Eerder vertelde ik dat er nu een secretariaat is, en dit secretariaat wordt uitgebreid. Naast Mark Lindeberg die verantwoordelijk is voor de boeken (verzending en administratie) en de financiële administratie, heb ik nu ook hulp van Susan Veenstra. Hierover straks meer. Ik ben er in ieder geval ontzettend blij mee.
In december wordt er een extra workshop aangeboden. Zaterdag 13 december zal in Heerlen de laatste workshop van dit jaar plaats vinden. Heerlen is ook goed bereikbaar voor Belgische geïnteresseerden. De inschrijving is nu geopend, zie het inschrijvingsformulier. Iedereen die het boek gelezen heeft, kan deelnemen. Susan gaat o.a. de coachings- en workshopsadministratie doen. Dat houdt in dat zij de coachingsinformatie naar geïnteresseerden gaat versturen en bij gaat houden welke trajecten er worden opgestart. Daarnaast verwerkt zij de inschrijvingen voor de workshops en regelt alle zaken om de workshops heen.
Susan zal sommige vragen die via het contactformulier van de website binnenkomen gaan afhandelen. Zij zal inhoudelijk ook andere dingen gaan doen. Zo kom ik er eindelijk aan toe om aan het vervolg van het werkboek te beginnen!
Hieronder stelt Susan zich voor:
De waarheid dient verteld te worden, ook al gaat het licht uit.
Wat naar buiten komt is mijn verhaal.
Mijn ervaringen laten rauwe randen achter en vette littekens.
Wanneer ik uit de duisternis kom en het licht tot me doordringt,
Aanschouw ik wat achter me ligt. Mijn verleden ligt waar het hoort.
Ik laat mijn rugzak achter, recht mijn rug en ga….
Mijn naam is Susan Veenstra en sinds een paar maanden ben ik in contact met ‘Het verdwenen zelf’ en met Iris. Uiteraard heb ik haar boek uitvoerig gelezen. Ik herkende stap voor stap, hoe ik ooit – meerdere keren-, mijzelf ben kwijt geraakt. Mijn opvoeder is een narcist. Dat wist ik toen niet. Ik kende het woord ook niet. Als kind was ik lief, stil, kwetsbaar en altijd bang. Ik wilde het graag goed doen. Ik verdween in het niets, leek het. Is er minder dan niets? Daar was ik. Ik leefde in het niets. Ik ademde door, daarom was ik levend. Ik werd langzamerhand onzichtbaarder en steeds neerslachtiger. Oftewel, zwaar depressief. Ook dat woord kende ik toen nog niet.
Ik was bang en wilde me veilig voelen. Ik wilde gezien worden. Ik snakte naar waardering. Ik kreeg niet wat ik nodig had. Ik ben op mijn veertiende uit huis gegaan en op mezelf gaan wonen. Het was niet zo simpel. Toch lukte het me om te overleven. Met trots kon ik zeggen, dat ik mezelf hervonden had. Ik leerde mezelf kennen. Ik kwam mezelf tegen, en realiseerde me: ’Hé, wauw, dat ben ik. Ik ben iemand’. Nadat ik mij bevrijd had van mijn verleden, stond het leven op mij te wachten. Dacht ik. Tja, een vergissing is menselijk. Ik werd verliefd. Soms ziet een narcist er heel anders uit en herken je hem niet. Ik herkende hem dus niet. Langzamerhand werd ik meegesleurd in een huwelijksleven, waarin ik verdween. Er kwamen kinderen en mijn leven was gevuld. Ik wilde zo graag genieten. Ik deed wat ik kon om het te laten lukken. Ik wilde zo graag een gelukkig gezinsleven. Dat was hard werken. Er waren ook heel fijne, waardevolle momenten met mijn kinderen. We ontwikkelde een soort gezinstaalhumor. Dat was fijn en ook de reden waarom ik volhield. Ik bestond, maar was er niet. Een soort waas was ik.. De schuld lag volgens ex bij mij. Daarna lag nog meer schuld bij mij. Hij manipuleerde mij zodanig, dat ik mezelf volledig opofferde om hem gelukkig te maken. Het lukte niet. Dat kwam (zei hij) omdat ik het niet snapte, niet flexibel was en een beetje tegenviel. Ik wilde toch mijn huwelijk redden, tot het uiterste ben ik doorgegaan tot ik niet meer kon. De put waaruit ik stap voor stap opklom was uiterst complex en enorm lastig te doorgronden.
Het lukte mij om eruit te komen, met heel veel doorzettingsvermogen, inzicht, kracht en humor. Ja, ook humor. Zonder humor was ik er niet uitgekomen. Ik ben ruim vijf jaar geleden gescheiden en heb mij laten helpen door een therapeut, gespecialiseerd in complexe problematiek. Eerst wilde ik niet alles vertellen, ik dacht: ‘Dat kan hij niet aan’. Hij kon het wel aan. Ik ook. Mijn complex trauma is aangepakt vanaf de wortels. Sindsdien ben ik sterker geworden, krachtiger en gelukkiger. Ik ben mijn angst kwijtgeraakt en heb mijn leven gevormd. Ik omschrijf mijzelf als een blijmoedige, levenskrachtige en blije vrouw. Ik ben in staat om goed te functioneren. Ik sta klaar om het leven mooier te maken. Ik ben er zo goed mogelijk uit gekomen. Wat mijn vaardigheden zijn, is nooit opgeven, te zoeken naar een manier die wél werkt, lastige dingen vanuit een ander perspectief te benaderen. Het verdwenen zelf heb ik terug gevonden. Ik kan weer vooruit.
Susan Veenstra
3 reacties op “Extra hulp en extra workshop!”
Lieve Iris,
Wat fijn dat je hulp krijgt, dat je je werk uitbreidt en verdiept.
Ik ben er zó blij mee!
Waarom?
Omdat ik alle vertrouwen heb in je. Ik vind je een oprechte, nuchtere, eerlijke, serieuze vrouw die het slachtoffer niet uit het oog verliest. Dat is knap!
Ik heb als slachtoffer met veel hulpverleners voor slachtoffers van narcisme (o.a. websites en boekenschrijvers/-sters) (intensief) contact gehad. Ik wil hier geen namen noemen, maar veel ‘helpers’ gaan strijken met de zogenaamde eer en verliezen ons slachtoffers uit het oog. Voor mij als slachtoffer was er weinig of geen ruimte. Wel leden werven of boeken verkopen, maar verder geen (persoonlijke) aandacht of hulp. Een afstandelijk ‘dankjewel’ als je wat koopt of lid wordt kon er net vanaf.
Bij jou Iris word ik gehoord, dat voel ik. Dat geeft vertrouwen. Vertrouwen dat ik al lang geleden verloren ben en wat ik nodig heb om te kunnen genezen, te kunnen helen. Daarnaast reik je nóg wat aan: Je werkboek, coaching én niet te vergeten je workshops.
Ik heb je werkboek en ben naar een workshop geweest.
Mensen die dit lezen en twijfelen: niet twijfelen, maar doen!
Ik heb daar zoveel aan gehad en nog!
En nu heb je hulp van Suzan Veenstra.
Suzan, hoe jij je voorstelt middels het stukje wat je plaatst smelt ik direct.
Heel warm, eerlijk en puur. Fijn! Bedankt!
Succes Iris en Suzan!
Groetjes,
M.
Hoi M.,
Bedankt voor je hartelijke reactie. Doet mij veel goed! Het was een intensief en ook zwaar jaar (dik een jaar geleden ging de website de lucht in). Ik heb nooit het slachtoffer uit het oog willen verliezen, maar moest met de enorme hoeveelheid werk er wel voor waken dat ik mijzelf niet verloor. Mede hierom ben ik erg blij met het netwerk van coaches en therapeuten, de hulp van Susan en anderen. Narcistische mishandeling komt heel veel voor, en is een onderwerp dat door zoveel mogelijk betrokken en integere mensen gedragen moet worden.
Ik heb ook respect voor jou, lieve M, want ik weet hoe zwaar ook jij het gehad hebt in je leven, en ik ben blij dat mijn boek en de workshops dingen lichter voor je hebben kunnen maken. En jij hebt zelf veel kracht en inzicht.
liefs, Iris
Beste M, dank je voor je smelten. Fijn te weten dat het je raakt. Ieder heeft zijn eigen verhaal en zijn eigen stappenplan. Soms weet je niet welke kant het op is. Het is altijd een kant op. En de richting bepaalt de uitkomst. We zullen elkaar nog lezen. Susan.