Herstellen van emotionele en psychische mishandeling
Het workshopseizoen is bijna afgelopen; de laatste basisworkshop van het seizoen is deze maand in het noorden van het land, in Schoonloo (Dr.) op 16 juni. Al meer dan vier jaar bieden we maandelijks van september tot en met juni de workshop (H)erkenning aan. Als je te maken hebt (gehad) met narcistische mishandeling, behoefte hebt aan lotgenotencontact en deskundige begeleiding, dan is deze workshop misschien iets voor jou.
Het is zover! De drukker is aan het werk, het vervolgboek komt eraan en de voorbestelling is geopend. Ik wil hier graag wat praktische informatie met betrekking tot het vervolgboek, de voorbestelling en de levering ervan op een rijtje zetten.
Het vervolgboek heet “Je leven in eigen hand – verder na narcistische mishandeling“. Net zoals het eerste boek van Iris is dit boek uitsluitend via onze website te bestellen. Inhoudelijke informatie over het nieuwe boek vind je op deze pagina.
Dit is een gedicht van Elisabeth
Kom, pak mijn hand
dan trek ik je uit het moeras
ik zie je aarzeling
begrijpelijk
omdat ik er zo lang
niet voor je was
Dit is een gastcolumn van Judith
Er was eens een meisje dat geloofde dat alles goed was. Het meisje ging zwierend door het leven en geloofde in de goedheid van de mensen. Ook geloofde ze dat er eens een Prins op het witte paard zou langskomen om haar heel gelukkig te maken.
Op een dag liep het meisje door het park en zag een hele knappe prins met een baard en een brede glimlach op een wit paard. Ze was op slag verliefd op deze prins en hij nam haar onmiddellijk mee op zijn paard. Samen liepen ze in draf door het park. Het meisje leunde tegen de prins en glimlachte van oor tot oor. Lees verder “De Prins op het Zwarte Paard”
Dit is een gedicht van Donatella
Tussen mijn documenten kwam ik een gedicht tegen dat ik in juli 2013 geschreven heb, toen ik nog dacht dat het aan mij lag. Het laat geloof ik feilloos zien wat het effect van gaslighting is. Het is in het Engels, in die taal kan ik mij beter uitdrukken (ik denk dat ik mijn gevoelens teveel onderdruk in mijn moedertaal). Toen ik het hem had laten lezen kwam het me alleen op spot en hoongelach te staan…
Dit is een gastcolumn van reigerschap
Het verbaast mij dat er zo weinig over narcistische mishandeling en de gevolgen ervan in de wereld rondgaat. In mijn verhaal herkennen heel veel mensen zich, hier op Het Verdwenen Zelf, maar ook in mijn “leven in het echt”; veel mensen kennen wel iemand met een flink ontregeld, of regelrecht verwoest leven dankzij een psychopaat of narcist, of is het zelf overkomen. Als je je verhaal doet bij goede mensen, gaat het deksel van de beerput, komen de verhalen, de horror, hoe mensen het overleefd hebben, zich weer bij elkaar geraapt hebben. Het is zo jammer dat dat pas nadien gebeurt, dat mensen niet vooraf gewaarschuwd waren…
Dit is een gedicht van Sine
Ik wilde zo diep graag
een fijne relatie met jou.
Warmte, verbondenheid, geborgenheid, veiligheid, gelijkwaardigheid.
Graag gezien worden.
Worden zoals ik ben.
Dit is een gastcolumn van Brecht
Loskomend van mijn psychopate ex ging mijn hele wereld schuiven. Hij had me toch wel zo hard meegesleurd in zijn werkelijkheid, dat ik de mijne behoorlijk kwijt was. Als iemand me had gevraagd wie ik was, had ik waarschijnlijk alleen mijn naam, mijn leeftijd en mijn moederschap kunnen noemen. Van mijn geestelijke gezondheid was ik allang niet meer overtuigd, sterker nog: ik vroeg me met regelmaat oprecht af of niet ík knetterpsychotisch was.
Dit is een gastcolumn van Lara
Deed een narcistisch persoon maar altijd hetzelfde, dan was het voor iedereen duidelijk en ook voor jezelf. Of klopten de woorden bij de daden. Narcistische mensen spiegelen zich continu aan degene die tegenover hun staat. Daarom kloppen de verhalen nooit.
Mijn ex had continu andere standpunten in een gegeven anekdote. Zelfs een wisselende rol. Dan was hij ergens voor, dan weer tegen. En mij zette hij altijd in een negatief licht. Als ik hem vroeg: “wat is het nou?” werd hij direct boos en niet een klein beetje ook. Als een blaffende hond, dat schrikt af. Wat er vervolgens gebeurde is dat ik vooral die reacties ging vermijden, in plaats van bedacht dat zijn reactie niet klopte en ik hem zou moeten vermijden (lees: wegwezen en hem uit mijn leven bannen). Ik ging het, zonder dat ik het bewust deed, allemaal op mezelf betrekken. Als ik zo doe, dan zal hij wel… Ik deed het voor hem dus precies goed… Ergens heel knap, maar verdomd manipulatief. Op het moment dat je het doorkrijgt zo verwarrend.
Lees verder “Hoe narcistische mensen zich spiegelen aan de ander”
Dit is een gastcolumn van Reigerschap
Ik ben ruim een jaar geleden weggegaan. Heb een paar maanden getwijfeld of ik het wel bij het juiste eind had. De term narcist/psychopaat leek me zo zwaar, zo veroordelend. En het viel toch allemaal best mee…?
Ik heb lang bij mijn ouders gewoond. De eerste tijd ging op aan de noodzakelijkste randvoorwaarden: een nieuwe baan, want financiële stabiliteit, en een woning. Want ik heb een kind van mijn ex, een kind dat onschuldig is, dat stabiliteit verdient.