narcistische ex

door

Onbegrip en het risico op een trap na

Dit is een gastcolumn van reigerschap

Het verbaast mij dat er zo weinig over narcistische mishandeling en de gevolgen ervan in de wereld rondgaat. In mijn verhaal herkennen heel veel mensen zich, hier op Het Verdwenen Zelf, maar ook in mijn “leven in het echt”; veel mensen kennen wel iemand met een flink ontregeld, of regelrecht verwoest leven dankzij een psychopaat of narcist, of is het zelf overkomen. Als je je verhaal doet bij goede mensen, gaat het deksel van de beerput, komen de verhalen, de horror, hoe mensen het overleefd hebben, zich weer bij elkaar geraapt hebben. Het is zo jammer dat dat pas nadien gebeurt, dat mensen niet vooraf gewaarschuwd waren…

Lees verder →

door

Je ontvreemde Zelf herwinnen

Dit is een gastcolumn van Reigerschap

Soms heb ik het gevoel dat er geen einde komt aan de narigheid, dat de volle omvang van het bedrog nog steeds niet zie. Maar vooral: iedere keer kom ik er achter dat de schade die mijn ex heeft aangericht groter is dan ik tot dusver had vermoed.

Wie ben ik? Waar liggen mijn grenzen? Wat wil ik? Wat vind ik normaal? Waaraan wil ik mijn tijd, middelen, energie besteden? Hoe ga ik om met klevers, bloedzuigers, parasieten (of beter: hoe houd ik ze buiten de deur)? Wanneer vind ik eigenlijk dat iemand over mijn grenzen gaat? Wat vóél ik eigenlijk…?

Lees verder →

door

Wat is nog waar?

Dit is een gastcolumn van Brecht

Loskomend van mijn psychopate ex ging mijn hele wereld schuiven. Hij had me toch wel zo hard meegesleurd in zijn werkelijkheid, dat ik de mijne behoorlijk kwijt was. Als iemand me had gevraagd wie ik was, had ik waarschijnlijk alleen mijn naam, mijn leeftijd en mijn moederschap kunnen noemen. Van mijn geestelijke gezondheid was ik allang niet meer overtuigd, sterker nog: ik vroeg me met regelmaat oprecht af of niet ík knetterpsychotisch was.

Lees verder →

door

Hoe narcistische mensen zich spiegelen aan de ander

Dit is een gastcolumn van Lara

Deed een narcistisch persoon maar altijd hetzelfde, dan was het voor iedereen duidelijk en ook voor jezelf. Of klopten de woorden bij de daden. Narcistische mensen spiegelen zich continu aan degene die tegenover hun staat. Daarom kloppen de verhalen nooit.

Mijn ex had continu andere standpunten in een gegeven anekdote. Zelfs een wisselende rol. Dan was hij ergens voor, dan weer tegen. En mij zette hij altijd in een negatief licht. Als ik hem vroeg: “wat is het nou?” werd hij direct boos en niet een klein beetje ook. Als een blaffende hond, dat schrikt af. Wat er vervolgens gebeurde is dat ik vooral die reacties ging vermijden, in plaats van bedacht dat zijn reactie niet klopte en ik hem zou moeten vermijden (lees: wegwezen en hem uit mijn leven bannen). Ik ging het, zonder dat ik het bewust deed, allemaal op mezelf betrekken. Als ik zo doe, dan zal hij wel… Ik deed het voor hem dus precies goed… Ergens heel knap, maar verdomd manipulatief. Op het moment dat je het doorkrijgt zo verwarrend.

Lees verder →

door

De bodem van de pijn

Dit is een gastcolumn van Reigerschap

Ik ben ruim een jaar geleden weggegaan. Heb een paar maanden getwijfeld of ik het wel bij het juiste eind had. De term narcist/psychopaat leek me zo zwaar, zo veroordelend. En het viel toch allemaal best mee…?

Ik heb lang bij mijn ouders gewoond. De eerste tijd ging op aan de noodzakelijkste randvoorwaarden: een nieuwe baan, want financiële stabiliteit, en een woning. Want ik heb een kind van mijn ex, een kind dat onschuldig is, dat stabiliteit verdient.

Lees verder →

door

Sterk alleen

Dit is een gedicht van Romilda, het vervolg op Eenzaam samen

Vandaag staat de vrouw voor de spiegel.
Ze ziet kracht, een glimlach en voelt zich sensibel.

Trots op zichzelf en waar ze nu staat.
Een ware transformatie zonder enig kwaad.

De weg die ze zich terug vocht was lang.
Vol terugvallen, onzekerheden en soms heel bang. Lees verder →

door

Zoveel aanwijzingen dat het was zoals het is

Dit is een gastcolumn van Johan

Door een kennis gewezen op deze site en oei wat een shock (of moet ik zeggen Halloween-feest der herkenning?)! Ik ben aan het scheiden en dat is maar goed ook. Alles duidt er op dat ik getrouwd ben geweest met een hard-core narciste. Manipulatie, gaslighting, mezelf ten diepste kwijt, onzeker, de vreselijkste dingen naar mijn hoofd gekregen op een heel lief toontje (en dan never nooit begrijpen waarom ik daartegen protesteerde), glad als een aal, en alles werd altijd omgedraaid (ik was overgevoelig), alles klopt 100% met wat ik hier lees. Tot mijn diepe pijn jarenlang permanent op mijn quivive geleefd (want what’s next?) en de diepe stress-sporen daarvan ondervind ik nog. Lees verder →