Kindwaardig ouderschap


Deze blog is geschreven door Tineke Franssen.

Tijdens het symposium dat georganiseerd werd door het College voor de Rechten van de mens op 3 november met als onderwerp: ‘Nieuwe impuls aanpak geweld tegen vrouwen’ heb ik namens Stichting Zijweg aandacht gevraagd voor het automatische gedeeld/gelijkwaardig ouderschap na een relatie van huiselijk geweld met een partner met een persoonlijkheidsstoornis, vaak een narcist dus. Niet dat Stichting Zijweg op zich tegen het contact van kinderen met beide ouders is, maar na een relatie waar geweld of stalking wordt veroorzaakt door een persoonlijkheidsstoornis of door verslavingsproblematiek, moet het contact van ouders en kinderen veilig en verantwoord zijn en dus niet automatisch worden toegekend. Als de niet verzorgende ouder voortdurend dreigt of heeft gedreigd om vreselijke dingen te gaan doen, werkt dit alleen maar trauma verhogend, zowel voor de verzorgende ouder als voor de kinderen. En wie een relatie heeft gehad met een narcistische partner herkent dit vast en zeker.

Wij pleiten daarom voor een kindwaardig ouderschap. Dit vergt een omslag in het denken en handelen van instanties en veel overredingskracht van ervaringsdeskundigen.

Veel slachtoffers van narcistische mishandeling met jonge kinderen zullen dit dilemma herkennen. Je weet dat het niet goed is dat je kinderen veel contact hebben met de narcistische ex-partner. Toch legt de rechter je op advies van Jeugdzorg een bezoekregeling op en als je je hiertegen verzet, volgen er allerlei sancties en kunnen je kinderen in het uiterste geval zelfs uit huis geplaatst worden. En wat ben je bang als je je kinderen mee geeft aan je ex-partner. Je hebt geen rustig moment meer totdat je ze weer gezond en wel terugziet. Maar soms dreigt het toch mis te gaan. Je bent al zo vaak op het politiebureau geweest om aangifte of een melding te doen tegen de andere ouder… De machteloosheid is groot en helpt niet om je trauma te verminderen.

Ook heb ik aandacht gevraagd voor verkrachting binnen partnerrelaties. Zijweg is van mening dat deze vorm van mishandeling binnen de huidige aanpak in Nederland niet de aandacht krijgt die het verdient. En de gevolgen zijn zo traumatisch.

Ik heb verteld wat mijzelf is overkomen, hoe moeilijk dat ook was voor een volle zaal. Ik heb verteld hoe ik zelf te maken had met een partner die mij geestelijk, fysiek en seksueel mishandelde en wat dat met mij heeft gedaan. Dat mijn ex-man een narcist was, wist ik destijds niet. Dat realiseerde ik me pas toen ik deze zomer het boek van Iris ‘Herstellen van narcistische mishandeling’ las.

Toen realiseerde ik me ook pas wat een geweldig risico ik heb gelopen door me tegen zijn terreur te verzetten. Ik heb dat dan ook bijna met de dood moeten bekopen.

Stichting Zijweg heeft veel contact met beleidsbepalende instanties en dringt er steeds op aan dat er anders tegen gelijkwaardig ouderschap moet worden aangekeken. En ook tegen seksuele mishandeling in partnerrelaties. Langzamerhand krijg ik het idee dat men begrip krijgt voor problematiek binnen narcistische relaties. Maar we zijn er nog lang niet. Er is nog veel werk te doen.

Daarom zijn wij ook altijd op zoek naar vrouwen die mee willen denken op bestuurlijk niveau of als ambassadeur lotgenoten willen ondersteunen. We kunnen veel veranderen en de tijd is daar denk ik ook rijp voor. We moeten dat wel met inzet van velen doen. Meld je aan voor een oriënterend gesprek en kijk wat je voor lotgenoten kunt doen.

Neem eens een kijkje op onze website: www.stichtingzijweg.nl en heb je vragen? Via onze infomail info@stichtingzijweg.nl worden ze beantwoord en wordt je verder geholpen.

Een paar keer per jaar organiseren wij E-days, Empowerment dagen. Op die dagen kun je vrouwen ontmoeten die ook slachtoffer zijn van huiselijk geweld en kun je deelnemen aan allerlei interessante workshops. Daar zul je ervaren, dat wat er ook is gebeurd, je de kracht kunt vinden om weer op de krabbelen en een zelfstandig leven kunt leiden.

De volgende E-day is op 22 november in Leeuwarden. Iris verzorgt hier ook een workshop.

Tineke Franssen,
secretaris bestuur stichting Zijweg.

13 gedachten aan “Kindwaardig ouderschap”

  1. Ik vind het heel goed, dat dit gebeurt. Dat er op deze manier aandacht komt voor dit onderwerp.
    De voorbeelden die hierboven genoemd worden, lijken mij ook heel duidelijk. Fysieke mishandeling is uit den boze, als de betreffende dader ook nog zorg krijgt over kinderen. En heel belangrijk, dat de instanties zich er van bewust worden.
    Maar wat doe je, als dat niet duidelijk zichtbaar is? Ik ben gescheiden, herkende de symptomen een half jaar na vertrek en we hebben 50-50 co-ouderschap. Het lijkt goed te gaan. Mijn ex lijkt zich te gedragen als een voorbeeldige vader, maar ik ben bijna de enige, die ziet, dat dat lijnrecht staat tegenover de 10 jaar samen en de eerste 6 jaar samen de kinderen opvoeden. Hij was een leuke vader, als hij er zin in had. Had hij er geen zin in, dan deed hij of niets, liep weg of uitte zijn frustraties naar ze alsof het volwassenen waren. Hij zette mij altijd in, als hij vond dat de kinderen aangepakt moesten worden en liet me regelmatig in de valkuil lopen, door opmerkingen waarbij de kinderen dachten “wat is mama boos?” Bijna niemand in mijn directe omgeving beseft dat ik nog steeds op mijn hoede moet zijn in mijn communicatie richting hem en dat ik dat altijd zal moeten blijven. En blijft hij die “goede vader”, die hij nu lijkt te zijn?
    Wij waren niet getrouwd, dus veel hoeven we voor de wet niet te regelen. Daarbij ga ik er ook niet van uit, dat we ooit te maken zullen hebben met jeugdzorg. En vooralsnog vind ik het belangrijk dat de kinderen een band hebben met beide ouders. Maar hoe bepaal je in dit soort situaties wat een kindwaardig ouderschap is?

    1. Ik ben een man en slachtoffer van N ik weet dat het meestal vrouwelijke slachtoffers zijn maar waarom word er zo gezwegen dat mannen het slachtoffer ook kunnen zijn al is dat veel minder. Ik ben aan’t scheiden en mijn kleine kinderen zitten wel hij haar…. wat moet ik nu? Zelf kan ik door mijn invaliditeit niet voor 4 kindjes zorgen en zij doet er alles aan dat er geen kontakt is met de kids….

      1. Hoi anoniem,
        Bedankt voor je bericht. Ik wil zelf geenszins de indruk wekken dat alle daders mannen zijn. Op mijn pagina “wat is narcisme” zeg ik het volgende: “Ik spreek de narcist aan als “hij”, niet omdat narcisten alleen maar mannen zijn, maar omdat de tekst onleesbaar zou worden als ik steeds spreek over hij of zij”.
        Er zijn ook veel vrouwelijke narcisten, ik vrees alleen dat hun mannelijke slachtoffers hier meer over zwijgen. Er ligt een groter taboe op. Ik ben daarom heel blij dat jij gereageerd hebt, ook al vind ik de context heel naar. Je zit in een vreselijke situatie en ik wil je als eerste aanraden om mijn boek te bestellen (je kan het laten bezorgen op een ander adres). Ook wil ik je laten weten dat er hulp voor je is; coaches en therapeuten die echt weten welke impact deze vorm van mishandeling heeft en je ook praktisch kunnen bijstaan. Zie de pagina “hulp”. Ik wens jou en je kinderen heel veel sterkte. Weet dat je niet alleen bent.
        hartelijke groet,
        Iris

    2. Ik herken je verhaal. Ergens denk ik, of hoop ik, of wil uk heel graag geloven dat… dat hij nu het niet fulltime is en er een eindtijd aan zijn paastijd zit, hij wel een betere vader kan zijn. Hoe denken mensen hier over dit idee? Kan het zijn nu het part time is, het wel goed kan gaan?

    1. Je kunt niet zonder de schriftelijke toestemming van de andere gezaghebbende ouder een psycholoog inschakelen. Sterker nog, die mogen behandeling weigeren. Mocht de andere gezaghebbende ouder weigeren om toestemming te geven dan is de enige mogelijkheid die je dan hebt is via jeugdzorg of zelf bij de rechtbank een vervangende handtekening aanvragen.
      Marjan

  2. Beste Marjan, er wordt nu onderzocht of het Istanbul Verdrag openingen biedt om toch een psycholoog of een andere behandelaar in te schakelen buiten de schriftelijke toestemming van de andere gezaghebbende ouder om.
    Art. 16 lid 3 zegt: “Bij het treffen van de maatregelen bedoeld in het eerste en tweede lid, zien de partijen erop toe dat de veiligheid, ondersteuning en mensenrechten van de slachtoffers de eerste prioriteit zijn en dat deze programma’s, waar passend, in nauwe samenwerking met in slachtofferhulp gespecialiseerde instanties worden opgezet en uitgevoerd”.
    Vervolgens art 18 lid 3: “De partijen waarborgen dat de maatregelen genomen uit hoofde van dit hoofdstuk:
    toegesneden zijn op de specifieke behoeften van kwetsbare personen, met inbegrip van kinderen die slachtoffer zijn, en aan hen ter beschikking worden gesteld”.
    Als je de volledige Nederlandse tekst van dit verdrag wilt lezen, moet je even op de website van Stichting Zijweg kijken.

    1. Hallo Tineke,
      Dat is mooi nieuws voor de mensen die er nu mee te maken hebben.
      Gelukkig voor mijn kinderen en mij heeft de Rechtbank 1,5 jaar geleden mijn narcistische ex-man het ouderlijk gezag ontnomen en mij het eenhoofdig gezag toegekend zodat ik voortaan alleen kan en mag beslissen over de belangen van de kinderen.
      Dank je wel voor je informatie.
      Marjan

  3. niemand kan de diagnose beter stellen van narcisme als diegene die het slachtoffer ervan is. Het is zo moeilijk erkenning te krijgen, ik erken het voor mezelf en probeer een goede toekomst voor mijn kind te creeren, daarbij heb ik hulp van de instanties nodig en het is zo moeilijk om hun te laten zien wat narcisme is. Er moet meer aandacht aan geschonken worden. Het is dagelijks misbruik en verkrachting van je geest wat iemand aanricht. Zo moeilijk om deze mensen te ontmaskeren, een wate uitputtingsslag.

  4. Hallo Tineke,
    Er is nog een manier om hulp te krijgen voor kinderen. Ik heb na de zoveelste bedreiging opnieuw melding gedaan bij de politie. In overleg met hen besloten geen aangifte te doen maar het bij melding te laten. De politie heeft in overleg met mij een melding gedaan bij het AMK tegen vader ivm huiselijk geweld. Binnen een week had ik een brief van bureau Jeugdzorg met de melding en het bericht dat ik gebeld zou worden door het steunpunt Huiselijk geweld. SHG meldde me dat ik een maatschappelijk werker voor de kinderen kan krijgen om met ze te praten.Daar heb je dus geen handtekening of toestemming van de andere ouder voor nodig. Via deze weg kun je ook hulp inschakelen voor je kinderen en jezelf.

  5. mijn ex is niet de biologische vader van mijn kinderen..maar heeft wel ruim 4 jaar de rol van papa gehad..in elk opzicht was hij dat ook..4 jaar lang leek er bijna geen vuiltje aan het lucht…als ik al wat zag leek ik wel blind ervoor…tot dat het misliep..en ik nu pas zie dat wat hij in feite is..
    elk kenmerk komt nu na boven..en dat is schokkend en verschrikkelijk.
    aangezien hij in feite geen enkel recht heeft. hoef ik hem in feite niet meer toe te laten in ons gezin..maar ooh wat doet het me verdriet om na 4 jaar de band tussen mijn kiddies en hem te verbreken..
    ik weet dat het wel de verstandigste keus is..de dreigende toon die hij elke keer na mij heeft, kan ook overslaan op mijn kiddies..en daar pas ik ten alle tijden voor..

  6. ik heb n zeer late abortus ondergaan….tegen mijn gevoel in maar wel met mijn verstand…heb er verdriet van…. maar kids die moetem opgroeien met een narc. ouder.
    .dat is drama…. ik heb het weglaten halen omdat ik,weet dat die rotwet beide ouders aan het roer wil zien…en ik als persoon weet hoe slecht deze man voor mij was, em hoe slecht deze persoon als vader zou zijn voor de sociale emotionele ontwikkeling voor een kind… als ereen wet was geweest die het kind had kunnen beschermen tegen een narcist had ik het gehouden… ik ben teleurgesteld in de overheid…en ik ben erg droevig……

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *