Weblog

Een tekening onthult: inzichten in een narcistische ouder

Dit is een gastcolumn van Juna

Pas geleden kreeg ik van mijn (narcistische) ex spullen terug, die van mij waren. Wij zijn al bijna 10 jaar uit elkaar, ik ben blij dat ik het terug heb gekregen, al wist ik niet eens dat dit er allemaal nog bij hem lag. In de loop der jaren ben ik heel veel spullen van vroeger al kwijtgeraakt, doordat ze óf bij mijn ouders achter gebleven zijn óf bij mijn ex. Of ik had ze al weggegooid. Maar bij deze spullen zat ook mijn plakboek met tekeningen en knipsels van de kleuterschool. Over het algemeen standaard kleuterwerk, zoals tekeningen, knip- en plakwerk, een zelfgeschreven vel met mijn naam erop en groter-kleiner en meer-minder oefeningen. Maar wat er ook in zat… een tekening van mijn familie. En die tekening raakte me, want met de kennis van nu zie ik precies hoe ik als kleuter al wist hoe de verhoudingen in huis lagen.

Lees verder “Een tekening onthult: inzichten in een narcistische ouder”

Narcistische partner vermomd als “slachtoffer”

Dit is een gastcolumn van Lotte

Mijn ex leek alles behalve een narcist. Hij was iemand die graag op de achtergrond bleef. Verlegen, bescheiden, onzeker zelfs. Een moeilijke jeugd, die hem een laag zelfbeeld had gegeven. Een zachtaardige man, serieus, die voor de mensen van wie hij hield door het vuur zou gaan.

Hoe had ik óóit kunnen vermoeden dat jaren later, deze man mij tot op de grond zou willen breken?

Lees verder “Narcistische partner vermomd als “slachtoffer””

Zelfdestructief door narcistische mishandeling

Dit is een gastcolumn van Isabo

Al sinds mijn derde levensjaar, toen ik een eigen wil ging tonen, leerde moeder mij dat wat ik zei, hoe ik deed, welke behoefte ik had, dat dit alles verkeerd was. Mijn ware ik was niet welkom. Die ‘ik’ mocht niet bestaan.

Al mijn spontane kinduitingen werden de kop in gedrukt. “Kijk mam, een leeuw” zei ik als peuter. “Ach, welnee, dat is een kat!”, schreeuwde ze terug met een voor mij vernietigende stem. Het eerste wat ik dacht was: “Oh, dit had ik moeten weten. Dan had ik haar reactie kunnen voorkomen.”

Ik moest niet zo dom en stom doen, ik moest mij niet zo aanstellen, ik moest niet zo zeuren. Mijn emotionele behoeften deden er niet toe.

Lees verder “Zelfdestructief door narcistische mishandeling”

Een onvoorspelbare en narcistische ouder: mijn weg eruit

Dit is een gastcolumn van Deni

Mijn stiefvader kon om het minste erg boos op mij worden. Was er iets wat hem dwarszat, dan kreeg ik straf (ook al had ik er zelf niets mee te maken). Zo kon ik bijvoorbeeld twee minuten te laat thuiskomen en voelde beneden al aan, dat de sfeer donker was. Ik kwam boven en dan kwam de ontlading; ik kreeg onmiddellijk geschreeuw naar me toe.

Lees verder “Een onvoorspelbare en narcistische ouder: mijn weg eruit”

Therapie die baat, therapie die schaadt

Dit is een gastcolumn van Mariz

Tijdens mijn relatie met mijn ex, merkte ik dat er iets helemaal mis was. Pas jaren later ontdekte ik waar ik nou echt in beland was.

Ik was heel erg gespannen, ik was me steeds onveiliger gaan voelen in de relatie. Ik ging naar een psychotherapeute. Meteen pakte zij me stevig aan, ik was afhankelijk, dat zag ze gelijk, ik had nog niet eens mijn jas uit of iets gezegd. Nu begreep ik waarom mijn toenmalige vriend me zo irritant vond en afstootte, ik straalde natuurlijk een enorme afhankelijkheid uit. Ik deelde hem ook mee dat ik daaraan ging werken. Dat vond ie goed, want aan hem lag het niet, zei hij zelfingenomen.

Lees verder “Therapie die baat, therapie die schaadt”

Niets was goed genoeg voor Mevrouw

Dit is een gastcolumn van Michelle

Een maandagmorgen in november. Buiten was het nat en grijs, de regen kwam met bakken uit de hemel. Het zag er somber uit maar daarom leek het binnen zoveel gezelliger. Behaaglijk warm, de kaarsjes brandden, het licht was gedimd en een zacht muziekje klonk op de achtergrond. Ik was nog elke dag blij met mijn sfeervolle werkplek, mijn eigen beautysalon.

Vanwege een wegomleiding verscheen Mevrouw 10 minuten te laat op haar afspraak. Terwijl ik haar jas aannam, mopperde ze over de toestand op de weg én dat de regen haar kapsel verpestte. Ze was gister maar liefst een uur met de föhn in de weer geweest, deelde ze mede en dat ze door mij een haarnetje op haar hoofd gezet kreeg was ook al niet bevorderlijk, zei ze verwijtend. “Fijn dat je er bent”, glimlachte ik en negeerde haar gemopper.

Lees verder “Niets was goed genoeg voor Mevrouw”

De brief die nooit is weggegooid

Dit is een gastcolumn van Heidi

Twintig was ik toen ik de brief schreef. Een brief die een soort aardbeving veroorzaakte. De brief waarop mijn broer me zus-af verklaarde. De brief die mijn broer de zin ontlokte ‘Je bent gek en je zult zelf wel weten wat je hebt, want je studeert ervoor.’ Het werd mijn mantra.

Ik was het huis met 18 ontvlucht door een studie te kiezen die niet vanuit mijn ouderlijk huis dagelijks te bereizen viel. Minstens twee jaar lang had ik gebroed op dit plan en het was me gelukt. Dat ik ieder weekend thuis moest zijn om mijn weekgeld op te halen nam ik voor lief. Kwam ik een weekend niet thuis dan was dit geld verloren, kreeg ik het niet alsnog een week later. En dat ging natuurlijk niet. Dus die klem werkte perfect.

Lees verder “De brief die nooit is weggegooid”

Communicatiemedewerker gezocht (Freelance)

Stichting Het Verdwenen Zelf geeft sinds 2013 voorlichting, training en (individuele) coaching aan slachtoffers van psychisch geweld/dwingende controle en ondersteunt professionals die met deze slachtoffers in aanraking komen. Dat doen we via de bestseller-boeken van Iris Koops, workshops en begeleiding via ons landelijke netwerk bestaande uit 30 gespecialiseerde behandelaren. Ons doel is om slachtoffers de kennis en kracht te geven om de regie over hun leven weer in eigen hand te nemen. Daarnaast zetten we de schadelijke impact van deze meest voorkomende vorm van mishandeling op de kaart bij beleidsmakers en in de media. Wij zijn een kleine stichting met een compacte staf en bestuur en zijn voor ons voortbestaan afhankelijk van donateurs.

Lees verder “Communicatiemedewerker gezocht (Freelance)”

Uit het oorlogsgebied: weg bij mijn narcistische ex (deel 2)

Dit is een gastcolumn van Mariz

Doordat ik in een relatie met een narcistische man zat maar dat niet vast kon stellen toen ik er middenin zat, draaide ik steeds dieper vast in een vicieuze cirkel die mogelijk voor velen herkenbaar is. Ik had mezelf een ‘Robot-stand’ aangemeten, puur uit zelfbehoud, en die hielp als een pantser tegen zijn nare gedrag. Ik werd zo vreselijk nerveus voor wat er wel of niet kwam, of ik wel of niet een antwoord kreeg en hoe dat antwoord dan zou zijn, welke toon en vooral een diepgewortelde angst hem kwijt te raken. En ja… zo had ik de cirkel rond, ik was verslaafd aan hem, was totaal gegijzeld en ik zag niet dat ik zelf de sleutel had. Want soms, heel soms, was er die opleving. De langste duurde twee maanden waarin ie weer die Grote Liefde van weleer was, ik durfde weer spontaan te zijn, we praatten weer en oh wat hield ie van me. Ja, hij gaf ook wel toe dat alles ook wel een heel klein beetje aan hem had kunnen liggen, met zo’n kruimel vol inzicht was ik dan weer helemaal hoopvol naar de toekomst.

Lees verder “Uit het oorlogsgebied: weg bij mijn narcistische ex (deel 2)”

Uit het oorlogsgebied: weg bij mijn narcistische ex (deel 1)

Dit is een gastcolumn van Mariz

Toen ik mijn ex ontmoette was ik erg onder de indruk van hoe hij kon spreken over de liefde en relaties. Hij was ontzettend gekrenkt door zijn ex-vrouw die van hem wilde scheiden en zijn verdriet dat zijn gezin nu uit elkaar gevallen was. Hij kon prachtig spreken over hoe belangrijk het is elkaar te waarderen in de relatie en dat zij dat nooit deed. Ze was niet affectief en ze was maar bot en hij deed zo zijn best met al zijn romantiek. Hij werd stapel op mij en ik op hem, ook vanwege die mooie belofte die hij in zich droeg. Dat leek in het begin ook zo te zijn, hij belde me elke dag, praatte me murw over hoe verliefd ie op me was en was uiterst voorzichtig met me hoe hij me behandelde. Ik dacht, deze gaat mij nooit pijn doen, dit is mijn man.

Lees verder “Uit het oorlogsgebied: weg bij mijn narcistische ex (deel 1)”