Zij zeiden tegen mij

Dit is een gedicht van Agnes

Zij zeiden tegen mij, dat ik niks heb te willen
En mijn wilskracht deed mij overleven.

Zij zeiden tegen mij, dat ik niet van mij was
En ik ontdekte mijn autonomie.

Zij zeiden tegen mij, dat ik niet genoeg was
En ik zag dat ik compleet ben.

Zij zeiden tegen mij, dat ik niet achterom moest kijken
En ik haalde daar de parels op voor het heden en mijn toekomst.

Zij zeiden tegen mij, dat mijn kwetsbaarheid niks waard was
En ik ontdekte dat het mijn kracht en mijn bron is.

Zij zeiden tegen mij, dat ik moest zwijgen
En ik leerde dat mijn stem mijn leven veranderde.

Zij zeiden tegen mij, dat ik het alleen moest doen
En ik ontmoet mij in die ander.

Zij zeiden tegen mij, dat ik nergens bij hoorde
En ik weet mij welkom te voelen.

Zij zeiden tegen mij dat ik moest vechten
En ik leerde dat de kracht van aanvaarding groter is dan verzet.

Zij zeiden tegen mij, dat ik in stukken was
En ik heelde.

Zij zeiden tegen mij, dat ik niets kan ontvangen en geven
En ik werd moeder.

De stemmen in mij en om mij heen zeiden
Dat ik geen keuze heb
En ik koos ervoor om niet te geloven wat zij zeiden.

13 gedachten aan “Zij zeiden tegen mij”

  1. Prachtig! En zo compleet waar. Dankjewel om dit te delen en de kracht ervan door te geven 🙏

    Het negatieve ombuigen naar het positieve, heel moeilijk maar zo helend!

  2. Wat een ontzettend krachtig gedicht.
    Dankjewel daarvoor, Agnes.

    Het raakt me. Ontroert me.
    Ik voel met je mee. Zoveel herkenning.

    Een ontzettend krachtig gedicht, om hoop, kracht en troost uit te putten!

  3. Lieve Agnes,

    Wat een prachtig gedicht… Dank je wel! Dit is herkenbaar voor mij…zo mooi en duidelijk heb ik het nooit kunnen duiden. Daarom wil ik dit graag tot me nemen en noteren in mijn dagboek…bewaren om te herlezen keer op keer als ik mezelf weer eens verlies…uitprinten om het anderen te laten lezen…opdat ze me dan misschien een beetje gaan begrijpen.
    Nogmaals bedankt en fijn dat je jezelf terug hebt gevonden.

    Namasté, Diana

  4. Hoi Agnes,
    Wat ik teruglees in je gedicht zijn de stemmen van je ouder(s), die jij aan de oppervlakte kreeg en weer buiten je kon zetten. Dus jij werd er niet meer door bepaald, je kon en kan je eigen weg volgen. En hoe krachtig heb je dat beschreven.
    Het geeft moed en hoop, omdat bij veel mensen die dit als kind meemaakten die stemmen volledig geinternaliseerd werden (een onveilig kind kan vaak niet anders), waardoor ze volcontinu doorgingen met hun vernietiging. Dat heb ik zelf ook zo ervaren. Door de boeken van Iris Koops kreeg ik eindelijk houvast waar ik in had gezeten, waardoor ik het buiten me kon plaatsen. Ik heb nergens anders zulke genuanceerde, goed onderbouwde en diepgaande informatie gevonden over wat opgroeien met een narcistische ouder(s) met je doet en hoe je hiervan kunt herstellen. Ik ben haar en het Verdwenen Zelf heel dankbaar.
    Bedankt voor je mooie gedicht,
    Mirthe

  5. WAT IS DIT MOOI!!!!

    Dankjewel dat je dit wilde delen! Als mijn narcistische moeder ooit komt te sterven zet ik deze tekst mits jouw goedkeuring in het tekstenboekje als afscheid!

  6. Prachtig en wat herkenbaar. 🙏🍀❤

    Ze zeiden tegen mij, er komt niks van je terecht. Kijk waar ik nu sta.

  7. Hallo Agnes.
    Wat mooi beschreven. Ik schrijf het gedicht over en ga het herlezen als ik het nodig heb.
    Dank je wel en hartelijke groeten, Helmi. 🌹

    1. Perfect omschreven.., wat n waarheid hier neergezet.
      Een om voor altijd bij me te houden en het leven hoe moeilijk ook te koesteren.
      😘😘

  8. Beste Agnes,

    Dank je wel voor het delen van dit persoonlijke en krachtige gedicht.

    Ik heb net het boek “If you had controlling parents” van Dan Neuharth gelezen. Helaas is dit boek niet naar het Nederlands vertaald maar persoonlijk vind ik het één van de meest waardevolle en helende boeken die ik heb gelezen over ongezonde controle (narcisme) in ouder-kind relaties. Hoewel het tot de kern gaat van de impact van dwingende controle op een kind (zelfs tot in de volwassenheid) is het ook een troostrijk boek omdat je je gesteund voelt in het loskomen van de ongezonde relatie. Ik wens alle slachtoffers een mooi leven toe, vrij van narcisme, en hopelijk kunnen wij het ongezonde patroon doorbreken om de volgende generatie deze ellende te besparen. En de generaties daaropvolgend…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *