wat er komen gaat. Het duurt even, inmiddels begin ik rustiger te worden. Zou ik het toch verkeerd gevoeld hebben? Misschien valt het mee.

Dan hoor ik een klap, een stoel wordt omgegooid. Schreeuwend rent ze de woonkamer in. Panisch krimp ik ineen. Ik zie mijn ex weer voor me staan, maar hij is het niet besef ik. Het lijkt wel of hij in het lichaam van mijn dochter is gekropen. Ik hoor hem, maar ik zie haar. Het gevoel is erger, want nu besef ik dat mijn kleine meisje precies haar vader is. En dat doet pijn, vreselijk veel pijn.

Lees verder →

door

Wel bevrijd, maar nog niet vrij

Dit is een gastcolumn van Agnetha

Bevrijd, in de letterlijke zin: de narcist is al ruim twee jaar volledig uit mijn leven.

Na een abrupte, pijnlijke breuk, volgend op het mij inmiddels bekende narcistische relatiepatroon van verleiding en binding, devaluatie en diskwalificatie, heb ik de nodige stappen gezet naar herstel. Ik kwam er direct na de breuk achter dat ik met een narcist van doen had gehad en waar ik dus in had gezeten al die tijd. Heb mij erin verdiept en kwam o.a. op deze website terecht. Meteen begreep ik dat alles wat ik had gevoeld en ondervonden, klopte en dat er geen andere weg naar herstel openstond dan om het veelgelezen advies van totaal geen contact op te volgen. Hier was geen redden aan en dat wilde ik ook niet meer. Van de door de narcist zo gewenste optie van “vrienden blijven” en dus in de “harem” blijven zitten kon voor mij geen sprake zijn. Het was genoeg geweest, de koek was op. Dacht ik.

Lees verder →

door

Overwinning

Dit is een gastcolumn van Christina.

Ik verstijf. Daar zit je. Buiten op het terras, alleen. Vanuit de kroeg, waar ik met mijn vrienden ben die jij nooit mocht, zie ik je als vanuit het niets. Door het raam. Het is lang geleden dat ik je zag, zeker anderhalf jaar.

Ik kan mijn ogen niet van je afhouden. Mijn gedachten vliegen alle kanten op. Herinneringen dringen zich aan mij op, mijn maag krimpt ineen. Een golf van verdriet, boosheid maar ook trots golft door mij heen. Ik voel alles door elkaar op dit moment.
Lees verder →

door

Liefde voor mezelf

Dit is een gastcolumn van Ria

Het is bijna 7 jaar geleden dat mijn ex-man uit het niets aangaf te willen scheiden. Het is nu, achteraf, het beste wat mij is overkomen. Zelf had ik die stap waarschijnlijk nooit kunnen nemen.

Het was voor mij een shock. Ik wist totaal niet wie ik was zonder hem. Ik voelde me jarenlang doodvermoeid. Ik raakte daardoor mijn baan kwijt en heb vier jaar niet kunnen werken.

Gaandeweg begon ik te zien dat mijn huwelijk niet fijn was geweest. Dat ik altijd gestrest was. Dat ik altijd bang was als ex dronk, want dan kon hij me weleens gaan slaan.

Lees verder →