Weblog

De trekkende put


Narcisten en psychopaten hebben nauwelijks contact met hun Zelf, en nauwelijks een Zelf ontwikkeld. Toch moeten ze hun dingen doen, hun leven leven. Wat doe je, als je zelf geen voedende energie aan jezelf kunt onttrekken en dit niet in jezelf wilt ontwikkelen? Je onttrekt die energie dan aan anderen. Maar hoe doe je dat, hoe zorg je dat die ander zich openstelt, waardoor je hem of haar leeg kunt trekken? Lees “De trekkende put” verder

Rouw


Al dagenlang weet ik dat er iets is. Ik voel me opgefokt, voortvluchtig. Net tijdens de lunch valt het verdriet over me heen als de storm die nu over Nederland raast. Ik krijg nog net de laatste hap naar binnen, trek me terug en zet mijn lievelingsmuziek op. Het laatste zetje naar mijn gevoel.

Daar komt het, en zoals ik al verwacht had is het oud. Ik ben een jaar of negen en kan wat ik toen op dat moment voelde, helemaal niet toe laten. Net als al die andere momenten. Het had mijn ondergang betekend.

De angst voor mijn vader, en de heimwee naar mijn moeder. Hoe kun je heimwee hebben naar iemand die er gewoon dagelijks is? Ik had het; want ze was er, maar ook weer niet. Lees “Rouw” verder

Ben je gek?!

Dit is een gastcolumn van Barbara.

Ongeveer een jaar geleden waren mijn eerste woorden toen ik bij de psychologe aanschoof: “Ik denk dat er iets flink met mij mis is, borderline vermoed ik.” Ik was op dat moment zwaar depressief en volledig uitgeput. Natuurlijk, ik had een paar maanden daarvoor met enorm veel moeite een punt achter mijn relatie en huwelijk van ruim acht jaar gezet dus dat ik niet huppelend door het leven ging snapte ik zelf ook wel. Maar waar kwam die verwarring vandaan? Waarom was die breuk zo ontzettend vals, onmenselijk bijna, verlopen? Waarom vond deze man dat hij een ‘dossier’ over mij moest opbouwen omdat ik één keer (eindelijk!) verbaal fiks boos op hem was geworden? Ik had hem toch nooit kwaad gedaan? Bovendien: waarom was ik eigenlijk al langere tijd fysiek en geestelijk aan het einde van mijn Latijn? De ex had vast gelijk: ik was labiel, had borderline, was een vreselijke, achterdochtige, ziekelijk jaloerse egoïst met verlatingsangst. Nou, werk aan winkel, mevrouw de psycholoog! Lees “Ben je gek?!” verder

Narcisme in het nieuws

Dit is een gastcolumn van Barbara. Ook zij zal regelmatig te vinden zijn op mijn blog!

Opvallend. Natuurlijk ben ik (beroepsmatig) een nieuwsjunk en dan ook nog ‘s één die extra ontvankelijk is voor alles wat met NPS te maken heeft, maar afgelopen donderdag was het wel een ‘topdag’ over dit onderwerp. Het begon met een uitzending van ons aller Dr. Phil. Tot een jaar geleden had ik nog nooit een aflevering van de beste man bekeken; in mijn depressieve thuisperiode werd hij een vast zap-moment in mijn dag. Afijn, Dr. Phil praat tegenwoordig graag over zijn nieuwste boek: Life Code, A new Playbook for Life. Nou heb ik het niet bijzonder op dergelijke literatuur, maar poeh, de dokter zegt wel een paar hele rake dingen. Donderdag: We were raised to give people the benefit of the doubt. That attitude is outdated. Instead of that: keep an open mind, gather information, stay in investigative mode and deal with the truth. Mijn vrije vertaling: wees alert, vertrouw op je intuïtie, onderzoek en toets zaken die je ‘raar’ vindt en wees bereid om de waarheid onder ogen te zien. Lees “Narcisme in het nieuws” verder

Woorden als wapens


Een onbenullig voorval, een paar dagen geleden. Ik had van die losse fietslampjes gekocht, en terwijl ik ze uit de verpakking haalde bleek eentje het niet te doen. Ik dus, met frisse tegenzin, terug naar de winkel.

Ik keek naar het meisje achter de kassa en zei “deze deed het al niet toen ik’ m uit de verpakking haalde”. Ze keek van het lampje, naar mij. “Het voldeed dus niet aan uw verwachtingen?”. Ik keek haar verbaasd aan. “Nee, want hij is stuk”. Probeerde ze nu te doen alsof ik degene was die moeilijk deed? Ja, bleek uit haar volgende zin. “Dus u was niet tevreden…”, zei ze minzaam. Ik telde inwendig tot tien en zei beslist “nee, want hij is kapot”. Zij probeerde er een bepaalde draai aan te geven, en ik bleef de feiten herhalen: Het Lampje Is Stuk. Lees “Woorden als wapens” verder

Bloed prikken

Dit is een gastcolumn door Annabel. Zij reageerde dit weekend op een aantal pagina’s van deze website en zowel ik, als andere lezers vonden dat zij zo treffend schrijft. Ze reageerde enthousiast op mijn vraag of ze af en toe een gastcolumn wil verzorgen op dit blog. Dit is haar eerste column.

Dit voorjaar heb ik een cursus autobiografisch schrijven gevolgd. Doel van die cursus is door middel van het ophalen van herinneringen de rode draad in je leven te leren zien, het herkennen van patronen. Het inzicht dat zo ontstaat kan ruimte opleveren voor nieuwe mogelijkheden in je leven. Je wordt in het heden niet meer geblokkeerd door je herinneringen en de bijbehorende emoties uit je verleden. Althans, dat is de bedoeling. Lees “Bloed prikken” verder

Nieuw coachingstraject


Er gebeurt veel de laatste weken bij Het verdwenen zelf. Naast het feit dat ik samenwerking zoek met anderen die in het zelfde “veld” bezig zijn, heb ik ook een speciaal coachingstraject ontwikkeld voor slachtoffers. Nu de website bekender wordt, beginnen er verhalen van ervaringsdeskundigen binnen te komen. Iedere keer valt mij weer op, hoe lang slachtoffers al zoekende zijn. Ik heb er zelf een vergelijkbare zoektocht op zitten. Er zijn maar zo weinig hulpverleners bekend met de gevolgen van narcistische mishandeling. Hierdoor blijf je als slachtoffer naar een houvast zoeken, naar een antwoord op de vraag “wat is er toch met me aan de hand!”. Lees “Nieuw coachingstraject” verder

Samenwerking?


Zoals alle slachtoffers van narcistische mishandeling, ben ook ik ontzettend veel over het onderwerp gaan lezen. In mij groeide de wens om me te gaan inzetten voor anderen, maar ook de wens om hierin samen te werken. Ongeveer een half jaar geleden stuitte ik op Sylvia’s blog, en ik kwam haar ook tegen op forums waar ik las. Ik werd geraakt door de heldere manier waarop ze in gaat op de problematiek. Ik heb haar benaderd met de vraag of we op een bepaalde manier kunnen gaan samen werken. We zijn aan het onderzoeken welke rol zij in in mijn lezingen zou kunnen krijgen. Het is heel motiverend om met een “gelijkgestemde” van gedachten te wisselen. Narcistische mishandeling vormt een groot probleem in onze samenleving, en om dat probleem aan te pakken is het denk ik belangrijk om krachten te bundelen. Lees “Samenwerking?” verder

Waar ligt de grens tussen normaal en abnormaal (pathologie)?


Over narcistische mishandeling bestaat veel onwetendheid. Wat je als slachtoffer veel tegen komt, is dat je verhaal op basis van de “normale criteria” beoordeeld wordt. Dus als je vertelt over zijn heftige reactie op het feit dat je op de verkeerde manier groette, dan krijg je als reactie dat daar “heus wel iets aan vooraf gegaan is, en dat je naar je eigen aandeel moet kijken”. En als een man vertelt over het enorme schuldgevoel dat zijn narcistische vrouw hem steeds geeft, dan is de reactie dat ze “het erg moeilijk zal hebben en dat heus niet zomaar doet”.

Het hele punt is, dat je ernstige pathologie niet kan beoordelen met normale criteria. Maar wat is normaal? En wat is pathologie? Ik geef een alledaagse situatie; ik ging met mijn kind en een vriendin naar een markt. Het was een markt in een klein toeristisch stadje, en de terrasjes stroomden vol. We hadden zin in koffie, maar ik ben nogal prijsbewust nu we op dit moment heel krap zitten. Bij een kraampje werd koffie aangeboden. Zou dat wat zijn? Ook al was het een middeleeuwse markt, ik ging er maar vanuit dat hij hedendaagse koffie zou schenken. Lees “Waar ligt de grens tussen normaal en abnormaal (pathologie)?” verder