Nog even, en dan is het 2014. Oudejaarsavond is ook zo’n avond die beladen kan zijn. Gezellig met het hele gezin het nieuwe jaar inluiden. Weer zo’n dag die op zichzelf feestelijk is, maar door de context, door de mensen met wie je het “moet” vieren, kan eindigen in horror.
Waarom lukt het veel narcisten en psychopaten toch om alles wat menselijk is, kapot te maken? Om van zo veel terreinen een “no go” area te maken, waar je nooit meer wilt komen en nooit meer aan herinnerd wilt worden?
Verder kan het ook zo zijn dat je niets mag vieren met de mensen met wie je het zou willen vieren….omdat je geïsoleerd moet leven door toedoen van een narcist, door een contact verbod of doordat je gaandeweg de relatie geïsoleerd bent geraakt. Of misschien leef je nog met hem samen, en ben je bang voor uitbarstingen. Misschien kun je het zelf niet meer helder zien, hoe de (normale) mensen werkelijk zijn, omdat anderen altijd afgekraakt werden of worden. Al met al kunnen er talloze redenen zijn, waardoor Oudjaar en ook de dagen hierna, helemaal niet feestelijk zijn. Dat blijkt ook maar weer uit de blog van Annabel, hieronder.
Ondanks dit hoop ik, dat je een onbeladen Oudejaarswisseling tegemoet gaat, en een rustige Nieuwjaarsdag.
Voor iedereen een heel goed 2014! Het is jouw jaar, vul het zoveel mogelijk in op jouw manier. Het is jouw leven.
Iris
Oud en Nieuw
Mijn vader de narcist was geobsedeerd door eten, veel en vet eten. Hij was onmatig – in ieder opzicht overigens. Ook dat vond hij een kwaliteit van zichzelf. “Je moet geen grenzen hebben”, zei hij vaak. Aan al zijn behoeften moest ook direct (!) voldaan worden, anders was dat weer een reden om in totale woede los te gaan.
Ik weet nog goed zijn driftaanval op een Nieuwjaarsdag, lang geleden. Die ochtend at mijn vader een oliebol, staand in de keuken, rechtstreeks uit de doos die in de oven bewaard werd. Mijn moeder kwam de keuken in en zei: “Jeetje joh, ben je nou alweer aan het eten?”. Dat had ze dus beter niet kunnen zeggen. “En wel G…………., mag ik hier in mijn eigen huis niet eens meer vreten!!!”, waarop hij de restanten van die oliebol op de vloer smeet en stampvoetend wegging. Mijn moeder kromp ineen, wit weggetrokken. Het was weer zover en hoe lang zou het deze keer duren?
Zelf heb ik sindsdien nooit meer een oliebol kunnen eten.
Annabel.
Een reactie op “Oud en Nieuw”
Annabel, ik wil nog even apart op jou reageren. Op de dingen die je elders op deze site schrijft en ook wat je hierboven schrijft.
Het raakt mij namelijk behoorlijk diep, sommige van jou berichten. Ik vind het daarom best moeilijk om op die berichten dieper in te gaan.
Ik wil je denk ik alleen zeggen hiermee, dat ik juist zo met je meevoel met wat je schrijft. Hopelijk begrijp je wat ik bedoel.
Goede jaarwisseling he. En kan het niet laten; wat een onsmakelijke oliebol die vader van je..