Judith stuurde me gister een mail, nadat ze het werkboek gelezen had. Haar mail raakte me, en in overleg besloten we ‘m op mijn blog te zetten.
Beste Iris,
Hierbij wil ik je héél hartelijk danken voor het uitzonderlijke en zeer gedegen werkboek, dat je gemaakt hebt. De herkenning spat van elke pagina af, en al die ervaring weet je zo overzichtelijk en volstrekt to the point neer te zetten, dat maakt een enorme indruk.
Allereerst voel ik me erkend. Een klein zinnetje, maar met een enorme wereld erachter. Zo vertelde ik omstanders wel eens wat, en werd het gebagatelliseerd enz. Jij zet alle reakties van omstanders duidelijk op een rij. Hoe waardevol is dit. Hierdoor voel ik niet meer de behoefte om begrip in de buitenwereld te zoeken. Dat geeft rust. Er zijn mensen die precies weten hoe het was, blijkt uit je boek, en dat geeft mij veel steun.
Wat mij ook erg aanspreekt is de direkte toon: bijvoorbeeld “Doe dit niet”. “Onzin”. “Trap daar niet in.” Zelf zit ik te wikken en te wegen vanuit onzekerheid en word door schade en schande wijzer. Hier staat het heel duidelijk. Onzin! Doe dit niet! Wat een opluchting. Wat een helderheid. Wat een schat aan ervaringen en informatie.
Het gaat er eigenlijk niet om wat de letterlijke situaties zijn met de narcist, daar kom je toch nooit uit. Het knappe van je boek is de helikopterblik. De mechanismes blootleggen. Het zijn allemaal dezelfde verhalen. De schuld afschuiven, alles omkeren. Jou je waardeloos en schuldig laten voelen. De verwarring, niet meer op jezelf durven vertrouwen. “Jij ziet dat verkeerd”.
Je tekst over het niet bijten, de gevaarlijke misverstanden over narcisme en de valkuilen bij herstel, het helpt mij enorm om mijn inzicht te vergroten en mijn zelfvertrouwen te versterken. “Houd vol, zet door”, je spreekt mij direkt aan.
De opgelegde schuld en de ongezonde loyaliteit naar de narcist toe, die er diep inzitten, vind ik het allermoeilijkst om vanaf te komen. De tip ‘leg de verantwoordelijkheid terug waar die altijd al hoorde’ vind ik daarom cruciaal. Ik hanteerde tot nu toe de vraag: ‘wiens probleem is het?’, maar die gaat voor slachtoffers van narcisten niet ver genoeg. Jouw tip heeft ook de handeling in zich. Leg het terug en blijf erbuiten.
Iris, mijn hartelijke dank voor het enorme werk dat je hebt verzet, en waar lotgenoten zo veel van kunnen opsteken! Ik vind hier aanmoediging en antwoorden voor de aspekten waar ik nog mee zit, en die heb ik zo concreet nog niet elders gevonden.
Judith
17 reacties op “Ik voel mij erkend”
Ik sluit me volledig aan, bij wat Judith schrijft. Mijn verhaal stopte 15 jaar geleden. Waarom verdween het toch nooit uit mijn hoofd?.dit wordt mij nu heel duidelijk door wat ik over het narcisme en de gevolgen voor slachtoffers te weten gekomen ben..Het geeft de erkenning, voor mij na al die jaren, en het belangrijkste , het doorbreken van het isolement .van de ervaringen die in mijn hoofd opgesloten bleven. daarbij waren, en zijn ook twee goede contacten met lotgenoten, van groot belang geweest in mijn proces naar herstel. In de periode dat het drama van narcistisch geweld zich in mijn leven afspeelde was mij niets bekend over narcisme , , en ook de hulpverlening heeft mij destijds daar niet over ingelicht. de enige mededeling die ik kreeg was, hoe heb je het zo lang volgehouden? En Het gaat nooit over, , hij, de partner, verandert nooit..Je moet erg sterk zijn geweest, want je bent onderscheid blijven maken tussen normaal , en het absurde van de situatie waar je in zat., m.a.w. ik was niet verdwenen, Maar wel bijna, en dat is ook niet zonder gevolgen gebleven voor mij als zowel voor mijn kinderen, die inmiddels al volwassen zijn. Mijn ervaring nu is dat je pas goed kan afrekenen met het verleden , als je weer weet waar je zelf staat, wie je bent, en accepteert dat zo je verleden was. en daar door ook bij machte bent de confrontatie met onbegrip, die toch noch vaak genoeg opduikt, goed aan te kunnen, en het idee waar twee vechten….enz een halt toe te roepen. Iris bedankt het is voor mij,ik ben nu 72, een groot geschenk, de helderheid over mijn leven, hier had ik nooit meer op gerekend.
Hoi Trix,
Je reactie ontroerde mij zeer. Ik ben heel blij voor je dat je alsnog die antwoorden gekregen hebt! En bedankt dat je dit hier hebt willen delen…
liefs, Iris
Bedankt Iris,
Vandaag ga ik naar de crematie van mijn vader, hij werd bijna 100 jaar. Gemengde emoties overspoelen me… herinneringen over wat mij is aangedaan. Ooit , jaren geleden , deed ik een gebedje[ ik ben verder niet gelovig]Lieve Heer wilt U a.u.b. van mijn ouders houden. Ik kan het niet meer, ze hebben het zo nodig.
Sterkte Trix!
Lieve groeten
EL.
Trix, ook ik wil je nu heel veel sterkte toewensen. Hoop dat je het een plaatsje kunt geven.
Jouw leven begint nu, helaas ben je de jongste niet meer. Maar weet dat je toch nog heel veel mooie jaren kunt hebben. Ik wens je dit van ganser harte toe!
Moeke
Oh lieve Trix, sterkte vandaag. De belangrijkste om van te houden ben jijzelf. Jij was het kind destijds, en jij kreeg niet wat jij nodig had. Daar zit de angel. Probeer je een beetje te beschermen vandaag, zoek steun, het zal vast beladen zijn. Hou je taai!
Heel erg bedankt voor het medeleven. Was van te voren erg nerveus,. oude angst gevoelens over mishandeling staken weer de kop op. Maar alles viel reuze mee. kon de ervaring en gevoelens delen, en stond daar zeker niet alleen in ,zo bleek.uit de gesprekjes , die ik met sommige fam. leden had. erkenning dus. voel me opgelucht, en bevrijd, van de man die het leed veroorzaakte. Mede door de kennis die ik heb opgedaan over het narcisme, kon ik de patronen,in het systeem, van de narcist doorzien. Heb ook beseft hoe moeilijk dat kan zijn als je deze kennis niet hebt, en dan op en heel verkeerd spoor kan uitkomen, wat nooit een bevredigend antwoord geeft over wat jou is overkomen,en dan niet de bevrijdende uitwerking heeft.
Interessant is ook wat zich bij overlijden, crematie ,herdenkings bijeenkomsten kan afspelen. De niet weters [degene voor wie alles verborgen bleef] prijzen de N de hemel in. De slachtoffers zeggen “öpgeruimd staat netjes”. Ín mijn geval was het gelukkig duidelijk, maar hoe is het als je er op zo.n moment alleen in staat? Moet je dan weer zwijgen zoals je al jaren hebt gezwegen? Ik weet het niet,
Een nadenkertje .
Vriendelijke groeten Trix.
Hoi Trix. Ben blij voor je dat het meeviel! Wat betreft je laatste vraag; ik denk dat het belangrijkste voor het slachtoffer in kwestie is, dat ze (of hij) het voor zichzelf duidelijk heeft. En het voor zichzelf goed afsluit. Als anderen alleen het toneelstuk zagen, en het slachtoffer zoekt daar juist steun, dan maakt ze zich heel kwetsbaar. Want dan is het nog steeds niet “waar”, terwijl het voor haar al die tijd de bittere waarheid is geweest. Het gaat om je eigen waarheid, en dat je die kunt delen met mensen die zich voor je open kunnen stellen. Ik ben blij voor jou, dat jij die steun gevonden hebt.
liefs, Iris
Eenmaal je weet wat narcisme inhoudt, kan je verwerkingsproces beginnen. Pas na heel veel jaren therapie wist ik wat me werd aangedaan. Eenmaal ik wist hoe een narcist te werk gaat, ging er een wereld voor me open. Hoe? Lag het dan echt niet aan mij? Die schuldgevoelens die werden me dus aangepraat. Schuld die op mij werd geschoven… Omdraaien van situaties, zelfs op een manier dat je gaat twijfelen aan jezelf. Komt dat dus door dat narcisme? Situaties omdraaien, roddelen, stoken, de waarheid verdraaien. Het ging zo ver dat ik dacht dat ik gek werd, letterlijk ziek werd. Want dat werd me ook aangepraat. Mijn N zei me wel eens: ‘ Je bent te zwak, je kan dat niet aan, je kan daar niet tegen, psychisch is ons E, niet sterk…’ Op den duur ga je dat geloven ook, je denkt werkelijk dat je een zwak persoontje bent, en je denkt dat jij de oorzaak bent als er iets gebeurt tussen jou en de N. . Uiteindelijk heb ik gebroken met mijn N. En volgens mijn therapeute ben ik helemaal geen zwak persoontje. Ik had een zeer laag zelfbeeld ontwikkeld. Ze zei me ook: ‘Jij hebt je verzet tegen je N, je laat je niet meer manipuleren, daar moet je wel heel erg sterk voor zijn’. Ik heb dat nooit willen geloven, omdat dat lage zelfbeeld zo diep zat. Maar door de breuk voel ik me nu wel veel sterker! Eenmaal je verlost bent uit die klauwen van een N, is er weer heel veel ruimte voor jezelf.
Dus ja, Judith en Trix, ik kan begrijpen eenmaal je weet wat het met je aanricht, dat dat letterlijk een bevrijdend gevoel geeft. Ik ben blij voor jullie dat je inzicht hebben gekregen door het boek van Iris!
Liefs
E.L.
Beste E.L.
Wat jij schrijft. zijn ook mijn woorden, bijna Letterlijk, dus is het niet nodig om ze hier te herhalen. Ik heb twee maal een N. meegemaakt, eerst mijn vader , daarna mijn echtgenoot, dus een heel groot deel van mijn leven is er door beinvloed geweest. Ze zijn inmiddels beiden overleden, Ook heb ik met een tweede partner van van zowel mijn vader als van mijn ex te maken gehad. zij beschermden de N beiden, en sloten zich aan bij de opvatingen van de N dat alle conflicten enz. aan mij hadden gelegen. Het was allemaal mijn schuld, b.v. de scheiding van mijn ouders, Ik zou de arme mensen uit elkaar gejaagd hebben. Zo ontzettend kwetsend en absurd, daar zijn geen woorden voor.
Zo ver gaat het liegen en manipuleren van een N, waar ieder weldenkend mens zegt; dit kan niet waar zijn…
Het is zo mooi, dat ik juist nu, het boek van Iris ontdekte, waardoor ik alles goed heb kunnen afronden. De schaamte en twijfels en angst zijn weg. De vele nare gebeurtenissen kan ik los gaan laten , en vergeten , maar vegeven nooit.
Ik ben nu zeer gemotiveerd, om daar waar mogelijk is, mijn steentje bij te dragen ,in het bekend maken van informatie, over de narcistische mishandeling.
Veel liefs Iedereen, veel sterkte.
En vooral Iris bedankt voor het vele goede en zware werk wat je verricht hebt
waardoor zeer veel mensen steun en herstel kunnen vinden.
Trix
Mensen, mensen, mensen Wat een bijzondere site, en op dit moment zo actueel, allemaal berichten van kort geleden. O wat worden me de dingen steeds helderder, eerst thuis tot wanhoop kapot gemaakt worden op zo een wijze dat je er geen erg in hebt, vervolgens voorzichtig hulp zoeken bij buitenstaanders, ik dus bij de dominee, gevolg: Ik was overstuur, ik moest hulp, dan zou ik vanzelf zien dat mijn moeder het goed bedoelde, En nog, ik kreeg zelfs te horen dat het niet goed is om een stickertje op mijn moeder te plakken, en… jawel hoor, ik nam het gelijk voor waar aan!! Ik heb gelukkig een collega die getrouwd is geweest met iemand die narcisme heeft, wat bemoedigend om te horen dat ze mijn verhalen en voorbeelden herkent, en ERKENT. Wat een gerust stelling dat ze steeds benadrukt: “Ze maken je kapot!!”. Ook waarschuwde ze me dat het gewoon gevaarlijk is.
Bij anderen, gelukkig in de minderheid merk ik inderdaad dat het allemaal niet zo een vaart zal lopen, inderdaad dat bagitaliseren. En dat lees ik hier terug. Ik heb gelukkig een goede psycholoog. Ook dat is niet vanzelfsprekend. Dus ook daar ben ik dankbaar voor.
O zou dan eindelijk, na 37 jaar ook voor mij de zon gaan schijnen, de volledige innerlijke rust en blijdschap komen? Ik heb het echt nog nooit meegemaakt, onbewust was er ALTIJD spanning, somberheid, angst aanwezig. Besef ik nu, en ik weet nu ook hoe dat komt. Wat zijn mensen met een narcistische persoonlijkheid toch uitermate slim, wat een vernietigende ‘gave’ hebben deze mensen.
Nelleke
Lieve Nelleke, ook jij hebt recht op geluk, met hoofdletters.
Het kan, na 40 jaar huwelijk heb ik me ontworsteld aan een narcistische echtgenoot en is het leven eindelijk vol vrijheid en rust.
Veel sterkte en kracht. Hilde
Nelleke, ja dat zijn ze slim,slim in het verdraaien, liegen, manipuleren, maar wijs zijn ze niet en wijsheid staat voor mij persoonlijk op een hoger niveau groet Diana
Het leek zo goed te gaan tijdens de crematie van m’n vader[N] we begrepen elkaar.Helaas 14 dagen later toch noch onverwachts een heel kwetsende reactie, van één fam.lid.[heel dichtbij].
Hoe eenzaam kun je je voelen binnen je fam., die ook slachtoffer zijn. Ik weet goed genoeg waar ik voor sta, en wat mijn oprechte gevoelens zijn. Ik laat niet meer met mij sollen. ben wel erg moe. Ondanks dat, voel ik me beter door in het werkboek te lezen, en bevestiging en begrip te krijgen van een goede vriendin. Veel weerbaarder geworden en hoe naar het ook allemaal lijkt, en is,ik ben ik daar toch heel blij mee. Zo kan ik tenminste verder met me zelf.
Zo’n onverwachte reaktie kan er diep in slaan. Uit ervaring weet ik hoe vreselijk de reakties van eenzijdig geïnformeerde omstanders kunnen zijn. De narcist zoekt medestanders en helaas luisteren mensen graag naar sappige verhaaltjes. Ik heb met deze mensen gebroken, uit zelfbescherming, ook met de narcist-ouders.
Als de narcist zegt: “Ik snap niet waarom ik mijn kinderen niet meer zie.”, zou een goede reaktie van de omstander zijn: “Daar zul je het dan wel naar gemaakt hebben”, maar nee, oh en ah, die kinderen zijn ‘verward’ en ‘moeten in therapie’.
Gelukkig heb ik laatst ook een hartverwarmende reaktie gehoord! Toen de narcist zich als een slachtoffer presenteerde en er ‘niets van snapte’ en nog wat slechte dingen over mij zei, antwoordde de omstander dat het heel erg goed met mij ging [ik was dus gelukkig en niet verward of gestoord], dat ze wat de narcist zei niet wilde horen en dat ze dol was op de leuke meid die ze mij vindt. De narcist krabbelde meteen terug en legde de schuld geheel bij mijn man, onder wiens invloed ik zou staan.
Deze reaktie was zo’n opsteker. Alleen al dat iemand het gewoon niet wil aanhoren en erbuiten wil blijven.
Veel sterkte Trix, besteed je tijd aan fijne mensen.
J.
Man,man,….wat een openbaring deze site van Iris Koops.
Ik heb er geen woorden voor,zo herkenbaar en diepgaand. Ik kan mij alleen maar aansluiten bij alle informatie.
Ook dat van de stembevrijders,…..
Ik ben tien jaar getrouwd met een narcist moet ik nu spijtig genoeg vast stellen.
Ik heb het intuitief zo aangevoeld,maar nooit kunnen duiden.
Maar de manier waarop Iris dit verwoord en de reacties van iedereen zijn zo helend.
Spijtig dat ik in België woon en dat het vrij duur is,want ik zou het zeker volgen.
Ik ben zo lovend over deze site.
Ik ren eerstdaags naar de boekenwinkel om hem te bestellen.
(Ik ben nog van de oude stempel om hem via de boekenwinkel te kopen)
Heel moedig dat je dit doet Iris en dat je zoveel anderen helpt.
Ik ben ervan overtuigd dat velen dit niet weten in België en dat je zeker daar meer bekend moet geven via therapeuten,diensten geestelijke gezondheidszorg en psychiatrische ziekenhuizen,….
Diep en groot respect Iris voor je werk. !
Ano
Ik woon ook in België en ik weet sinds kort wie, wat en hoe mijn leven grondig verwoest werd! Mijn eerste gesprek bij een psychiater in Gasthuisberg was vreselijk, ik werd niet geloofd en werd zelfs geminacht! Ik ga nu hulp zoeken in Nederland en ja, dat is duur, maar hier betalen ze ook niets terug voor therapie! Geen wonder dat er zoveel zelfmoorden zijn in ons apenlandje. Heel veel sterkte en lieve groet van Hanneke.