Dit is een gastcolumn door Anne
Witte schuimkoppen, harde wind. Water verdiept zich tot donkerblauw. Ondoorzichtig nu, maar niet troebel, de kleur van boze ogen. De zee ingaan zou zelfmoord zijn, samen met de golven stukslaan op de scherpe rotsen. Het eiland is klein en ver weg van het vaste land. Een schone zee spoelt rond de kustlijn als een wilde witte manchet om een daaruit omhoog rijzende arm. Vanaf het terras van het appartement onder de hoge pijnbomen kijk ik neer op het woedende blauw door tralies van lange rechte stammen. Lees verder “Duiken”