Contact?


Wie beantwoordt nu eigenlijk de mails die binnenkomen via het contactformulier van het Verdwenen Zelf? Lieve lezers, dat doe ik. Mijn naam staat al een tijd hier en daar op de website. Er komen vragen binnen over allerlei onderwerpen. Onderwerpen die mij raken en herkenbaar zijn voor meerdere mensen. Ik zal af en toe een onderwerp bespreken in een blog*. Veel vragen gaan over terugkerende onderwerpen. Ik geef iedereen een kort advies en dan kan ieder zijn weg vervolgen in het vinden van zijn of haar pad.

Veel mensen adviseer ik het werkboek van Iris te bestellen, omdat hierin zoveel onderwerpen bespreekbaar worden gemaakt. Een ‘eyeopener’, zoals iemand beschreef. Ook een reactie: ‘Eindelijk het gevoel dat ik geen doekjes tegen het bloeden heb gekregen maar een echt middel om m’n wond te laten genezen!’ Als de informatie uit het boek gezakt is, komt vaak een nieuwe vraag. Een workshopvraag of een vraag gericht op hulp via het netwerk. Ik voorzie iedereen van de passende informatie. En wens iedereen de goede weg, voor zijn of haar situatie.

Een vraag die regelmatig gesteld wordt:
‘Ik wil graag het boek bestellen, maar dan weten ze dat ik hier mee bezig ben? Help, ik wil het boek wel graag lezen. Is er ook een e-book?’
Antwoord: Dank je voor je vraag. Helaas hebben we geen e-book van het werkboek.
Als je het werkboek bestelt, komt dit aan in een neutrale witte enveloppe. Misschien kun je het boek zelf kaften? In een neutrale, nietszeggende kleur. Je kunt het boek ook (zie bestelformulier) laten bezorgen bij iemand anders, zodat je zeker weet dat het boek niet onderschept wordt. En daar kaften en beplakken. Je zal veel hebben aan het werkboek. Dat kan ik al opmaken uit je mail, wat je hier beschrijft waar je allemaal mee zit. Er staan veel concrete adviezen in, waar je zeker wat mee kunt.

Andere vraag: ‘Hoe bescherm ik mijn kinderen? Het zijn pubers. Mijn Ex is een duidelijke narcist en niet gediagnostiseerd. De kinderen zien niet hoe hij/zij is. Wat moet ik ze vertellen? Hoe kan ik ze beschermen?

Antwoord: Meestal is NPS niet gediagnostiseerd. Veel narcisten vinden namelijk zelf dat er niets met hen aan de hand is, dus waarom een diagnose?? Je zal een manier moeten vinden om dit te laten voor wat het is. “Loslaten” is gemakkelijk gezegd en onmogelijk om uit te voeren. Aan sommige dingen kun je niet zo veel veranderen. Je kinderen maken hun eigen keuzes. Hoe meer je er wat over zegt, hoe verder weg ze misschien gaan staan. Voor je het weet, zijn ze boos op jou. En jij wilde ze juist beschermen.

Geef ze de ruimte en laat ze hun eigen waarheid ontdekken. Vertel ze dat ze welkom zijn. Biedt een veilig en warm thuis. Als ze komen, zorg dat je er bent, dat je investeert in een goede en betrouwbare relatie. Soms ook door er niet over te praten. Juist dingen te ondernemen, lekker te eten met elkaar of op pad te aan. Ontspannen dingen ondernemen zorgen voor een veilige sfeer, waarin dingen niet moeten maar mogen. Het haalt de stress naar beneden.

Je kunt pas in actie komen als je kinderen je hulp vragen. Of als je kind er zelf last van gaat hebben en je iets kan doen. Zorg goed voor jezelf en sta je vrouwtje/ mannetje. En als iets niet werkt, doe het dan niet.

Het advies ‘ontspannende dingen doen’ lijkt te simpel. De uitwerking kan echter helend zijn. Het accent wordt verlegd. Dan gaat het weer eens even over wat anders. Het verbreedt je wereld en die van je kinderen, al is het maar voor het moment.

Susan Veenstra

* Ik geef hier alleen algemene informatie, er zal nooit zonder jouw toestemming iets op deze website worden geplaatst. Alle mails die ik krijg worden vertrouwelijk behandeld.

5 gedachten aan “Contact?”

  1. Lieve mensen, kunnen jullie misschien een cursus opzetten voor kinderen met narcistische/psychopatische ouder(s)? Ik merk om mij heen dat er veel leed wordt veroorzaakt. Vaak ook omdat kinderen wel weten dat er iets mis is, maar niet weten wat. De beschadiging is levenslang. Ikzelf heb deels de dans ontsprongen doordat ik als 16-jarige werd opgevangen door de lieve en niet narcistische ouders van mijn exvriend. Ik kreeg van hun aangeleerd wat het normale gezinsleven is en kan daarom nu ook een normale gezinsleven aan mijn kinderen bieden.
    De bittere bijsmaak in mijn relatie met mijn exvriend was dat ik niet door had dat ik kind was van narcistische ouders en daardoor nimmer geluk in mijzelf kon vinden. Ik wou dat ik als kind zijnde had geweten wat mijn ouders waren. Dan zou ik andere keuzes hebben gemaakt in het leven en dan zou ik geluk eerder hebben gevonden.
    Tot slot wil ik jou Iris nog bedanken voor jouw boek, want dat heeft mij echt geholpen! Mijn tweede vriend bleek een psychopaat te zijn. Reden waarom ik hem aantrekkelijk vond was omdat hij qua gedrag/houding en redenatievermogen zoveel leek op mijn vader en broer. In tegenstelling tot mijn eerste vriend paste hij goed binnen de familie. De grootste fout van mijn leven, waar ik altijd spijt van heb gehad. Want als ik eerder had geweten dat ik een narcistische familie had, waarbij mijn vader een psychopaat is, dan was ik ver uit zijn buurt gebleven.
    Het wrange van dit geheel is dat ik vanaf mijn pubertijd al regelmatig vele jaren afstand had genomen van mijn ouders, om zo succesvol te worden en te zijn in het leven.
    Helaas loopt onze moderne Nederlandse rechtssysteem achter in dit geheel. Want rechtszaken, mediation, verplicht contact tussen ouders, omgangsregelingen, Jeugdzorg, Raad van Kinderbescherming enz..enz.. zorgen ervoor dat je als slachtoffer nooit meer los komt van een psychopaat.
    Dankzij jouw boek ben ik mijn leven gaan inzien. Ik heb nooit overdreven, ik heb nooit gelogen, ik heb nooit belazerd; ik was slechts een slachtoffer van een psychopaat. Eerst slachtoffer gemaakt door mijn ouders, ten heden dage door mijn de Nederlandse staat.
    Ik heb integriteit altijd hoog in het vaandel gehouden, de psychopaten om mij heen niet. En toch hebben zij altijd de strijd gewonnen. Vals spelen loont!
    Succesvolle en integere mensen worden kapot gemaakt.
    En dat, alleen uit plezier voor iemand die nimmer succesvol en integer kunnen en zullen zijn. Jij moet 1000 keer sorry zeggen, maar zij zullen dat nooit doen en jou slechts uitlachen.
    Ik wou maar dat ik als kind zijnde wist dat mijn ouders narcisten/psychopaten waren. Dan zou ik als kind niet zo ongelukkig zijn. Faalangst, stotteren, onzeker zijn, willen verdwijnen, continue somberheid, niet mogen lachen, dansen of spontaan een verhaaltje vertellen. Altijd maar volwassen gedragen, al was ik pas 5 jaar. Angst en verdriet mochten niet getoond worden, en als je huilde, dan mocht je geen geluid maken. Zelfs het slikken en snuiven moest geluidloos.
    Ik wou maar dat ik op mijn 16e wist dat mijn ouders narcisten/psychopaten waren. Dan zou ik het contact nooit meer hebben hersteld. (Want dan had ik vrij kunnen leven, had ik kunnen spontaan kunnen lachen, zingen en dansen zonder dat ik bang hoefde zijn zijn dat ik te veel ‘ruimte’ in beslag nam. Voor hun had ik geen podium nodig om in de ‘picture’te komen; elk geluid was al voldoende).
    Iris, jouw boek heeft mij op mijn 32ste laten inzien dat mijn ouders narcisten/psychopaten zijn. En, nu heb ik de keuze; de keuze om mij af te keren van continue kritiek en vernedering en de keuze om weer succes vol te zijn. Ik heb gekozen om wederom afstand te nemen van mijn familie. Want alleen dan kan ik succesvol zijn en spontaan lachen, zingen en dansen me mijn kinderen.
    De afgelopen jaren hebben vele personen (ook leeftijdsgenoten, vrienden, klasgenoten van destijds) zelfmoord gepleegd. Nu weet ik wat de oorzaak was; ze zaten vast in hun omgeving, vast in hun leven; vast in zichzelf. Narcisten/psychopaten zetten je klem. Ze gaan zo ver dat slachtoffers zich echt laten verdwijnen. Ik wou dat ik het destijds wist, dan had ik ze dat kunnen zeggen.
    Als slachtoffer trek je altijd aan het kortste end; al ren je ervan weg, je zal er altijd mee worden geconfronteerd. Dat is het lot van een slachtoffer van de narcist/psychopaat.

    1. Beste Sara,
      Dank voor je mooie bericht. Je trekt als slachtoffer aan het kortste eind. Je bent mens en je bent slachtoffer geworden, buiten jouw toedoen. Buiten jouw schuld. Als slachtoffer ben je beschadigd. En dat is zoals het is en niet anders. Wanneer je als kind te maken hebt gehad met een narcistische opvoeder, ben je helemaal gedrenkt in de abnormale en ongezonde situaties. Je weet niet beter. Het is er vanaf het begin in gegoten. Je moet het ermee zien te doen.
      Je ervaart als kind de abnormale wereld als de normale wereld, tot je de realiteit gespiegeld krijgt van hoe de wereld hoort te zijn. Iris legt dit goed uit in haar boek, en het is fijn om te lezen dat je hier zoveel aan gehad hebt.
      Je ervaringen met medewerkers van instanties worden door veel mensen gedeeld. Er zijn ook jeugdbeschermers en instellingen die wel luisteren en je ondersteunen. Laten we niet vergeten dat deze mensen bestaan en dikwijls hun nek uitsteken en veel werk verzetten. In het vervolg op het werkboek van Iris zal hier verder op in worden gegaan. Iris is druk aan het schrijven. Het duurt nog een klein poosje.
      Je vraag of er cursussen worden gegeven voor deze doelgroep kan ik wel beantwoorden, namelijk er worden workshops gegeven en daar worden vele onderwerpen behandeld. Hierin is aandacht voor de gevolgen van narcistische mishandeling, zowel voor kinderen van als voor partners van. De trainers zijn gespecialiseerd en vakkundig. Het is altijd wel mogelijk om ergens een workshop te volgen. Ze worden op verschillende plaatsten gehouden. Zie hiervoor ook de website.
      Ik wens je veel sterkte en geef de moed niet op. Je bent op de goede weg!
      Susan

  2. hoi Susan,
    Mooi gezegd en dank voor je woorden over kinderen. Dat was precies wat ik nodig had om nu te horen. Heb kleine kinderen (7 en 6) en vind dat een kwetsbare leeftijd. Ik heb zo lang mijn best gedaan om ze te beschermen, dat ik schoot in een kramp. Het is zoals jij het zegt: heb vertrouwen in de kracht van je kinderen. En zorg dat ze kunnen leren van een goed voorbeeld. Dank je wel!
    Sharon

  3. Mooi geschreven Sara. Vraag blijft of je er toen voor open had gestaan. Als ik kijk naar mijn dochter van 18, dan weet ik dat niet. Haar vader en ik zijn 2 1/2 jaar geleden gescheiden. Allerlei naar gedoe. Ik heb alle jaren dat we samen waren de ballen in de lucht gehouden. Ben er pas sinds een paar maanden achter dat mijn ex een pathologisch narcist zou kunnen zijn. Dankbaar met deze site en het boek van Iris vond ik zo veel herkenning.
    Sindsdien ben ik afstand gaan houden en gebeuren er allerlei nare dingen in het contact van mijn dochter met haar vader. Zaken waarin zij een standpunt in zou mogen nemen, dit echter niet durft doordat er steeds gezegd wordt dat hij haar nooit meer wil zien als zij haar standpunt in zal nemen.
    Loyaal als zij is staat zij in spagaat, wil mij daar niet bij betrekken, maar praat veel met een goede vriendin van mij.
    Helaas………ons rechtstelsel is niet fijn voor jonge mensen. Als je 18 bent moet je ineens zelf allerlei zaken oppakken. Heel lastig als dat tegen je vader zou zijn, je gaat nog naar school en zou je daar op moeten kunnen focussen.
    Ik heb het boek van Iris gewoon op tafel in de kamer liggen. Er over praten en haar zaken uitleggen is een ander ding, dat ligt nog niet zo simpel. Ik ben bang dat ze dit niet zou accepteren.
    Zij loopt bij hulpverlening, daar heb ik voorzichtig eea mee gedeeld, de signalen zijn voor mij inmiddels overduidelijk.
    Blijft lastig om jonge mensen zo iets zwaars over de andere ouder te vertellen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *